ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

  ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

(27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΙΗ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ)

Ἀδελφοί, ὑμεῖς ἐστε ναὸς Θεοῦ ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

 (Β΄ Κορ. στ΄[6] 16-18, ζ΄[7] 1)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ. Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Ἀ­δελ­φοί, ἐσεῖς εἶστε ναὸς τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, ὅπως εἶπε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Θεὸς ὅτι θὰ κατοικήσω μέσα τους καὶ θὰ περπατήσω ἀναμεσά τους, καὶ θὰ εἶμαι Θεὸς δικός τους κι αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου. Γι' αὐτὸ βγεῖτε καὶ φύγετε μακριὰ ἀπό τούς ἀπίστους καὶ ξεχωρίστε ἀπ' αὐτούς, λέει ὁ Κύριος, καὶ μὴν ἀγγίζετε ὁτιδήποτε ἀκάθαρτο. Καὶ τότε ἐγώ θὰ σᾶς δεχθῶ μὲ πατρικὴ στοργή. Καὶ θὰ γίνω πατέρας σας, κι ἐσεῖς θὰ εἶστε παιδιά μου καὶ κόρες μου, λέει ὁ Κύριος ὁ Παντοκράτωρ. Ἀφοῦ λοιπὸν ἔχουμε αὐτὲς τὶς ὑποσχέσεις, ἀγαπητοί, ἂς καθαρίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας ἀπό κάθε τι πού μολύνει τὸ σῶμα καὶ τὸ πνεῦμα μας, κι ἂς τελειοποιούμαστε στὴν ἁγιοσύνη μὲ τὸ φόβο τοῦ Θεοῦ.

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑ­στὼς ὁ Ἰησοῦς πα­ρὰ τὴν λί­μνην Γεν­νη­σα­ρέτ, εἶ­δε δύ­ο πλοῖ­α ἑ­στῶ­τα πα­ρὰ τὴν λί­μνην· οἱ δὲ ἁ­λι­εῖς ἀ­πο­βάν­τες ἀ­π’ αὐ­τῶν ἀ­πέ­πλυ­νον τὰ δί­κτυ­α. ἐμ­βὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλο­ί­ων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠ­ρώ­τη­σεν αὐ­τὸν ἀ­πὸ τῆς γῆς ἐ­πα­να­γα­γεῖν ὀ­λί­γον· καὶ κα­θί­σας ἐ­δί­δα­σκεν ἐκ τοῦ πλο­ί­ου τοὺς ὄ­χλους. ὡς δὲ ἐ­παύ­σα­το λα­λῶν, εἶ­πε πρὸς τὸν Σίμωνα· Ἐ­πα­νά­γα­γε εἰς τὸ βά­θος καὶ χα­λά­σα­τε τὰ δί­κτυ­α ὑ­μῶν εἰς ἄ­γραν. καὶ ἀ­πο­κρι­θεὶς Σίμων εἶ­πεν αὐ­τῷ· Ἐ­πι­στά­τα, δι' ὅ­λης τῆς νυκ­τὸς κο­πι­ά­σαν­τες οὐ­δὲν ἐ­λά­βο­μεν· ἐ­πὶ δὲ τῷ ῥή­μα­τί σου χα­λά­σω τὸ δί­κτυ­ον. καὶ τοῦ­το ποι­ή­σαν­τες συ­νέ­κλει­σαν πλῆ­θος ἰ­χθύ­ων πο­λύ· δι­ερ­ρή­γνυ­το δὲ τὸ δί­κτυ­ον αὐ­τῶν. καὶ κα­τέ­νευ­σαν τοῖς με­τό­χοις τοῖς ἐν τῷ ἑ­τέ­ρῳ πλο­ί­ῳ τοῦ ἐλ­θόν­τας συλ­λα­βέ­σθαι αὐ­τοῖς· καὶ ἦλ­θον, καὶ ἔ­πλη­σαν ἀμ­φό­τε­ρα τὰ πλοῖ­α, ὥ­στε βυ­θί­ζε­σθαι αὐ­τά. ἰ­δὼν δὲ Σίμων Πέτρος προ­σέ­πε­σε τοῖς γό­να­σιν Ἰ­η­σοῦ λέ­γων· Ἔ­ξελ­θε ἀ­π' ἐ­μοῦ, ὅ­τι ἀ­νὴρ ἁ­μαρ­τω­λός εἰ­μι, Κύριε· θάμ­βος γὰρ πε­ρι­έ­σχεν αὐ­τὸν καὶ πάν­τας τοὺς σὺν αὐ­τῷ ἐ­πὶ τῇ ἄ­γρᾳ τῶν ἰ­χθύ­ων ᾗ συ­νέ­λα­βον, ὁ­μο­ί­ως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰ­ω­άν­νην, υἱ­οὺς Ζε­βε­δα­ί­ου, οἳ ἦ­σαν κοι­νω­νοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶ­πε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰ­η­σοῦς· Μὴ φο­βοῦ· ἀ­πὸ τοῦ νῦν ἀν­θρώ­πους ἔ­σῃ ζω­γρῶν. καὶ κα­τα­γα­γόν­τες τὰ πλοῖ­α ἐ­πὶ τὴν γῆν, ἀ­φέν­τες ἅ­παν­τα ἠ­κο­λο­ύ­θη­σαν αὐ­τῷ.

                                                  (Λουκ. ε΄[5] 1 – 11)                                                                                          

ΥΠΑΚΟΗ ΟΛΟΨΥΧΗ

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ  

ΠΑΡΑΔΟΞΟΣ ΠΟΛΥ ὑπῆρξε ὁ ἄμβωνας τὸν ὁποῖο χρησιμοποίησε ὁ Κύριος, γιά νά μιλήσει ἐκεῖνο τὸ πρωινό. Βρίσκεται στὴν ὄχθη τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, ὅπου δύο πλοιάρια ἦσαν ἀραγμένα καὶ οἱ ψαράδες ἰδιοκτῆτες τους εἶχαν ἀποβιβασθεῖ στήν ξηρά καὶ ἔπλεναν τὰ δίχτυα μετὰ ἀπό τό ὁλονύκτιο, ἀλλὰ καὶ τελείως ἄκαρπο ψάρεμα. Ἐν τῷ μεταξὺ πλήθη λαοῦ συγκεντρώθηκαν, μόλις πῆραν εἴδηση ὅτι ὁ Κύριος βρίσκεται ἐκεῖ. Ὁ χῶρος εἶναι ἄβολος, ὁ Κύριος ὅμως βρίσκει λύση. Μπαίνει στὸ ἕνα ἀπό τὰ δύο πλοῖα, τό ὀποῖο ἀνῆκε στόν Πέτρο, καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ τὸ ἀπομακρύνει λίγο ἀπό τήν ξηρά. Ὅταν αὐτὸ ἔγινε, ὁ Κύριος κάθησε στὸ πλοιάριο καὶ ἄρχισε νὰ διδάσκει ἀπό ἐκεῖ τόν λαό.

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ κάποια στιγμὴ τελείωσε. Τότε ὁ Κύριος ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Πέτρο καὶ τὸν προτρέπει νὰ ὁδηγήσει καὶ πάλιν τό πλοῖο στὸ βάθος τῆς λίμνης καί νά ρίξει τὰ δίχτυα γιά ψάρεμα. Ὁ Πέτρος, ὡς ἔμπειρος ψαρᾶς, γνωρίζει ὅτι ἡ ὥρα δὲν εἶναι κατάλληλη. Παρ' ὅλο αὐτὸ ὅμως καὶ παρ' ὅλον τὸν ὁλονύκτιο κόπου του πείθεται προθύμως στὸν λόγο τοῦ Κυρίου. «Ἐπί τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον»   ὑπακούοντας στὸν λόγον σου θὰ ρίξω τὸ δίχτυ, λέγει.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΥΠΗΡΞΕ θαυμαστό. Πλημμύρισε τὸ δίχτυ ἀπό τὰ πολλὰ ψάρια. Ἀναγκάζεται τότε ὁ Πέτρος νά καλέσει καὶ τὸ ἄλλο πλοιάριο, ποὺ ἀνῆκε στὸν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσει. Γέμισαν καὶ τὰ δύο πλοῖα μέ ψάρια  καὶ τόσο πολύ, ὥστε κινδύνευαν νὰ βυθισθοῦν.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΣΥΝΕΚΛΟΝΙΣΕ τὸν Πέτρο. Παρ’ ὅλο ὅτι εἶχε ἤδη παρακολουθήσει καὶ ἄλλα θαύματα τοῦ Κυρίου, αὐτὸ ἐδῶ τοῦ ὁμιλεῖ ἰδιαιτέρως. Ἀρχίζει νὰ ἀντιλαμβάνεται καλύτερα τό μεγαλεῖο τοῦ Κυρίου καὶ ταυτόχρονα αἰσθάνεται βαθιὰ τὴ δική του ἁμαρτωλότητα. Γι' αὐτὸ καὶ γονατίζει συντετριμμένος ἐνώπιον τοῦ θαυματουργοῦ Διδασκάλου καὶ Τὸν παρακαλεῖ νὰ φύγει ἀπό κοντά του, διότι Ἐκεῖνος εἶναι ἅγιος, ἐνῷ ὅ ἴδιος, ὁ Πέτρος, εἶναι ἁμαρτωλὸς πολύ: «ἔξελθε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι ἀνήρ ἁμαρτωλὸς εἰμι, Κύριε»! Τὰ λόγια του αὐτά ὑπῆρξαν ξεχείλισμα τῆς μεγάλης ἐκπλήξεως πού τὸν κατέλαβε, ὅπως καί τούς συνεταίρους του, τὸν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, τοὺς υἱοὺς τοῦ Ζεβεδαίου.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ εἶχε πλέον φθάσει. Ὁ Κύριος καλεῖ τώρα τὸν Πέτρο νά γίνει Ἀποστολός Του. Μὴ φοβᾶσαι, τοῦ λέγει. «Ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν»· ἀπό τώρα καὶ στὸ ἑξῆς θά ψαρεύεις ζωντανοὺς ἀνθρώπους.

Η ΚΛΗΣΗ ΕΓΙΝΕ. Καὶ ὁ Πέτρος καὶ οἱ ἄλλοι Μαθηταί δὲν ἀναβάλλουν. Ὁδηγοῦν τὰ πλοῖα στὴν ξηρά, ἐγκαταλείπουν τὰ πάντα καὶ ἀκολουθοῦν τόν Κύριο γιὰ πάντα.

ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΘΥΜΙΑΣ

Ὁ ἄνθρωπος ὑποφέρει. Συχνὰ βασανίζεται πολύ. Κοπιάζει, ταλαιπωρεῖται, πάσχει. Μπορεῖ νὰ ἐπαναλάβει αὐτολεξεί τὸ παρά- πονο τοῦ Πέτρου: «δι’ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν»· ἐνῷ κουρασθήκαμε ὅλη τὴ νύκτα, δὲν ἐπιάσαμε τίποτε.

«Οὐδὲν ἐλάβομεν». Τόσος κόπος, τόση ταλαιπωρία καὶ τὸ ἀποτέλεσμα, μηδέν. Πόσοι ἀπό μᾶς δὲν τὸ λέμε αὐτὸ διαπιστώνοντας τὴν πνευματικὴ μας πτωχεία! Πόσοι γονεῖς, ποὺ βλέπουν τοὺς κόπους τους γιὰ τὰ παιδιά τους νὰ πηγαίνουν χαμένοι, δὲν ἐκφράζουν τὴν πίκρα καὶ τὴν ἀπογοήτευση τους μὲ τὰ λόγια: «δὲν ἐκάναμε τίποτε»!

«Οὐδὲν ἐλάβομεν». Οἱ δικοί μας κόποι ἔμειναν ἄκαρποι. Ὡστόσο τὸ πρᾶγμα δὲν τελειώνει ἐδῶ. Ἐδῶ μᾶλλον θὰ λέγαμε ὅτι ἀρχίζει. Ἀρκεῖ νὰ καταλάβουμε ὅτι κοντὰ μας βρίσκεται ὁ Θεός. Ὁ Κύριος θὰ κάνει αἰσθητή τήν παρουσία Του τήν ὥρα πού ἐμεῖς θὰ ἔχουμε ἀπογοητευθεῖ ἀπό τὶς δικὲς μας προσπάθειες καὶ ἱκανότητες. Καὶ τότε, ἐκείνη ἀκριβῶς τὴ στιγμή, θὰ πρέπει νὰ δείξουμε προθυμία νὰ ὑπακούσουμε στὸ θέλημά Του.

Ἴσως στὴν ἀρχὴ αὐτὴ ἡ ὑπακοή νά μᾶς φανεῖ ἀβάστακτος κόπος. Ἔχουμε ἤδη ἐξαντληθεῖ ἀπό τὸν κόπο ποὺ ἔχουμε καταβάλει «δι’ ὅλης τῆς νυκτὸς» τῆς ζωῆς μας. Ἔχουμε ἀπογοητευθεῖ. Θεωροῦμε ὅτι πλέον δὲν γίνεται τίποτε. Ἀλλά ἐδῶ βρίσκεται ἡ ἀξία τῆς πίστεως: «ἐπί τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον»!

Ὁ Κύριος στὴ δύση τῶν προσπαθειῶν μας ἐμφανίζει στὴ ζωὴ μας κάποιον ἀπεσταλμένο Του καὶ μᾶς ζητεῖ κάτι πολὺ συγκεκριμένο. Προσπάθησε πάλι, μᾶς λέγει. Ἀγωνίσου γιὰ μιά ἀκόμη φορά. Κάνε μιά ἀκόμη προσπάθεια, ἀλλ’ ἀκριβῶς μὲ τὸν τρόπο ποὺ τώρα σοῦ ὑποδεικνύω.

Κύριε, «ἐπί τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον»! Ἰδού ἡ προθυμία τῆς ψυχῆς. Ἂν τὴν δείξουμε, τό θαῦμα θά μᾶς κατακλύσει. Θὰ πάρουμε πολὺ περισσότερα ἀπό ὅσα θὰ μπορούσαμε νὰ ἐπιθυμήσουμε, ἀκόμη καὶ νὰ φαντασθοῦμε. Καὶ ἡ ζωή μας θὰ ἀλλάξει ριζικά. Θὰ γίνει πλέον ἀπό ἐπάγγελμα ἀποστολή!

 (Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)