Μνήμη Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ (12/11) Μνήμη Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας

Ἀπόστολος: τοῦ Ἁγίου (Β΄ Κορ. θ΄ [9] 6 – 11)

        6 Τοῦ­το δέ, ὁ σπε­ί­ρων φει­δο­μέ­νως φει­δο­μέ­νως καὶ θε­ρί­σει, καὶ ὁ σπε­ί­ρων ἐπ᾿ εὐ­λο­γί­αις ἐπ᾿ εὐ­λο­γί­αις καὶ θε­ρί­σει. 7 ἕ­κα­στος κα­θὼς προ­αι­ρεῖ­ται τῇ καρ­δί­α, μὴ ἐκ λύ­πης ἢ ἐξ ἀ­νάγ­κης· ἱ­λα­ρὸν γὰρ δό­την ἀ­γα­πᾷ ὁ Θε­ός. 8 δυ­να­τὸς δὲ ὁ Θε­ὸς πᾶ­σαν χά­ριν πε­ρισ­σεῦ­σαι εἰς ὑ­μᾶς, ἵ­να ἐν παν­τὶ πάν­το­τε πᾶ­σαν αὐ­τάρ­κειαν ἔ­χον­τες πε­ρισ­σε­ύ­η­τε εἰς πᾶν ἔρ­γον ἀ­γα­θόν, 9 κα­θὼς γέ­γρα­πται· ἐ­σκόρ­πι­σεν, ἔ­δω­κε τοῖς πέ­νη­σιν· ἡ δι­και­ο­σύ­νη αὐ­τοῦ μέ­νει εἰς τὸν αἰ­ῶ­να. 10 ὁ δὲ ἐ­πι­χο­ρη­γῶν σπέρ­μα τῷ σπε­ί­ρον­τι καὶ ἄρ­τον εἰς βρῶ­σιν χο­ρη­γή­σαι καὶ πλη­θύ­ναι τὸν σπό­ρον ὑ­μῶν καὶ αὐ­ξή­σαι τὰ γε­νή­μα­τα τῆς δι­και­ο­σύ­νης ὑ­μῶν· 11 ἐν παν­τὶ πλου­τι­ζό­με­νοι εἰς πᾶ­σαν ἁ­πλό­τη­τα, ἥ­τις κα­τερ­γά­ζε­ται δι᾿ ἡ­μῶν εὐ­χα­ρι­στί­αν τῷ Θε­ῷ·

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

      6 Καὶ πρέ­πει νὰ γνω­ρί­ζε­τε αὐ­τό, ὅ­τι ἐ­κεῖ­νος ποὺ σπέρ­νει μὲ τσιγ­γου­νιά, μὲ τσιγ­γου­νιὰ καὶ θὰ θε­ρί­σει, ἐ­κεῖ­νος ποὺ σπέρ­νει ἄ­φθο­να, ἄ­φθο­να καὶ θὰ θε­ρί­σει. 7 Ὁ κα­θέ­νας ἂς δί­νει ἐ­λεύ­θε­ρα ὅ,τι ἔ­χει δι­ά­θε­ση ἡ καρ­διά του, χω­ρὶς νὰ στε­νο­χω­ρι­έ­ται ἢ νὰ ἐ­ξα­ναγ­κά­ζε­ται· δι­ό­τι ὁ Θε­ὸς ἀ­γα­πᾶ ἐ­κεῖ­νον ποὺ δί­νει μὲ προ­θυ­μί­α καὶ χα­ρού­με­νο πρό­σω­πο. 8 Κι ὁ Θε­ὸς ἔ­χει τὴ δύ­να­μη νὰ σᾶς δώ­σει ὑ­πε­ρά­φθο­νη κά­θε χά­ρη: καὶ τὴ χά­ρη δη­λα­δὴ τῆς προ­θυ­μί­ας νὰ εἰ­σφέ­ρε­τε γεν­ναῖ­α, καὶ τὴ χά­ρη τῶν ὑ­λι­κῶν ἀ­γα­θῶν ὥ­στε νὰ εἶ­στε πάν­το­τε σ᾿ ὅ­λα τε­λεί­ως αὐ­τάρ­κεις κι ἔ­τσι νὰ κά­νε­τε μὲ τὸ πα­ρα­πά­νω κά­θε κα­λὸ ἔρ­γο. 9 Κι ἔ­τσι νὰ γί­νει καὶ μὲ σᾶς ἐ­κεῖ­νο ποὺ λέ­ει ἡ Ἁ­γί­α Γρα­φή: Μοί­ρα­σε ἄ­φθο­να, ἔ­δω­σε στοὺς φτω­χοὺς· ἡ ἀ­ρε­τή του ἀ­πὸ τὶς ἀ­γα­θο­ερ­γί­ες του μέ­νει γιὰ πάν­τα. 10 Κι ὁ Θε­ὸς ποὺ χο­ρη­γεῖ ἄ­φθο­νο σπό­ρο σ᾿ ἐ­κεῖ­νον ποὺ σπέρ­νει, καὶ ἄρ­το γιὰ νὰ τρῶ­με, ἂς χο­ρη­γή­σει κι ἂς πλη­θύ­νει τὰ ὑ­λι­κὰ ἀ­γα­θά σας κι ἂς αὐ­ξή­σει τοὺς καρ­ποὺς τῆς ἀ­γα­θο­ερ­γί­ας σας, 11 ὥ­στε νὰ γί­νε­στε πλού­σιοι σὲ κά­θε τί, σὲ κά­θε εἶ­δος γεν­ναι­ο­δω­ρί­ας, γιὰ τὴν ὁ­ποί­α θὰ ἀ­να­πέμ­πουν εὐ­χα­ρι­στί­ες στὸ Θε­ὸ αὐ­τοὶ ποὺ θὰ πά­ρουν ἀ­πὸ ἐ­μᾶς τοὺς Ἀ­πο­στό­λους τὶς συ­νει­σφο­ρές σας ποὺ θὰ τοὺς με­τα­φέ­ρου­με.

Εὐ­αγ­γέ­λιο: τῶν Ὁ­σί­ων Ματθ. (ε΄[5] 14 – 19)

      14 Ὑ­μεῖς ἐ­στε τὸ φῶς τοῦ κό­σμου. οὐ δύ­να­ται πό­λις κρυ­βῆ­ναι ἐ­πά­νω ὄ­ρους κει­μέ­νη· 15 οὐ­δὲ καί­ου­σι λύ­χνον καὶ τι­θέ­α­σιν αὐ­τὸν ὑ­πὸ τὸν μό­διον, ἀλλ᾿ ἐ­πὶ τὴν λυ­χνί­αν, καὶ λάμ­πει πᾶ­σι τοῖς ἐν τῇ οἰ­κί­ᾳ. 16 οὕ­τω λαμ­ψά­τω τὸ φῶς ὑ­μῶν ἔμ­προ­σθεν τῶν ἀν­θρώ­πων, ὅ­πως ἴ­δω­σιν ὑ­μῶν τὰ κα­λὰ ἔρ­γα καὶ δο­ξά­σω­σι τὸν πα­τέ­ρα ὑ­μῶν τὸν ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς. 17 Μὴ νο­μί­ση­τε ὅ­τι ἦλ­θον κα­τα­λῦ­σαι τὸν νό­μον ἢ τοὺς προ­φή­τας· οὐκ ἦλ­θον κα­τα­λῦ­σαι, ἀλ­λὰ πλη­ρῶ­σαι. 18 ἀ­μὴν γὰρ λέ­γω ὑ­μῖν, ἕ­ως ἂν πα­ρέλ­θῃ ὁ οὐ­ρα­νὸς καὶ ἡ γῆ, ἰ­ῶ­τα ἓν ἢ μί­α κε­ραί­α οὐ μὴ πα­ρέλ­θῃ ἀ­πὸ τοῦ νό­μου ἕ­ως ἂν πάν­τα γέ­νη­ται. 19 ὃς ἐ­ὰν οὖν λύ­σῃ μί­αν τῶν ἐν­το­λῶν τού­των τῶν ἐ­λα­χί­στων καὶ δι­δά­ξῃ οὕ­τω τοὺς ἀν­θρώ­πους, ἐ­λά­χι­στος κλη­θή­σε­ται ἐν τῇ βα­σι­λεί­ᾳ τῶν οὐ­ρα­νῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποι­ή­σῃ καὶ δι­δά­ξῃ, οὗ­τος μέ­γας κλη­θή­σε­ται ἐν τῇ βα­σι­λεί­ᾳ τῶν οὐ­ρα­νῶν. 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

14 Ἐ­σεῖς εἶ­στε τό φῶς τοῦ κό­σμου, δι­ό­τι ἔ­χε­τε προ­ο­ρι­σμό μέ τό φω­τει­νό σας πα­ρά­δειγ­μα καί μέ τά λό­για σας πού με­τα­δί­δουν τό φῶς τῆς ἀ­λή­θειας νά φω­τί­ζε­τε τούς ἀν­θρώ­πους πού βρί­σκον­ται στό σκο­τά­δι τῆς ἁ­μαρ­τί­ας καί τῆς πλά­νης. Μιά πό­λη πού βρί­σκε­ται πά­νω σέ βου­νό δέν εἶ­ναι δυ­να­τόν νά κρυ­φτεῖ. Ἔ­τσι καί ἡ δι­κή σας ζω­ή θά γί­νε­ται ἀν­τι­λη­πτή ἀ­π’ ὅ­λους. 15 Οὔ­τε οἱ ἄν­θρω­ποι ἀ­νά­βουν λυ­χνά­ρι γιά νά τό βά­λουν κά­τω ἀ­π’ τόν κά­δο μέ τόν ὁ­ποῖ­ο με­τροῦν τό σι­τά­ρι. Ἀλ­λά τό το­πο­θε­τοῦν πά­νω στό λυ­χνο­στά­τη κι ἔ­τσι φω­τί­ζει μέ τή λάμ­ψη του ὅ­λους ὅ­σους εἶ­ναι μέ­σα στό σπί­τι. 16 Ἔ­τσι σάν λυ­χνά­ρι πού εἶ­ναι σω­στά το­πο­θε­τη­μέ­νο ἄς λάμ­ψει τό φῶς τῆς ἀ­ρε­τῆς σας μπρο­στά στούς ἀν­θρώ­πους· γιά νά δοῦν τά κα­λά σας ἔρ­γα καί νά δο­ξά­σουν γιά τά ἐ­νά­ρε­τα καί ἅ­για παι­διά του τόν Πα­τέ­ρα σας, ὁ ὁ­ποῖ­ος εἶ­ναι βέ­βαι­α πα­ρών παν­τοῦ, ἀλ­λά κυ­ρί­ως φα­νε­ρώ­νει τήν πα­ρου­σί­α του στούς οὐ­ρα­νούς. 17 Μή νο­μί­σε­τε ὅ­τι ἦλ­θα γιά νά κα­ταρ­γή­σω καί ν’ ἀ­κυ­ρώ­σω τόν ἠ­θι­κό νό­μο τοῦ Μω­υ­σῆ ἤ τήν ἠ­θι­κή δι­δα­σκα­λί­α τῶν προ­φη­τῶν. Δέν ἦλ­θα νά τά κα­ταρ­γή­σω αὐ­τά, ἀλ­λά νά τά συμ­πλη­ρώ­σω καί νά σᾶς τά πα­ρα­δώ­σω τέ­λεια. 18 Δι­ό­τι ἀ­λη­θι­νά σᾶς λέ­ω καί μέ κά­θε ἐ­πι­ση­μό­τη­τα σᾶς δι­α­βε­βαι­ώ­νω ὅ­τι ὅ­σο πα­ρα­μέ­νει καί δέν κα­τα­στρέ­φε­ται ὁ οὐ­ρα­νός καί ἡ γῆ, οὔ­τε ἕ­να γι­ῶ­τα ἤ ἕ­να κόμ­μα, οὔ­τε δη­λα­δή ἡ πιό μι­κρή ἀ­πό τίς ἐν­το­λές δέν θά πα­ρα­πέ­σει ἀ­πό τό Νό­μο καί δέν θά χά­σει τό κύ­ρος της, μέ­χρι νά ἐ­πα­λη­θευ­θοῦν καί νά ἐκ­πλη­ρω­θοῦν ὅ­λα ὅ­σα δι­α­τά­ζει ὁ Νό­μος· καί θά ἐκ­πλη­ρω­θοῦν μέ τά γε­γο­νό­τα τῆς ζω­ῆς μου ὅ­σα λέ­χθη­καν προ­φη­τι­κῶς, ἀλ­λά καί μέ τή ζω­ή τῶν γνή­σι­ων μα­θη­τῶν μου, οἱ ὁ­ποῖ­οι θά τη­ροῦν ὅ­λες τίς ἐν­το­λές τοῦ Νό­μου μέ ἀ­κρί­βεια. 19 Ἀ­φοῦ λοι­πόν οἱ ἐν­το­λές ἔ­χουν κύ­ρος καί ἰ­σχύ ἀ­κα­τά­λυ­τη, ὁ­ποι­οσ­δή­πο­τε πα­ρα­βεῖ μί­α κι ἀ­πό ἐ­κεῖ­νες ἀ­κό­μη τίς ἐν­το­λές μου πού φαί­νον­ται πο­λύ μι­κρές καί δι­δά­ξει ἔ­τσι τούς ἀν­θρώ­πους, νά τίς θε­ω­ροῦν δη­λα­δή μι­κρές κι ἀ­σή­μαν­τες, θά κη­ρυ­χθεῖ ἐ­λά­χι­στος καί τε­λευ­ταῖ­ος στή βα­σι­λεί­α τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ἐ­κεῖ­νος ὅ­μως πού θά ἐ­φαρ­μό­σει ὅ­λες ἀ­νε­ξαι­ρέ­τως τίς ἐν­το­λές καί θά δι­δά­ξει καί τούς ἄλ­λους νά τίς τη­ροῦν, αὐ­τός θά ἀ­να­κη­ρυ­χθεῖ με­γά­λος στή βα­σι­λεί­α τῶν οὐ­ρα­νῶν. Κι αὐ­τές λοι­πόν τίς ἐν­το­λές πού οἱ γραμ­μα­τεῖς καί οἱ Φα­ρι­σαῖ­οι πα­ρα­με­ρί­ζουν μέ τίς ἀν­θρώ­πι­νες πα­ρα­δό­σεις τους, πρέ­πει νά τίς προ­σέ­χε­τε καί νά τίς ἐ­φαρ­μό­ζε­τε.