ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

   ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Στ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ἀ­δελ­φοί, ἔ­χον­τες χα­ρί­σμα­τα κα­τὰ τὴν χά­ριν τὴν δο­θεῖ­σαν ἡ­μῖν δι­ά­φο­ρα, εἴ­τε προ­φη­τε­ί­αν, κα­τὰ τὴν ἀ­να­λο­γί­αν τῆς πί­στε­ως, εἴ­τε δι­α­κο­νί­αν, ἐν τῇ δι­α­κο­νί­ᾳ, εἴ­τε ὁ δι­δά­σκων, ἐν τῇ δι­δα­σκα­λί­ᾳ, εἴ­τε ὁ πα­ρα­κα­λῶν, ἐν τῇ πα­ρα­κλή­σει, ὁ με­τα­δι­δο­ύς, ἐν ἁ­πλό­τη­τι, ὁ προ­ϊ­στά­με­νος, ἐν σπου­δῇ, ὁ ἐ­λε­ῶν, ἐν ἱ­λα­ρό­τη­τι. ῾Η ἀ­γά­πη ἀ­νυ­πό­κρι­τος. Ἀ­πο­στυ­γοῦν­τες τὸ πο­νη­ρόν, κολ­λώ­με­νοι τῷ ἀ­γα­θῷ, τῇ φι­λα­δελ­φί­ᾳ εἰς ἀλ­λή­λους φι­λό­στορ­γοι, τῇ τι­μῇ ἀλ­λή­λους προ­η­γο­ύ­με­νοι, τῇ σπου­δῇ μὴ ὀ­κνη­ροί, τῷ πνε­ύ­μα­τι ζέ­ον­τες, τῷ Κυ­ρί­ῳ δου­λε­ύ­ον­τες, τῇ ἐλ­πί­δι χα­ί­ρον­τες, τῇ θλί­ψει ὑ­πο­μέ­νον­τες, τῇ προ­σευ­χῇ προ­σκαρ­τε­ροῦν­τες, ταῖς χρε­ί­αις τῶν ἁ­γί­ων κοι­νω­νοῦν­τες, τὴν φι­λο­ξε­νί­αν δι­ώ­κον­τες. Εὐ­λο­γεῖ­τε τοὺς δι­ώ­κον­τας ὑ­μᾶς, εὐ­λο­γεῖ­τε καὶ μὴ κα­τα­ρᾶ­σθε.      

                                                     (Ρωμ. Ιβ΄[12] 6-14)

Ε­Ρ­Μ­Η­Ν­Ε­ΙΑ (Π.Ν.Τ­Ρ­Ε­Μ­Π­Ε­ΛΑ)

Ἀδελφοί, ἔχοντας διάφορα χαρίσματα καὶ ἱκανότητες, ἀνάλογα μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού μᾶς δόθηκε, ἂς ἀρκούμαστε σ' αὐτὲς κι ἂς μή ζητοῦμε ἐγωιστικά ἐκεῖνα ποὺ δὲν μᾶς ἔδωσε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Εἴτε δηλαδὴ ἔχουμε τὸ χάρισμα τῆς προφητείας, ἂς προφητεύουμε ἀνάλογα μὲ τὸ χάρισμα πού δόθηκε στὸν καθένα σύμφωνα μὲ τὸ βαθμὸ τῆς πίστεώς του. Εἴτε ἔχουμε χάρισμα ἐκκλησιαστικῆς διακονίας, ἂς μένουμε στὸ χάρισμα αὐτὸ τῆς διακονίας. Εἴτε εἶναι κανείς διδάσκαλος τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς μένει στὴ διδασκαλία κι ἀς ἀρκεῖται νὰ ἐξηγεῖ τὶς ἀλήθειες ποὺ ἀποκαλύπτονται ἀπό τούς προφῆτες καὶ περιλαμβάνονται στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Κι ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὸ χάρισμα νὰ προτρέπει στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἐφαρμογὴ τῶν θείων ἀληθειῶν, τίς ὁποῖες ἀποκαλύπτει βέβαια ὁ προφήτης, ἐξηγεῖ ὅμως ὁ διδάσκαλος, ἂς μένει στὸ ἔργο τῆς προτροπῆς. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει κλίση νὰ μοιράζει ἀπό τὰ ἀγαθά του στοὺς φτωχούς, ἂς τὸ κάνει αὐτὸ μὲ ἁπλότητα, χωρὶς ἐπίδειξη ἢ ἄλλα ἐγωιστικὰ ἐλατήρια. Ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο ἀνατέθηκε ἡ ἐπιστασία, ἡ φροντίδα καὶ ἡ ἐπιμέλεια ὁποιουδήποτε καλοῦ ἔργου, ἂς ἐπιστατεῖ μὲ προθυμία καὶ δραστηριότητα. Κι ἐκεῖνος ποὺ κάνει ἐλεημοσύνη, ἂς ἐλεεῖ μὲ χαρὰ καὶ καλοσύνη. Ἡ ἀγάπη ἂς εἶναι εἰλικρινὴς καὶ ἐλεύθερη ἀπό ὑποκρισία. Νὰ ἀποστρέφεστε μὲ ὅλη σας τὴ δύναμη τὸ πονηρὸ καὶ νὰ εἶστε προσκολλημένοι στὸ καλό. Μὲ τὴ φιλαδελφία νὰ γίνεστε φιλόστοργοι μεταξὺ σας. Νὰ προλαβαίνει ὁ καθένας νὰ ἀποδίδει πρῶτος τὴν τιμὴ στοὺς ἄλλους. Στὴν προθυμία καὶ τὸν ζῆλο ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ κάθε θεάρεστο ἔργο νὰ μὴν εἶστε δυσκίνητοι καὶ ὀκνηροί. Οἱ ἐσωτερικές σας πνευματικὲς δυνάμεις νὰ εἶναι γεμάτες ἀπό θερμὴ ἀφοσίωση καὶ πάντοτε ζεστὲς ἀπό τήν πνευματικὴ φλόγα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ μ' ὅλα αὐτὰ νά ὑπηρετεῖτε τὸν Κύριο ὡς ἀφοσιωμένοι δοῦλοι του. Ἡ ἀκλόνητη ἐλπίδα σας στὰ μελλοντικὰ ἀγαθὰ νά σᾶς γεμίζει χαρὰ καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύει γιὰ νὰ δείχνετε ὑπομονὴ στὴ θλίψη. Καὶ νὰ ἐπιμένετε στὴν προσευχή, ἀπό τήν ὁποία θὰ παίρνετε μεγάλη βοήθεια γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς ἀρετές, καθὼς καὶ γιὰ τὶς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς. Νὰ συμμετέχετε καὶ νὰ βοηθᾶτε στὶς ἀναγκες τῶν Χριστιανῶν, καὶ νὰ ἐπιδιώκετε τὴ φιλοξενία χωρίς νά περιμένετε οἱ ξενιτεμένοι ἀδελφοὶ νὰ σᾶς τὴν ζητήσουν. Νὰ εὔχεστε γιὰ ἐκείνους ποὺ σᾶς καταδιώκουν γιά  ὅλους νὰ εὔχεστε καὶ νὰ λέτε καλὰ λόγια ζητώντας τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἐπάνω τους, καὶ ποτὲ νὰ μὴν καταριέστε.

  

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐμ­βὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς εἰς πλοῖ­ον δι­ε­πέ­ρα­σεν καὶ ἦλ­θεν εἰς τὴν ἰ­δί­αν πό­λιν. Καὶ ἰ­δοὺ προ­σέ­φε­ρον αὐ­τῷ πα­ρα­λυ­τι­κὸν ἐ­πὶ κλί­νης βε­βλη­μέ­νον. καὶ ἰ­δὼν ὁ Ἰ­η­σοῦς τὴν πί­στιν αὐ­τῶν εἶ­πεν τῷ πα­ρα­λυ­τι­κῷ· Θάρσει, τέ­κνον· ἀ­φέ­ων­ταί σοι αἱ ἁ­μαρ­τί­αι σου. καὶ ἰ­δού τι­νες τῶν γραμ­μα­τέ­ων εἶ­πον ἐν ἑ­αυ­τοῖς· Οὗ­τος βλα­σφη­μεῖ. καὶ εἰ­δὼς ὁ Ἰ­η­σοῦς τὰς ἐν­θυ­μή­σεις αὐ­τῶν εἶ­πεν· Ἵ­να τί ὑ­μεῖς ἐν­θυ­μεῖ­σθε πο­νη­ρὰ ἐν ταῖς καρ­δί­αις ὑ­μῶν; τί γάρ ἐ­στιν εὐ­κο­πώ­τε­ρον, εἰ­πεῖν, ἀ­φέ­ων­ταί σου αἱ ἁ­μαρ­τί­αι, ἢ εἰ­πεῖν, ἔ­γει­ρε καὶ πε­ρι­πά­τει; ἵ­να δὲ εἰ­δῆ­τε ὅ­τι ἐ­ξου­σί­αν ἔ­χει ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐ­πὶ τῆς γῆς ἀ­φι­έ­ναι ἁ­μαρ­τί­ας – τό­τε λέ­γει τῷ πα­ρα­λυ­τι­κῷ· Ἐ­γερ­θεὶς ἆ­ρόν σου τὴν κλί­νην καὶ ὕ­πα­γε εἰς τὸν οἶ­κόν σου. καὶ ἐ­γερ­θεὶς ἀ­πῆλ­θεν εἰς τὸν οἶ­κον αὐ­τοῦ. ἰ­δόν­τες δὲ οἱ ὄ­χλοι ἐ­θα­ύ­μα­σαν καὶ ἐ­δό­ξα­σαν τὸν Θε­ὸν τὸν δόν­τα ἐ­ξου­σί­αν τοι­α­ύ­την τοῖς ἀν­θρώ­ποις.

                                                       (Ματθ. θ΄[9]  1 –8)

ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ἕνα ἀκόμα θαῦμα τοῦ Χριστοῦ μᾶς περιγράφει σήμερα ὀ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς διήγησης τῆς περασμένης Κυριακῆς, ὅπου εἶχε θεραπεύσει τοὺς δύο δαιμονισμένους στὴ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, καὶ οἱ κάτοικοι τῆς πόλης ἐκείνης ἀντὶ νά Τὸν ὑποδεχτοῦν Τὸν παρεκάλεσαν νὰ φύγει. Μπῆκε ὁ Κύριος πάλι στὸ πλοῖο καὶ ἐπέστρεψε στὴ Γαλιλαία. Ἐκεῖ τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο, κατάκοιτο στὸ κρεβάτι, καὶ καθὼς εἶδε ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστη τῶν ἀνθρώπων, λέει στὸν παράλυτο «ἔχε θάρρος, παιδί μου, οἱ ἁμαρτίες σου ἔχουν συγχωρεθεί». Κάποιοι ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς σκέφτηκαν ὅτι ὁ Χριστὸς βλασφημεῖ καὶ ὁ Κύριος, γνωρίζοντας τὶς σκέψεις τους, ρωτᾶ «γιατί ἔχετε πονηροὺς λογισμοὺς μέσα σας; τί εἶναι ἄραγε εὐκολότερο νὰ πεῖ κανείς, συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες σου, ἢ σήκω καὶ περπάτα; γιά νὰ δεῖτε ὅμως ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἐξουσία νά συγχωρεῖ στὴ γῆ ἁμαρτίες», λέει στὸν παραλυτο: «σήκω, καὶ πάρε τὸ κρεβάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου». Ἔτσι κι ἔγινε: σηκώθηκε ὁ ἀσθενὴς καὶ ἐπέστρεψε στὸ σπίτι του, ἐνῶ ὁ κόσμος ποὺ εἶδε τὸ θαῦμα κυριευμένος ἀπὸ δέος δόξαζε τὸν Θεό, ποὺ δίνει τόσο μεγάλη ἐξουσία στοὺς ἀνθρώπους.

Παρὰ τὸ σύντομο τῆς σημερινῆς διήγησης, τὰ μηνύματα πού ἀντλοῦμε ἀπὸ αὐτή εἶναι πολλά καὶ πλούσια. Καὶ πρῶτα ἀπὸ ὅλα, ἀντιπαραβάλλονται ἡ πίστη τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων μὲ τὴν ἀμφισβήτηση τῶν γραμματέων. Ὅπως πολλὲς φορὲς ἔχουμε δεῖ, σχεδὸν σὲ κάθε θαῦμα ποὺ ἔκανε ὁ Χριστός, ἀπαραίτητη προϋπόθεση ἀποτελεῖ ἡ πίστη ἐκείνου πού τὸ ζητᾶ. Τόσο ὁ παραλυτος τῆς σημερινῆς περικοπῆς, ὅσο καί οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὸν μετέφεραν, εἶχαν πίστη μέσα τους, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος, πρὶν ἀκόμα ἐκφράσουν μὲ λόγια τὴν ἐπιθυμία τους, σπεύδει νὰ παράσχει τὴν ἴαση. Αὐτὴ ἡ πίστη, δυστυχῶς, συχνὰ ἀπουσιάζει ἀπὸ τὶς καρδιές μας, ἀκόμα καὶ ὅταν παρακαλοῦμε στὶς προσευχές μας τὸν Θεὸ νὰ ἐπέμβει στὴ ζωή μας, νὰ μᾶς βοηθήσει, νὰ κάνει ἕνα μικρὸ ἢ μεγαλύτερο θαῦμα. Τὰ χείλη μας μπορεῖ νὰ προσεύχονται, ἡ καρδιὰ μας ὅμως διατηρεῖ ἀμφιβολίες ὅτι ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἀκούσει ἢ ὅτι θὰ μᾶς βοηθήσει. Καὶ αὐτό, ἄλλοτε μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ δική μας πνευματικὴ ἀδυναμία, καὶ ἄλλοτε ἕναν ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους πειρασμοὺς στὴ ζωή μας, ποὺ σκοπὸ ἔχει νὰ ἀποδυναμώσει τὴν προσευχή μας καὶ οὐσιαστικὰ νὰ μᾶς ἀπομονώσει ἀπὸ τὸν Θεό. Πίστη ὄμως εἶναι ἡ βεβαιότητα ὅτι για τὸν Θεὸ τὰ πάντα εἶναι δυνατά, ὅτι στὸ θέλημά Του τίποτα δὲν μπορεῖ νά σταθεῖ ἐμπόδιο, ὅτι ὁ Θεὸς νοιάζεται για τὰ πλάσματά Του καὶ συντρέχει σὲ ὅσους Τὸν ἐπικαλοῦνται μὲ ταπείνωση καὶ συντριβὴ καρδίας. Πίστη εἶναι ἡ σιγουριὰ γιά πράγματα ποὺ δὲν εἶναι ὁρατὰ μὲ τὸ ἀνθρώπινο μάτι, ὅπως ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τὴν ὁποία παρέχει σήμερα ὀ Κύριος στὸν παράλυτο.

Ἕνα ἄλλο μήνυμα εἶναι ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἰατρὸς ὄχι μόνο τῶν σωμάτων, ἀλλὰ καὶ τῶν ψυχῶν μας. Θεωρεῖ τὸν ἄνθρωπο στὸ σύνολό του, καὶ δὲν περιορίζεται μόνο στὴ σωματικὴ ἀσθένεια, γι’ αὐτὸ καὶ πρῶτα ἀσχολεῖται μὲ τὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς, μὲ τὴν συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν. Για τὸν Θεὸ δὲν ἔχει τόσο μεγάλη σημασία ἡ σωματική μας ἀκεραιότητα, ὄσο ἡ πνευματική μας ὑγεία. Τὸ κάθε θαῦμα, ἀκόμα καὶ ὅταν πρόκειται γιά ἀποκατάσταση μιᾶς σωματικῆς ἀσθένειας, στοχεύει στὴν πνευματικὴ μας προκοπὴ καὶ τελείωση. Κι ἐδῶ συχνὰ κάνουμε ἕνα μεγάλο σφάλμα, ὅταν παρακαλοῦμε στὶς προσευχές μας τὸν Κύριο νὰ μᾶς βοηθήσει σὲ πράγματα ποὺ ἔχουν σχέση εἴτε μὲ τὴν καθημερινότητά μας εἴτε μὲ τὴν σωματική μας ὑγεία. Καλὰ κάνουμε βέβαια καὶ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ γιά ὅλα αὐτά, ὅμως πρωτίστως ὀφείλουμε νὰ ἐνδιαφερόμαστε καὶ νὰ Τὸν παρακαλοῦμε για τὴν ψυχικὴ μας θεραπεία, για τὴ συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν μας, για τὴν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν. Γι’ αὐτὸ καὶ σὲ ἀρκετὲς περιπτώσεις ποὺ νιώθουμε ὅτι ὁ Θεὸς δὲν εἰσακούει τὶς προσευχές μας, αὐτὸ ὀφείλεται στὸ ὅτι τὰ αἰτήματά μας εἴτε δὲν ἀπευθύνονται μὲ τὴν δέουσα πίστη, εἴτε δὲν ὠφελοῦν τὴν πνευματικὴ μας ὑγεία, εἰδικὰ ὅταν πρόκειται γιά ὑλικὰ ἀγαθὰ ἢ σωματικὴ ὑγεία.

Τέλος, τὸ τρίτο μήνυμα ποὺ ἀντλοῦμε ἀπὸ τὴ σημερινὴ περικοπὴ εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς δίνει τὴν ἐξουσία στοὺς ἀνθρώπους καὶ τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, καὶ τῆς σωματικῆς θαυματουργίας. Βέβαια, ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος. Εἶναι ὁ σαρκωθείς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, καὶ δὲν χρειάζεται νὰ Τοῦ δοθεῖ ἡ ἐξουσία αὐτή. Τόσο ὅμως στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὅσο καὶ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, αὐτή ἡ ἐξουσία ἔχει δοθεῖ στοὺς ἀνθρώπους: οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι, ἀποτελοῦν τέτοια παραδείγματα, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν ἐκλείψει μέχρι τὶς μέρες μας. Ὁ Θεὸς θαυματουργεῖ στὴ ζωή μας, τόσο μέσα ἀπὸ ἀνθρώπους χαρισματικούς, ὅσο καὶ μέσα ἀπὸ τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, κυρίως δὲ μὲ τὴν Ἐξομολόγηση καὶ τὴν Θεία Εὐχαριστία, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ θεραπευτήριο τῆς ψυχῆς μας.

Πίστη ἑπομένως στὸν Θεό, καρδιὰ χωρὶς ἀμφιβολίες καὶ μέριμνα πρωτίστως γιά τὰ πνευματικὰ ἀγαθὰ εἶναι αὐτὰ ποὺ χρειαζόμαστε ὅλοι μας. Καὶ ἀκόμη, ζωὴ Μυστηριακή, ὄχι ἀτομικὴ θρησκευτικότητα, ἀλλὰ συνδεδεμένη μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ προσφέρει στὸν καθένα μας τὸ διαρκὲς θαῦμα τῆς σωτηρίας.

 Πηγή: Απλά και Ορθόδοξα: http://xerouveim.blogspot.com/2010/07/4-7-2010.html