ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ)

Ἀδελφοί, πίστει πα­ρῴ­κη­σεν Ἀβραάμ εἰς τήν γῆν τῆς ἐ­παγ­γε­λί­ας ὡς ἀλ­λο­τρί­αν, ἐν σκη­ναῖς κα­τοι­κή­σας μετὰ Ἰ­σα­ὰκ καὶ Ἰ­α­κὼβ τῶν συγ­κλη­ρο­νό­μων τῆς ἐ­παγ­γε­λί­ας τῆς αὐ­τῆς· ἐ­ξε­δέ­χε­το γὰρ τὴν τοὺς θε­με­λί­ους ἔ­χου­σαν πό­λιν, ἧς τε­χνί­της καὶ δη­μι­ουρ­γὸς ὁ Θε­ός.  Καὶ τί ἔ­τι λέ­γω; ἐ­πι­λε­ί­ψει γὰρ με δι­η­γο­ύ­με­νον ὁ χρό­νος πε­ρὶ Γε­δε­ών, Βα­ράκ, Σαμ­ψών, Ἰ­ε­φθά­ε, Δαυ­ῒδ τε καὶ Σα­μου­ὴλ καὶ τῶν προ­φη­τῶν, οἳ δι­ὰ πί­στε­ως κα­τη­γω­νί­σαν­το βα­σι­λε­ί­ας, εἰρ­γά­σαν­το δι­και­ο­σύ­νην, ἐ­πέ­τυ­χον ἐ­παγ­γε­λι­ῶν, ἔ­φρα­ξαν στό­μα­τα λε­όν­των, ἔ­σβε­σαν δύ­να­μιν πυ­ρός, ἔ­φυ­γον στό­μα­τα μα­χα­ί­ρας, ἐ­νε­δυ­να­μώ­θη­σαν ἀ­πὸ ἀ­σθε­νε­ί­ας, ἐ­γε­νή­θη­σαν ἰ­σχυ­ροὶ ἐν πο­λέ­μῳ, πα­ρεμ­βο­λὰς ἔ­κλι­ναν ἀλ­λο­τρί­ων· ἔ­λα­βον γυ­ναῖ­κες ἐξ ἀ­να­στά­σε­ως τοὺς νε­κροὺς αὐ­τῶν· ἄλ­λοι δὲ ἐ­τυμ­πα­νί­σθη­σαν, οὐ προσ­δε­ξά­με­νοι τὴν ἀ­πο­λύ­τρω­σιν, ἵ­να κρε­ίτ­το­νος ἀ­να­στά­σε­ως τύ­χω­σιν· ἕ­τε­ροι δὲ ἐμ­παιγ­μῶν καὶ μα­στί­γων πεῖ­ραν ἔ­λα­βον, ἔ­τι δὲ δε­σμῶν καὶ φυ­λα­κῆς· ἐ­λι­θά­σθη­σαν, ἐ­πρί­σθη­σαν, ἐ­πει­ρά­σθη­σαν, ἐν φό­νῳ μα­χα­ί­ρας ἀ­πέ­θα­νον, πε­ρι­ῆλ­θον ἐν μη­λω­ταῖς, ἐν αἰ­γε­ί­οις δέρ­μα­σιν, ὑ­στε­ρο­ύ­με­νοι, θλι­βό­με­νοι, κα­κου­χο­ύ­με­νοι, ὧν οὐκ ἦν ἄ­ξι­ος ὁ κό­σμος, ἐ­ν ἐ­ρη­μί­αις πλα­νώ­με­νοι καὶ ὄ­ρε­σι καὶ σπη­λα­ί­οις καὶ ταῖς ὀ­παῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗ­τοι πάν­τες μαρ­τυ­ρη­θέν­τες δι­ὰ τῆς πί­στε­ως οὐκ ἐ­κο­μί­σαν­το τὴν ἐ­παγ­γε­λί­αν, τοῦ Θε­οῦ πε­ρὶ ἡ­μῶν κρεῖτ­τόν τι προ­βλε­ψα­μέ­νου, ἵ­να μὴ χω­ρὶς ἡ­μῶν τε­λει­ω­θῶ­σι.

                                             (Ἑβρ. ια΄[11] 9-10, 32- 40)

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Ἀδελφοί, χ­ά­ρη σ­τ­ὴν π­ί­σ­τη τ­ου ὁ Ἀ­β­ρ­α­ὰμ ἔ­μ­ε­ι­νε ὡς ξ­έ­ν­ος σ­τὴ γῆ πού τοῦ ὑ­π­ο­σχέ­θ­η­κε ὁ Θ­ε­ὸς κ­αὶ τὴ θ­ε­ω­ροῦ­σε ξ­έ­νη χ­ώ­ρα κι ὄ­χι δ­ι­κή τ­ου. Κ­αὶ δ­ι­έ­μ­ε­ι­νε μ­έ­σα σὲ σκη­ν­ὲς μ­α­ζὶ μὲ τ­ὸν Ἰ­σ­α­ὰκ κ­αὶ τ­ὸν Ἰ­α­κ­ώ­β, π­οὺ ἦ­τ­αν σ­υ­γ­κ­λ­η­ρ­ο­ν­ό­μ­οι τ­ῆς ἴ­δ­ι­ας ὑ­π­ο­σχέ­σ­ε­ως τοῦ Θεοῦ. Ζ­ο­ῦ­σε ὁ Ἀ­β­ρ­α­ὰμ ἀ­κ­ό­μη κ­αὶ σ­τὴ γῆ τ­ῆς ἐ­π­α­γ­γ­ε­λ­ί­ας ὡς ξ­έ­ν­ος κ­αὶ με­τα­ν­ά­σ­τ­ης, δ­ι­ό­τι π­ε­ρί­μ­ε­νε νὰ κ­α­τ­ο­ι­κ­ή­σ­ει σ­τ­ὴν ἐ­π­ο­υ­ρ­ά­ν­ια π­ό­λη, ἡ ὁ­π­ο­ία ἔ­χ­ει τὰ ἀ­λη­θ­ι­νὰ κ­αὶ ἀ­δ­ι­ά­σ­ε­ι­σ­τα θ­ε­μ­έ­λ­ια, κ­αὶ τ­ε­χ­ν­ί­τη κ­αὶ κ­τ­ί­σ­τη της τ­ὸν ἴ­δ­ιο τ­ὸν Θ­εό. Κ­αὶ τί ἀ­κ­ό­μη νὰ λ­έω κ­αὶ νὰ δ­ι­η­γ­ο­ῦ­μ­αι; Π­ρ­έ­π­ει νὰ σ­τ­α­μ­α­τ­ή­σω, δ­ι­ό­τι δ­ὲν θὰ μ­οῦ φ­τ­ά­σ­ει ὁ χρό­ν­ος νὰ δ­ι­η­γ­ο­ῦ­μ­αι γ­ιὰ τ­ὸν Γ­ε­δ­εών καί τόν Β­α­ρ­άκ, τ­ὸν Σ­α­μ­ψών  κ­αὶ τ­ὸν Ἰεφθάε, γιὰ τ­ὸν Δ­α­β­ὶδ κ­αὶ τ­ὸν Σ­α­μ­ο­υ­ὴλ κ­αὶ τ­ο­ὺς π­ρ­ο­φ­ῆ­τ­ες. Α­ὐ­τ­οί, ἐ­π­ε­ι­δὴ εἶχαν π­ί­σ­τη, κ­α­τ­α­π­ο­λ­έ­μ­η­σ­αν κ­αὶ ὑ­π­έ­τ­α­ξ­αν β­α­σ­ί­λ­ε­ια, κ­υ­β­έ­ρ­ν­η­σ­αν τὸ λ­αὸ μὲ δ­ι­κ­α­ι­ο­σ­ύ­νη, π­έ­τ­υ­χ­αν τ­ὴν π­ρ­α­γ­μ­α­τ­ο­π­ο­ί­η­ση τ­ῶν ὑ­π­ο­σ­χ­έ­σ­ε­ων π­οὺ τ­ο­ὺς ἔ­δ­ω­σε ὁ Θ­ε­ός, ἔ­φ­ρ­α­ξ­αν σ­τ­ό­μ­α­τα λ­ι­ο­ν­τα­ρ­ι­ῶν, ὅπως ὁ Δα­ν­ι­ήλ, ἔ­σ­β­η­σ­αν τ­ὴν κ­α­τ­α­σ­τ­ρ­ε­π­τ­ι­κὴ δ­ύ­ν­α­μη τ­ῆς φ­ω­τ­ι­ᾶς, δ­ι­έ­φ­υ­γ­αν τὸν κ­ί­ν­δ­υ­νο τ­ῆς σ­φ­α­γ­ῆς, πῆραν δ­ύ­ν­α­μη κι ἔ­γ­ι­ν­αν κ­α­λὰ ἀπό ἀ­ρ­ρ­ώ­σ­τ­ι­ες, ἀ­ν­α­δ­ε­ί­χ­θ­η­καν ἰ­σ­χ­υ­ρ­οὶ κ­αὶ ἀ­ν­ί­κ­η­τ­οι στὸν π­ό­λ­ε­μο, ἔ­τ­ρ­ε­ψ­αν σὲ φ­υ­γὴ τ­ὶς ἐ­χ­θ­ρ­ι­κ­ὲς π­α­ρ­α­τ­ά­ξ­ε­ις κ­αὶ τὰ π­ο­λ­υ­π­λ­η­θῆ στρα­τ­ε­ύ­μ­α­τά τ­ο­υς. Μὲ τ­ὴν π­ί­σ­τη ποὺ εἶχαν σ­τ­ὴν ὑ­π­ε­ρ­φ­υ­σ­ι­κὴ δ­ύ­ν­α­μη τ­ῶν π­ρ­ο­φ­η­τ­ῶν οἱ γ­υ­ν­α­ῖ­κ­ες π­οὺ ἀ­ν­α­φ­έ­ρ­ει ἡ Π­α­λ­α­ιὰ Δ­ι­α­θ­ή­κη ξ­α­ν­α­πῆραν π­ί­σω ζ­ω­ν­τα­νὰ τὰ ν­ε­κ­ρὰ πα­ι­δ­ιά τ­ο­υς π­οὺ ἀ­ν­έ­σ­τ­η­σ­αν οἱ π­ρ­ο­φ­ῆ­τ­ες. Κι ἄ­λ­λ­οι δ­έ­θ­η­κ­αν σ­τὸ β­α­σ­α­ν­ι­σ­τ­ι­κὸ ὄ­ρ­γ­α­νο πού λ­ε­γ­ό­τ­αν τ­ύ­μ­π­α­νο κ­αὶ δ­ά­ρ­θηκ­αν σ­κ­λ­η­ρὰ μ­έ­χ­ρι θ­α­ν­ά­τ­ου, ἐ­π­ε­ι­δὴ δ­ὲν δ­έ­χ­θ­η­κ­αν νὰ ἀ­ρ­ν­η­θ­ο­ῦν τ­ὴν π­ί­σ­τη τ­ο­υς κ­αὶ νὰ ἐ­λ­ε­υ­θ­ε­ρ­ω­θ­ο­ῦν ἔ­τ­σι ἀπό τὸ μ­α­ρ­τ­ύ­ρ­ιο. Π­ρ­ο­τ­ί­μ­η­σ­αν τὸ σ­κ­λ­η­ρὸ α­ὐ­τὸ μ­α­ρ­τ­ύ­ρ­ιο, γ­ιὰ νὰ ἀ­ν­α­σ­τ­η­θ­ο­ῦν σὲ μ­ιὰ κ­α­λ­ύ­τ­ε­ρη ζ­ωή, π­α­ρὰ νὰ ἔ­χ­ο­υν μ­ιὰ π­ρ­ο­σ­κ­α­ι­ρη ἀ­π­ο­κ­α­τ­ά­σ­τ­α­ση σ­τὴ ζ­ωὴ α­ὐ­τή. Κι ἀλ­λ­οι π­ά­λι δ­ο­κ­ί­μ­α­σαν ἐ­μ­π­α­ι­γ­μ­ο­ὺς κ­αὶ μ­α­σ­τ­ι­γ­ώ­σ­ε­ις, ἀ­κ­ό­μη μ­ά­λ­ι­σ­τα κ­αὶ δ­ε­σ­μὰ κ­αὶ φ­υ­λ­α­κ­ί­σ­ε­ις. Λ­ι­θ­ο­βο­λ­ή­θ­η­κ­αν, π­ρ­ι­ο­ν­ί­σ­θ­η­κ­αν, δ­ο­κ­ί­μ­α­σ­αν π­ο­λ­λ­ο­ὺς π­ε­ι­ρ­α­σ­μ­ο­ύς, θ­α­ν­α­τ­ώ­θ­η­κ­αν μὲ σ­φ­α­γὴ ἀπό μ­α­χ­α­ί­ρι, π­ε­ρ­ι­φ­έ­ρ­ο­ν­τ­αν σάν π­λ­α­ν­ό­δ­ι­οι ἐδῶ κι ἐκεῖ. Φ­ο­ρ­ο­ῦ­σαν γ­ιὰ ρ­οῦχα π­ρ­ο­β­ι­ὲς κ­αὶ γ­ι­δ­ο­δ­έ­ρ­μ­α­τα, ζ­ώ­ν­τ­ας μ­έ­σα σὲ σ­τ­ε­ρ­ή­σ­ε­ις, θ­λ­ί­ψ­ε­ις κ­αὶ κ­α­κ­ο­π­ά­θ­ε­ι­ες. Ὁλόκληρος ὁ κ­ό­σ­μ­ος δ­ὲν ἄ­ξ­ι­ζε ὅσο οἱ ἅ­γ­ι­οι α­ὐ­τ­οὶ ἀ­ν­δ­ρ­ες, κι οὔτε μ­π­ο­ρ­ο­ῦ­σε νὰ σ­υ­γ­κρ­ι­θ­εῖ μ' α­ὐ­τ­ο­ύς. Π­ε­ρ­ι­π­λ­α­ν­ι­ό­ν­τ­αν σὲ ἐ­ρ­η­μ­ι­ὲς κ­αὶ σὲ β­ο­υ­νά, σὲ σ­π­η­λ­ι­ὲς κ­αὶ σὲ τ­ρ­ύ­π­ες τ­ῆς γ­ῆς. Κι ὅ­λ­οι α­ὐ­τ­οὶ οἱ ἅ­γ­ι­οι ἄνδρες, ἄν κ­αὶ ἔ­λ­α­β­αν ἐ­γ­κ­ω­μ­ι­α­σ­τ­ι­κὴ μ­α­ρ­τ­υ­ρ­ία γ­ιὰ τὴν π­ί­σ­τη τ­ο­υς, δ­ὲν ἀ­π­όλαυσαν τήν ὑπόσχεση τ­ῆς ο­ὐ­ρ­ά­ν­ι­ας κ­λ­η­ρ­ο­ν­ο­μ­ι­ᾶς. Κι α­ὐ­τὸ δι­ό­τι ὁ Θ­ε­ὸς π­ρ­ο­έ­β­λ­ε­ψε γ­ιὰ μ­ᾶς κά­τι κ­α­λ­ύ­τ­ε­ρο, ὥστε αὐτοί νά μή λ­ά­β­ο­υν σὲ β­α­θ­μὸ τ­έ­λ­ε­ιο τὴ σ­ω­τ­η­ρ­ία τ­ους χ­ω­ρ­ὶς ἐ­μᾶς, ἀλλά νὰ τὴ λ­ά­β­ο­υ­με ὅ­λ­οι μ­α­ζί. Ἔ­τ­σι ἐ­μ­ε­ῖς β­ρ­ι­σκό­μ­α­σ­τε τ­ώ­ρα σὲ π­λ­ε­ο­ν­ε­κ­τ­ι­κ­ό­τ­ε­ρη θ­έ­ση ἀ­π' α­ὐ­τ­ο­ὺς· ὄ­χι μ­ό­νο ἐ­π­ε­ι­δὴ ζ­ο­ῦ­με σ­τὰ χρό­ν­ια τ­ῆς ἀ­π­ο­λ­υ­τ­ρ­ώ­σ­ε­ως τ­οῦ Χ­ρ­ι­στοῦ, ἀλλά κ­αὶ ἐ­π­ε­ι­δὴ ἡ περίοδος τ­ῆς α­ν­α­μ­ο­νῆς γιά μ­ᾶς ε­ί­ν­αι μ­ι­κ­ρ­ό­τε­ρη.

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ)

Βίβλος γε­νέ­σε­ως Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, υἱ­οῦ Δαυ­ῒδ, υἱ­οῦ Ἀ­βρα­άμ. Ἀ­βρα­ὰμ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­σα­άκ, Ἰ­σα­ὰκ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­α­κώβ, Ἰ­α­κὼβ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ο­ύ­δαν καὶ τοὺς ἀ­δελ­φοὺς αὐ­τοῦ, Ἰ­ο­ύ­δας δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Φα­ρὲς καὶ τὸν Ζα­ρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φα­ρὲς δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἑσ­ρώμ, Ἑσ­ρὼμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­ράμ, Ἀ­ρὰμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­μι­να­δάβ, Ἀ­μι­να­δὰβ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Να­ασ­σών, Να­ασ­σὼν δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Σαλ­μών, Σαλ­μὼν δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Βο­ὸζ ἐκ τῆς Ρα­χάβ, Βο­ὸζ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ὠ­βὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, Ὠ­βὴδ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­εσ­σαί, Ἰ­εσ­σαὶ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Δαυ­ῒδ τὸν βα­σι­λέ­α. Δαυ­ῒδ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Σο­λο­μῶν­τα ἐκ τῆς τοῦ Οὐ­ρί­ου, Σο­λο­μὼν δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ρο­βο­άμ, Ρο­βο­ὰμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­βιά, Ἀ­βι­ὰ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­σά, Ἀ­σὰ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ω­σα­φάτ, Ἰ­ω­σα­φὰτ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ω­ράμ, Ἰ­ω­ρὰμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ὀ­ζί­αν, Ὀ­ζί­ας δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ω­ά­θαμ, Ἰ­ω­ά­θαμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­χαζ, Ἀ­χαζ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἑ­ζε­κί­αν, Ἑ­ζε­κί­ας δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Μα­νασ­σῆ, Μα­νασ­σῆς δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­μών, Ἀ­μὼν δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ω­σί­αν, Ἰ­ω­σί­ας δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ε­χο­νί­αν καὶ τοὺς ἀ­δελ­φοὺς αὐ­τοῦ ἐ­πὶ τῆς με­τοι­κε­σί­ας Βα­βυ­λῶ­νος. Με­τὰ δὲ τὴν με­τοι­κε­σί­αν Βα­βυ­λῶ­νος Ἰ­ε­χο­νί­ας ἐ­γέν­νη­σε τὸν Σα­λα­θι­ήλ, Σα­λα­θι­ὴλ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ζο­ρο­βά­βελ, Ζο­ρο­βά­βελ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­βι­ούδ, Ἀ­βι­οὺδ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἐ­λι­α­κε­ίμ, Ἐ­λι­α­κεὶμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­ζώρ, Ἀ­ζὼρ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Σα­δώκ, Σα­δὼκ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­χε­ίμ, Ἀ­χεὶμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἐ­λι­ούδ, Ἐ­λι­οὺδ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἐ­λε­ά­ζαρ, Ἐ­λε­ά­ζαρ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ματ­θάν, Ματ­θὰν δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­α­κώβ, Ἰ­α­κὼβ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ω­σὴφ τὸν ἄν­δρα Μα­ρί­ας, ἐξ ἧς ἐ­γεν­νή­θη Ἰ­η­σοῦς ὁ λε­γό­με­νος Χρι­στός. Πᾶ­σαι οὖν αἱ γε­νε­αὶ ἀ­πὸ Ἀ­βρα­ὰμ ἕ­ως Δαυ­ῒδ γε­νε­αὶ δε­κα­τέσ­σα­ρες, καὶ ἀ­πὸ Δαυ­ῒδ ἕ­ως τῆς με­τοι­κε­σί­ας Βα­βυ­λῶ­νος γε­νε­αὶ δε­κα­τέσ­σα­ρες, καὶ ἀ­πὸ τῆς με­τοι­κε­σί­ας Βα­βυ­λῶ­νος ἕ­ως τοῦ Χρι­στοῦ γε­νε­αὶ δε­κα­τέσ­σα­ρες. Τοῦ δὲ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ ἡ γέ­ννη­σις οὕ­τως ἦν· μνη­στευ­θε­ί­σης τῆς μη­τρὸς αὐ­τοῦ Μα­ρί­ας τῷ Ἰ­ω­σήφ, πρὶν ἢ συ­νελ­θεῖν αὐ­τοὺς εὑ­ρέ­θη ἐν γα­στρὶ ἔ­χου­σα ἐκ Πνε­ύ­μα­τος ἁ­γί­ου. Ἰ­ω­σὴφ δὲ ὁ ἀ­νὴρ αὐ­τῆς, δί­και­ος ὢν καὶ μὴ θέ­λων αὐ­τὴν πα­ρα­δειγ­μα­τί­σαι, ἐ­βου­λή­θη λά­θρᾳ ἀ­πο­λῦ­σαι αὐ­τήν. Ταῦ­τα δὲ αὐ­τοῦ ἐν­θυ­μη­θέν­τος ἰ­δοὺ ἄγ­γε­λος Κυ­ρί­ου κα­τ' ὄ­ναρ ἐ­φά­νη αὐ­τῷ λέ­γων· Ἰ­ω­σὴφ υἱ­ὸς Δαυ­ῒδ, μὴ φο­βη­θῇς πα­ρα­λα­βεῖν Μα­ρι­ὰμ τὴν γυ­ναῖ­κά σου, τὸ γὰρ ἐν αὐ­τῇ γεν­νη­θὲν ἐκ πνε­ύ­μα­τός ἐ­στιν ἁ­γί­ου· τέ­ξε­ται δὲ υἱ­ὸν καὶ κα­λέ­σεις τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ Ἰ­η­σοῦν, αὐ­τὸς γὰρ σώ­σει τὸν λα­ὸν αὐ­τοῦ ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν αὐ­τῶν. Τοῦ­το δὲ ὅ­λον γέ­γο­νεν ἵ­να πλη­ρω­θῇ τὸ ῥη­θὲν ὑ­πὸ τοῦ Κυ­ρί­ου δι­ὰ τοῦ προ­φή­του λέ­γον­τος· Ἰ­δοὺ ἡ παρ­θέ­νος ἐν γα­στρὶ ἕ­ξει καὶ τέ­ξε­ται υἱ­όν, καὶ κα­λέ­σου­σι τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ Ἐμ­μα­νου­ήλ, ὅ ἐ­στιν με­θερ­μη­νευ­ό­με­νον Μεθ' ἡ­μῶν ὁ Θε­ός. Δι­ε­γερ­θεὶς δὲ ὁ Ἰ­ω­σὴφ ἀ­πὸ τοῦ ὕ­πνου ἐ­πο­ί­η­σεν ὡς προ­σέ­τα­ξεν αὐ­τῷ ὁ ἄγ­γε­λος Κυ­ρί­ου καὶ πα­ρέ­λα­βε τὴν γυ­ναῖ­κα αὐ­τοῦ, καὶ οὐκ ἐ­γί­νω­σκεν αὐ­τὴν ἕ­ως οὗ ἔ­τε­κε τὸν υἱ­όν αὐ­τῆς τὸν πρω­τό­το­κον, καὶ ἐ­κά­λε­σε τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ Ἰ­η­σοῦν.   

                                                                            (Ματθ. α΄[1] 1-25)

ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ – ΒΟΥΛΗ ΘΕΟΥ

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ    

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑΔΟΞΑ Εὐαγγελικὰ ἀναγνώσματα τοῦ ἔτους εἶναι αὐτὸ τῆς Κυριακῆς πρὶν ἀπό τὰ Χριστούγεννα. Δεκάδες ὀνόματα ἀπαγγέλλονται, παραξενεύοντας τὴν ἀσυνήθιστη σὲ τέτοια ἀκοή μας.

Τί εἶναι αὐτὰ τὰ ὀνόματα; Εἶναι ὁ γενεαλογικὸς κατάλογος τῶν προγόνων τοῦ Κυρίου μας ὡς πρὸς τὸν θεωρούμενο πατέρα του, τὸν Ἰωσήφ. Ὁ ἴδιος ὅμως σχεδὸν κατάλογος ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν Παναγία μας, τὴν πραγματικὴ του Μητέρα, δεδομένου ὅτι οἱ Ἑβραῖοι συνήθιζαν νὰ ἔρχονται σὲ γάμο μὲ γυναῖκες ἀπό τήν ἴδια φυλὴ καὶ μάλιστα κάπως μακρινοῦ μὲν ἀλλὰ πάντως συγγενικοῦ περιβάλλοντος.

Ὁ γενεαλογικὸς κατάλογος εἶναι σχηματοποιημένος σὲ τρία μέρη, ἀνά 14 περίπου γενεές. Ἡ πρώτη ἀπό τὸν Ἀβραὰμ μέχρι τὸν βασιλέα Δαβίδ. Ἡ δεύτερη ἀπό τὸν Δαβὶδ μέχρι τὴν Βαβυλωνιακὴ αἰχμαλωσία καὶ ἡ τρίτη ἀπό τὴν αἰχμαλωσία μέχρι τὴν Γέννηση τοῦ  Κυρίου.

Δίκαιοι καὶ ἄδικοι, ἀσεβεῖς καὶ εὐσεβεῖς, ἅγιοι καὶ ἁμαρτωλοὶ παρελαύνουν μέσα ἀπό αὐτὸ τὸ συγκλονιστικὸ κείμενο ὑπηρετώντας, ἐν ἀγνοίᾳ, τους οἱ περισσότεροι, τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ, τὴν κάθοδό Του στὴ γῆ μέσα ἀπό τὰ σπλάγχνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἁγίας κόρης τῆς Ναζαρέτ. Κάθε ὄνομα ἀπό αὐτὰ φωνάζει μιά καὶ μόνη λέξη πρὸς ὅλους μας: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

ΕΠΕΙΤΑ Ο ΙΕΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ περιγράφει τὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου μας. Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου ἔχει γίνει ἀπό καιρό. Ἐκείνη ὅμως ἔχει ἀπολύτως σιωπήσει. Μὲ μιά ὑπερθαύμαστη πίστη τὰ ἀφήνει ὅλα στὴ φροντίδα τοῦ Θεοῦ. Ὁ καιρὸς ὅμως προχωρεῖ. Κάποια στιγμὴ ἡ ἐγκυμοσύνη της εἶναι πλέον φανερή. Καὶ τότε ὁ Ἰωσὴφ πνίγεται στοὺς λογισμούς. Γνωρίζει τὴν ἀκεραιότητα τῆς μνηστῆς του, τῆς Μαριάμ, δὲν μπορεῖ ὅμως νά δώσει ἄλλη ἐξήγηση στὴν ἐγκυμοσύνη της. Κανονικὰ θὰ ἐπρεπε νὰ τὴν παραδώσει στὸ Ἰουδαϊκό Συνέδριο, γιὰ νὰ ὑποστεῖ τὴν προβλεπόμενη ἀπό τὸν Νόμο ποινή: τὸν θάνατο διὰ λιθοβολισμοῦ. Ἀλλὰ ὁ δίκαιος ἄνθρωπος δὲν τὸ κάνει. Σκέπτεται νὰ τὴν ἀπολύσει «λάθρα», νὰ τὴν ἀποπέμψει ἀθόρυβα, γιὰ νὰ μή τήν ἐκθέσει.

ENΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ σ’ αὐτὲς τὶς ἀγωνιώδεις καὶ στενόχωρες σκέψεις, δέχεται ἕνα ἀπρόσμενο μήνυμα. Ἄγγελος Κυρίου τοῦ ἐμφανίζεται σὲ ἱερὸ ὄνειρο καὶ τὸν ἐνθαρρύνει παραγγέλλοντάς του νά κρατήσει κοντὰ του τὴν Μαριὰμ καὶ νὰ τὴν προστατεύσει. Τὸν πληροφορεῖ ὅτι ἐκείνη κυοφορεῖ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ τοῦ παραγγέλλει στὸ παιδί ποὺ θὰ γεννηθεῖ νὰ δώσει τὸ ὄνομα «Ἰησοῦς», δηλαδὴ Σωτήρ, διότι αὐτὸς θὰ σώσει τὸν λαό Του ἀπό τὶς ἁμαρτίες του.

ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΥΤΟ, εἶπε ὁ Ἄγγελος, θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ θαυμαστὴ προφητεία τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, πού ἔλεγε: Ἰδού ἡ Παρθένος θὰ συλλάβει καὶ θὰ γεννήσει υἱόν, τὸν ὁποῖο οἱ πιστοὶ θὰ τὸν ὀνομάσουν «Ἐμμανουήλ», ὄνομα ποὺ σημαίνει «ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας». Ὑπακούοντας ὁ Ἰωσὴφ στὴν παραγγελία τοῦ Ἀγγέλου, ἐκράτησε κοντά του τὴ μνηστὴ του Μαριάμ, ὄχι ὡς σύζυγό του, ἀλλὰ ὡς προστατευόμενή του. Ὅταν δέ γεννήθηκε τὸ παιδί, τὸ ὀνόμασε Ἰησοῦ.   

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΥ

Ἡ θέση στην ὁποία βρέθηκε ὁ Ἰωσήφ, ὅταν διαπίστωσε τὴν ἐγκυμοσύνη τῆς Παρθένου Μαρίας, ὑπῆρξε πράγματι τραγική. Μποροῦμε ἴσως νὰ φαντασθοῦμε πῶς αἰσθάνθηκε. Αἰσθάνθηκε νὰ καταρρέει ὅλος ὁ κόσμος γύρω του. Σκέψεις ἀγωνιώδεις πλημμυρίζουν τὸν νοῦν του. Λογισμοὶ ἀμφιβολίας ταράζουν τὴν ψυχή του. Ὑποφέρει βλέποντας στὸ θέμα τόσα ἀδιέξοδα. Ἴσως νοιώθει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μακριά του.

Τελικά, ὡς φρόνιμος καὶ δίκαιος ἄνθρωπος, ἐπιλέγει τὴν ἐπιείκεια. Τότε διαπιστώνει πόσο κοντὰ του βρίσκεται ὁ Θεός. Μὲ τὸν Ἄγγελον Του ὁ Κύριος ἀνοίγει νέο ὁρίζοντα στὸ βλέμμα τοῦ Ἰωσήφ. Τώρα πιὰ ἀρχίζει νὰ ἀντιλαμβάνεται τὸ ἄπειρο μυστήριο. Καὶ ταπεινὸς καὶ ὑπάκουος δέχεται πρόθυμα νὰ τὸ ὑπηρετήσει.

Κάποτε στὴ ζωὴ ὅλων μας παρουσιάζονται ἑξαιρετικὰ δύσκολες περιστάσεις. Περιστάσεις στὶς ὁποῖες ἡ ψυχὴ μας σκανδαλίζεται, καθὼς βλέπει νὰ τὴν ἀπογοητεύουν ἄνθρωποι στοὺς ὁποίους εἶχε χαρίσει ἀπόλυτη τὴν ἐμπιστοσύνη της. Πικραίνεται τότε βαθιὰ ἡ ψυχή μας. Ἀπελπίζεται. Αἰσθάνεται μόνη, ἐγκαταλελειμμένη ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀγνοημένη ἀπό τὸν Θεό. Οἱ λογισμοὶ τὴν πνίγουν, οἱ βασανιστικὲς ὑποψίες τὴν διαλύουν, στρέφει τὸ βλέμμα μὲ λαχτάρα πρὸς τὸν θάνατο ὡς τὸν μόνο λυτρωτή της.

Αὐτή ἡ ὥρα εἶναι ἡ ὥρα τοῦ πειρασμοῦ. Δηλαδὴ εἶναι ἡ ὥρα τῆς μεγάλης μάχης. Ἡ ὥρα τῆς κρίσεως τῆς ἐμπιστοσύνης μας στὸν Θεό. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲν εἶναι μακριά μας, ὅπως μᾶς φαίνεται σ’ αὐτὲς τὶς καταστάσεις. Κοντὰ μας εἶναι ὁ Θεός. Πολὺ κοντὰ μας εἶναι. Καὶ θὰ μᾶς φανερωθεῖ. Ἀρκεῖ στίς δύσκολες ἐκεῖνες  στιγμὲς νὰ θελήσουμε νὰ φανοῦμε καί μεῖς ἐπιεικεῖς σ’ αὐτοὺς ποὺ θεωροῦμε ὅτι μᾶς πρόδωσαν.

Τότε ἕνας ἄλλος κόσμος θὰ λάμψει στὰ ἔκπληκτα μάτια μας. Τότε θὰ νοιώσουμε πόσο κοντὰ μας εἶναι ὁ Θεός. Τότε ἡ καρδιά μας θὰ ἑορτάσει ἀληθινὰ Χριστούγεννα. Αἰώνια. Λυτρωτικά. Τότε θὰ καταλάβουμε πραγματικὰ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας: Ἐμμανουήλ! Βοηθὸς καὶ Λυτρωτής μας, ὁ Σωτήρ μας, ὁ Ἰησοῦς.

     (Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)