ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ (ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ). ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

    ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ (ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ)

(19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΚΘ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ)

Ἀ­δελ­φοί, ὅ­ταν ὁ Χρι­στὸς φα­νε­ρω­θῇ, ἡ ζω­ὴ ὑ­μῶν, τό­τε καὶ ὑ­μεῖς σὺν αὐ­τῷ φα­νε­ρω­θή­σε­σθε ἐν δό­ξῃ. Νε­κρώ­σα­τε οὖν τὰ μέ­λη τὰ ἐ­πὶ τῆς γῆς, πορ­νε­ί­αν, ἀ­κα­θαρ­σί­αν, πά­θος, ἐ­πι­θυ­μί­αν κα­κήν, καὶ τὴν πλε­ο­νε­ξί­αν ἥ­τις ἐ­στὶν εἰ­δω­λο­λα­τρί­α, δι᾽ ἃ ἔρ­χε­ται ἡ ὀρ­γὴ τοῦ Θε­οῦ ἐ­πὶ τοὺς υἱ­οὺς τῆς ἀ­πει­θε­ί­ας· ἐν οἷς καὶ ὑ­μεῖς πε­ρι­ε­πα­τή­σα­τέ πο­τε ὅ­τε ἐ­ζῆ­τε ἐν αὐ­τοῖς. Νυ­νὶ δὲ ἀ­πό­θε­σθε καὶ ὑ­μεῖς τὰ πάν­τα, ὀρ­γήν, θυ­μόν, κα­κί­αν, βλα­σφη­μί­αν, αἰ­σχρο­λο­γί­αν ἐκ τοῦ στό­μα­τος ὑ­μῶν· μὴ ψε­ύ­δε­σθε εἰς ἀλ­λή­λους, ἀ­πεκ­δυ­σά­με­νοι τὸν πα­λαι­ὸν ἄν­θρω­πον σὺν ταῖς πρά­ξε­σιν αὐ­τοῦ, καὶ ἐν­δυ­σά­με­νοι τὸν νέ­ον τὸν ἀ­να­και­νο­ύ­με­νον εἰς ἐ­πί­γνω­σιν κατ᾽ εἰ­κό­να τοῦ κτί­σαν­τος αὐ­τόν, ὅ­που οὐκ ἔ­νι Ἕλ­λην καὶ ᾽Ι­ου­δαῖ­ος, πε­ρι­το­μὴ καὶ ἀ­κρο­βυ­στί­α, βάρ­βα­ρος, Σκύ­θης, δοῦ­λος, ἐ­λε­ύ­θε­ρος, ἀλ­λὰ τὰ πάν­τα καὶ ἐν πᾶ­σι Χρι­στός. 

                                                             (Κολ. γ΄ [3]4 – 11)

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΜΑΧΑΙΡΙ!

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟ: «Νε­κρώ­σα­τε οὖν τὰ μέ­λη ὑ­μῶν τὰ ἐ­πί τῆς γῆς».

Τὸ δρά­μα τῆς ἀ­σύλ­λη­πτης δό­ξης καὶ λαμ­πρό­τη­τος, ποὺ θὰ ἀ­πο­λαύ­σουν οἱ πι­στοὶ με­τὰ τὴν Δευ­τέ­ρα Πα­ρου­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ, προ­βάλ­λει ἐ­νώ­πιόν μας στὴν ἀρ­χή του τὸ Ἀ­πο­στο­λι­κὸ ἀ­νά­γνω­σμα τῆς ση­με­ρι­νῆς Κυ­ρια­κῆς.

Ἕ­να ὅ­ρα­μα ἐκ­πλη­κτι­κό, ποῦ συγ­κι­νεῖ βα­θύ­τα­τα τὶς καρ­δι­ὲς ὅ­λων μας, γιὰ τὴν πραγ­μα­το­ποί­η­ση τοῦ ὁ­ποί­ου ὅ­μως ἀ­παι­τοῦν­ται κά­ποι­ες βα­σι­κὲς προ­ϋ­πο­θέ­σεις. Αὐ­τὲς ση­μει­ώ­νει στὴ συ­νέ­χεια ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος γρά­φον­τας μὲ δύ­να­μη καὶ αὐ­στη­ρό­τη­τα: «Νε­κρώ­σα­τε οὖν τὰ μέ­λη ὑ­μῶν τὰ ἐ­πί τῆς γῆς»! Νε­κρῶ­στε λοι­πόν, λέ­γει, θα­να­τῶ­στε τὰ γή­ι­να μέ­λη σας.

Τί εἶ­ναι ὅ­μως αὐ­τὴ ἡ νέ­κρω­ση καὶ πῶς ἐ­πι­τυγ­χά­νε­ται;

Σ᾿ αὐ­τὸ τὸ δι­πλὸ ἐ­ρώ­τη­μα θὰ προ­σπα­θή­σου­με νὰ ἀ­παν­τή­σου­με σή­με­ρα.

1. ΣΩΜΑΤΟΚΤΟΝΟΙ;

Μο­λο­νό­τι ἡ ἔκ­φρα­ση «τὰ μέ­λη ὑ­μῶν τὰ ἐ­πὶ τῆς γῆς», τὴν ὁ­ποί­α χρη­σι­μο­ποι­εῖ ὁ Ἀ­πό­στο­λος, φαί­νε­ται ἐκ πρώ­της ὄ­ψε­ως νὰ ἀ­να­φέ­ρε­ται στὸ σῶ­μα μας, ἐν τού­τοις μιὰ προ­σε­κτι­κό­τε­ρη ἐ­ξέ­τα­σή της μᾶς ἀ­πο­κα­λύ­πτει βα­θύ­τε­ρες ἔν­νοι­ες· ὅ­τι δη­λα­δὴ οἱ πι­στοὶ ὀ­φεί­λου­με νὰ νε­κρώ­σου­με ὄ­χι τὸ σῶ­μα μας, ἀλ­λὰ τὸν γή­ϊ­νο καὶ σαρ­κι­κό, τὸν ἁ­μαρ­τω­λὸ ἑ­αυ­τό μας. Νὰ ἀ­παλ­λα­γοῦ­με ἀ­πὸ τὰ ἁ­μαρ­τω­λὰ καὶ αἰ­σχρὰ πά­θη, (ὁ­ρι­σμέ­να ἀ­πὸ τὰ ὁ­ποῖ­α ἀ­πα­ριθ­μεῖ στὴ συ­νέ­χεια: τὶς ἀ­κά­θαρ­τες σαρ­κι­κό­τη­τες, τὶς πο­νη­ρὲς ἐ­πι­θυ­μί­ες, τὴν πλε­ο­νε­ξί­α, τὸν θυ­μό, τὴν βλα­σφη­μί­α, τὴν αἰ­σχρο­λο­γί­α, τὸ ψέ­μα.

«Ἡ­μεῖς οὐκ ἐ­δι­δά­χθη­μεν σω­μα­το­κτό­νοι εἶ­ναι, ἀλ­λὰ πα­θο­κτό­νοι», ἔ­λε­γε ἕ­νας ἅ­γιος ἀ­σκη­τὴς σὲ κά­ποι­ον πλα­νε­μέ­νο μο­να­χό, ποὺ κα­θό­ταν κα­τα­με­σή­με­ρο στὸν καυ­στι­κὸ ἥ­λιο τῆς ἐ­ρή­μου γιὰ νὰ ἐ­ξον­τώ­σει τὸ σῶ­μα του. Ἔ­χου­με δη­λα­δὴ πα­ρα­λά­βει ἀ­πὸ τὴν πα­ρά­δο­σή μας, τοῦ εἶ­πε, τὴν σω­στι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α νὰ μὴν εἴ­μα­στε σω­μα­το­κτό­νοι, ἀλ­λὰ πα­θο­κτό­νοι. Νὰ προ­σπα­θοῦ­με νὰ ἀ­παλ­λα­γοῦ­με ἀ­πὸ τὰ ἁ­μαρ­τω­λὰ πά­θη, ὄ­χι νὰ ἐ­ξον­τώ­σου­με τὸ σῶ­μα μας, τὸ ὁ­ποῖ­ο εἶ­ναι ἁ­πλῶς ὄρ­γα­νο ἐ­κτε­λέ­σε­ως τῶν ἀ­πο­φά­σε­ων τῆς ψυ­χῆς μας.

Ἄλ­λο βέ­βαι­α ὅ­τι δὲν πρέ­πει νὰ ἀ­φή­νου­με τὸ σῶ­μα ἀ­σύ­δο­το. Ὄ­χι. Θὰ τὸ χα­λι­να­γω­γοῦ­με, θὰ τὸ δυ­σκο­λεύ­ου­με, θὰ με­τα­χει­ρι­ζό­μα­στε ἀ­κό­μη καὶ βί­α – γι᾿ αὐ­τὸ ἄλ­λω­στε καὶ νη­στεύ­ου­με καὶ κά­νου­με με­τά­νοι­ες καὶ ἀ­γρυ­πνί­ες καὶ ἄλ­λες σω­μα­τι­κὲς ἀ­σκή­σεις σύμ­φω­να μὲ τὶς πα­ρα­δό­σεις τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Ὡ­στό­σο θὰ πρέ­πει πάν­το­τε νὰ ἔ­χου­με κα­τὰ νοῦν πὼς ὅ­λα αὐ­τὰ δὲν εἶ­ναι αὐ­το­σκο­πός, οὔ­τε ἀ­πο­βλέ­πουν στὴν ἐ­ξόν­τω­ση τοῦ σώ­μα­τος. Σκο­πὸς εἶ­ναι ἡ νέ­κρω­ση τῶν πα­θῶν! Αὐ­τὸ νὰ μὴ τὸ λη­σμο­νοῦ­με πο­τέ!

2. ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΤΟΣ!

Πῶς ἐ­πι­τυγ­χά­νε­ται ὅ­μως αὐ­τὴ ἡ νέ­κρω­ση τῶν πα­θῶν; Εἶ­ναι ἀ­λή­θεια πὼς μὲ μό­νες τὶς ἀν­θρώ­πι­νες δυ­νά­μεις κά­τι τέ­τοι­ο εἶ­ναι ἀ­δύ­να­τον. Ὅ­μως «τὰ ἀ­δύ­να­τα πα­ρὰ ἀν­θρώ­ποις δυ­να­τὰ πα­ρὰ τῷ Θε­ῷ ἐ­στιν» (Λουκ. ι­η'[18] 27)· αὐ­τὰ ποὺ εἶ­ναι ἀ­κα­τόρ­θω­τα στὸν ἄν­θρω­πο, κα­τορ­θώ­νον­ται εὔ­κο­λα μὲ τὴν Χά­ρη καὶ τὴ βο­ή­θεια τοῦ Θε­οῦ.

Ναί, μὲ τὴ Χά­ρη τοῦ Θε­οῦ. Ἀλ­λὰ ἡ Χά­ρις τοῦ Θε­οῦ δὲν δί­δε­ται – τὸ γνω­ρί­ζου­με – στοὺς ὀ­κνη­ροὺς καὶ φυ­γό­πο­νους, ἀλ­λὰ στοὺς μα­χη­τὲς καὶ πο­λε­μι­στές. Σ᾿ αὐ­τοὺς ποὺ ἐ­πι­θυ­μοῦν νὰ ἀ­παλ­λα­γοῦν ἀ­πὸ τὰ πά­θη καὶ ἀ­γω­νί­ζον­ται γι᾿ αὐ­τό. Ὁ Ἀ­πό­στο­λος γρά­φει «νε­κρώ­σα­τε», ποὺ ση­μαί­νει «θα­να­τῶ­στε», κι αὐ­τὸ βέ­βαι­α προ­ϋ­πο­θέ­τει πό­λε­μο καὶ μά­λι­στα ἀ­συνθη­κο­λό­γη­το!

Πό­λε­μο ἀ­συν­θη­κο­λό­γη­το! Στὴν Πα­λαι­ὰ Δι­α­θή­κη ὁ Θε­ὸς εἶ­χε δώ­σει ἐν­το­λὴ στοὺς Ἑ­βραί­ους νὰ μὴ συν­θη­κο­λο­γή­σουν πο­τὲ μὲ τοὺς εἰ­δω­λο­λά­τρες ἐ­χθρούς τους στὴ Γῆ τῆς Ἐ­παγ­γε­λί­ας, δι­ό­τι θὰ κιν­δύ­νευ­αν νὰ πα­ρα­συρ­θοῦν στὴν εἰ­δω­λο­λα­τρί­α καὶ οἱ ἴ­διοι. Αὐ­τό, ἑρ­μη­νεύ­ουν οἱ ἅ­γιοι Πα­τέ­ρες, ἰ­σχύ­ει καὶ γιὰ τὸν κά­θε πι­στό. Γι' αὐ­τὸ καὶ συ­νι­στοῦν ἐν­τό­νως: πο­τὲ καμ­μί­α συν­θη­κο­λό­γη­ση στὸν πνευ­μα­τι­κὸ πό­λε­μο! Φω­τιὰ καὶ μα­χαί­ρι σὲ ὅ­λα τὰ πά­θη!

Πρα­κτι­κό­τε­ρα πῶς δι­ε­ξά­γε­ται αὐ­τὸς ὁ πό­λε­μος, πῶς νε­κρώ­νον­ται τὰ πά­θη; Οἱ ἅ­γιοι Πα­τέ­ρες λέ­γουν πά­λι πὼς τὰ πά­θη ζοῦν, ὅ­σο τὰ τρέ­φου­με· καὶ ὅ­τι, ὅ­ταν τοὺς κό­ψου­με τὴν τρο­φή, ὅ­ταν δη­λα­δὴ παύ­σου­με νὰ τὰ ἐ­νερ­γοῦ­με, πε­θαί­νουν, νε­κρώ­νον­ται.

Ἐ­πὶ πα­ρα­δείγ­μα­τι: Ἕ­νας ἔ­χει τὸ πά­θος τοῦ θυ­μοῦ· ἂν κά­πο­τε τοῦ φερ­θοῦν ἄ­σχη­μα, ἐ­κεῖ­νος ὅ­μως συγ­κρα­τή­σει τὸν θυ­μό του καὶ δὲν τὸν ἐκ­δη­λώ­σει, κό­βει τὴν τρο­φὴ τοῦ πά­θους. Καὶ ἐ­ὰν αὐ­τὸ τὸ κά­νει γιὰ ἀρ­κε­τὸ δι­ά­στη­μα, τὸ πά­θος νε­κρώ­νε­ται ἀ­πὸ ἔλ­λει­ψη τρο­φῆς. Τὸ ἴ­διο ἰ­σχύ­ει καὶ γιὰ τὰ ὑ­πό­λοι­πα πά­θη: τὴν φι­λη­δο­νί­α, τὴν αἰ­σχρο­λο­γί­α, τὴν βλα­σφη­μί­α, τὸ ψέ­μα, τὴν ζή­λεια κ.τ.λ.

Ἀ­δελ­φοί, βρι­σκό­μα­στε σὲ πό­λε­μο, ἂς μὴ τὸ λη­σμο­νοῦ­με! Ἂν δὲν ἀ­γω­νι­στοῦ­με νὰ νε­κρώ­σου­με μὲ τὴ Χά­ρη τοῦ Θε­οῦ τὰ πά­θη μας, θὰ μᾶς νε­κρώ­σουν ἐ­κεῖ­να, ὁ­πό­τε χα­νό­μα­στε!

Ἡ ἐν­το­λὴ τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι σα­φὴς καὶ γιά μᾶς: Φω­τιὰ καὶ μα­χαί­ρι στὰ πά­θη σας! Μὴ συν­θη­κο­λο­γή­σε­τε πο­τὲ μὲ κα­νέ­να! «Νε­κρώ­σα­τε τὰ μέ­λη ὑ­μῶν τὰ ἐ­πί τῆς γῆς»!

(Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, εἰ­σερ­χο­μέ­νου τοῦ ᾿Ι­η­σοῦ εἴς τι­να κώ­μην, ἀ­πήντησαν αὐ­τῷ δέ­κα λε­προὶ ἄν­δρες, οἳ ἔ­στη­σαν πόῤ­ῥω­θεν, καὶ αὐ­ τοὶ ἦ­ραν φω­νὴν, λέ­γον­τες· ᾿Ι­η­σοῦ ἐ­πι­στά­τα, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Καὶ ἰ­δὼν, εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Πο­ρευ­θέν­τες ἐ­πι­δε­ί­ξα­τε ἑ­αυ­τοὺς τοῖς ἱ­ε­ρεῦ­σι. Καὶ ἐ­γέ­νε­το ἐν τῷ ὑ­πά­γειν αὐ­τοὺς, ἐ­κα­θα­ρί­σθη­σαν. Εἷς δὲ ἐξ αὐ­τῶν, ἰ­δὼν ὅ­τι ἰ­ά­θη, ὑ­πέ­στρε­ψε με­τὰ φω­νῆς με­γά­λης δο­ξά­ζων τὸν Θε­όν, καὶ ἔ­πε­σεν ἐ­πὶ πρό­σω­πον πα­ρὰ τοὺς πό­δας αὐ­τοῦ, εὐ­χα­ρι­στῶν αὐ­τῷ· καὶ αὐ­τὸς ἦν Σα­μα­ρε­ί­της. Ἀ­πο­κρι­θεὶς δὲ ὁ ᾿Ι­η­σοῦς εἶ­πεν· οὐ­χὶ οἱ δέ­κα ἐ­κα­θα­ρί­σθη­σαν; οἱ δὲ ἐν­νέ­α ποῦ; οὐχ εὑ­ρέ­θη­σαν ὑ­πο­στρέ­ψαν­τες δοῦ­ναι δό­ξαν τῷ Θε­ῷ, εἰ μὴ ὁ ἀλ­λο­γε­νὴς οὗ­τος; Καὶ εἶ­πεν αὐ­τῷ· Ἀ­να­στὰς πο­ρε­ύ­ου· ἡ πί­στις σου σέ­σω­κέ σε.

                                           (Λουκ. ιζ΄[17] 12–19)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)

Τήν ὥρα πού ὁ Ἰησοῦς ἔμπαινε σὲ κάποιο χωριό, τόν συνάντησαν δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι στάθηκαν ἀπὸ μακριά, ἐπειδὴ σύμφωνα μὲ τὸ νόμο κάθε λεπρός θεωροῦνταν ἀκάθαρτος καὶ δὲν τοῦ ἐπιτρεπόταν νὰ πλησιάσει κανέναν. Κι αὐτοὶ ἄρχισαν νὰ τοῦ φωνάζουν δυνατά: Ἰησοῦ, Κύριε, σπλαχνίσου μας καὶ θεράπευσέ μας. Βλέποντάς τους ἐκεῖνος τοὺς εἶπε: Πηγαίνετε καί δεῖξτε τὸ σῶμα σας στοὺς ἱερεῖς, γιὰ νὰ βεβαιώσουν ἄν πράγματι θεραπευθήκατε, σύμφωνα μὲ τὴ διάταξη τοῦ νόμου. Καὶ καθὼς αὐτοὶ πήγαιναν νὰ ἐξεταστοῦν ἀπό τούς ἱερεῖς, καθαρίστηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα. Ἕνας ἀπ' αὐτούς, μόλις εἶδε ὅτι θεραπεύθηκε, ἐπέστρεψε καὶ μὲ δυνατὴ φωνὴ ἐκφράζοντας τὴ χαρὰ καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη του δόξαζε τὸν Θεὸ πού τὸν θεράπευσε διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ. Ἔπεσε τότε μὲ τὸ πρόσωπο κάτω στὴ γῆ κοντὰ στὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε. Καὶ αὐτὸς ἦταν Σαμαρείτης, δηλαδὴ σχισματικὸς καὶ λιγότερο φωτισμένος ἀπό τούς Ἰουδαίους. Συνεπῶς κανεὶς δὲν θὰ περίμενε νὰ δείξει αὐτὸς μιὰ τέτοια εὐγνωμοσύνη πού δὲν ἔδειξαν οἱ ἄλλοι ἐννέα, πού ἦταν Ἰσραηλίτες. Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε: Δὲν καθαρίστηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα καὶ οἱ δέκα; Οἱ ἄλλοι ἐννέα ποῦ εἶναι; Χάθηκαν νὰ γυρίσουν πίσω καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Θεό, παρὰ μόνο ὁ ξένος αὐτός, πού δὲν ἀνήκει στὸ γνήσιο ἰουδαϊκὸ γένος; Καὶ σ᾿ αὐτὸν εἶπε: Σήκω καὶ πήγαινε. Ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε. Δὲν θεράπευσε μόνο τὸ σῶμα σου, ἀλλά ἀποτελεῖ καὶ καλὴ ἀρχή πού θὰ σὲ ὁδηγήσει καὶ στὴν πνευματική σου σωτηρία.