ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΠΑΦΟΥ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ IΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ἡ κατάθεσις τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου)
(31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2014)
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΤΗΣ
ΕΟΡΤΗΣ)
Ἀδελφοί, εἶχεν
ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε ῞Αγιον κοσμικόν. Σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη
ἡ πρώτῃ ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται
῞Αγια. Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη ῞Αγια ῾Αγίων, χρυσοῦν
ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ,
ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος ᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ
πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ
ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. Τούτων δὲ οὕτω
κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς
λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς,
οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.
(Ἑβρ. θ΄[9] 1 – 7)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)
Ἀδελφοί, εἶχε καὶ ἡ πρώτη Διαθήκη νόμους καὶ
λατρευτικὲς διατάξεις, καθὼς κι ἕνα ἐπίγειο θυσιαστήριο. Κατασκευάστηκε δηλαδὴ
τὸ πρῶτο διαμέρισμα τῆς σκηνῆς, μέσα στὸ ὁποῖο ὑπῆρχε ἡ λυχνία καὶ ἡ τράπεζα
τῆς προθέσεως καὶ οἱ ἄρτοι ποὺ τοποθετοῦνταν πάνω σ' αὐτὴν ὡς προσφορὰ στὸ Θεό.
Καὶ τὸ πρῶτο αὐτὸ διαμέρισμα τῆς σκηνῆς λεγόταν Ἅγια. Ἔπειτα, πίσω ἀπό τὸ
δεύτερο καταπέτασμα ἦταν τὸ μέρος τῆς σκηνῆς πού λεγόταν Ἅγια Ἁγίων. Στὰ Ἅγια
τῶν Ἁγίων ὑπῆρχε ἕνα χρυσὸ θυμιατήριο καὶ ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης, πού ἦταν γύρω
– γύρω καλυμμένη μὲ χρυσάφι ἀπ' ὅλες τὶς πλευρές της. Μέσα στὴν κιβωτὸ αὐτὴ
ὑπῆρχε μιὰ χρυσὴ στάμνα ποὺ περιεῖχε ἀπό τὸ περίφημο μάννα, καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ
ράβδος τοῦ Ἀαρών ποὺ εἶχε βλαστήσει θαυματουργικά, καὶ οἱ θεοχάρακτες πλάκες
τῆς Διαθήκης. Πάνω ἀπό τὴν κιβωτὸ ὑπῆρχαν δύο χρυσὰ Χερουβὶμ ἔνδοξα, ποὺ
ἀνάμεσά τους ἐμφανιζόταν καὶ μιλοῦσε ὁ Θεός. Αὐτὰ σκέπαζαν μὲ τὰ φτερά τους καὶ
σκίαζαν τὸ χρυσὸ κάλυμμα τῆς κιβωτοῦ, πού ὀνομαζόταν ἱλαστήριο. Ἀλλὰ γιὰ ὄλα
αὐτὰ δὲν εἶναι τώρα καιρὸς νὰ μιλήσουμε μὲ λεπτομέρειες. Ἔτσι λοιπὸν εἶχαν αὐτὰ
σχεδιασθεῖ καὶ μ' αὐτὸν τὸν τρόπο εἶχε κατασκευασθεῖ ἡ σκηνή, ὥστε στὸ πρῶτο
διαμέρισμά της, δηλαδή στὰ Ἅγια, νὰ μπαίνουν πάντοτε οἱ ἱερεῖς καὶ νὰ τελοῦν
τὶς ἱεροτελεστίες. Στὸ δεύτερο ὅμως διαμέρισμα τῆς σκηνῆς, δηλαδή στὰ Ἅγια τῶν
Ἁγίων, ἔμπαινε μία φορά τὸ χρόνο, τὴν ἡμέρα τοῦ ἐξιλασμού, μόνον ὁ ἀρχιερέας.
Κι αὐτὸς δὲν ἔμπαινε χωρὶς αἷμα, ἀλλά ἔφερνε μαζί του τὸ αἷμα τῶν ζώων, τὸ
ὁποῖο πρόσφερε ὡς ἐξιλαστήρια θυσία γιά τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τὶς ἁμαρτίες ποὺ
ἀπό ἄγνοια εἶχε διαπράξει ὁ λαός.
ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νεανίσκος τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ, γονυπετῶν αὐτῷ, καὶ λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς, εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. Εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς. Λέγει αὐτῷ· Ποίας; Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπε· Τὸ· Οὐ φονεύσεις· Οὐ μοιχεύσεις· Οὐ κλέψεις· Οὐ ψευδομαρτυρήσεις· Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα· καὶ· Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. Λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· Πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ; Ἔφη αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε, πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα, καὶ δὸς πτωχοῖς· καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ· καὶ δεῦρο, ἀκολούθει μοι. Ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον, ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά. ῾Ο δὲ ῾Ιησοῦς εἶπε τοῖς Μαθηταῖς αὐτοῦ· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι πλούσιος δυσκόλως εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ῥαφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. Ἀκούσαντες δὲ οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ, ἐξεπλήσσοντο σφόδρα, λέγοντες· Τίς ἄρα δύναται σωθῆναι;
Ἐμβλέψας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν
ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.
(Ματθ. ιθ΄[19] 16 – 26)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)
Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἓνας νεαρὸς πλησίασε τὸν Κύριον
καὶ τοῦ εἶπε: Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸ καὶ τί καλὸ νὰ κάνω γιὰ νὰ ἀποκτήσω
τὴν αἰώνια ζωή; Κι ὁ Κύριος τοῦ εἶπε: Ἀφοῦ ἀπευθύνεσαι σὲ μένα θεωρώντας ὅτι εἶμαι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, γιατί μὲ ὀνομάζεις ἀγαθό; Κανεὶς δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν ἑαυτὸ
του πραγματικὰ ἀγαθὸς παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Ἐὰν ὅμως θέλεις νὰ μπεῖς στὴν αἰώνια καὶ μακάρια ζωή, τήρησε σ' ὅλη τὴ ζωή σου τὶς ἐντολές. Τοῦ
λέει ὁ νέος: Ποιὲς ἐντολές; Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: Τὸ νὰ μὴ σκοτώσεις, νὰ μὴ μοιχεύσεις, νὰ μὴν κλέψεις, νὰ μὴν ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα, καὶ νὰ ἀγαπήσεις
τὸ συνάνθρωπό σου σὰν τὸν ἑαυτό
σου. Τοῦ λέει ὁ νέος, ὁ ὁποῖος δὲν
εἶχε διδαχθεῖ ποιὰ εἶναι καὶ πῶς ἐφαρμόζεται
ἡ ἀγάπη
πρὸς τὸν συνάνθρωπο: Ὅλα αὐτὰ τὰ φύλαξα ἀπὸ τότε πού ἤμουν νέος. Τί ἄλλο μοῦ λείπει ἀκόμη; Κι ὁ Ἰησοῦς
του εἶπε: Ἐὰν
θέλεις νὰ εἶσαι τέλειος, πήγαινε,
πούλησε τὰ ὑπάρχοντά
σου καὶ μοίρασέ τα στοὺς φτωχούς, καὶ θὰ ἔχεις
θησαυρὸ στοὺς οὐρανούς. Κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις. Μόλις
ὅμως ὁ νέος ἄκουσε τὸ λόγο αὐτό, ἔφυγε λυπημένος· διότι εἶχε πολλὰ κτήματα, καὶ ἡ καρδιά του ἦταν κολλημένη σ' αὐτά.
Τότε
ὁ Ἰησοῦς εἶπε στοὺς μαθητές του: Ἀληθινά σᾶς λέω ὅτι δύσκολα ἕνας πλούσιος ἄνθρωπος θὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Πάλι σᾶς λέω, εὐκολότερο εἶναι νὰ περάσει μιὰ καμήλα ἀπὸ τὴν τρύπα πού ἀνοίγει ἡ βελόνα, παρὰ ὁ πλούσιος νὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ ὅταν οἱ μαθητὲς του τὸ ἄκουσαν
αὐτό, ἔνιωσαν πολὺ μεγάλη
ἔκπληξη καὶ εἶπαν: Ποιὸς
τάχα μπορεῖ νὰ σωθεῖ;
Ὁ Ἰησοῦς τότε τοὺς κοίταξε ἐκφραστικὰ
καὶ τοὺς εἶπε: Στοὺς ἀνθρώπους
αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο, στὸ Θεὸ ὅμως
ὅλα εἶναι δυνατά. Μπορεῖ λοιπὸν ὁ Θεὸς μὲ τὴ χάρη του νὰ λύσει τοὺς δεσμοὺς τῆς καρδιᾶς κάθε καλοπροαίρετου
πλουσίου μὲ τὸ χρῆμα καὶ νὰ τὸν καταστήσει ἄξιο τῆς σωτηρίας.
Ἡ
κατάθεση τῆς Τιμίας ζώνης τῆς Θεοτόκου
Σήμερα ποὺ ἡ
Ἐκκλησία μας ἑορτάζει γιά τὴν ἰδιαίτερη εὐλογία ποὺ ἀποτελεῖ ἡ κατάθεση τῆς
Τιμίας ζώνης τῆς Θεοτόκου στὸ Ναό της στὴν Κωνσταντινούπολη, εἶναι ἀνάγκη
νὰ θυμηθοῦμε τὴν ἀπόφαση τῆς Θεομήτορος «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου
γένοιτό μοι κατά τὸ ρῆμα σου», καὶ ὅτι καὶ ἡ παροῦσα ἑορτὴ τῆς
Παναγίας μας θεωρεῖται κατάλληλη, γιὰ νὰ προβληθεῖ ἡ μεγάλη ἀλήθεια, πὼς πρέπει
δηλ. νὰ δεχόμαστε μὲ εὐχαρίστηση τὶς ἐντολὲς καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὡς «ζώνη
ἀσφαλείας» καὶ νὰ νομίζουμε τὸν Θεῖο Νόμο ὡς κλοιὸ ποὺ περισφίγγει καὶ
προστατεύει τὴ ζωή μας.
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἀφ᾿ ἑνός
μὲν ἡ «Κεχαριτωμένη», τῆς ὁποίας ἡ ὡραιότητα καὶ τὸ κάλλος ἑλκύει τὶς ψυχές μας
καὶ σαγηνεύει τὶς καρδιές μας καὶ αἰχμαλωτίζει τὴν εὐλάβειά μας, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ
προβάλλει ἐνώπιόν μας ὡς μιὰ δυνατὴ καὶ ἀνεπανάληπτη προσωπικότητα.
Περιζώννυται ὡς ρομφαία τὴν Τιμία Ζώνη της, ὅπως ἁρμόζει σὲ κάθε σεμνὴ
γυναικεία ἐμφάνιση· καὶ εἶναι καθῆκον κάθε χριστιανὸς νὰ περιζώνεται μὲ δύναμη
καὶ θέληση ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀγωνίζεται «ἕνεκεν
ἀληθείας καὶ πραότητας καὶ δικαιοσύνης». Καὶ περὶ ἀληθείας μέν, γιατί, ὅπως
μᾶς πληροφορεῖ ὁ προφήτης Ἠσαΐας,«ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη» (Ἡσαΐας
53, 6) καὶ ἐπὶ πλέον «πονηροὶ ἄνθρωποι καὶ γόη τες προκόβουσιν ἐπὶ τὸ
χεῖρον πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β’ Τιμ. 3-13) καὶ ἔχουν λαθεμένη
ἰδέα γιὰ τὴν ἀξία τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς. Τότε ἐπιστρατεύεται ἡ ἀνθρώπινη
πονηρία, τὸ ψέμα καὶ ἡ ἀπάτη, καὶ ὁ κόσμος «παραμορφώνεται», μεταβάλλεται σὲ
κοινωνία πλανώντων καὶ πλανωμένων.
Ἡ Κυρία
Θεοτόκος προβάλλουσα ὡς ἔμβλημα τὴν τιμία Ζώνη της, τὸ ἱερὸ αὐτὸ κειμήλιο ποὺ
ἀποτελοῦσε μικρὸ ἐξάρτημα τῆς ἐνδυμασίας της καὶ ἀνῆκε στὰ ἀτομικὰ εἴδη τῆς
προσωπικῆς της χρήσεως, προτρέπει ὅλους τοὺς χριστιανοὺς νὰ περιζωσθοῦν μὲ
πίστη καὶ ζῆλο καὶ ἀποφασιστικότητα καὶ νὰ ἀγωνισθοῦν «ἕνεκεν ἀληθείας»,
γιὰ νὰ διαλυθοῦν οἱ πλάνες ποὺ ὑπάρχουν. Καὶ νὰ μάθει ὁ κόσμος ὄχι μὲ λόγια
ἀλλὰ μὲ τὸ φωτεινὸ παράδειγμα τῶν χριστιανῶν τὴν ἀξία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καὶ
νὰ ἑλκύουν «τῇ ὡραιότητι καὶ τῷ κάλλει». Συνιστᾶ ἐπίσης ἡ Μητέρα
τοῦ Φωτὸς νὰ ἀγωνιστοῦμε ἕνεκεν τῆς ἀληθείας ἀλλὰ μετὰ πραότητος, γιατὶ ἡ
εἰρήνη μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, αὐτὴ ποὺ ἐπιτυγχάνεται μετὰ «πραότητος»,
εἶναι χριστιανικὴ ἐπιδίωξη, εἶναι καρπὸς ἀρετῆς καὶ ἐπιδίωξη ἁγία.
Ὁ θυμός, ἡ διαμάχη
καὶ ἡ φιλόνεικη διεκδίκηση πρέπει νὰ ἀποβληθοῦν ἀπὸ τὴ ζωή μας, γιὰ νὰ μποροῦμε
νὰ λέμε «εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ περιζωννύων με δύναμιν καὶ ἔθετο ἄμωμον τὴν
ὁδόν μου»(ψαλμ. 17, 32) καὶ περιζωσμένοι τὴ ρομφαία τῆς χάριτος νὰ
ἀγωνιζόμαστε ἕνεκεν ἀληθείας μετὰ πραότητος. Ὅμως γιὰ νὰ ὑπάρξει εἰρήνη καὶ
ἁρμονία στὶς διαπροσωπικές μας σχέσεις, πρέπει νὰ ὑπάρχει δικαιοσύνη καὶ
ἀναγνώριση τοῦ δικαίου τοῦ ἄλλου κατὰ τὸ Δαυιτικὸν «Ἔλεος καὶ ἀλήθεια
συνήντησαν, δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη κατεφίλησαν». Ἡ ἀλήθεια προϋποθέτει
ἀγάπη, ἡ ἀγάπη γεννᾶ τὴν πραότητα καὶ τὴν εἰρήνη καὶ πάντα ταῦτα, ἀλήθεια,
ἀγάπη, εἰρήνη, πραότης προϋποθέτουν τὴν δικαιοσύνη. Ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος, ἀδελφοί
μου, ἀπευθύνει πρὸς τὴν Θεοτόκον τὴν δέηση· «περίζωσον δύναμιν ἡμᾶς
Παρθένε, τῇ Ζώνῃ Σου, κατ᾿ ἐχθρῶν ἐνισχύουσα ἡμᾶς», γιὰ νὰ
ἀναδειχθοῦμε ἄξιοι καὶ πρόθυμοι γιὰ ἀγῶνες «ἕνεκεν ἀληθείας καὶ
πραότητος καὶ δικαιοσύνης». Ἀμήν.
ΠΗΓΗ: http://www.imaik.gr/?p=4468