ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΧΛΩΡΑΚΑΣ   

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

(14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024)

 

ΕΩΘΙΝΟΝ Ι΄

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐφανέρωσεν ἑαυτὸν ὁ Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν, ἐπὶ τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος, ἐφανέρωσε δὲ οὕτως. ἦσαν ὁμοῦ Σίμων Πέτρος, καὶ Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος, καὶ Ναθαναὴλ ὁ ἀπὸ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οἱ τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ ἄλλοι ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο. λέγει αὐτοῖς Σίμων Πέτρος, Ὑπάγω ἁλιεύειν. λέγουσιν αὐτῷ, Ἐρχόμεθα καὶ ἡμεῖς σὺν σοί. ἐξῆλθον καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸ πλοῖον εὐθύς, καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐπίασαν οὐδέν. πρωΐας δὲ ἤδη γενομένης ἔστη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν αἰγιαλόν, οὐ μέντοι ᾔδεισαν οἱ μαθηταὶ ὅτι Ἰησοῦς ἐστι. λέγει οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Παιδία, μὴ τι προσφάγιον ἔχετε; ἀπεκρίθησαν αὐτῷ, Οὒ, ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς, Βάλετε εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου τὸ δίκτυον, καὶ εὑρήσετε. ἔβαλον οὖν, καὶ οὐκέτι αὐτὸ ἑλκύσαι ἴσχυσαν ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἰχθύων. λέγει οὖν ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς τῷ Πέτρῳ, Ὁ Κύριός ἐστι. Σίμων οὖν Πέτρος, ἀκούσας ὅτι ὁ Κύριός ἐστι , τὸν ἐπενδύτην διεζώσατο· ἦν γὰρ γυμνὸς· καὶ ἔβαλεν ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν. οἱ δὲ ἄλλοι μαθηταὶ τῷ πλοιαρίῳ ἦλθον· οὐ γὰρ ἦσαν μακρὰν ἀπὸ τῆς γῆς, ἀλλ' ὡς ἀπὸ πηχῶν διακοσίων· σύροντες τὸ δίκτυον τῶν ἰχθύων. ὡς οὖν ἀπέβησαν εἰς τὴν γῆν, βλέπουσιν ἀνθρακιὰν κειμένην καὶ ὀψάριον ἐπικείμενον, καὶ ἄρτον. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Ἐνέγκατε ἀπὸ τῶν ὀψαρίων ὧν ἐπιάσατε νῦν. ἀνέβη οὖν Σίμων Πέτρος, καὶ εἵλκυσε τὸ δίκτυον ἐπὶ τῆς γῆς, μεστὸν ἰχθύων μεγάλων ἑκατὸν πεντηκοντατριῶν, καὶ τοσούτων ὄντων, οὐκ ἐσχίσθη τὸ δίκτυον. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Δεῦτε ἀριστήσατε. οὐδεὶς δὲ ἐτόλμα τῶν μαθητῶν ἐξετάσαι αὐτόν, Σὺ τὶς εἶ; εἰδότες ὅτι ὁ Κύριός ἐστιν. ἔρχεται οὖν ὁ Ἰησοῦς, καὶ λαμβάνει τὸν ἄρτον, καὶ δίδωσιν αὐτοῖς, καὶ τὸ ὀψάριον ὁμοίως. τοῦτο ἤδη τρίτον ἐφανερώθη ὁ Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν.

 (Ἰωάν. κα΄[21]  1 – 14)

 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)

1 Μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες ὁ Ἰησοῦς ἐμφανίστηκε πάλι στοὺς μαθητές του στὴ λίμνη τῆς Τιβεριάδος. Καὶ ἐμφανίστηκε μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο:  2 Ἦταν μαζὶ ὁ Σίμων Πέτρος καὶ ὁ Θωμᾶς ποὺ λεγόταν Δίδυμος, καὶ ὁ Ναθαναὴλ ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οἱ γιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ἄλλοι δύο ἀπὸ τοὺς μαθητές του.  3 Τοὺς λέει ὁ Σίμων Πέτρος: Πηγαίνω νὰ ψαρέψω. Κι ἐκεῖνοι τοῦ ἀποκρίνονται: Ἐρχόμαστε κι ἐμεῖς μαζί σου. Βγῆκαν λοιπὸν ἀπὸ τὸ κατάλυμά τους πρὸς τὴ θάλασσα, μπῆκαν ἀμέσως στὸ πλοῖο καὶ ἄρχισαν νὰ ψαρεύουν. Ὅμως ἐκείνη τὴ νύχτα δὲν ἔπιασαν τίποτε.  4 Ὅταν πιὰ ξημέρωσε, στάθηκε ὁ Ἰησοῦς στὴν ἀκρογιαλιά. Οἱ μαθητὲς ὅμως δὲν ἀντιλήφθηκαν ὅτι αὐτὸς ποὺ στεκόταν ἐκεῖ ἦταν ὁ Ἰησοῦς.  5 Σὰν νὰ ἦταν λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς κάποιος ξένος καὶ ἄγνωστος διαβάτης, τοὺς λέει: Παιδιά, μήπως ἔχετε κανένα ψάρι γιὰ προσφάι; Ὄχι, τοῦ ἀποκρίθηκαν.  6 Κι ἐκεῖνος τότε τοὺς εἶπε: Ρίξτε τὸ δίχτυ στὰ δεξιὰ τοῦ πλοίου καὶ θὰ βρεῖτε. Ἔριξαν λοιπὸν τὸ δίχτυ ὅπως τοὺς εἶπε ὁ Κύριος, καὶ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸ τραβήξουν ἐπάνω ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ψαριῶν ποὺ εἶχε πιάσει.  7 Μετὰ λοιπὸν ἀπὸ τὴν πρωτοφανὴ αὐτὴ ἐπιτυχία λέει στὸν Πέτρο ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος τὸν ὁποῖο ἀγαποῦσε ὁ Ἰησοῦς: Αὐτὸς ποὺ τὸν νομίσαμε γιὰ ξένο εἶναι ὁ Κύριος. Ὁ Σίμων Πέτρος λοιπόν, ὅταν ἄκουσε ὅτι ἦταν ὁ Κύριος, φόρεσε βιαστικὰ καὶ ζώσθηκε τὸ ἐργατικὸ ἔνδυμά του, διότι μέχρι τὴ στιγμὴ ἐκείνη ἦταν σχεδὸν γυμνός, καὶ ὁρμητικὸς ὅπως ἦταν, ρίχθηκε στὴ θάλασσα γιὰ νὰ συναντήσει τὸ συντομότερο τὸν Διδάσκαλο.   8 Οἱ ἄλλοι μαθητὲς ὅμως ἦλθαν μὲ τὸ πλοιάριο σέρνοντας  τὸ δίχτυ ποὺ ἦταν γεμάτο μὲ ψάρια, διότι δὲν ἦταν μακριὰ ἀπὸ τὴ στεριά, ἀλλὰ ἀπεῖχαν περίπου ἑκατὸν τριάντα μέτρα.  9 Ἀμέσως λοιπὸν μόλις ἀποβιβάσθηκαν στὴ στεριὰ μουσκεμένοι καὶ κατάκοποι καὶ πεινασμένοι, βλέπουν ἕτοιμα κάτω στὴ γῆ ἕνα σωρὸ κάρβουνα ἀναμμένα καὶ πάνω σ᾿ αὐτὰ ἕνα ψάρι καὶ παραδίπλα χωριστὰ ἕνα ψωμί. Βρῆκαν δηλαδὴ φωτιὰ γιὰ νὰ θερμανθοῦν καὶ νὰ στεγνώσουν τὰ ροῦχα τους, καὶ φαγητὸ γιὰ τὸ πρωινό τους.  10 Καὶ γιὰ νὰ συμπληρωθεῖ τὸ πρωινὸ αὐτὸ καὶ ἀπό τὸ προϊὸν τοῦ κόπου τους, τοὺς λέει ὁ Ἰησοῦς: Φέρτε καὶ ἀπὸ τὰ ψάρια ποὺ πιάσατε τώρα.  11 Ὅμως τὸ δίχτυ μὲ τὰ ψάρια ἦταν ἀκόμη μέσα στὴ λίμνη καὶ ἐξαιτίας τοῦ βάρους του ἦταν δύσκολο νὰ τραβηχθεῖ. Ἀνέβηκε τότε στὸ πλοιάριο ὁ Σίμων Πέτρος, ποὺ ἦταν ἐμπειρότερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους, καὶ τράβηξε τὸ δίχτυ στὴ στεριά, γεμάτο ἀπὸ ἑκατὸν πενῆντα τρία μεγάλα ψάρια. Κι ἐνῶ ἦταν τόσο πολλὰ τὰ ψὰρια, δὲν σκίστηκε τὸ δίχτυ.  12 Τοὺς λέει ὁ Ἰησοῦς: Ἐλᾶτε τώρα νὰ πάρετε τὸ πρωινό σας. Στὸ μεταξὺ ὅμως κανένας ἀπὸ τοὺς μαθητὲς δὲν τολμοῦσε νὰ τὸν ρωτήσει διερευνητικὰ «ποιὸς εἶσαι ἐσύ», διότι ἤξεραν ὅτι εἶναι ὁ Κύριος, καὶ συνεπῶς αἰσθάνονταν ἀπέναντί του φόβο καὶ βαθὺ σεβασμό.  13 Μετὰ λοιπὸν ἀπὸ τὴν πρόσκληση τοῦ Ἰησοῦ ἦλθαν οἱ μαθητὲς νὰ φᾶνε. Ἔρχεται τότε καὶ ὁ Ἰησοῦς καὶ παίρνει στὰ χέρια του τὸν ἄρτο καὶ τοὺς τὸν μοίρασε. Τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ μὲ τὸ ψάρι.  14 Αὐτή ἦταν ἡ τρίτη μέχρι τότε φορά πού φανερώθηκε ὁ Ἰησοῦς στούς μαθητές του συγκεντρωμένους, μετά τήν Ἀνάστασή του ἀπό τούς νεκρούς.

 

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ)

Ἀδελφοί, ἑ­νὶ ἑ­κά­στῳ ἡ­μῶν ἐ­δό­θη ἡ χά­ρις κα­τὰ τὸ μέ­τρον τῆς δω­ρε­ᾶς τοῦ Χρι­στοῦ. δι­ὸ λέ­γει· ἀ­να­βὰς εἰς ὕ­ψος ᾐχ­μα­λώ­τευ­σεν αἰχ­μα­λω­σί­αν καὶ ἔ­δω­κε δό­μα­τα τοῖς ἀν­θρώ­ποις. τὸ δὲ ἀ­νέ­βη τί ἐ­στιν εἰ μὴ ὅ­τι καὶ κα­τέ­βη πρῶ­τον εἰς τὰ κα­τώ­τε­ρα μέ­ρη τῆς γῆς; ὁ κα­τα­βὰς αὐ­τός ἐ­στι καὶ ὁ ἀ­να­βὰς ὑ­πε­ρά­νω πάν­των τῶν οὐ­ρα­νῶν, ἵ­να πλη­ρώ­σῃ τὰ πάν­τα. καὶ αὐ­τὸς ἔ­δω­κε τοὺς μὲν ἀ­πο­στό­λους, τοὺς δὲ προ­φή­τας, τοὺς δὲ εὐ­αγ­γε­λι­στάς, τοὺς δὲ ποι­μέ­νας καὶ δι­δα­σκά­λους, πρὸς τὸν κα­ταρ­τι­σμὸν τῶν ἁ­γί­ων εἰς ἔρ­γον δι­α­κο­νί­ας, εἰς οἰ­κο­δο­μὴν τοῦ σώ­μα­τος τοῦ Χρι­στοῦ, μέ­χρι κα­ταν­τή­σω­μεν οἱ πάν­τες εἰς τὴν ἑ­νό­τη­τα τῆς πί­στε­ως καὶ τῆς ἐ­πι­γνώ­σε­ως τοῦ υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ, εἰς ἄν­δρα τέ­λει­ον, εἰς μέ­τρον ἡ­λι­κί­ας τοῦ πλη­ρώ­μα­τος τοῦ Χρι­στοῦ.             

 (Ἐφεσ. δ΄[4], 7 – 13)

 

«ΕΝΙ ΕΚΑΣΤΩ ΗΜΩΝ ΕΔΟΘΗ Η ΧΑΡΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΕΤΡΟΝ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»

1. ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

Μὲ τὰ χαρίσματα ποὺ λαμβάνουν οἱ πιστοί, ἀπασχολεῖται στὸν πρῶτο του στίχο τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς μετὰ τὰ Φῶτα. Αὐτὸ ποὺ ὑπογραμμίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας πρὸς τοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου καὶ πρὸς τοὺς πιστοὺς ὅλων τῶν αἰώνων, εἶναι ὅτι ὅλοι οἱ πιστοί ἔχουν λάβει κάποιο χάρισμα. «Ενὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις», λέγει. 

Ὑπάρχει βέβαια κάποια διαφορά ἀνάμεσα στὰ χαρίσματα ποὺ ἐλάμβαναν οἱ πιστοί τῆς πρώτης Εκκλησίας, καὶ στὰ χαρίσματα ποὺ λαμβάνουμε ἐμεῖς σήμερα. Τότε τα χαρίσματα τοῦ  ̔Αγίου Πνεύματος ἦσαν πολὺ ἐντυπωσιακά· ὑπῆρχε π.χ. χάρισμα ὁμιλίας ξένων γλωσσῶν, προφητείας, ἑρμηνείας τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως, ἰδιαίτερο χάρισμα προσευχῆς καὶ πολλὰ ἄλλα. Σήμερα δὲν ὑπάρχουν μὲ αὐτὴ τὴ μορφὴ τὰ χαρίσματα τοῦ Πνεύματος, διότι ἡ πίστη ἔχει πλέον διαδοθεῖ σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ δὲν εἶναι ἀπαραίτητα αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὰ ἐντυπωσιακὰ χαρίσματα. Ὑπάρχουν ὅμως καί σήμερα πλῆθος χαρίσματα, ποὺ δίνει ὁ Θεὸς στοὺς πιστοὺς μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἐκτὸς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔλαβαν τὸ χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης, καὶ οἱ ἄλλοι ἔχουμε τὸ χάρισμά μας, ἄλλος τὸ νὰ διακονεῖ καὶ νὰ ὑπηρετεῖ τοὺς ἀδελφούς του, ἄλλος νὰ κηρύττει μὲ ζῆλο τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἄλλος νὰ ἐπιθυμεῖ νὰ γίνει ἱερεὺς ἢ μοναχός, ἄλλος να ψάλλει καὶ νὰ ὑμνεῖ τὸν Δημιουργό μας, ἄλλος να παρηγορεῖ τοὺς πονεμένους, ἄλλος νὰ ὁδηγεῖ πολλοὺς στὴν μετάνοια καὶ νὰ τοὺς κάνει ζῶντα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἄλλος νὰ προσεύχεται θερμά. Υπάρχουν ἱερεῖς, ποὺ ἔχουν λάβει χάρισμα κατά τῶν δαιμόνων, νὰ θεραπεύουν δηλαδὴ τοὺς δαιμονισμένους καὶ νὰ λύνουν τὰ μάγια καὶ ἄλλες παρόμοιες δαιμονικὲς ἐνέργειες. 

Πολλά, ἀμέτρητα τά χαρίσματα καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ τὰ λαμβάνουμε. Ἄλλος τό ἕνα, ἄλλος τὸ ἄλλο. Ἄλλος ἔχει λάβει πολλά, ἄλλος λίγα, ἄλλος ἕνα μόνον· ἐν τούτοις ὅλοι ἔχουμε. Δὲν ὑπάρχει κανείς χωρίς χάρισμα! 

Μπορεῖ νὰ εἶσαι ἄσημος, ἀδελφέ μου! Δὲν ἔχεις τή γλῶσσα τοῦ Χρυσοστόμου, οὔτε τὴ θαυματουργικὴ δύναμη τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, οὔτε τὸ προφητικὸ χάρισμα τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἔχεις ὅμως καὶ σὺ ἕνα χάρισμα. Ἐνδεχομένως μικρό, ἴσως ταπεινό χάρισμα ὅμως! Χάρισμα τό ὁποῖο ἂν τό καλλιεργήσεις θὰ σοῦ ἀποφέρει αἰώνια τιμή, δόξα ἀσύλληπτη, χαρὰ ἀνεκλάλητη στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 

2. ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ

Τὰ ὅσα σημειώσαμε γιὰ τὰ χαρίσματα, ἐνδεχομένως νὰ δημιουργήσουν στὶς ψυχὲς κάποιων πιστῶν ἕνα παράπονο: Γιατὶ σὲ μένα ὁ Κύριος ἔδωσε ἕνα μόνο μικρὸ χάρισμα; Ἄραγε δὲν ἔχω ἀρκετή πίστη; Μήπως φταίω σὲ κάτι καὶ μὲ ἀποδοκιμάζει; 

Τὴ λύση τὴν δίδει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὰ ἀμέσως ἑπόμενα λόγια του. Λέγει: «ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις». Καί προσθέτει: «κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ». Δηλαδή, στὸν καθένα μας δόθηκε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μὲ τὸ μέτρο, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς τὴν δωρίζει. Δεν λέγει σύμφωνα μὲ τὴν πίστη μας, μὲ τὴν προθυμία μας ἢ τὴν ἀρετή μας, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὸ μέτρο τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός μας ἐν τῇ πανσοφίᾳ του ἀποφασίζει τί καὶ πόσο καί πότε θὰ δώσει στὸν καθένα. Στὴν ἀπόφασή Του αὐτὴ ἐνεργεῖ μὲ ἀπόλυτη δικαιοσύνη καὶ ἐλευθερία, ἀνάλογα μὲ τὶς συνθήκες καὶ μὲ τοὺς σκοποὺς ποὺ Ἐκεῖνος γνωρίζει. Ἄρα δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ἀρετή μας ἢ τὴν προθυμία μας ἡ ἀπόκτηση ἑνὸς χαρίσματος. Τὸ χάρισμα δίδεται δωρεάν ὄχι σὰν πληρωμὴ τῆς ἀρετῆς. Ἀπὸ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν προθυμία μας, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί πάλι, ἐξαρτᾶται ἡ ἀξιοποίηση τοῦ χαρίσματος. 

Ἑπομένως δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει καμμιά θέση μέσα μας παράπονο ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Πολὺ περισσότερο δέν ἔχει καμμιὰ θέση ἡ ζήλεια ἢ ὁ φθόνος ἐναντίον αὐτῶν, ποὺ ἔχουν περισσότερα ἢ μεγαλύτερα χαρίσματα.  ̓Αλλὰ νὰ εἶναι ἡ καρδιά μας πλημμυρισμένη ἀπὸ εὐγνωμοσύνη καὶ νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Κύριό μας καὶ γιὰ τὰ τυχὸν μικρὰ χαρίσματα, ποὺ ἔδωσε σὲ μᾶς, καὶ γιὰ τὰ μεγαλύτερα ἴσως χαρίσματα τῶν ἀδελφῶν μας. 

3. ΟΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Στὴ συνέχεια τοῦ ἀναγνώσματος ὁ Απόστολος περιγράφει τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Χριστός μᾶς ἔλαβε καὶ ὡς ἄνθρωπος τὴν ἐξουσία να παρέχει τά χαρίσματα στοὺς πιστούς. Τὴν ἔλαβε, λέγει, αὐτὴ τὴν ἐξουσία, ἀφοῦ κατέβηκε πρῶτα ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ, ἔγινε δηλαδὴ καὶ ἄνθρωπος, κατέβηκε ἀκόμα μὲ τὸν θάνατό του καὶ στὸν Ἅδη, καὶ τέλος μὲ τὴν  ̓Ανάσταση καὶ τὴν  ̓Ανάληψη Του ανέβηκε παραπάνω ἀπ᾿ ὅλους τοὺς οὐρανίους κόσμους καὶ ἔτσι γέμισε μὲ τὴν θεανθρώπινη παρουσία Του τὰ πάντα. Μὲ τὴν σάρκωσή Του, τὸν λυτρωτικό Του θάνατο, τὴν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του καὶ τὴν  ̓Ανάληψή του ὁ Χριστὸς μᾶς εἰρήνευσε τὴν γῆ μὲ τὸν οὐρανό, τὸν ἀποστατημένο κόσμο μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἀκριβῶς γιὰ τὸν ἴδιο λόγο τοποθέτησε μέσα στὴν Ἐκκλησία Του τοὺς διακόνους Του, γιὰ νὰ βοηθοῦν δηλαδὴ στὴ συνέχισι διά μέσου τῶν αἰώνων τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου Του, γιὰ νὰ μπορέσουμε οἱ πιστοὶ νὰ γνωρίσουμε βαθύτερα τὸν Χριστό μας καὶ νὰ γίνουμε ὅμοιοι μὲ  ̓Εκεῖνον. 

Τί μεγάλη ἑπομένως, τί ἐξαιρετικὴ εὐλογία ἡ ὕπαρξη τῶν  ̓Αρχιερέων, τῶν Ἱερέων καὶ Διακόνων, τῶν Ἱεροκηρύκων καὶ Διδασκάλων καί Μοναχῶν στὴν Ἐκκλησία μας! 

 ̓Αλλὰ καὶ πόσο σημαντικό, ὅσοι ἔχουν ὑπεύθυνες θέσεις μέσα στὴν Ἐκκλησία – κυρίως οἱ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ Ἱερεῖς – ἀξιοποιοῦν μέσα στὸν ἀμπελῶνα  τοῦ  Κυρίου  τὰ  χαρίσματα  τῶν  πιστῶν!  Νὰ  μὴ θέλουν νὰ κάνουν τὰ πάντα μόνοι τους πράγμα ἄλλωστε ἀκατόρθωτο – ἀλλὰ νὰ δραστηριοποιοῦν ὅλους τοὺς πιστούς, βλέποντας στὸν καθένα ἕνα ἀπὸ Χριστοῦ χαρισματοῦχο. 

Ἐσεῖς εἶσθε τὸ στόμα μου, τὰ πόδια μου, τὰ χέρια μου, ἔλεγε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος στοὺς πιστοὺς ἀκροατές του. Ἐκεῖ ποὺ δὲν φθάνουν τὰ λόγια μου, ἐκεῖ ποὺ δὲν μπορῶ νὰ πάω ἐγώ, αὐτὰ ποὺ δὲν κάνουν τὰ δικά μου χέρια, θὰ τὰ κάμετε ἐσεῖς, θὰ πᾶτε ἐσεῖς, θὰ κηρύξετε ἐσεῖς. 

Μακάρι και σήμερα με τέτοιο φρόνημα νὰ πορευόμαστε ὅλοι ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας. Νὰ βαδίζουμε πρὸς τὸν οὐράνιο σκοπό μας, ποὺ εἶναι ἡ ἀνάδειξη τῆς Ἐκκλησίας σὲ αἰώνια Ἄνοιξη, ἡ ἕνωση τῶν μελῶν της μὲ τὸν ὑπεράρχιο ἐν Τριάδι Θεὸ στὴν εὐλογημένη καὶ πολυπόθητη Βασιλεία Του. Ἀμήν.

(Δ­ι­α­σ­κ­ε­υὴ ἀ­πὸ π­α­λ­α­ιὸ τ­ό­μο τ­οῦ Π­ε­ρ­ι­ο­δ­ι­κ­οῦ «Ο Σ­Ω­Τ­ΗΡ»)

 

ΤΟ ΙΕΡΟΝ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ (ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ)

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ἀ­κο­ύ­σας ὁ ᾿Ι­η­σοῦς ὅ­τι ᾿Ι­ω­άν­νης πα­ρε­δό­θη, ἀ­νε­χώ­ρη­σεν εἰς τὴν Γα­λι­λα­ί­αν· καὶ κα­τα­λι­πὼν τὴν Να­ζα­ρὲτ, ἐλ­θὼν κα­τῴ­κη­σεν εἰς Κα­περ­να­οὺμ τὴν πα­ρα­θα­λασ­σί­αν, ἐν ὁ­ρί­οις Ζα­βου­λὼν καὶ Νε­φθα­λείμ, ἵ­να πλη­ρω­θῇ τὸ ῥη­θὲν δι­ὰ ῾Η­σα­ΐ­ου τοῦ προ­φή­του, λέ­γον­τος· Γῆ Ζα­βου­λὼν καὶ γῆ Νε­φθα­λε­ίμ, ὁ­δὸν θα­λάσ­σης, πέ­ραν τοῦ ᾿Ι­ορ­δά­νου, Γα­λι­λα­ί­α τῶν ἐ­θνῶν, ὁ λα­ὸς ὁ κα­θή­με­νος ἐν σκό­τει εἶ­δε φῶς μέ­γα, καὶ τοῖς κα­θη­μέ­νοις ἐν χώ­ρᾳ καὶ σκι­ᾷ θα­νά­του, φῶς ἀ­νέ­τει­λεν αὐ­τοῖς.  Ἀ­πὸ τό­τε ἤρ­ξα­το ὁ ᾿Ι­η­σοῦς κη­ρύσ­σειν καὶ λέ­γειν· Με­τα­νο­εῖ­τε· ἤγ­γι­κε γὰρ ἡ βα­σι­λεί­α τῶν οὐ­ρα­νῶν.                   

 (Ματ­θ. δ΄[4], 12-17)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)

Ἐκεῖνο τόν καιρό ὅ­ταν ἄ­κου­σε ὁ Ἰησοῦς ὅτι ὁ Ἰ­ω­άν­νης πα­ρα­δό­θη­κε στή φυ­λα­κὴ ἀ­π' τὸν βα­σιλιά Ἀντί­πα, ἀ­να­χώ­ρη­σε καὶ πῆ­γε στὴ Γ­α­λ­ι­λ­α­ία. Κι ἀ­φ­οῦ ἄ­φ­η­σε τὴ Να­ζ­α­ρ­έτ, π­ῆ­γε κ­αί κ­α­τ­ο­ί­κ­η­σε σ­τ­ὴν Κ­α­π­ε­ρ­ν­α­ο­ύμ, ἡ ὁ­ποία ἦ­τ­αν κ­τ­ι­σ­μ­έ­νη κ­ο­ν­τά σ­τή λ­ί­μ­νη τ­ῆς Γ­α­λ­ι­λ­α­ί­ας, σ­τὰ σὺ­ν­ο­ρα τ­ῶν φυ­λ­ῶν Ζα­β­ο­υ­λ­ών κ­αὶ Ν­ε­φ­θ­α­λ­ε­ίμ. Ἔ­τ­σι ἐ­π­α­λ­η­θ­ε­ύ­θ­η­κε καὶ π­ρ­α­γ­μ­α­τ­ο­πο­ι­ή­θ­η­κε ἐ­κ­ε­ῖ­νο π­ού ε­ἶ­πε ὁ Θ­ε­ὸς μ­έ­σω τ­οῦ π­ρ­ο­φ­ή­τ­ου Ἡ­σ­α­ΐα: Ἡ χώ­ρα τῆς φυ­λῆς Ζα­βου­λών καί ἡ χώρα τῆς φυ­λῆς Νε­φθα­λείμ, πού ἐ­κτεί­νον­ται κον­τὰ στὴ θά­λασ­σα καὶ πέ­ρα ἀ­πὸ τὸν Ἰ­ορ­δά­νη πο­τα­μό, στὰ ἀ­να­το­λι­κά του, ἡ Γα­λι­λαί­α, στὴν ὁ­ποί­α κα­τοι­κοῦν πολ­λοὶ ἐ­θνι­κοί, ὁ λα­ὸς πού κά­θε­ται κα­θη­λω­μέ­νος κι ἀ­κί­νη­τος στὸ πνευ­μα­τι­κὸ σκο­τά­δι τῆς εἰ­δω­λο­λα­τρι­κῆς πλά­νης καὶ τῆς ἀ­σέ­βει­ας εἶ­δε με­γά­λο πνευ­μα­τι­κὸ φῶς, τὸν Χρι­στὸ· κι ἔ­λαμ­ψε φῶς ἀ­πὸ τὸν οὐ­ρα­νὸ σ᾿ ἐ­κεί­νους πού κά­θον­ται στὴ χώ­ρα πού σκι­ά­ζε­ται ἀ­πὸ τὸ πυ­κνό­τα­το σκο­τά­δι τῆς ἁ­μαρ­τί­ας καὶ τοῦ θα­νά­του. Ἀ­πὸ τό­τε ἄρ­χι­σε ὁ Ἰ­η­σοῦς νὰ κη­ρύτ­τει συ­στη­μα­τι­κὰ καὶ νὰ λέ­ει: Με­τα­νο­εῖ­τε, δι­ό­τι πλη­σί­α­σαν οἱ ἡμέρες πού ὁ Μεσ­σί­ας θὰ ἐγ­κα­θι­δρύ­σει καὶ στὴ γῆ τὴ βα­σι­λεί­α τῶν οὐ­ρα­νῶν μὲ τὴ νέ­α, πνευ­μα­τι­κή, ἅ­γι­α καὶ οὐ­ρά­νι­α ζω­ή, ἡ ὁ­ποί­α θὰ με­τα­δί­δε­ται μέ­σα στὴν Ἐκ­κλη­σί­α του.