«Πέρασε κάποιος στρατιώτης» ΜΙΧΑΗΛ Ε. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ( 1928-2015)

«Πέρασε κάποιος στρατιώτης»

ΜΙΧΑΗΛ Ε. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ( 1928-2015)

       

  

          Αυτές τις κρίσιμες ώρες,  όπου οι παραδοσιακές πνευματικές αξίες περιφρονούνται χωρίς αιδώ και η αποτελμάτωση  στα εθνικά μας θέματα κορυφώνεται, αναχώρησε  για την μόνιμη και αληθινή πατρίδα , ο  πανελληνίως γνωστός θεολόγος και συγγραφέας Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης. Καταβάλλοντας τον κοινό πανανθρώπινο φόρο, πλήρης ημερών, κοιμήθηκε χαράματα της 25ης Ιουνίου 2015 και κηδεύτηκε την επομένη από τον ιερό ναό Αγίου Αθανασίου Πολύδροσου Χαλανδρίου στην Αθήνα. Στην εξόδια ακολουθία παρίσταντο δεκάδες κληρικοί  και  πλήθη πιστών, ενώ εκφωνήθηκαν συγκινητικοί λόγοι, που σκιαγράφησαν την πολυεδρική προσωπικότητα του μεταστάντος.

          Ποιος ήταν ο μακαριστός Μιχαηλίδης;  Πολλοί κάτοικοι της πόλης και επαρχίας Λεμεσού, μέσης και προχωρημένης ηλικίας, αλλά και αρκετοί άλλοι από όλη την Κύπρο, το γνωρίζουν. Επειδή, όμως, είναι ανάγκη να προβάλλονται οι  φωτεινές μορφές  και στις νεότερες γενιές, ας θεωρηθούν τα πιο κάτω ως ένα μικρό υπόμνημα στους αγώνες ενός μεγάλου στρατιώτη του Χριστού και της Πατρίδας.

          Γεννημένος στις 17 Απριλίου 1928  στη Λεμεσό, γαλουχήθηκε με τα νάματα της ελληνορθόδοξης παιδείας κοντά στον πρωτοπόρο ιεραπόστολο  Οικονόμο Σολομώντα Παναγίδη. Σπούδασε θεολογία στην Αθήνα κι επιστρέφοντας στο Νησί παρέλαβε από τον π. Σολομώντα  τη σκυτάλη το 1954. Πρώτος σταθμός του η ενορία της Αγίας Τριάδας, όπου το Ανώτερο Κατηχητικό που διεύθυνε αριθμούσε στην ακμή του μέχρι και 200 μέλη. Δραστηριοποιήθηκε επίσης στις Χριστιανικές Ομάδες και στην κατήχηση ενηλίκων διευθύνοντας ο ίδιος Κύκλο μελέτης Αγίας Γραφής για δεκαπέντε χρόνια.

          Το πέρασμα του Μιχαηλίδη από την Μέση Εκπαίδευση (1956 -1978) άφησε σε όλους ανάμνηση αγαθή. Υπήρξε ευγενής και καταδεχτικός με τους συναδέλφους, δίκαιος και προσηνής με τους μαθητές του. Με το λόγο και το παράδειγμα  , προσπάθησε να μεταφέρει το μήνυμα της αγάπης του Θεού για όλο τον κόσμο.

          Μυημένος από νωρίς στην ΕΟΚΑ, συνελήφθη και κλείστηκε για 18 μήνες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Πύλας με την κατηγορία της μεταφοράς οπλισμού από την Αθήνα. Στα παραπήγματα των κρατητηρίων  οργάνωνε θρησκευτικές συγκεντρώσεις, προσπαθώντας να κρατήσει τη φλόγα της πίστης και της φιλοπατρίας αναμμένη στις ψυχές των κρατουμένων.

          Μετά τον αγώνα θα φτιάξει την οικογένεια του. Με την Ειρηνούλα, εκλεκτή δασκάλα, ποιήτρια και δραστήριο στέλεχος της ΟΧΕΝ , από την κατεχόμενη Κυθρέα, θ’ αποκτήσουν δυο αγόρια, τον Ανδρέα και τον Μάριο. Ο πιστός, όμως, θεολόγος  θα δοκιμαστεί σκληρά, αφού σε ηλικία 40 χρόνων, μετά από ολιγόχρονη συζυγική ζωή, θα χάσει την αγαπημένη του σύζυγο, εξαιτίας μεταγεννητικών επιπλοκών. Για τον υπόλοιπο μισό αιώνα θα κληθεί να σηκώσει τον σταυρό της χηρείας. Θα αναθρέψει τα παιδιά του σχεδόν μόνος, θα τα σπουδάσει και θα τα αποκαταστήσει οικογενειακά, ευφραινόμενος με τα πέντε εγγόνια του.

          Ο Μιχαηλίδης θ’ αναδειχθεί σε ακαταπόνητο ιεροκήρυκα και για πολλά χρόνια οι ιεροί Ναοί της πόλης και επαρχίας Λεμεσού θ’ αντηχήσουν από το γλαφυρό χριστοκεντρικό κήρυγμα  του, που ενίσχυε και παρηγορούσε το λαό του Θεού.

          Η ανώμαλη κατάσταση στο εσωτερικό της Κυπριακής Εκκλησίας και η άδικη στάση της Κυπριακής πολιτείας (που όχι μόνο τον έπαυσε από εκπαιδευτικό, αλλά του στέρησε και όσα εδικαιούτο με βάση την υπηρεσία του), τον ανάγκασε να ξενιτευτεί το 1978, με τα δυο ανήλικα παιδιά του. Στην Αθήνα, όπου θα εγκατασταθεί, θα εργαστεί στα εκπαιδευτήρια της «Ελληνικής Παιδείας» για μια δεκαετία. Ιδιαίτερα παραγωγική θα είναι η τελευταία  εικοσαετία της ζωής του . Ολόκληρη η Ελλάδα θα τον γνωρίσει ως ιεροκήρυκα και ομιλητή. Από την Κρήτη μέχρι την Φλώρινα, και από τον Έβρο μέχρι τη Δυτική Ελλάδα.

          Ένας άλλος τομέας στον οποίο θα διακριθεί ο μεταστάς θεολόγος είναι η συγγραφή. Το ιδιαίτερο τάλαντο που του έδωσε ο Θεός το καλλιεργεί με θαυμαστή φιλοπονία. Από το 1962 και για 40 ολόκληρα χρόνια θα κυκλοφορήσει τριάντα πέντε βιβλία, πολλά από τα οποία θα γνωρίσουν επανειλημμένες εκδόσεις. Η θεματολογία του ποικίλη: απολογητικά, νεανικά, αγιολογικά, ορθόδοξης πνευματικότητας, κοινωνικά, εθνικά. Με γλαφυρή γλώσσα και διανθίζοντας τα κείμενα του με πλούτο εικόνων και γνωμών, που αποθησαύριζε με τη συνεχή του μελέτη, θα καταφέρει να ελκύσει τον αναγνώστη και να του μεταδώσει τα μηνύματα που ήθελε. Έχοντας συνειδητοποιήσει από νωρίς την δύναμη του Τύπου συχνά έγραφε σύντομες επιστολές στις εφημερίδες, υπερασπιζόμενος το σωστό. Για πολλά χρόνια συνεργαζόταν με την εβδομαδιαία εκκλησιαστική εφημερίδα των Αθηνών Ορθόδοξος Τύπος, διατηρώντας 2-3 στήλες σε κάθε έκδοση.

          Θα ήταν παράλειψη να μην τονιστεί κι ένα άλλο τάλαντο του αείμνηστου Μιχαηλίδη, το μουσικό. Δεκάδες είναι τα ποιήματα που μελοποίησε και τα οποία τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται εδώ και χρόνια στους χριστιανικούς κύκλους, σ’ όλο τον ελληνικό χώρο. Με το πιάνο, το ακορντεόν και άλλα μουσικά όργανα, κατόρθωνε να ενθουσιάζει τους νέους και να τους προσφέρει αληθινή ψυχαγωγία, ενώ συχνά χρησιμοποιούσε προβολές ταινιών.

          Για τελευταία φορά τον είδαμε στην Κύπρο  στην ευχαριστήρια εκδήλωση που οργανώθηκε στις 15/9/2013 στη Λεμεσό από εκατοντάδες μαθητές και συνεργάτες του  και στην οποία παρέστη και μίλησε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος.

          Στο πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Πέρασε κάποιος στρατιώτης» (Λεμεσός,1962) έγραφε: «Κάθε ψυχή είναι μια ολάκερη ιστορία. Ιστορία που μιλά για τα μεγαλεία του Θεού. Ιστορία που έχει σχέση με την αιωνιότητα.(….) Αξίζει λοιπόν τον κόπο να θυσιάζεται ο άνθρωπος και για μια ψυχή. Ευτυχισμένος όποιος εργάζεται για την σωτηρία ψυχών.» Αυτή ακριβώς ήταν η ζωή του αείμνηστου Θεολόγου Μιχαήλ  Ε. Μιχαηλίδη: ένα χέρι και μια αγκαλιά για τον συνάνθρωπο και την εν Χριστώ σωτηρία του. Ας είναι αιωνία η μνήμη του!

ΑΝΔΡΕΑΣ  ΑΘΗΝ. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ

Θεολόγος- Φιλόλογος - ΜΤh.