ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. ΤΑ ΑΝΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(ΟΣΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΑΘΩ)

 (5 ΙΟΥλΙΟΥ 2015)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  

Ἀδελφοί, ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, Πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες. Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.

                                    (Γαλ.ε΄[5] 22 – στ΄ [6] 2)

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

      Ἀδελφοί, ὁ καρπὸς ποὺ παράγει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μὲ τὸ φωτισμὸ καὶ τὴ χάρη ποὺ χορηγεῖ στὶς ψυχές μας, εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρὰ ποὺ προέρχεται ἀπό τὴν ἀγαθὴ συνείδηση, ἡ εἰρήνη ποὺ εἶναι ἀχώριστη ἀπ' αὐτήν, ἡ ἀνοχὴ καὶ ἡ πλατιὰ καρδιὰ στὶς ἀδικίες ποὺ μᾶς κάνουν οἱ ἄλλοι, ἡ ἀγαθὴ διάθεση καὶ καλοσύνη, ἡ εὐεργετικὴ διάθεση καὶ συμπεριφορά, ἡ πίστη καὶ ἡ ἀξιοπιστία στὰ λόγια καὶ τὶς ὑποσχέσεις μας, ἡ πραότητα, ἡ ἐγκράτεια σὲ ὁτιδήποτε πονηρό. Ἀπέναντι στοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς ποὺ ἔχουν τὶς ἀρετὲς αὐτὲς δὲν ἰσχύει ὁ νόμος. Κι ὅσοι ἀνήκουν πραγματικὰ στὸν Χριστό, ἔχουν νεκρώσει τὸ σαρκικὸ ἄνθρωπο μὲ τὰ πάθη καὶ τὶς ἐπιθυμίες του. Ἐάν ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὶς ἐμπνεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἂς συμπεριφερόμαστε καὶ σύμφωνα μέ τίς προσταγὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ὄχι κινούμενοι ἀπό ἐλατήρια ἰδιοτέλειας καὶ ματαιοδοξίας. Ἄς μὴ γινόμαστε ματαιόδοξοι, προκαλώντας ὁ ἕνας τὸν ἄλλο σὲ φιλονικίες καὶ φθονώντας ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Σᾶς κάνω προσεκτικοὺς στὴ ματαιοδοξία καί τό φθόνο, διότι οἱ ἀδυναμίες τῶν ἀδελφῶν γίνονται ἀφορμὴ νὰ ἐκδηλώνει ὁ ἕνας κι ὀ ἄλλος τή φιλαρχία του. Ὄχι, ἀδελφοὶ  κι ἐάν ἀπό ἀδυναμία πέσει ἕνας ἄνθρωπος σὲ κάποιο ἁμάρτημα, ἐσεῖς πού εἶστε πνευματικὰ ἰσχυροί, νὰ τὸν διορθώνετε καὶ νὰ τὸν παιδαγωγεῖτε μὲ πνεῦμα πραότητος. Ἐσύ μάλιστα πού διορθώνεις τὸν ἄλλο πρόσεχε τὸν ἑαυτό σου μὴν πέσεις κι ἐσύ σὲ πειρασμὸ  καὶ θὰ συμβεῖ αὐτὸ εἴτε μέ τό νά παρασυρθεῖς στὸ ἴδιο ἁμάρτημα, εἴτε μὲ τὸ νὰ κυριευθεῖς ἀπό ἀνυπομονησία ἢ ματαιοδοξία καὶ φιλαρχία, καί γενικότερα ἀπό ἐγωισμό. Γιὰ νὰ προστατεύεστε λοιπὸν ἀπό τόν κίνδυνο νά πέσετε κι ἐσεῖς, νὰ ὑπομένετε ὁ ἕνας τὶς ἐνοχλήσεις τοῦ ἄλλου, πού ὀφείλονται στὰ ἐλαττώματα καὶ τὶς ἐλλείψεις του  κι ἔτσι, μὲ τὴν ὑπομονετικὴ αὐτὴ ἀνοχή, ἐκπληρῶστε τελείως τὸ νόμο τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τήν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης. Ἄνθρωπος ποὺ δὲν ὑπομένει μέ ἀγάπη τὴν ἀδυναμία τοῦ ἄλλου, δὲν συναισθάνεται ὅτι ἔχει κι αὐτὸς ἐλαττώματα, ἀλλά ἔχει μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του. Ἡ ἰδέα του ὅμως αὐτή εἶναι ψεύτικη.

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι, ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. Καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν, λέγοντες· Τί ἡμῖν καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; Ἦν δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. Οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὑπάγετε. Οἱ δὲ ἐξελθόντες, ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. Καὶ ἰδοὺ, ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. Οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον· καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν, ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. Καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ ᾿Ιησοῦ· καὶ ἰδόντες αὐτὸν, παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν.  Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον, διεπέρασε, καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.

                                         (Ματθ. η΄[8] 28 –θ΄[9] 1)

ΚΑΤΟΧΗ!

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ    

Παράδοξη ἦταν ἡ ὑποδοχὴ ποὺ ἐπιφύλαξε στὸν Κύριο ἡ χώρα τῶν Γεργεσηνῶν. Μόλις ὁ Κύριος ἔφυγε ἀπὸ τὴν Καπερναοὺμ καὶ ἔφθασε μὲ τὸ πλοιάριο στὴν περιοχὴ αὐτή, τὸν συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι, οἱ ὁποῖοι σκόρπιζαν φόβο καί τρόμο στὴν περιοχή. Ἦσαν «χαλεποὶ λίαν», τονίζει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστὴς  κατοικοῦσαν δὲ στὰ μνήματα καὶ μὲ τὴ φρικτὴ παρουσία του δὲν ἄφηναν νὰ πλησιάσει κανείς ἄνθρωπος στὸν τόπο ἐκεῖνο.

Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου τάραξε τὰ δύο δυστυχισμένα πλάσματα, ποὺ ἄρχισαν νὰ φωνάζουν μὲ ἀγωνία καί φοβο. Τί φώναζαν; «Τί ἡμῖν καί σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ;»  ποιὰ σχέση ὑπάρχει ἀνάμεσά μας, Ἰησοῦ, υἱέ τοῦ Θεοῦ; Ἦρθες ἐδῶ πρόωρα, πρὶν τὴν ὥρα τῆς Κρίσεως, γιά νά μᾶς βασανίσεις; Μὲ τὸ στόμα τῶν δύο δαιμονισμένων ὁμιλοῦν βέβαια οἱ δαίμονες. Γνωρίζουν ὅτι τούς περιμένει ἡ τιμωρία, ἀλλὰ δὲν φαντάζονταν ὅτι θά ἐρχόταν τόσο νωρίς. Γι’ αὐτὸ καί, ὅταν βλέπουν τὸν Κύριο νὰ τοὺς πλησιάζει, διαμαρτύρονται, προσπαθοῦν νὰ κερδίσουν χρόνο.

Πῶς κατανόησαν ὅτι ὁ Κύριος ἐπρόκειτο νὰ τοὺς βασανίσει; Ἡ ἴδια ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου εἶναι φρικτὸ βασανιστήριο γι' αὐτούς. Αὐτὴ εἶναι ἡ πλέον φρικτὴ κόλασή τους, τὸ νὰ βρίσκονται ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Μάλιστα, καθὼς κατάλαβαν ὅτι ὁ Κύριος θὰ τοὺς ἐκδιώξει ἀπό τούς δύο ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν κυριεύσει, τὸ βασανιστήριό τους ἔγινε φρικτότερο. Διότι αὐτοί, βασανίζοντας τοὺς ἀνθρώπους, σβήνουν πρόσκαιρα τὴν φονικὴ φωτιά ποὺ τοὺς κατακαίει. Τώρα αὐτὴ ἡ πρόσκαιρη ἱκανοποίησή τους αἰσθάνονται ὅτι θὰ τοὺς ἀφαιρεθεῖ. Γι' αὐτὸ καὶ ὑποφέρουν τόσον πολύ.

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΤΟΥΣ οἱ τύραννοι τῶν ἀνθρώπων κάνουν μία κίνηση ἀπελπισίας. Ζητοῦν ἀπό τὸν Κύριο, ἐάν τούς ἐκδιώξει ἀπό τούς ἀνθρώπους, νὰ τοὺς ἐπιτρέψει νὰ εἰσέλθουν σὲ ἕνα κοπάδι χοίρων, ποὺ ἔβοσκε κάπου ἐκεῖ κοντά. Ὁ Κύριος τοὺς τὸ ἐπέτρεψε. Καὶ τότε ὅλο ἐκεῖνο τὸ κοπάδι τῶν χοίρων, μόλις τὸ κατέλαβαν οἱ δαίμονες, ὥρμησε πρὸς τὸν γκρεμὸ καὶ ἔπεσε καί πνίγηκε μέσα στὴ λίμνη. Ἦταν ἕνα θέαμα τραγικό. Οἱ δὲ βοσκοί, συγκλονισμένοι ἀπό τὸ γεγονός, ἔτρεξαν καί ἀνήγγειλαν στοὺς κατοίκους τῆς πόλεως τὰ ὅσα συνέβησαν.

Γιατί ὁ Κύριος ἐπέτρεψε στοὺς δαίμονες νὰ καταλάβουν τὸ κοπάδι τῶν χοίρων; Τὸ ἐπέτρεψε κυρίως, διότι ἦταν ἀπαγορευμένο στοὺς Ἑβραίους νὰ τρώγουν χοιρινὸ κρέας καὶ νὰ ἐκτρέφουν χοίρους. Αὐτοὶ ἐπομένως ποὺ ἔτρεφαν τοὺς χοίρους παρανομοῦσαν γι' αὐτὸ ὁ Κύριος ἐπέτρεψε δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου νὰ τιμωρηθοῦν.

ΤΟ ΟΛΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ὡστόσο εἶχε μία πολὺ θλιβερή κατάληξη. Οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως, ἀντί νά μετανοήσουν καὶ νὰ δεχθοῦν τὸν Κύριο μὲ εὐγνωμοσύνη ὡς σωτήρα τους, φοβήθησαν μήπως ὑποστοῦν καὶ ἄλλες καταστροφὲς καὶ Τὸν παρακάλεσαν νὰ φύγει ἀπὸ τὰ μέρη τους. Καὶ ὁ Κύριος, ἐφ’ ὅσον ἐκεῖνοι δὲν Τὸν ἤθελαν, πῆρε τὸ πλοῖο καὶ γύρισε πάλιν στὴν Καπερναούμ, τὴν πόλη ποὺ εἶχε καταστήσει κέντρο τῆς δράσης Του.

Θλιβερό πράγματι τὸ φαινόμενο. Ἐνῶ ὁ Κύριος ἀπάλλαξε ἀπό μιά μάστιγα ὅλη ἐκείνη τὴν περιοχή, οἱ εὐεργετημένοι κάτοικοί της φανερώνονται ἀχάριστοι. Ὑπολογίζουν περισσότερο τὴν οἰκονομική ζημιά ποὺ ὑπέστησαν, ἀπό τήν εὐεργεσία πού ὁ Κύριος τούς χάρισε. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἦσαν πνευματικά ὑποδουλωμένοι στὸ διάβολο, ὅπως σωματικά οἱ δυό δαιμονισμένοι. Καὶ δυστυχῶς στὴν περίπτωση αὐτή προτίμησαν νὰ ἐξακολουθήσουν νὰ μένουν ὑποδουλωμένοι στὸν ἐχθρό τους.

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΔΕΝ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ

Εἶναι πολὺ σημαντικό νὰ ὑπογραμμίσουμε αὐτὴ τὴν τόσο βασικὴ ἀλήθεια ποὺ ἀπορρέει ἀπό τὸ περιστατικὸ τοῦ σημερινοῦ μας Εὐαγγελίου. Τήν ἀλήθεια ὅτι οἱ δαίμονες δὲν ἔχουν ἐξουσία ἀνεξέλεγκτη πάνω στοὺς ἀνθρώπους. Ὁτιδήποτε κάνουν, τὸ κάνουν μὲ τὴν ἄδεια τοῦ Θεοῦ. Δὲν μποροῦν νὰ βλάψουν αὐθαιρέτως τὸν ἄνθρωπο. Ἀκόμη καὶ γιὰ νὰ βλάψουν τοὺς χοίρους, ζητοῦν  τήν ἔγκριση τοῦ Κυρίου.

Ἑπομένως, νὰ γνωρίζουμε ὅτι οἱ δαίμονες, τόσο μόνο μποροῦν νὰ ἐπέμβουν στὴ ζωή μας, ὅσο τοὺς ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Δὲν μποροῦν οὔτε ἕνα χιλιοστό περισσότερο. Καὶ αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὅσες συμφορὲς καὶ δυστυχίες κι ἄν μᾶς εὕρουν, ἔχουν ὅλες τήν ἔγκριση τοῦ Θεοῦ, τὶς ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Καὶ τὶς ἐπιτρέπει γιὰ τὸ καλό μας, ἀπό ἀγάπη πρὸς ἐμᾶς. Εἶναι εὐκαιρίες, ποὺ μᾶς τὶς στέλνει μὲ μέτρο, γιὰ νὰ δείξουμε τὴν πιστότητά μας σ' Αὐτόν, τὴν ὑπομονή μας, τὸν ἀγῶνα μας. Τὶς ἐπιτρέπει δὲ κατὰ τὴν ἀντοχή μας. Δὲν ἀφήνει τὸν διαβολο νὰ μᾶς πειράξει περισσότερο ἀπ’ ὅσο ἀντέχουμε. Ἐάν τὸν ἄφηνε ἀνεξέλεγκτο, θὰ μᾶς εἶχε κάνει ὅλους κομμάτια. Τόσο μῖσος καὶ κακία ἔχει τὸ πονηρὸ πνεῦμα ἐναντίον μας.

Τὴ ζωή μας καὶ τὴν πορεία ὅλου τοῦ κόσμου τὰ κυβερνᾶ καὶ τὰ κατευθύνει ὁ Θεός. Ὁ δὲ διάβολος μὲ τὴν κακία του, χωρὶς νά τό θέλει καὶ χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιεῖ, βοηθεῖ στὸ νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ πάνσοφο σχέδιο τοῦ Θεοῦ.

Ἀπομένει τώρα αὐτὸ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ νά θελήσουμε νά τὸ ὑπηρετήσουμε καὶ μεῖς γιά νὰ σωθοῦμε.

(Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)