Οἱ τρεῖς κήποι

 

Μεγάλοι σταθμοί στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπῆρξαν τρεῖς κῆποι: ὁ κῆπος τῆς Ἐδέμ, ὁ κῆπος τῆς Γεθσημανῆ καί ὁ κῆπος τῆς Ἀναστάσεως. Παραμένουν τρία ἀνεξίτηλα ὁρόσημα τῆς πανανθρώπινης ἱστορίας. 

Ὁ κῆπος τῆς Ἐδέμ. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ θεία Γραφή, «ἐφύτευσεν ὁ Θεός παράδεισον ἐν Ἐδὲμ κατά ἀνατολάς καί ἔθετο ἐκεῖ τόν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε» (Γεν. β ́[2] 8). Ὁ παντοδύναμος καί ἀπειροτέλειος Θεός διέταξε καί φύτρωσε κῆπος, παράδεισος, μὲ πλούσια καὶ ποικίλη βλάστηση, στὴν Ἐδέμ, πού βρίσκεται πρός τήν Ἀνατολή. Ἐκεῖ τοποθέτησε τὸν ἄνθρωπο ποὺ δημιούργησε. Ὁ κῆπος τῆς Ἐδὲμ εἶναι ὁ κῆπος τῆς ἄδολης χαρᾶς, τῆς ἀληθινῆς εὐφροσύνης καί τῆς πραγματικῆς εὐτυχίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσα στοὺς πρώτους ἀνθρώπους, τὸν Ἀδάμ καὶ τὴν Εὔα, ἡ ἀναστροφή του μέ αὐτούς, τὸ μεγαλεῖο καὶ τὸ πλῆθος τῶν δημιουργημάτων, ὅλα συντελοῦσαν στὸ νὰ κάνουν ὅλο καί μεγαλύτερη τήν εὐτυχία καὶ τὴ χαρά τους. 

Ὅμως αὐτὸς ὁ ἅγιος τόπος μεταβλήθηκε σὲ πεδίο μάχης μεταξύ τοῦ διαβόλου καὶ τῶν πρωτοπλάστων. Ἀκολούθησε ἡ ὑποχώρηση τῆς Εὔας καὶ τοῦ Ἀδάμ στὶς ὑποβολὲς τοῦ Πονηροῦ καί τελικά ἡ ἔξωσή τους ἀπὸ τὸν κῆπο τῆς χαρᾶς καί τῆς εὐτυχίας. Μετὰ τὴν ἔξωσή τους ὑφίστανται τὶς συνέπειες τῆς παρακοῆς τους: «Εἰς τὸ ἑξῆς μὲ τὸν ἱδρώτα τοῦ προσώπου σου θὰ κερδίζεις καὶ θὰ τρῶς τό ψωμί σου μέχρις ὅτου πεθάνεις. Ὁ κόπος και ὁ μόχθος, οἱ ἀσθένειες θά εἶναι ὁ καθημερινός σύντροφός σου» (Γεν. γ'[3] 19). Ὅλες αὐτές οἱ ὀδυνηρές συνέπειες τοῦ δράματος τῆς παρακοῆς θὰ συνοδεύουν πλέον καὶ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀδάμ. Καὶ πρὸς τὴν Εὔα εἶπε ὁ Θεός: «Μὲ ὀδύνες καὶ πόνους θὰ γεννᾶς τὰ τέκνα σου. Ὁ σύζυγός σου θά εἶναι ὁ κηδεμόνας, ἡ καταφυγή, ἡ προστασία καί ἡ ἀσφάλειά σου στὰ βάσανα πού θά σέ συναντοῦν» (Γεν. γ'[3] 16). 

Ὁ δεύτερος κῆπος εἶναι ὁ κῆπος τῆς Γεθσημανῆ. Εἶναι ὁ κῆπος μέσα στὸν ὁποῖο ἀρχίζει ἡ θυσία τοῦ Γολγοθᾶ, ποὺ θὰ ὁλοκληρωθεῖ ἐπάνω στον Σταυρό. «Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἰησοῦς ἐξῆλθε σύν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ πέραν τοῦ χειμάρρου τῶν Κέδρων, ὅπου ἦν κῆπος, εἰς ὃν εἰσῆλθεν αὐτός καί οί μαθηταί αὐτοῦ» (Ἰω. ιη' [18] 1). «Κι ἐκεῖνος ἀπομακρύνθηκε ἀπ᾿ αὐτοὺς σὲ ἀπόσταση πετροβολιᾶς, κι ἐκεῖ γονατιστὸς προσεύχεται: Πάτερ, ἐάν εἶναι θέλημά σου νὰ ἀπομακρύνεις τὀ ποτήριο αὐτὸ τοῦ θανάτου ἀπὸ μένα, ἀπομάκρυνέ το. Ἂς μὴ γίνει ὅμως αὐτό πού θέλει ἡ ἀνθρώπινη φύση μου λόγῳ τῆς φυσικῆς ἀποστροφῆς πρὸς τὸν θάνατο, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ θέλεις ἐσύ... Καὶ ὁ ίδρώτας του ἔγινε ἄφθονος καὶ πηχτὸς σὰν κομμάτια πηγμένου αἵματος ποὺ πέφτουν στὴ γῆ» (Λουκ. κβ' [22] 41-44). 

Στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, μέ τὴν πλήρη καὶ τελεία ὑπακοὴ στὸν οὐράνιο Πατέρα Του καί μέ τή θυσία του ἐπάνω στὸν Σταυρό, θά ἐπανόρθωσε τίς ὀλέθριες συνέπειες τῆς ἀνυπακοῆς τοῦ πρώτου Ἀδάμ στὸν κῆπο τῆς Ἐδέμ. 

Ὑπάρχει καὶ τρίτος κῆπος. Εἶναι ὁ κῆπος τῆς Ἀναστάσεως μέ τόν Τάφο τοῦ Κυρίου. «Ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐσταυρώθη κῆπος καί ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινόν, ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη» (Ἰω. ιθ ́ [19] 41). Ὁ ἐνταφιασμός τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ στὸν κῆπο καὶ ἡ Ἀνάστασή Του θά συντελέσουν ὥστε νά μεταβληθεῖ αὐτὸς ὁ κῆπος σὲ νέο κῆπο τῆς Ἐδέμ καί ἀνώτερο ἀπό ἐκεῖvov. 

Ὁ κῆπος τῆς Ἀναστάσεως μὲ τὸν κενὸ Τάφο τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ πηγή χαρᾶς καί πραγματικῆς εὐτυχίας. Τώρα πλέον ὁ θάνατος καταργεῖται, καί ὁ παλαιὸς Ἀδὰμ ἀνασταίνεται διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ.

Τρεῖς κῆποι, τρεῖς σταθμοὶ τῆς ἀνθρωπότητας. Ὁ πρῶτος κῆπος, τῆς Ἐ- δέμ, εἶναι ὁ κῆπος τῆς παρακοῆς τοῦ Ἀδάμ στὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ μὲ ὅλες τίς ὀλέθριες συνέπειες τῆς ἁμαρτίας γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ δεύτερος κῆπος, τῆς Γεθσημανῆ, εἶναι ὁ κῆπος τῆς ὑπακοῆς καί τῆς μέχρι θανάτου ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ τελείας ὑποταγῆς τοῦ Κυρίου στὸ θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός Του, προκειμένου νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ ἀπολυτρωτικό ἔργο Του στὴ γῆ. Καὶ ὁ τρίτος κῆπος, ὁ κῆπος τῆς Ἀναστάσεως, προσφέρει τὸ μεγαλύτερο μήνυμα καί χάρισμα στὸν ἄνθρωπο, τὸ μήνυμα καί χάρισμα τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου: «Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε»! (Μάρκ. ιϚ' [16] 6). 

Τώρα ζοῦμε μέσα στὴ χαρά, τό φῶς, τὴν εὐτυχία τοῦ τρίτου κήπου. Νὰ μᾶς συγκλονίζει αὐτὸ καὶ νὰ μᾶς παρακινεῖ νὰ ἀνταποκρινόμαστε στὴν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ μας.

 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "Ο ΣΩΤΗΡ" ΤΟΜΟΣ 2015, σελ. 185-186