ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΠΑΦΟΥ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
(29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019)
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΜΕΤΑ ΤΗΝ
ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ)
Ἀδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ'
ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον
αὐτό, οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἠκούσατε γὰρ
τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν
ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν,
καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν
τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν
μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ
κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν
υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοὶ, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν
τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι,
οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ
ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς
Δαμασκόν. Ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα
ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ
εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.
(Γαλ.
α΄[1] 11-19)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
(Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)
Ἀδελφοί, σᾶς γνωστοποιῶ, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ σᾶς κήρυξα
δὲν ἀποτελεῖ ἀνθρώπινη ἐπινόηση. Διότι ὄχι μόνο οἱ ὑπολοιποι
ἀπόστολοι, ἀλλά κι ἐγώ δὲν τὸ παρέλαβα οὔτε τὸ διδάχθηκα ἀπό κάποιον
ἄνθρωπο, ἀλλά τὸ παρέλαβα μὲ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπευθείας
μοῦ φανέρωσε καί μοῦ ἀποκάλυψε τὸν Κύριο Ἰησοῦ. Καὶ τὸ ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο
μοῦ παραδόθηκε μὲ ὑπερφυσικὴ ἀποκάλυψη ἀπό τόν ἴδιο τὸν Θεό, ἀποδεικνύεται
ἀπό τὴ δράση μου στὸ παρελθόν. Διότι ἀσφαλῶς ἔχετε ἀκούσει γιὰ τὴ
διαγωγὴ ποὺ ἔδειξα κάποτε, ὅταν ἀκολουθοῦσα τὸν νόμο καὶ τὰ ἔθιμα
τῶν Ἰουδαίων. Ἀκούσατε δηλαδὴ ὅτι καταδίωκα ὑπερβολικὰ τὴν
Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ προσπαθοῦσα νὰ τὴν καταστρέψω. Καὶ προόδευα
στὸν Ἰουδαϊσμὸ περισσότερο ἀπό πολλοὺς συνομήλικους συμπατριῶτες
μου καὶ ἔδειχνα περισσότερο ζῆλο ἀπ᾿ αὐτοὺς γιὰ τὶς παραδόσεις ποὺ
κληρονομήσαμε ἀπό τούς πατέρες μας. Ὅταν ὅμως εὐαρεστήθηκε ὁ Θεός,
ὁ ὀποῖος μὲ ξεχώρισε καὶ μὲ διάλεξε ἀπό τὸν καιρὸ ἀκόμη ποὺ ἤμουν
στὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας μου, καὶ μὲ κάλεσε μὲ τὴ χάρη του, χωρὶς ἐγώ
ἀπό τά ἔργα μου νὰ εἶμαι ἄξιος γιὰ μιά τέτοια ἐκλογή, νὰ ἀποκαλύψει
στὸ βάθος τῆς ψυχῆς μου τὸν Υἱὸ του, γιά νά τόν κηρύττω στά ἔθνη, ἀμέσως
δὲν συμβουλεύθηκα σάρκα καὶ αἷμα, δηλαδὴ κάποιον θνητὸ ἄνθρωπο,
οὔτε ἀνέβηκα στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ συναντήσω τοὺς ἀποστόλους
ποὺ εἶχαν κληθεῖ πρὶν ἀπό μένα στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα, ἀλλά πῆγα
στὴν Ἀραβία καὶ πάλι ἐπέστρεψα στὴ Δαμασκό. Ἔπειτα, μετά ἀπό
τρία χρόνια ἀπό τότε ποὺ εἶχα ἐπιστρέψει στὸν Χριστό, ἀνέβηκα στὰ
Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ γνωρίσω ἀπό κοντὰ τὸν Πέτρο, κι ἔμεινα μαζί του
δεκαπέντε μέρες. Ἄλλον ἀπό τούς ἀποστόλους δὲν εἶδα, παρὰ μόνο τὸν
Ἰάκωβο, τὸν ἀδελφὸ τοῦ Κυρίου.
ΤΟ
ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ)
Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων, ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου
φαίνεται κατ' ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· Ἐγερθεὶς παράλαβε
τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον,
καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν
τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε
τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς
Αἴγυπτον, καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου· ἵνα πληρωθῇ
τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· Ἐξ
Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη
ὑπὸ τῶν μάγων ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλεν πάντας
τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλέεμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς
καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν
μάγων. τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν διὰ Ἰερεμίου τοῦ προφήτου
λέγοντος· φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς·
Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελεν παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ
εἰσίν. Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου
φαίνεται κατ' ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ λέγων· Ἐγερθεὶς παράλαβε
τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς
γῆν Ἰσραήλ, τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε
τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ εἰσῆλθεν εἰς
γῆν Ἰσραήλ. ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει
τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ἡρῴδου ἐφοβήθη
ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ' ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς
τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν
λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τῶν
προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.
(Ματθ.
β΄[2] 13 – 23)
Θαύματα
μεγάλα καὶ πρωτοφανὴ ἑορτάζουμε τὶς ἡμέρες αὐτὲς μὲ κέντρο τὴ Γέννηση
τοῦ Θεανθρώπου. Ἐνῶ ὅμως θαυμάζουμε τὶς ὑπέροχες εὐαγγελικὲς διηγήσεις
γιὰ τὴ δοξολογία τῶν ἀγγέλων, τὴν προσκύνηση τῶν ποιμένων, τὴν ὁδοιπορία
καὶ τὰ δῶρα τῶν Μάγων, σήμερα τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς παρουσιάζει δοκιμασίες
καὶ πειρασμοὺς ποὺ δημιουργοῦν ἔντονο προβληματισμό. Ἂς δοῦμε πῶς
περιγράφει τὰ γεγονότα ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος.
Ὅταν ἔφυγαν οἱ Μάγοι, ποὺ εἶχαν ἔρθει νὰ προσκυνήσουν τὸν
νεογέννητο Βασιλέα Χριστό, ἄγγελος Κυρίου ἐμφανίστηκε στὸν Ἰωσὴφ καὶ τοῦ εἶπε:
–Σήκω, πάρε τὸ παιδὶ καὶ τὴ Μητέρα του καὶ φύγε στὴν Αἴγυπτο, διότι ὁ Ἡρώδης πρόκειται νὰ
ἀναζητήσει τὸ παιδὶ γιὰ νὰ τὸ σκοτώσει. Καὶ μὴ φύγεις ἀπὸ
τὴν Αἴγυπτο, ἀλλὰ μεῖνε ἐκεῖ μέχρι νὰ σοῦ πῶ.
Πράγματι, ὁ Ἰωσὴφ σηκώθηκε
ἀμέσως καί, μέσα στὴ νύχτα, πῆρε τὸ παιδὶ καὶ τὴ μητέρα του καὶ ἀναχώρησε
γιὰ τὴν Αἴγυπτο. Κι ἔμεινε ἐκεῖ μέχρι ποὺ πέθανε ὁ Ἡρώδης· γιὰ νὰ ἐπαληθευθεῖ
ἀκριβῶς ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Κύριος μέσω τοῦ προφήτη: Ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο
κάλεσα τὸν υἱό μου νὰ ἐπιστρέψει στὸν τόπο τῆς γεννήσεώς του.
ΗΤΑΝ στ’ ἀλήθεια μεγάλη δοκιμασία γιὰ τὴν πίστη τοῦ Ἰωσὴφ
ἡ ξαφνικὴ εἰδοποίηση τοῦ ἀγγέλου νὰ φύγουν νύχτα καὶ νὰ ταξιδέψουν
μαζὶ μὲ τὴν Παναγία καὶ τὸ θεῖο Βρέφος, ἐξόριστοι στὴν Αἴγυπτο. Θὰ
μποροῦσε νὰ κλονιστεῖ ἡ πίστη του καὶ νὰ πεῖ στὸν Θεό: «Θεέ μου, Ἐσὺ εἶπες
ὅτι Αὐτὸς θὰ σώσει τὸν λαό Του. Δὲν μπορεῖ τώρα νὰ σώσει τὸν ἑαυτό
Του;... Δὲν μπορεῖς, Θεέ μου, νὰ πάρεις τὴν ψυχὴ τοῦ Ἡρώδη; Εἶναι ἀνάγκη
νὰ περάσουμε ὅλη αὐτὴ τὴν ταλαιπωρία;...».
Καμία
ἀπὸ αὐτὲς τὶς σκέψεις, ὅμως, δὲν σκανδαλίζει τὸν πιστὸ δοῦλο τοῦ Θεοῦ.
Ἔχει ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ ἀνταποκρίνεται
μὲ προθυμία στὶς ὁδηγίες τοῦ ἀγγέλου. Καὶ ὑπομονετικὰ περιμένει
νέες ὁδηγίες...
Κάποτε κι ἐμεῖς ἀντιμετωπίζουμε
δυσκολίες καὶ θλίψεις. Κι ἴσως ἀρχίζουν νὰ μᾶς πολιορκοῦν οἱ λογισμοί:
«γιατί νὰ μοῦ συμβεῖ αὐτό;... Ἀφοῦ πιστεύω στὸ Θεό, κάνω τὴν προσευχή
μου... γιατί;...».
Στὰ ἐρωτήματα
αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἀπαντήσει ἡ λογική. Μόνο ἡ καρδιὰ ποὺ ἀγαπᾶ καὶ
ἐμπιστεύεται τὸν πανάγαθο Θεὸ μπορεῖ νὰ ξεπεράσει αὐτὰ τὰ διλήμματα.
Ὁ ἅγιος Ἰωσήφ, τὸν ὁποῖο τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα, «Κυριακὴ μετὰ
τὴν Χριστοῦ Γέννησιν», μᾶς δείχνει τὸν δρόμο τῆς σιωπῆς καὶ τῆς ὑπομονῆς.
Μᾶς καλεῖ νὰ ἀντιμετωπίζουμε κάθε δυσκολία μὲ ταπείνωση καὶ ὑπακοὴ
στὸ θεῖο θέλημα. Μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ πανάγαθος Θεὸς ἐπιτρέπει
κάθε δοκιμασία πάντοτε πρὸς τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας.
Στὸ μεταξὺ
ὁ σκληρὸς καὶ αἱμοσταγὴς Ἡρώδης, ὅταν κατάλαβε ὅτι οἱ Μάγοι τὸν ἑξαπάτησαν
καὶ ἔφυγαν ἀπὸ ἄλλον δρόμο γιὰ τὴν πατρίδα τους, θύμωσε ὑπερβολικά.
Ἔστειλε λοιπὸν στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι σκότωσαν ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ ἦταν
στὴ Βηθλεὲμ καὶ σ᾿ ὅλα τὰ περίχωρα καὶ τὰ σύνορά της, ἀπὸ ἡλικία δύο
ἐτῶν καὶ κάτω, σύμφωνα μὲ τὸ χρονικὸ διάστημα ποὺ ἐξακρίβωσε ἀπὸ
τοὺς Μάγους.
Τότε πραγματοποιήθηκε ὁ λόγος τοῦ προφήτη Ἱερεμία: Φωνὴ
σπαρακτικὴ ἀκούστηκε στὸ χωριὸ Ραμᾶ τῆς φυλῆς Βενιαμίν,
«θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς». Ἡ
Ραχὴλ κλαίει τὰ παιδιά της καὶ δὲν μπορεῖ μὲ κανέναν τρόπο νὰ παρηγορηθεῖ,
διότι τὰ ἀθῶα αὐτὰ παιδιὰ δὲν ὑπάρχουν πλέον στὴ ζωή.
Βέβαια, ἀργότερα πέθανε
ὁ Ἡρώδης καὶ μάλιστα μὲ τρόπο φρικτό. Τότε ἄγγελος Κυρίου ἐμφανίστηκε
σὲ ὄνειρο πάλι στὸν Ἰωσὴφ στὴν Αἴγυπτο καὶ τοῦ εἶπε:
–Σήκω, πάρε τὸ
παιδὶ καὶ τὴ Μητέρα του καὶ πήγαινε στὴ χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν, διότι
ἔχουν πεθάνει πλέον εκεῖνοι ποὺ ἤθελαν νὰ ἀφαιρέσουν τὴ ζωὴ τοῦ παιδιοῦ.
Σηκώθηκε λοιπὸν, πῆρε τὸ παιδὶ καὶ τὴ Μητέρα του καὶ ἦλθε στὴν Παλαιστίνη.
Ἀλλὰ
ὅταν ἄκουσε ὅτι στὴν Ἰουδαία βασίλευε ὁ Ἀρχέλαος στὴ θέση τοῦ πατέρα
του Ἡρώδη, φοβήθηκε νὰ πάει ἐκεῖ. Ἔλαβε ὅμως νέα ὁδηγία ἀπὸ τὸν
Θεὸ καὶ ἀναχώρησε γιὰ τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἡγεμόνας ἦταν ὁ
Ἡρώδης ὁ Ἀντίπας, ποὺ ἦταν λιγότερο σκληρὸς ἀπὸ τὸν ἀδελφό του Ἀρχέλαο.
Κι ἀφοῦ ἦλθε ἐκεῖ, ἐγκαταστάθηκε στὴν πόλη τῆς Ναζαρέτ. Γιὰ νὰ πραγματοποιηθοῦν
οἱ προφητεῖες ποὺ ἔλεγαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς θὰ δεχθεῖ τὴν ἀτιμία καὶ τὴν
περιφρόνηση ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του, ὅπως ἔγινε ὅταν τὸν ὀνόμασαν περιφρονητικὰ
Ναζωραῖο.
ΑΠΟ τὰ γεγονότα αὐτὰ ποὺ περιγράφει ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή,
τὸ πιὸ συγκλονιστικὸ εἶναι ἡ τραγωδία μὲ τὴ σφαγὴ τῶν νηπίων στὴ Βηθλεέμ.
Ποιὸς μπορεῖ νὰ μείνει ἀσυγκίνητος μπροστὰ στὴν εἰκόνα τόσων ἀθώων
βρεφῶν; Πρόκειται γιὰ πρωτοφανὴ θηριωδία τὴν ὁποία καταδικάζει
ἀπερίφραστα κάθε ἐχέφρων ἄνθρωπος.
Ὡστόσο, τὰ παράδοξο καὶ ἐξωφρενικὸ εἶναι ὅτι ὁ Ἡρώδης
καὶ ἡ καταστροφικὴ μανία του ἀναβιώνουν στὶς μέρες μας στὸ πρόσωπο
τῶν ἀσυνείδητων ἰατρῶν καὶ τῶν γονέων ποὺ ἐπιπόλαια καταφεύγουν
στὴν ἐγκληματικὴ ἔκτρωση. Κάθε χρόνο μὲ τὶς ἐκτρώσεις σκοτώνονται
ἑκατομμύρια βρέφη, κι ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν κάλυψη τοῦ δῆθεν πολιτισμένου
κόσμου μας!
Ἐπιτέλους,
ἂς εὐαισθητοποιηθοῦμε, γιὰ νὰ σταματήσει αὐτὸ τὸ κακό. Εἶναι καιρὸς
νὰ ἀναλάβουμε ὅλοι τὶς εὐθύνες μας. Ἡ κραυγὴ τῶν ἀθώων νηπίων ἂς
μᾶς συγκλονίσει.
(Διασκευὴ ἀπὸ παλαιὸ τόμο τοῦ
Περιοδικοῦ «Ο ΣΩΤΗΡ»)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου