ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

(12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Τὸν μὲν πρῶ­τον λό­γον ἐ­ποι­η­σά­μην πε­ρὶ πάν­των, ὦ Θε­ό­φι­λε, ὧν ἤρ­ξα­το ὁ ᾿Ι­η­σοῦς ποι­εῖν τε καὶ δι­δά­σκειν ἄ­χρι ἧς ἡ­μέ­ρας ἐν­τει­λά­με­νος τοῖς ἀ­πο­στό­λοις διὰ Πνε­ύ­μα­τος ῾Α­γί­ου οὓς ἐ­ξε­λέ­ξα­το ἀ­νε­λή­φθη· οἷς καὶ πα­ρέ­στη­σεν ἑ­αυ­τὸν ζῶν­τα με­τὰ τὸ πα­θεῖν αὐ­τὸν ἐν πολ­λοῖς τεκ­μη­ρί­οις, δι᾿ ἡ­με­ρῶν τεσ­σα­ρά­κον­τα ὀ­πτα­νό­με­νος αὐ­τοῖς καὶ λέ­γων τὰ πε­ρὶ τῆς βα­σι­λε­ί­ας τοῦ Θε­οῦ. Καὶ συ­να­λι­ζό­με­νος πα­ρήγ­γει­λεν αὐ­τοῖς ἀ­πὸ ῾Ι­ε­ρο­σο­λύ­μων μὴ χω­ρί­ζε­σθαι, ἀλ­λὰ πε­ρι­μέ­νειν τὴν ἐ­παγ­γε­λί­αν τοῦ πα­τρὸς ἣν ἠ­κο­ύ­σα­τέ μου· ὅ­τι ᾿Ι­ω­άν­νης μὲν ἐ­βά­πτι­σεν ὕ­δα­τι, ὑ­μεῖς δὲ βα­πτι­σθή­σε­σθε ἐν Πνε­ύ­μα­τι Ἁ­γί­ῳ οὐ με­τὰ πολ­λὰς τα­ύ­τας ἡ­μέ­ρας. Οἱ μὲν οὖν συ­νελ­θόν­τες ἐ­πη­ρώ­των αὐ­τὸν λέ­γον­τες· Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρό­νῳ το­ύ­τῳ ἀ­πο­κα­θι­στά­νεις τὴν βα­σι­λε­ί­αν τῷ ᾿Ισ­ρα­ήλ; Εἶ­πε δὲ πρὸς αὐ­το­ύς· Οὐχ ὑ­μῶν ἐ­στι γνῶ­ναι χρό­νους ἢ και­ροὺς οὓς ὁ πα­τὴρ ἔ­θε­το ἐν τῇ ἰ­δί­ᾳ ἐ­ξου­σί­ᾳ, ἀλ­λὰ λή­ψε­σθε δύ­να­μιν ἐ­πελ­θόν­τος τοῦ ῾Α­γί­ου Πνε­ύ­μα­τος ἐφ᾿ ὑ­μᾶς, καὶ ἔ­σε­σθέ μοι μάρ­τυ­ρες ἔν τε ῾Ι­ε­ρου­σα­λὴμ καὶ ἐν πά­σῃ τῇ ᾿Ι­ου­δα­ί­ᾳ καὶ Σα­μα­ρε­ί­ᾳ καὶ ἕ­ως ἐ­σχά­του τῆς γῆς.

      (Πράξ. Ἀποστ. a΄[1] 1 – 8)

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Τὸ πρῶ­το βι­βλί­ο, πού ὀ­νο­μά­ζε­ται Εὐ­αγ­γέ­λιο, τὸ ἔ­γρα­ψα, Θε­ό­φι­λε, γιὰ νὰ ἐ­ξι­στο­ρή­σω σ' αὐ­τὸ πε­ρι­λη­πτι­κὰ ὅ­λα ὅ­σα ἔ­κα­νε καὶ δί­δα­ξε ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τὴν ἀρχή τῆς δη­μό­σιας δρά­σε­ώς του μέ­χρι τὴν ἡμέρα πού ἀ­να­λή­φθη­κε στοὺς οὐ­ρα­νούς, ἀφοῦ προ­η­γου­μέ­νως μὲ συ­νερ­γὸ καὶ τὸ ­Ἅ­γιον Πνεῦ­μα ἔ­δω­σε ἐν­το­λὲς στοὺς ἀ­πο­στό­λους πού εἶ­χε δι­α­λέ­ξει ὁ ἴδιος. Με­τὰ τὸ πά­θος του καὶ τὸ θά­να­τό του πα­ρου­σι­ά­στη­κε σ' αὐ­τοὺς τοὺς ἴδιους ζων­τα­νός. Καὶ μὲ πολ­λὲς ἀ­πο­δεί­ξεις ὁ ἀ­να­στη­μέ­νος Κύ­ριος τούς βε­βαί­ω­σε ὅ­τι πραγ­μα­τι­κὰ ἦ­ταν ζων­τα­νός. Καὶ ἐ­πὶ σα­ράν­τα ἡμέρες ἐμ­φα­νι­ζό­ταν σ' αὐ­τοὺς κα­τὰ δι­α­στή­μα­τα καὶ τοὺς μι­λοῦ­σε γιὰ τὶς ἀ­λή­θει­ες καὶ τὰ μυ­στή­ρια πού ἀ­να­φέ­ρον­ταν στὴ βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ. Κι ἐ­νῶ ἔ­τρω­γε μα­ζί τους τὴν ἴδια τρο­φὴ πού ἔ­τρω­γαν κι ἐ­κεῖ­νοι, τοὺς ἔ­δω­σε τὴν ἑξῆς ἐν­το­λή: Μὴν ἀ­πο­μα­κρυν­θεῖ­τε ἀ­πὸ τὰ Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα, ἀλλά νὰ πε­ρι­μέ­νε­τε τὴν πραγ­μα­το­ποί­η­ση τῆς ὑ­πο­σχέ­σε­ως πού ἀ­κού­σα­τε ἀ­πὸ τὸ στό­μα μου, ὅ­τι δη­λα­δὴ ὁ Πα­τὴρ θὰ σᾶς στεί­λει τὸ ­Ἅ­γιον Πνεῦ­μα. Εἶ­ναι ἀ­νάγ­κη νὰ πε­ρι­μέ­νε­τε νὰ λά­βε­τε τὸ ­Ἅ­γιον Πνεῦ­μα, δι­ό­τι ὁ Ἰ­ω­άν­νης βά­πτι­σε μὲ ἁπλό νε­ρό, καὶ τὸ βά­πτι­σμα του συ­νε­πῶς δὲν εἶ­χε τὴ δύ­να­μη νὰ ἀ­να­γεν­νή­σει ἐ­κεί­νους πού βα­πτί­ζον­ταν μ' αὐ­τό. Ἐ­σεῖς ὅ­μως θὰ βα­πτι­σθεῖ­τε μὲ τὸ ­Ἅ­γιον Πνεῦ­μα ὄ­χι πολ­λὲς μέ­ρες με­τὰ ἀ­πὸ αὐ­τὲς πού δι­ερ­χό­μα­στε. Ὕ­στε­ρα λοι­πὸν ἀ­πὸ τὶς ἐλ­πί­δες αὐ­τὲς πού ἔδωσε ὁ Χρι­στὸς στοὺς μα­θη­τές του, συγ­κεν­τρώ­θη­καν ὅ­λοι μα­ζὶ καὶ τὸν ρω­τοῦ­σαν: Κύ­ρι­ε, πές μας· στὸ χρο­νι­κὸ δι­ά­στη­μα τῶν ἡμερῶν αὐ­τῶν πρό­κει­ται νὰ ἀ­πο­κα­τα­στή­σεις στὴν πα­λαι­ά της δύ­να­μη καὶ δό­ξα τὴ βα­σι­λεί­α γιὰ τὸν Ἰσ­ρα­ήλ; Ὁ Ἰ­η­σοῦς ὅ­μως τοὺς εἶ­πε: Δὲν ἀ­νή­κει σὲ σᾶς καὶ δὲν εἶ­ναι δι­κό σας δι­καί­ω­μα νὰ γνω­ρί­σε­τε τὰ χρό­νια ἢ τοὺς ὁ­ρι­σμέ­νους μῆ­νες καὶ τὶς ἡμέρες, τά ὁποῖα ὁ Πατήρ κρά­τη­σε στὴν ἀ­πο­κλει­στι­κὴ ἐ­ξου­σί­α του. Αὐ­τὸς μόνον τὰ γνω­ρί­ζει καὶ μό­νον αὐ­τὸς θὰ ὁ­λο­κληρώσει ὅσα θὰ συν­τε­λε­σθοῦν κα­τὰ τὴ διά­ρκεια αὐ­τῶν τῶν χρό­νων. Θὰ λά­βε­τε ὅ­μως ἐ­νί­σχυ­ση καὶ δύ­να­μη, ὅ­ταν θὰ ἔλθει πά­νω σας τὸ ­Ἅ­γιον Πνεῦ­μα. Καὶ θὰ γί­νε­τε μάρ­τυ­ρες τῆς ζω­ῆς μου καὶ τῆς δι­δα­σκα­λί­ας μου καὶ στὴν Ἱερουσαλήμ καὶ σ' ὅ­λη τὴν Ἰ­ου­δαί­α καὶ στὴ Σα­μά­ρεια καὶ μέχρι τὸ τε­λευ­ταῖ­ο καὶ πιὸ ἀ­πο­μα­κρυ­σμέ­νο ση­μεῖ­ο τῆς γῆς.

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ἐν ἀρ­χῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θε­όν, καὶ Θε­ὸς ἦν ὁ Λόγος.  Οὗ­τος ἦν ἐν ἀρ­χῇ πρὸς τὸν Θε­όν. πάν­τα δι' αὐ­τοῦ ἐ­γέ­νε­το, καὶ χω­ρὶς αὐ­τοῦ ἐ­γέ­νε­το οὐ­δὲ ἕν ὃ γέ­γο­νεν. ἐν αὐ­τῷ ζω­ὴ ἦν, καὶ ἡ ζω­ὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀν­θρώπων καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκο­τί­ᾳ φα­ί­νει, καὶ ἡ σκο­τί­α αὐ­τὸ οὐ κα­τέ­λα­βεν. Ἐ­γέ­νε­το ἄν­θρω­πος ἀ­πε­σταλ­μέ­νος πα­ρὰ Θε­οῦ, ὄ­νο­μα αὐ­τῷ Ἰ­ω­άν­νης· οὗ­τος ἦλ­θεν εἰς μαρ­τυ­ρί­αν, ἵ­να μαρ­τυ­ρή­σῃ πε­ρὶ τοῦ φω­τός, ἵ­να πάν­τες πι­στε­ύ­σω­σιν δι' αὐ­τοῦ. οὐκ ἦν ἐ­κεῖ­νος τὸ φῶς, ἀλ­λ' ἵ­να μαρ­τυ­ρή­σῃ πε­ρὶ τοῦ φω­τός. Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, ὃ φω­τί­ζει πάν­τα ἄν­θρω­πον, ἐρ­χό­με­νον εἰς τὸν κό­σμον. ἐν τῷ κό­σμῳ ἦν, καὶ ὁ κό­σμος δι' αὐ­τοῦ ἐ­γέ­νε­το, καὶ ὁ κό­σμος αὐ­τὸν οὐκ ἔ­γνω. εἰς τὰ ἴ­δι­α ἦλ­θεν, καὶ οἱ ἴ­δι­οι αὐ­τὸν οὐ πα­ρέ­λα­βον. ὅ­σοι δὲ ἔ­λα­βον αὐ­τόν, ἔ­δω­κεν αὐ­τοῖς ἐ­ξου­σί­αν τέ­κνα Θε­οῦ γε­νέ­σθαι, τοῖς πι­στε­ύ­ου­σιν εἰς τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱ­μά­των, οὐ­δὲ ἐκ θε­λή­μα­τος σαρ­κὸς, οὐ­δὲ ἐκ θε­λή­μα­τος ἀν­δρὸς, ἀλ­λ' ἐκ Θε­οῦ ἐ­γεν­νή­θη­σαν. Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐ­γέ­νε­το καὶ ἐ­σκή­νω­σεν ἐν ἡ­μῖν, καὶ ἐ­θε­α­σά­με­θα τὴν δό­ξαν αὐ­τοῦ, δό­ξαν ὡς μο­νο­γε­νοῦς πα­ρὰ πα­τρός, πλή­ρης χά­ρι­τος καὶ ἀ­λη­θε­ί­ας. Ἰ­ω­άν­νης μαρ­τυ­ρεῖ πε­ρὶ αὐ­τοῦ καὶ κέ­κρα­γεν λέ­γων· Οὗ­τος ἦν ὃν εἶ­πον, Ὁ ὀ­πί­σω μου ἐρ­χό­με­νος ἔμ­προ­σθέν μου γέ­γο­νεν, ὅ­τι πρῶ­τός μου ἦν. Καὶ ἐκ τοῦ πλη­ρώ­μα­τος αὐ­τοῦ ἡ­μεῖς πάν­τες ἐ­λά­βο­μεν, καὶ χά­ριν ἀν­τὶ χά­ρι­τος· ὅ­τι ὁ νό­μος δι­ὰ Μω­ϋ­σέ­ως ἐ­δό­θη, ἡ χά­ρις καὶ ἡ ἀ­λή­θει­α δι­ὰ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ ἐ­γέ­νε­το.

(Ἰωάν. a΄[1] 1 – 17 )

ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟ

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Τὸ μυστικὸ κέντρο τοῦ Σύμπαντος. Τὸ πέρασμα ἀπό τὸν θάνατο στή ζωή. Ἡ ζωὴ τῶν πάντων. Ἡ χαρά. Ὁ θρίαμβος.

Ἀνάσταση! Ποιός ἀνεστήθη; Ποιός εἶναι πράγματι αὐτός τοῦ ὁποίου τὴν Ἀνάσταση πανηγυρίζουμε;

Ἡ ἀπάντηση μέσα ἀπό τό ἱερό κείμενο, ἀπό τούς πρώτους 17 στίχους τοῦ κατά Ἰωάννη Εὐαγγελίου, ξεπερνᾶ τὴν ἀντοχὴ τοῦ νοῦ, ξεπερνᾶ ἀκόμη καὶ τὴ φαντασία μας.

«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος». Στὴν ἀρχή τῆς δημιουργίας καὶ πρὶν ἀπό κάθε δημιούργημα, πρὶν ὑπάρξει χρόνος καὶ χῶρος, προαιωνίως, ὑπῆρχεν ὁ Λόγος.

Ὁ Λόγος. Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Τὸ δεύτερο Πρόσωπο τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ. Ὁ δὲ Λόγος ἦταν μαζί μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα ὡς Θεὸς τέλειος καὶ Αὐτός, ὅπως καί ὁ Πατὴρ καὶ τὸ Πνεῦμα τό Ἅγιον. Αὐτὸς ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ δημιούργησε τὰ πάντα, συνδημιουργὸς μὲ τὸν Πατέρα καί τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Αὐτὸς εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ κόσμου καὶ τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. Φῶς ποὺ ἦλθε στὸν κόσμο καὶ φωτίζει τὸ σκοτάδι τοῦ κοσμικοῦ κακοῦ. Ἀλλὰ τὸ σατανικὸ σκοτάδι τοῦ κόσμου αὐτὸ τὸ φῶς δὲν τὸ δέχτηκε, οὔτε ὅμως καὶ μπόρεσε νὰ τὸ ἐξουδετερώσει.

Τὴν παρουσία καὶ ἀποδοχὴ αὐτοῦ τοῦ φωτός τοῦ Λόγου ἀπό τόν κόσμο ἦλθε νὰ προετοιμάσει ὁ μεγάλος ἐκεῖνος ἀπεσταλμένος του Θεοῦ, ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης. Αὐτὸς ἦλθε νὰ δώσει μαρτυρία γιὰ τὸ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Δὲν ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Πρόδρομος τὸ φῶς, ἀλλ' ἁπλῶς ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ, γιά νά δώσει τή μαρτυρία του γιά τό ἀληθινό φῶς τὸν Χριστό.

Αὐτός, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἦταν πάντοτε τὸ ἀληθινὸ φῶς, ποὺ φωτίζει κάθε ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος ἔρχεται σ' αὐτὸν τὸν κόσμο. Αὐτὸς ὑπῆρχε πάντοτε στὸν κόσμο καί ὁ κόσμος ὅλος δι Αὐτοῦ δημιουργήθηκε. Ἀλλ’ ὅταν Αὐτὸς ἔγινε καὶ ἄνθρωπος, ὁ κόσμος δὲν τὸν ἀναγνώρισε ὡς Δημιουργό του. Ἦλθε στούς δικούς Του, τὸν ἐκλεγμένο λαό Του, ἀλλά οἱ δικοί Του δὲν τὸν δέχθησαν. Σέ ὅσους ὅμως τὸν δέχθησαν ὡς Λυτρωτή καί πίστευσαν σ' Αὐτόν, τοὺς ἔδωσε τὴ δυνατότητα νὰ γίνουν παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί δέ πού δέχθησαν τόν Θεό Λόγο ὡς φῶς τῆς ζωῆς τους, στὴν πραγματικότητα δὲν ἔχουν γεννηθεῖ σάν τούς ἄλλους ἀνθρώπους, μόνο ἀπὸ σαρκικὴ ἐπιθυμία, ἀλλά γεννήθηκαν ἀπό τόν Θεό.

ΑΥΤΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ὁ Θεὸς Λόγος, ἡ δημιουργικὴ αἰτία τῶν πάντων καὶ τὸ πνευματικὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων, Αὐτὸς «σὰρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»· ἔγινε καὶ ἄνθρωπος, μὲ σάρκα ἀνθρώπινη, ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἔζησε ἀνάμεσά μας. Καὶ ἐμεῖς οἱ μαθηταί Του εἴδαμε τή θεϊκή Του δόξα, τὴ δόξα πού εἶχε ἀπό τόν Θεὸ Πατέρα ὡς Μονογενὴς Υἱός, τὴ δόξα Αὐτοῦ ποὺ ἦταν γεμάτος χάρη καί ἀλήθεια.

ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ λοιπὸν τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἔδωσε τὴ μαρτυρία του ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης κηρύττοντας ὅτι: Αὐτὸς εἶναι γιὰ τὸν Ὁποῖο εἶχα πεῖ ὅτι, ἐνῷ θά ἔλθει μετά ἀπό ἐμένα, ὑπῆρξε πρὶν ἀπό ἐμένα, διότι ὡς πρωτότοκος καὶ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὑπῆρχε πρὸ πάντων τῶν αἰώνων.

ΑΥΤΟΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ὁ Υἱός καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε καὶ ἄνθρωπος, εἶναι ἡ ἀνεξάντλητη πηγή ὅλων τῶν τελειοτήτων, ἀπό τὴν ὁποία ἐμεῖς οἱ πιστοὶ Του ἐλάβαμε πλῆθος δωρεῶν καὶ τὴ μία χάριν ἐπάνω στὴν ἄλλη χάριν. Διότι ὁ Νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ τόσο δύσκολος νὰ ἐφαρμοσθεῖ ἀπό μᾶς τοὺς ἀνθρώπους, μᾶς δόθηκε διὰ τοῦ Μωϋσέως. Ἡ Θεία Χάρις ὅμως, ποὺ μᾶς ἐνδυναμώνει, καὶ ἡ σωτηριώδης ἀλήθεια, ποὺ μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τὴν πλάνη, ἦλθαν σὲ μᾶς διὰ τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ίησοῦ Χριστοῦ.

«Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ»

Τώρα τὸ ἀρχικό μας ἐρώτημα εἶναι φανερὸ ὅτι ἔχει πλήρως ἀπαντηθεῖ. Αὐτός, τοῦ Ὁποίου ἑορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση, δὲν εἶναι ἕνας ἁπλοῦς ἄνθρωπος. Ποιός εἶναι; Εἶναι ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔγινε καὶ ἄνθρωπος πραγματικὸς σάν καί μᾶς — «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο» — γιὰ νὰ μᾶς ἑλκύσει κοντά Του. Κοντά Του. Στὴ θεϊκὴ Του δόξα καί ζωή καὶ μακαριότητα.

Τί νὰ συλλάβει ὁ πτωχὸς καὶ ἀδύναμος νοῦς μας! Πῶς νὰ κατανοήσει ὅτι ὁ ὑπεράπειρος Θεός, ὁ Δημιουργὸς τῶν πάντων, ἦρθε κάποια στιγμὴ πάνω στὴ γῆ ὡς ἄνθρωπος καὶ ἔζησε ἀνάμεσά μας! Καὶ πῶς νὰ δεχθοῦμε ὅτι Αὐτὸς ὁ ἐνσαρκωμένος Θεὸς παραδόθηκε σὲ φρικτὰ παθήματα καὶ σὲ ἐξευτελιστικό θάνατο ἀπό μᾶς τοὺς ὁποίους ἦλθε νὰ λυτρώσει! Καὶ ὅμως αὐτὸ τὸ ἀπίστευτο εἶναι ἡ ἀλήθεια.

Ἦλθεν ὡς ἄνθρωπος στή γῆ. Ἀπέθανε. Καὶ ἀνεστήθη!

Δηλαδὴ ἀνέστησε τὸν κόσμο ὅλο, ὅλο τὸ Σύμπαν. Καὶ ὅλους μας! Ἂν φυσικὰ θελήσουμε νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε!

 (Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)

Ο ΠΑΙΑΝΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

θανάτῳ θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι

ζωὴν χαρισάμενος.