ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

(24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς. μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ' ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐ­χα­ρι­στί­ας τὰ αἰ­τή­μα­τα ὑ­μῶν γνω­ρι­ζέ­σθω πρὸς τὸν Θε­όν, καὶ ἡ εἰ­ρή­νη τοῦ Θε­οῦ ἡ ὑπε­ρέ­χου­σα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ' ὑμῶν.                     

 (Φιλιπ. δ΄[4] 4-9)

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ

ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ: «Ὁ Κύριος ἐγγὺς»

«Ὁ Κύριος ἐγγύς». Ἔρχεται ὁ Κύριος, μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Γι' αὐτὸ μᾶς συνιστᾶ νὰ μὴ μεριμνοῦμε ἀγωνιωδῶς για ὁτιδήποτε γήινο ἀλλὰ νὰ ἐμπιστευθοῦμε τὰ ζητήματά μας καὶ τὸν ἑαυτό μας στὸν ἅγιο Θεὸ διά τῆς προσευχῆς. Ἡ προτροπὴ αὐτὴ τοῦ θείου Ἀποστόλου εἶναι πολύτιμη γιὰ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς μας, περισσότερο μάλιστα γιὰ τὶς ἅγιες καὶ ἱερὲς αὐτὲς ὧρες, ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν στὰ ἄχραντα Πάθη τοῦ Κυρίου. Ἄς δοῦμε λοιπὸν τί σημαίνει ἡ φράση «ὁ Κύριος ἐγγύς», καὶ ποιὰ σημασία ἔχει γιὰ τὴ ζωή μας.

1. ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ

Ἡ ἔννοια τῆς φράσης «ὁ Κύριος ἐγγὺς» δὲν ἔχει τοπικὴ σημασία, δηλαδὴ ὅτι ὁ Κύριος εἶναι κοντά μας, ἀλλὰ ἔχει χρονικὴ σημασία. Σημαίνει δηλαδὴ ὅτι ὁ Κύριος πλησιάζει. Ἔρχεται σύντομα. Δὲν θὰ ἀργήσει. Μᾶς ἐξηγεῖ σχετικῶς ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ὁ Κύριος ἔρχεται στὸν καθένα μας, διότι ὅλοι μας δὲν θ' ἀργήσουμε νὰ δώσουμε λόγο στὸν Κύριο γιὰ τὰ πεπραγμένα μας. Κατὰ τὸν θάνατό μας θὰ ἐμφανισθοῦμε ἐνώπιόν Του, γιὰ νὰ δώσουμε λόγο τῶν πράξεών μας». «Ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ» (Ἑβρ. ι΄[10] 37). Κάθε ἡμέρα ποὺ περνᾶ μᾶς φέρνει πλησιέστερα πρὸς τὸν θάνατο. Ὁ καιρὸς στὸ ἐξῆς εἶναι συνεσταλμένος. Ὁ Κύριος «ἐπὶ θύραις» (Ματθ. κδ'[24] 33). Ἀλλὰ πολὺ περισσότερο ὁ Κύριος πλησιάζει νὰ ἔλθει μὲ τὴν Δευτέρα του Παρουσία γιὰ νὰ κρίνει τὸν καθένα μας. «Ἐγγύς ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. κα'[21] 31). Διότι κάθε ἡμέρα ποὺ περνᾶ μᾶς φέρνει πιὸ κοντὰ στὴν ἔνδοξη αὐτὴ ἡμέρα τῆς Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας.

Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ἐπανελάμβαναν συχνὰ τὸ ρητὸ «ὁ Κύριος ἐγγύς». Διότι προσδοκοῦσαν τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καὶ τὴ ζωὴ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· διότι ἐπιθυμοῦσαν διακαῶς νὰ δοῦν τὸν Κύριο, νὰ τὸν ἀντικρίσουν. Τὸ ἔλεγαν καὶ στὰ ἀραμαϊκά: «μαρὰν ἀθᾶ». Ὁ Κύριος θὰ ἔλθει. Καὶ συμπλήρωναν μὲ τὸ ρητό τῆς Ἀποκαλύψεως: «Ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ» (Ἀποκ. κβ'[22] 20).

Ἔλα, Κύριε Ἰησοῦ, ἀναφωνοῦμε μὲ πόθο καὶ λαχτάρα κι ἐμεῖς. Σὲ περιμένουμε. Για νὰ λάβουν τέλος οἱ πειρασμοὶ καὶ τὰ βάσανά μας. Νὰ ἱκανοποιηθοῦν οἱ πόθοι καὶ οἱ ἐλπίδες μας. Νὰ Σὲ συναντήσουμε. Νὰ Σὲ δοῦμε πρόσωπο πρὸς πρόσωπο μεταξὺ τῶν ἀγγέλων σου καὶ τῶν ἁγίων σου. Νὰ ἀπολαύσουμε τὴν ἀκόρεστη χαρὰ τῆς θέας τοῦ προσώπου σου. Νὰ ζήσουμε μαζί Σου αἰωνίως. «Ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ».

2. ΕΤΟΙΜΑΣΘΕΙΤΕ

Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ ὅτι ὁ Κύριος ἔρχεται, τονίζεται πολλὲς φορὲς στὴν Ἁγία Γραφή. Καὶ μᾶς ἐξηγεῖ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὅτι γίνεται αὐτό, γιὰ νὰ ἀφυπνισθοῦμε καὶ νὰ ἀναστηθοῦμε πνευματικῶς. Γιὰ νὰ βρισκόμαστε διαρκῶς σὲ ἐγρήγορση. Διότι ξεχνιόμαστε μέσα στὶς τρυφὲς τῆς ζωῆς καὶ τὰ ἀπατηλὰ ὄνειρα τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Λέγει ἀλλοῦ ὁ ἱερὸς Πατήρ: «Ἐσὺ κάθεσαι ἀργόσχολος γεμάτος πονηρὲς ἐπιθυμίες καὶ διαχύσεις καὶ γέλια καὶ τρυφή; "Ὁ Κύριος ἐγγύς". Ἐσὺ φροντίζεις καὶ μεριμνᾶς γιὰ χρήματα; "Ἤδη ἡ κρίσις ἐφέστηκεν". Ἐσὺ ἀσχολεῖσαι διαρκῶς μὲ τὸ σπίτι σου καὶ τὶς ἀνέσεις σου ἢ κάποια ἄλλη ἡδονή; "Ὁ κόσμος παράγεται" (Α Ἰω. β'[2] 17), φεύγει καὶ χάνεται. "Ἰδοὺ ἔρχεται... ὁ Κύριος ὁ παντοκράτωρ" (Ἀποκ. α'[1] 7-8). Ἔρχεται ὅπως ἡ φωτιὰ στὸ χωνευτήριο. Ἔρχεται νὰ κάψει κάθε ἁμαρτωλὸ καὶ ἄχρηστο. Ποιὸς μπορεῖ νὰ τὰ σκέπτεται ὅλα αὐτὰ χωρὶς νὰ μετανοεῖ;».

Ἀς κάνουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς μιὰ γενναία ἀρχὴ μετανοίας. Μὴ καθυστεροῦμε. «Ὁ Κύριος ἐγγύς». Δὲν ξερουμε πότε θὰ μᾶς πάρει γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Γι' αὐτὸ μὲ συναίσθηση καὶ συντριβὴ ἂς ἀπαρνηθοῦμε τὸν παλαιὸ ἑαυτό μας, τὸν κόσμο καὶ τὴν ἁμαρτία, κι ἂς στρέψουμε τὸ βλέμμα μας διαρκῶς πρὸς τὸν Κύριο, ποὺ μᾶς περιμένει στὴ Βασιλεία του.

Ἡ ἀλήθεια ὅτι «ὁ Κύριος (εἶναι) ἐγγὺς» δὲν μᾶς βοηθεῖ μόνο σὲ μετάνοια, ἀλλὰ καὶ μᾶς ἐνισχύει στὸν ἀγῶνα μας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα: «Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ' ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν». Μᾶς παροτρύνει νὰ μὴ μεριμνοῦμε ἀγωνιωδὼς γιὰ τὰ ἐγκόσμια, ἀλλὰ ὅλα μας τὰ ζητήματα νὰ τὰ ἐμπιστευόμαστε στὸν ἅγιο Θεὸ μὲ τὴν προσευχή μας. Ἔτσι θὰ φύγει ἡ θλίψη ἀπὸ τὴν ζωή μας καὶ θὰ μάθουμε νὰ δείχνουμε ὑπομονὴ στὶς δυσκολίες καὶ τοὺς πειρασμούς μας. Ἔτσι θὰ περιμένουμε μὲ χαρὰ τὴν λαμπρὴ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἀναφωνώντας μὲ ἱερὸ πόθο: «Ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ».

Ἀδελφοί, ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀρχίζει. Σήμερα βλέπουμε τὸν Κύριο νὰ εἰσέρχεται στὴν Ἱερουσαλὴμ «καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου» (Ἰω. ιβ' [12] 15) καὶ τὰ πλήθη νὰ ζητωκραυγάζουν: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ». Ὅμως σὲ λίγο θὰ ἀντικρίσουμε τὸν βασιλέα μας ἐπάνω στὸν σταυρό. Ἂς τρέξουμε λοιπὸν νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν ἐσταυρωμένο Νυμφίο μας μὲ κατάνυξη καὶ ἱερὸ συγκλονισμό. Κι ἂς τοῦ προσφέρουμε μαζὶ μὲ τὰ δάκρυα καὶ τὰ ἄνθη μας, τὴν μετανοημένη καρδιά μας. Καὶ θὰ ἔρθει ἡ ἡμέρα ἡ ἀστραφτερὴ καὶ παμφώτεινη, κατὰ τὴν ὁποία θὰ μᾶς ὑποδεχθεῖ πλέον Ἐκεῖνος στὴ βασιλεία του καὶ θὰ μᾶς κάμει μετόχους τῆς αἰωνίου μακαριότητος καὶ εὐτυχίας.

     (Δ­ι­α­σ­κ­ε­υὴ ἀ­πὸ π­α­λ­α­ιὸ τ­ό­μο τ­οῦ Π­ε­ρ­ι­ο­δ­ι­κ­οῦ «Ο Σ­Ω­Τ­ΗΡ»)

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Πρὸ ἓξ ἡ­με­ρῶν τοῦ πά­σχα ἦλ­θεν ὁ Ἰ­η­σοῦς εἰς Βη­θα­νί­αν, ὅ­που ἦν Λάζαρος ὁ τε­θνη­κώς, ὃν ἤ­γει­ρεν ἐκ νε­κρῶν. Ἐπο­ί­η­σαν οὖν αὐ­τῷ δεῖ­πνον ἐ­κεῖ, καὶ ἡ Μάρθα δι­η­κό­νει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν ἐκ τῶν ἀ­να­κει­μέ­νων σὺν αὐ­τῷ. ἡ οὖν Μα­ρί­α, λα­βοῦ­σα λί­τραν μύ­ρου νάρ­δου πι­στι­κῆς πο­λυ­τί­μου, ἤ­λει­ψε τοὺς πό­δας τοῦ Ἰ­η­σοῦ καὶ ἐ­ξέ­μα­ξε ταῖς θρι­ξὶν αὐ­τῆς τοὺς πό­δας αὐ­τοῦ· ἡ δὲ οἰ­κί­α ἐ­πλη­ρώ­θη ἐκ τῆς ὀ­σμῆς τοῦ μύ­ρου. λέ­γει οὖν εἷς ἐκ τῶν μα­θη­τῶν αὐ­τοῦ, Ἰ­ο­ύ­δας Σίμωνος Ἰ­σκα­ρι­ώ­της, ὁ μέλ­λων αὐ­τὸν πα­ρα­δι­δό­ναι· Δια­τί τοῦ­το τὸ μύ­ρον οὐκ ἐ­πρά­θη τρι­α­κο­σί­ων δη­να­ρί­ων καὶ ἐ­δό­θη πτω­χοῖς; εἶ­πε δὲ τοῦ­το οὐχ ὅ­τι πε­ρὶ τῶν πτω­χῶν ἔ­με­λεν αὐ­τῷ, ἀλ­λ’ ὅ­τι κλέ­πτης ἦν, καὶ τὸ γλωσ­σό­κο­μον εἶ­χε καὶ τὰ βαλ­λό­με­να ἐ­βά­στα­ζεν. εἶ­πεν οὖν ὁ Ἰ­η­σοῦς· Ἄ­φες αὐ­τήν, εἰς τὴν ἡ­μέ­ραν τοῦ ἐν­τα­φια­σμοῦ μου τε­τή­ρη­κεν αὐ­τό. τοὺς πτω­χοὺς γὰρ πάν­το­τε ἔ­χε­τε με­θ’ ἑαυ­τῶν, ἐ­μὲ δὲ οὐ πάν­το­τε ἔ­χε­τε. Ἔ­γνω οὖν ὄ­χλος πο­λὺς ἐκ τῶν Ἰ­ου­δα­ί­ων ὅ­τι ἐ­κεῖ ἐ­στι, καὶ ἦλ­θον οὐ διὰ τὸν Ἰ­η­σοῦν μό­νον, ἀλ­λ’ ἵ­να καὶ τὸν Λάζαρον ἴ­δω­σιν ὃν ἤ­γει­ρεν ἐκ νε­κρῶν. ἐ­βου­λε­ύ­σαν­το δὲ οἱ ἀρ­χι­ε­ρεῖς ἵ­να καὶ τὸν Λάζαρον ἀ­πο­κτε­ί­νω­σιν, ὅ­τι πολ­λοὶ δι’ αὐ­τὸν ὑ­πῆ­γον τῶν Ἰ­ου­δα­ί­ων καὶ ἐ­πί­στευ­ον εἰς τὸν Ἰ­η­σοῦν. Τῇ ἐ­πα­ύ­ριον ὄ­χλος πο­λὺς ὁ ἐλ­θὼν εἰς τὴν ἑ­ορ­τήν, ἀ­κο­ύ­σαν­τες ὅ­τι ἔρ­χε­ται Ἰ­η­σοῦς εἰς Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα, ἔ­λα­βον τὰ βαΐ­α τῶν φοι­νί­κων καὶ ἐ­ξῆλ­θον εἰς ὑ­πάν­τη­σιν αὐ­τῷ, καὶ ἐ­κραύ­γα­ζον· Ὡ­σαν­νά· εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου, ὁ βα­σι­λεὺς τοῦ Ἰσ­ρα­ήλ. εὑ­ρὼν δὲ ὁ Ἰ­η­σοῦς ὀ­νά­ριον ἐ­κά­θι­σεν ἐ­π' αὐ­τό, κα­θώς ἐ­στι γε­γραμ­μέ­νον· Μὴ φο­βοῦ, θύ­γα­τερ Σι­ών· ἰ­δοὺ ὁ βα­σι­λε­ύς σου ἔρ­χε­ται κα­θή­με­νος ἐ­πὶ πῶ­λον ὄ­νου. Ταῦ­τα δὲ οὐκ ἔ­γνω­σαν οἱ μα­θη­ταὶ αὐ­τοῦ τὸ πρῶ­τον, ἀλ­λ' ὅ­τε ἐ­δο­ξά­σθη ὁ Ἰ­η­σοῦς, τό­τε ἐ­μνή­σθη­σαν ὅ­τι ταῦ­τα ἦν ἐ­π' αὐ­τῷ γε­γραμ­μέ­να, καὶ ταῦ­τα ἐ­ποί­η­σαν αὐ­τῷ. Ἐ­μαρ­τύ­ρει οὖν ὁ ὄ­χλος ὁ ὢν με­τ’ αὐ­τοῦ ὅ­τε τὸν Λάζαρον ἐ­φώ­νη­σεν ἐκ τοῦ μνη­με­ί­ου καὶ ἤ­γει­ρεν αὐ­τὸν ἐκ νε­κρῶν. διὰ τοῦ­το καὶ ὑ­πήν­τη­σεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.                    

 (Ἰωάν. ιβ΄[12] 1 – 18)

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

          Ἕξι ἡμέρες πρὶν ἀ­πὸ τὴν ἑ­ορ­τὴ τοῦ Πά­σχα ἦλ­θε ὁ Ἰ­η­σοῦς στὴ Βη­θα­νί­α, ὅ­που ἔ­με­νε ὁ Λά­ζα­ρος ποὺ εἶ­χε πε­θά­νει καὶ ὁ Κύ­ριος τὸν εἶ­χε ἀ­να­στή­σει ἀ­πὸ τοὺς νε­κρούς. Οἱ συγ­γε­νεῖς λοι­πὸν τοῦ Λα­ζά­ρου, ἐ­πει­δὴ αἰ­σθά­νον­ταν με­γά­λο σε­βα­σμὸ καὶ εὐ­γνω­μο­σύ­νη πρὸς τὸν Ἰησοῦ γιὰ τὸ θαῦ­μα ποὺ εἶ­χε ἐ­πι­τε­λέ­σει, τοῦ ἔ­κα­ναν δεῖ­πνο ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρ­θα ὑ­πη­ρε­τοῦ­σε. Ὁ Λά­ζα­ρος μά­λι­στα ἦ­ταν ἕ­νας ἀ­πὸ ἐ­κεί­νους ποὺ κά­θον­ταν καὶ ἔ­τρω­γαν στὸ τρα­πέ­ζι μα­ζί του. Στὸ με­τα­ξὺ ἡ Μα­ρί­α, ἀφοῦ ἀ­γό­ρα­σε γύ­ρω στὰ τρι­α­κό­σια εἴ­κο­σι πέν­τε γραμ­μά­ρια μύ­ρο κα­τα­σκευ­α­σμέ­νο ἀ­πὸ νάρ­δο (εἶ­δος τοῦ ἀ­ρω­μα­τι­κοῦ φυ­τοῦ τῆς βα­λε­ριά­νας), μύ­ρο γνή­σιο, ἀ­νό­θευ­το καὶ πά­ρα πο­λὺ ἀ­κρι­βό, ἄ­λει­ψε μ' αὐ­τὸ τὰ πό­δια τοῦ Ἰ­η­σοῦ. Κι ἔ­πει­τα, ἐκ­δη­λώ­νον­τας τὴ βα­θιὰ τα­πεί­νω­σή της πρὸς τὸν Κύ­ριο, σκού­πι­σε μὲ τὰ μαλ­λιὰ της τὰ πό­δια του. Κι ὅ­λο τὸ σπί­τι τό­τε  γέ­μι­σε  ἀ­πὸ  τὴν  εὐ­ω­δί­α  τοῦ  μύ­ρου. Ὕ­στε­ρα  λοι­πὸν  ἀ­πὸ τὴν πρά­ξη αὐ­τὴ τῆς Μα­ρί­ας εἶ­πε ἕ­νας ἀ­πὸ τοὺς μα­θη­τές του, ὁ Ἰ­ού­δας ὁ γιὸς τοῦ Σίμωνος ὁ Ἰ­σκα­ρι­ώ­της, ἐ­κεῖ­νος ποὺ σκό­πευ­ε νὰ τὸν προ­δώ­σει καὶ νὰ τὸν πα­ρα­δώ­σει στοὺς σταυ­ρω­τές του: Ἀν­τὶ νὰ χυ­θεῖ καὶ νὰ σπα­τα­λη­θεῖ ἄ­σκο­πα τὸ μύ­ρο αὐ­τό, για­τί δὲν που­λή­θη­κε στὴν τι­μὴ τῶν τρι­α­κο­σί­ων δη­να­ρί­ων, δη­λα­δὴ τρι­α­κο­σί­ων ἡ­με­ρο­μι­σθί­ων, καὶ δὲν δό­θη­κε τὸ ἀν­τί­τι­μό του ἐ­λε­η­μο­σύ­νη στοὺς φτω­χούς; Καὶ τὸ εἶ­πε αὐ­τό, ὄ­χι για­τί ἐν­δι­α­φε­ρό­ταν γιὰ τοὺς φτω­χούς, ἀλλά δι­ό­τι ἦ­ταν κλέ­φτης· καὶ κα­θὼς δι­α­χει­ρι­ζό­ταν τὸ κοι­νὸ τα­μεῖ­ο καὶ εἶ­χε τὸ κου­τὶ τῶν συ­νει­σφο­ρῶν, κρα­τοῦ­σε κρυ­φὰ γιὰ τὸν ἑ­αυ­τό του ἀ­πὸ τὰ χρή­μα­τα ποὺ ἔ­ρι­χναν σ' αὐ­τό. Ὅ­ταν λοι­πὸν ὁ Ἰησοῦς ἄ­κου­σε τὸν Ἰ­ού­δα νὰ ἐ­πι­κρί­νει τὴν Μα­ρί­α, τοῦ εἶ­πε: ­Ἄ­φη­σέ την ἥ­συ­χη καὶ μὴν τὴν κα­τη­γο­ρεῖς. Ἡ γυ­ναί­κα αὐ­τή, σὰν νὰ προ­αι­σθα­νό­ταν ὅ­τι σὲ λί­γες μέ­ρες πρό­κει­ται νὰ τα­φῶ, φύ­λα­ξε τὸ μύ­ρο αὐ­τὸ γιὰ νὰ μοῦ τὸ προ­σφέ­ρει, προ­α­ναγ­γέλ­λον­τας ἔτσι συμ­βο­λι­κὰ τὴν ἑ­τοι­μα­σί­α τοῦ σώ­μα­τός μου μὲ μύ­ρο τήν ἡμέρα τῆς τα­φῆς μου. Μὴν τὴν ἐμ­πο­δί­ζε­τε λοι­πόν. Τοὺς φτω­χοὺς πάντοτε τούς ἔ­χε­τε μα­ζί σας, καὶ μπο­ρεῖ­τε ὁ­ποι­α­δή­πο­τε στιγ­μὴ νὰ τοὺς ἐ­λε­ή­σε­τε. Ἐμένα ὅ­μως δὲν μὲ ἔ­χε­τε πάντοτε δι­ό­τι σὲ λί­γες μέ­ρες θὰ πε­θά­νω.

Ἀ­πὸ τὸ δεῖ­πνο λοι­πὸν αὐ­τὸ καὶ ἀ­π' ὅ­σα συ­νέβησαν σ' αὐ­τό, πο­λὺς λα­ὸς ἀ­πὸ τοὺς Ἰ­ου­δαί­ους ἔ­μα­θε ὅ­τι ὁ Ἰησοῦς βρισκόταν στὴ Βη­θα­νί­α. Καὶ ἦλ­θαν ἐκεῖ ὄχι μόνο γιά τόν Ἰησοῦ, ἀλλά γιὰ νὰ δοῦν καὶ τὸν Λά­ζα­ρο, τόν ὁποῖο εἶχε ἀ­να­στή­σει ἀ­πὸ τοὺς νε­κρούς. Με­τὰ ὅ­μως ἀ­π' αὐ­τὸ οἱ ἀρ­χι­ε­ρεῖς ἀποφά­σι­σαν νά σκο­τώ­σουν καὶ τὸν Λά­ζα­ρο, δι­ό­τι ἐ­ξαι­τί­ας του πολ­λοὶ ἀ­πὸ τοὺς Ἰ­ου­δαί­ους πήγαιναν στὴ Βη­θα­νί­α γιὰ νὰ βε­βαι­ω­θοῦν ἂν πραγματικά ἀ­να­στή­θη­κε ἀ­πὸ τοὺς νε­κρούς. Κι ὅ­ταν τὸ διαπίστωναν αὐ­τό, πί­στευ­αν στὸν Ἰ­ησοῦ. Τὴν ἄλ­λη μέ­ρα, λα­ὸς πο­λὺς ποὺ εἶχε ἔλθει γιὰ τὴν ἑ­ορ­τή, ὅ­ταν ἄ­κου­σαν ὅ­τι ἔρ­χε­ται ὁ Ἰησοῦς στά Ἱεροσόλυμα, πῆ­ραν στὰ χέ­ρια τους κλα­διὰ ἀ­πὸ τὶς χουρ­μα­δι­ὲς πού ἦ­ταν κα­τὰ μῆ­κος τοῦ δρό­μου καὶ βγῆ­καν ἀ­πὸ τὴν πόλη γιὰ νὰ τὸν ὑ­πο­δε­χθοῦν. Καὶ φώ­να­ζαν δυ­να­τά: Δόξα καί τιμή σ' αὐ­τὸν ποὺ ὑ­πο­δε­χό­μα­στε! Εὐλογημένος καὶ δοξα­σμέ­νος νὰ εἶ­ναι αὐ­τὸς ποὺ ἔρ­χε­ται ἀ­πε­σταλ­μέ­νος ἀπό τὸν Κύ­ριο ὡς ἀν­τι­πρό­σω­πός του. Αὐ­τὸς εἶ­ναι ὁ ἔν­δοξος βα­σι­λιὰς τοῦ Ἰσ­ρα­ήλ, ποὺ τό­σο και­ρὸ πε­ρι­μέ­να­με.

Ὁ Ἰησοῦς μά­λι­στα ζή­τη­σε καὶ βρῆ­κε ἕ­να πουλαράκι καὶ κά­θι­σε πά­νω σ' αὐ­τό, σύμ­φω­να μ' ἐ­κεῖ­νο ποὺ εἶναι γραμ­μέ­νο στὸν προ­φή­τη Ζα­χα­ρί­α: Μὴ φο­βᾶ­σαι, Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, κό­ρη τοῦ ὄρους Σιών. Νά, ὁ βα­σι­λιάς σου ἔρ­χε­ται ὄ­χι σὰν τύ­ραν­νος καὶ κατακτητής πά­νω σὲ ἄ­λο­γο ἤ σὲ ἅρ­μα πο­λε­μι­κό, ἀλλά καθισμένος πά­νω σ' ἕ­να γα­ϊ­δου­ρά­κι. Τί σή­μαι­ναν ὅ­μως τὰ λό­για αὐ­τὰ τοῦ Ζα­χα­ρί­α δὲν κα­τά­λα­βαν οἱ μα­θη­τές του ἀ­πὸ τὴν ἀρχή, τὴν ὥ­ρα τῆς θρι­αμ­βευ­τι­κῆς του αὐ­τῆς εἰ­σό­δου, ἀλλά ὅ­ταν ὁ Ἰ­η­σοῦς δο­ξά­σθη­κε μὲ τὴν Ἀ­νά­στα­ση καὶ τὴν Ἀ­νά­λη­ψή του. Τό­τε φω­τί­στη­καν ἀ­πὸ τὸ Ἅ­γιον Πνεῦ­μα καὶ θυ­μή­θη­καν ὅ­τι τὰ προ­φη­τι­κὰ αὐ­τὰ λό­για τοῦ Ζα­χα­ρί­α ἦ­ταν γι' αὐ­τὸν γραμ­μέ­να. Καὶ οἱ ἴδιοι εἶ­χαν κά­νει μί­α τέ­τοι­α ὑ­πο­δο­χὴ γιὰ τὸν Ἰ­η­σοῦ καὶ εἶ­χαν συ­νερ­γα­σθεῖ, χω­ρὶς νὰ τὸ κα­τα­λα­βαί­νουν, ὥ­στε νὰ ἐκ­πλη­ρω­θοῦν ἀ­κρι­βῶς τὰ προ­φη­τι­κὰ αὐ­τὰ λό­για. Ὅ­λοι λοι­πὸν ἐ­κεῖ­νοι ποὺ ἦ­ταν μα­ζὶ μὲ τὸν Ἰ­η­σοῦ ὅ­ταν αὐ­τὸς εἶ­χε φω­νά­ξει ἀ­π' τὸν τά­φο τὸν Λά­ζα­ρο καὶ τὸν εἶ­χε ἀ­να­στή­σει ἀ­πὸ τοὺς νε­κροὺς καὶ τώ­ρα ἦ­ταν στὴν ὑ­πο­δο­χὴ αὐ­τή, δι­η­γοῦνταν καὶ δι­α­βε­βαί­ω­ναν τὸ θαῦ­μα τοῦ Λα­ζά­ρου σ' ὅ­σους δὲν τὸ εἶ­χαν δεῖ. Γι' αὐ­τὸ καὶ τὰ πλή­θη τοῦ λαοῦ τὸν προ­ϋ­πάν­τη­σαν, δι­ό­τι ἄ­κου­σαν ἀ­πὸ τοὺς αὐ­τό­πτες αὐ­τοὺς μάρ­τυ­ρες ὅ­τι αὐ­τὸς εἶχε κά­νει τὸ με­γά­λο αὐ­τὸ θαῦ­μα.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΕΛΕΙΟΦΟΙΤΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΕΛΕΙΟΦΟΙΤΩΝ

Την Παρασκευή 13 Μαϊου, στις 6.30 μ.μ. στην Εκκλησία των Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα, θα τελεστεί εσπερινός και στην συνέχεια Παράκληση υπέρ φωτισμού και ενίσχυσης των Τελειοφοίτων της Πόλης μας, εν όψει των επικείμενων Παγκυπρίων Εξετάσεων.

Επίσης την επομένη, το Σάββατο, 14 Μαϊου, στην Εκκλησία των Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα, θα τελεστεί Θεία Λειτουργία για τον ίδιο σκοπό, δηλ. υπέρ φωτισμού και ενίσχυσης των Τελειοφοίτων της Πόλης μας, εν όψει των επικείμενων Παγκυπρίων Εξετάσεων.

Ø  Ο όρθρος θα αρχίσει στις 6.30 το πρωί,

Ø  η Θεία Λειτουργία γύρω στις 7.30 και θα τελειώσει γύρω στις 9.00.

Όσοι από τους τελειόφοιτους μας αισθάνονται την ανάγκη να εκκλησιαστούν, να κοινωνήσουν και μαζί με τους άλλους να ζητήσουν τη χάρη και την ευλογία του Θεού σ’ αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής τους, είναι ευπρόσδεκτοι. 

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΜΕΓ. ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ και ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ 2016

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ       

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ καί ΒΑΡΝΑΒΑ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΜΕΓ. ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ και ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ 2016

ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ ΤΩΝ ΒΑ­Ϊ­ΩΝ 24/4

6.30 π.μ.   Ὄρ­θρος- Θ. Λει­τουρ­γί­α Ἰ­ω. Χρυ­σο­στό­μου

6.00 μ.μ. Ἑ­σπε­ρι­νός       

7.00 μ.μ.  Ἀ­κο­λου­θί­α Νυμ­φί­ου  

 ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥ­ΤΕ­ΡΑ 25/4

6.30 π.μ.Θεί­α Λει­τουρ­γί­α Προ­η­γι­α­σμέ­νων

6.00 μ.μ. Ἀ­κο­λου­θί­α Μεγ. Ἀ­πο­δεί­πνου

7.00 μ.μ.  Ἀ­κο­λου­θί­α Νυμ­φί­ου  

 ΜΕ­ΓΑ­ΛΗ ΤΡΙ­ΤΗ 26/4

6.30 π.μ.Θεί­α Λει­τουρ­γί­α Προ­η­γι­α­σμέ­νων

6.00 μ.μ. Ἀ­κο­λου­θί­α Μεγ. Ἀ­πο­δεί­πνου

7.00 μ.μ.  Ἀ­κο­λου­θί­α Νυμ­φί­ου

ΜΕ­ΓΑ­ΛΗ ΤΕ­ΤΑΡ­ΤΗ 27/4

6.30 π.μ.  Θεί­α Λει­τουρ­γί­α Προ­η­γι­α­σμέ­νων

6.00 μ.μ.  Μι­κρόν Ἀ­πό­δει­πνον

6.30 μ.μ.  Ἀ­κο­λου­θί­α Νι­πτῆ­ρος

8.00 μ.μ. Ἅ­γιον Εὐ­χέ­λαι­ον

ΜΕ­ΓΑ­ΛΗ ΠΕΜ­ΠΤΗ 28/4

7.00 π.μ. Ἑ­σπε­ρι­νός καί Θ. Λειτ. Μ. Βα­σι­λεί­ου

7.00 μ.μ. Ἀ­κο­λου­θί­α Ἁ­γί­ων Πα­θῶν

ΜΕ­ΓΑ­ΛΗ ΠΑ­ΡΑ­ΣΚΕΥ­Η 29/4

 8.00 π.μ.  Ἀ­κο­λου­θί­α ΜΕ­ΓΑ­ΛΩΝ Ω­ΡΩΝ

10.00 π.μ.  Μέγ.  Ἑ­σπε­ρι­νός - Ἀ­πο­κα­θή­λω­σις

7.00 μ.μ.  Ἀ­κο­λου­θί­α Ἐ­πι­τα­φί­ου

 ΜΕ­ΓΑ­ΛΟ ΣΑΒ­ΒΑ­ΤΟ 30/4

7.30 π.μ. Ἑ­σπε­ρι­νός (Πρώ­τη Ἀ­νά­στα­σις γύρω στὶς  8.30) θεί­α Λει­τουρ­γί­α Μ. Βα­σι­λεί­ου

       11.00 μ.μ. Θα ἠ­χή­σουν οἱ καμ­πά­νες καί στή συ­νέ­χεια ἀ­κο­λου­θί­α τοῦ Με­σο­νυ­κτι­κοῦ

ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ ΤΟΥ ΠΑ­ΣΧΑ 1/5

12.00 Μεσάνυχτα  Ο ΚΑ­ΛΟΣ ΛΟ­ΓΟΣ καί στή συ­νέ­χεια θά τε­λε­στεῖ ὁ Ὄρ­θρος καί

ἡ Θ. Λει­τουρ­γί­α τῆς Α­ΝΑ­ΣΤΑ­ΣΕ­ΩΣ

(Ἡ ἀ­κο­λου­θί­α θά τε­λει­ώ­σει γύ­ρω στίς 2.30 π.μ.)

11.00 π.μ. Ὁ Ἑ­σπε­ρι­νός τῆς Ἀ­γά­πης καί Ἁ­γ. Γε­ωρ­γί­ου τοῦ Τρο­παι­ο­φό­ρου, Ἁγίας Ματρώνης

ΔΕΥ­ΤΕ­ΡΑ ΤΟΥ ΠΑ­ΣΧΑ 2/5

6.30 π.μ. Ὄρ­θρος και Θ.Λει­τουρ­γί­α

6.30 μ.μ Λι­τή-Ἑ­σπε­ρι­νός Ἁγ. Ρα­φα­ήλ, Νι­κο­λά­ου καί Εἰ­ρή­νης τῶν Νε­ο­φα­νῶν                                                  

ΤΡΙ­ΤΗ ΤΟΥ ΠΑ­ΣΧΑ 3/5  Τ­ι­μ­ο­θ­έ­ου κ­αὶ Μ­α­ύ­ρ­ας μ­α­ρ­τ­ύρ., Ῥ­α­φ­α­ήλ, Ν­ι­κ­ο­λ­ά­ου κ­αί Ε­ἰ­ρ­ή­ν­ης τ­ῶν ν­ε­ο­φ­α­ν­ῶν μ­α­ρ­τ­ύ­ρ­ων, κ­αὶ ἡ ἐκ μ­ε­τ­α­θ­έ­σ­ε­ως ἑ­ο­ρ­τῆ τ­οῦ Ε­ὐ­α­γ­γ­ε­λ­ι­σ­τ­οῦ Μ­ά­ρ­κ­ου

6.30 π.μ. Ὄρ­θρος καί Θ.Λει­τουρ­γί­α

ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑ­ΣΧΑ 4/5

       6.30 μ.μ. Ἑ­σπε­ρι­νός Εἰρήνης μεγαλομάρτ., Ἐφραίμ μεγαλομάρτ. τοῦ νεοφανοῦς

ΠΕΜ­ΠΤΗ ΤΟΥ ΠΑ­ΣΧΑ 5/5 Εἰρήνης μεγαλομάρτ., Ἐφραίμ μεγαλομάρτ. τοῦ νεοφανοῦς

       6.30 π.μ.Ὄρ­θρος καί Θ.Λει­τουρ­γί­α

6.30 μ.μ.Ἑ­σπε­ρι­νός Ζω­ο­δό­χου Πη­γῆς,

ΠΑ­ΡΑ­ΣΚΕΥ­Η ΤΟΥ   ΠΑ­ΣΧΑ: 6/5

6.30 π.μ.Ὄρ­θρος καί Θ.Λει­τουρ­γί­α Ζω­ο­δό­χου Πη­γῆς,

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 7/5

6.30 μ.μ.Ἑ­σπε­ρι­νός τῆς Κυριακῆς τοὺ Ἀντιπάσχα

ΚΥ­ΡΙΑ­ΚΗ ΤΟΥ ΑΝ­ΤΙ­ΠΑ­ΣΧΑ 8/5 Ἡ ψη­λά­φη­σις τοῦ Ἁ­γί­ου Ἀ­πο­στό­λου Θω­μᾶ

6.30 π.μ.Ὄρ­θρος καί Θ. Λει­τουρ­γί­α       

Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

               

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016)

(ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ἀ­δελ­φοί,  Χρι­στὸς πα­ρα­γε­νό­με­νος ἀρ­χι­ε­ρεὺς τῶν μελ­λόν­των ἀ­γα­θῶν διὰ τῆς με­ί­ζο­νος καὶ τε­λει­ο­τέ­ρας σκη­νῆς, οὐ χει­ρο­ποι­ή­του, τοῦ­τ' ἔ­στιν οὐ τα­ύ­της τῆς κτί­σε­ως, οὐ­δὲ δι' αἵ­μα­τος τρά­γων καὶ μό­σχων, διὰ δὲ τοῦ ἰ­δί­ου αἵ­μα­τος εἰ­σῆλ­θεν ἐ­φά­παξ εἰς τὰ Ἅ­για, αἰ­ω­νί­αν λύ­τρω­σιν εὑ­ρά­με­νος. Εἰ γὰρ τὸ αἷ­μα ταύ­ρων καὶ τρά­γων καὶ σπο­δὸς δα­μά­λε­ως ῥαν­τί­ζου­σα τοὺς κε­κοι­νω­μέ­νους ἁ­γι­ά­ζει πρὸς τὴν τῆς σαρ­κὸς κα­θα­ρό­τη­τα, πό­σῳ μᾶλ­λον τὸ αἷ­μα τοῦ Χρι­στοῦ, ὃς διὰ Πνε­ύ­μα­τος αἰ­ω­νί­ου ἑ­αυ­τὸν προ­σή­νεγ­κεν ἄ­μω­μον τῷ Θε­ῷ, κα­θα­ρι­εῖ τὴν συ­νε­ί­δη­σιν ὑ­μῶν ἀ­πὸ νε­κρῶν ἔρ­γων εἰς τὸ λα­τρε­ύ­ειν Θε­ῷ ζῶν­τι;

                                                     (Ἑβρ. θ΄[9] 11 - 14)

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ: «Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ... καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπό νεκρῶν ἔργων»

Τὸ Ἀποστολικὸ  ἀνάγνωσμα  μᾶς εἰσάγει στὸ κεντρικότερο γεγονὸς τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου μας. Ὁ Κύριος, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὡς Μέγας Ἀρχιερεύς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, δὲν χρησιμοποίησε γιὰ θυσία τὸ αἷμα τράγων καὶ μοσχαριῶν, ὅπως ἔκαναν οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων, ἀλλὰ «διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια», μὲ τὸ δικό του αἷμα εἰσῆλθε μία φορὰ γιὰ πάντα στὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, δηλαδὴ στὸ θρόνο τοῦ Οὐρανοῦ καὶ ἐπέτυχε γιὰ μᾶς αἰώνια λύτρωση. Αὐτὸ  ἀκριβῶς τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ «καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων», θὰ καθαρίσει τὴν συνείδηση ἀπὸ τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας. Ἂς δοῦμε λοιπὸν ὅτι μόνον τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου μας μπορεῖ νὰ καθαρίζει τήν ψυχή μας καὶ πῶς γίνεται αὐτό.

1. ΚΑΘΑΡΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ

Ὁ Κύριός μας κατὰ τὴν μοναδικὴ καὶ ἀπείρου ἀξίας σταυρικὴ του θυσία δὲν πρόσφερε αἷμα ζώων, ἀλλὰ ἔχυσε τὸ δικό του πολύτιμο καὶ ἀτίμητο αἷμα. Δὲν εἰσῆλθε μὲ τὴν θυσία αὐτὴ στὰ ἐπίγεια Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἀλλὰ στὰ ἄδυτα τοῦ Οὐρανοῦ, στὸν θρόνο τῆς θεότητος, ἀφοῦ πρόσφερε τὸ δικό του αἷμα, αἷμα τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ. Αὐτὸ λοιπὸν τὸ ἀτίμητο αἷμα τοῦ Κυρίου, μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι τὸ μοναδικὸ φάρμακο ποὺ μπορεῖ νὰ καθαρίσει τὴν συνείδησή μας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων. Διότι τὸ αἷμα αὐτὸ εἶναι τὸ αἷμα τοῦ ἀναμαρτήτου Θεανθρώπου Κυρίου μας. Εἶναι τὸ αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος «ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» (Α' Πέτρ. β'[2] 22). Γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου ἔχει τὴν δύναμη νὰ καθαρίζει τὴν ψυχή μας καὶ τὴν ζωὴ μας ὁλόκληρη ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ ἁμαρτία. Καθαρίζει, ἁγιάζει καὶ ζωοποιεῖ, διότι εἶναι τὸ πανάγιο αἷμα τοῦ Ζωοδότου, τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου. Αἷμα θεϊκό. Αἷμα ποὺ κρύβει μέσα του τὴν θεϊκὴ παντοδυναμία. Τὸ τίμιο αἷμα τοῦ Κυρίου δέν μᾶς δίνει ἁπλῶς μιὰ ἐξωτερικὴ καθαρότητα, ἀλλὰ καθαρότητα ψυχῆς. Ἔχει τὴν δύναμη νὰ καθαρίσει κάθε ἁμαρτία. Μπορεῖ νὰ ξεριζώσει ἀπὸ μέσα μας τοὺς ὄγκους, τὰ καρκινώματα τῆς ἁμαρτίας ποὺ ἀπειλοῦν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὸν αἰώνιο θάνατο. Μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες καὶ ἀπὸ τὶς ἐνοχὲς τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. Ἐπουλώνει τὰ τραύματα τῆς ψυχῆς μας. Θεραπεύει τὶς πληγές μας. Εἰρηνεύει τὴν ζωή μας.

Τὸ αἷμα τοῦ ἐσφαγμένου πασχαλίου ἀρνίου ἐκείνη τὴν φοβερὴ νύκτα τῆς ἐξόδου τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο ἔσωσε τὰ πρωτότοκα τῶν Ἑβραίων ἀπὸ τὸν θάνατο. Διότι μὲ τὸ αἷμα αὐτὸ ἄλειψαν οἱ Ἑβραῖοι τὶς παραστάδες τῶν σπιτιῶν τους, καὶ ἔτσι σώθηκαν ἀπὸ τὸν ἐξολοθρευτὴ ἄγγελο ποὺ θανάτωνε τὰ πρωτότοκα τῶν Αἰγυπτίων. Τὸ τίμιο αἷμα τοῦ ἀσπίλου καὶ ἀμώμου Χριστοῦ λυτρώνει ὅλους μας ἀπὸ τὴν ἀνθρωποκτόνο ἐπιδρομὴ τοῦ διαβόλου καὶ θανατηφόρο μόλυνση τῆς ἁμαρτίας. Μᾶς λυτρώνει ὄχι ἀπὸ τὸν σωματικὸ θάνατο ἀλλὰ ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο. Διότι ὁ Κύριος εἶναι «ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰω. α’[1] 29). Πῶς ὅμως γίνεται αὐτό;

2. ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Βέβαια ὁ Κύριός μας μία καὶ μοναδικὴ φορὰ προσέφερε τὸ αἷμα του ἐπάνω στὸ σταυρό. Αὐτὸ ὅμως τὸ τίμιο αἷμα του, ποὺ ἔρρευσε ἀπὸ τὸ πανάγιο σῶμα του, τὸ ἴδιο ἀκριβῶς προσφέρεται διὰ τῆς Ἐκκλησίας διαρκῶς ἀνὰ τοὺς αἰῶνας. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μᾶς λέγει ὅτι «τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ... καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α' Ἰω. α’[1] 7). Μᾶς καθαρίζει διαρκῶς διὰ τῆς Ἐκκλησίας. Διότι τὸ πάντιμο ἐκεῖνο αἷμα τοῦ σταυρωθέντος Κυρίου ὄχι μόνον θεμελίωσε καὶ στερέωσε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ προσφέρεται ἀκαταπαύστως διὰ τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου μὲ ἕνα τρόπο ἀκατάληπτο καὶ μυστικὸ λούζει τὴν ψυχή μας ἀπὸ τῶν νεκρῶν ἔργων. Λούεται ἡ ψυχή μας «ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ» (Ἀποκ. α΄[1] 5). Πλύνονται καὶ λευκαίνονται «αἱ στολαὶ ἡμῶν ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου» (Ἀποκ. ζ΄[7] 14). Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ μᾶς λευκαίνει. Μᾶς μεταμορφώνει. Μᾶς κάνει ὁλόλευκους καὶ ὁλοφώτεινους.

Στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας μᾶς μεταγγίζει ὁ Κύριος αὐτὸ τὸ ἴδιο τίμιο αἷμα του «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καὶ μᾶς τρέφει μὲ τὸ πανάγιο σῶμα του «εἰς ζωὴν αἰώνιον». Ἔτσι ὁλοκληρώνεται καὶ ὑπογράφεται ἡ κάθαρση καὶ ὁ λευκασμὸς τῆς ψυχῆς μας. Κάθε φορὰ ποὺ κοινωνοῦμε ἀξίως αὐτὸ τὸ τίμιο Αἷμα καὶ τὸ ἄχραντο Σῶμα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας, μετὰ ἀπὸ μιὰ εἰλικρινῆ ἐξομολόγηση, πόσο ἀνάλαφροι αἰσθανόμαστε, πόση γαλήνη γευόμαστε, πόσο εἰρηνικοὶ εἴμαστε! Πεπληρωμένοι ἀπὸ τὴν Χάρη καὶ τὴν ἀναγεννητικὴ δύναμη τοῦ τιμίου αἵματος τοῦ Κυρίου μας.

Ἀδελφοί, καθὼς πλησιάζουμε πρὸς τὰ φρικτὰ Πάθη τοῦ Σωτῆρος μας, ἂς προετοιμάσουμε τὶς ψυχές μας μὲ τὴν ἱερὰ Ἐξομολόγηση καὶ τὴν θεία Κοινωνία. Νὰ γίνουν τὰ Μυστήρια αὐτὰ σταθμοὶ στὴ ζωή μας καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ μία ἀλλοίωση ἁγία, ὥστε νὰ ἑορτάσουμε καὶ τὴν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας «λάμποντες, ἀστράπτοντες, ἠλλοιωμένοι».

(Διασκευὴ ἀπὸ παλαιὸ τόμο τοῦ Περιοδικοῦ «Ο ΣΩΤΗΡ»)

ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ πα­ρα­λαμ­βά­νει ὁ Ἰ­η­σοῦς τούς δώ­δε­κα μα­θη­τάς αὐ­τοῦ καί  ἤρ­ξα­το αὐ­τοῖς λέ­γειν τὰ μέλ­λον­τα αὐ­τῷ συμ­βα­ί­νειν^.  Ὅτι ἰ­δοὺ ἀ­να­βα­ί­νο­μεν εἰς Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα καὶ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που πα­ρα­δο­θή­σε­ται τοῖς ἀρ­χι­ε­ρεῦ­σι καὶ γραμ­μα­τεῦ­σι, καὶ κα­τα­κρι­νοῦ­σιν αὐ­τὸν θα­νά­τῳ καὶ πα­ρα­δώ­σου­σιν αὐ­τὸν τοῖς ἔ­θνε­σι, καὶ ἐμ­πα­ί­ξου­σιν αὐ­τῷ καὶ μα­στι­γώ­σου­σιν αὐ­τὸν καὶ ἐμ­πτύ­σου­σιν αὐ­τῷ καὶ ἀ­πο­κτε­νοῦ­σιν αὐ­τὸν, καὶ τῇ τρί­τῃ ἡ­μέ­ρᾳ ἀ­να­στή­σε­ται. Καὶ προ­σπο­ρεύ­ον­ται αὐ­τῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰ­ω­άν­νης υἱ­οὶ Ζε­βε­δα­ί­ου λέ­γον­τες· Δι­δά­σκα­λε, θέ­λο­μεν ἵ­να ὃ ἐ­ὰν αἰ­τή­σω­μεν ποι­ή­σῃς ἡ­μῖν. ὁ δὲ εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Τί θέ­λε­τε ποι­ῆ­σαί με ὑ­μῖν; οἱ δὲ εἶ­πον αὐ­τῷ· Δὸς ἡ­μῖν ἵ­να εἷς ἐκ δε­ξι­ῶν καὶ εἷς ἐξ εὐ­ω­νύ­μων σου κα­θί­σω­μεν ἐν τῇ δό­ξῃ σου. ὁ δὲ Ἰ­η­σοῦς εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Οὐκ οἴ­δα­τε τί αἰ­τεῖ­σθε. δύ­να­σθε πι­εῖν τὸ πο­τή­ρι­ον ὃ ἐ­γὼ πί­νω, καὶ τὸ βά­πτι­σμα ὃ ἐ­γὼ βα­πτί­ζο­μαι βα­πτι­σθῆ­ναι; οἱ δὲ εἶ­πον αὐ­τῷ· Δυ­νά­με­θα. ὁ δὲ Ἰ­η­σοῦς εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Τὸ μὲν πο­τή­ρι­ον ὃ ἐ­γὼ πί­νω πί­ε­σθε, καὶ τὸ βά­πτι­σμα ὃ ἐ­γὼ βα­πτί­ζο­μαι βα­πτι­σθή­σε­σθε· τὸ δὲ κα­θί­σαι ἐκ δε­ξι­ῶν μου καὶ ἐξ εὐ­ω­νύ­μων οὐκ ἔ­στιν ἐ­μὸν δοῦ­ναι, ἀλ­λ' οἷς ἡ­το­ί­μα­σται. καὶ ἀ­κο­ύ­σαν­τες οἱ δέ­κα ἤρ­ξαν­το ἀ­γα­να­κτεῖν πε­ρὶ Ἰ­α­κώ­βου καὶ Ἰ­ω­άν­νου. ὁ δὲ Ἰ­η­σοῦς προ­σκα­λε­σά­με­νος αὐ­τοὺς λέ­γει αὐ­τοῖς· Οἴ­δα­τε ὅ­τι οἱ δο­κοῦν­τες ἄρ­χειν τῶν ἐ­θνῶν κα­τα­κυ­ρι­ε­ύ­ου­σιν αὐ­τῶν καὶ οἱ με­γά­λοι αὐ­τῶν κα­τε­ξου­σι­ά­ζου­σιν αὐ­τῶν. οὐχ οὕ­τω δὲ ἔ­σται ἐν ὑ­μῖν, ἀλ­λ' ὃς ἐ­ὰν θέ­λῃ γε­νέ­σθαι μέ­γας ἐν ὑ­μῖν, ἔ­σται ὑ­μῶν δι­ά­κο­νος, καὶ ὃς ἐ­ὰν θέ­λῃ ὑ­μῶν γε­νέ­σθαι πρῶ­τος, ἔ­σται πάν­των δοῦ­λος· καὶ γὰρ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που οὐκ ἦλ­θε δι­α­κο­νη­θῆ­ναι, ἀλ­λὰ δι­α­κο­νῆ­σαι καὶ δοῦ­ναι τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ λύ­τρον ἀν­τὶ πολ­λῶν.

(Μᾶρκ. ι΄[10] 32 - 45)

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Ἐ­κεῖ­νο τὸν και­ρὸ ὁ Ἰ­η­σοῦς πῆ­ρε ἰ­δι­αι­τέ­ρως τοὺς δώ­δε­κα μαθητές του καί ἄρ­χι­σε νὰ τοὺς λέ­ει ἐ­κεῖ­να ποὺ θὰ τοῦ συ­νέ­βαι­ναν. Τοὺς ἔ­λε­γε δη­λα­δὴ ὅ­τι, νά, ἀ­νε­βαί­νου­με στὰ Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα, καὶ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσ­σί­ας, θὰ πα­ρα­δο­θεῖ στοὺς ἀρ­χι­ε­ρεῖς καὶ τοὺς γραμ­μα­τεῖς, κι αὐ­τοὶ θὰ τὸν κα­τα­δι­κά­σουν σὲ θά­να­το καὶ θὰ τὸν πα­ρα­δώ­σουν στοὺς ἐ­θνι­κοὺς στρα­τι­ῶ­τες τῆς Ρώ­μης. Κι ἐ­κεῖ­νοι θὰ τὸν ἐμ­παί­ξουν καὶ θὰ τὸν μα­στι­γώ­σουν καί θά τόν φτύσουν καί θά τόν θανατώσουν καί τήν τρίτη ἡμέρα ἀ­πὸ τὸ θά­να­τό του θὰ ἀ­να­στη­θεῖ. Πλη­σιά­ζουν τό­τε τὸν Ἰ­η­σοῦ ὁ Ἰ­ά­κω­βος καί ὁ Ἰ­ω­άν­νης, οἱ γιοί τοῦ Ζεβεδαίου, καί τοῦ λέ­νε. Δι­δά­σκα­λε, θέ­λου­με νὰ μᾶς κά­νεις αὐ­τὸ ποὺ θὰ σοῦ ζη­τή­σου­με. Κι αὐ­τὸς τοὺς ρώ­τη­σε: Τί θέ­λε­τε νὰ σᾶς κά­νω; Αὐ­τοὶ τοῦ εἶ­παν: ­Ὅ­ταν ἔλ­θεις στὴ δό­ξα σου καὶ ἀνεβεῖς στὸν ἐ­πί­γει­ο βα­σι­λι­κὸ θρό­νο τοῦ Δα­βίδ, βά­λε μας νὰ κα­θί­σου­με ὁ ἕ­νας στὰ δε­ξιά σου κι ὁ ἄλ­λος στ' ἀ­ρι­στε­ρά σου. Ὁ Ἰ­η­σοῦς τό­τε τοὺς εἶ­πε: Δὲν ξέ­ρε­τε τί ζη­τᾶ­τε. Δὲν εἶ­ναι τώ­ρα και­ρὸς κο­σμι­κῶν με­γα­λεί­ων καὶ ἀ­ξι­ω­μά­των, ἀλλά κό­πων καὶ δι­ωγ­μῶν καὶ μαρ­τυ­ρι­κοῦ θα­νά­του. Μπο­ρεῖ­τε νὰ πιεῖτε τὸ πο­τή­ριο τοῦ θα­νά­του ποὺ πρό­κει­ται νὰ πι­ῶ ἐγώ με­τὰ ἀ­πὸ λί­γο, καὶ νὰ βα­πτι­σθεῖ­τε τὸ βά­πτι­σμα τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου πού με­τὰ ἀ­πὸ λί­γο θὰ ὑ­πο­στῶ; Κι αὐ­τοί, θέ­λον­τας νὰ ἐ­ξα­σφα­λί­σουν τὸ αἴτημά τους, τοῦ εἶ­παν χω­ρὶς νὰ τὸ σκε­φτοῦν κα­λά: Μπο­ροῦ­με. Τό­τε τοὺς εἶ­πε ὁ Ἰησοῦς: Τὸ πο­τή­ριο τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου ποὺ ἐγώ θὰ πι­ῶ με­τὰ ἀ­πὸ λί­γο, θὰ τὸ πι­εῖ­τε κι ἐσεῖς, καὶ τὸ βά­πτι­σμα ποὺ με­τὰ ἀ­πὸ λί­γο θὰ ὑ­πο­στῶ στὴ θά­λασ­σα τῶν πα­θη­μά­των μου, θὰ τὸ ὑ­πο­στεῖ­τε κι ἐσεῖς. Δι­ό­τι κι ἐσεῖς θὰ ὑ­πο­στεῖ­τε δι­ωγ­μοὺς καὶ μαρ­τύ­ριο γιὰ τὸ εὐ­αγ­γέ­λιό μου. Τὸ νὰ κα­θί­σε­τε ὅ­μως στὰ δε­ξιά μου καὶ στὰ ἀ­ρι­στε­ρά μου δὲν ἐ­ξαρ­τᾶ­ται ἀ­πὸ μέ­να νὰ τὸ δώ­σω σ' ὅ­ποι­ον μοῦ τὸ ζη­τή­σει, ἀλλά αὐ­τὸ θὰ δο­θεῖ σ' ἐ­κεί­νους γιὰ τούς ὁ­ποί­ους ἔ­χει ἑ­τοι­μα­σθεῖ ἀ­πὸ τὸν δι­και­ο­κρί­τη Πα­τέ­ρα μου, ποὺ κα­νο­νί­ζει τὶς ἀν­τα­μοι­βὲς σύμ­φω­να μὲ τὴν ἀρετή τοῦ κα­θε­νός. Ὅ­ταν τ' ἄ­κου­σαν αὐ­τὰ οἱ ἄλ­λοι δέ­κα μα­θη­τές, ἄρ­χι­σαν νὰ ἀ­γα­να­κτοῦν γιὰ τὴ συμ­πε­ρι­φο­ρὰ αὐ­τὴ τοῦ Ἰ­α­κώ­βου καὶ τοῦ Ἰ­ω­άν­νου, οἱ ὁποῖοι ζη­τοῦ­σαν νὰ τοὺς πα­ραγ­κωνί­σουν καὶ νὰ τι­μη­θοῦν πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­π' αὐ­τούς. Ὁ Ἰησοῦς ὅ­μως τοὺς κά­λε­σε κον­τά του καὶ τοὺς εἶπε: Γνω­ρί­ζε­τε ὅ­τι αὐ­τοὶ ποὺ θε­ω­ροῦν­ται καὶ φαί­νον­ται ἄρχον­τες τῶν ἐ­θνῶν, ἀ­σκοῦν ἀ­πό­λυ­τη κυ­ρι­αρ­χί­α στοὺς λα­ούς τους σὰν νὰ εἶ­ναι ἀ­νε­ξέ­λεγ­κτοι κύ­ριοί τους καὶ σάν νὰ εἶ­ναι οἱ λα­οὶ κτῆ­μα τους. Κι ἐ­κεῖ­νοι ποὺ ἔ­χουν με­γά­λο ἀ­ξί­ω­μα, ὅ­πως εἶ­ναι οἱ ἀ­νώ­τε­ροι ἀ­ξι­ω­μα­τοῦ­χοι, κα­τα­δυνα­στεύ­ουν τοὺς λα­ούς τους μὲ ἀ­πό­λυ­τη ἐ­ξου­σί­α, σὰν νὰ εἶ­ναι αὐ­τοὶ δοῦ­λοι τους. Με­τα­ξὺ σας ὅ­μως δὲν μπο­ρεῖ οὔτε ἐ­πι­τρέ­πε­ται νὰ συμ­βαί­νει αὐ­τό. Ἀλλά ὅ­ποι­ος θέ­λει νὰ γί­νει με­γά­λος ἀ­νάμε­σά σας, πρέ­πει νὰ εἶ­ναι ὑ­πη­ρέ­της σας καὶ νὰ προ­σπαθεῖ νὰ γί­νε­ται ἐ­ξυ­πη­ρε­τι­κὸς στοὺς ἄλ­λους. Κι ὅ­ποι­ος ἀ­πὸ σᾶς θέ­λει νὰ γί­νει πρῶ­τος, πρέ­πει νά γί­νει δοῦ­λος ὅ­λων, ἀ­σκών­τας μὲ κά­θε τα­πει­νο­φρο­σύ­νη τὴν ἀ­γά­πη. Δι­ό­τι καὶ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσ­σί­ας, δὲν ἦλθε στόν κόσμο γιὰ νὰ ὑ­πη­ρε­τη­θεῖ, ἀλλά ἦλ­θε γιὰ νὰ ὑπηρετήσει καὶ νὰ δώ­σει τὴ ζω­ὴ του λύ­τρο προ­κειμέ­νου νὰ ἐ­ξα­γο­ρα­σθοῦν καὶ νὰ ἐ­λευ­θε­ρω­θοῦν πολ­λοὶ ἀ­πὸ τὴν ἁ­μαρ­τί­α καὶ τὸ θά­να­το.