ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

    ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  (ΚΕ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ)  

Ἀδελφοί, παρακαλῶ  ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε, μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πραΰτητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης· ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· εἷς Θεὸς καὶ Πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων καὶ διὰ πάντων καὶ ἐν πᾶσιν ὑμῖν. Ἑνὶ δὲ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ.

                                                                        (Ἐφεσ. δ΄[4] 1-7)

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Ἀδελφοί, σᾶς παρακαλῶ ἐγώ πού εἶμαι φυλακισμένος γιά τό ὄνομα τοῦ Κυρίου, νά πορευθεῖτε καί ζήσετε μέ τρόπο ἄξιο τῆς ὑψηλῆς κλήσεως πού σᾶς ἔκανε ὁ Θεός. Σᾶς παρακαλῶ λοιπὸν νά ζεῖτε μέ κάθε ταπεινοφροσύνη καί πραότητα, μέ μακροθυμία καί ὑπομονή. Νά ἀνέχεσθε μὲ ἀγάπη ὁ ἕνας τά ἐλαττώματα τοῦ ἄλλου. Καί νά καταβάλλετε κάθε προσπάθεια προκειμένου νά διατηρεῖτε τή μεταξύ σας ἑνότητα μέ τήν ὁποία σᾶς ἔνωσε τό Ἅγιον Πνεῦμα, χρησιμοποιώντας ὡς σύνδεσμο τήν εἰρήνη, ἡ ὁποία θά σᾶς δένει ὅλους μαζί σ' ἕνα. Ἀποτελεῖτε ἕνα σῶμα, τήν Ἐκκλησία, κι ἕνα Πνεῦμα ζωοποιεῖ τό σῶμα αὐτό, ἀφοῦ καί ὅλοι σας κληθήκατε μέ μία ἐλπίδα τῆς κλήσεώς σας. Διότι ὁ Θεὸς γιά μία καί τήν ἴδια βασιλεία καί γιά τά ἴδια ἀγαθά σᾶς κάλεσε ὅλους. Ἕνας καί μόνος Κύριος ὑπάρχει  μία πίστη ἔχουν ὅλοι οἱ Χριστιανοί· ἕνα βάπτισμα ἔλαβαν ὅλοι. Ἕνας καὶ μόνος Θεὸς καὶ Πατέρας ὅλων ὑπάρχει. Αὐτὸς κυριαρχεῖ πάνω ἀπ' ὅλους ὡς Δεσπότης. Ἡ δική του δύναμη διαχύνεται καὶ ἐνεργεῖ διαμέσου ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας σ' ὁλόκληρο τὸ σῶμα της. Αὐτὸς κατοικεῖ μέσα σ' ὅλους μας. Πρέπει λοιπὸν νὰ εἴμαστε ὅλοι ἕνα. Βέβαια ὅλοι οἱ πιστοὶ δὲν ἔχουμε λάβει τὰ ἴδια χαρίσματα, ἀλλά διάφορα καί ποικίλα. Αὐτὴ ὅμως ἡ διανομὴ γιὰ κανένα λόγο δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γίνεται αἰτία χωρισμοῦ μεταξὺ τῶν πιστῶν. Διότι ἡ διανομὴ αὐτὴ δὲν εἶναι τυχαία, ἀλλά γίνεται ἀπ' τὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Αὐτὸς δηλαδὴ στὸν καθένα ξεχωριστὰ ἀπό ἐμᾶς ἔδωσε τὴ θεία χάρη, σύμφωνα μὲ τὸ μέτρο ποὺ μὲ σοφία καὶ δικαιοσύνη χρησιμοποιεῖ στὴ διανομὴ τῆς δωρεᾶς του.

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ἄν­θρω­πός τις προ­σῆλ­θε τῷ ᾿Ι­η­σοῦ, πει­ρά­ζων αὐ­τὸν, καὶ λέ­γων· Δι­δά­σκα­λε ἀ­γα­θέ, τί ποι­ή­σας ζω­ὴν αἰ­ώ­νι­ον κλη­ρο­νο­μή­σω; Εἶ­πε δὲ αὐ­τῷ ὁ ᾿Ι­η­σοῦς· Τί με λέ­γεις ἀ­γα­θόν; οὐ­δεὶς ἀ­γα­θὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θε­ός. Τὰς ἐν­το­λὰς οἶ­δας· Μὴ μοι­χε­ύ­σῃς· μὴ φο­νε­ύ­σῃς· μὴ κλέ­ψῃς· μὴ ψευ­δο­μαρ­τυ­ρή­σῃς· τί­μα τὸν πα­τέ­ρα σου καὶ τὴν μη­τέ­ρα σου. Ὁ δὲ εἶ­πε· Ταῦ­τα πάν­τα ἐ­φυ­λα­ξά­μην ἐκ νε­ό­τη­τός μου. Ἀ­κο­ύ­σας δὲ ταῦ­τα ὁ ᾿Ι­η­σοῦς εἶ­πεν αὐ­τῷ· Ἔ­τι ἕν σοι λε­ί­πει· πάν­τα ὅ­σα ἔ­χεις πώ­λη­σον καὶ δι­ά­δος πτω­χοῖς, καὶ ἕ­ξεις θη­σαυ­ρὸν ἐν οὐ­ρα­νῷ, καὶ δεῦ­ρο ἀ­κο­λο­ύ­θει μοι. Ὁ δὲ ἀ­κο­ύ­σας ταῦ­τα πε­ρί­λυ­πος ἐ­γέ­νε­το· ἦν γὰρ πλο­ύ­σι­ος σφό­δρα. Ἰ­δὼν δὲ αὐ­τὸν ὁ ᾿Ι­η­σοῦς πε­ρί­λυ­πον γε­νό­με­νον εἶ­πε· πῶς δυ­σκό­λως οἱ τὰ χρή­μα­τα ἔ­χον­τες εἰ­σε­λε­ύ­σον­ται εἰς τὴν βα­σι­λε­ί­αν τοῦ Θε­οῦ! Εὐ­κο­πώ­τε­ρον γάρ ἐ­στι κά­μη­λον δι­ὰ τρυ­μα­λι­ᾶς ῥα­φί­δος εἰ­σελ­θεῖν ἢ πλο­ύ­σι­ον εἰς τὴν βα­σι­λε­ί­αν τοῦ Θε­οῦ εἰ­σελ­θεῖν. Εἶ­πον δὲ οἱ ἀ­κο­ύ­σαν­τες· Καὶ τίς δύ­να­ται σω­θῆ­ναι; Ὁ δὲ εἶ­πε· Τὰ ἀ­δύ­να­τα πα­ρὰ ἀν­θρώ­ποις, δυ­να­τὰ πα­ρὰ τῷ Θε­ῷ ἐ­στιν.                               

  (Λουκ. ιη΄[18] 18 – 27)

Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΝΕΟΣ

1. ΔΙΑΘΕΣΗ ΘΥΣΙΑΣ

Ὁ πλούσιος νέος εἶχε μεγάλα πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα. Ἦταν κι ἄρχοντας τῆς Συναγωγῆς καὶ εἶχε μεταφυσικὲς ἀναζητήσεις. Μόλις λοιπὸν ἀντίκρισε τὸν Κύριο, Τὸν πλησίασε καὶ μὲ ἰσχυρὸ ἐνδιαφέρον Τὸν ρώτησε: Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή; Κι ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε: Γιατί μὲ ὀνομάζεις «ἀγαθό», ἀφοῦ νομίζεις ὅτι εἶμαι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος; Κανεὶς δὲν εἶναι ἀπολύτως ἀγαθὸς παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Γνωρίζεις τὶς ἐντολές! Νὰ μὴ μοιχεύσεις· νὰ μὴ φονεύσεις· νὰ μὴν κλέψεις· νὰ μὴν ψευδομαρτυρήσεις· νὰ τιμᾶς τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου. Ἐκεῖνος ξαφνιασμένος ἀπὸ τὴν ἀπροσδόκητη αὐτὴ ἀπάντηση εἶπε μὲ ἀπορία: Μὰ ὅλα αὐτὰ τὰ φύλαξα ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια! Ἕνα σοῦ λείπει ἀκόμη, ἀνταπάντησε ὁ Κύριος. Πούλησε τὴν περιουσία σου, μοίρασέ την στοὺς πτωχοὺς καὶ θὰ ἔχεις θησαυρὸ στὸν οὐρανό· κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις. Αὐτὸς ὅμως ὅταν τὸ ἄκουσε αὐτό, λυπήθηκε πολύ. Διότι ἦταν πολὺ πλούσιος καὶ δὲν ἤθελε νὰ ἀποχωρισθεῖ τὰ πλούτη του. Κι ἔφυγε ἀπὸ τὸν Χριστό.

Πῶς ὅμως ἀρνήθηκε τὴν προτροπὴ τοῦ Κυρίου ὁ νέος αὐτός, ὁ ὁποῖος εἶχε τόσο μεγάλες πνευματικὲς ἀναζητήσεις; Εἶχε μεγάλο ἐνδιαφέρον για τὴν αἰωνιότητα, κάτι ποὺ δὲν ἔχουν οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ ζοῦν μόνο γιὰ τὶς ἡδονὲς καὶ τὴν ὕλη. Ἤθελε νὰ κληρονομήσει τὴν αἰώνια ζωή. Καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀπὸ τὰ παιδικά του χρόνια ἀγωνιζόταν νὰ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Κι ἔψαξε νὰ βρεῖ τὸν κατάλληλο διδάσκαλο γιὰ νὰ πάρει ἀπάντηση σ᾿ ἕνα τόσο σοβαρὸ θέμα. Διότι προσδοκοῦσε ὅτι ὁ Κύριος θὰ μποροῦσε νὰ τὸν ὁδηγήσει μὲ ἀσφάλεια στὴν ὁδὸ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ζωή. Περίμενε λοιπὸν ν᾿ ἀκούσει κάτι τὸ ἰδιαίτερο καὶ ἀνώτερο ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔκανε. Ὅταν ὅμως πῆρε τὴν ἀπάντηση αὐτή, ξαφνιάστηκε. Αὐτὸς εἶχε ζωὴ καθαρή, εἶχε πίστη, εἶχε ἀναζητήσεις, δὲν εἶχε ὅμως αὐτογνωσία καὶ διάθεση θυσιαστικὴς ὑπακοῆς. Ἐπιθυμοῦσε τὴν ἄλλη ζωή, ἀλλὰ ἦταν κυριευμένος ἀπὸ τὸ φοβερὸ πάθος τῆς φιλαργυρίας. Κι ἐνῶ στὴν ἀρχὴ φάνηκε πρόθυμος νὰ ἀκούσει τὶς ὁδηγίες τοῦ Κυρίου καὶ νὰ τὶς ἐφαρμόσει, στὴ συνέχεια ὅταν τοῦ τέθηκε τὸ δίλημμα, ἢ ὁ Χριστὸς ἢ ὁ χρυσός, προτίμησε τὰ πλούτη του κι ἀρνήθηκε τὴν αἰώνια Βασιλεία.

Δὲν ἀρκεῖ λοιπὸν μόνο νὰ πιστεύουμε καὶ νὰ ποθοῦμε τὴν αἰώνια ζωή. Δὲν ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα καὶ νὰ ἀκοῦμε θρησκευτικὲς ὁμιλίες. Δὲν μᾶς ἐξασφαλίζει τὸ γεγονὸς ὅτι πολλοὶ ἔχουμε ἀπὸ τὰ παιδικά μας χρόνια τηρήσει κάποιες βασικὲς ἐντολές. Μπορεῖ κάποιο πάθος μας νὰ ἀποβεῖ καταστροφικὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας, ἐὰν δὲν ἔχουμε διάθεση ὑπακοῆς καὶ θυσίας. Γι' αὐτὸ χρειάζεται νὰ μάθουμε νὰ ὑπακοῦμε στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Σὲ ὅλες κι ὄχι μόνο σ᾿ ἐκεῖνες ποὺ θέλουμε. Ἐὰν θέλουμε νὰ εἴμαστε γνήσιοι μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νὰ Τὸν ἀκολουθοῦμε ὅπου μᾶς καλέσει, θυσιάζοντας τὰ πάντα γι᾿ Αὐτόν, ὅσο κι ἂν αὐτὸ μᾶς φαίνεται δύσκολο ἢ ἀκατόρθωτο.

2. ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

       Ὅταν ὁ Χριστὸς εἶδε τὸν νέο νὰ φεύγει τόσο πολὺ λυπημένος, εἶπε: Πόσο δύσκολα θὰ μποῦν στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα! Εἶναι εὐκολότερο μία καμήλα νὰ περάσει ἀπὸ τὴ μικρὴ τρύπα ποὺ ἀνοίγει ἡ βελόνα, παρὰ νὰ μπεῖ ἕνας πλούσιος στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνοι τότε ποὺ τὸ ἄκουσαν αὐτό, ἀπόρησαν: Μὰ τότε ποιὸς μπορεῖ νὰ σωθεῖ; Κι ὁ Κύριος ἀπάντησε: Ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνουν μὲ τὴν ἀσθενικὴ δύναμη τοῦ ἀνθρώπου, αὐτὰ εἶναι κατορθωτὰ καὶ δυνατὰ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ λοιπὸν κάνει δυνατὰ ὄχι μόνο τὰ δύσκολα ἀλλὰ καὶ τὰ ἀδύνατα. Διότι μόνο μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ μπορεῖ ὁ πλούσιος νὰ ἀπαγκιστρωθεῖ ἀπὸ τὴν προσκόλλησή του στὰ πλούτη του. Βέβαια καὶ γενικότερα ὅλες οἱ προσκολλήσεις στὰ διάφορα πάθη ποὺ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι μόνο μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ μποροῦν νὰ ὑπερνικηθοῦν. Ὁ Κύριος τονίζει ὅμως τὴν προσκόλληση στὸν πλοῦτο, ἐπειδὴ αὐτὴ δημιουργεῖ πολὺ μεγάλη ἐξάρτηση. Αἰχμαλωτίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κυριεύει. Τὸν ταυτίζει μὲ τὴν ὕλη καὶ τὸν σκληραίνει πολύ. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Κύριος μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι ἡ ἀπεξάρτηση ἀπὸ τὰ πλούτη εἶναι ἀδύνατη μὲ τὶς φτωχές μας ἀνθρώπινες δυνάμεις καὶ δυνατὴ μόνο μὲ τὴ Χάρη του.

Γενικότερα ὅμως ὅλοι μας, σ᾿ ὅποιο πάθος κι ἂν ἔχουμε κάποια ἀδυναμία, θὰ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι στὸ δρόμο μας πρὸς τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ χρειαζόμαστε ὅλοι μας τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Μόνο μὲ τὶς δικές μας δυνάμεις τίποτε δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε. Δὲν μποροῦμε νὰ ξεπεράσουμε κανένα πάθος. Διότι ἡ πνευματικὴ ζωὴ εἶναι ζωὴ ὑπερφυσική, εἶναι θαῦμα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Τὸ νὰ ἀποκολληθεῖ ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ὕλη, τὸν κόσμο καὶ τὴ σάρκα καὶ νὰ στραφεῖ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὰ οὐράνια ἀποτελεῖ θαῦμα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεία Χάρις μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὰ πάθη μας, μᾶς κινεῖ σὲ μετανοια, μᾶς καθαρίζει, μᾶς ἀναγεννᾶ, μᾶς ἁγιάζει. Ἐμεῖς κάνουμε τὸ ἐλάχιστο, προσφέρουμε τὴ διάθεσή μας, καὶ τὸ μεγάλο καὶ ἀκατόρθωτο τὸ ἐργάζεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἂς κάνουμε λοιπὸν ἐμεῖς τὸ ἐλάχιστο, γιὰ νὰ μᾶς προσφέρει ὁ Θεὸς τὸ ἄπειρο, τὴν παντοδύναμη Χάρη του.

     (Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)