Ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Ἁγιορείτης

 

ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ, ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΟ ΚΟΙΝΟΠΟΙΩ

Ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Ἁγιορείτης

Εἰσαγωγή

Τόν ἀγάπησαν μέ πάθος χιλιάδες κουρασμένοι νέοι, γιατί ἔκλαψε  στά προβλήματά τους σάν δικός τους πατέρας. Τόν ἐμπιστεύτηκαν  ἑκατοντάδες γονεῖς, γιατί γινόταν τό φῶς στά ἀδιέξοδα τῶν παιδιῶν  τους. Τόν δόξασε ἡ Ἐκκλησία μέ τό στεφάνι τοῦ Ἁγίου, γιατί ὁ Θεός  τόν ὑπερχαρίτωσε ἀπό πολύ νωρίς μέ τό χάρισμα τῆς πνευματικῆς  καί σωματικῆς θαυματουργίας σέ πλῆθος ἀνθρώπων. Πρόκειται γιά  τόν λαοφιλή ὅσιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη, τόν γέροντα τοῦ  πόνου καί τῆς ἀγάπης, «τό ἀλητόπαιδο τοῦ Χριστοῦ», τόν ἅγιο τῆς  πλατείας Ὁμονοίας τῶν Ἀθηνῶν.  

Α΄ μέρος

Ὁ ὅσιος γεννήθηκε ἀπό πτωχούς καί θεοσεβεῖς γονεῖς, τόν  Λεωνίδα καί τήν Ἑλένη Μπαϊρακτάρη, τό 1906 στό χωριό ἅγιος  Ἰωάννης τῆς Καρυστίας Εὐβοίας. Ὁ πατέρας του, ψάλτης καί  γεωργός, εἶχε γνωρίσει τόν ἅγιο Νεκτάριο. Ὁ μικρός Εὐάγγελος  τελείωσε τήν Α΄ Δημοτικοῦ καί μετά ἔβοσκε τά πρόβατα ἔξω στά  χωράφια. Λίγο ἀργότερα τόν βρίσκουμε νά δουλεύει στή Χαλκίδα  καί στή συνέχεια γιά δύο χρόνια ἐργάζεται σέ παντοπωλεῖο στόν  Πειραιά. Ἦταν μόλις 12 ἐτῶν καί ἡ καρδιά του κτυποῦσε δυνατά  γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ σέ ἡλικία 14  ἐτῶν τόν ὁδήγησε στά Καυσοκαλύβια τοῦ ἁγίου Ὄρους. Ὡς δόκιμος μοναχός ἀπολαμβάνει ἐκεῖ ὅ,τι ποθοῦσε ἡ ψυχή του: τή βαθιά χαρά,  τήν ἀπέραντη ἡσυχία, τή γαλήνη τῆς φύσης, τίς γλυκιές ὧρες τῆς  προσευχῆς καί τῆς λατρείας, τή δημιουργική ἐργασία - διακονία.  Ὅλα δῶρα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῆς  προστάτιδας τοῦ Ἁγίου Ὄρους. 

Ἡ χαρά του ἦταν ἀπερίγραπτη, ὅταν ἐκάρη μοναχός μέ τό ὄνομα  Νικήτας. Ἀργότερα σέ ἡλικία 17 ἐτῶν μετά ἀπό μία Κυριακάτικη θεία  Λειτουργία ἔνιωσε νά τόν περιλούει ἡ θεία Χάρις χαρίζοντάς του μιά  σπάνια διαύγεια πνεύματος, πού τόν ἔκανε νά ἀναγνωρίζει καί νά  βλέπει καταστάσεις καί γεγονότα πού δέν ἔβλεπε πρίν. Ἐπρόκειτο  γιά ἕνα σπάνιο θεῖο δῶρο πού τοῦ χάρισε ὁ Θεός, τό διορατικό  χάρισμα. Στό Ἅγιον Ὄρος ὁ Ὅσιος δέν ἔμεινε γιά πολύ. Ὕστερα ἀπό  σωματική ἀσθένεια οἱ πατέρες τόν συμβούλεψαν νά ἐπιστρέψει στήν  οἰκογένειά του γιά νά ἀποθεραπευθεῖ.  

Σέ ἡλικία 20 ἐτῶν το 1927 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σινᾶ Πορφύριος ὁ  Γ΄ τόν χειροτόνησε διάκονο καί ἕνα χρόνο μετά ἱερέα χαρίζοντάς του  καί τό νέο ὄνομα Πορφύριος. Τό 1940 μέ τήν κήρυξη τοῦ πολέμου  ὁ ὅσιος Πορφύριος θά βρεθεῖ στήν καρδιά τῆς Ἀθήνας, στήν  πολύβοη Ὁμόνοια. Ἐδῶ καλεῖται ἀπό τόν Θεό νά τόν ὑπηρετήσει ὡς  ἐφημέριος τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου Γερασίμου τῆς Πολυκλινικῆς  Ἀθηνῶν. Ἐδῶ 33 χρόνια θά βρίσκεται δίπλα στόν ἀνθρώπινο πόνο  «ὅλος φῶς, χαρά καί ἀγάπη», μέ ἀτέλειωτες ὧρες προσευχῆς,  συζητήσεων καί ἐξομολογήσεων.  

Ὁ ὅσιος εἶχε ὄνειρο νά ἱδρύσει μοναστήρι, γιά νά γίνει, ἔλεγε,  «κέντρο πού θά καταφεύγουν οἱ πονεμένοι καί οἱ ταλαιπωρημένοι  ἄνθρωποι γιά νά βρίσκουν πνευματική παρηγοριά». Καί ὁ Θεός τόν  ἀξίωσε νά δεῖ τό ὄνειρό του πραγματοποιημένο. Στόν Ὠρωπό Ἀττικῆς,  στό Μήλεσι ἄρχισε νά κτίζει μέ τή συνδρομή χιλιάδων εὐλαβῶν  πιστῶν ἕνα τεράστιο μοναστηριακό συγκρότημα μέ κεντρικό ναό, τόν  ναό τῆς Μεταμορφώσεως, πού τόν θεμελίωσε ἕνα χρόνο πρίν τήν  ἐκδημία του, τό 1990. Στό μοναστήρι αὐτό, στό πάμφτωχο κελλάκι  του, τυφλός πλέον, ἔζησε τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του. Ἐκεῖ μέ  τήν προσευχή του ἀγκάλιαζε καί θεράπευε πλῆθος ἀνθρώπων πού  ζητοῦσαν τήν εὐλογία του.  

Ἤθελε ὅμως τήν τελευταία του ἀναπνοή νά τήν ἀφήσει στά ἀγαπημένα του Καυσοκαλύβια. Προαισθανόμενος τό τέλος του πῆγε στό Ἅγιον Ὄρος. Ἐκεῖ μέ πλήρη διαύγεια πνεύματος καί ἀφοῦ κοινώνησε  τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ἄφησε εἰρηνικός τήν τελευταία του πνοή  λέγοντας τή φράση: «ἵνα ὦσιν ἕν». Ἦταν στίς 2 Δεκεμβρίου τοῦ 1991,  σέ ὥρα πού τό Αἰγαῖο Πέλαγος ἦταν φοβερά φουρτουνιασμένο. Τώρα  ἀπό τόν ἀπέραντο καί γαλήνιο ὠκεανό τῆς αἰωνιότητας συνεχίζει νά  μᾶς ἐνισχύει μέ τίς ἀδιάλειπτες προσευχές του. Τόν εὐγνωμονοῦμε  καί θερμά τόν ἱκετεύουμε: 

«Ὅσιε Πορφύριε, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν».

Β΄ μέρος

«Ἔχουμε φοβερά προβλήματα»

«Γέροντα, τό παιδί μεγάλωσε. Ἔχουμε φοβερά προβλήματα!  Ἀργεῖ τά βράδια, δέ μᾶς ἀκούει, αὐθαδιάζει καί κάνει παρέες ἄσχημες».  Καί ὁ σοφός πνευματικός τούς ἀπάντησε: «Αὐτή τήν περίοδο νά  σιωπᾶτε. Νά κρύβετε τήν εὐσέβειά σας. Νά μήν τόν προκαλεῖτε. Αὐτή  τή στιγμή εἶναι σάν νά εἶσθε ἐσεῖς καλοντυμένοι, σάν νά φορᾶτε τά  καλά σας, ἐνῶ ἐκεῖνος εἶναι λασπωμένος καί κουρελιασμένος. Αὐτή  ἡ εὐσεβής παρουσία σας τόν ἀπωθεῖ καί τόν διεγείρει». 

Μάθετε τά παιδιά νά ζητοῦν τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ Τό φάρμακο γιά τήν πρόοδο τῶν παιδιῶν εἶναι ἡ ταπείνωση καί  ἡ ἁπλότητα. Γιά ὅλα τά θέματα νά μάθουν τά παιδιά νά ζητᾶνε τή  βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Τώρα ὁ κόσμος χάλασε. Στό μικρό παιδάκι λένε  ὅλο ἐπαινετικά λόγια. Μήν τό μαλώσουμε, μήν τό πιέσουμε... Ἔτσι  καί στήν πιό μικρή δυσκολία δέν μπορεῖ νά ἀντιδράσει σωστά. Ὅταν  μεγαλώσουν καί πᾶνε στό σχολεῖο μ᾿ αὐτόν τόν ἐγωισμό, φεύγουν  ἀπ᾿ τήν θρησκεία, χάνουν τόν σεβασμό πρός τόν Θεό, πρός τούς  γονεῖς, πρός ὅλους.  

Συμβουλές πρός κυοφοροῦσες μητέρες

Ἔλεγε σ᾿ ἕναν παιδίατρο: Νά λές στίς μητέρες νά νιώθουν πόσο  πολύ τίς τίμησε ὁ Θεός, πού τίς ἀξίωσε νά γίνουν μητέρες. Ἀπό  τή στιγμή πού φέρνουν μέσα τους τό ἔμβρυο, ἔχουν μιά δεύτερη  ζωή. Νά μιλοῦν στό παιδί τους, νά τό χαϊδεύουν. Τό ἔμβρυο τά  αἰσθάνεται μυστικά αὐτά. Ναί, ἀκούει καί βλέπει μέ τά μάτια τῆς  μητέρας. Ἀντιλαμβάνεται τίς κινήσεις καί τά αἰσθήματά της, παρ᾿ ὅλο πού ὁ νοῦς του δέν ἔχει ἀναπτυχθεῖ. Σκοτεινιάζει τό πρόσωπο τῆς  μάνας, σκοτεινιάζει κι αὐτό. Νευριάζει ἡ μάνα, νευριάζει κι αὐτό. Ἄν ἡ  μάνα δέν τό θέλει, τό αἰσθάνεται καί δημιουργοῦνται τραύματα στήν  ψυχούλα του, πού τό συνοδεύουν σ᾿ ὅλη του τή ζωή. Ὅταν ἔχει χαρά,  εἰρήνη, ἀγάπη τά μεταδίδει σ᾿ αὐτό μυστικά. Γι᾿ αὐτό πρέπει ἡ μητέρα  νά προσεύχεται πολύ κατά τήν περίοδο τῆς κυήσεως.  

Κλείσιμο

Τό πνευματικό χάδι τῆς προσευχῆς

Ἡ προσευχή κάνει θαύματα. Ἡ μητέρα μέ τήν προσευχή της  πρέπει νά ἀγκαλιάζει μυστικά τό παιδί της, καί ἐκεῖνο νά αἰσθάνεται  τό πνευματικό αὐτό χάδι τῆς προσευχῆς.  

Αὐτά πού θέλετε νά πεῖτε στά παιδιά σας, νά τά λέτε μέ τήν  προσευχή σας στήν Παναγία. Τά παιδιά δέν ἀκοῦν μέ τά αὐτιά· μόνο  ὅταν ἔρχεται ἡ θεία Χάρις πού τά φωτίζει, τότε ἀκοῦνε αὐτά πού  θέλουμε νά τούς ποῦμε. 

Οὔτε μιά φορά

Τά φερσίματα τῶν παιδιῶν ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τή συμπεριφορά τῶν γονέων τους. Οὔτε μιά φορά δέν πρέπει νά τούς δοῦν  νά τσακώνονται ἤ νά ὑψώνουν τή φωνή. Ἀκόμη καί μπροστά στά  νήπια πρέπει νά προσέχουν. Ὅταν τά παιδιά πληγώνονται ἀπό τή  συμπεριφορά τῶν γονέων τους, χάνουν δυνάμεις καί διάθεση νά  προοδεύσουν.  

Ἀπό τή Διαθήκη τοῦ Ἁγίου.

«...Εὔχομαι τά πνευματικά μου παιδιά νά ἀγαπήσουν τόν Θεό  πού εἶναι τό πᾶν, γιά νά μᾶς ἀξιώσει νά μποῦμε στήν ἐπίγειο ἄκτιστο Ἐκκλησία Του. Ἀπό ἐδῶ πρέπει νά ἀρχίσουμε. Ἐγώ πάντα εἶχα  προσπάθεια νά πλησιάσω τόν Θεό, νά προσεύχωμαι καί νά διαβάζω  τούς ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας, τήν Ἁγία Γραφή καί τούς βίους τῶν Ἁγίων μας καί εὔχομαι καί σεῖς νά κάνετε τό ἴδιο». Αὐτή εἶναι ἡ τελευταία  ἐπιθυμία τοῦ Ἁγίου. Νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό πού εἶναι τό πᾶν. Τί  ἁγία ἐπιθυμία βάζει μπροστά μας ὁ ἅγιος Πορφύριος!