Ι­Ε­ΡΟΣ ΝΑ­ΟΣ Α­ΓΙΟΥ ΝΕ­ΚΤΑ­ΡΙΟΥ ΧΛΩ­ΡΑ­ΚΑΣ. Α­ΚΟ­ΛΟΥ­ΘΙ­ΕΣ ΜΑΡ­ΤΙΟΥ

 

Ι­Ε­ΡΑ ΜΗ­ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΙΣ ΠΑ­ΦΟΥ

Ι­Ε­ΡΟΣ ΝΑ­ΟΣ Α­ΓΙΟΥ ΝΕ­ΚΤΑ­ΡΙΟΥ ΧΛΩ­ΡΑ­ΚΑΣ

 

Α­ΚΟ­ΛΟΥ­ΘΙ­ΕΣ ΜΑΡ­ΤΙΟΥ

5 ΣΑΒ­ΒΑ­ΤΟΝ ΤΗΣ ΤΥ­ΡΙ­ΝΗΣ. Πάν­των τ­ῶν ἐν ἀ­σκή­σει λαμ­ψάν­των Ὁ­σί­ων κ­αί Θε­ο­φό­ρων Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν. Κό­νω­νος τοῦ ἐν Ἀ­κά­μαν­τι. Κό­νω­νος ὁ­σι­ο­μάρ­τυ­ρος τοῦ ἐν Ἰ­σαυ­ρί­ᾳ. Κό­νω­νος τοῦ κη­που­ροῦ. Εὐ­λαμ­πί­ου μάρ­τυ­ρος. Γε­ρα­σί­μου τοῦ ἐν Ἰ­ορ­δά­νῃ, ἐκ με­τα­θέ­σε­ως.

6 ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ Τ­ΗΣ ΤΥ­ΡΙ­ΝΗΣ. Μνεί­αν ποι­ού­με­θα τῆς ἀ­πό τ­οῦ πα­ρα­δεί­σου τ­ῆς τρυ­φῆς ἐ­ξο­ρί­ας τ­ῶν Πρω­το­πλά­στων. Τῶν ἁ­γί­ων μβ΄ μαρ­τύ­ρων τῶν ἐν Α­μο­ρί­ῳ. Ἀ­νά­μνη­σις τῆς εὑ­ρέ­σε­ως τοῦ Τι­μί­ου Σταυ­ροῦ.

Τὸ  ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ὁ κα­τα­νυ­κτι­κὸς ἑ­σπε­ρι­νὸς μὲ κή­ρυγ­μα

7 ΔΕΥ­ΤΕ­ΡΑ ΚΑ­ΘΑ­ΡΑ. Ἄρ­χε­ται ἡ Ἁ­γί­α κ­αί Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή. ΝΗ­ΣΤΕΙΑ.

 Ἀ­πό σή­με­ρα κ­αί κά­θε ἀ­πό­γευ­μα τε­λεῖ­ται ἡ ἀ­κο­λου­θί­α τ­οῦ Μ­εγ. Ἀ­πο­δεί­πνου.

9 ΤΕ­ΤΑΡ­ΤΗ Τῶν Ἁ­γί­ων Τεσ­σα­ρά­κον­τα μαρ­τύ­ρων τῶν ἐν τῇ λί­μνῃ τῆς Σε­βα­στεί­ας μαρ­τυ­ρη­σάν­των.

Τὸ πρω­ΐ τε­λεῖ­ται ἡ Προ­η­γι­α­σμέ­νη Θ. Λει­τουρ­γί­α

11 ΠΑ­ΡΑ­ΣΚΕΥ­Η Σω­φρο­νί­ου Πα­τριά­ρχου Ἱ­ε­ρο­σο­λύ­μων. Θε­ο­δώ­ρας τῆς βα­σι­λίσ­σης

Τὸ πρω­ί τε­λεῖ­ται ἡ Προ­η­γι­α­σμέ­νη Θεί­α Λει­τουρ­γί­α

Τὸ ἑ­σπέ­ρας ἡ Α΄ Στά­σις τῶν Χαι­ρε­τι­σμῶν

13 ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ Α΄ Τ­ΩΝ ΝΗ­ΣΤΕΙ­ΩΝ (Τ­ΗΣ ΟΡ­ΘΟ­ΔΟ­ΞΙΑΣ). Ἀ­νά­μνη­σιν ποι­ού­με­θα τῆς ἀ­να­στη­λώ­σε­ως τῶν ἁ­γί­ων καὶ σε­πτῶν Εἰ­κό­νων

Τό  ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ὁ κα­τα­νυ­κτι­κὸς ἑ­σπε­ρι­νὸς μέ κή­ρυγ­μα.

 16 ΤΕ­ΤΑΡ­ΤΗ Σα­βί­νου, Ἰ­ου­λια­νοῦ, Ρω­μα­νοῦ μαρ­τύ­ρων, Χρι­στο­δού­λου ὁ­σί­ου τοῦ ἐν Πά­τμῳ

Τὸ ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ἡ Ἑ­σπε­ρι­νὴ Προ­η­γι­α­σμέ­νη Θ. Λει­τουρ­γί­α

18 ΠΑ­ΡΑ­ΣΚΕΥ­Η Κυ­ρίλ­λου Ἀρ­χι­επ. Ἱ­ε­ρο­σο­λύ­μων, Τρο­φί­μου. Εὐ­καρ­πί­ω­νος μαρ­τύ­ρων

Τὸ πρω­ί τε­λεῖ­ται ἡ Προ­η­γι­α­σμέ­νη Θεί­α Λει­τουρ­γί­α

Τὸ ἑ­σπέ­ρας ἡ Β΄ Στά­σις τῶν Χαι­ρε­τι­σμῶν

 20 ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ Β΄ Τ­ΩΝ ΝΗ­ΣΤΕΙ­ΩΝ. Γρη­γο­ρί­ου Ἀρ­χι­ε­πι­σκ. Θεσ­σα­λο­νί­κης τοῦ Πα­λα­μᾶ,

Τὸ  ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ὁ κα­τα­νυ­κτι­κὸς ἑ­σπε­ρι­νὸς μὲ κή­ρυγ­μα.

23 ΤΕ­ΤΑΡ­ΤΗ Νί­κω­νος ὁ­σί­ου καὶ τῶν σὺν αὐ­τῷ 199 μαρ­τύ­ρων μα­θη­τῶν αὐ­τοῦ.

Τὸ ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ἡ Ἑ­σπε­ρι­νὴ Προ­η­γι­α­σμέ­νη Θ. Λει­τουρ­γί­α

25 ΠΑ­ΡΑ­ΣΚΕΥ­Η Ο ΕΥ­ΑΓ­ΓΕ­ΛΙ­ΣΜΟΣ Τ­ΗΣ Υ­ΠΕ­ΡΑ­ΓΙΑΣ ΔΕ­ΣΠΟΙ­ΝΗΣ Η­ΜΩΝ ΘΕ­Ο­ΤΟ­ΚΟΥ Κ­ΑΙ Α­ΕΙ­ΠΑΡ­ΘΕ­ΝΟΥ ΜΑ­ΡΙΑΣ. Τὸ ἑ­σπέ­ρας ἡ Ἀ­πό­δο­σις τῆς Ἑ­ορ­τῆς καὶ ἡ Γ΄ Στά­σις τῶν Χαι­ρε­τι­σμῶν Σή­με­ρον γί­νε­ται κα­τά­λυ­σις ἰ­χθύ­ος

 27 ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ Γ΄ ΤΩΝ ΝΗ­ΣΤΕΙ­ΩΝ (ΣΤΑΥ­ΡΟ­ΠΡΟ­ΣΚΥ­ΝΗ­ΣΕ­ΩΣ). Μα­τρώ­νης τῆς ἐν Θεσ­σα­λο­νί­κῃ.

Τό  ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ὁ κα­τα­νυ­κτι­κὸς ἑ­σπε­ρι­νὸς μέ κή­ρυγ­μα

30 ΤΕ­ΤΑΡ­ΤΗ Ἰ­ω­άν­νου ὁ­σί­ου, τοῦ συγ­γρα­φέ­ως τῆς Κλί­μα­κος. Τὸ ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ἡ Ἑ­σπε­ρι­νὴ Προ­η­γι­α­σμέ­νη Θ. Λει­τουρ­γί­α

16 ΤΕ­ΤΑΡ­ΤΗ Σαβίνου, Ἰουλιανοῦ, Ρωμανοῦ μαρτύρων, Χριστοδούλου ὁσίου τοῦ ἐν Πάτμῳ

Τὸ ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ἡ Ἑσπερινὴ Προ­η­γι­α­σμέ­νη Θ. Λει­τουρ­γί­α

18 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Κυρίλλου Ἀρχιεπ. Ἱεροσολύμων, Τροφίμου. Εὐκαρπίωνος μαρτύρων

Τὸ πρω­ί τε­λεῖ­ται ἡ Προ­η­γι­α­σμέ­νη Θεί­α Λει­τουρ­γί­α

Τὸ ἑ­σπέ­ρας ἡ Β΄ Στά­σις τῶν Χαι­ρε­τι­σμῶν

 20 ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ Β΄ Τ­ΩΝ Ν­Η­Σ­Τ­Ε­Ι­ΩΝ. Γρη­γο­ρί­ου Ἀρ­χι­ε­πι­σκ. Θεσ­σα­λο­νί­κης τοῦ Πα­λα­μᾶ,

Τὸ  ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ὁ κα­τα­νυ­κτι­κὸς ἑ­σπε­ρι­νὸς μὲ κή­ρυγ­μα.

23 ΤΕ­ΤΑΡ­ΤΗ Νίκωνος ὁσίου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ 199 μαρτύρων μαθητῶν αὐτοῦ. Τὸ ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ἡ Ἑσπερινὴ Προ­η­γι­α­σμέ­νη Θ. Λει­τουρ­γί­α

25 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Ο Ε­Υ­Α­Γ­Γ­Ε­Λ­Ι­Σ­Μ­ΟΣ Τ­ΗΣ ΥΠ­Ε­Ρ­Α­Γ­Ι­ΑΣ Δ­Ε­Σ­Π­Ο­Ι­Ν­ΗΣ Η­Μ­ΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Κ­ΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕ­ΝΟΥ Μ­Α­Ρ­Ι­ΑΣ. Τὸ ἑ­σπέ­ρας ἡ Ἀ­πό­δο­σις τῆς Ἑ­ορ­τῆς καὶ ἡ Γ΄ Στά­σις τῶν Χαι­ρε­τι­σμῶν Σή­με­ρον γί­νε­ται κα­τά­λυ­σις ἰ­χθύ­ος

 27 ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ Γ΄ ΤΩΝ ΝΗ­ΣΤΕΙ­ΩΝ (ΣΤΑΥ­ΡΟ­ΠΡΟ­ΣΚΥ­ΝΗ­ΣΕ­ΩΣ). Ματρώνης τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ. Τό  ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ὁ κα­τα­νυ­κτι­κὸς ἑ­σπε­ρι­νὸς μέ κή­ρυγ­μα

30 ΤΕ­ΤΑΡ­ΤΗ Ἰωάννου ὁσίου, τοῦ συγγραφέως τῆς Κλίμακος. Τὸ ἑ­σπέ­ρας τε­λεῖ­ται ἡ Ἑσπερινὴ Προ­η­γι­α­σμέ­νη Θ. Λει­τουρ­γί­α

 

Ω­ΡΑ­ΡΙΟ

Ε­ΣΠΕ­ΡΙ­ΝΟΣ 4.30 Μ.Μ. 

ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 4.30 Μ.Μ.

ΟΡ­ΘΡΟΣ: 6.30 Π.Μ.

ΧΑΙ­ΡΕ­ΤΙ­ΣΜΟΙ: 6.00 Μ.Μ.

ΕΣΠ. ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ:

6.00 Μ.Μ. 

 

 

 

 

ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ ΤΗΣ Α­ΠΟ­ΚΡΕ­Ω. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

 

Ι­Ε­ΡΑ ΜΗ­ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΙΣ ΠΑ­ΦΟΥ

Ι­Ε­ΡΟΣ ΝΑ­ΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΧΛΩΡΑΚΑΣ         

ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ ΤΗΣ Α­ΠΟ­ΚΡΕ­Ω

(27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022)

 

Ο Α­ΠΟ­ΣΤΟ­ΛΟΣ (Κυ­ρια­κῆς)

Ἀ­δελ­φοί,  βρῶ­μα ἡ­μᾶς οὐ πα­ρί­στη­σι τῷ Θε­ῷ· οὔ­τε γὰρ ἐ­ὰν φά­γω­μεν πε­ρισ­σε­ύ­ο­μεν, οὔ­τε ἐ­ὰν μὴ φά­γω­μεν ὑ­στε­ρο­ύ­με­θα. βλέ­πε­τε δὲ μή­πως ἡ ἐ­ξου­σί­α ὑ­μῶν αὕ­τη πρό­σκομ­μα γέ­νη­ται τοῖς ἀ­σθε­νοῦ­σιν. ἐ­ὰν γάρ τις ἴ­δῃ σε, τὸν ἔ­χον­τα γνῶ­σιν, ἐν εἰ­δω­λε­ί­ῳ κα­τα­κε­ί­με­νον, οὐ­χὶ ἡ συ­νε­ί­δη­σις αὐ­τοῦ ἀ­σθε­νοῦς ὄν­τος οἰ­κο­δο­μη­θή­σε­ται εἰς τὸ τὰ εἰ­δω­λό­θυ­τα ἐ­σθί­ειν; καὶ ἀ­πο­λεῖ­ται ὁ ἀ­σθε­νῶν ἀ­δελ­φὸς ἐ­πὶ τῇ σῇ γνώ­σει, δι' ὃν Χρι­στὸς ἀ­πέ­θα­νεν. οὕ­τω δὲ ἁ­μαρ­τά­νον­τες εἰς τοὺς ἀ­δελ­φοὺς καὶ τύ­πτον­τες αὐ­τῶν τὴν συ­νε­ί­δη­σιν ἀ­σθε­νοῦ­σαν εἰς Χρι­στὸν ἁ­μαρ­τά­νε­τε. δι­ό­περ εἰ βρῶ­μα σκαν­δα­λί­ζει τὸν ἀ­δελ­φόν μου, οὐ μὴ φά­γω κρέ­α εἰς τὸν αἰ­ῶ­να, ἵ­να μὴ τὸν ἀ­δελ­φόν μου σκαν­δα­λί­σω. Οὐκ εἰ­μὶ ἀ­πό­στο­λος; οὐκ εἰ­μὶ ἐ­λε­ύ­θε­ρος; οὐ­χὶ Ἰ­η­σοῦν Χρι­στὸν τὸν Κύ­ριον ἡ­μῶν ἑ­ώ­ρα­κα; οὐ τὸ ἔρ­γον μου ὑ­μεῖς ἐ­στε ἐν Κυ­ρί­ῳ; εἰ ἄλ­λοις οὐκ εἰ­μὶ ἀ­πό­στο­λος, ἀλ­λά γε ὑ­μῖν εἰ­μι· ἡ γὰρ σφρα­γὶς τῆς ἐ­μῆς ἀ­πο­στο­λῆς ὑ­μεῖς ἐ­στε ἐν Κυ­ρί­ῳ.                

                    (Α­’­ Κορ. η΄[8] 8 – θ΄[9] 2)

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Ἀ­δελ­φοί, δὲν εἶ­ναι τὸ φα­γη­τὸ πού μᾶς πα­ρου­σιά­ζει εὐ­άρε­στους στὸν Θε­ό. Δι­ό­τι οὔ­τε ἐ­ὰν φᾶ­με προ­κό­πτου­με καὶ προ­ο­δεύ­ου­με στὴν ἀ­ρε­τή, οὔ­τε ἐ­ὰν δὲν φᾶ­με ὑ­στε­ροῦ­με καί μέ­νου­με πί­σω σ᾿ αὐ­τήν. Προ­σέ­χε­τε ὅ­μως μή­πως τὸ δι­καί­ω­μα αὐ­τό πού ἔ­χε­τε νὰ τρῶ­τε ἀ­π’ ὅ­λα, ἀ­κό­μη καὶ τὰ εἰ­δω­λό­θυ­τα, γί­νει αἰ­τί­α νὰ ἁ­μαρ­τή­σουν οἱ ἀ­δελ­φοί σας πού εἶ­ναι ἀ­δύ­να­μοι στὴν πί­στη. Καὶ εἶ­ναι ἑ­πό­με­νο νὰ βλα­βοῦν σο­βα­ρὰ οἱ ἀ­δύ­να­μοι ἀ­δελ­φοί. Δι­ό­τι, ἐ­ὰν κα­νεὶς ἀ­π’ αὐ­τούς δεῖ ἐ­σέ­να πού ἔ­χεις τὴν ὀρ­θή γνώ­ση νὰ κά­θε­σαι στὸ τρα­πέ­ζι κά­ποι­ου να­οῦ τῶν εἰ­δώ­λων, δὲν θὰ πα­ρα­συρ­θεῖ καὶ δὲν θὰ πα­γι­ω­θεῖ ἡ συ­νεί­δη­σή του στὸ νὰ τρώ­ει τὰ εἰ­δω­λό­θυ­τα ὡς κά­τι ἱ­ε­ρὸ καὶ ἄ­ξιο εὐ­λα­βεί­ας, ἀ­φοῦ αὐ­τός εἶ­ναι ἀ­σθε­νής; Καὶ θὰ χα­θεῖ πα­ρα­συ­ρό­με­νος στὴν εἰ­δω­λο­λα­τρί­α ὁ ἀ­δελ­φός σου πού εἶ­ναι ἀ­δύ­να­τος πνευ­μα­τι­κά, ἐ­ξαι­τί­ας τῆς δι­κῆς σου γνώ­σε­ως. Ἀλ­λά γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α το­ῦ ἀ­δελ­φοῦ σου αὐ­τοῦ ὁ Χρι­στὸς θυ­σί­α­σε τὴ ζω­ή του. Κι ἔ­τσι δι­α­πράτ­τε­τε ἁ­μάρ­τη­μα, ἀ­πὸ τὸ ὁ­ποῖ­ο βλά­πτον­ται πο­λὺ οἱ ἀ­δελ­φοί, καὶ γιὰ τὸ λό­γο αὐ­τό ἀ­πο­τε­λεῖ ἁ­μάρ­τη­μα πρὸς τοὺς ἀ­δελ­φούς. Καὶ πλη­γώ­νε­τε ἔ­τσι καὶ χτυ­πᾶ­τε σκλη­ρὰ τὴ συ­νεί­δη­σή τους, ἡ ὁ­ποί­α εἶ­ναι ἀ­σθε­νι­κὴ καὶ ἀ­δύ­να­τη. Ἀλ­λά ὑ­πο­πί­πτε­τε συγ­χρό­νως καὶ σὲ ἁ­μάρ­τη­μα πού ἀ­να­φέ­ρε­ται στὸν ἴ­διο τὸν Χρι­στό, ὁ ὁ­ποῖ­ος πέ­θα­νε γιὰ νὰ σώ­σει τοὺς ἀ­δελ­φούς αὐ­τούς. Γι’ αὐ­τό λοι­πόν, ἐ­ὰν αὐ­τό πού τρώ­ω γί­νε­ται αἰ­τί­α σκαν­δά­λου καὶ ἁ­μαρ­τί­ας στὸν ἀ­δελ­φό μου, δὲν θὰ φά­ω πο­τὲ ὁ­ποι­ο­δή­πο­τε εἶ­δος κρε­ά­των, γιὰ νὰ μὴ σκαν­δα­λί­σω τὸν ἀ­δελ­φό μου. Καὶ ἔρ­χο­μαι τώ­ρα νὰ σᾶς δεί­ξω ὅ­τι γιὰ τοὺς ἀ­δύ­να­τους ἀ­δελ­φούς ἔ­κα­να καὶ ἐ­ξα­κο­λου­θῶ νὰ κά­νω θυ­σί­ες τῶν δι­και­ω­μά­των μου. Δέν εἶ­μαι Ἀ­πό­στο­λος μὲ ἴ­σα δι­και­ώ­μα­τα μέ τούς ἄλ­λους Ἀ­πο­στό­λους; Δὲν εἶ­μαι ἐ­λεύ­θε­ρος, ὅ­πως ὅ­λοι οἱ Χρι­στια­νοί; Δὲν εἶ­δα τὸν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στὸ τὸν Κύ­ριό μας; Καὶ δὲν εἶ­στε έ­σεῖς τὸ ἔρ­γο πού μὲ τὴ βο­ή­θεια τοῦ Κυ­ρί­ου ἐ­πι­τέ­λε­σα; Ἐ­ὰν γιὰ ἄλ­λους δὲν εἶ­μαι Ἀ­πό­στο­λος, του­λά­χι­στον ὅ­μως γιὰ σᾶς εἶ­μαι Ἀ­πό­στο­λος. Δι­ό­τι ἡ σφρα­γί­δα μὲ τὴν ὁ­ποί­α πι­στο­ποι­εῖ­ται ἐ­πί­ση­μα τὸ ἀ­πο­στο­λι­κό μου ἀ­ξί­ω­μα, μέ τή χά­ρη τοῦ Κυ­ρί­ου, εἶ­στε ἐ­σεῖς, τούς ὁ­ποί­ους ἐ­γώ ὁ­δή­γη­σα στό Χρι­στό.

ΤΟ Ι­Ε­ΡΟ ΕΥ­ΑΓ­ΓΕ­ΛΙΟ

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ριος· ὅ­ταν ἔλ­θῃ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐν τῇ δό­ξῃ αὐ­τοῦ καὶ πάν­τες οἱ ἅ­γιοι ἄγ­γε­λοι με­τ' αὐ­τοῦ, τό­τε κα­θί­σει ἐ­πὶ θρό­νου δό­ξης αὐ­τοῦ· καὶ συ­να­χθή­σε­ται ἔμ­προ­σθεν αὐ­τοῦ πάν­τα τὰ ἔ­θνη, καὶ ἀ­φο­ρι­εῖ αὐ­τοὺς ἀ­π' ἀλ­λή­λων, ὥ­σπερ ὁ ποι­μὴν ἀ­φο­ρί­ζει τὰ πρό­βα­τα ἀ­πὸ τῶν ἐ­ρί­φων, καὶ στή­σει τὰ μὲν πρό­βα­τα ἐκ δε­ξι­ῶν αὐ­τοῦ τὰ δὲ ἐ­ρί­φια ἐξ εὐ­ω­νύ­μων. τό­τε ἐ­ρεῖ ὁ βα­σι­λεὺς τοῖς ἐκ δε­ξι­ῶν αὐ­τοῦ· δεῦ­τε, οἱ εὐ­λο­γη­μέ­νοι τοῦ πα­τρός μου, κλη­ρο­νο­μή­σα­τε τὴν ἡ­τοι­μα­σμέ­νην ὑ­μῖν βα­σι­λε­ί­αν ἀ­πὸ κα­τα­βο­λῆς κό­σμου· ἐ­πε­ί­να­σα γὰρ καὶ ἐ­δώ­κα­τέ μοι φα­γεῖν, ἐ­δί­ψη­σα καὶ ἐ­πο­τί­σα­τέ με, ξέ­νος ἤ­μην καὶ συ­νη­γά­γε­τέ με, γυ­μνὸς καὶ πε­ρι­ε­βά­λε­τέ με, ἠ­σθέ­νη­σα καὶ ἐ­πε­σκέ­ψα­σθέ με, ἐν φυ­λα­κῇ ἤ­μην καὶ ἤλ­θε­τε πρός με. τό­τε ἀ­πο­κρι­θή­σον­ται αὐ­τῷ οἱ δί­και­οι λέ­γον­τες· κύ­ρι­ε, πό­τε σε εἴ­δο­μεν πει­νῶν­τα καὶ ἐ­θρέ­ψα­μεν, ἢ δι­ψῶν­τα καὶ ἐ­πο­τί­σα­μεν; πό­τε δέ σε εἴ­δο­μεν ξέ­νον καὶ συ­νη­γά­γο­μεν, ἢ γυ­μνὸν καὶ πε­ρι­ε­βά­λο­μεν; πό­τε δέ σε εἴ­δο­μεν ἀ­σθε­νῆ ἢ ἐν φυ­λα­κῇ καὶ ἤλ­θο­μεν πρός σε; καὶ ἀ­πο­κρι­θεὶς ὁ βα­σι­λεὺς ἐ­ρεῖ αὐ­τοῖς· ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν, ἐ­φ' ὅ­σον ἐ­ποι­ή­σα­τε ἑ­νὶ το­ύ­των τῶν ἀ­δελ­φῶν μου τῶν ἐ­λα­χί­στων, ἐ­μοὶ ἐ­ποι­ή­σα­τε. Τό­τε ἐ­ρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐ­ω­νύ­μων· πο­ρε­ύ­ε­σθε ἀ­π' ἐ­μοῦ οἱ κα­τη­ρα­μέ­νοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰ­ώ­νιον τὸ ἡ­τοι­μα­σμέ­νον τῷ δι­α­βό­λῳ καὶ τοῖς ἀγ­γέ­λοις αὐ­τοῦ· ἐ­πε­ί­να­σα γὰρ καὶ οὐκ ἐ­δώ­κα­τέ μοι φα­γεῖν, ἐ­δί­ψη­σα καὶ οὐκ ἐ­πο­τί­σα­τέ με, ξέ­νος ἤ­μην καὶ οὐ συ­νη­γά­γε­τέ με, γυ­μνὸς καὶ οὐ πε­ρι­ε­βά­λε­τέ με, ἀ­σθε­νὴς καὶ ἐν φυ­λα­κῇ καὶ οὐκ ἐ­πε­σκέ­ψα­σθέ με. τό­τε ἀ­πο­κρι­θή­σον­ται αὐ­τῷ καὶ αὐ­τοὶ λέ­γον­τες· κύ­ρι­ε, πό­τε σε εἴ­δο­μεν πει­νῶν­τα ἢ δι­ψῶν­τα ἢ ξέ­νον ἢ γυ­μνὸν ἢ ἀ­σθε­νῆ ἢ ἐν φυ­λα­κῇ καὶ οὐ δι­η­κο­νή­σα­μέν σοι; τό­τε ἀ­πο­κρι­θή­σε­ται αὐ­τοῖς λέ­γων·  ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν,  ἐ­φ' ὅ­σον οὐκ  ἐ­ποι­ή­σα­τε ἑ­νὶ το­ύ­των τῶν ἐ­λα­χί­στων, οὐ­δὲ ἐ­μοὶ ἐ­ποι­ή­σα­τε. καὶ ἀ­πε­λε­ύ­σον­ται οὗ­τοι εἰς κό­λα­σιν αἰ­ώ­νιον, οἱ δὲ δί­και­οι εἰς ζω­ὴν αἰ­ώ­νιον.                                       

  (Ματθ. κε΄[25] 31 - 46 )

 

 

Η ΦΟΒΕΡΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ἡ με­γα­λύ­τε­ρη δί­κη τῆς ἀν­θρω­πό­τη­τος πα­ρου­σιά­ζε­ται σή­με­ρα μπρο­στά μας. Ὁ ἥ­λιος καὶ τ᾿ ἀ­στέ­ρια ἔ­χουν χά­σει τὸ φῶς τους καὶ τὸ σύμ­παν ἔ­χει βυ­θι­σθεῖ στὸ σκο­τά­δι, θρῆ­νοι καὶ κο­πε­τοὶ τῶν ἀ­σε­βῶν ἀ­κού­ον­ται, ἐ­νῶ οἱ δί­και­οι μὲ πό­θο με­γά­λο προ­σμέ­νουν ν᾿ ἀν­τικρί­σουν τὸν ἀ­γα­πη­μέ­νο τους Κύ­ριο. Καὶ μέ­σα σ᾿ αὐ­τὸ τὸ ἀ­πό­λυ­το σκο­τά­δι φω­τί­ζον­ται τὰ πάν­τα, κα­θὼς πα­ρου­σι­ά­ζε­ται ἀ­πα­στρά­πτων στὴ θε­ϊ­κή Του δό­ξα ὁ μέ­γας Βα­σι­λεὺς καὶ Κρι­τής. Ἂς πα­ρα­κο­λου­θή­σου­με ὅ­μως τὴ φο­βε­ρὴ αὐ­τὴ δί­κη, ὅ­πως ὁ Κύ­ριος μᾶς τὴν πε­ρι­έ­γρα­ψε.

1. ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΧΑΡΑΣΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΑΥΡΙΟ

Ὅ­ταν θὰ ἔλ­θει καὶ πά­λι ὁ Κύ­ριος ἔν­δο­ξος, μᾶς εἶ­πε ὁ ἴ­διος, θὰ συ­νο­δεύ­ε­ται ἀ­πὸ ὅ­λες τὶς ἀ­μέ­τρη­τες στρα­τι­ὲς τῶν ἁ­γί­ων Ἀγ­γέ­λων καὶ θὰ κα­θί­σει στὸν βα­σι­λι­κό Του θρό­νο γιὰ νὰ κρί­νει τοὺς ἀν­θρώ­πους, θὰ συγ­κεν­τρω­θοῦν μπρο­στά του ὅ­λα τὰ ἔ­θνη τῶν ἀν­θρώ­πων. Καὶ ὅ­πως ὁ βο­σκὸς χω­ρί­ζει τὰ πρό­βα­τα ἀ­πὸ τὰ γί­δια, ἔ­τσι καὶ ὁ Κρι­τής μας θὰ βά­λει στὰ δε­ξιά Του τοὺς δι­καί­ους ποὺ μοιά­ζουν μὲ τὰ ἥ­με­ρα πρό­βα­τα, ἐ­νῶ τοὺς ἁ­μαρ­τω­λοὺς ποὺ μοιά­ζουν μὲ τὰ ἀ­νυ­πό­τα­κτα ἀ­γρι­ο­κά­τσι­κα θὰ τοὺς βά­λει στὰ ἀ­ρι­στε­ρά Του.

Θὰ στρα­φεῖ τό­τε ὁ βα­σι­λιὰς πρὸς τοὺς δι­καί­ους καὶ θὰ τοὺς πεῖ: «Ἐ­λᾶ­τε, οἱ εὐ­λο­γη­μέ­νοι ἀ­πὸ τὸν Πα­τέ­ρα μου, νὰ κλη­ρο­νο­μή­σε­τε τὴν Βα­σι­λεί­α τῶν Οὐ­ρα­νῶν ποὺ ἑ­τοι­μά­σθη­κε γιὰ σᾶς ἀ­πὸ τό­τε ποὺ δη­μι­ουρ­γή­θη­κε ὁ κό­σμος. Δι­ό­τι ἐ­πεί­να­σα καὶ μοῦ δώ­σα­τε νὰ φά­ω, ἐ­δί­ψα­σα καὶ μοῦ δώ­σα­τε νε­ρὸ νὰ πι­ῶ, ἤ­μουν ξέ­νος καὶ μὲ φι­λο­ξε­νή­σα­τε· δὲν εἶ­χα ροῦ­χα καὶ μὲ ντύ­σα­τε, ἤ­μουν ἄρ­ρω­στος καὶ μὲ ἐ­πι­σκε­φθή­κα­τε, ἤ­μουν στὴ φυ­λα­κὴ καὶ ἤλ­θα­τε νὰ μὲ πα­ρη­γο­ρή­σε­τε».

Τό­τε οἱ δί­και­οι θὰ ποῦν: «Πό­τε, Κύ­ρι­ε, σὲ εἴ­δα­με πει­να­σμέ­νο καὶ σοῦ δώ­σα­με φα­γη­τό, πό­τε σὲ εἴ­δα­με δι­ψα­σμέ­νο καὶ σὲ ξε­δι­ψά­σα­με, πό­τε σὲ εἴ­δα­με ξέ­νο καὶ σὲ φι­λο­ξε­νή­σα­με, ἢ γυ­μνὸ καὶ σὲ ντύ­σα­με; πό­τε ἄρ­ρω­στο ἢ φυ­λα­κι­σμέ­νο καὶ ἤλ­θα­με νὰ σὲ ἐ­πι­σκε­φθοῦ­με;»

Καὶ ὁ Κρι­τὴς θὰ τοὺς πεῖ: «Ἐφ᾿ ὅ­σον κά­να­τε κα­λὸ σ᾿ ἕ­ναν ἀ­πὸ τοὺς φτω­χοὺς καὶ ἐν­δε­εῖς ἀ­δελ­φούς μου, σὲ μέ­να τὸ κά­να­τε».

Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ λοι­πὸν πρὸς τὴν αἰ­ώ­νια βα­σι­λεί­α χα­ράσ­σε­ται ἀ­πὸ αὐ­τὴν ἐ­δῶ τὴ ζω­ή. Ἀ­νά­λο­γα μὲ τὴ συμ­πε­ρι­φο­ρά μας ἐ­δῶ στὴ γῆ, δρο­μο­λο­γοῦ­με καὶ τὴν ἀν­τί­στοι­χη θέ­ση μας στὴν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα. Ἐ­μεῖς ὅ­μως λη­σμο­νοῦ­με ὅ­τι τὸ κά­θε λε­πτὸ καὶ ἡ κά­θε ὥ­ρα δι­α­δρα­μα­τί­ζει κα­θο­ρι­στι­κὸ ρό­λο γιὰ τὴν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα. Ἂς πά­ψου­με λοι­πὸν νὰ δεί­χνου­με ἀ­δι­α­φο­ρί­α γιὰ τὸ αἰ­ώ­νιο μέλ­λον μας. Δὲν ξέ­ρου­με πό­σο ἀ­κό­μη θὰ ζή­σου­με. Δὲν ξέ­ρου­με ἂν αὔ­ριο θὰ ἔ­χου­με τὶς εὐ­και­ρί­ες ποὺ μᾶς δί­νει σή­με­ρα ὁ Θε­ός. Στὸ σή­με­ρα νὰ ἀ­γω­νι­σθοῦ­με γιὰ τὸ αἰ­ώ­νιο αὔ­ριο. Θὰ εἶ­ναι πραγ­μα­τι­κὰ ὀ­δυ­νη­ρὸ γιὰ μᾶς ποὺ ζοῦ­με μέ­σα στὴν Ἐκ­κλη­σί­α καὶ νο­μί­ζου­με ὅ­τι ἔ­χου­με ἐ­ξα­σφα­λι­σμέ­νο τὸν Πα­ρά­δει­σο, νὰ ἀ­κού­σου­με τὸν μέ­γα Κρι­τὴ νὰ μᾶς ἀ­πο­δι­ώ­χνει μὲ τὰ λό­για ποὺ ὁ ἴ­διος ἀ­να­φέ­ρει στὴ συ­νέ­χεια τοῦ ἱ­ε­ροῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

2. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

Θὰ στρα­φεῖ λοι­πὸν ὁ Κρι­τὴς στὰ ἀ­ρι­στε­ρά Του, πρὸς τοὺς ἀ­με­τα­νό­η­τους ἁ­μαρ­τω­λούς, καὶ θὰ πεῖ: «Φύ­γε­τε μα­κριά μου, οἱ κα­τα­ρα­μέ­νοι, στὸ πῦρ τὸ αἰ­ώ­νιο ποὺ ἔ­χει ἑ­τοι­μα­σθεῖ γιὰ τὸν δι­ά­βο­λο καὶ τοὺς δαί­μο­νες. Δι­ό­τι ἐ­πεί­να­σα καὶ δὲν μοῦ δώ­σα­τε νὰ φά­ω, ε­δί­ψα­σα καὶ δὲν μοῦ δώ­σα­τε νε­ρό, ἤ­μουν ξέ­νος καὶ δὲν μὲ φι­λο­ξε­νή­σα­τε, ἤ­μουν γυ­μνὸς καὶ δὲν μὲ ντύ­σα­τε, ἤ­μουν ἄρ­ρω­στος καὶ δὲν μὲ ἐ­πι­σκε­φθή­κα­τε. ἤ­μουν στὴ φυ­λα­κὴ καὶ δὲν ἤλ­θα­τε νὰ μὲ πα­ρη­γο­ρή­σε­τε».

Τό­τε θὰ ἀ­πο­κρι­θοῦν οἱ ἁ­μαρ­τω­λοί: «Πό­τε, Κύ­ρι­ε, σὲ εἴ­δα­με πει­να­σμέ­νο καὶ δὲν σοῦ δώ­σα­με φα­γη­τό, πό­τε σὲ εἴ­δα­με δι­ψα­σμέ­νο καὶ δὲν σὲ ξε­δι­ψά­σα­με, πό­τε σὲ εἴ­δα­με ξέ­νο καὶ δὲν σὲ φι­λο­ξε­νή­σα­με, ἢ γυ­μνὸ καὶ δὲν σὲ ντύ­σα­με; Πό­τε σὲ εἴ­δα­με ἄρ­ρω­στο ἢ φυ­λα­κι­σμέ­νο καὶ δὲν ἤλ­θα­με νὰ σὲ ἐ­πι­σκε­φθοῦ­με;»

Καὶ Ἐ­κεῖ­νος θὰ τοὺς πῆ: «Ἐφ᾿ ὅ­σον δὲν κά­να­τε κα­λὸ σ᾿ ἕ­να ἀ­πό τους ἐ­λά­χι­στους συ­ναν­θρώ­πους σας εἶ­ναι σὰν νὰ τὸ ἀρ­νη­θή­κα­τε σὲ μέ­να».

Ἔ­τσι θὰ τε­λει­ώ­σει ἡ παγ­κό­σμιος δί­κη, καὶ οἱ ἀ­με­τα­νό­η­τοι ἁ­μαρ­τω­λοὶ θὰ ἐκ­δι­ω­χθοῦν γιὰ τὴν αἰ­ώ­νια κό­λα­ση, ἐ­νῶ οἱ δί­και­οι θὰ εἰ­σέλ­θουν στὴν αἰ­ώ­νια ζω­ή.

ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ λοι­πὸν γιὰ τὴν θέ­ση μας στὴν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα εἶ­ναι ἡ ἀ­γά­πη πρὸς τοὺς ἀ­δελ­φούς μας. Καὶ τὴν ἀ­γά­πη αὐ­τὴ ὁ Κύ­ριος τὴν ταυ­τί­ζει μὲ τὴν ἀ­γά­πη μας πρὸς τὸν Ἴ­διο. Δυ­στυ­χῶς ὅ­μως ἀρ­κε­τοὶ ἀ­πὸ ἐ­μᾶς δὲν συ­ναι­σθα­νό­μα­στε αὐ­τὴ τὴν ἀ­λή­θεια στὴν κα­θη­με­ρι­νή μας ζω­ή. Νο­μί­ζου­με ὅ­τι ἀ­γα­ποῦ­με τὸν Κύ­ριό μας, ἐ­νῶ δὲν μπο­ροῦ­με κά­πο­τε νὰ ἀ­γα­πή­σου­με τοὺς ἀ­δελ­φούς μας. Δυ­σκο­λευ­ό­μα­στε νὰ δοῦ­με στὸ πρό­σω­πο τῶν γνω­στῶν ἢ ἄ­γνω­στων ἀ­δελ­φῶν μας τὸ πρό­σω­πο τοῦ Χρι­στοῦ μας.

Νὰ τὸ ποῦ­με πιὸ ἁ­πλά. Ὑ­πο­τι­μοῦ­με τὸν ἀ­δελ­φό μας; Τὸν Κύ­ριο πε­ρι­φρο­νοῦ­με. Πλη­γώ­νου­με τὸν ἀ­δελ­φό μας; Τὸν Χρι­στὸ σταυ­ρώ­νου­με. Μι­λοῦ­με σκλη­ρὰ στὸν ἀ­δελ­φό μας; Στὸν Κύ­ριο ἁ­μαρ­τά­νου­με. Ἀν­τί­στοι­χα καὶ τὰ κα­λά. Δι­α­κο­νοῦ­με,εὐ­ερ­γε­τοῦ­με, ἀ­γα­πᾶ­με τὸν ἀ­δελ­φό μας; Τὸν Κύ­ριο ἀ­γα­πᾶ­με. Ὅ­λοι αὐ­τοὶ οἱ ἀ­δελ­φοί μας τὴν φο­βε­ρὰ ἡ­μέ­ρα τῆς Κρί­σε­ως θὰ εἶ­ναι γιὰ μᾶς μάρ­τυ­ρες ὑ­πε­ρα­σπί­σε­ως ἢ κα­τη­γο­ρί­ας, ἀ­νά­λο­γα μὲ τὴ στά­ση μας ἀ­πέ­ναν­τί τους.

Γιὰ τὸ με­γά­λο μας λοι­πὸν τα­ξί­δι πρὸς τὴν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα ἂς γε­μί­σου­με τὶς ἀ­πο­σκευ­ές μας μὲ ἔρ­γα ἀ­γά­πης πρὸς τοὺς ἀ­δελ­φούς μας. Ἐ­ὰν θέ­λου­με νὰ βρε­θοῦ­με στὸν Πα­ρά­δει­σο. Ἐ­κεῖ ὅ­που δὲν θὰ ὑ­πάρ­χουν δά­κρυ­α, προ­βλή­μα­τα, ἀρ­ρώ­στι­ες καὶ πί­κρες, ἀλ­λά παν­το­τι­νὴ εὐ­τυ­χί­α, μα­ζὶ μὲ τὸν λα­τρευ­τό μας Κύ­ριο καὶ τὶς στρα­τι­ὲς τῶν Ἀγ­γέ­λων καὶ τῶν Ἁ­γί­ων Του.

  (Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)