ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

(18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ)

Ἀ­δελ­φοί, ἐν σο­φί­ᾳ πε­ρι­πα­τεῖ­τε πρὸς τοὺς ἔ­ξω, τὸν και­ρὸν ἐ­ξα­γο­ρα­ζό­με­νοι. Ὁ λό­γος ὑ­μῶν πάν­το­τε ἐν χά­ρι­τι, ἅ­λα­τι ἠρ­τυ­μέ­νος, εἰ­δέ­ναι πῶς δεῖ ὑ­μᾶς ἑ­νὶ ἑ­κά­στῳ ἀ­πο­κρί­νε­σθαι. Τὰ κατ᾿ ἐ­μὲ πάν­τα γνω­ρί­σει ὑ­μῖν Τυ­χι­κὸς ὁ ἀ­γα­πη­τὸς ἀ­δελ­φὸς καὶ πι­στὸς δι­ά­κο­νος καὶ σύν­δου­λος ἐν Κυ­ρί­ῳ, ὃν ἔ­πεμ­ψα πρὸς ὑ­μᾶς εἰς αὐ­τὸ τοῦ­το, ἵ­να γνῷ τὰ πε­ρὶ ὑ­μῶν καὶ πα­ρα­κα­λέ­σῃ τὰς καρ­δί­ας ὑ­μῶν, σὺν ᾿Ο­νη­σί­μῳ τῷ πι­στῷ καὶ ἀ­γα­πη­τῷ ἀ­δελ­φῷ, ὅς ἐ­στιν ἐξ ὑ­μῶν· πάν­τα ὑ­μῖν γνω­ρι­οῦ­σι τὰ ὧ­δε. Ἀ­σπά­ζε­ται ὑ­μᾶς Ἀ­ρί­σταρ­χος ὁ συ­ναιχ­μα­λω­τός μου, καὶ Μᾶρ­κος ὁ ἀ­νε­ψι­ὸς Βαρ­νά­βα πε­ρὶ οὗ ἐ­λά­βε­τε ἐν­το­λάς· ἐ­ὰν ἔλ­θῃ πρὸς ὑ­μᾶς, δέ­ξα­σθε αὐ­τόν, - καὶ ᾿Ι­η­σοῦς ὁ λε­γό­με­νος ᾿Ι­οῦ­στος, οἱ ὄν­τες ἐκ πε­ρι­το­μῆς, οὗ­τοι μό­νοι συ­νερ­γοὶ εἰς τὴν βα­σι­λε­ί­αν τοῦ Θε­οῦ, οἵ­τι­νες ἐ­γε­νή­θη­σάν μοι πα­ρη­γο­ρί­α. Ἀ­σπά­ζε­ται ὑ­μᾶς Λου­κᾶς ὁ ἰ­α­τρὸς ὁ ἀ­γα­πη­τὸς καὶ Δη­μᾶς. Ἀ­σπά­σα­σθε τοὺς ἐν Λα­ο­δι­κε­ί­ᾳ ἀ­δελ­φοὺς καὶ Νυμ­φᾶν καὶ τὴν κατ᾿ οἶ­κον αὐ­τοῦ ἐκ­κλη­σί­αν· καὶ ὅ­ταν ἀ­να­γνω­σθῇ παρ᾿ ὑ­μῖν ἡ ἐ­πι­στο­λή, ποι­ή­σα­τε ἵ­να καὶ ἐν τῇ Λα­ο­δι­κέ­ων ἐκ­κλη­σί­ᾳ ἀ­να­γνω­σθῇ, καὶ τὴν ἐκ Λα­ο­δι­κε­ί­ας ἵ­να καὶ ὑ­μεῖς ἀ­να­γνῶ­τε. Καὶ εἴ­πα­τε ᾿Αρ­χίπ­πῳ· βλέ­πε τὴν δι­α­κο­νί­αν ἣν πα­ρέ­λα­βες ἐν Κυ­ρί­ῳ, ἵ­να αὐ­τὴν πλη­ροῖς. ῾Ο ἀ­σπα­σμὸς τῇ ἐ­μῇ χει­ρὶ Πα­ύ­λου. Μνη­μο­νε­ύ­ε­τέ μου τῶν δε­σμῶν. ῾Η χά­ρις μεθ᾿ ὑ­μῶν· ἀ­μήν.

                                                    (Κολ. δ΄[4] 5-11, 14-18 )

Ε­Ρ­Μ­Η­Ν­Ε­ΙΑ (Π.Ν.Τ­Ρ­Ε­Μ­Π­Ε­ΛΑ)

Ἀ­δελ­φοί, νά συμπεριφέρεστε μὲ σύνεση στοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι ἔξω ἀπ' τὴν Ἐκκλησία, ἀξιοποιώντας τίς εὐκαιρίες ποὺ σᾶς παρουσιάζονται γιὰ νὰ κάνετε τό καλό. Ὁ λόγος σας νὰ εἶναι πάντοτε χαριτωμένος, ἀρτυμένος μὲ τὸ ἁλάτι τῆς συνέσεως, ὥστε νά εἶναι βέβαια εὐχάριστος, ὄχι ὅμως καὶ βρώμικος  νὰ ξερετε πῶς πρέπει νὰ ἀποκρίνεσθε στὸν καθένα. Τὶς εἰδήσεις γιὰ μένα θὰ σᾶς τὶς γνωστοποιήσει ὅλες ὁ Τυχικός, ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ πιστὸς διάκονος καὶ σύνδουλός μου ἐν Κυρίῳ. Σᾶς τὸν ἔστειλα ἀκριβῶς γι' αὐτό, γιὰ νὰ μάθει πῶς εἶστε καὶ νὰ παρηγορήσει τὶς καρδιές σας. Σᾶς τὸν ἔστειλα μαζὶ μὲ τὸν Ὀνήσιμο, τόν πιστό καί ἀγαπητὸ ἀδελφό, ὁ ὁποῖος εἶναι συμπολίτης σας, ἀπ’ τὶς Κολασσὲς κι αὐτός. Αὐτοὶ θὰ σᾶς δώσουν πληροφορίες γιὰ ὅλα ὅσα συμβαίνουν ἐδῶ. Σᾶς ἀσπάζεται ὁ Ἀρίσταρχος, ὁ ὁποῖος μὲ συντροφεύει καὶ μὲ ὑπηρετεῖ κι ἔγινε ἔτσι αἰχμάλωτος μαζί μου στὴ φυλακή, καθὼς κι ὁ Μάρκος ὁ ἀνεψιὸς τοῦ Βαρνάβα, γιὰ τὸν ὁποῖο πήρατε ὁδηγίες  ἐάν ἔλθει σὲ σᾶς, φιλοξενῆστε τον. Σᾶς ἀσπάζεται καὶ ὁ Ἰησοῦς ποὺ λέγεται καὶ Ἰοῦστος. Εἶναι καὶ οἱ τρεῖς Χριστιανοὶ ἀπό τούς περιτμημένους. Κι αὐτοὶ εἶναι οἱ μόνοι ἀπ' τοὺς Ἰουδαίους Χριστιανοὺς ποὺ εἶναι ἐδῶ συνεργάτες μου γιὰ τὴ διάδοση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν καὶ ἡ παρηγοριά μου. Σᾶς ἀσπάζεται ὁ ἀγαπητός μου ἰατρὸς Λουκᾶς, καὶ ὁ Δημᾶς. Ἀσπασθεῖτε ἐκ μέρους μου τοὺς ἀδελφοὺς στὴ Λαοδίκεια καὶ τὸν Νυμφᾶ καὶ τὴν ἐκκλησία τῶν πιστῶν ποὺ συναθροίζονται στὸ σπίτι του. Καὶ ὅταν διαβάσετε τὴν ἐπιστολή μου αὐτή, φροντίστε νὰ διαβασθεῖ καὶ στὴν Ἐκκλησία τῶν Λαοδικέων. Καὶ τὴν ἐπιστολὴ ποὺ θὰ σᾶς στείλουν ἀπ' τὴ Λαοδίκεια νὰ τὴ διαβάσετε κι ἐσεῖς. Καί πεῖτε στόν Ἄρχιππο: Πρόσεχε! Τὴ διακονία ποὺ παρέλαβες μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου νὰ τὴν ἐκπληρώνεις τέλεια. Σᾶς στέλνω ἐγώ ὁ Παῦλος ἀσπασμὸ μέ τὸ ἴδιό μου τὸ χέρι. Νὰ θυμάστε τὰ δεσμὰ μου. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας νά εἶναι μαζί σας. Ἀμήν.

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ)

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ριος τοῖς ἑ­αυ­τοῦ Μα­θη­ταῖς· ῾Ο ἀ­κο­ύ­ων ὑ­μῶν, ἐ­μοῦ ἀ­κο­ύ­ει· καὶ ὁ ἀ­θε­τῶν ὑ­μᾶς, ἐ­μὲ ἀ­θε­τεῖ· ὁ δὲ ἐ­μὲ ἀ­θε­τῶν, ἀ­θε­τεῖ τὸν ἀ­πο­στε­ί­λαντά με. ῾Υ­πέ­στρε­ψαν δὲ οἱ Ἑ­βδο­μή­κον­τα με­τὰ χα­ρᾶς, λέ­γον­τες· Κύριε, καὶ τὰ δαι­μό­νια ὑ­πο­τάσ­σε­ται ἡ­μῖν ἐν τῷ ὀ­νό­μα­τί σου. Εἶ­πε δὲ αὐ­τοῖς· Ἐ­θε­ῴ­ρουν τὸν Σα­τα­νᾶν, ὡς ἀ­στρα­πὴν ἐκ τοῦ οὐ­ρα­νοῦ πε­σόν­τα. Ἰ­δοὺ, δί­δω­μι ὑ­μῖν τὴν ἐ­ξου­σί­αν τοῦ πα­τεῖν ἐ­πά­νω ὄ­φε­ων καὶ σκορ­πί­ων, καὶ ἐ­πὶ πᾶ­σαν τὴν δύ­να­μιν τοῦ ἐ­χθροῦ· καὶ οὐ­δὲν ὑ­μᾶς οὐ μὴ ἀ­δι­κή­σῃ. Πλὴν ἐν το­ύ­τῳ μὴ χα­ί­ρε­τε, ὅ­τι τὰ πνε­ύ­μα­τα ὑ­μῖν ὑ­πο­τάσ­σε­ται· χα­ί­ρε­τε δὲ μᾶλ­λον, ὅ­τι τὰ ὀ­νό­μα­τα ὑ­μῶν ἐ­γρά­φη ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς. ᾿Εν αὐ­τῇ τῇ ὥ­ρᾳ ἠ­γαλ­λι­ά­σα­το τῷ πνε­ύ­μα­τι ὁ ᾿Ι­η­σοῦς καὶ εἶ­πεν· Ἐ­ξο­μο­λο­γοῦ­μαί σοι, Πάτερ, Κύριε τοῦ οὐ­ρα­νοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅ­τι ἀ­πέ­κρυ­ψας ταῦ­τα ἀ­πὸ σο­φῶν καὶ συ­νε­τῶν, καὶ ἀ­πε­κά­λυ­ψας αὐ­τὰ νη­πί­οις· ναί, ὁ Πα­τήρ, ὅ­τι οὕ­τως ἐ­γέ­νε­το εὐ­δο­κί­α ἔμ­προ­σθέν σου.

                                                   (Λουκ. ι΄[10] 16-21)

Ε­Ρ­Μ­Η­Ν­Ε­ΙΑ (Π.Ν.Τ­Ρ­Ε­Μ­Π­Ε­ΛΑ)

Εἶπεν ὁ Κύριος στούς μαθητές του· ὅποιος ἀκούει ἐσᾶς καὶ ὑπακούει σὲ σᾶς, ἀκούει ἐμένα καὶ ὑπακούει σὲ μένα. Κι ὅποιος παρακούει ἐσᾶς, παρακούει ἐμένα. Κι ἐκεῖνος ποὺ παρακούει ἐμένα, παρακούει τὸν Θεό, ποὺ μὲ ἔστειλε στὸν κόσμο. Κάθε λοιπὸν παρακοὴ καὶ περιφρόνηση ποὺ θὰ δείξουν οἱ ἄνθρωποι σὲ σᾶς εἶναι σάν νά τήν δείχνουν στὸν ἴδιο τὸν ἐπουράνιο Θεό. Ἐπέστρεψαν ἀπό τὴν περιοδεία τους οἱ ἑβδομήντα μαθητὲς μὲ χαρὰ κι ἔλεγαν: Κύριε, ἀκόμη καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσονται σὲ μᾶς μὲ τὴν ἐπίκληση του ὀνόματός σου. Τοὺς εἶπε τότε: Ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισα τὸ ἔργο μου, ἀλλά κι ὅταν σᾶς ἔστειλα σὲ περιοδεία, καὶ τώρα ποὺ ἤλθατε καὶ μοῦ ἀναγγέλλετε τὶς ἐκδιώξεις αὐτὲς τῶν δαιμόνων, ἔβλεπα τὸν σατανᾶ νὰ χάνει τὴν ἐξουσία του καὶ τὴ δύναμή του· τὸν ἔβλεπα νὰ πέφτει συντριμμένος κάτω ἀπό τὸ ὕψος τῆς ἐξουσίας του καὶ ἀπό τὶς ἀνώτερες σφαῖρες τοῦ ἐναέριου κόσμου, ἀπ’ ὅπου ἀσκοῦσε τὴν κυριαρχία του. Καὶ νὰ πέφτει τόσο ἀπότομα καὶ φανερὰ καὶ μὲ τόσο πάταγο, ὅπως πέφτει ἡ ἀστραπή. Ἰδού, ἐγώ σᾶς δίνω τώρα ἐξουσία ἐναντίον τοῦ σατανᾶ πολὺ μεγαλύτερη ἀπ’ ὅση σᾶς ἔδωσα ὅταν σᾶς ἔστειλα νὰ κηρύξετε. Σᾶς δίνω ἐξουσία νὰ νικᾶτε καὶ νὰ ποδοπατᾶτε ὅλα τὰ ὄργανα τοῦ σατανᾶ, ποὺ σάν φίδια καὶ σκορπιοὶ ἐπιβουλεύονται καὶ χύνουν τὸ δηλητήριό τους ὕπουλα στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, γιὰ νὰ τὶς νεκρώσουν. Σᾶς δίνω ἐξουσία νὰ κατανικᾶτε ὅλη τὴ δύναμη ποὺ διαθέτει ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ σατανᾶς. Κι ἔτσι κανένα μέσο νὰ μὴν τελεσφορεῖ ἀπ’ ὅσα θὰ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ παρεμποδίσει τὸ ἔργο σας. Κι ἀπ' ὅσα μηχανεύεται ἐναντίον σας, τίποτε δὲν θὰ σᾶς ζημιώσει οὔτε θὰ σᾶς βλάψει. Ἀλλ' ὅμως ὅλη σας ἡ χαρὰ ἂς μὴν περιορίζεται σ' αὐτὸ καὶ μὴ χαίρεστε τόσο γιὰ τὸ ὅτι τὰ πονηρὰ πνεύματα ὑποτάσσονται σὲ σᾶς. Δὲν εἶναι αὐτὸ δικό σας κατόρθωμα· εἶναι χάρισμα ποὺ ἐγώ σᾶς ἔδωσα, καὶ προσέξτε νὰ μὴν κυριευθεῖτε ἀπό οἴηση καὶ ἀλαζονεία γιὰ τὸ χάρισμα αὐτό. Νὰ χαίρεστε ὅμως περισσότερο διότι τὰ ὀνόματα σας λόγῳ τῆς πίστεώς σας γράφτηκαν στοὺς οὐρανούς. Ἐκεῖ εἶστε πολιτογραφημένοι ἔχοντας ὅλα τὰ δικαιώματα τῆς ἀπολαύσεως τῶν ἀγαθῶν τῆς ἐπουράνιας κοινωνίας καὶ βασιλείας. Τὴν ὥρα αὐτὴ ὁ Ἰησοῦς ἔνιωσε πολὺ μεγάλη χαρά στὰ βάθη τῆς ψυχῆς του καὶ εἶπε: Σ' εὐχαριστῶ, Πάτερ Κύριε καὶ ἐξουσιαστὴ καὶ κυβερνήτη πάνσοφε καί δίκαιε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Σ' εὐχαριστῶ, διὸτι ἐνεργώντας μὲ πανσοφία καὶ μὲ δικαιοσύνη ἀπέκρυψες τίς μυστηριώδεις καὶ οὐράνιες αὐτὲς ἀλήθειες ἀπό τούς ἀνθρώπους ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι σοφοὶ καὶ συνετοί καὶ φανέρωσες τὰ σωτηριώδη αὐτὰ μυστήρια σέ ἀνθρώπους ἁπλούς, ἄδολους καὶ ταπεινούς. Ναί, σ’ εὐχαριστῶ, Πάτερ, διότι αὐτὸ σοῦ ἄρεσε καὶ τέτοια ὑπῆρξε ἡ ἀγαθὴ καὶ δίκαιη θέλησή σου.

ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

Κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν Ἀν­τι­ό­χεια τῆς Συ­ρί­ας. Ἦ­ταν για­τρός στό ἐ­πάγ­γελ­μα, ὅ­μως γνώ­ρι­ζε πο­λύ κα­λά τή ζω­γρα­φι­κή τέ­χνη. Μά­λι­στα σέ αὐ­τόν ἀ­πο­δί­δον­ται οἱ πρῶ­τες εἰ­κό­νες τῆς Θε­ο­τό­κου μέ τόν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό βρέ­φος στήν ἀγ­κα­λιά της, κα­θώς καί αὐ­τές τῶν Ἀ­πο­στό­λων Πέ­τρου καί Παύ­λου. Στή χρι­στι­α­νι­κή πί­στη κα­τη­χή­θη­κε ἀ­πό τόν Ἀ­πό­στο­λο Παῦ­λο καί ἔ­κτο­τε ἀ­φο­σι­ώ­θη­κε στό κή­ρυγ­μα τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου. Πε­ρι­ό­δευ­σε στή Δαλ­μα­τί­α, Ἰ­τα­λί­α, Βοι­ω­τί­α κ.α. Συ­νέ­γρα­ψε τό τρί­το κα­τά σει­ρά Εὐ­αγ­γέ­λιο τῆς Και­νῆς Δι­α­θή­κης, κα­θώς καί τίς πρά­ξεις τῶν Ἀ­πο­στό­λων. Ἀ­να­παύ­θη­κε εἰ­ρη­νι­κά σέ ἡ­λι­κί­α 80 ἐ­τῶν. Ἀρ­γό­τε­ρα ὁ γιός τοῦ Με­γά­λου Κων­σταν­τί­νου, ὁ Κων­στάν­τιος δι­έ­τα­ξε νά με­τα­φερ­θεῖ τό λεί­ψα­νο τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­στῆ στήν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη καί νά το­πο­θε­τη­θεῖ κά­τω ἀ­πό τήν Ἁ­γί­α Τρά­πε­ζα τοῦ Ι. Ν. τῶν Ἄγ. Ἀ­πο­στό­λων, μα­ζί μέ τά λεί­ψα­να τῶν Ἀ­πο­στό­λων Ἀν­δρέ­α καί Τι­μό­θε­ου.

Ἀ­πο­λυ­τί­κιον  

Ἀ­κέ­στωρ σο­φώ­τα­τος, Ἱ­ε­ρο­μύ­στα Λου­κᾶ, ζω­γρά­φος πα­νά­ρι­στος, τῆς Θε­ο­τό­κου Μη­τρός, ἐ­δεί­χθης Ἀ­πό­στο­λε, ἔ­γρα­ψας μά­καρ, λόγους, διά πνεύ­μα­τος θεί­ου, ἔδω­κας ἐν­νο­ῆ­σαι, συγ­κα­τά­βα­σιν

ἄ­κραν, Χρι­στοῦ τῆς πα­ρου­σί­ας, διό πρέ­σβευ­ε σω­θῆ­ναι ἠ­μᾶς.

Κο­ν­τά­κιον

Μα­θη­τής γε­νό­με­νος τοῦ Θε­οῦ Λό­γου, σύν τῷ Παύ­λῳ ἅ­πα­σαν, ἐ­φω­τα­γώ­γη­σας τήν γῆν, καί τήν ἀ­χλύν ἀπεδίω­ξας, τό θεῖ­ον γρά­ψας, Χρι­στοῦ Εὐ­αγ­γέ­λιον.