ΧΡ. ΡΟΥΣΗ. ΦΑΡ­ΜΑ­ΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥ­ΧΙ­ΚΗ ΜΑΣ Υ­ΓΕΙΑ: Ε­ΞΟ­ΜΟ­ΛΟ­ΓΗ­ΣΗ ΚΑΙ ΘΕΊΑ ΚΟΙ­ΝΩ­ΝΙΑ

 

ΦΑΡ­ΜΑ­ΚΑ για την ΨΥ­ΧΙ­ΚΗ μας Υ­ΓΕΙΑ: Ε­ΞΟ­ΜΟ­ΛΟ­ΓΗ­ΣΗ και Θεία ΚΟΙ­ΝΩ­ΝΙΑ

Ὁ Χρυ­σό­στο­μος Ρου­σής, πρώ­ην γραμ­μα­τέ­ας τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς ἐ­πι­τρο­πῆς Ἀ­πο­στό­λων Παύ­λου καὶ Βαρ­νά­βα (1976 – 2018), ἀ­να­φέ­ρει σὲ σύν­το­μη καὶ πε­ρι­ε­κτι­κὴ με­λέ­τη, τὶς θέ­σεις τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γιὰ τὴν Ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση καὶ τὴ Θ. Κοι­νω­νί­α.

Κατ᾿ ἀρ­χάς, ἡ Ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση καὶ ἡ Θ. Κοι­νω­νί­α εἶ­ναι «τὰ φάρ­μα­κα γιὰ τὴν ψυ­χι­κή μας ὑ­γεί­α».Ὅ­σοι ἐκ­θέ­τουν τὰ σφάλ­μα­τά τους τα­πει­νὰ στὸν πνευ­μα­τι­κό τους λάμ­πουν, για­τί δέ­χον­ται τὴ Χά­ρη τοῦ Θε­οῦ. Ὅ­μως, πολ­λοὶ σή­με­ρα δὲν αἰ­σθα­νό­μα­στε τὴν ἀ­νάγ­κη γιὰ ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση. Ὁ  Ἅ­γιος Παΐ­σιος, ὅ­μως,  ἐ­ρω­τᾶ: Μή­πως δὲν ἔ­χε­τε πεῖ­σμα; Ἐ­γω­ϊ­σμὸ δὲν ἔ­χε­τε; Δὲν ἔ­χε­τε πλη­γώ­σει ἢ ἀ­δι­κή­σει κα­νέ­ναν μὲ τὴ συμ­πε­ρι­φο­ρά σας;

Πα­ράλ­λη­λα, ἡ Θεί­α Κοι­νω­νί­α εἶ­ναι τὸ «φάρ­μα­κο τῆς ἀ­θα­να­σί­ας καὶ ἀν­τί­δο­το κα­τὰ τοῦ θα­νά­του», ὅ­πως τὸ ὀ­νο­μά­ζει ὁ ἅ­γιος Ἰ­γνά­τιος ὁ Θε­ο­φό­ρος γύ­ρω στὸ 110 μ.Χ., ποὺ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ἐ­ξαρ­χῆς θε­ω­ρεῖ ὅ­τι εἶ­ναι τὸ ἴ­διο τὸ Σῶ­μα καὶ τὸ Αἷ­μα τοῦ Χρι­στοῦ, στὸ ὁ­ποῖ­ο ἔ­χει με­τα­βλη­θεῖ μυ­στη­ρι­ω­δῶς τὸ ψω­μὶ καὶ τὸ κρα­σί. (Θ.Ι.Ρη­γι­νι­ώ­της, Θε­ο­λό­γος)

Μὲ τὴ Θ. Κοι­νω­νί­α «με­τέ­χου­με στὴ ζω­ή, στὸ πά­θος καὶ τὴν Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Χρι­στοῦ. Τὸ σῶ­μα καὶ τὸ αἷ­μα μᾶς δί­νον­ται εἰς ἄ­φε­σιν ἁ­μαρ­τι­ῶν καὶ ζω­ὴ τὴν αἰ­ώ­νιον». Σή­με­ρα, ὅ­μως, οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι ἀ­πὸ ἐ­μᾶς κοι­νω­νοῦ­με μί­α-δύ­ο φο­ρὲς τὸν χρό­νο, Χρι­στού­γεν­να καὶ Πά­σχα. Προ­ε­τοι­μα­ζό­μα­στε σω­μα­τι­κὰ καὶ πνευ­μα­τι­κά για τὴ Θ. Κοι­νω­νί­α: Σω­μα­τι­κά, μὲ τὴ νη­στεί­α τὸ βρά­δυ (φροῦ­τα), καὶ πνευ­μα­τι­κά,  μὲ τὴν ἐ­λε­η­μο­σύ­νη. Ἀ­φοῦ ἔ­χου­με κοι­νω­νή­σει θὰ πρέ­πει νὰ εἴ­μα­στε προ­σε­κτι­κοὶ ὥ­στε «ἡ Θεί­α Κοι­νω­νί­α νὰ μᾶς βο­η­θή­σει νὰ ξε­πε­ρά­σου­με τὶς ἀ­δυ­να­μί­ες μας καὶ νὰ γί­νει πράγ­μα­τι τὸ ἐ­φό­διον ποὺ θὰ μα­ς ο­δη­γή­σει στὴν Αἰ­ώ­νια Ζω­ή». (Βῆ­μα Ὀρ­θο­δο­ξί­ας)

Ὁ Ἀπ. Παῦ­λος θέ­τει τὶς προ­ϋ­πο­θέ­σεις γιὰ ἐ­πά­ξια συμ­με­το­χὴ στὴ Θεί­α Κοι­νω­νί­α, μὲ μί­α κλα­σι­κὴ δι­α­τύ­πω­ση: «δο­κι­μα­ζέ­τω δὲ ἄν­θρω­πος ἑ­αυ­τόν, καὶ οὕ­τως ἐκ τοῦ ἄρ­του ἐ­σθι­έ­τω καὶ ἐκ τοῦ πο­τη­ρί­ου πι­νέ­τω» (Α΄ Κορ. ια΄[11] 28), γιὰ νὰ ἐ­πε­ξη­γή­σει στὴ συ­νέ­χεια, ὅ­τι ἡ δο­κι­μα­σί­α αὐ­τὴ ἔγ­κει­ται στὴ δι­ε­ρεύ­νη­ση ἀ­πὸ τὸν κα­θέ­να τῆς συ­νεί­δη­σής του πρὶν κοι­νω­νή­σει: ἂν τὸν ἐ­λέγ­χει γιὰ σο­βα­ρὰ ἁ­μαρ­τή­μα­τα, νὰ με­τα­νο­εῖ καὶ νὰ ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­ται, κι ἀ­φοῦ ἔ­τσι δι­ορ­θω­θεῖ καὶ κα­θα­ρι­σθεῖ, τό­τε νὰ προ­σέρ­χε­ται μὲ κα­θα­ρὴ συ­νεί­δη­ση. Δὲν κά­νει ἀ­να­φο­ρὰ στὴν ἀ­νάγ­κη προ­ευ­χα­ρι­στια­κῆς νη­στεί­ας. Τὸ ζη­τού­με­νο εἶ­ναι ἡ κα­θα­ρό­τη­τα τῆς συ­νει­δή­σε­ως. (Ἀρ­χιμ. Φώ­τιος Ἰ­ω­α­κεὶμ 2012)

Τέ­λος, ἀ­ξί­ζει νὰ ση­μει­ω­θεῖ ὅ­τι «γιὰ τὰ μέ­λη τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου ἡμ­ῶν Ἐκ­κλη­σί­ας ἡ προ­σέ­λευ­ση στὴν Θεί­α Εὐ­χα­ρι­στί­α και ἡ Κοι­νω­νί­α ἀ­πὸ τὸ Κοι­νὸ Πο­τή­ριο τῆς Ζω­ης, ἀ­σφα­λῶς καὶ δὲν μπο­ρεῖ νὰ γί­νει αἰ­τί­α με­τα­δό­σε­ως ἀ­σθε­νει­ῶν, για­τί οἱ πι­στοὶ ὅ­λων τῶν ἐ­πο­χῶν γνω­ρί­ζουν ὅ­τι ἡ προ­σέ­λευ­ση στὴ Θεί­α Κοι­νω­νί­α, ἀ­κό­μη καὶ ἐν μέ­σῳ παν­δη­μί­ας, συ­νι­στᾶ, ἀφ᾿ ἑ­νός, μί­α ἔμ­πρα­κτη κα­τά­φα­ση αὐ­το­πα­ρα­δό­σε­ως στὸν Ζῶν­τα Θε­ὸ καί, ἀφ᾿ ἑ­τέ­ρου, τρα­νὴ φα­νέ­ρω­ση ἀ­γά­πης πρὸς Αὐ­τόν, ἡ ὁ­ποί­α κα­τα­νι­κᾶ κά­θε ἀν­θρώ­πι­νο καὶ, ἴ­σως, δι­και­ο­λο­γη­μέ­νο φό­βο…» (Ἀ­πὸ τὴν Ἐγ­κύ­κλιο τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, 2020)