ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΧΛΩΡΑΚΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ Στ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2024)
ΕΩΘΙΝΟΝ Ϛ΄
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἐκ νεκρῶν ἔστη
ἐν μέσῳ τῶν Μαθητῶν, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν. Πτοηθέντες δὲ καὶ ἔμφοβοι
γενόμενοι, ἐδόκουν πνεῦμα θεωρεῖν. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Τὶ τεταραγμένοι ἐστέ, καὶ
διατὶ διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; ἴδετε τὰς χεῖράς μου καὶ
τοὺς πόδας μου, ὅτι αὐτὸς ἐγὼ εἰμι, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, ὅτι πνεῦμα σάρκα
καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει, καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα. Καὶ τοῦτο εἰπών, ἐπέδειξεν αὐτοῖς
τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας. Ἒτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν ἀπὸ τῆς χαρᾶς, καὶ θαυμαζόντων,
εἶπεν αὐτοῖς· Ἔχετέ τι βρώσιμον ἐνθάδε; Οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος,
καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου. Καὶ λαβὼν, ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν. Εἶπε δὲ αὐτοῖς· Οὗτοι
οἱ λόγοι, οὓς ἐλάλησα πρὸς ὑμᾶς ἔτι ὢν σὺν ὑμῖν, ὅτι δεῖ πληρωθῆναι πάντα τὰ
γεγραμμένα ἐν τῷ νόμῳ Μωσέως καὶ Προφήταις καὶ Ψαλμοῖς περὶ ἐμοῦ. Τότε διήνοιξεν
αὐτῶν τὸν νοῦν, τοῦ συνιέναι τὰς Γραφάς, καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὅτι οὕτω γέγραπται,
καὶ οὕτως ἔδει παθεῖν τὸν Χριστόν, καὶ ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, καὶ
κηρυχθῆναι ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μετάνοιαν καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν εἰς πάντα τὰ ἔθνη,
ἀρξάμενον ἀπὸ Ἱερουσαλήμ. Ὑμεῖς δὲ ἐστε μάρτυρες τούτων. Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω
τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός μου ἐφ᾿ ὑμᾶς· ὑμεῖς δὲ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ,
ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους. Ἐξήγαγε δὲ αὐτοὺς ἔξω εἰς Βηθανίαν, καὶ ἐπάρας
τὰς χεῖρας αὐτοῦ, εὐλόγησεν αὐτούς. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτόν αὐτούς, διέστη
ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ αὐτοὶ, προσκυνήσαντες αὐτόν, ὑπέστρεψαν
εἰς Ἱερουσαλὴμ μετὰ χαρᾶς μεγάλης. Καὶ ἦσαν διαπαντός ἐν τῷ Ἱερῷ, αἰνοῦντες καὶ
εὐλογοῦντες τὸν Θεόν. Ἀμήν.
(Λουκ. κδ΄[24] 36 – 53]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)
Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἀφοῦ ἀναστήθηκε ὁ Ἰησοῦς στάθηκε ἀνάμεσά
τους καί τούς λέει: Νά εἶναι μαζί σας εἰρήνη. Εἰρήνη μέ τόν Θεό καί μεταξύ σας. Εἰρήνη καί
στίς ψυχές σας. 37 Ἡ αἰφνιδιαστική
ὅμως ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου τούς κατατρόμαξε. Κι ἐπειδή κυριεύθηκαν ἀπό φόβο,
νόμιζαν ὅτι ἔβλεπαν φάντασμα, δηλαδή ψυχή πεθαμένου πού ἦλθε ἀπό τόν Ἅδη χωρίς
νά ἔχει σῶμα. 38 Ὁ Κύριος ὅμως
τούς εἶπε: Γιατί εἶστε ταραγμένοι; Καί γιατί γεννιοῦνται στίς σκέψεις σας
λογισμοί ἀμφιβολίας γιά τό ἄν πράγματι εἶμαι ὁ ἀναστημένος Διδάσκαλός σας; 39 Δεῖτε τά χέρια μου καί τά πόδια μου
ὅτι ἔχουν τά σημάδια τῶν καρφιῶν, καί βεβαιωθεῖτε ὅτι εἶμαι ἐγώ ὁ ἴδιος ὁ
Διδάσκαλός σας πού σταυρώθηκε. Ψηλαφῆστε με μέ τά χέρια σας καί βεβαιωθεῖτε ὅτι
δέν εἶμαι ἄσαρκο πνεῦμα. Διότι ἡ ψυχή καί τό φάντασμα ἑνός νεκροῦ δέν ἔχει σῶμα
καί ὀστά, ὅπως βλέπετε καί πείθεσθε ὅτι ἔχω ἐγώ. 40 Κι ἀφοῦ εἶπε αὐτό, τούς ἔδειξε τά
χέρια του καί τά πόδια του. 41
Ἐπειδή ὅμως αὐτοί ἀπό τή χαρά τους δέν πίστευαν στά μάτια τους καί νόμιζαν ἀκόμη
ὅτι ἔβλεπαν ὄνειρο, καί θαύμαζαν γιά τά πρωτοφανή αὐτά καί ἀνέλπιστα γεγονότα,
τούς εἶπε ὁ Κύριος: Ἔχετε ἐδῶ τίποτε φαγώσιμο γιά νά φάω κι ἔτσι νά πεισθεῖτε ἀκόμη
περισσότερο ὅτι δέν εἶμαι φάντασμα; 42 Κι αὐτοί τοῦ ἔδωσαν ἕνα κομμάτι
ψάρι ψημένο καί λίγη κηρήθρα. 43
Τότε τά πῆρε κι ἔφαγε μπροστά τους. Καί τό ἔκανε αὐτό ὄχι γιατί τό σῶμα του εἶχε
ἀνάγκη τροφῆς, ἀλλά γιά νά τούς βεβαιώσει ὅτι πραγματικά ἀναστήθηκε. 44 Τούς εἶπε ἐπίσης: Αὐτά τά γεγονότα
πού βλέπετε καί σᾶς προκαλοῦν θαυμασμό εἶναι ἡ πραγματοποίηση τῶν λόγων πού σᾶς
εἶχα πεῖ προφητικῶς, ὅταν ἤμουν ἀκόμη μαζί σας πρίν σταυρωθῶ. Σᾶς ἔλεγα δηλαδή ὅτι
σύμφωνα μέ τό προκαθορισμένο σχέδιο τοῦ Θεοῦ πρέπει νά ἐκπληρωθοῦν καί νά
πραγματοποιηθοῦν ὅλα ὅσα ἔχουν γραφεῖ γιά μένα στόν νόμο τοῦ Μωυσῆ καί στούς
προφῆτες καί στούς ψαλμούς. 45
Τότε τούς μετέδωσε θεῖο φωτισμό καί τούς ἄνοιξε τό νοῦ γιά νά κατανοοῦν τίς
Γραφές. 46 Κι ἀφοῦ τούς ἀνέπτυξε
τίς κυριότερες προφητεῖες, τούς εἶπε ὅτι ἔτσι ἔχει γραφεῖ προφητικά στίς
Γραφές, κι ἔτσι ἔπρεπε σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες αὐτές νά πάθει ὁ Χριστός καί
τήν τρίτη ἡμέρα ἀπό τό θάνατό του ν᾿ ἀναστηθεῖ ἀπό τούς νεκρούς, 47 καθώς καί ὅτι πρέπει νά κηρυχθεῖ σ᾿
ὅλα τά ἔθνη μετάνοια καί ἄφεση ἁμαρτιῶν στό ὄνομά μου (σύμφωνα δηλαδή μέ ὅσα
διδαχθήκατε καί μάθατε γιά τό ὄνομά μου, ὅτι εἶμαι ὁ μόνος Σωτήρας καί Λυτρωτής
τῶν ἀνθρώπων). Καί τό κήρυγμα αὐτό πρέπει ν᾿ ἀρχίσει ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ. 48 Ἐσεῖς εἶστε μάρτυρες ὅλων αὐτῶν,
δηλαδή τοῦ κηρύγματός μου, τῆς ζωῆς μου, τοῦ Πάθους μου καί τῆς Ἀναστάσεώς μου.
Καί μέ τή μαρτυρία πού θά δώσετε γιά μένα θά συντελεσθεῖ τό μεγάλο αὐτό ἔργο τοῦ
κηρύγματος τῆς μετανοίας καί τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν σ᾿ ὅλα τά ἔθνη. 49 Κι ἐγώ σᾶς ὑπόσχομαι νά σᾶς βοηθήσω
ἀποτελεσματικά στό ἔργο αὐτό. Ἰδού ἐγώ, πού ἀπό τώρα εἶμαι καί ὡς ἄνθρωπος ὁ
βασιλεύς τοῦ κόσμου καί ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, θά σᾶς στείλω σέ λίγο ἀπό τόν οὐρανό
ἐπάνω σας αὐτό πού σᾶς ὑποσχέθηκε ὁ Πατέρας μου, δηλαδή τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Αὐτό
τό Πνεῦμα προανήγγειλαν οἱ προφῆτες ὅτι θά δοθεῖ σέ κάθε ἄνθρωπο. Ἐσεῖς λοιπόν
καθίστε στήν πόλη Ἱερουσαλήμ καί μήν ἀπομακρυνθεῖτε ἀπ᾿ αὐτήν, μέχρι νά
φορέσετε ὡς πνευματικό ἔνδυμα τή δύναμη καί τήν ἐνίσχυση πού θά σᾶς ἔλθει ἀπό τόν
οὐρανό μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 50 Ὅταν ὁ Κύριος τελείωσε τίς
διδασκαλίες αὐτές, τούς ὁδήγησε ἔξω ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, μέχρι πού πλησίασαν στή
Βηθανία. Κι ἐκεῖ ὕψωσε τά χέρια του καί τούς εὐλόγησε. 51 Καί καθώς τούς εὐλογοῦσε,
ἄρχισε νά ἀπομακρύνεται ἀπ᾿ αὐτούς καί ν᾿ ἀνεβαίνει ἐπάνω, πρός τόν οὐρανό. 52 Κι αὐτοί, ἀφοῦ τόν προσκύνησαν, ἐπέστρεψαν
στήν Ἱερουσαλήμ μέ μεγάλη χαρά γιά τήν ἔνδοξη ἀνάληψη τοῦ Διδασκάλου τους καί
γιά τήν ἐπαγγελία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιά τήν ὁποία τούς βεβαίωσε. 53 Καί ἦταν πάντοτε στό ἱερό τίς ὧρες
τῆς προσευχῆς καί τῆς λατρείας, ὑμνώντας καί δοξολογώντας τόν Θεό. Ἀμήν.
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
(Στ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ)
Ἀδελφοί,
ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν,
κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, εἴτε διακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ
διδάσκων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, εἴτε ὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδούς,
ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι. Ἡ ἀγάπη
ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς
ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ
πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει
ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες,
τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ
καταρᾶσθε.
(Ρωμ. ιβ΄ [12] 6-14)
ΠολλΑ μΕλη, Ενα σΩμα!
1. Ὅλοι ἔχουμε χαρίσματα
Ὁ ἀπόστολος
Παῦλος θέλοντας νὰ περιγράψει τὴν Ἐκκλησία καὶ τὶς σχέσεις τῶν μελῶν της,
χρησιμοποιεῖ τὴν εἰκόνα τοῦ σώματος. Ὅπως τὸ σῶμα ἀπαρτίζεται ἀπὸ διάφορα μέλη
ποὺ τὸ καθένα συμβάλλει στὴν εὔρυθμη λειτουργία του, ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι
ἕνα Σῶμα «ἐν Χριστῷ», καὶ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ εἶναι τὰ μέλη τοῦ Σώματος αὐτοῦ,
ἀναπόσπαστα συνδεδεμένα καὶ μὲ διαφορετικὲς λειτουργίες τὸ καθένα. Μὲ τὰ
διαφορετικὰ δηλαδὴ χαρίσματα ποὺ ἔχει κάθε ἄνθρωπος, γιὰ τὰ ὁποῖα ὁμιλεῖ ὁ
ἅγιος Ἀπόστολος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα:
«Ἔχοντες
χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα», ἔχοντας διάφορα χαρίσματα,
ἀνάλογα μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς δόθηκε, ἂς ἀρκούμαστε σ᾿ αὐτὰ κι ἂς προσπαθοῦμε νὰ τὰ ἀξιοποιοῦμε σωστά. Ἂν
δηλαδὴ ἔχουμε τὸ χάρισμα τῆς προφητείας, ἂς προφητεύουμε ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ
τοῦ χαρίσματος ποὺ δόθηκε κατὰ τὴν πίστη ποὺ ἐκδηλώνει ὁ καθένας.
Ἂν ἔχουμε
χάρισμα ἐκκλησιαστικῆς διακονίας, ἂς μένουμε στὴ διακονία. Ἂν κανεὶς εἶναι
διδάσκαλος τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς μένει στὴ διδασκαλία κι ἂς ἀρκεῖται νὰ
ἐξηγεῖ τὶς ἀλήθειες ποὺ ἔχει ἀποκαλύψει ὁ ἅγιος Θεός.
Ἂν πάλι
κάποιος ἔχει τὸ χάρισμα νὰ παρακινεῖ στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἐφαρμογὴ τῶν θείων
ἀληθειῶν, ἂς μένει στὸ ἔργο τῆς προτροπῆς. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει κλίση νὰ μοιράζει
ἀπὸ τὰ ἀγαθά του στοὺς φτωχούς, ἂς τὸ κάνει αὐτὸ μὲ ἁπλότητα, χωρὶς ἐπίδειξη ἢ
ἄλλα ἰδιοτελὴ ἐλατήρια. Ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο ἀνατέθηκε ἡ ἐπιστασία καὶ ἡ
ἐπιμέλεια ὁποιουδήποτε καλοῦ ἔργου, ἂς ἐπιστατεῖ μὲ προθυμία καὶ δραστηριότητα.
Κι ἐκεῖνος ποὺ κάνει ἐλεημοσύνη, ἂς ἐλεεῖ μὲ χαρὰ καὶ καλοσύνη.
Τελικὰ ὅλοι
ἔχουν κάτι νὰ προσφέρουν. Διότι ὅλοι ἔχουν χαρίσματα. Κανεὶς δὲν εἶναι
ἄχρηστος. Ἀλλὰ καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήσει σωστά, ὅταν αὐτονομεῖται.
Τὸ μέλος ποὺ ἀποκόπτεται ἀπὸ τὸ Σῶμα νεκρώνεται, ἐνῶ, ὅταν βρίσκεται σὲ
συνάφεια μὲ τὰ ἄλλα μέλη, ἐνταγμένο στὸ Σῶμα, ζωογονεῖται καὶ προσφέρει ζωτικὲς
ὑπηρεσίες.
Ἂς προσέχουμε
λοιπὸν κι ἐμεῖς τὰ δύο ἄκρα: Οὔτε νὰ νομίζουμε ὅτι δὲν ἀξίζουμε καθόλου καὶ νὰ
μένουμε στὴν ἀδράνεια, οὔτε νὰ θεωροῦμε ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ
οἱ ἄλλοι δὲν προσφέρουν τίποτε. Μᾶς τὸ ὑπέδειξε σαφῶς ὁ ἅγιος Ἀπόστολος:
Μπορεῖ κάποιος νὰ εἶναι τέλειος θεολόγος καὶ ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν ἔχοντας τὸ
χάρισμα τῆς διδασκαλίας, ἀλλὰ νὰ ὑστερεῖ στὸ νὰ παρακινεῖ σὲ πρακτικὴ ἐφαρμογή,
νὰ μὴν ἔχει δηλαδὴ τὸ χάρισμα τῆς παρακλήσεως. Ἄλλος νὰ ἔχει διοικητικὲς
ἱκανότητες καὶ νὰ προΐσταται καλῶν ἔργων κι ἄλλος νὰ μὴν μπορεῖ νὰ διοικεῖ, νὰ
σκορπίζει ὅμως ἁπλόχερα καλοσύνη μὲ γλυκύτητα καὶ ἀγάπη.
Τὸ ζήτημα
εἶναι ὁ καθένας μας νὰ ἀνακαλύψει τὰ χαρίσματά του καὶ νὰ τὰ καλλιεργεῖ
συστηματικὰ γιὰ τὸ καλὸ ὅλων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ δική του ὠφέλεια. Σ᾿ αὐτὸ μᾶς καλεῖ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος δίνοντας
τὶς ἑξῆς πρακτικὲς συμβουλές:
2. Μὲ ἐπιμέλεια καὶ σπουδὴ
Ἡ ἀγάπη ἂς
εἶναι εἰλικρινὴς καὶ ἐλεύθερη ἀπὸ ὑποκρισία. Νὰ ἀποστρέφεστε μὲ ὅλη σας τὴ
δύναμη τὸ πονηρὸ καὶ νὰ εἶστε προσκολλημένοι στὸ καλό.
Μὲ τὴ
φιλαδελφία νὰ γίνεστε φιλόστοργοι μεταξύ σας. Νὰ προλαβαίνει ὁ καθένας νὰ
ἀποδίδει πρῶτος τὴν τιμὴ στοὺς ἄλλους.
«Τῇ σπουδῇ μὴ
ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες»· στὴν προθυμία καὶ τὸν ζῆλο
ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ κάθε θεάρεστο ἔργο, νὰ μὴν εἶστε δυσκίνητοι καὶ ὀκνηροί. Ἡ
καρδιά σας νὰ εἶναι πυρακτωμένη ἀπὸ τὴ θερμὴ πίστη καὶ τὴ φλόγα τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος. Καὶ μ᾿ ὅλα αὐτὰ νὰ ὑπηρετεῖτε τὸν Κύριο ὡς ἀφοσιωμένοι δοῦλοι Του.
Ἡ ἀκλόνητη
ἐλπίδα σας στὰ μελλοντικὰ ἀγαθὰ νὰ σᾶς γεμίζει χαρὰ καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύει γιὰ νὰ
δείχνετε ὑπομονὴ στὴ θλίψη. Καὶ νὰ ἐπιμένετε στὴν προσευχή, ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ
παίρνετε μεγάλη βοήθεια γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς ἀρετές, καθὼς καὶ γιὰ τὶς δύσκολες
περιστάσεις τῆς ζωῆς.
Νὰ
συμμετέχετε καὶ νὰ βοηθᾶτε στὶς ἀνάγκες τῶν Χριστιανῶν, καὶ νὰ ἐπιδιώκετε τὴ
φιλοξενία χωρὶς νὰ περιμένετε οἱ ξενιτεμένοι ἀδελφοὶ νὰ σᾶς τὴ ζητήσουν.
Νὰ εὔχεστε
γιὰ ἐκείνους ποὺ σᾶς καταδιώκουν· γιὰ ὅλους νὰ εὔχεστε καὶ νὰ λέτε καλὰ λόγια
ζητώντας τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γι᾿ αὐτούς, καὶ ποτὲ νὰ μὴν
τοὺς καταριέστε.
Αὐτὰ συνιστᾶ
ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος. Κι αὐτὰ σημαίνουν ὅτι, ὅπως ὅταν ἔχουμε κάποιο
σημαντικὸ ἔργο νὰ ἐπιτελέσουμε, ἀφιερώνουμε χρόνο καὶ δυνάμεις καὶ γενικὰ
δίνουμε ὅλη μας τὴν καρδιά, ἔτσι πολὺ περισσότερο, ἂν ἔχουμε τὴ συναίσθηση ὅτι
μέσα στὴν Ἐκκλησία ὑπηρετοῦμε τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας ψυχῶν καὶ ἐργαζόμαστε γιὰ
τὸν Κύριο, «τῷ Κυρίω δουλεύοντες», τότε ὁπωσδήποτε θὰ δείχνουμε ἰδιαίτερη
ἐπιμέλεια καὶ σπουδή. Ὁ καθένας ἐκεῖ ποὺ ἔχει ταχθεῖ. Κι ὅ,τι προσφέρουμε, νὰ
τὸ προσφέρουμε μὲ ἀγάπη, μὲ τὴ συνείδηση ὅτι ἡ προσφορὰ αὐτὴ ἀναφέρεται στὸν
ἴδιο τὸν Κύριο.
(Διασκευὴ ἀπὸ παλαιὸ τόμο τοῦ Περιοδικοῦ «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Τῷ καιρῷ
ἐκείνῳ ἐμβὰς ὁ Ἰησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν
ἐπὶ κλίνης βεβλημένον. καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· Οὗτος βλασφημεῖ. καὶ εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ
ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς
τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε
λέγει τῷ παραλυτικῷ·
Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.
(Ματθ. θ΄[9] 1 –8)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)
Ἐκεῖνο
τόν καιρό, ὁ Ἰησοῦς ἀφοῦ
μπῆκε σ' ἕνα πλοῖο, πέρασε στὴν ἀπέναντι ὄχθη τῆς λίμνης, καὶ ἦλθε στὴ δική του
πόλη, τὴν Καπερναούμ. Τότε τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο, ποὺ τὸν εἶχαν βάλει πάνω
σ' ἕνα κρεβάτι. Καὶ καθὼς ὁ Ἰησοῦς εἶδε τὴν πίστη ποὺ εἶχε καὶ ὁ παράλυτος κι
ἐκεῖνοι ποὺ τὸν μετέφεραν, εἶπε στὸν παράλυτο, ὁ ὁποῖος ἀνησυχοῦσε καὶ φοβόταν
μήπως οἱ ἁμαρτίες του γίνουν ἐμπόδιο στὴ θεραπεία του: Ἔχε θάρρος, παιδί μου·
σοῦ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου. Τότε ὅμως μερικοὶ ἀπό τούς γραμματεῖς
εἶπαν μέσα τους: Αὐτὸς βλασφημεῖ, διότι σφετερίζεται δικαίωμα ποὺ μόνον ὁ Θεὸς
ἔχει. Ὁ Ἰησοῦς τὴν ἴδια στιγμὴ εἶδε στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς τους τὶς σκέψεις τους
καὶ εἶπε: Γιατί κάνετε μέσα στὶς καρδιὲς σας σκέψεις πονηρὲς καὶ
κακοπροαίρετες; Καὶ εἶναι πράγματι οἱ σκέψεις σας αὐτὲς κακόγνωμες καὶ
κακοπροαίρετες, διότι, τί εἶναι εὐκολότερο: νὰ πεῖ κανείς· εἶναι συγχωρημένες
οἱ ἁμαρτίες σου, ἢ νά πεῖ, σήκω ὄρθιος καὶ περπάτα; Ἐσεῖς θεωρεῖτε δυσκολότερο
αὐτὸ τὸ τελευταῖο. Γιὰ νὰ μάθετε λοιπὸν τώρα ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ
Μεσσίας, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ἔνδοξος Κριτὴς της κατὰ τὴ δευτέρα
παρουσία του, ἔχει ἐξουσία νά συγχωρεῖ στὴ γῆ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, τότε
λέει στὸν παράλυτο: Σήκω ὄρθιος καὶ πάρε στοὺς ὤμους σου τὸ κρεβάτι σου καὶ
πήγαινε στὸ σπίτι σου. Καὶ πραγματικὰ ἐκεῖνος σηκώθηκε καὶ πῆγε στὸ σπίτι του.
Ὅταν λοιπὸν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ εἶδαν αὐτὸ ποὺ ἔγινε, θαύμασαν καὶ δόξασαν τὸν
Θεό, ὁ ὁποῖος ἔδωσε διαμέσου τοῦ Χριστοῦ στοὺς ἀνθρώπους τέτοια ἐξουσία, νὰ
συγχωροῦνται
δηλαδή οί ἁμαρτίες, καί συγχρόνως νά γιατρεύονται μ᾿ ἕνα λόγο ἀθεράπευτες ἀσθένειες
τοῦ σώματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου