ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ   

(1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Τέκνον Τι­μό­θε­ε, πα­ρα­κα­λῶ πρῶ­τον πάν­των ποι­εῖ­σθαι δε­ή­σεις, προ­σευ­χάς, ἐν­τε­ύ­ξεις, εὐ­χα­ρι­στί­ας, ὑ­πὲρ πάν­των ἀν­θρώ­πων, ὑ­πὲρ βα­σι­λέ­ων καὶ πάν­των τῶν ἐν ὑ­πε­ρο­χῇ ὄν­των, ἵ­να ἤ­ρε­μον καὶ ἡ­σύ­χιον βί­ον δι­ά­γω­μεν ἐν πά­σῃ εὐ­σε­βε­ί­ᾳ καὶ σε­μνό­τη­τι. Τοῦ­το γὰρ κα­λὸν καὶ ἀ­πό­δε­κτον ἐ­νώ­πιον τοῦ σω­τῆ­ρος ἡ­μῶν Θε­οῦ, ὃς πάν­τας ἀν­θρώ­πους θέ­λει σω­θῆ­ναι καὶ εἰς ἐ­πί­γνω­σιν ἀ­λη­θε­ί­ας ἐλ­θεῖν. Εἷς γὰρ Θε­ός, εἷς καὶ με­σί­της Θε­οῦ καὶ ἀν­θρώ­πων, ἄν­θρω­πος Χρι­στὸς ᾿Ι­η­σοῦς, ὁ δοὺς ἑ­αυ­τὸν ἀν­τί­λυ­τρον ὑ­πὲρ πάν­των, τὸ μαρ­τύ­ριον και­ροῖς ἰ­δί­οις, εἰς ὃ ἐ­τέ­θην ἐ­γὼ κή­ρυξ καὶ ἀ­πό­στο­λος, ― ἀ­λή­θειαν λέ­γω ἐν Χρι­στῷ, οὐ ψε­ύ­δο­μαι, ― δι­δά­σκα­λος ἐ­θνῶν ἐν πί­στει καὶ ἀ­λη­θε­ί­ᾳ. 

                        (Α΄ Τιμ. β΄[2] 1 – 7)

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Παι­δί μου Τι­μό­θε­ε, σύμ­φω­να μέ ὅ­λα τά προ­η­γού­με­να ὀ­φεί­λου­με νά ἀ­γα­πᾶ­με ὅ­λους τοὺς ἀν­θρώ­πους. Καί ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός ἄλ­λω­στε ἦλ­θε στόν κό­σμο γιὰ νὰ σώ­σει ὅ­λους τοὺς ἁ­μαρ­τω­λούς. Γι᾿ αὐ­τὸ λοι­πὸν κι ἐ­γὼ σὲ προ­τρέ­πω, Τι­μό­θε­ε, κι ἐ­σέ­να καὶ τοὺς ἄλ­λους ἀ­δελ­φούς, πρῶ­τα ἀπ᾿ ὅ­λα νὰ κά­νε­τε δε­ή­σεις, προ­σευ­χές, πα­ρα­κλή­σεις, εὐ­χα­ρι­στί­ες γιὰ ὅ­λους τοὺς ἀν­θρώ­πους, γιὰ τοὺς βα­σι­λεῖς καὶ γιὰ ὅ­λους ὅ­σους ἔ­χουν κά­ποι­ο ἀ­ξί­ω­μα ἢ κά­ποι­α ἀ­νώ­τε­ρη θέ­ση, νὰ τοὺς φω­τί­ζει καὶ νὰ τοὺς ἐν­δυ­να­μώ­νει ὁ Θε­ός, ὥ­στε νὰ ἐ­ξα­σφα­λί­ζουν τὴν εἰ­ρη­νι­κὴ συμ­βί­ω­ση τῶν πο­λι­τῶν. Κι ἔ­τσι νὰ ζοῦ­με κι ἐ­μεῖς ζω­ὴ ἤ­ρε­μη καὶ ἥ­συ­χη, μὲ κά­θε εὐ­σέ­βεια καὶ σε­μνό­τη­τα. Δι­ό­τι αὐ­τό, τὸ νὰ προ­σευ­χό­μα­στε δη­λα­δὴ γιά ὅ­λους, εἶ­ναι κα­λὸ καὶ εὐ­ά­ρε­στο ἐ­νώ­πιον τοῦ σω­τῆ­ρος μας Θε­οῦ. Δι­ό­τι αὐ­τὸς θέ­λει νά σω­θοῦν ὅ­λοι οἱ ἄν­θρω­ποι καὶ μέ τὴν πί­στη νὰ γνω­ρί­σουν βα­θύ­τε­ρα καὶ πλη­ρέ­στε­ρα τὴν ἀ­λή­θεια. Καὶ θέ­λει τὴ σω­τη­ρί­α ὅ­λων, δι­ό­τι ἕ­νας καὶ μό­νος εἶ­ναι ὁ Θε­ός, Θε­ός ὅ­λων τῶν ἀν­θρώ­πων καὶ ὄ­χι μό­νο κά­ποι­ου ὁ­ρι­σμέ­νου ἔ­θνους. Ἕ­νας εἶ­ναι καὶ ὁ με­σί­της με­τα­ξὺ τοῦ Θε­οῦ καί τῶν ἀν­θρώ­πων, ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, ποὺ ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος καὶ ἔ­δω­σε τὸν ἑ­αυ­τό του λύ­τρο γιὰ νὰ ἐ­ξα­γο­ρά­σει ὅ­λους τοὺς ἀν­θρώ­πους. Γιὰ τὸ γε­γο­νός αὐ­τὸ τῆς ἐ­ξα­γο­ρᾶς μας δί­νου­με ἐ­μεῖς οἱ ἀ­πό­στο­λοι τὴ μαρ­τυ­ρί­α μας, ἀλ­λὰ προ­παν­τὸς ὁ ἴ­διος ὁ Κύ­ριος, ὁ ὁ­ποῖ­ος καί τήν ἐ­πι­σφρά­γι­σε μὲ τὸ θά­να­τό του στὸν και­ρὸ ποὺ κα­θό­ρι­σε ὁ ἴ­διος. Γιὰ τὴ μαρ­τυ­ρί­α αὐ­τὴ ὁ Θε­ός μὲ ἀ­νέ­δει­ξε καὶ μὲ ἔ­τα­ξε κή­ρυ­κα καὶ ἀ­πό­στο­λο. Λέ­ω ἀ­λή­θεια, ὅ­πως μοῦ τὸ ἐ­πι­βάλ­λει ἡ κοι­νω­νί­α μου μὲ τὸν Χρι­στό. Δὲν ψεύ­δο­μαι. Μὲ ἔ­τα­ξε ὁ Θε­ός νὰ εἶ­μαι δι­δά­σκα­λος τῶν ἐ­θνι­κῶν στὴν πί­στη καὶ τὴν ἀ­λή­θεια.

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ἦλ­θεν ὁ Ἰ­η­σοῦς εἰς Να­ζα­ρέτ, οὗ ἦν τε­θραμ­μέ­νος, καὶ εἰ­σῆλ­θεν κα­τὰ τὸ εἰ­ω­θὸς αὐ­τῷ ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ τῶν σαβ­βά­των εἰς τὴν συ­να­γω­γήν, καὶ ἀ­νέ­στη ἀ­να­γνῶ­ναι. Καὶ ἐ­πε­δό­θη αὐ­τῷ βι­βλί­ον τοῦ προ­φή­του ᾽Η­σα­ΐ­ου, καὶ ἀ­να­πτύ­ξας τὸ βι­βλί­ον εὗ­ρεν τὸν τό­πον οὗ ἦν γε­γραμ­μέ­νον, Πνεῦ­μα κυ­ρί­ου ἐπ᾽ ἐ­μέ, οὗ εἵ­νε­κεν ἔ­χρι­σέν με εὐ­αγ­γε­λί­σα­σθαι πτω­χοῖς, ἀ­πέ­σταλ­κέν με κη­ρύ­ξαι αἰχ­μα­λώ­τοις ἄ­φε­σιν καὶ τυ­φλοῖς ἀ­νά­βλε­ψιν, ἀ­πο­στεῖ­λαι τε­θραυ­σμέ­νους ἐν ἀ­φέ­σει, κη­ρύ­ξαι ἐ­νια­υτὸν κυ­ρί­ου δε­κτόν. Καὶ πτύ­ξας τὸ βι­βλί­ον ἀ­πο­δοὺς τῷ ὑ­πη­ρέ­τῃ ἐ­κά­θι­σεν· καὶ πάν­των οἱ ὀ­φθαλ­μοὶ ἐν τῇ συ­να­γω­γῇ ἦ­σαν ἀ­τε­νί­ζον­τες αὐ­τῷ. Ἤρ­ξα­το δὲ λέ­γειν πρὸς αὐ­τοὺς ὅ­τι Σήμερον πε­πλή­ρω­ται ἡ γρα­φὴ αὕ­τη ἐν τοῖς ὠ­σὶν ὑ­μῶν. Καὶ πάν­τες ἐ­μαρ­τύ­ρουν αὐ­τῷ καὶ ἐ­θα­ύ­μα­ζον ἐ­πὶ τοῖς λό­γοις τῆς χά­ρι­τος τοῖς ἐκ­πο­ρευ­ο­μέ­νοις ἐκ τοῦ στό­μα­τος αὐ­τοῦ. 

(Λουκ. δ΄[4] 16 – 22)

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Ἐ­κεῖ­νο τὸν και­ρό, ἦλ­θε ὁ Ἰ­η­σοῦς στὴ Να­ζα­ρέτ, ἐ­κεῖ ὅ­που εἶ­χε ἀ­να­τρα­φεῖ καὶ εἶ­χε με­γα­λώ­σει. Κι ὅ­πως συ­νή­θι­ζε ἀ­πὸ τὴν παι­δι­κή του ἀ­κό­μη ἠ­λι­κί­α, μπῆ­κε τὴν ἡ­μέ­ρα τοῦ Σαβ­βά­του στὴ συ­να­γω­γὴ καὶ ση­κώ­θη­κε ἀ­πὸ τὴ θέ­ση του γιὰ νὰ δι­α­βά­σει κά­ποι­α προ­φη­τι­κὴ πε­ρι­κο­πὴ ἀ­πὸ τὴ Βί­βλο. Καὶ τοῦ πα­ρέ­δω­σαν τὸ βι­βλί­ο τοῦ προ­φή­τη Ἡ­σα­ΐ­α.  Ξε­δί­πλω­σε τό­τε τὸ βι­βλί­ο ποὺ ἦ­ταν τυ­λιγ­μέ­νο σὲ κυ­λιν­δρι­κὸ σχῆ­μα καὶ βρῆ­κε τὸ μέ­ρος ἐ­κεῖ­νο ὅ­που ἦ­ταν γραμ­μέ­νο τὸ ἑ­ξῆς: Τὸ Πνεῦ­μα τοῦ Κυ­ρί­ου μέ­νει καὶ ἀ­να­παύ­ε­ται σὲ μέ­να τὸν Μεσ­σί­α, γιὰ νὰ συ­νερ­γά­ζε­ται μα­ζί μου στὸ σω­τη­ρι­ῶ­δες ἔρ­γο μου. Καὶ μέ­νει τὸ Πνεῦ­μα αὐ­τὸ σὲ μέ­να, δι­ό­τι ὁ Κύ­ριος μὲ ἔ­χρι­σε ὡς ἄν­θρω­πο καὶ μὲ ἀ­πέ­στει­λε νὰ κη­ρύ­ξω τὸ εὐ­αγ­γέ­λιο τῆς βα­σι­λεί­ας σ᾿ ἐ­κεί­νους ποὺ στε­ροῦν­ται τὴ χά­ρη τοῦ Θε­οῦ, εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κὰ φτω­χοὶ καὶ βρί­σκον­ται σὲ ἄ­θλια κα­τά­στα­ση. Μὲ ἔ­στει­λε νὰ θε­ρα­πεύ­σω ἐ­κεί­νους ποὺ ἡ καρ­διὰ τους ἔ­χει συν­τρι­βεῖ ἀ­πὸ τὸ βά­ρος τῆς ἁ­μαρ­τί­ας. Μὲ ἔ­στει­λε νὰ κη­ρύ­ξω ἄ­φε­ση καὶ ἐ­λευ­θε­ρί­α στοὺς δού­λους καὶ αἰχ­μά­λω­τους τῆς ἁ­μαρ­τί­ας καὶ νὰ χα­ρί­σω τὸ φῶς σ᾿ ἐ­κεί­νους ποὺ ἔ­χουν τυ­φλω­μέ­νο τὸ νοῦ τους ἀ­πὸ τὸ σκο­τι­σμὸ τῶν πα­θῶν. Μὲ ἔ­στει­λε νὰ ἐ­λευ­θε­ρώ­σω ἀ­πὸ κά­θε ἐ­νο­χὴ ἐ­κεί­νους ποὺ ἔ­χουν κα­τα­πλη­γω­θεῖ καὶ συν­τρι­βεῖ ἀ­πὸ τὴν ἁ­μαρ­τί­α. Μὲ ἔ­στει­λε νὰ κη­ρύ­ξω καὶ νὰ ἀ­ναγ­γεί­λω τὴν ἔ­ναρ­ξη τῆς νέ­ας πε­ρι­ό­δου, ἡ ὁ­ποί­α εἶ­ναι ἀ­ρε­στὴ στὸ Θε­ὸ καὶ ἐ­πι­θυ­μη­τὴ στοὺς ἀν­θρώ­πους· δι­ό­τι τὴν πε­ρί­ο­δο αὐ­τὴ πραγ­μα­το­ποι­εῖ­ται ἀ­πὸ τὸν Μεσ­σί­α ἡ βου­λὴ τοῦ Θε­οῦ γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α τῶν ἀν­θρώ­πων. Κι ἀ­φοῦ τύ­λι­ξε τὸ βι­βλί­ο, τὸ ἔ­δω­σε πά­λι στὸν ὑ­πη­ρέ­τη τῆς συ­να­γω­γῆς καὶ κά­θι­σε γιὰ νὰ ἐ­ξη­γή­σει καὶ νὰ ἀ­να­πτύ­ξει τὴν πε­ρι­κο­πὴ ποὺ δι­ά­βα­σε. Καὶ τὰ μά­τια ὅ­λων ὅ­σων ἦ­ταν στὴ συ­να­γω­γὴ εἶ­χαν στρα­φεῖ μὲ πο­λὺ ἐν­δι­α­φέ­ρον καὶ προ­σο­χὴ σ᾿ αὐ­τόν. Ἄρ­χι­σε λοι­πὸν νὰ τοὺς λέ­ει ὅ­τι σή­με­ρα πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε καὶ ἐ­πα­λη­θεύ­θη­κε ἡ προ­φη­τεί­α αὐ­τὴ μὲ τὸ κή­ρυγ­μα ποὺ ἀ­κού­γε­ται τὴ στιγ­μὴ αὐ­τὴ στὰ αὐ­τιά σας ἀ­πὸ μέ­να, στὸν ὁ­ποῖ­ο ἀ­να­φέ­ρε­ται ἡ προ­φη­τεί­α αὐ­τή. Καί ὅ­λοι ὅ­σοι ἄ­κου­σαν τήν ἐ­ξή­γη­ση τῆς προ­φη­τεί­ας πού στή συ­νέ­χεια ἔ­κα­νε ὁ Ἰ­η­σοῦς, ὁ­μο­λο­γοῦ­σαν ὅ­τι κή­ρυ­ξε ἐ­ξαί­ρε­τα. Καί ἀ­πο­ροῦ­σαν γιά τά λό­για πού ἔ­βγαι­ναν ἀ­πό τό στό­μα του καί ἦ­ταν γε­μά­τα μέ θεί­α χά­ρη καί γλυ­κύ­τη­τα· κι ἔ­λε­γαν: Πε­ρί­ερ­γο! Δέν εἶ­ναι αὐ­τός ὁ γιός τοῦ Ἰ­ω­σήφ, πού μέ­χρι χθές ἐρ­γα­ζό­ταν σάν ἕ­νας ἀ­πό μᾶς;

Αρχή της Ινδίκτου

Σή­με­ρα ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας ἑ­ορ­τά­ζει τὴν Ἀρ­χὴ τῆς Ἰν­δί­κτου, δη­λα­δὴ ἀρ­χὴ τοῦ νέ­ου Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ ἔ­τους. Γιὰ τὴν πε­ρί­πτω­ση αὐ­τή, ὁ Ἅ­γιος Νι­κό­δη­μος ὁ Ἁ­γι­ο­ρεί­της γρά­φει στὸν Συ­να­ξα­ρι­στή του:

«Πρέ­πει νὰ ἠ­ξεύ­ρω­μεν, ἀ­δελ­φοί, ὅ­τι ἡ τοῦ Θε­οῦ ἁ­γί­α Ἐκ­κλη­σί­α ἑ­ορ­τά­ζει σή­με­ρον τὴν Ἰν­δι­κτι­ώ­να, διὰ τρί­α αἴ­τια.

          Πρῶ­τον, ἐ­πει­δὴ καὶ αὐ­τὴ εἶ­ναι ἀρ­χὴ τοῦ χρό­νου. Διὰ τοῦ­το καὶ κον­τὰ εἰς τοὺς πα­λαι­οὺς Ρω­μά­νους πολ­λὰ ἐ­τι­μά­το αὐ­τὴ ἐξ ἀρ­χαί­ων χρό­νων. Ἰν­δι­κτι­ὼν δὲ κα­τὰ τὴν ρω­μα­ϊ­κήν, ἤ­τοι λα­τι­νι­κὴν γλώσ­σαν, θέ­λει νὰ εἰ­πῆ ὁ­ρι­σμός. Καὶ δεύ­τε­ρον ἑ­ορ­τά­ζει ταύ­την ἡ Ἐκ­κλη­σί­α, ἐ­πει­δὴ καὶ κα­τὰ τὴν ση­με­ρι­νὴν ἡ­μέ­ραν, ἐ­πῆ­γεν ὁ Κύ­ριος ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦς Χρι­στὸς μέ­σα εἰς τὴν Συ­να­γω­γὴν τῶν Ἰ­ου­δαί­ων, καὶ ἐ­δό­θη εἰς αὐ­τὸν τὸ Βι­βλί­ον τοῦ Προ­φή­του Ἠ­σα­ΐ­ου, κα­θὼς γρά­φει ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­στὴς Λου­κᾶς (Λουκ. δ΄). Τὸ ὁ­ποῖ­ον Βι­βλί­ον ἀ­νοί­ξας ὁ Κύ­ριος, ὢ τοῦ θαύ­μα­τος! εὐ­θὺς εὗ­ρε τὸν τό­πον ἐ­κεῖ­νον, ἤ­τοι τὴν ἀρ­χὴν τοῦ ἑ­ξη­κο­στοῦ πρώ­του κε­φα­λαί­ου τοῦ Ἠ­σα­ΐ­ου, εἰς τὸ ὁ­ποῖ­ον εἶ­ναι γε­γραμ­μέ­νον διὰ λό­γου του τὰ λό­για ταῦ­τα: «Πνεῦ­μα Κυ­ρί­ου ἐπ᾿ ἐ­μέ, οὗ ἕ­νε­κεν ἔ­χρι­σέ με, εὐ­αγ­γε­λί­σα­σθαι πτω­χοῖς ἀ­πέ­σταλ­κέ με, ἰ­ά­σα­σθαι τοὺς συν­τε­τριμ­μέ­νους τὴν καρ­δί­αν, κη­ρύ­ξαι αἰχ­μα­λώ­τοις ἄ­φε­σιν καὶ τυ­φλοῖς ἀ­νά­βλε­ψιν, ἀ­πο­στεῖ­λαι τε­θραυ­σμέ­νους ἐν ἀ­φέ­σει, κη­ρύ­ξαι ἐ­νια­υτὸν Κυ­ρί­ου δε­κτόν». Ἀφ᾿ οὗ δὲ ἀ­νέ­γνω­σεν ὁ Κύ­ριος τὰ πε­ρὶ αὐ­τοῦ λό­για ταῦ­τα, ἐ­σφά­λι­σε τὸ Βι­βλί­ον καὶ τὸ ἔ­δω­κεν εἰς τὸν ὑ­πη­ρέ­την. Ἔ­πει­τα κα­θί­σας, εἶ­πεν εἰς τὸν λα­ὸν «ὅ­τι σή­με­ρον ἐ­τε­λει­ώ­θη­σαν οἱ λό­γοι τῆς Προ­φη­τεί­ας ταύ­της εἰς τὰ ἐ­δι­κά σας αὐ­τί­α». Ὅ­θεν ὁ λα­ὸς ταῦ­τα ἀ­κού­ων, ἐ­θαύ­μα­ζε διὰ τὰ χα­ρι­τω­μέ­να λό­για, ὁ­πού εὔ­γαι­νον ἐκ τοῦ στό­μα­τός του, ὡς τοῦ­το γρά­φει ὁ αὐ­τὸς Εὐ­αγ­γε­λι­στὴς Λου­κᾶς (αὐ­τό­θι).

Εἶ­ναι δὲ καὶ τρί­τη αἰ­τί­α, διὰ τὴν ὁ­ποί­αν ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ κά­μνει σή­με­ρον ἐν­θύ­μη­σιν τῆς Ἰν­δί­κτου, καὶ ἑ­ορ­τά­ζει τὴν ἀρ­χὴν τοῦ νέ­ου χρό­νου: ἤ­γουν, ἵ­να διὰ μέ­σου της ὑ­μνω­δί­ας καὶ ἱ­κε­σί­ας, ὁ­πού προ­σφέ­ρο­μεν εἰς τὸν Θε­ὸν ἐν τῇ ἑ­ορ­τῇ ταύ­τῃ, γέ­νῃ ὁ Θε­ὸς ἴ­λε­ως εἰς ἡ­μᾶς, καὶ εὐ­λο­γή­σῃ τὸν νέ­ον χρό­νον, καὶ χα­ρί­σῃ τοῦ­τον εἰς ἡ­μᾶς εὐ­τυ­χῆ καὶ γε­μά­τον ἀ­πὸ ὅ­λα τὰ σω­μα­τι­κὰ ἀ­γα­θά. Καὶ ἵ­να φω­τί­σῃ τὰς δι­α­νοί­ας μας, εἰς τὸ νὰ πε­ρά­σω­μεν ὅ­λον τὸν χρό­νον κα­θα­ρῶς καὶ μὲ ἀ­γα­θὴν συ­νεί­δη­σιν, καὶ εἰς τὸ νὰ εὐ­α­ρε­στή­σω­μεν τῷ Θε­ῷ, μὲ τὴν φύ­λα­ξιν τῶν ἐν­το­λῶν του. Καὶ οὕ­τω νὰ τύ­χω­μεν τῶν ἐν Οὐ­ρα­νοῖς αἰ­ω­νί­ων ἀ­γα­θῶν».

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος β’.

Ὁ πάσης δημιουργός της κτίσεως, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου Κύριε, φυλάττων ἐν εἰρήνῃ τοὺς Βασιλεῖς καὶ τὴν πόλιν σου, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, καὶ σῶσον ἠμᾶς.

Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Ὁ ἀρρήτῳ σύμπαντα, δημιουργήσας σοφία, καὶ καιροὺς ὁ θέμενος, ἐν τῇ αὐτοῦ ἐξουσίᾳ δώρησαι, τῷ φιλοχρίστῳ λαῷ σου νίκας· ἔτους δέ, τὰς τὲ εἰσόδους καὶ τὰς ἐξόδους, εὐλογήσαις κατευθύνων, ἡμῶν τὰ ἔργα πρὸς θεῖόν σου θέλημα.

Κάθισμα Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.

Ὁ καιροὺς καρποφόρους καὶ ὑετούς, οὐρανόθεν παρέχων τοῖς ἐπὶ γῆς, καὶ νῦν προσδεχόμενος, τὰς αἰτήσεις τῶν δούλων σου, ἀπὸ πάσης λύτρωσαι, ἀνάγκης τὴν πόλιν σου, οἱ οἰκτιρμοὶ καὶ γάρ σου, εἰς πάντα τὰ ἔργα σου. Ὅθεν τὰς εἰσόδους, εὐλογῶν καὶ ἐξόδους, τὰ ἔργα κατεύθυνον ἐφ᾿ ἡμᾶς τῶν χειρῶν ἠμῶν, καὶ πταισμάτων τὴν ἄφεσιν, δώρησαι ἡμῖν ὁ Θεός· σὺ γὰρ ἐξ οὐκ ὄντων τὰ σύμπαντα, ὡς δυνατὸς εἰς τὸ εἶναι παρήγαγες.

Μεγαλυνάριον

Ἄναρχε τρισήλιε Βασιλεῦ, ὁ καιρῶν καὶ χρόνων, τὰς ἐλίξεις περισκοπῶν, εὐλόγησον τὸν κύκλον, τῆς νέας περιόδου, τὰς ἀγαθάς σου δόσεις πᾶσι δωρούμενος.

ΠΗΓΗ: http://www.saint.gr/896/saint.aspx