ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΧΛΩΡΑΚΑΣ    

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

(18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022)

        Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  

Ἀ­δελ­φοί εἰ­δό­τες ὅ­τι οὐ δι­και­οῦ­ται ἄν­θρω­πος ἐξ ἔρ­γων νό­μου ἐ­ὰν μὴ δι­ὰ πί­στε­ως Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, καὶ ἡ­μεῖς εἰς Χρι­στὸν Ἰ­η­σοῦν ἐ­πι­στε­ύ­σα­μεν, ἵ­να δι­και­ω­θῶ­μεν ἐκ πί­στε­ως Χρι­στοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔρ­γων νό­μου, δι­ό­τι οὐ δι­και­ω­θή­σε­ται ἐξ ἔρ­γων νό­μου πᾶ­σα σάρξ. Εἰ δὲ ζη­τοῦν­τες δι­και­ω­θῆ­ναι ἐν Χρι­στῷ εὑ­ρέ­θη­μεν καὶ αὐ­τοὶ ἁ­μαρ­τω­λοί, ἆ­ρα Χρι­στὸς ἁ­μαρ­τί­ας δι­ά­κο­νος; μὴ γέ­νοι­το. εἰ γὰρ ἃ κα­τέ­λυ­σα ταῦ­τα πά­λιν οἰ­κο­δο­μῶ, πα­ρα­βά­την ἐ­μαυ­τὸν συ­νί­στη­μι. ἐ­γὼ γὰρ δι­ὰ νό­μου νό­μῳ ἀ­πέ­θα­νον, ἵ­να Θε­ῷ ζή­σω. Χρι­στῷ συ­νε­στα­ύ­ρω­μαι· ζῶ δὲ οὐ­κέ­τι ἐ­γώ, ζῇ δὲ ἐν ἐ­μοὶ Χρι­στός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πί­στει ζῶ τῇ τοῦ υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ τοῦ ἀ­γα­πή­σαν­τός με καὶ πα­ρα­δόν­τος ἑ­αυ­τὸν ὑ­πὲρ ἐ­μοῦ.

                                                  (Γαλ. β΄[2] 16 – 20)

 

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Ἀ­δελ­φοί, ἐπειδή μά­θα­με ἀ­πὸ τὴν προ­σω­πι­κή μας πεί­ρα ὅ­τι δὲν γί­νε­ται δί­και­ος ὁ ἄν­θρω­πος καὶ δὲν σώ­ζε­ται μὲ τὴν τή­ρη­ση τῶν τυ­πι­κῶν δι­α­τά­ξε­ων τοῦ Μω­σα­ϊ­κοῦ νό­μου, ἀλλά μό­νο μὲ τὴν πί­στη στὸν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό, γι' αὐ­τὸ λοι­πὸν κι ἐμεῖς πι­στέ­ψα­με στὸν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό, γιὰ νὰ γί­νου­με δί­και­οι καὶ νὰ σω­θοῦ­με ἀ­πὸ τὴν πί­στη στὸ Χρι­στὸ καὶ ὄ­χι ἀ­πὸ τὰ ἔρ­γα τοῦ Μω­σα­ϊ­κοῦ νό­μου. Δι­ό­τι, ὅ­πως ἀ­να­φέ­ρε­ται καὶ στοὺς ψαλ­μούς, μὲ τὰ ἔρ­γα τοῦ νό­μου δὲν θὰ δι­και­ω­θεῖ καὶ δὲν θὰ σω­θεῖ κα­νέ­νας ἄν­θρω­πος. Ἀλλά ἐ­ὰν ὑ­πο­θέ­σου­με ὅ­τι ἡ τή­ρη­ση τοῦ νό­μου εἶ­ναι ἐ­πι­βε­βλη­μέ­νη, καὶ συ­νε­πῶς ἐμεῖς πού ἀ­φή­σα­με τὸ νό­μο ἁ­μαρ­τή­σα­με καὶ βρε­θή­κα­με νὰ εἴ­μα­στε ἁ­μαρ­τω­λοὶ μό­νο καὶ μό­νο ἐ­πει­δὴ ζη­τοῦ­με νὰ δι­και­ω­θοῦ­με καὶ νὰ σω­θοῦ­με μὲ τὴν πί­στη καὶ τὴν κοι­νω­νί­α μας μὲ τὸν Χρι­στό, τό­τε γεν­νι­έ­ται τὸ ἄ­το­πο ἐ­ρώ­τη­μα: Ἄ­ρα ὁ Χρι­στὸς εἶ­ναι ὑ­πη­ρέ­της ἁ­μαρ­τί­ας, ἀφοῦ αὐ­τὸς μᾶς ὤ­θη­σε νὰ ἀ­φή­σου­με τὸ νό­μο; Μὴ συμ­βεῖ νὰ ποῦ­με μιὰ τέ­τοι­α βλα­σφη­μί­α. Καὶ κα­τα­λή­γου­με ὁ­πωσ­δή­πο­τε στὴ βλα­σφη­μί­α αὐ­τή, ἐ­ὰν δε­χθοῦ­με ὡς ἀ­λη­θι­νὴ τὴν ὑ­πό­θε­ση πού κά­να­με. Δι­ό­τι, ἐ­ὰν ἐκεῖνα πού κα­τάρ­γη­σα καὶ ἀ­θέ­τη­σα ὡς ἀ­νώ­φε­λα, δη­λα­δὴ τὶς τυ­πι­κὲς δι­α­τά­ξεις τοῦ νό­μου, αὐ­τὰ πά­λι τὰ τη­ρῶ ὡς ἀ­ναγ­καῖ­α καὶ ἀ­πα­ραί­τη­τα γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α, μὲ τὴν ἐ­πά­νο­δό μου αὐ­τὴ στὴν τή­ρη­ση τοῦ νό­μου ἀ­πο­δει­κνύ­ω τὸν ἑ­αυ­τό μου πα­ρα­βά­τη· δι­ό­τι βε­βαι­ώ­νω ἔμ­πρα­κτα ὅ­τι ἔ­κα­να λά­θος πρω­τύ­τε­ρα πού ἀ­θέ­τη­σα τὸ νό­μο, καὶ ἁ­μάρ­τη­σα ὅ­ταν προ­τί­μη­σα τὴ σω­τη­ρί­α πού δίνει ὁ Χρι­στός. Ἀλλά ὄ­χι. Δὲν ἁ­μάρ­τη­σα, οὔ­τε εἶ­μαι πα­ρα­βά­της. Δι­ό­τι ἐγώ μὲ κρι­τή­ριο τὸ νό­μο πού κα­τάρ­γη­σα καὶ ὁ ὁποῖος τι­μω­ρεῖ μὲ θά­να­το κά­θε πα­ρα­βά­τη του, πέ­θα­να ὡς πρὸς τὸ νό­μο, γιὰ νὰ ζή­σω γιὰ τὴ δό­ξα τοῦ Θε­οῦ. Μὲ τὸ βά­πτι­σμα ἔ­χω σταυ­ρω­θεῖ κι ἔ­χω πε­θά­νει μα­ζὶ μὲ τὸν Χρι­στό. Κι ἀφοῦ εἶ­μαι νε­κρός, δὲν ἔ­χει πλέ­ον κα­μί­α ἰ­σχὺ γιὰ μέ­να ὁ νό­μος. Ἔ­γι­να κοι­νω­νὸς τοῦ σταυ­ρι­κοῦ θα­νά­του τοῦ Χρι­στοῦ καὶ εἶ­μαι νε­κρός. Λοι­πὸν δὲν ζῶ πλέ­ον ἐγώ, ὁ πα­λαι­ὸς δη­λα­δὴ ἄν­θρω­πος, ἀλλά ζεῖ μέ­σα μου ὁ Χρι­στός. Καὶ τὴ φυ­σι­κὴ ζω­ὴ πού ζῶ μέ­σα στὸ σῶ­μα μου τώ­ρα πού ἐ­πέ­στρε­ψα στὸ Χρι­στό, τὴ ζῶ μὲ τὴν ἔμ­πνευ­ση καὶ τὴν κυ­ρι­αρ­χί­α τῆς πί­στε­ως στὸν Υἱ­ὸ τοῦ Θε­οῦ, ὁ ὁ­ποῖ­ος μὲ ἀ­γά­πη­σε καὶ πα­ρέ­δω­σε τὸν ἑ­αυ­τό του γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α μου.

 

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος, Ὅ­στις θέ­λει ὀ­πί­σω μου ἀ­κο­λου­θεῖν, ἀ­παρ­νη­σά­σθω ἑ­αυ­τὸν καὶ ἀ­ρά­τω τὸν σταυ­ρὸν αὐ­τοῦ, καὶ ἀ­κο­λου­θε­ί­τω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέ­λῃ τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ σῶ­σαι, ἀ­πο­λέ­σει αὐ­τήν· ὃς δ' ἂν ἀ­πο­λέ­σῃ τὴν ἑ­αυ­τοῦ ψυ­χὴν ἕ­νε­κεν ἐ­μοῦ καὶ τοῦ εὐ­αγ­γε­λί­ου, οὗ­τος σώ­σει αὐ­τήν. τί γὰρ ὠ­φε­λή­σει ἄν­θρω­πον ἐ­ὰν κερ­δή­σῃ τὸν κό­σμον ὅ­λον, καὶ ζη­μι­ω­θῇ τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ; ἢ τί δώ­σει ἄν­θρω­πος ἀν­τάλ­λαγ­μα τῆς ψυ­χῆς αὐ­τοῦ; ὃς γὰρ ἐ­ὰν ἐ­παι­σχυν­θῇ με καὶ τοὺς ἐ­μοὺς λό­γους ἐν τῇ γε­νε­ᾷ τα­ύ­τῃ τῇ μοι­χα­λί­δι καὶ ἁ­μαρ­τω­λῷ, καὶ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐ­παι­σχυν­θή­σε­ται αὐ­τὸν ὅ­ταν ἔλ­θῃ ἐν τῇ δό­ξῃ τοῦ πα­τρὸς αὐ­τοῦ με­τὰ τῶν ἀγ­γέ­λων τῶν ἁ­γί­ων. Καὶ ἔ­λε­γεν αὐ­τοῖς· Ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι εἰ­σί τι­νες τῶν ὧ­δε ἑ­στη­κό­των, οἵ­τι­νες οὐ μὴ γε­ύ­σων­ται θα­νά­του ἕ­ως ἂν ἴ­δω­σι τὴν βα­σι­λε­ί­αν τοῦ Θε­οῦ ἐ­λη­λυ­θυῖ­αν ἐν δυ­νά­μει. 

                                    (Μάρκ. η΄[8] 34 – θ΄[9] 1)

 

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

1. Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

Ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει, λέγει ὁ Κύριος, ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του, καὶ ἂς σηκώσει ὡς μελλοθά­νατος τὸν σταυρὸ τῶν θλίψεων καὶ τῶν πειρασμῶν, καὶ ἔτσι νὰ μὲ ἀκολουθεῖ. Διότι ὅποιος μὲ ἀρνηθεῖ θέλοντας νὰ ἀποφύγει τὸν σωματικὸ θάνατο, καὶ νὰ σώσει ἔτσι τὴ ζωή του, αὐτὸς θὰ χάσει καὶ τὴν αἰώνια ζωή. Ὅποιος ὅμως θυσιάσει τὴ ζωή του, έὰν χρειασθεῖ, γιὰ τὴν πίστη σὲ μένα καὶ τὴ διδασκαλία μου, αὐτὸς πραγματικὰ θὰ σώσει τὴ ζωή του καὶ τὴν ψυχή του, ἀφοῦ θὰ κερδίσει τὴν αἰώνια ζωή. «Τὶ γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζη­μιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» Καὶ τὶ μπορεῖ νὰ δώσει κανεὶς ἀντάλλαγμα γιὰ νὰ ἐξ­αγόρασει τὴν ψυχή του ἀπὸ τὴν αἰώνια κόλαση; Τίποτε ἀπολύτως.

ΠΟΣΗ ΜΕΓΑΛΗ ἀξία ἔχει λοιπόν ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας! Δὲν εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θέματα τῆς ζωῆς μας. Εἶναι θέμα ζωῆς καὶ θανάτου. Γι᾿ αὐτὴ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας ἔγινε ἄν­θρωπος καὶ ὑψώθηκε ἐπάνω στὸν Σταυρὸ ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ δεσπότης καὶ δημιουρ­γὸς τοῦ σύμπαντος κόσμου! Γι᾿ αυτὴ τὴν ἀνεκτίμητη ψυχή μας κάθε στιγμὴ καὶ ὥρα ἐργάζεται μὲ ἐνδιαφέρον μονα­δικὸ ὁ ἅγιος Τριαδικὸς Θεός. Ἐπιστρα­τεύει ὅλη τὴν κτίση, ἀνθρώπους καὶ ἀγ­γέλους, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸν οὐρανό.

Μᾶς ἀπασχολεῖ λοιπὸν τὸ θέμα τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μας ὅσο πρέπει; Μᾶς συγκλονίζει; Τὸ ζοῦμε ώς τὸ σπου­δαιότερο θέμα τῆς ζωῆς μας;

Δυστυχῶς ἀρκετοὶ ἀπὸ μᾶς πολλὲς φορὲς σὲ ἄλλες ὑποθέσεις δίνουμε τὴν καρδιά μας. Ξεχνιόμαστε μέσα στὶς φευ­γαλέες απολαύσεις, ἐπιτυχίες καὶ χαρές. Βέβαια κάποτε δείχνουμε ἕνα ἐνδιαφέ­ρον γιὰ τὴν ψυχή μας. Θαυμάζουμε τὴν ὀμορφιὰ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, τὴν ἀρετὴ τῶν Ἁγίων, καὶ λέμε πὼς θέλουμε νὰ τοὺς μιμηθοῦμε. Ἐπειδή ὅμως ἡ καρδιά μας μένει παγωμένη καὶ δὲν ἐννοοῦμε νἀ ἀποχωρισθοῦμε τὶς ἁμαρτωλές μας συνή­θειες, οἱ διαθέσεις μας δὲν γίνονται ἀπο­φάσεις ἀμετακίνητες. Ἀμελοῦμε τὴν προσ­ευχή μας, τὸν ἐκκλησιασμό, τὴ μελέτη τοῦ θείου λόγου καὶ τόσα ἄλλα. Καὶ ὁ Κύ­ριος ἐκφράζει τὸ μεγάλο Του παράπονο γιὰ τὴν ἀδιαφορία μας καὶ τὴ σκληρὴ καρδιά μας. Ἐκεῖνος κάνει τὰ πάντα γιὰ τὴν ψυχή μας καὶ μεῖς ἐλάχιστα. Ἐκεῖνος ἀγρυπνεῖ καὶ μεῖς κοιμόμαστε.

Νὰ ἀλλάξουμε λοιπὸν στάση ζωῆς. Νὰ δείξουμε ἰσχυρὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ σω­τηρία μας. Νὰ μᾶς συνέχει τὸ ἐρώτημα: Τὶ πρέπει νὰ ἀλλάξουμε στὴ ζωή μας, γιὰ νὰ μὴ χάσουμε τὴν ψυχή μας καὶ γιὰ νὰ κερδίσουμε τὸν οὐρανό;

 

2. Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ὅποιος ἐντραπεῖ νὰ ὁμολογήσει τὴν πίστη του σὲ μένα καὶ τὴ διδασκαλία μου, συνεχίζει ὁ Κύριος, ἐπειδὴ φοβᾶται τὶς εἰρωνεῖες τῶν ἀνθρώπων τῆς ἁμαρτωλῆς αὐτῆς γενεᾶς, ποὺ σὰν μοιχαλίδα ἔχει ἐγκαταλείψει τὸν Θεό, αὐτὸν θὰ τὸν ἀποκηρύξω κι ἐγώ. Δὲν θὰ τὸν θεωρήσω δικό μου, ὅταν ἔλθω καὶ πάλι νὰ κρίνω τοὺς ἀνθρώπους κατὰ τὴν Δευτέρα Πα­ρουσία μου μέσα στὴ θεϊκὴ δόξα τοῦ οὐρανίου Πατρός μου, συνοδευόμενος ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους.

Ἀλλὰ μὴ χάνετε τὸ θάρρος σας καὶ μείνετε πιστοὶ σὲ μένα. Διότι ὑπάρχουν κάποιοι ἀπὸ ἐσᾶς οἱ ὁποῖοι δὲν πρόκει­ται νὰ πεθάνουν, πρὶν δοῦν «τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει», δηλαδὴ τὴν Ἐκκλησία μου, νὰ ἔρχεται μὲ δύναμη καὶ νὰ κυριαρχεῖ στὸν κόσμο.

Η ΜΕΓΑΛΗ αὐτὴ θαυμαστὴ προφητεία τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν κυριαρχία τῆς Ἐκκλησίας Του στὸν κόσμο ἐκπληρώθηκε μὲ τὴν θαυμαστὴ κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὶς θριαμβευτικὲς κατα­κτήσεις τοῦ Εὐαγγελίου. Διότι ἡ Ἐκ­κλησία τοῦ Χριστοῦ κρύβει μέσα της καταπληκτικὴ καὶ μυστηριώδη δύναμη, τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἡ δύναμη αὐτή, σὰν ἄλλη ζύμη, ζύμωσε καὶ ζυμώ­νει τὸν κόσμο ὁλόκληρο. Δώδεκα ἄση­μοι Ἀπόστολοι καὶ ἐλάχιστοι πιστοὶ ἔ­δρασαν μέσα σὲ συνθῆκες ὄχι μόνο δύσκολες ἀλλὰ καὶ ἀντίθετες. Οἱ ἐχθροὶ πολλοὶ κι ὁ πόλεμος σκληρός. Βασανι­στήρια, διωγμοί, μαρτύρια. Ἀλλὰ ἡ Ἐκ­κλησία τοῦ Χριστοῦ θριάμβευσε. Διότι ἔκρυβε μέσα της τὴν ἀκαταμάχητη δύ­ναμη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἀναμόχλευ­σε τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὴν ζωοποίησε.

Γιατὶ ὅμως κάποιοι ἄνθρωποι δὲν ἐ­πηρεάζονται ἀπὸ τὴν ἀκατανίκητη αὐτὴ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας; Διότι ἡ δύνα­μη τῆς Ἐκκλησίας ἐκδηλώνεται μόνο ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος ἀποδεχθεῖ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου στὴ ζωή του. Ὁ Κύριος δὲν θέ­λει νὰ ἀνήκουμε τυπικὰ στὴν Ἐκκλησία Του. Θέλει νὰ ἀφήσουμε ἀνοιχτὲς τὶς καρδιές μας, ὥστε ἡ δύναμή της διὰ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων καὶ τοῦ θείου λόγου Του νὰ ἐνεργεῖ στὴ ζωή μας. Νὰ μᾶς ἐμπνεύσει ἀποφάσεις γιὰ καινούργια ζωή. Νὰ καθαρίσει τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς κακίες. Νὰ ἐξαγιάσει τὶς αἰσθήσεις μας, τὰ μάτια μας, τὰ λό­για μας, ἀλλὰ καὶ τὶς σκέψεις μας, τὶς ἐπιθυμίες καὶ τὶς ἀποφάσεις μας. Νὰ ἀλλάξει τὴ ζωή μας. Καὶ ἔτσι σιγά - σι­γά, μέρα μὲ τὴ μέρα θὰ βλέπουμε καὶ στὸν ἑαυτό μας «τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει».

     (Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)