ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΧΛΩΡΑΚΑΣ    

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

(15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024)

ΕΩΘΙΝΟΝ Α΄

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, οἱ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς΄ καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν΄ καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων΄ Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν, καὶ Ἰδού, ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.

(Ματθ. κη΄[28]  16 – 20)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)

16 Στὸ μεταξὺ οἱ ἕντεκα μαθητὲς πῆγαν στὴ Γαλιλαία, στὸ ὄρος ποὺ τοὺς καθόρισε ὁ Ἰησοῦς.17 Ἐκεῖ τὸν εἶδαν καὶ τὸν προσκύνησαν. Μερικοὶ ὅμως εἶχαν κάποια ἀμφιβολία ἂν ἦταν αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς. 18 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τοὺς πλησίασε καὶ τοὺς μίλησε μὲ τὰ ἑξῆς λόγια: Δόθηκε καὶ στὴν ἀνθρώπινη φύση μου κάθε ἐξουσία στὸν οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ. 19 Λοιπὸν πηγαίνετε καὶ κάνετε μαθητές σας ὅλα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντάς τους στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 20 διδάσκοντάς τους νὰ τηροῦν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν στὴ ζωή τους ὅλα τὰ παραγγέλματα ποὺ σᾶς ἔδωσα ὡς ἐντολές. Καὶ ἰδού, ἐγὼ ποὺ ἔλαβα κάθε ἐξουσία, θὰ εἶμαι πάντα μαζί σας βοηθὸς καὶ συμπαραστάτης σας μέχρι νὰ τελειώσει ὁ αἰώνας αὐτός, μέχρι δηλαδὴ τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου. Ἀμήν.

 

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  

Ἀ­δελ­φοί εἰ­δό­τες ὅ­τι οὐ δι­και­οῦ­ται ἄν­θρω­πος ἐξ ἔρ­γων νό­μου ἐ­ὰν μὴ δι­ὰ πί­στε­ως Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, καὶ ἡ­μεῖς εἰς Χρι­στὸν Ἰ­η­σοῦν ἐ­πι­στε­ύ­σα­μεν, ἵ­να δι­και­ω­θῶ­μεν ἐκ πί­στε­ως Χρι­στοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔρ­γων νό­μου, δι­ό­τι οὐ δι­και­ω­θή­σε­ται ἐξ ἔρ­γων νό­μου πᾶ­σα σάρξ. Εἰ δὲ ζη­τοῦν­τες δι­και­ω­θῆ­ναι ἐν Χρι­στῷ εὑ­ρέ­θη­μεν καὶ αὐ­τοὶ ἁ­μαρ­τω­λοί, ἆ­ρα Χρι­στὸς ἁ­μαρ­τί­ας δι­ά­κο­νος; μὴ γέ­νοι­το. εἰ γὰρ ἃ κα­τέ­λυ­σα ταῦ­τα πά­λιν οἰ­κο­δο­μῶ, πα­ρα­βά­την ἐ­μαυ­τὸν συ­νί­στη­μι. ἐ­γὼ γὰρ δι­ὰ νό­μου νό­μῳ ἀ­πέ­θα­νον, ἵ­να Θε­ῷ ζή­σω. Χρι­στῷ συ­νε­στα­ύ­ρω­μαι· ζῶ δὲ οὐ­κέ­τι ἐ­γώ, ζῇ δὲ ἐν ἐ­μοὶ Χρι­στός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πί­στει ζῶ τῇ τοῦ υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ τοῦ ἀ­γα­πή­σαν­τός με καὶ πα­ρα­δόν­τος ἑ­αυ­τὸν ὑ­πὲρ ἐ­μοῦ.

                                                    (Γαλ. β΄[2] 16 – 20)

 

ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ

Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ ὀνομάζεται Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωση. Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὥστε ἡ Ἐκκλησία μας καθώρισε ἐκτός ἀπό τή μέρα τῆς ἑορτῆς καὶ δύο Κυριακὲς πρὸς τιμή της. Τὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως καὶ τὴ σημερινὴ Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωση.

Μὲ τὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως μᾶς προετοιμάζει γιά τὴ μεγάλη ἑορτή. Μὲ τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωση μᾶς ὑπενθυμίζει πώς δὲν πρέπει νὰ τὴν ξεχάσουμε, ἀλλά νὰ ἑξακολουθοῦμε νὰ ζοῦμε μέσα στὴν ἱερὴ της ἀτμόσφαιρα, μέσα στὸ πνεῦμα της, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητο νά διαποτίζει διαρκῶς τὴ ζωή μας.

Τὸ πνεῦμα αὐτὸ τῆς ἑορτῆς μᾶς τὸ παρουσιάζει συμπυκνωμένο ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ποὺ προέρχεται καὶ αὐτὸ ἀπό τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή του, ὅπως καὶ τὸ τῆς προηγουμένης Κυριακῆς.

2. «ΧΡΙΣΤῼ ΣΥΝΕΣΤΑΥΡΩΜΑΙ»!

Συγκινητικὴ ἡ ὁμολογία τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου! Ἐγώ, λέγει, δὲν εἶμαι πιὰ ζωντανός, εἶμαι σταυρωμένος, ἕνας νεκρός, «Χριστῷ συνεσταύρωμαι»! Ἔχω καὶ ἐγώ σταυρωθεῖ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Ἀπό τότε ποὺ μοῦ ἀπεκάλυψε τὸν Ἑαυτό Του, τὴ μεγάλη Του ἀγάπη, ἡ ὁποία τὸν ἀνέβασε στὸ Σταυρό, ἀπό τότε ποὺ βαπτίστηκα, ἔπαυσα νὰ ἀνήκω σ' αὐτὸν τὸν κόσμο. Τίποτε πιὰ δὲν ἔχει ἀξία γιὰ μένα. Τίποτε! Οὔτε κι ὁ Μωσαϊκὸς νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, παρά μόνο ὁ Χριστός.

«Χριστῷ συνεσταύρωμαι»!

Ἂν μπορούσαμε νὰ συνειδητοποιήσουμε τί σήμαινε γιὰ ἕνα Ἑβραῖο νὰ ἐγκαταλείψει τὸν Μωσαϊκὸ νόμο, θὰ μᾶς ἔπιανε ἴλιγγος. Ἦταν σάν νὰ ἀναποδογύριζε ὅλο τὸ σύμπαν. Κάτι παραπάνω ἀπό ἐπανάσταση· ἦταν ἕνα εἶδος θανάτου!

Κι ὅμως ὁ ἀπόστολος Παῦλος καὶ τόσοι ἄλλοι τὸ ἔκαμαν. Ἀρνήθηκαν τὰ πάντα γιὰ τὸν Χριστό μας. Σταυρώθηκαν μαζί Του, πέθαναν, ἀρνήθηκαν τὸν ἑαυτό τους, τὸ παρελθὸν καὶ τὰ ὄνειρά τους γιὰ τὸ μέλλον. Ὁ καθένας τους μὲ τὴ ζωὴ του ἔλεγε: Τίποτε δὲν ἔχει ἀξία γιά μένα, παρά μόνο ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστός. Τὰ ἔχω ἀρνηθεῖ ὅλα καὶ μὲ τὸ Βάπτισμα ἔχω σταυρωθεῖ κι ἐγώ μαζί Του: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι»!

Ὤ! νὰ μπορούσαμε νὰ ἐπαναλάβουμε καὶ ἐμεῖς στὴ ζωή μας τὸ ἴδιο! Νὰ καταλάβουμε πώς γιὰ χάρη Του κάθε θυσία μας εἶναι ἀσήμαντη. Νὰ εἴμαστε σαν νεκροὶ γιὰ ὅλους τοὺς ψευδοσωτῆρες καὶ τὶς ἀπάτες τους: πολιτικούς, φιλοσόφους, μεγάλους στοχαστὲς καὶ παρα - μορφωμένους! Νὰ μποροῦμε νὰ λέμε καὶ ἐμεῖς σάν τὸν Ἀπόστολο: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι»: Εἶμαι σταυρωμένος μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Οὔτε οἱ φοβέρες καὶ οἱ ἀπειλὲς τοῦ κόσμου μὲ φοβίζουν, οὔτε τὰ γλυκά χαμόγελα καί οἱ ἀπολαύσεις του μὲ τραβοῦν κοντά του καὶ μὲ ξεγελοῦν. Εἶμαι γιὰ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα νεκρός! «Χριστῷ συνεσταύρωμαι»!

3. Η ΖΩΗ ΤΟΥ, ΖΩΗ ΜΟΥ

«Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός», γράφει στὴ συνέχεια ὁ Ἀπόστολος. Ἔχω σταυρωθεῖ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, καὶ τώρα πιὰ δὲν ζῶ ἐγώ, ἀλλά ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός.

Νά, λοιπόν, ποὺ ὁ θάνατος, τὸν ὁποῖο ὑφίσταται ὁ πιστός, ὅταν σταυρώνεται μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, ὁδηγεῖ τελικὰ στὴ Ζωή. Στὴ Ζωὴ ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς ἐπιβίωση, ἀλλά καινούργια, ἀληθινὴ Ζωή. Ἡ Ζωὴ δὲ αὐτὴ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.

Μήπως ὅλα αὐτὰ εἶναι λογοπαίγνια; Μοιάζουν τόσο ἀκατανόητα! Λέμε ὅτι ἔχουμε σταυρωθεῖ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, ὅτι δὲν ζοῦμε πιὰ ἐμεῖς, ἀλλά ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός. Τί σημαίνουν αὐτὰ στὴν πράξη;

Γιὰ νὰ κατανοήσουμε σωστὰ αὐτὰ τὰ λόγια, εἶναι ἀνάγκη πρῶτα νὰ τὰ ἐφαρμόσουμε! Ὅμως, ἄν θέλαμε μὲ πολὺ ἁπλό τρόπο νὰ δείξουμε τί σημαίνουν, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε τὰ ἑξῆς: Δὲν ζῶ ἐγώ, ἀλλά ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός, σημαίνει: Ἀρνοῦμαι τὶς δικές μου σκέψεις, τὶς δικές μου ἐπιθυμίες, τὶς δικές μου συνήθειες. Ἡ σκέψη μου ἔτσι γίνεται σκέψη Χριστοῦ. Οἱ ἐπιθυμίες μου ἐπιθυμίες τοῦ Χριστοῦ. Οἱ συνήθειές μου τὸ ἴδιο. Τὰ μάτια μου δὲν βλέπουν, ὅπως ἔβλεπαν πρίν. Τώρα γίνονται μάτια τοῦ Χριστοῦ, βλέπουν ὅπως ἔβλεπε καὶ βλέπει ὁ Χριστός. Τὰ αὐτιά μου τὸ ἴδιο. Ἡ γλῶσσα μου ἐπίσης γίνεται γλῶσσα Χριστοῦ. Τὰ πάντα μέσα μου, ὅ,τι εἶμαι καί ὅ,τι ἔχω, ἀνήκουν στὸ Χριστό.

Εἶναι ὄντως ἀσύλληπτο τὸ βάθος τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τὴν ὁποία μποροῦμε καὶ καλούμαστε νὰ ζήσουμε οἱ πιστοὶ μέσα στὴν ἁγία μας Ἐκκλησία. Ὁ πυρήνας αὐτῆς τῆς ζωῆς εἶναι ἡ μεγάλη ἀλήθεια, ὅτι ὁ Θεὸς ἔρχεται καὶ κατοικεῖ μέσα μας, καὶ ἐνώνεται πραγματικὰ καὶ ἀληθινὰ μαζί μας. Τόσο, ποὺ γίνεται ἕνα μὲ ἐμᾶς, καὶ ἐμεῖς μποροῦμε νὰ γίνουμε ἕνα μαζί Του. Καὶ τόσο πολύ, ὥστε νὰ μῆ ζοῦμε πιὰ ἐμεῖς, ἀλλά νά ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός. Αὐτός, ποὺ εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ Ζωὴ αἰώνιος.

4. «ΥΠΕΡ ΕΜΟΥ»

Ἔχω σταυρωθεῖ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Δὲν ζῶ πιὰ ἐγώ, ἀλλά ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός, εἶπε ὁ Ἀπόστολος, καὶ συνεχίζει: Ἡ ζωὴ ποὺ ζῶ τώρα, εἶναι ζωὴ ποὺ ἐμπνέεται ἀπό τήν πίστη στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ ἀγάπησε καὶ παρέδωσε τὸν ἑαυτό Του σὲ θάνατο γιά χάρη μου, «ὑπέρ ἐμοῦ».

Αὐτό τὸ «ὑπὲρ ἐμοῦ» εἶναι ἕνα πυρακτωμένο καμίνι! Πόσο τὸ αἰσθανόταν ὁ Ἀπόστολος! Ὁ Χριστὸς δὲν σταυρώθηκε ἔτσι γενικὰ καὶ ἀόριστα γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Σταυρώθηκε γιὰ μένα! Γιὰ τὸν καθένα μας. Ἐκεῖνος μᾶς γνωρίζει πρὶν γεννηθοῦμε, γι' αὐτὸ καὶ πάνω στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ γνώριζε καὶ τὸν καθένα μας καὶ τὶς ἁμαρτίες τοῦ καθενός μας. Σταυρώθηκε λοιπὸν ὄχι μόνο γιὰ ὅλους, ἀλλά καὶ γιὰ τὸν καθένα μας. Γιὰ τὸν καθένα μας ξεχωριστά. Γιὰ μένα! λέγει ὁ Ἀπόστολος. «Ὑπὲρ ἐμοῦ»! Ὁ Χριστὸς μὲ ἀγάπησε καὶ σταυρώθηκε γιὰ μένα! Νά, τὸ πιό γλυκὸ τραγούδι, ποὺ πρέπει νὰ τραγουδάει ἡ καρδιά μας! Τότε ἡ ζωή Του θὰ γίνει ζωή μας! Ἀλλά καί ἡ δόξα Του δόξα μας! Καὶ ἡ Βασιλεία Του δική μας Βασιλεία! Αἰώνια, ἀτέλειωτη, παντοτινὴ!

 (Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)

 

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος, Ὅ­στις θέ­λει ὀ­πί­σω μου ἀ­κο­λου­θεῖν, ἀ­παρ­νη­σά­σθω ἑ­αυ­τὸν καὶ ἀ­ρά­τω τὸν σταυ­ρὸν αὐ­τοῦ, καὶ ἀ­κο­λου­θε­ί­τω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέ­λῃ τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ σῶ­σαι, ἀ­πο­λέ­σει αὐ­τήν· ὃς δ' ἂν ἀ­πο­λέ­σῃ τὴν ἑ­αυ­τοῦ ψυ­χὴν ἕ­νε­κεν ἐ­μοῦ καὶ τοῦ εὐ­αγ­γε­λί­ου, οὗ­τος σώ­σει αὐ­τήν. τί γὰρ ὠ­φε­λή­σει ἄν­θρω­πον ἐ­ὰν κερ­δή­σῃ τὸν κό­σμον ὅ­λον, καὶ ζη­μι­ω­θῇ τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ; ἢ τί δώ­σει ἄν­θρω­πος ἀν­τάλ­λαγ­μα τῆς ψυ­χῆς αὐ­τοῦ; ὃς γὰρ ἐ­ὰν ἐ­παι­σχυν­θῇ με καὶ τοὺς ἐ­μοὺς λό­γους ἐν τῇ γε­νε­ᾷ τα­ύ­τῃ τῇ μοι­χα­λί­δι καὶ ἁ­μαρ­τω­λῷ, καὶ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐ­παι­σχυν­θή­σε­ται αὐ­τὸν ὅ­ταν ἔλ­θῃ ἐν τῇ δό­ξῃ τοῦ πα­τρὸς αὐ­τοῦ με­τὰ τῶν ἀγ­γέ­λων τῶν ἁ­γί­ων. Καὶ ἔ­λε­γεν αὐ­τοῖς· Ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι εἰ­σί τι­νες τῶν ὧ­δε ἑ­στη­κό­των, οἵ­τι­νες οὐ μὴ γε­ύ­σων­ται θα­νά­του ἕ­ως ἂν ἴ­δω­σι τὴν βα­σι­λε­ί­αν τοῦ Θε­οῦ ἐ­λη­λυ­θυῖ­αν ἐν δυ­νά­μει.     

                                   (Μάρκ. η΄[8] 34 – θ΄[9] 1)

 

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Ὁ Ἰ­η­σοῦς κά­λε­σε τὰ πλή­θη τοῦ λα­οῦ μα­ζὶ μὲ τοὺς μα­θη­τές του καὶ τοὺς εἶ­πε: Ἐ­κεῖ­νος πού θέ­λει νὰ γί­νει δι­κός μου καὶ νὰ μὲ ἀ­κο­λου­θεῖ ὡς μα­θη­τής μου, ἂς δι­α­κό­ψει κά­θε φι­λί­α καὶ σχέ­ση μὲ τὸν δι­ε­φθαρ­μέ­νο ἀ­π' τὴν ἁ­μαρ­τί­α ἑ­αυ­τό του κι ἂς πά­ρει τὴ στα­θε­ρὴ ἀ­πό­φα­ση νὰ ὑ­πο­στεῖ γιὰ μέ­να ὄ­χι μό­νο κά­θε θλί­ψη καὶ δο­κι­μα­σί­α, ἀλλά ἀ­κό­μα καὶ θά­να­το σταυ­ρι­κό, καὶ τό­τε ἂς μὲ ἀ­κο­λου­θεῖ μι­μού­με­νος τὸ πα­ρά­δειγ­μά μου. Καὶ μὴ δι­στά­σει κα­νεὶς νὰ κά­νει τὶς θυ­σί­ες αὐ­τές. Δι­ό­τι ὅ­ποι­ος θέ­λει νὰ σώ­σει τὴ ζω­ή του, θὰ χά­σει τὴν πνευ­μα­τι­κή, εὐ­τυ­χι­σμέ­νη καὶ αἰ­ώ­νια ζω­ή. Ὅ­ποι­ος ὅ­μως χά­σει καὶ θυ­σιά­σει τὴ ζω­ή του γιὰ τὴν ὁ­μο­λο­γί­α καὶ τὴν ὑ­πα­κο­ή του σὲ μέ­να καὶ τὸ εὐ­αγ­γέ­λιό μου, αὐ­τὸς θὰ σώ­σει τὴν ψυ­χή του στὴ μέλ­λου­σα ζω­ή, ὅ­που θὰ κερ­δί­σει τὴν αἰ­ώ­νια εὐ­τυ­χί­α. Κι ἐ­κεί­νη ἡ σω­τη­ρί­α εἶ­ναι τὸ πᾶν. Δι­ό­τι τί θὰ ὠ­φε­λή­σει τὸν ἄν­θρω­πο, ἐ­ὰν κερ­δί­σει ὅ­λον αὐ­τὸν τὸν ὑ­λι­κὸ κό­σμο, καὶ στὸ τέ­λος χά­σει τὴν ψυ­χή του; Δι­ό­τι ἡ ψυ­χή του, πού εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κὴ καὶ αἰ­ώ­νια, δὲν συγ­κρί­νε­ται μὲ κα­νέ­να ἀ­π' τὰ ὑ­λι­κὰ ἀ­γα­θὰ τοῦ φθαρ­τοῦ κό­σμου. Ἤ, ἐ­ὰν ἕ­νας ἄν­θρω­πος χά­σει τὴν ψυ­χή του, τί μπο­ρεῖ νὰ δώ­σει ὡς ἀν­τάλ­λαγ­μα γιὰ νὰ τὴν ἐ­ξα­γο­ρά­σει ἀ­π' τὴν αἰ­ώ­νια ἀ­πώ­λεια; Κι ἀ­σφα­λῶς θὰ χά­σει τὴν ψυ­χὴ του ἐ­κεῖ­νος πού δὲν θὰ ὑ­πο­στεῖ γιὰ μέ­να τὶς θυ­σί­ες αὐ­τές. Δι­ό­τι ὁ­ποι­οσ­δή­πο­τε ντρα­πεῖ ἐμένα καὶ τὰ λό­γιά μου ἐ­πη­ρε­α­σμέ­νος ἀ­π' τὶς πε­ρι­φρο­νή­σεις καὶ τοὺς χλευα­σμοὺς τῶν ἀν­θρώ­πων τῆς γε­νιᾶς αὐ­τῆς πού ἀ­πο­στά­τη­σε ἀπ' τὸν πνευ­μα­τι­κό της νυμ­φί­ο καὶ εἶ­ναι ἁ­μαρ­τω­λή, αὐ­τὸν θὰ τὸν ντρα­πεῖ καὶ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ θὰ τὸν ἀ­πο­κη­ρύ­ξει ὡς ξέ­νο, ὅ­ταν θὰ ἔλ­θει μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους περιβε­βλη­μέ­νος μὲ τὴ δό­ξα τοῦ Πα­τρός του. Τοὺς ἔ­λε­γε ἀ­κό­μη: Σᾶς λέ­ω ἀ­λη­θι­νὰ ὅτι ὑπάρχουν με­ρι­κοὶ ἀ­π' αὐ­τοὺς πού στέ­κον­ται ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δέν θά γευθοῦν θάνατο προτοῦ νά δοῦν μετά τήν κά­θο­δο τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος νὰ κα­τα­λύ­ε­ται ἡ παλαιά θεί­α τά­ξη καὶ δι­α­θή­κη μὲ τὴν κα­τα­στρο­φὴ τῆς Ἱερουσαλήμ καί τοῦ ναοῦ της καὶ μὲ τὸν δι­α­σκορ­πισμό τοῦ Ἰσραήλ· γιὰ νὰ θε­με­λι­ω­θεῖ μὲ δύ­να­μη ἀκαταγώνιστη καί ὑ­περ­φυ­σι­κὴ ἡ νέ­α θεί­α τά­ξη στὸν κόσμο, τήν ὁποία θά ἐκ­προ­σω­πεῖ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ὡς ἄλ­λη βα­σι­λεία τοῦ Θεοῦ πάνω στή γῆ.