Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ

ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Τῆς Ἑορτῆς)

Ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε. Οὕτω γὰρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὸ οὐκ ἀμελήσω ἀεὶ ὑμᾶς ὑπομιμνήσκειν περὶ τούτων, καίπερ εἰδότας καὶ ἐστηριγμένους ἐν τῇ παρούσῃ ἀληθείᾳ. Δίκαιον δὲ ἡγοῦμαι, ἐφ' ὅσον εἰμὶ ἐν τούτῳ τῷ σκηνώματι, διεγείρειν ὑμᾶς ἐν ὑπομνήσει, εἰδὼς ὅτι ταχινή ἐστιν ἡ ἀπόθεσις τοῦ σκηνώματός μου, καθὼς καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐδήλωσέ μοι. Σπουδάσω δὲ καὶ ἑκάστοτε ἔχειν ὑμᾶς μετὰ τὴν ἐμὴν ἔξοδον τὴν τούτων μνήμην ποιεῖσθαι. Οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες, ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ' ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος. Λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ Πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα, καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ. Καὶ ἔχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον, ᾧ καλῶς ποιεῖτε προσέχοντες ὡς λύχνῳ φαίνοντι ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ, ἕως οὗ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν.

(Β΄ Πέτρου α΄[1] 10-19)

Ε­Ρ­Μ­Η­Ν­Ε­ΙΑ (Π.Ν.Τ­Ρ­Ε­Μ­Π­Ε­ΛΑ)

Ἀδελφοί, καταβάλετε μεγαλύτερη προσπάθεια, μὲ περισσότερη σπουδὴ καὶ ἐπιμέλεια, ὥστε ἀποκτώντας τὶς ἀρετὲς αὐτὲς νὰ διασφαλίσετε καὶ νὰ σταθεροποιήσετε τὴν κλήση σας καὶ τὴν ἐκλογή σας. Διότι, ὅταν ἀσκεῖτε τὶς ἀρετὲς αὐτές, δὲν θὰ σκοντάψετε ποτὲ πάνω σὲ κάποιο ἐμπόδιο, ἀλλὰ θὰ φθάσετε μὲ ἀσφάλεια στὸ τέρμα τῆς σωτηρίας σας. Δὲν θὰ σκοντάψετε πουθενά. Διότι μ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ σᾶς χορηγηθεῖ γενναιόδωρα τὸ κυριότερο: ἡ ἀνοιχτὴ καὶ ἐλεύθερη εἴσοδος στὴν αἰώνια βασιλεία τοῦ Κυρίου μας καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ εἶναι τὸ μέσο μὲ τὸ ὁποῖο θὰ σᾶς ἀνοιχθεῖ διάπλατα ἡ εἴσοδος στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Γι᾿ αὐτὸ δὲν θὰ ἀμελήσω, ἀλλὰ θὰ φροντίζω πάντοτε νὰ σᾶς ὑπενθυμίζω αὐτὰ ποὺ σᾶς ἔγραψα· ἂν κι ἐσεῖς βέβαια τὰ γνωρίζετε καὶ εἶστε στηριγμένοι στὴ χριστιανικὴ ἀλήθεια ποὺ διδαχθήκατε, ἡ ὁποία εἶναι ὁλοζώντανη καὶ ὁλοφάνερη ἀνἀμεσά σας. Νομίζω ὅμως ὅτι εἶναι δίκαιο καὶ ἀποτελεῖ καθῆκον μου ὡς Ἀποστόλου νὰ σᾶς καθιστῶ ἄγρυπνους καί πρόθυμους, ὑπενθυμίζοντάς σας τὶς ἀλήθειες αὐτές, γιὰ ὅσο ζῶ ἀκόμη καὶ εἶμαι στὸ σῶμα αὐτό, ποὺ εἶναι προσωρινὴ σκηνὴ τῆς ψυχῆς. Καὶ τὸ καθῆκον μου αὐτὸ μοῦ παρουσιάζεται περισσότερο ἐπεῖγον, διότι γνωρίζω πὼς σύντομα καὶ πολὺ γρήγορα θὰ πεθάνω καὶ θὰ ἐναποθέσω τὸ σῶμα μου στὸν τάφο, ὅπως ἄλλωστε μοῦ τὸ ἔχει φανερώσει καὶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Γι᾿ αὐτὸ θὰ φροντίσω νὰ εἶστε σὲ θέση νὰ διατηρεῖτε στὸ νοῦ σας τὴν ἀνάμνηση τῶν ἀληθειῶν αὐτῶν καὶ μὲ γραπτὰ κείμενα κάθε φορὰ ποὺ ἡ ἀνάγκη θὰ τὸ ἐπιβάλλει, ἀκόμη καὶ μετὰ τὸν θάνατό μου. Πρέπει νὰ θυμᾶστε πάντοτε τὶς ἀλήθειες αὐτές. Διότι ἐγὼ καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι δὲν βασιστήκαμε σὲ μύθους φτιαγμένους μὲ φαινομενικὴ σοφία, ἀλλὰ σᾶς γνωστοποιήσαμε τὴ δύναμη καὶ τὴ μελλοντικὴ ἔνδοξη παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ εἴδαμε μὲ τὰ μάτια μας τὴ μεγαλειότητα ἐκείνου στὴ Μεταμόρφωσή του. Διότι ἐκεῖ στὴ Μεταμόρφωση ὁ Κύριος πῆρε ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα τιμὴ καὶ δόξα, ὅταν ἀκούστηκε γι᾿ αὐτὸν ἀπὸ τήν ἔνδοξη μεγαλοπρέπεια τοῦ Θεοῦ Πατρὸς μιὰ τέτοια φωνή: Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, στὸν ὁποῖο ἐγὼ εὐαρεστήθηκα. Καὶ τὴ φωνὴ αὐτὴ ἐμεῖς τὴν ἀκούσαμε νὰ ἔρχεται ἀπ᾿ τὸν οὐρανό, ὅταν ἤμασταν μαζί του στὸ ὄρος Θαβώρ, ποὺ ἁγιάστηκε μὲ τὴ Μεταμόρφωσή του. Καὶ τώρα ἔχουμε βεβαιότερη πεποίθηση καὶ πίστη στὶς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ποὺ ἀναφέρονται στὸν Χριστό, μετὰ τὴν ἐπαλήθευσή τους αὐτὴ ἀπὸ τὴ φωνὴ τοῦ Πατρός. Κι ἐσεῖς καλὰ κάνετε ποὺ προσέχετε στοὺς προφητικοὺς αὐτοὺς λόγους σὰν νὰ βλέπετε ἕνα λυχνάρι ποὺ φέγγει μέσα σὲ σκοτεινὸ τόπο, μέχρις ὅτου ἡ ἡμέρα τῆς δευτέρας παρουσίας λάμψει μέσα στὰ σκοτάδια, καὶ τὸ ἄστρο τῆς αὐγῆς ποὺ φέρνει τὸ φῶς, δηλαδὴ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἀνατείλει στὶς καρδιές σας καὶ τὶς γεμίσει μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση.

ΤΟ ΙΕΡΟΝ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ (Τῆς Ἑορτῆς)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ' ἰδίαν· ² καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς. ³ καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας μετ' αὐτοῦ συλλαλοῦντες. ⁴ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε τῷ Ἰησοῦ· Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν Ἠλίᾳ. ⁵ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε· ⁶ καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ ἔπεσαν ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα. ⁷ καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἥψατο αὐτῶν καὶ εἶπεν· Ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε. ⁸ ἐπάραντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ τὸν Ἰησοῦν μόνον. ⁹ καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ.

                          (Ματθ. ιζ΄ [17] 1 – 9)

Ε­Ρ­Μ­Η­Ν­Ε­ΙΑ (Π.Ν.Τ­Ρ­Ε­Μ­Π­Ε­ΛΑ)

Ὕστερα ἀπὸ ἕξι ἡμέρες ὁ Ἰησοῦς πῆρε μαζί του τὸν Πέτρο, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη τὸν ἀδελφό του καὶ τοὺς ἀνέβασε σ᾿ ἕνα ψηλὸ βουνό, ἰδιαιτέρως μόνον αὐτούς. Καὶ ἐκεῖ μεταμορφώθηκε μπροστά τους· κι ἔγινε τὸ πρόσωπό του λαμπρὸ σὰν τὸν ἥλιο, καὶ τὰ ἐνδύματά του λευκὰ σὰν τὸ φῶς. Καὶ τότε ἐμφανίσθηκαν σ᾿ αὐτοὺς ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, οἱ ὁποῖοι συνομιλοῦσαν μαζί του. Ὁ Πέτρος τότε εἶπε στὸν Ἰησοῦ: Κύριε, εἶναι ὡραῖα νὰ μείνουμε ἐδῶ. Ἂν θέλεις, ἂς κάνουμε ἐδῶ τρεῖς σκηνὲς· μία γιὰ σένα καὶ μία γιὰ τὸν Μωυσῆ καὶ μία γιὰ τὸν Ἠλία. Κι ἐνῶ αὐτὸς μιλοῦσε ἀκόμη, ξαφνικὰ μιὰ νεφέλη γεμάτη φῶς τοὺς σκέπασε. Καὶ ξαφνικὰ ἀκούστηκε φωνὴ ἀπὸ τὴ νεφέλη ποὺ ἔλεγε: Αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός μου, ποὺ ἐξαιρετικὰ τὸν ἀγαπῶ καὶ στὸν ὁποῖο εὐαρεστήθηκα. Νὰ ὑπακοῦτε σ᾿ αὐτόν. Μόλις οἱ μαθητὲς ἄκουσαν τὴ φωνὴ αὐτή, ἔπεσαν μὲ τὸ πρόσωπο στὸ χῶμα καὶ φοβήθηκαν πάρα πολύ. Τότε τοὺς πλησίασε ὁ Ἰησοῦς, τοὺς ἄγγιξε καὶ τοὺς εἶπε: Σηκωθεῖτε καὶ μὴ φοβᾶστε. Κι ὅταν αὐτοὶ σήκωσαν τὰ μάτια τους, δὲν εἶδαν κανέναν ἄλλο παρὰ μόνο τὸν Ἰησοῦ. Καὶ καθὼς κατέβαιναν ἀπὸ τὸ βουνό, τοὺς παρήγγειλε ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπε: Μὴν πεῖτε σὲ κανέναν αὐτὸ ποὺ εἴδατε, μέχρι νὰ ἀναστηθεῖ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τοὺς νεκρούς· τότε δὲν θὰ ὑπάρχει κίνδυνος ἄκαιρων ἐνθουσιασμῶν τοῦ πλήθους, ἀλλὰ καὶ τὸ γεγονὸς αὐτὸ θὰ καταστεῖ περισσότερο κατανοητὸ καὶ πιστευτό.

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

       Κατὰ τὴ διήγηση τῶν Εὐαγγελιστῶν, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς πῆρε ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τὸν Πέτρο, τὸν Ἰωάννη καὶ τὸν Ἰάκωβο καὶ ἀνέβηκε στὸ ὄρος Θαβὼρ γιὰ νὰ προσευχηθεῖ. Ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: «Ἐπῆρε δὲ τρεῖς μόνους Ἀποστόλους, ὡς προκρίτους καὶ ὑπερέχοντας. Ὁ μὲν γὰρ Πέτρος ἐπροκρίθη, ἐπειδὴ ἠγάπα πολλὰ τὸν Χριστόν. Ὁ δὲ Ἰωάννης, ἐπειδὴ ἠγαπᾶτο ἀπὸ τὸν Χριστόν. Ὁ δὲ Ἰάκωβος, ἐπειδὴ ἐδύνετο νὰ πίη τὸ ποτήριον τοῦ θανάτου, τὸ ὁποῖον καὶ ὁ Κύριος ἔπιεν».

Οἱ τρεῖς μαθητές Του, ὅπως ἦταν κουρασμένοι ἀπὸ τὴ δύσκολη ἀνάβαση στὸ Θαβὼρ καὶ ἐνῶ κάθισαν νὰ ξεκουραστοῦν, ἔπεσαν σὲ βαθὺ ὕπνο. Ὅταν, ξύπνησαν, ἀντίκρισαν ἀπροσδόκητο καὶ ἐξαίσιο θέαμα. Τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἄστραφτε σὰν τὸν ἥλιο, καὶ τὰ φορέματά Του ἦταν λευκὰ σὰν τὸ φῶς. Τὸν περιστοίχιζαν δὲ καὶ συνομιλοῦσαν μαζί Του δύο ἄνδρες, ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας. Γράφει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: «Ἔφερε δὲ εἰς τὸ μέσον τους τὸν Μωυσῆν καὶ τὸν Ἠλίαν, διὰ νὰ διορθώση τὰς σφαλερὰς ὑποψίας, ὁπού εἶχον οἱ πολλοὶ περὶ αὐτοῦ. Καθότι, ἄλλοι μὲν ἔλεγον τὸν Κύριον, πὼς εἶναι ὁ Ἠλίας. Ἄλλοι δέ, πὼς εἶναι ὁ Ἱερεμίας. Διὰ τοῦτο λοιπὸν ἐπαράστησεν εἰς τὸ Θαβὼρ τοὺς πρώτους καὶ κορυφαίους Προφήτας, διὰ νὰ γνωρίσουν οἱ μαθηταί, καὶ διὰ τῶν μαθητῶν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, πόση διαφορὰ εἶναι ἀναμεταξὺ τοῦ Χριστοῦ, καὶ τῶν Προφητῶν. Ὁ μὲν γὰρ Χριστός, εἶναι Δεσπότης. Οἱ δὲ Προφῆται, εἶναι δοῦλοι. Καὶ ἵνα μάθουν, ὅτι ὁ Κύριος ἔχει τὴν ἐξουσίαν τοῦ θανάτου καὶ τῆς ζωῆς. Διὰ τοῦτο, ἀπὸ μὲν τοὺς ἀποθαμένους, ἔφερε τὸν Μωυσῆν. Ἀπὸ δὲ τοὺς ζωντανούς, ἔφερε τὸν Ἠλίαν».

Ἀφοῦ οἱ μαθητὲς συνῆλθαν κάπως ἀπὸ τὴν ἔκπληξη, ὁ πάντα ἐνθουσιώδης, Πέτρος, θέλοντας νὰ διατηρηθεῖ αὐτὴ ἡ ἁγία μέθη ποὺ προκαλοῦσε ἡ ἀκτινοβολία τοῦ Κυρίου, ἱκετευτικὰ εἶπε νὰ στήσουν τρεῖς σκηνές. Μιὰ γιὰ τὸν Κύριο, μιὰ γιὰ τὸν Μωϋσῆ καὶ μιὰ γιὰ τὸν Ἠλία. Πρὶν προλάβει, ὅμως, νὰ τελειώσει τὴ φράση του, ἦλθε σύννεφο ποὺ τοὺς σκέπασε καὶ μέσα ἀπ᾿ αὐτὸ ἀκούστηκε φωνὴ ποὺ ἔλεγε: «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός· αὐτοῦ ἀκούετε» (Λουκᾶ, θ'[9] 28-36). Δηλαδή, Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ποὺ τὸν ἔστειλα γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος. Αὐτὸν νὰ ἀκοῦτε.

Ὀφείλουμε, λοιπόν, καὶ ἐμεῖς ὄχι μόνο νὰ Τὸν ἀκοῦμε, ἀλλὰ καὶ νὰ Τὸν ὑπακοῦμε. Σὲ ὁποιοδήποτε δρόμο μᾶς φέρει, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ πειθαρχοῦμε.                          

 ΠΗΓΗ: http://www.saint.gr/747/saint.aspx

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος βαρύς.
Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδύναντο. Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι.