ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

  ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(11 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018)

(ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ἀδελφοί, ἔ­χον­τες ἀρ­χι­ε­ρέ­α μέ­γαν δι­ε­λη­λυ­θό­τα τοὺς οὐ­ρα­νο­ύς, Ἰ­η­σοῦν τὸν υἱ­ὸν τοῦ Θε­οῦ, κρα­τῶ­μεν τῆς ὁ­μο­λο­γί­ας. οὐ γὰρ ἔ­χο­μεν ἀρ­χι­ε­ρέ­α μὴ δυ­νά­με­νον συμ­πα­θῆ­σαι ταῖς ἀ­σθε­νε­ί­αις ἡ­μῶν, πε­πει­ρα­σμέ­νον δὲ κα­τὰ πάν­τα κα­θ' ὁ­μοι­ό­τη­τα χω­ρὶς ἁ­μαρ­τί­ας. προ­σερ­χώ­με­θα οὖν με­τὰ παρ­ρη­σί­ας τῷ θρό­νῳ τῆς χά­ρι­τος, ἵ­να λά­βω­μεν ἔ­λε­ον καὶ χά­ριν εὕ­ρω­μεν εἰς εὔ­και­ρον βο­ή­θειαν.  Πᾶς γὰρ ἀρ­χι­ε­ρεὺς ἐξ ἀν­θρώ­πων λαμ­βα­νό­με­νος ὑ­πὲρ ἀν­θρώ­πων κα­θί­στα­ται τὰ πρὸς τὸν Θε­όν, ἵ­να προ­σφέ­ρῃ δῶ­ρά τε καὶ θυ­σί­ας ὑ­πὲρ ἁ­μαρ­τι­ῶν, με­τρι­ο­πα­θεῖν δυ­νά­με­νος τοῖς ἀ­γνο­οῦ­σι καὶ πλα­νω­μέ­νοις, ἐ­πεὶ καὶ αὐ­τὸς πε­ρί­κει­ται ἀ­σθέ­νειαν· καὶ διὰ τα­ύ­την ὀ­φε­ί­λει, κα­θὼς πε­ρὶ τοῦ λα­οῦ, οὕ­τω καὶ πε­ρὶ ἑ­αυ­τοῦ προ­σφέ­ρειν ὑ­πὲρ ἁ­μαρ­τι­ῶν. καὶ οὐχ ἑ­αυ­τῷ τις λαμ­βά­νει τὴν τι­μήν, ἀλ­λὰ κα­λο­ύ­με­νος ὑ­πὸ τοῦ Θε­οῦ, κα­θά­περ καὶ Ἀ­α­ρών. οὕ­τω καὶ ὁ Χρι­στὸς οὐχ ἑ­αυ­τὸν ἐ­δό­ξα­σε γε­νη­θῆ­ναι ἀρ­χι­ε­ρέ­α, ἀλ­λ' ὁ λα­λή­σας πρὸς αὐ­τόν· υἱ­ός μου εἶ σύ, ἐ­γὼ σή­με­ρον γε­γέν­νη­κά σε· κα­θὼς καὶ ἐν ἑ­τέ­ρῳ λέ­γει· σὺ ἱ­ε­ρεὺς εἰς τὸν αἰ­ῶ­να κα­τὰ τὴν τά­ξιν Μελ­χι­σε­δέκ.     

                                  (Ἑβρ. δ΄[4] 14 – ε΄[5] 6)

Ο ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ

1. ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΟΕΙ

Σήμερα Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλ­λει ἐμπρός μας τόν Τίμιο Σταυρό, πάνω στόν ὁποῖο ὁ Κύριός μας πρόσφερε τή μοναδική καί ἀτίμητη θυσία, πού μᾶς ἄνοιξε τόν δρόμο πρός τόν οὐρανό. Ἐκεῖ στό Γολγοθᾶ ὁ Χριστός προσφέροντας τή φοβερή ἐκείνη θυσία του, ἀποκα­λύφθηκε σέ μᾶς ὡς ὁ μόνος ἀληθινός ἀρχιερεύς. Γι᾿ αὐτό καί τό ἀπόστολικό Ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στό μεγάλο αὐτό μυστήριο τῆς ἀρχιερωσύνης τοῦ σταυρωθέντος Κυρίου μας.

Ἔχουμε μεγάλο Ἀρχιερέα, μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτός μετά τή σταυ­ρική του θυσία, τόν θάνατο, τήν Ἀνά­σταση καί τήν Ἀνάληψή του, ἔχει πλέον εἰσέλθει στούς οὐρανούς κι ἔφθασε στό θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ μᾶς περιμένει. Διό­τι δέν εἶναι ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος, ἀλλά εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό ἄς κρατᾶμε γερά τήν πίστη μας σ᾿ Αὐτόν κι ἄς τήν ὁμολογοῦμε πάντοτε. Καί μήν περάσει ποτέ ἀπό τό νοῦ μας ὅτι, ἀφοῦ Αὐτός εἶναι τώρα στούς οὐρανούς, δέν θά δεί­ξει ἐνδιαφέρον γιά μᾶς. Διότι δέν ἔχουμε ἀρχιερέα πού δείχνει ἀσυμπάθεια στίς ἀδυναμίες μας. Ἀντίθετα, ἐνῶ ὑψώθηκε τόσο πολύ ὡς ἄνθρωπος, δέν ἀδιαφο­ρεῖ γιά μᾶς, ἀλλά γνωρίζει ὅλα ὅσα μᾶς συμβαίνουν. Ἄλλωστε καί ὁ Ἴδιος ὡς ἄνθρωπος ἐδῶ στή γῆ ἀντιμετώπισε κάθε εἴδους πειρασμό. Ἔχει δοκιμασθεῖ μέ κάθε τρόπο, χωρίς ὅμως νά διαπράξει καμία ἁμαρτία. Γι᾿ αὐτό μᾶς παροτρύνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος νά πλησιάζουμε μέ θάρρος καί ἐμπιστοσύνη στό βασι­λικό θρόνο τῆς Χάριτός του γιά νά λά­βουμε συγχώρηση γιά τίς ἁμαρτίες μας καί νά βροῦμε ἔλεος καί χάρη καί ἄμεση βοήθεια σέ κάθε κρίσιμη ὥρα τοῦ πειρασμοῦ.

Ἀπό τόν θρόνο του ὁ ἐσταυρωμένος Κύ­ριος θά μᾶς δωρίσει πλούσιο τό ἔλεός του. Διότι καί ὁ Ἴδιος ἔχει δεχθεῖ κάθε δοκιμασία, εἶναι «πεπειρασμένος κατά πάντα». Σ᾿ ὅλη του τή ζωή πόσες δοκιμασίες, περιφρονήσεις και κατατρεγμούς δέν πέρασε! Ἰδιαιτέρως ὅμως ὅταν πρόσ­φερε τήν ἀρχιερατική του θυσία ἐπάνω στό Σταυρό, δέχθηκε ὅλα ἐκεῖνα τά φρι­κτά μαρτύρια. Ἐκείνη τή φοβερή ὥρα πρόσφερε καταπληγωμένος τή θυσία του ὑποφέροντας μεγάλους πόνους ὄχι μόνο ἀπό τό μαρτύριο ἀλλά ἀσυγκρίτως περισσότερο ἀπό τίς ἁμαρτίες τῶν παιδιῶν του, πού βάσταζε σάν νά ἦταν κακοῦργος.

Γνωρίζει λοιπόν ὁ Κύριος ἀπό δοκιμα­σίες, γνωρίζει τί θά πεῖ πόνος. Ὁ ἀναμάρτητος δέχθηκε τόσους πειρασμούς. Γι᾿ αὐ­τό δείχνει κατανόηση στίς ἀδυναμίες μας, τούς πειρασμούς μας καί τίς δοκιμασίες μας. Μᾶς καταλαβαίνει, μᾶς συμπονᾶ, μᾶς ἀγαπᾶ. Καί μᾶς περιμένει στό θρόνο τῆς Χάριτός του, στόν Τίμιο Σταυρό του, νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες μας, πού μᾶς τσακίζουν καί μᾶς ἀπογοητεύουν. Μᾶς περιμένει στό Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως νά μᾶς ξεκουράσει καί νά μᾶς εἰρηνεύσει. Μᾶς περιμένει στήν Ἁγία Τράπεζα νά μᾶς μεταγγίσει ζωή καί σωτηρία.

2. ΘΑ ΜΑΣ ΔΟΞΑΣΕΙ

Στή συνέχεια ὁ ἅγιος Ἀπόστολος μᾶς λέει ὅτι κάθε ἀρχιερέας στήν ἱερωσύνη τῶν Ἰουδαίων ἐπιτελεῖ τό ἱερό αὐτό ἔργο του γιά τήν ὠφέλεια τῶν ἀνθρώπων στήν τέλεση τῆς λατρείας· γιά νά προσφέρει θυσίες γιά τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ. Καί μπορεῖ νά δείχνει συμπά­θεια σ᾿ ὅσους ἁμαρτάνουν, ἐπειδή κι αὐτός ὡς ἄνθρωπος ἔχει ἀνθρώπινες ἀδυναμίες. Καί γι᾿ αὐτό ὁ Νόμος τοῦ ἐπι­βάλλει νά προσφέρει θυσία ὄχι μόνο γιά τίς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ του, ἀλλά καί μία ἀκόμη θυσία γιά τίς δικές του ἁμαρτίες.

Καί συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος λέγοντας ὅτι κανείς δέν παίρνει μόνος του τήν ὑ­ψηλή τιμή τῆς ἀρχιερωσύνης, ἀλλά ὅταν τόν καλέσει ὁ Θεός, ὅπως κάλεσε στό ἀξίωμα αὐτό καί τόν Ἀαρών. Ἔτσι καί ὁ Χριστός «οὐχ ἑαυτόν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ᾿ ὁ λαλήσας πρός αὐτόν», δέν δόξασε μόνος του τόν Ἑαυτό του μέ τό νά γίνει Ἀρχιερεύς, ἀλλά Τόν δόξασε ὁ Θεός Πατήρ, ὁ Ὁποῖος Τοῦ εἶπε: Ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός μου· ἐγώ Σέ γέννησα σή­μερα, ὅταν Σοῦ ἔδωσα τήν ἀνθρώπινη φύση καί τήν δόξασα μέ τήν Ἀνάσταση καί τήν ἐνθρόνισή σου ἐκ δεξιῶν μου. Καί σ᾿ ἄλλο μέρος τῆς Ἁγίας Γραφῆς λέει: Ἐσύ εἶσαι ἱερέας αἰώνιος, πού Σέ προτύπωνε ὁ Μελχισεδέκ.

Ὁ Κύριός μας λοιπόν δοξάστηκε καί ὡς ἄνθρωπος μέ θεϊκή δόξα ἀπό τόν Θεό Πατέρα του. Αὐτός πού τόσο πολύ τα­πεινώθηκε ὡς ἄνθρωπος, πολύ περισ­σότερο ὑψώθηκε. Ἐπειδή ἀκριβῶς ἔδειξε ὑπακοή μέχρι θανάτου. Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς ὁ Θεός Πατήρ στεφάνωσε τόν Κύριό μας ὡς ἄνθρωπο μέ θεϊκή δόξα καί τιμή. Καί Τοῦ ἔδωσε ἐξουσία στά ἐπουράνια, τά ἐπίγεια καί τά καταχθόνια. Ὥστε ὅλα τά λογικά ὄντα νά ἀναγνωρίσουν ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Κύριος τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς.

Αὐτός ὁ δρόμος ἀπό τή θυσία στήν ὕψωση, ἀπό τήν ταπείνωση στή δόξα εἶναι καί ὁ δρόμος ὅλων τῶν πιστῶν. Στόν ἀνηφορικό δρόμο τοῦ Γολγοθᾶ βρίσκε­ται ἡ ἀληθινή ὕψωση. Στό δρόμο τῆς θυ­σίας καί τῆς ταπεινώσεως. Ὑψωνόμαστε ὅταν θυσιαζόμαστε. Ὅταν ὑπομένουμε πειρασμούς, περιφρονήσεις, ἀδικίες. Ὅταν μένουμε στό περιθώριο. Ὅταν ὑπο­μένουμε δίπλα μας ἀνθρώπους δύσκο­λους καί μένουμε εἰρηνικοί ἀπέναντί τους. Ὅταν ὅσους μᾶς ἀδικοῦν ἤ μᾶς ἀντιπαθοῦν, τούς συγχωροῦμε, τούς δεί­χνουμε ἀγάπη. Βέβαια κάτι τέτοιο δέν εἶναι εὔκολο. Μέ τή βοήθεια ὅμως τοῦ Θεοῦ εἶναι κατορθωτό. Ἄς πάρουμε λοιπόν κι ἐμεῖς μέ προθυμία τόν ἀνηφορικό δρό­μο τοῦ Γολγοθᾶ. Γιά νά ὁδηγηθούμε ἀπό τήν ταπείνωση στή δόξα, τήν ἀληθινή καί αἰώνια.

 (Δ­ι­α­σ­κ­ε­υὴ ἀ­πὸ π­α­λ­α­ιὸ τ­ό­μο τ­οῦ Π­ε­ρ­ι­ο­δ­ι­κ­οῦ «Ο Σ­Ω­Τ­ΗΡ»)

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

      Εἶπεν ὁ Κύριος· Ὅ­στις θέ­λει ὀ­πί­σω μου ἐλθεῖν, ἀ­παρ­νη­σά­σθω ἑ­αυ­τὸν καὶ ἀ­ρά­τω τὸν σταυ­ρὸν αὐ­τοῦ, καὶ ἀ­κο­λου­θε­ί­τω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέ­λῃ τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ σῶ­σαι, ἀ­πο­λέ­σει αὐ­τήν· ὃς δ' ἂν ἀ­πο­λέ­σῃ τὴν ἑ­αυ­τοῦ ψυ­χὴν ἕ­νε­κεν ἐ­μοῦ καὶ τοῦ εὐ­αγ­γε­λί­ου, οὗ­τος σώ­σει αὐ­τήν. τί γὰρ ὠ­φε­λή­σει ἄν­θρω­πον ἐ­ὰν κερ­δή­σῃ τὸν κό­σμον ὅ­λον, καὶ ζη­μι­ω­θῇ τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ; ἢ τί δώ­σει ἄν­θρω­πος ἀν­τάλ­λαγ­μα τῆς ψυ­χῆς αὐ­τοῦ; ὃς γὰρ ἐ­ὰν ἐ­παι­σχυν­θῇ  με  καὶ  τοὺς  ἐ­μοὺς λό­γους ἐν τῇ γε­νε­ᾷ τα­ύ­τῃ τῇ μοι­χα­λί­δι ­ καὶ ἁ­μαρ­τω­λῷ, καὶ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐ­παι­σχυν­θή­σε­ται αὐ­τὸν ὅ­ταν ἔλ­θῃ ἐν τῇ δό­ξῃ τοῦ πα­τρὸς αὐ­τοῦ με­τὰ τῶν ἀγ­γέ­λων τῶν ἁ­γί­ων. Καὶ ἔ­λε­γεν αὐ­τοῖς· Ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι εἰ­σί τι­νες τῶν ὧ­δε ἑ­στη­κό­των, οἵ­τι­νες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕ­ως ἂν ἴ­δω­σι τὴν βα­σι­λεί­αν τοῦ Θε­οῦ ἐ­λη­λυ­θυῖ­αν ἐν δυ­νά­μει. 

                                     (Μᾶρκ. η΄[8] 34 - θ΄[9]  1)

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Ὁ Ἰ­η­σοῦς κά­λε­σε τὰ πλή­θη τοῦ λα­οῦ μα­ζὶ μὲ τοὺς μα­θη­τές του καὶ τοὺς εἶ­πε: Ἐ­κεῖ­νος ποὺ θέ­λει νὰ γί­νει δι­κός μου καὶ νὰ μὲ ἀ­κο­λου­θεῖ ὡς μα­θη­τής μου, ἂς δι­α­κό­ψει κά­θε φι­λί­α καὶ σχέ­ση μὲ τὸν δι­ε­φθαρ­μέ­νο ἀ­π' τὴν ἁ­μαρ­τί­α ἑ­αυ­τό του κι ἂς πά­ρει τὴ στα­θε­ρὴ ἀ­πό­φα­ση νὰ ὑ­πο­στεῖ γιὰ μέ­να ὄ­χι μό­νο κά­θε θλί­ψη καὶ δο­κι­μα­σί­α, ἀλ­λά ἀ­κό­μα καὶ θά­να­το σταυ­ρι­κό, καὶ τό­τε ἂς μὲ ἀ­κο­λου­θεῖ μι­μού­με­νος τὸ πα­ρά­δειγ­μά μου. Καὶ μὴ δι­στά­σει κα­νεὶς νὰ κά­νει τὶς θυ­σί­ες αὐ­τές. Δι­ό­τι ὅ­ποι­ος θέ­λει νὰ σώ­σει τὴ ζω­ή του, θὰ χά­σει τὴν πνευ­μα­τι­κή, εὐ­τυ­χι­σμέ­νη καὶ αἰ­ώ­νια ζω­ή. Ὅ­ποι­ος ὅ­μως χά­σει καὶ θυ­σιά­σει τὴ ζω­ή του γιὰ τὴν ὁ­μο­λο­γί­α καὶ τὴν ὑ­πα­κο­ή του σὲ μέ­να καὶ τὸ εὐ­αγ­γέ­λιό μου, αὐ­τὸς θὰ σώ­σει τὴν ψυ­χή του στὴ μέλ­λου­σα ζω­ή, ὅ­που θὰ κερ­δί­σει τὴν αἰ­ώ­νια εὐ­τυ­χί­α. Κι ἐ­κεί­νη ἡ σω­τη­ρί­α εἶ­ναι τὸ πᾶν. Δι­ό­τι τί θὰ ὠ­φε­λή­σει τὸν ἄν­θρω­πο, ἐ­ὰν κερ­δί­σει ὅ­λον αὐ­τὸν τὸν ὑ­λι­κὸ κό­σμο, καὶ στὸ τέ­λος χά­σει τὴν ψυ­χή του; Δι­ό­τι ἡ ψυ­χή του, ποὺ εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κὴ καὶ αἰ­ώ­νια, δὲν συγ­κρί­νε­ται μὲ κα­νέ­να ἀ­π' τὰ ὑ­λι­κὰ ἀ­γα­θὰ τοῦ φθαρ­τοῦ κό­σμου. Ἤ, ἐ­ὰν ἕ­νας ἄν­θρω­πος χά­σει τὴν ψυ­χή του, τί μπο­ρεῖ νὰ δώ­σει ὡς ἀν­τάλ­λαγ­μα γιὰ νὰ τὴν ἐ­ξα­γο­ρά­σει ἀ­π' τὴν αἰ­ώ­νια ἀ­πώ­λεια; Κι ἀ­σφα­λῶς θὰ χά­σει τὴν ψυ­χὴ του ἐ­κεῖ­νος ποὺ δὲν θὰ ὑ­πο­στεῖ γιὰ μέ­να τὶς θυ­σί­ες αὐ­τές. Δι­ό­τι ὁ­ποι­οσ­δή­πο­τε ντρα­πεῖ ἐ­μέ­να καί τά λό­για μου ἐ­πη­ρε­α­σμέ­νος ἀ­π' τὶς πε­ρι­φρο­νή­σεις καὶ τοὺς χλευα­σμοὺς τῶν ἀν­θρώ­πων τῆς γε­νιᾶς αὐ­τῆς ποὺ ἀ­πο­στά­τη­σε ἀ­π' τὸν πνευ­μα­τι­κό της νυμ­φί­ο καὶ εἶ­ναι ἁ­μαρ­τω­λή, αὐ­τὸν θὰ τὸν ντρα­πεῖ καὶ ὁ υἱ­ός τοῦ ἀν­θρώ­που καὶ θὰ τὸν ἀ­πο­κη­ρύ­ξει ὡς ξέ­νο, ὅ­ταν θά ἔλ­θει μέ τούς ἁ­γί­ους ἀγ­γέ­λους πε­ρι­βε­βλη­μέ­νος μέ τή δό­ξα τοῦ Πα­τρός του. Τούς ἔ­λε­γε ἀ­κό­μη: Σᾶς λέ­ω ἀ­λη­θι­νά ὅ­τι ὑ­πάρ­χουν με­ρι­κοί ἀ­π’ αὐ­τούς πού στέ­κον­ται ἐ­δῶ, οἱ ὁ­ποῖ­οι δέν θά γευ­θοῦν θά­να­το προ­τοῦ νά δοῦν με­τά τήν κά­θο­δο τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος νά κα­τα­λύ­ε­ται ἡ πα­λαι­ά θεί­α τά­ξη καί δι­α­θή­κη μέ τήν κα­τα­στρο­φή τῆς Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ καί τοῦ να­οῦ της καί μέ δύ­να­μη ἀ­κα­τα­γώ­νι­στη καί ὑ­περ­φυ­σι­κή ἡ νέ­α τά­ξη στόν κό­σμο, τήν ὁ­ποί­α θά ἐκ­προ­σω­πεῖ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ὡς ἄλ­λη βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ πά­νω στή γῆ.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Σταυροῦ Ἦχος α'

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα