ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ

1. Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο διορατικός και  θαυματουργός  (2 Δεκεμβρίου)

Γεννήθηκε  το 1906 μ.Χ. στην Εύβοια. Στα δώδεκά του χρόνια έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος, με τον πόθο να μιμηθεί τον Άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη. Στα δεκαεννέα του χρόνια αρρώστησε πολύ σοβαρά και επέστρεψε στην Εύβοια, στη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών. Το 1940 μ.Χ. ο Γέροντας Πορφύριος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε καθήκοντα εφημερίου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών, ασκώντας το πνευματικό έργο και ανακουφίζοντας τον πόνο των ανθρώπων.

Τον Ιούνιο του 1991 μ.Χ., προαισθανόμενος το τέλος του, αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου1991μ.Χ. κοιμήθηκε. Στην αγιοκατάταξη τού Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ., υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

2. Αγία Βαρβάρα η Μεγαλομάρτυς (4 Δεκεμβρίου)

Η Αγία Βαρβάρα αποτελεί κόσμημα των μαρτύρων του 3ου αιώνα μ.Χ. Διακρινόταν για την ομορφιά, την ευφυΐα και σωφροσύνη της. Στη χριστιανική πίστη κατήχησε τη Βαρβάρα μια ευσεβής χριστιανή γυναίκα. Όταν ο πατέρας της έμαθε ότι η κόρη του είναι χριστιανή την παρέδωσε στον ηγεμόνα Μαρκιανό. Αυτός, αφού στην αρχή δεν κατόρθωσε με δελεαστικούς τρόπους να μεταβάλει την πίστη της, διέταξε και τη μαστίγωσαν ανελέητα.

Κατόπιν τη φυλάκισε, αλλά ο Θεός θεράπευσε τις πληγές της Βαρβάρας και ενίσχυσε το θάρρος της. Τότε ο ηγεμόνας θέλησε να τη διαπομπεύσει δημόσια γυμνή. Αλλά ενώ έβγαζαν τα ρούχα της, άλλα ωραιότερα εμφανίζονταν στο σώμα της. Ο ηγεμόνας βλέποντας το θαύμα, διέταξε να αποκεφαλισθεί. Χωρίς καθυστέρηση, ο ίδιος ο κακούργος πατέρας της, ανέλαβε και την αποκεφάλισε. Την στιγμή όμως που είχε αποτελειώσει το έγκλημά του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό κατά θεία δίκη.

Η Αγία Βαρβάρα ανακηρύχθηκε ως προστάτις Αγία του πυροβολικού το 1828 μ.Χ.

Το ιερό λείψανό της, που φυλάσσεται στο Ρωμαιοκαθολικό Ναό  του Montecotini Ιταλίας, μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στον ομώνυμο ιερό ναό στο Αιγάλεω, στις 10 Μαϊου 2015 για 15 μέρες, με τη συγκατάθεση του Βατικανού.   

3. Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος (5 Δεκεμβρίου)

Καταγόταν από την Καππαδοκία και από πολύ νωρίς γνώρισε τις θείες βουλές και αποφάσισε να αφιερωθεί στο μοναστικό βίο. Όταν ήταν δεκαοχτώ ετών έφυγε από το μοναστήρι των Φλαβιανών και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί κατευθύνθηκε προς την έρημο της Ανατολής για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο. Κατά την παραμονή του στο κοινόβιο έλαμψε λόγω του χαρακτήρα του και των αρετών του.

Όσο μεγάλωνε τροφοδοτούσε όλο και περισσότερο το πνεύμα του, γι' αυτό και τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Το χάρισμα αυτό το επιστράτευσε στην υπηρεσία των φτωχών και των ασθενών. Για την αγιότητα της ζωής του και για τη μεγάλη του φήμη, είχε σταλεί από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων δυο φορές πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη προς το βασιλιά Ιουστινιανό. Σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών, το 534 μ.Χ., ανήλθε προς Κύριον εν ειρήνη.

4. Ο Άγιος Νικόλαος (6 Δεκεμβρίου)

Γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έτυχε μεγάλης μόρφωσης. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία, μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.

Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών, ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, εμψύχωνε τους διωκόμενους από τους Ρωμαίους, εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή. Ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του.

5. Η Σύλληψις της Αγίας Άννας (9 Δεκεμβρίου)

Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ο οποίος επιθυμούσε να ετοιμάσει ένα πάναγνο κατοικητήριο για να κατασκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους, δεν επετράπη στον Ιωακείμ και την Άννα να αποκτήσουν απογόνους. Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία, δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν τον Θεό να τους λυτρώσει από το όνειδος της ατεκνίας.

Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ, που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι προφητείες και ότι θα γεννούσαν τέκνο, «εξ επαγγελίας, αλλά και κατά τους νόμους της φύσεως», σύμφωνα με την Ορθόδοξη θεολογία, που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτός της Καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός, όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού.

Την ημέρα αυτή, με την σύλληψη της Αγίας Άννης, με την υπέρ φύσιν τεκνοποίηση, ο Θεός ανήγγειλε και επιβεβαίωσε το πλέον υπερφυές θαύμα της ασπόρου συλλήψεως και της αμώμου γεννήσεως του Χριστού από τα σπλάγχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

Η μητέρα της Θεοτόκου κατέχει περίοπτη θέση στην ευσέβεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τρεις φορές την Αγία Άννα κατά τη διάρκεια του εορταστικού κύκλου: Στις 9 Δεκεμβρίου, τη Σύλληψή της, στις 25 Ιουλίου την Κοίμησή της και στις 9 Σεπτεμβρίου, μαζί με τον σύζυγό της Ιωακείμ.

Η Αγία Άννα τιμάται και από τη Μουσουλμανική Θρησκεία. Στο Κοράνι, η Άννα αναφέρεται ως σεβάσμια και πνευματική γυναίκα, μητέρα της Παναγίας. Λείψανα της Αγίας Άννας υπάρχουν στην αγιορείτικη σκήτη της Αγίας, στον Ιερό Ναό της Αγίας Άννας Κατερίνης, και σε πολλά ιερά προσκυνήματα. (πηγή: www.diakonima.gr)

6. Ο Άγιος Σπυρίδωνας (12 Δεκεμβρίου)

Ο Άγιος των Κερκυραίων, ο θαυματουργός Άγιος, που έσωσε πολλές φορές το νησί των Φαιάκων με τα θαύματά του από την καταστροφή και την πείνα, στον οποίο προστρέχουν χιλιάδες πιστοί μέχρι και σήμερα αναζητώντας παρηγοριά και βοήθεια, ο Άι-Σπυρίδωνας δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στο νησί.

Γεννήθηκε σε μία φτωχή οικογένεια στην Τριμυθούντα της Κύπρου, το 270 μ.Χ. Αν και ήταν ένας απλός και αγράμματος βοσκός ξεχώριζε για την πίστη του στο Θεό, την ταπεινοφροσύνη του και τη φιλανθρωπία του. Από το γάμο του απέκτησε μία κόρη, την Ειρήνη. Όταν χήρεψε στράφηκε ολοκληρωτικά στο Θεό και έγινε κληρικός. Η φήμη του μεγάλωσε όταν με τα θαύματα του βοήθησε ανθρώπους που προσέτρεχαν στη βοήθεια του.

Ως επίσκοπος Τριμυθούντας πήρε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ., την οποία συγκάλεσε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, προκειμένου να αποφανθούν οι Πατέρες της Εκκλησίας περί των θεωριών του Αρείου.

Ό Άρειος, μορφωμένος Πρεσβύτερος από την Αλεξάνδρεια, θεωρούσε το Χριστό κτίσμα του Θεού και απέρριπτε την τρισυπόστατη φύση του. Ο Σπυρίδωνας, ήδη πολύ γνωστός για το θεόπνευστο κήρυγμα του, μολονότι ουσιαστικά αμόρφωτος, επέτυχε να αντιταχθεί στο λόγο του Αρείου και να αποδείξει την αληθινή φύση του Θεού, το ομοούσιο της Αγίας Τριάδας, με το γνωστό θαύμα με το κεραμίδι.

Αφού συνέκρινε την Αγία τριάδα – Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα - με το κεραμίδι και τα τρία συστατικά του που το κάνουν Ένα – φωτιά, νερό και χώμα- κράτησε στο χέρι του ένα κεραμίδι και αμέσως ξεπετάχτηκε από το χέρι του φωτιά. Στη συνέχεια έτρεξε προς τη γη νερό και στο τέλος απέμεινε στο χέρι του μόνο χώμα. Μπροστπά σ’ αυτό το θαύμα ο Άρειος καταντροπιασμένος ζήτησε συγνώμη.

Κοιμήθηκε σε βαθιά γεράματα, στις 12 Δεκεμβρίου του 358 μ.Χ. σε ηλικία 88 ετών και ανακηρύχτηκε Άγιος από την Εκκλησία μας.

7. Άγιος Ελευθέριος ο Ιερομάρτυρας (15 Δεκεμβρίου)

Γεννήθηκε τον 2o αιώνα μ. Χ. στην Ελλάδα κι ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη μητέρα του, η οποία έγινε χριστιανή ακούοντας το κήρυγμα από μαθητές του Απ. Παύλου.
Διακαής πόθος της μητέρας του, Ανθίας, ήταν να επισκεφτεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφτεί με το αίμα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Ο επίσκοπος Ρώμης Ανίκητος, εκτιμώντας την νοημοσύνη του και τη θερμή πίστη του, τον χειροτόνησε σε μικρή ηλικία διάκονο και ιερέα.

Η χειροτονία του αγίου Ελευθερίου έγινε «κατ’ οικονομίαν» Θεού, λόγω των μεγάλων αρετών και της σοφίας του με την οποία προσείλκυε στον Χριστό τους ειδωλολάτρες. Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος πληροφορήθηκε την χριστιανική δράση του Ελευθερίου διέταξε την σύλληψή του. Έπειτα από πολλά βασανιστήρια ο Ελευθέριος οδηγήθηκε από τους ειδωλολάτρες στην αρένα της Ρώμης. Τα άγρια ζώα όμως δεν τον άγγιξαν, γι’ αυτό και αποκεφαλίσθηκε μαζί με την μητέρα του.

Ο Άγιος Ελευθέριος θεωρείται βοηθός των εγκύων γυναικών. Τους δίνει «καλή λευτεριά». Πολλές γυναίκες επικαλούνται τη βοήθεια του και ακουμπούν το εικονισματάκι του αγίου πάνω τους.

8. Ο Άγιος Διονύσιος Αιγίνης (17 Δεκεμβρίου)

Γεννήθηκε το 1547 στην Ζάκυνθο.Ούτε η ευγένεια της καταγωγής του, ούτε τα πολλά πλούτη, ούτε η δόξα και η γοητεία των αξιωμάτων τον παρέσυραν. Ήταν ο προστάτης των ορφανών και χηρών και ο πρόμαχος της Ορθοδοξίας. Ο Άγιος είχε και το χάρισμα της διορατικότητας.

Το 1579 έρχεται ξανά στην Ζάκυνθο, αφού παραιτήθηκε από το θρόνο της Αιγίνης, γιατί φοβήθηκε μήπως οι έπαινοι των ανθρώπων – έτρεχαν όλοι να ακούσουν τους μελιρρύτους και θεοσόφους λόγους του – τον κρημνίσουν στα φαράγγια της κενοδοξίας.

Τα θαύματα που έκανε ζωντανός και μετά θάνατον είναι πολλά. Από τα πρώτα χρόνια, μετά τον θάνατό του, είχε επιβληθεί στη συνείδηση των χριστιανών ως άγιος. Χωρίς επισήμως να τον έχει ανακηρύξει η Εκκλησία, οι πιστοί τον τιμούσαν ως Άγιον, όπως με τον νεοφανέντα Άγιο Νεκτάριο.      Ο  άγιος έκρυψε και συγχώρησε τον φονιά του αδελφού του.

(Αρχιμ.Χαράλαμπος Βασιλοπούλου)

9. Αγία Αναστασία η Μεγαλομάρτυς η Φαρμακολύτρια (22 Δεκεμβρίου)

Η Αγία Αναστασία καταγόταν από την Ρώμη. Διακρινόταν για την ομορφιά, τη μόρφωση, το άμεμπτο ήθος και τη σωφροσύνη της. Ο πατέρας της ήταν Ρωμαίος πατρίκιος. Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον Ποπλίωνα, άρχοντα των Ρωμαίων και φανατικό ειδωλολάτρη.

Η Αναστασία όμως, κατηχήθηκε στο λόγο του Χριστού και έλαβε το Θείο Βάπτισμα. Επειδή δεν φανέρωσε δημόσια την χριστιανική της πίστη, βοηθούσε κρυφά όσους είχαν ανάγκη από ένα χέρι βοηθείας ή ένα λόγο παρηγοριάς. Ντυνόταν πενιχρά και μετέβαινε στις φυλακές πηγαίνοντας τροφή και χρήματα, γι' αυτό ονομάστηκε «Φαρμακολύτρια».

Όταν έμαθε ο Ποπλίωνας την δράση της Αγίας προσπάθησε να την μεταπείσει με συμβουλές. Όμως, η Αναστασία παρέμενε ακλόνητη στην πίστη της ακόμα και όταν την κακοποίησε. Αυτή η επιμονή της, εξόργισε τον Ποπλίωνα και την κατέδωσε στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, ο οποίος διέταξε την φυλάκισή της. Επειδή εξακολουθούσε να υμνολογεί τον Κύριο, ο Διοκλητιανός διέταξε τον βασανισμό της. Τελικά η αγία Αναστασία παρέδωσε το πνεύμα της στην πυρά το 290 μ.Χ.

«Τιμή μάρτυρος μίμησις μάρτυρος» “Τιμή αγίου και μάρτυρος, είναι η μίμηση της ζωής του και της διδασκαλίας του.”  

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής  (www.saint.gr/3149/saint.aspx)

Επιμέλεια: Χρυσόστομος Ρουσής, εκπαιδευτικός (2015)