ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Στ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ἀ­δελ­φοί, ἔ­χον­τες χα­ρί­σμα­τα κα­τὰ τὴν χά­ριν τὴν δο­θεῖ­σαν ἡ­μῖν δι­ά­φο­ρα, εἴ­τε προ­φη­τε­ί­αν, κα­τὰ τὴν ἀ­να­λο­γί­αν τῆς πί­στε­ως, εἴ­τε δι­α­κο­νί­αν, ἐν τῇ δι­α­κο­νί­ᾳ, εἴ­τε ὁ δι­δά­σκων, ἐν τῇ δι­δα­σκα­λί­ᾳ, εἴ­τε ὁ πα­ρα­κα­λῶν, ἐν τῇ πα­ρα­κλή­σει, ὁ με­τα­δι­δο­ύς, ἐν ἁ­πλό­τη­τι, ὁ προ­ϊ­στά­με­νος, ἐν σπου­δῇ, ὁ ἐ­λε­ῶν, ἐν ἱ­λα­ρό­τη­τι. ῾Η ἀ­γά­πη ἀ­νυ­πό­κρι­τος. Ἀ­πο­στυ­γοῦν­τες τὸ πο­νη­ρόν, κολ­λώ­με­νοι τῷ ἀ­γα­θῷ, τῇ φι­λα­δελ­φί­ᾳ εἰς ἀλ­λή­λους φι­λό­στορ­γοι, τῇ τι­μῇ ἀλ­λή­λους προ­η­γού­με­νοι, τῇ σπου­δῇ μὴ ὀ­κνη­ροί, τῷ πνε­ύ­μα­τι ζέ­ον­τες, τῷ Κυ­ρί­ῳ δου­λε­ύ­ον­τες, τῇ ἐλ­πί­δι χα­ί­ρον­τες, τῇ θλί­ψει ὑ­πο­μέ­νον­τες, τῇ προ­σευ­χῇ προ­σκαρ­τε­ροῦν­τες, ταῖς χρε­ί­αις τῶν ἁ­γί­ων κοι­νω­νοῦν­τες, τὴν φι­λο­ξε­νί­αν δι­ώ­κον­τες. Εὐ­λο­γεῖ­τε τοὺς δι­ώ­κον­τας ὑ­μᾶς, εὐ­λο­γεῖ­τε καὶ μὴ κα­τα­ρᾶ­σθε.       

                                          (Ρωμ. ιβ΄[12]6-14)

ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ

ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διδάσκει ὅτι ὅλοι οἱ πιστοὶ ἔχουμε «χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα». Ἔχουμε διάφορα χαρίσματα ἀνάλογα μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς δόθηκε. Γι᾿ αὐτὸ ἂς ἀρκούμαστε σ’ αὐτὰ κι ἂς μὴ ζητοῦμε ἐγωιστικὰ ἐκεῖνα ποὺ δὲν ἔχουμε. Ὅποιος δηλαδὴ ἔχει τὸ χάρισμα τῆς προφητείας, ἂς διδάσκει σύμφωνα μὲ τὸ βαθμὸ τοῦ χαρίσματος, ποὺ τοῦ δόθηκε ἀνάλογα μὲ τὴν πίστη του. Ὅποιος ἔχει χάρισμα διακονίας, ἂς μένει στὸ χάρισμα αὐτὸ τῆς διακονίας· κι ὅποιος εἶναι διδάσκαλος τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς ἀρκεῖται νὰ ἐξηγεῖ τὶς ἀλήθειες ποὺ περιλαμβάνονται στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Κι ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὸ χάρισμα νὰ προτρέπει στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἐφαρμογὴ τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς μένει στὸ ἔργο τῆς προτροπῆς. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει κλίση νὰ μοιράζει ἀπὸ τὰ ἀγαθά του στοὺς φτωχούς, ἂς τὸ κάνει αὐτὸ μὲ ἁπλότητα, χωρὶς ἐπίδειξη ἢ ἄλλα ἐγωιστικὰ ἐλατήρια. Ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο ἀνατέθηκε ἡ φροντίδα καὶ ἡ ἐπιμέλεια ὁποιουδήποτε καλοῦ ἔργου, ἂς ἐπιστατεῖ μὲ προθυμία καὶ δραστηριότητα. Κι ἐκεῖνος ποὺ κάνει ἐλεημοσύνη, ἂς ἐλεεῖ μὲ χαρὰ καὶ καταδεκτικότητα.

Μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὅλοι οἱ πιστοὶ ἔχουμε πολλὰ καὶ διαφορετικὰ χαρίσματα. Συχνὰ ὅμως παρατηρεῖται τὸ φαινόμενο κάποιοι πιστοὶ νὰ κάνουν συγκρίσεις, νὰ ζηλεύουν καὶ νὰ γογγύζουν. Γιατί ἐγὼ νὰ ἔχω λιγότερα χαρίσματα καὶ ὁ ἄλλος περισσότερα; Μᾶς ἀπαντᾶ λοιπὸν ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἔδωσε τυχαῖα καὶ ἄδικα στὸν καθένα μας τὰ διάφορα χαρίσματα. Ἀλλὰ μᾶς τὰ ἔδωσε ἀνάλογα μὲ τὴ δεκτικότητα καὶ τὴν πίστη τοῦ καθενός μας. Ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς γίνεται αἴτιος νὰ λάβει μεγαλύτερο ἢ μικροτερο χάρισμα. Διότι τὰ χαρίσματα μᾶς τὰ ἔδωσε ὁ Θεὸς ἀνάλογα μὲ τὴ χωρητικότητα τοῦ σκεύους ποὺ προσφέρουμε στὸν Θεό, ἀνάλογα δηλαδὴ μὲ τὴ δεκτικότητα καὶ τὴν πίστη μας.

Αὐτὸ τί ἔχει νὰ πεῖ γιὰ μᾶς; ὅτι ὁ καθένας μας θὰ πρέπει νὰ ἀρκεῖται στὰ χαρίσματα ποὺ τοῦ δόθηκαν καὶ νὰ τὰ καλλιεργεῖ ὅσο μπορεῖ περισσότερο, χωρὶς νὰ παρασύρεται ἀπὸ τὴ φιλαυτία καὶ τὴ ζήλεια. Ἄλλοι εἶναι ἀξιοθαύμαστοι στὴ διδασκαλία καὶ ἄλλοι ὄχι. Κάποιοι ἔχουν χάρισμα στὴν ἐπικοινωνία κι ἄλλοι εἶναι ψυχροὶ καὶ ἀδέξιοι. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά: Κάποιος ἔχει ἀνάγκη νὰ διδαχθεῖ ἀπὸ κάποιο φωτισμένο διδάσκαλο, κάποιος ἄλλος ἐπιζητεῖ νὰ παρηγορηθεῖ ἀπὸ μιὰ θερμὴ καρδιά. Τὰ χαρίσματα δὲν συγκεντρώνονται ὅλα σ᾿ ἕνα πρόσωπο, ἀλλὰ εἶναι κατανεμημένα σὲ διαφορα πρόσωπα. Ἔτσι τὸ ποιμαντικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας ἐπιτελεῖται καλύτερα μὲ μια σωστὴ κατανομὴ τοῦ ἔργου της. Καὶ ὅλοι ἀπαρτίζουμε μιὰ ἐνότητα, μιὰ οἰκογένεια, ὅπου ὅλοι εἴμαστε ἀπαραίτητοι, ὅλοι πρέπει νὰ ἐπιτελοῦμε τὸ ἔργο, ποὺ μᾶς ἀνέθεσε ὁ Θεός.

ΑΓΑΠΗ ΕΜΠΡΑΚΤΗ

Στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει ὅτι ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὰ διαφορετικὰ χαρίσματα ποὺ ἔχει ὁ καθένας μας, κοινὸ χάρισμα καὶ καθῆκον ὅλων μας εἶναι ἡ ἀνυπόκριτη ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη μας, λέει, ἂς εἶναι εἰλικρινὴς καὶ ἐλεύθερη ἀπὸ ὑποκρισία. Καὶ στὴ συνέχεια ἀναφέρει κάποιες πρακτικὲς συμβουλὲς ἐφαρμογῆς αὐτῆς τῆς ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη σας αὐτὴ νὰ μὴν ἔχει πονηρία, τονίζει. Νὰ εἶστε φιλόστοργοι μεταξύ σας. Νὰ προλαβαίνει ὁ καθένας τοὺς ἄλλους καὶ νὰ τοὺς ἀποδίδει πρῶτος τὴν τιμή. Νὰ μὴν εἶστε δυσκίνητοι στὰ θεάρεστα ἔργα ἀλλὰ πρόθυμοι. Οἱ πνευματικές σας δυνάμεις νὰ εἶναι γεμάτες ἀφοσίωση καὶ ζέουσες ἀπὸ τὴν πνευματικὴ φλόγα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ μ᾿ ὅλα αὐτὰ νὰ ὑπηρετεῖτε τὸν Κύριο ὡς ἀφοσιωμένοι δοῦλοι του. Ἡ ἐλπίδα σας στὰ αἰώνια ἀγαθὰ νὰ σᾶς γεμίζει χαρὰ καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύει γιὰ νὰ δείχνετε ὑπομονὴ στὶς θλίψεις. Νὰ ἐπιμένετε στὴν προσευχή, ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ παίρνετε μεγάλη βοήθεια. Νὰ βοηθᾶτε στὶς ἀνάγκες τῶν χριστιανῶν καὶ νὰ ἐπιδιώκετε τὴ φιλοξενία χωρὶς νὰ σᾶς τὴν ζητήσουν. Νὰ εὔχεστε για ἐκείνους ποὺ σᾶς καταδιώκουν· καὶ ποτὲ νὰ μὴν τοὺς καταριέσθε.

Ὅπως γίνεται ἀντιληπτό, κοινὸ χαρακτηριστικὸ ὅλων αὐτῶν τῶν προτροπῶν τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἶναι ἡ ἀνυπόκριτη ἀγάπη. Ἀγάπη ὄχι πλασματικὴ ἀλλὰ εἰλικρινής. Ἀγάπη ποὺ δὲν περιορίζεται σὲ ὡραῖα λόγια χωρὶς οὐσία. Μιὰ ἀγάπη θερμὴ καὶ διάπυρη, αὐθόρμητη καὶ ἐγκάρδια καὶ ὄχι ἀναγκαστική. Καὶ αὐτὴ ἡ ἀγάπη μας πρέπει νὰ εἶναι τὸ κύριο ἔργο μας. Ὅποια διακονία κι ἂν κάνουμε, ὅταν τὴν κάνουμε μὲ ἀνυπόκριτη ἀγάπη, τότε ἐπιδιώκουμε μὲ ὄλες μας τὶς δυνάμεις νὰ τὴν κάνουμε ἄρτια· δὲν τὴν ἐπιτελοῦμε πρόχειρα, μὲ χλιαρότητα καὶ ραθυμία, οὔτε δυσκολευόμαστε νὰ θυσιάσουμε τὴν ἄνεση καὶ τὴν ἀνάπαυσή μας. Ὅταν ἔχουμε ἀγάπη ἀνυπόκριτη, τότε ὅλα γίνονται μὲ πνευματικὴ θερμότητα καὶ ζέση. Μὲ θερμὸ πόθο πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ. Ἡ θερμότητα τῆς ἀφοσιώσεώς μας αὐτῆς μᾶς προσφέρει ἀσύγκριτη χαρὰ στὴ διακονία μας. Αὐτὴ μᾶς τελειοποιεῖ καὶ μᾶς ἀνοίγει τὶς πύλες τοῦ Παραδείσου.

(Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐμ­βὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς εἰς πλοῖ­ον δι­ε­πέ­ρα­σεν καὶ ἦλ­θεν εἰς τὴν ἰ­δί­αν πό­λιν. Καὶ ἰ­δοὺ προ­σέ­φε­ρον αὐ­τῷ πα­ρα­λυ­τι­κὸν ἐ­πὶ κλί­νης βε­βλη­μέ­νον. καὶ ἰ­δὼν ὁ Ἰ­η­σοῦς τὴν πί­στιν αὐ­τῶν εἶ­πεν τῷ πα­ρα­λυ­τι­κῷ· Θάρσει, τέ­κνον· ἀ­φέ­ων­ταί σοι αἱ ἁ­μαρ­τί­αι σου. καὶ ἰ­δού τι­νες τῶν γραμ­μα­τέ­ων εἶ­πον ἐν ἑ­αυ­τοῖς· Οὗ­τος βλα­σφη­μεῖ. καὶ εἰ­δὼς ὁ Ἰ­η­σοῦς τὰς ἐν­θυ­μή­σεις αὐ­τῶν εἶ­πεν· Ἵ­να τί ὑ­μεῖς ἐν­θυ­μεῖ­σθε πο­νη­ρὰ ἐν ταῖς καρ­δί­αις ὑ­μῶν; τί γάρ ἐ­στιν εὐ­κο­πώ­τε­ρον, εἰ­πεῖν, ἀ­φέ­ων­ταί σου αἱ ἁ­μαρ­τί­αι, ἢ εἰ­πεῖν, ἔ­γει­ρε καὶ πε­ρι­πά­τει; ἵ­να δὲ εἰ­δῆ­τε ὅ­τι ἐ­ξου­σί­αν ἔ­χει ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐ­πὶ τῆς γῆς ἀ­φι­έ­ναι ἁ­μαρ­τί­ας – τό­τε λέ­γει τῷ πα­ρα­λυ­τι­κῷ· Ἐ­γερ­θεὶς ἆ­ρόν σου τὴν κλί­νην καὶ ὕ­πα­γε εἰς τὸν οἶ­κόν σου. καὶ ἐ­γερ­θεὶς ἀ­πῆλ­θεν εἰς τὸν οἶ­κον αὐ­τοῦ. ἰ­δόν­τες δὲ οἱ ὄ­χλοι ἐ­θα­ύ­μα­σαν καὶ ἐ­δό­ξα­σαν τὸν Θε­ὸν τὸν δόν­τα ἐ­ξου­σί­αν τοι­α­ύ­την τοῖς ἀν­θρώ­ποις.  

                         (Ματθ. θ΄[9] 1 –8)

Ε­Ρ­Μ­Η­Ν­Ε­ΙΑ (Π.Ν.Τ­Ρ­Ε­Μ­Π­Ε­ΛΑ)

Ἐκεῖνο τόν καιρό, ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀφοῦ μπῆκε σ' ἕνα πλοῖο, πέρασε στὴν ἀπέναντι ὄχθη τῆς λίμνης, καὶ ἦλθε στὴ δική του πόλη, τὴν Καπερναούμ. Τότε τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο, ποὺ τὸν εἶχαν βάλει πάνω σ' ἕνα κρεβάτι. Καὶ καθὼς ὁ Ἰησοῦς εἶδε τὴν πίστη ποὺ εἶχε καὶ ὁ παράλυτος κι ἐκεῖνοι ποὺ τὸν μετέφεραν, εἶπε στὸν παράλυτο, ὁ ὁποῖος ἀνησυχοῦσε καὶ φοβόταν μήπως οἱ ἁμαρτίες του γίνουν ἐμπόδιο στὴ θεραπεία του: Ἔχε θάρρος, παιδί μου· σοῦ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου. Τότε ὅμως μερικοὶ ἀπό τούς γραμματεῖς εἶπαν μέσα τους: Αὐτὸς βλασφημεῖ, διότι σφετερίζεται δικαίωμα ποὺ μόνον ὁ Θεὸς ἔχει. Ὁ Ἰησοῦς τὴν ἴδια στιγμὴ εἶδε στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς τους τὶς σκέψεις τους καὶ εἶπε: Γιατί κάνετε μέσα στὶς καρδιὲς σας σκέψεις πονηρὲς καὶ κακοπροαίρετες; Καὶ εἶναι πράγματι οἱ σκέψεις σας αὐτὲς κακόγνωμες καὶ κακοπροαίρετες, διότι, τί εἶναι εὐκολότερο: νὰ πεῖ κανείς· εἶναι συγχωρημένες οἱ ἁμαρτίες σου, ἢ νά πεῖ, σήκω ὄρθιος καὶ περπάτα; Ἐσεῖς θεωρεῖτε δυσκολότερο αὐτὸ τὸ τελευταῖο. Γιὰ νὰ μάθετε λοιπὸν τώρα ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ἔνδοξος Κριτὴς τῆς κατὰ τὴ δευτέρα παρουσία του, ἔχει ἐξουσία νά συγχωρεῖ στὴ γῆ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, τότε λέει στὸν παράλυτο: Σήκω ὄρθιος καὶ πάρε στοὺς ὤμους σου τὸ κρεβάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου. Καὶ πραγματικὰ ἐκεῖνος σηκώθηκε καὶ πῆγε στὸ σπίτι του. Ὅταν λοιπὸν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ εἶδαν αὐτὸ ποὺ ἔγινε, θαύμασαν καὶ δόξασαν τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος ἔδωσε διαμέσου τοῦ Χριστοῦ στοὺς ἀνθρώπους τέτοια ἐξουσία, νὰ συγχωροῦνται δηλαδή οί ἁμαρτίες, καί συγχρόνως νά γιατρεύονται μ' ένα λόγο ἀθεράπευτες ἀσθένειες τοῦ σώματος.