Α΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ). ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΧΛΩΡΑΚΑΣ  

Α΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

(9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025)

 

ΕΩΘΙΝΟΝ Δ΄

Τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων, ὄρθρου βαθέος ἦλθον ἐπὶ τὸ μνῆμα, φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα, καί τινες σὺν αὐταῖς. Εὗρον δὲ τὸν λίθον ἀποκεκυλισμένον ἀπὸ τοῦ μνημείου, καὶ εἰσελθοῦσαι οὐχ εὗρον τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαπορεῖσθαι αὐτὰς περὶ τούτου, καὶ Ἰδού, δύο ἄνδρες ἐπέστησαν αὐταῖς ἐν ἐσθήσεσιν ἀστραπτούσαις. ἐμφόβων δὲ γενομένων αὐτῶν καὶ κλινουσῶν τὰ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν, εἶπον πρὸς αὐτάς, Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; οὐκ ἔστιν ᾧδε, ἀλλ' ἠγέρθη. μνήσθητε ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν, ἔτι ὢν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ, λέγων, ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδοθῆναι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν, καὶ σταυρωθῆναι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι. καὶ ἐμνήσθησαν τῶν ῥημάτων αὐτοῦ, καὶ ὑποστρέψασαι ἀπὸ τοῦ μνημείου, ἀπήγγειλαν ταῦτα πάντα τοῖς ἕνδεκα καὶ πᾶσι τοῖς λοιποῖς. ἦσαν δὲ ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία καὶ Ἰωάννα καὶ Μαρία Ἰακώβου, καὶ αἱ λοιπαὶ σὺν αὐταῖς, αἳ ἔλεγον πρὸς τοὺς ἀποστόλους ταῦτα. καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος τὰ ῥήματα αὐτῶν, καὶ ἠπίστουν αὐταῖς. ὁ δὲ Πέτρος ἀναστὰς ἒδραμεν ἐπὶ τὸ μνημεῖον, καὶ παρακύψας βλέπει τὰ ὀθόνια κείμενα μόνα, καὶ ἀπῆλθε, πρὸς ἑαυτόν θαυμάζων τὸ γεγονός.

(Λουκ. κδ΄[24] 1 – 12)

 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)

1 Τὴν πρώτη ὅμως ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος ἀπὸ τὰ βαθιὰ χαράματα ἦλθαν οἱ γυναῖκες στὸ μνῆμα φέρνοντας τὰ ἀρώματα ποὺ εἶχαν ἑτοιμάσει. Μαζί τους ἦλθαν καὶ μερικὲς ἄλλες. 2 Βρῆκαν τότε τὴν πέτρα ποὺ ἔφραζε τὸ μνημεῖο νὰ εἶναι κυλισμένη μακριὰ ἀπ᾿ αὐτό. 3 Κι ὅταν μπῆκαν στὸ μνημεῖο, δὲν βρῆκαν τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. 4 Κι ἐνῶ βρίσκονταν σὲ μεγάλη ἀπορία γιὰ τὸ γεγονὸς αὐτό,  ξαφνικά, δύο ἄγγελοι παρουσιάσθηκαν μπροστά τους ὡς ἄνδρες μὲ στολὲς ποὺ ἄστραφταν ἀπὸ λαμπρότητα. 5 Κι ἐνῶ αὐτὲς κατατρομαγμένες ἔγερναν τὸ πρόσωπό τους στὴ γῆ ἀπὸ εὐλάβεια κι ἐπειδὴ δὲν ἄντεχαν τὴ λάμψη τῶν ἀγγέλων, εἶπαν οἱ ἄγγελοι σ᾿ αὐτές: Γιατί ζητᾶτε ἀνάμεσα στοὺς νεκροὺς αὐτὸν ποὺ τώρα πλέον εἶναι ζωντανός; 6 Δὲν εἶναι ἐδῶ, ἀλλὰ ἀναστήθηκε. Θυμηθεῖτε πῶς σᾶς μίλησε καὶ τί σᾶς εἶχε πεῖ ὅταν ἀκόμη ἦταν στὴ Γαλιλαία, 7 λέγοντας ὅτι σύμφωνα μὲ τὸ προκαθορισμένο σχέδιο τοῦ Θεοῦ πρέπει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ παραδοθεῖ σὲ χέρια ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν καὶ νὰ σταυρωθεῖ, καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα ἀπὸ τὸ θάνατό του νὰ ἀναστηθεῖ. 8 Τότε οἱ μυροφόρες γυναῖκες θυμήθηκαν τὰ λόγια τοῦ Κυρίου. 9 Κι ἀφοῦ ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὸ μνημεῖο, τὰ ἀνήγγειλαν ὅλα αὐτὰ στοὺς ἕνδεκα μαθητὲς καὶ σ᾿ ὅλους τοὺς ἄλλους ποὺ ἦταν μαζὶ μὲ τοὺς ἀποστόλους. 10 Οἱ γυναῖκες ποὺ τὰ ἔλεγαν αὐτὰ στοὺς ἀποστόλους ἦταν ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία καὶ ἡ Ἰωάννα καὶ ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Ἰακώβου καὶ οἱ ὑπόλοιπες ποὺ ἦταν μαζί τους. 11 Τὰ λόγια τους ὅμως αὐτὰ φάνηκαν στοὺς μαθητὲς σὰν φλυαρία καὶ ἐπινόηση τῆς φαντασίας τους. Καὶ δὲν τὶς πίστευαν. 12 Παρόλα αὐτά ὅμως ὁ Πέτρος σηκώθηκε κι ἔτρεξε στό μνημεῖο. Κι ἀφοῦ ἔσκυψε ἀπό τή θύρα, βλέπει μόνο τούς νεκρικούς ἐπιδέσμους νά εἶναι κάτω στό μνημεῖο, χωρίς τό σῶμα. Τότε ἐπέστρεψε στό σπίτι πού ἔμενε γεμάτος ἀπορία κι ἔκπληξη γι᾿ αὐτό πού εἶχε γίνει.

 

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  

Ἀδελφοί, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν. Ἀναλογίσασθε γὰρ τὸν τοιαύτην ὑπομεμενηκότα ὑπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν εἰς αὐτὸν ἀντιλογίαν, ἵνα μὴ κάμητε ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν ἐκλυόμενοι. Οὔπω μέχρις αἵματος ἀντικατέστητε πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ἀνταγωνιζόμενοι, καὶ ἐκλέλησθε τῆς παρακλήσεως, ἥτις ὑμῖν ὡς υἱοῖς διαλέγεται· υἱέ μου, μὴ ὀλιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος. Ὅν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται. Εἰ παιδείαν ὑπομένετε, ὡς υἱοῖς ὑμῖν προσφέρεται ὁ Θεός· τίς γάρ ἐστιν υἱὸς ὃν οὐ παιδεύει πατήρ; Εἰ δὲ χωρίς ἐστε παιδείας, ἧς μέτοχοι γεγόνασι πάντες, ἄρα νόθοι ἐστὲ καὶ οὐχ υἱοί. Εἶτα τοὺς μὲν τῆς σαρκὸς ἡμῶν πατέρας εἴχομεν παιδευτὰς καὶ ἐνετρεπόμεθα· οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑποταγησόμεθα τῷ πατρὶ τῶν πνευμάτων καὶ ζήσομεν; Οἱ μὲν γὰρ πρὸς ὀλίγας ἡμέρας κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτοῖς ἐπαίδευον, ὁ δὲ ἐπὶ τὸ συμφέρον, εἰς τὸ μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ.                                                        

  (Ἑβρ. ιβ΄[12] 1 – 10)

 

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Ἀ­δελ­φοί, ἔχοντας κι ἐμεῖς τριγύρω μας ἕνα τόσο μεγάλο καί πυκνό σύννεφο ἁγίων ἀνθρώπων πού μαρτύρησαν γιά τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως, ἄς πετάξουμε ἀπό πάνω μας κάθε φορτίο βιοτικῶν πραγμάτων καί φροντίδων, ἐπιπλέον μάλιστα καί τήν ἁμαρτία, στήν ὁποία εὔκολα κανείς παρασύρεται. Κι ἄς τρέχουμε μέ ὑπομονή τόν ἀγώνα πού προβάλλει μπροστά μας. Καί πουθενά ἀλλοῦ ἄς μή στρέφουμε τά βλέμματά μας καί τήν προσοχή μας παρά μόνο στόν Ἰησοῦ, πού εἶναι ὁ ἀρχηγός καί θεμελιωτής τῆς πίστεώς μας καί μᾶς τελειοποιεῖ σ᾿ αὐτήν. Αὐτός, γιά τή χαρά πού εἶχε μπροστά του καί θά δοκίμαζε ὅταν μέ τό πάθημά του θά ἔσωζε πολλούς, ὑπέμεινε σταυρικό θάνατο καί περιφρόνησε τή ντροπή καί τήν ἀτίμωση τοῦ θανάτου αὐτοῦ. Γι᾿ αὐτό καί ἔχει καθίσει τώρα στά δεξιά τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ. Τρέχετε κι ἐσεῖς μέ ὑπομονή τόν δικό σας ἀγώνα. Ἀναλογισθεῖτε λοιπόν αὐτόν πού ἔχει ὑποφέρει μέ ὑπομονή τόση ἐχθρότητα ἐναντίον του καί ἀτίμωση ἀπό τούς ἁμαρτωλούς σταυρωτές του, γιά νά μήν ἀποκάμετε καί παραλύσουν οἱ ψυχές σας ἀπό τήν ἀποθάρρυνση. Καί βέβαια στόν ἀγώνα σας ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας δέν ἀντισταθήκατε ἀκόμη τόσο πολύ, μέχρι τό σημεῖο νά δεχθεῖτε τραύματα καί νά χύσετε τό αἷμα σας. Καί ξεχάσατε τήν προτροπή καί νουθεσία πού μᾶς κάνει ὁ Θεός, ὅταν μᾶς μιλάει σάν πατέρας πρός τά παιδιά του: Παιδί μου, μήν παραμελεῖς καί μή βγάζεις ἀπ᾿ τό νοῦ σου τήν ὠφέλεια πού φέρνει ἡ παιδαγωγία τοῦ Κυρίου πού γίνεται μέσα ἀπό τίς θλίψεις, καί μήν ἀποθαρρύνεσαι, ὅταν ἐλέγχεσαι καί ἐπιτιμᾶσαι ἀπ᾿ αὐτόν. Διότι ἐκεῖνον πού ἀγαπᾶ ὁ Κύριος τόν παιδαγωγεῖ μέ θλίψεις, καί μαστιγώνει μέ δοκιμασίες καθέναν πού τόν δέχεται κοντά του σάν δικό του παιδί. Ἐάν λοιπόν μέ ὑπομονή δέχεσθε τήν παιδαγωγία, ὁ Θεός συμπεριφέρεται πρός ἐσᾶς σάν πατέρας πρός τά παιδιά του. Διότι ποιός γιός εἶναι ἐκεῖνος πού δέν τόν παιδαγωγεῖ ὁ πατέρας του; Πραγματικά κανείς. Ἐάν πάλι μένετε χωρίς τήν παιδαγωγία πού δέχθηκαν καί δοκίμασαν ὅλα τά γνήσια παιδιά τοῦ Θεοῦ, τότε ἀποδεικνύεται ἀπ᾿ αὐτό ὅτι εἶστε νόθα, κι ὄχι γνήσια παιδιά τοῦ Θεοῦ. Ἔπειτα προσέξτε καί κάτι ἄλλο: Ὅταν ἤμασταν μικρά παιδιά, εἴχαμε τούς σαρκικούς πατέρες μας παιδαγωγούς, πού τιμωροῦσαν τίς παρεκτροπές μας. Κι ὅμως ἐμεῖς τούς σεβόμασταν καί αἰσθανόμασταν ντροπή μπροστά τους. Δέν θά πρέπει λοιπόν πολύ περισσότερο νά ὑποταχθοῦμε στόν Θεό, τόν Πατέρα τῶν πνευματικῶν καί λογικῶν ὑπάρξεων, ὥστε μέ τήν ὑποταγή μας αὐτή νά ζήσουμε τήν εὐτυχισμένη αἰώνια ζωή;

 

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ ἠ­θέ­λη­σεν ὁ Ἰ­η­σοῦς ἐ­ξελ­θεῖν εἰς τὴν Γα­λι­λα­ί­αν, καὶ εὑ­ρί­σκει Φίλιππον καὶ λέ­γει αὐ­τῷ· ἀ­κο­λο­ύ­θει μοι. Ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀ­πὸ Βηθ­σα­ϊ­δά, ἐκ τῆς πό­λε­ως Ἀν­δρέ­ου καὶ Πέτρου. εὑ­ρί­σκει Φίλιππος τὸν Να­θα­να­ὴλ καὶ λέ­γει αὐ­τῷ· ὄν ἔ­γρα­ψε Μω­ϋ­σῆς ἐν τῷ νό­μῳ καὶ οἱ προ­φῆ­ται, εὑ­ρή­κα­μεν, Ἰ­η­σοῦν τὸν υἱ­ὸν τοῦ Ἰ­ω­σὴφ τὸν ἀ­πὸ Να­ζα­ρέτ. καὶ εἶ­πεν αὐ­τῷ Να­θα­να­ήλ· ἐκ Να­ζα­ρὲτ δύ­να­ταί τι ἀ­γα­θὸν εἶ­ναι; λέ­γει αὐ­τῷ Φίλιππος· ἔρ­χου καὶ ἴ­δε. εἶ­δεν ὁ Ἰ­η­σοῦς τὸν Να­θα­να­ὴλ ἐρ­χό­με­νον πρὸς αὐ­τὸν καὶ λέ­γει πε­ρὶ αὐ­τοῦ· ἴ­δε ἀ­λη­θῶς Ἰσ­ρα­η­λί­της ἐν ᾧ δό­λος οὐκ ἔ­στι. λέ­γει αὐ­τῷ Να­θα­να­ήλ· πόθεν με γι­νώ­σκεις; ἀ­πε­κρί­θη Ἰ­η­σοῦς καὶ εἶ­πεν αὐ­τῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φω­νῆ­σαι, ὄν­τα ὑ­πὸ τὴν συ­κῆν εἶ­δόν σε. ἀ­πε­κρί­θη Να­θα­να­ήλ καὶ λέ­γει αὐ­τῷ· Ραβ­βί, σὺ εἶ ὁ υἱ­ὸς τοῦ Θε­οῦ, σὺ εἶ ὁ βα­σι­λεὺς τοῦ Ἰσ­ρα­ήλ. ἀ­πε­κρί­θη Ἰ­η­σοῦς καὶ εἶ­πεν αὐ­τῷ· ὄ­τι εἶ­πόν σοι, εἶ­δόν σε ὑ­πο­κά­τω τῆς συ­κῆς, πι­στε­ύ­εις; με­ί­ζω το­ύ­των ὄ­ψῃ.  καὶ λέ­γει αὐ­τῷ· ἀ­μὴν ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν, ἀ­π' ἄρ­τι ὄ­ψε­σθε τὸν οὐ­ρα­νὸν ἀ­νε­ῳ­γό­τα, καὶ τοὺς ἀγ­γέ­λους τοῦ Θε­οῦ ἀ­να­βα­ί­νον­τας καὶ κα­τα­βα­ί­νον­τας ἐ­πὶ τὸν υἱ­ὸν τοῦ ἀν­θρώ­που.               

                                                       (Ιω. α΄[1] 44 – 52)

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ    

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΜΑΣ ἀνάγνωσμα, παρόλο ὅτι ἀρχικὰ δὲν εἶχε ἐπιλεγεῖ γιὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐντούτοις, κατὰ θεία Πρόνοια, εἶναι ἀπολύτως ταιριαστὸ μὲ τὰ οὐσιαστικὰ νοήματα αὐτῆς τῆς μέρας.

Ἀπό τὸ πρῶτο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ἰωάννη Εὐαγγελίου ἔχει ληφθεῖ ἡ περικοπή καί ἀναφέρεται στὴν κλήση τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου.

ΕΙΧΑΝ ΗΔΗ ΚΛΗΘΕΙ οἱ δύο ἀδελφοί, ὁ Ἀνδρέας καὶ ὁ Πέτρος, καί οἱ ἄλλοι δύο, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης. Ἐδῶ τώρα μᾶς περιγράφεται ἡ κλήση τοῦ Φιλίππου καὶ τοῦ Ναθαναήλ. Ὁ Κύριος καλεῖ πρῶτα τὸν Φίλιππο. «Ἀκολούθει μοι», τοῦ λέγει. Καὶ ἐκεῖνος ἐγκαταλείπει τὰ πάντα καὶ Τὸν ἀκολουθεῖ.

Ἀλλὰ δὲν Τὸν ἀκολουθεῖ μόνος.  Ὅταν καταλαβαίνει τί θησαυρὸς τοῦ χαρίστηκε, τρέχει καὶ βρίσκει τὸν ἀγαπημένο του φίλο, τὸν Ναθαναήλ. Καὶ πόσο χαρακτηριστικὰ τοῦ ὁμιλεῖ! Αὐτὸν ποὺ περίμεναν οἱ Προφῆται καὶ γιὰ τὸν Ὁποῖο ἔγραψε ὁ Μωϋσῆς στὸν Νόμο, τὸν βρήκαμε! Εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ θεωρούμενος υἱὸς τοῦ Ἰωσὴφ ἀπό τὴν Ναζαρέτ.

«Εὑρήκαμεν»! Τί λέξις εἶναι αὐτή! Εὑρήκαμε τὸν θησαυρό μας. Εὑρήκαμε Αὐτὸν ποὺ περίμεναν μὲ ἀγωνία οἱ προγονοί μας. Εὑρήκαμε! Νὰ μία λέξις ποὺ ἐκφράζει τόσο δυνατὰ καὶ μᾶς σήμερα. Εὑρήκαμε καὶ μεῖς τήν ἀλήθεια. Ἔχουμε, κατέχουμε τὴν ἀληθινή πίστη, τὴν Ὀρθοδοξία. Ἔχουμε δηλαδὴ τὸν Χριστό. Διότι ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι ὁ Χριστός. Πτωχὴ καὶ ἀδύναμη ἐξωτερικά. Ἔτσι ποὺ πολλοὶ μόνο ἀπ' αὐτὸ νὰ τὴν ἀπορρίπτουν. Ὅπως ἀρχικὰ ἀπέρριψε ὁ Ναθαναὴλ τὴν πρόσκληση τοῦ Φιλίππου.

«ΕΚ ΝΑΖΑΡΕΤ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι;», τοῦ εἶπε. Ἀπό τὴν Ναζαρέτ, τὸ κακόφημο αὐτὸ μέρος, μπορεῖ ποτὲ νὰ προέλθει κάτι καλό; Καὶ ἡ ἀπάντηση τοῦ Φιλίππου συγκλονιστική: «Ἒρχου καί ἴδε», ἔλα καὶ δὲς μόνος σου.

«Ἔρχου καὶ ἴδε»! Εἶπαν πώς αὐτὸ εἶναι καὶ ὁ ἐπιτυχέστερος ὁρισμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας. Τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία; Ἀκριβῶς αὐτό: «ἔρχου καί ἴδε»! Ἔλα καὶ δὲς μόνος σου. Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ περιγραφεῖ. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι γεύση θείας Ζωῆς. Γεύση! Δὲν μπορεῖ νὰ σοῦ τὴν περιγράφει ἄλλος. Πρέπει νὰ τὴν γευθεῖς. Νὰ ζήσεις ἐσύ προσωπικὰ τὴ ζωὴ της, τὴ χαρά της, νά ἀπολαύσεις τὸ φῶς, τὴν ἐλευθερία της.

ΟΤΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ εἶδε τὸν Ναθαναὴλ νὰ πλησιάζει κοντά Του, εἶπε: Νά ἕνας ἀληθινός Ἰσραηλίτης, στὸν ὁποῖο δὲν ὑπάρχει δόλος καὶ πονηρία. Καὶ ὅταν ἀπορημένος ὁ Ναθαναὴλ ρώτησε: «πόθεν μὲ γινώσκεις», ἀπό ποῦ μέ γνωρίζεις, ὁ Κύριος ἀπαντᾶ: Πρὶν ἀκόμη σὲ φωνάξει ὁ Φίλιππος, σὲ εἶδα κάτω ἀπὸ τὴ συκιά ὅπου βρισκόσουν. Κάτω ἀπό τὴ συκιά! Τί ἄραγε νὰ ἔκανε; Οἱ ἑρμηνευταί λέγουν ὅτι πιθανὸν προσευχόταν. Αὐτὴ ὅμως ἡ ἀποκάλυψη συγκλονίζει τὸν Ναθαναήλ, ποὺ λέγει γεμάτος θαυμασμό: Διδάσκαλε, Ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Ἐσύ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. Μία συγκλονιστικὴ ὁμολογία, ποὺ παρακινεῖ τὸν Κύριο νὰ τοῦ πεῖ: Ἀπ' αὐτὸ πού σοῦ εἶπα, ὅτι σέ εἶδα κάτω ἀπό τή συκιά, ἐπίστευσες; «Μείζω τούτων ὄψει». Πολὺ μεγαλύτερα καὶ θαυμαστότερα πράγματα θὰ δεῖς τώρα. Σᾶς βεβαιώνω ὅτι ἀπό τώρα θὰ δεῖτε ἀνοικτὸ τὸν οὐρανό, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ νὰ ἀνεβαίνουν καί νὰ κατεβαίνουν εἰς Ἐμέ.

ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

Μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τό θαῦμα συνεχίζεται ἐπί δύο χιλιετίες. Ὁ Οὐρανὸς εἶναι ἀνοικτὸς μέσα στὴν Ὀρθοδοξία. Ἀνοικτός! Οἱ ἄγγελοι ἀνεβοκατεβαίνουν, οἱ ἅγιοι εἶναι κοντά μας, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ πλημμυρίζει τὴ ζωή μας. Δὲν εἶναι ἔργο ἀνθρώπων. Εἶναι δῶρο τοῦ Οὐρανοῦ αὐτὴ ἡ ζωή. Εἶναι ξεχείλισμα τῆς θείας Ζωῆς. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἐν Τριάδι Θεὸς μαζί μας.

Γι' αὐτὸ ἡ Ὀρθοδοξία μας δὲν θὰ σβήσει ποτέ! Οἱ πλάνες ἀργά ἢ γρήγορα θὰ ἐξαφανισθοῦν. Ἡ Ὀρθοδοξία θὰ μείνει γιὰ πάντα. Θὰ θριαμβεύσει! Εἶπαν χείλη κορυφαίου ἱστορικοῦ ὅτι στὸν εἰκοστό πρῶτο αἰῶνα οἱ ἄλλες χριστιανικὲς Ὁμολογίες θὰ ἑξαφανισθοῦν καὶ μόνο ἡ Ὀρθοδοξία θὰ μείνει ἀκλόνητη. Ὁ εἰκοστὸς πρῶτος αἰών θά εἶναι ὁ αἰών τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐβεβαίωσαν.

Καὶ θὰ εἶναι πράγματι. Ὄχι μόνο ὁ εἰκοστὸς πρῶτος αἰών, ἀλλά καί ἡ τρίτη χιλιετία, τὴν ὁποία ἤδη ἔχουμε ἀρχίσει νὰ διανύουμε. Θὰ εἶναι ἡ χιλιετία τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ ὅλες οἱ χιλιετίες, ὅσες καί ἄν ὑπάρξουν, χιλιετίες τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ εἶναι.

Διότι ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας! Ὁ Θεός μας!

     (Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)