ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

   

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

(10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΚΖ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ)

Ἀδελφοί, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι. Στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, ἐν πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ῥῆμα Θεοῦ.

                                                  (Ἐφεσ. Ϛ΄ [6] 10-17)

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Ἀ­δελ­φοί,  ἡ προτροπή πού μένει νά σᾶς κάνω, εἶναι: Νά ἐνισχύεσθε μέ τή δύναμη πού σᾶς δίνει ἡ κοινωνία σας μέ τόν Κύριο καί πού πηγάζει ἀπό τήν πανίσχυρη δύναμή του.  Ντυθεῖτε ὁλόκληρο τόν ὁπλισμό μέ τόν ὁποῖο ὁπλί­ζει ὁ Θεός τούς στρατιῶτες του, γιά νά μπορεῖτε νά ἀντιστέκεστε στά πανοῦργα τεχνάσματα τοῦ διαβόλου.  Διότι πραγματικά δέν ἔχουμε νά παλέψουμε μέ ἀντιπάλους ἴδιους μέ μᾶς, μέ αἷμα καί σάρκα σάν τή δική μας· ἀλλά ἡ πάλη καί ὁ πόλεμός μας εἶναι μέ τίς ἀρχές, μέ τίς ἐξουσίες, μέ τά διαβολικά αὐτά τάγματα, μέ τούς κοσμοκράτορες πού ἐξουσιάζουν τό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων πού εἶναι βυθισμένοι στό ἠθικό σκοτάδι πού ἐπικρατεῖ στόν κόσμο αὐτό. Καλούμαστε νά παλέψουμε μέ τά πνευματικά ὄντα πού εἶναι γεμάτα πονηρία καί κατοικοῦν ἀνάμεσα στή γῆ καί στόν οὐρανό. Ἐπειδή λοιπόν ὁ ἀγώνας εἶναι φοβερός, γι’ αὐτό πάρτε πάνω σας καί φορέστε τήν πανοπλία πού δίνει ὁ Θεός, γιά νά μπορέσετε νά ἀντισταθεῖτε τήν ἡμέρα πού ὁ πειρασμός θά σᾶς προσβάλει μέ δύναμη. Κι ἀφοῦ ἐπιτελέσετε μέ ἀκρίβεια ὅλα τά καθήκοντά σας, νά σταθεῖτε στή θέση σας καί νά τήν κρατήσετε καλά. Σταθεῖτε λοιπόν στήν παράταξη τοῦ ἀγώνα. Ζωσθεῖτε τήν ἀλήθεια σάν ζώνη, ὥστε ὁ φωτισμός τῆς ἀλήθειας νά σᾶς δίνει πνευματική δύναμη καί εὐκινησία. Καί φορέστε ὡς θώρακα τή δικαιοσύνη, ὥστε νά εἶστε ἀπλήγωτοι ἀπό κάθε βέλος ἀδικίας καί νά μήν παρασύρεσθε σέ κανένα ἄδικο ἔργο ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων γύρω σας. Καί φορέστε στά πόδια σας ὡς ὑποδήματα πού θά σᾶς διευκολύνουν νά περπατᾶτε ἐλεύθερα, τήν ἑτοιμό­τη­τα καί πρόθυμη δραστηριότητα πού δίνει στήν ψυ­χή ἡ τήρηση τοῦ Εὐαγγελίου, τό ὁποῖο παρέχει τήν εἰρήνη.  Μαζί μέ ὅλα αὐτά πάρτε ἐπάνω σας καί φορέστε ὡς θυρεό, δηλαδή στενόμακρη ἀσπίδα πού θά σᾶς σκεπάζει ὁλόκληρους, τήν πίστη, μέ τήν ὁποία θά μπορέσετε νά σβήσετε ὅλους τούς καυστικούς πειρασμούς τοῦ πονηροῦ πού μοιάζουν μέ πύρινα βέλη. Καί δεχθεῖτε σάν περικεφαλαία τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας, ὥστε, ὅπως ἡ περικεφαλαία προστατεύει τό κεφάλι τοῦ στρατιώτη, ἔτσι νά περιφρουροῦν τή διάνοιά σας οἱ ἀγαθοί καί χαρούμενοι λογισμοί πού ἐμπνέει ἡ χριστιανική ἐλπίδα. Πάρτε καί τό μαχαίρι πού δίνει τό Ἅγιον Πνεῦμα, καί τό ὁποῖο εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἦν ὁ Ἰησοῦς  δι­δά­σκων ἐν μι­ᾷ τῶν συ­να­γω­γῶν ἐν τοῖς σάβ­βα­σι. καὶ ἰ­δοὺ γυ­νὴ ἦν πνεῦ­μα ἔ­χου­σα ἀ­σθε­νε­ί­ας ἔ­τη δέ­κα καὶ ὀ­κτώ, καὶ ἦν συγ­κύ­πτου­σα καὶ μὴ δυ­να­μέ­νη ἀ­να­κύ­ψαι εἰς τὸ παν­τε­λές. ἰ­δὼν δὲ αὐ­τὴν ὁ Ἰ­η­σοῦς προ­σε­φώ­νη­σε καὶ εἶ­πεν αὐ­τῇ· Γύναι, ἀ­πο­λέ­λυ­σαι τῆς ἀ­σθε­νε­ί­ας σου· καὶ ἐ­πέ­θη­κεν αὐ­τῇ τὰς χεῖ­ρας· καὶ πα­ρα­χρῆ­μα ἀ­νωρ­θώ­θη καὶ ἐ­δό­ξα­ζε τὸν Θε­όν. ἀ­πο­κρι­θεὶς δὲ ὁ ἀρ­χι­συ­νά­γω­γος, ἀ­γα­να­κτῶν ὅ­τι τῷ σαβ­βά­τῳ ἐ­θε­ρά­πευ­σεν ὁ Ἰ­η­σοῦς, ἔ­λε­γε τῷ ὄ­χλῳ· Ἓξ ἡ­μέ­ραι εἰ­σὶν ἐν αἷς δεῖ ἐρ­γά­ζε­σθαι· ἐν τα­ύ­ταις οὖν ἐρ­χό­με­νοι θε­ρα­πε­ύ­ε­σθε, καὶ μὴ τῇ ἡ­μέ­ρᾳ τοῦ σαβ­βά­του. ἀ­πε­κρί­θη οὖν αὐ­τῷ ὁ Κύριος καὶ εἶ­πεν· Ὑ­πο­κρι­τά· ἕ­κα­στος ὑ­μῶν τῷ σαβ­βά­τῳ οὐ λύ­ει τὸν βοῦν αὐ­τοῦ ἢ τὸν ὄ­νον ἀ­πὸ τῆς φάτ­νης καὶ ἀ­πα­γα­γὼν πο­τί­ζει; τα­ύ­την δὲ, θυ­γα­τέ­ρα Ἀ­βρα­ὰμ οὖ­σαν, ἣν ἔ­δη­σεν ὁ σα­τα­νᾶς ἰ­δοὺ δέ­κα καὶ ὀ­κτὼ ἔ­τη, οὐκ ἔ­δει λυ­θῆ­ναι ἀ­πὸ τοῦ δε­σμοῦ το­ύ­του τῇ ἡ­μέ­ρᾳ τοῦ σαβ­βά­του; καὶ ταῦ­τα λέ­γον­τος αὐ­τοῦ κα­τῃ­σχύ­νον­το πάν­τες οἱ ἀν­τι­κε­ί­με­νοι αὐ­τῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄ­χλος ἔ­χαι­ρεν ἐ­πὶ πᾶ­σι τοῖς ἐν­δό­ξοις τοῖς γι­νο­μέ­νοις ὑ­π' αὐ­τοῦ.

                                      (Λουκ. ιγ΄[13] 10  – 17)

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ

1. ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

Κάποιο Σάββατο ὁ Κύριος, ὅπως συνήθιζε, δίδασκε σὲ μία ἀπ᾿ τὶς Συναγωγές. Ἀνάμεσα στὸ πλῆθος μόλις ποὺ ξεχώριζε μία γυναίκα σκυμμένη διαρκῶς μὲ κυρτωμένο τὸ σῶμα της τόσο πολύ, ποὺ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ σηκώσει ὄρθιο τὸ κεφάλι της. Βασανιζόταν ἡ δύστυχη δεκαοκτὼ ὁλόκληρα χρόνια ἀπὸ σατανικὴ ἐνέργεια. Ὅταν λοιπὸν τὴν εἶδε ὁ Κύριος, τῆς φώναξε: Γυναίκα, εἶσαι ἐλευθερωμένη ἀπὸ τὴν ἀρρώστια σου. Ἅπλωσε πάνω της τὰ χαριτόβρυτα χέρια του καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἔγινε καλά, σηκώθηκε ὁλόρθη καὶ δόξαζε τὸν Θεὸ γιὰ τὴ θεραπεία της.

Γιατί ὅμως ὁ Κύριος σπλαχνίσθηκε καὶ θεράπευσε τὴ γυναίκα αὐτὴ χωρὶς ἡ ἴδια νὰ ζητήσει τὴ θεραπεία της; Διότι ἡ γυναίκα αὐτὴ ἦταν εὐσεβής. Ἂν καὶ εἶχε μία τόσο βασανιστικὴ καὶ παραμορφωτικὴ ἀσθένεια, ποὺ καθιστοῦσε δύσκολη καὶ ἐπίπονη κι αὐτὴν ἀκόμη τὴ μετακίνησή της, δὲν ἀπουσίαζε ὅμως ἀπὸ τὴ Συναγωγὴ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Ἐπιπλέον ἡ γυναίκα αὐτή, ἐνῶ ἦταν ἄρρωστη δεκαοκτὼ ὁλόκληρα χρόνια, δὲν τὰ ἔβαλε μὲ τὸν Θεό, δὲν σκληρύνθηκε ἡ καρδιά της, δὲν ἔγινε ἄπιστη. Ἀντίθετα μέσα στὴ δοκιμασία της ἔμεινε σταθερὴ στὴν πίστη της. Καὶ προσῆλθε στὴ Συναγωγὴ μὲ τόσο κόπο, διότι εἶχε πόθο νὰ ἀκούει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Φαίνεται μάλιστα ὅτι ἄκουγε τὸ κήρυγμα τοῦ Κυρίου μὲ ἐνδιαφέρον πολὺ κι ἐκδήλωνε βαθιὰ ἐμπιστοσύνη σ᾿ Αὐτόν. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς δὲν τῆς ζήτησε πίστη γιὰ νὰ κάνει τὸ θαῦμα, διότι διέκρινε τὴν ἐσωτερική της διάθεση. Οὔτε τῆς εἶπε «σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες». Κατόπιν μάλιστα τὴν ὀνόμασε καὶ «κόρη τοῦ Ἀβραάμ», γιὰ νὰ ἀποκαλύψει τὴν εὐσέβειά της.

Φαίνεται λοιπὸν ὅτι ἡ γυναίκα αὐτὴ εἶχε ἐξαγνισθεῖ μὲ τὴν ἀσθένειά της, εἶχε ἀποκτήσει βαθύτερη εὐσέβεια καὶ πίστη. Ἦλθε στὴ Συναγωγὴ γιὰ νὰ διδαχθεῖ καὶ νὰ ὠφεληθεῖ πνευματικῶς. Καὶ ὁ Κύριος μαζὶ μὲ τὴν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς της τῆς χάρισε καὶ τὴ θεραπεία τοῦ σώματος.

Ἡ γυναίκα αὐτὴ ἔγινε σ᾿ ὅλους παράδειγμα ποὺ μᾶς διδάσκει πολύ. Μᾶς διδάσκει νὰ συμμετέχουμε κάθε Κυριακὴ στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Καὶ μάλιστα ἐμεῖς ποὺ δὲν πηγαίνουμε ἁπλῶς σὲ μία Συναγωγὴ γιὰ τὴν ἀκρόαση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ πηγαίνουμε στοὺς ἱεροὺς Ναούς μας, ὅπου τελεῖται ἡ φοβερὴ καὶ ἀναίμακτη θυσία τοῦ Κυρίου μας, ἄγγελοι καὶ ἅγιοι καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς εἶναι ἀνάμεσά μας. Πόσο ἀδικαιολόγητοι λοιπὸν εἴμαστε νὰ ἀπουσιάζουμε, ὅταν μία συγκύπτουσα μὲ τόσο κόπο δὲν παρέλειπε τὸ ἱερό της καθῆκον. Καὶ τί ἀπολογία θὰ δώσουμε στὸν Θεὸ τὴν ὥρα τῆς Κρίσεως, ὅταν ὁ Κύριος θὰ κρίνει μπροστά μας κι ἐκείνη κι ἐμᾶς; Κάθε Κυριακὴ λοιπὸν στὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ παίρνουμε χάρη καὶ δύναμη, φῶς καὶ ζωή. Κάποτε καὶ τὸ θαῦμα, ἐὰν ὁ Θεὸς τὸ κρίνει.

2. Ο ΦΘΟΝΟΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ

Μόλις ἡ γυναίκα θεραπεύτηκε, τὰ ἔκπληκτα μάτια ὅλων στράφηκαν πρὸς τὸν Κύριο. Ἕνας ὅμως δὲν ἄντεχε τὴν κατάσταση αὐτή. Ὁ Ἀρχισυνάγωγος! Αὐτὸς δὲν μπόρεσε νὰ κρύψει τὴ ζήλεια του, καὶ γεμάτος ἀγανάκτηση ἄρχισε νὰ διαμαρτύρεται: Ἕξι ἡμέρες μποροῦμε νὰ ἐργαζόμαστε, φώναξε. Αὐτὲς τὶς ἐργάσιμες ἡμέρες νὰ ἔρχεστε νὰ θεραπεύεστε, κι ὄχι τὸ Σάββατο.

Ὁ Κύριος ὅμως βλέποντας τὴ φοβερὴ ὑποκρισία καὶ τὸ φθόνο τοῦ Ἀρχισυναγώγου, τὸν ξεσκέπασε μπροστὰ σὲ ὅλους: Ὑποκριτή, τοῦ λέει. Ὁ καθένας σας τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου δὲν λύνει τὸ βόδι του ἢ τὸ γαϊδουράκι του ἀπὸ τὴ φάτνη καὶ δὲν τὸ πηγαίνει νὰ τὸ ποτίσει; Καὶ τὸ κάνει αὐτὸ χωρὶς νὰ θεωρεῖται παραβάτης της ἀργίας τοῦ Σαββάτου. Αὐτὴ ὅμως ἡ γυναίκα, ποὺ εἶναι κόρη τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τὴν ἔδεσε ὁ σατανᾶς μὲ τέτοια ἀρρώστια, ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ σηκωθεῖ ὄρθια δεκαοκτὼ ὁλόκληρα χρόνια, δὲν ἔπρεπε νὰ θεραπευθεῖ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου; Κι ἐνῶ τὰ ἔλεγε αὐτὰ ὁ Κύριος, ντροπιάζονταν ὅλοι οἱ ἀντίθετοί του καὶ ἰδιαιτέρως ὁ Ἀρχισυνάγωγος.

Διότι αὐτὸς ἦταν τόσο πολὺ κυριευμένος ἀπὸ τὸ φθόνο, ὥστε παραλογίστηκε. Ἐπειδὴ δὲν τολμοῦσε νὰ ἐλέγξει κατευθείαν τὸν Κύριο, τὰ ἔβαλε πονηρὰ καὶ ὑποκριτικὰ μὲ τὸ λαό. Τοὺς κατηγόρησε ὅτι παρέβαιναν τὸ Σάββατο, ἐνῶ καμία σχέση δὲν εἶχε ὁ λαὸς μὲ τὴ θεραπεία ποὺ ἔγινε. Ἀλλὰ οὔτε ἡ γυναίκα ποὺ θεραπεύτηκε παρακάλεσε τὸν Κύριο νὰ τὴν θεραπεύσει. Ἔπρεπε λοιπὸν αὐτὴ νὰ διαμαρτυρηθεῖ καὶ νὰ ἀρνηθεῖ τὴ θεραπεία της; Τέλος, ἀντὶ νὰ ἀναγνωρίσει ὁ Ἀρχισυνάγωγος τὸ θαῦμα ποὺ ἔγινε, τὸ παρουσιάζει ὡς μιὰ ἁπλὴ ἀνθρώπινη ἐνέργεια! Ἐὰν ἦταν ὅμως μία φυσικὴ θεραπεία, τότε γιατί δὲν τὴν ἔκανε ὁ ἴδιος στὴ συγκύπτουσα κάποια ἄλλη μέρα; Τόσα χρόνια τὴν εἶχε κοντά του.

Ὁ φθόνος λοιπὸν παραλογίζει καὶ ἐξευτελίζει τὸν ἄνθρωπο. Εἶναι μία ἀσθένεια ποὺ ὅταν μᾶς κυριεύσει, μᾶς κάνει ἀνεξέλεγκτους. Κάποτε ὁδηγεῖ καὶ σὲ πράξεις ἀποτρόπαιες καὶ ἐγκληματικές. Πάντοτε ὅμως ἀναστατώνει καὶ συχνὰ διαλύει τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις. Γίνεται τεῖχος ἀκόμη κι ἀνάμεσα σὲ συγγενεῖς. Διαλύει οἰκογένειες, φιλίες, καταστρέφει ψυχές. Χρειάζεται ἑπομένως πολλὴ προσοχή. Ἐὰν βλέπουμε μέσα στὴν ψυχή μας τὸ παραμικρὸ ἴχνος ζήλειας, μὴν τὸ ἀφήνουμε νὰ ἐξελιχθεῖ. Ἀλλὰ νὰ προστρέχουμε στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καὶ νὰ ζητοῦμε τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ τὸ καταπολεμήσουμε ἀμέσως, πρὶν νὰ εἶναι πολὺ ἀργά.

 (Δ­ι­α­σ­κ­ε­υὴ ἀ­πὸ π­α­λ­α­ιὸ τ­ό­μο τ­οῦ Π­ε­ρ­ι­ο­δ­ι­κ­οῦ «Ο Σ­Ω­Τ­ΗΡ»)