ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΠΑΦΟΥ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ
(25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018)
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ)
Ἀδελφοί, πρὸ τοῦ ἐλθεῖν
τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκλεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.
Ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· ἐλθούσης
δὲ τῆς πίστεως οὐκ ἔτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς
πίστεως ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ. Ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε·
οὐκ ἔνι ᾽Ιουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ
θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ. Εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾽Αβραὰμ
σπέρμα ἐστέ, καὶ κατ᾽ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι. Λέγω δέ, ἐφ᾽ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος
νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ
καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι,
ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· ὅτε δὲ ἦλθεν τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου,
ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον,
ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.
(Γαλ. γ΄[3] 23-29, δ΄[4] 1-5).
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
1. «ΥΙοΙ ΘεοΥ»
Ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῆς ἁγίας, ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος καὶ πανσόφου Αἰκατερίνης. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει ὅτι, προτοῦ νὰ ἔλθει ἡ ἐποχὴ τῆς Χάριτος, ὅπου ἡ πίστη πλέον ἔχει κεντρικὴ σημασία γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Νόμος κρατοῦσε
τοὺς Ἰουδαίους καλὰ κλεισμένους σὰν σὲ φρούριο. Δὲν εἶχε ἀκόμη ἀποκαλυφθεῖ τὸ μυστήριο τῆς πίστεως καὶ ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος
τοὺς εἶχε δοθεῖ γιὰ νὰ τοὺς παιδαγωγεῖ, ὥστε νὰ ὑποδεχθοῦν τὸν Χριστὸ ὡς Σωτήρα κι ἔτσι νὰ βροῦν τὴ σωτηρία.
Τώρα ὅμως ποὺ ἦλθε ἡ ἐποχὴ τῆς Χάριτος κι ὁ Χριστὸς μᾶς ἀποκάλυψε τὴ σωτήρια πίστη,
δὲν χρειάζεται πλέον νὰ εἴμαστε ὑπὸ τὴν ἐπιτήρηση καὶ τὴν παιδαγωγία τοῦ Νόμου. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μ᾿ ἐσᾶς, λέει στοὺς Χριστιανοὺς τῆς Γαλατίας: «Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»· πλέον ὅλοι ἐσεῖς μὲ τὴν πίστη στὸ Χριστὸ γίνατε καὶ εἶστε «υἱοὶ Θεοῦ».
Εἶστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, διότι ὅσοι βαπτισθήκατε στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ πιστεύοντας σ᾿ Αὐτὸν ὡς Σωτήρα, ντυθήκατε
τὸν Χριστὸ καὶ ἑνωθήκατε μαζί Του.
Εἶναι συγκλονιστικὸς ὁ λόγος τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Παύλου ὄχι μόνο γιὰ τοὺς Γαλάτες, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλους τους Χριστιανούς. Εἶστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, μᾶς λέει. Ἐφόσον εἴμαστε βαπτισμένοι στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁμολογοῦμε πίστη καὶ ὑπακοὴ σ’ Αὐτόν, εἴμαστε κι ἐμεῖς κατὰ Χάριν «υἱοὶ Θεοῦ». Ἀλήθεια, συναισθανόμαστε αὐτὴ τὴ μεγάλη τιμή; Συνειδητοποιοῦμε τί σημαίνει
νὰ καλοῦμε τὸν Θεὸ «Πατέρα» στὴν προσευχή μας καὶ νὰ Τοῦ ζητοῦμε ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη μὲ τὴν ἴδια ἁπλότητα ποὺ ἕνα παιδὶ ζητᾶ ἀπὸ τὸν πατέρα του ὅ,τι χρειάζεται; Πολὺ περισσότερο μποροῦμε
νὰ ἀναλογιστοῦμε πόσα ἀγαθὰ ὑπόσχεται ὁ Θεὸς Πατέρας νὰ μᾶς χαρίσει, ἐφόσον ὡς παιδιά Του εἴμαστε καὶ κληρονόμοι τῆς Βασιλείας Του;
Ἀσφαλῶς αὐτὰ θὰ ἀναλογιζόταν κι ἡ ἁγία Αἰκατερίνα. Ὅταν ἐπί Μαξεντίου διεξαγόταν διωγμός ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, ἡ
Αἰκατερίνη δὲ φοβήθηκε, ἀλλὰ με παρρησία διέδιδε πὼς ὁ Ἰησοῦς
Χριστός εἶναι ὁ μόνος Ἀληθινός Θεός. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ συνελήφθη ἀπὸ
τὸν ἔπαρχο τῆς περιοχῆς, ὁ ὁποῖος προσπάθησε μὲ συζητήσεις νὰ τὴν
πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της. Ὅταν ὁ ἔπαρχος διαπίστωσε τὴν ἀνωτερότητα
τῶν λόγων τῆς Αἰκατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση μὲ τοὺς πιὸ
ἄξιους ρήτορες τῆς Ἀλεξάνδρειας, τοὺς ὁποίους ὅμως ἡ Αἰκατερίνη ἀποστόμωσε.
Κι ὄχι μόνο αυτό, ἀλλὰ κάποιοι ἀπὸ τοὺς συνομιλητὲς τῆς Αἰκατερίνης
πείσθηκαν γιὰ τοὺς λόγους της καὶ ἀσπάστηκαν τὴν Χριστιανικὴ Πίστη. Ἂς ἦταν γυναίκα δὲν φοβήθηκε ἡ Αἰκατερίνα. Διότι στὴν Ἐκκλησία δὲν ἔχει σημασία ἂν εἶσαι ἄνδρας ἢ γυναίκα, μικρὸς ἢ μεγάλος. Ὅλοι εἴμαστε ἴσοι κι ἔχουμε τὸν ἴδιο ὑψηλὸ προορισμό: νὰ γίνουμε Ἅγιοι. Αὐτὴ ἡ ἰσότητα ὑπογραμμίζεται καὶ στὴ συνέχεια τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς.
2. Ορθόδοξος φεμινισμΟς
Δὲν ὑπάρχουν πλέον διαφορὲς ἐθνικότητος, κοινωνικῆς τάξεως καὶ φύλου, λέει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος. Δὲν ὑπάρχει διαφορὰ Ἰουδαίου καὶ Ἕλληνα, δούλου καὶ ἐλεύθερου, δὲν ὑπάρχει διάκριση ὑπεροχῆς μεταξὺ ἄνδρα καὶ γυναίκας. Δὲν πλεονεκτοῦν οἱ ἄνδρες εἰς βάρος τῶν γυναικῶν. Εἴμαστε ἴσοι!
Λοιπόν, τονίζει ὁ Ἀπόστολος, ὅλοι ἐσεῖς ποὺ εἶστε ἑνωμένοι μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, γίνατε ἕνας νέος ἄνθρωπος.
Ἐφόσον ἀνήκετε
στὸ Χριστό, τότε διὰ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ὁ εὐλογημένος
κατὰ σάρκα ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, εἶστε κι ἐσεῖς ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ, κι ἂς μὴν εἶστε Ἰουδαῖοι στὴν καταγωγὴ ἀλλὰ πρώην εἰδωλολάτρες· σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεση, εἶστε κληρονόμοι τῆς ἴδιας εὐλογίας.
Καὶ κάτι ἀκόμα: Κάθε κληρονόμος, ὅσο εἶναι ἀνήλικος, δὲν διαφέρει σὲ τίποτε ἀπὸ τὸν δοῦλο. Γιατί; Διότι, ἐνῶ εἶναι κύριος τῆς πατρικῆς κληρονομιᾶς, ἐξαρτᾶται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὸν κηδεμονεύουν
καὶ διαχειρίζονται τὴν πατρική του περιουσία, μέχρι τὸν χρόνο ποὺ ὅρισε ὁ πατέρας.
Ἔτσι κι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ὅταν ἤμασταν σὲ νηπιώδη πνευματικὴ
κατάσταση, ἤμασταν ὑποδουλωμένοι
στὴ στοιχειώδη θρησκευτικὴ γνώση τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος βρίσκεται στὴν ἄγνοια καὶ τὴν ἀμάθεια.
Ὅταν ὅμως συμπληρώθηκε ὁ χρόνος ποὺ εἶχε ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλε ὁ Θεὸς στὸν κόσμο τὸν Υἱό Του, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος ἀπὸ γυναίκα καὶ ὑποτάχθηκε στὸ Μωσαϊκὸ Νόμο,
προκειμένου νὰ ἐξαγοράσει ἐκείνους ποὺ ἦταν ὑποδουλωμένοι στὰ δεσμὰ τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, γιὰ νὰ λάβουμε τὴν υἱοθεσία ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ.
Ἀπὸ τοὺς λόγους αὐτοὺς
τοῦ ἀποστόλου Παύλου θὰ ὑπογραμμίσουμε ἕνα μόνο, πράγματι ἀνατρεπτικό: αὐτὸν ποὺ ἐξαγγέλλει τὴν ἰσότητα μεταξὺ τῶν δύο φύλων: «οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ». Δὲν εἶναι ἀσήμαντο νὰ τολμᾶ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος νὰ ἀναδεικνύει τὴν ἀξία τῆς γυναίκας θεωρώντας
την ἰσότιμη μὲ τὸν ἄνδρα, σὲ ἐποχὴ μάλιστα μὲ ἔντονες προκαταλήψεις ἐναντίον τῶν γυναικῶν. Σὲ ἀντίθεση μὲ ἄλλες θρησκεῖες ποὺ μέχρι καὶ σήμερα ὑποτιμοῦν τὴ γυναίκα, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τὴν τιμᾶ ἰδιαίτερα. Αὐτὸ φανερώνεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι στὴν κορυφὴ τῆς ἁγιότητος βρίσκεται μία γυναίκα: Ἡ Πάναγνη Παρθένος Μαρία, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος!
Αὐτὸ φάνηκε καθαρὰ καὶ στὴ ζωὴ τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης, ἡ ὁποία μὲ τὴ σταθερότητά
της ἔδειξε ἀνδρεῖο
φρόνημα κι ἔγινε πρότυπο ζωῆς γιὰ κάθε Χριστιανό.
Ἡ πραγματικὴ ἀξία τῆς γυναίκας δὲν φαίνεται ὅταν αὐτονομεῖται καὶ διεκδικεῖ τὸν ρόλο τοῦ ἄνδρα, ἀλλὰ ὅταν προοδεύει καὶ διακρίνεται στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἀνδρεία, στὴν ἁγνότητα, τήν ἀγάπη καὶ τὴ θυσία· στὴν ἁγιότητα. Τότε πράγματι μεγαλουργεῖ!
(Διασκευὴ ἀπὸ παλαιὸ τόμο τοῦ Περιοδικοῦ
«Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Τῷ
καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ, πειράζων αὐτὸν, καὶ
λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; Εἶπε
δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός.
Τὰς ἐντολὰς οἶδας· Μὴ μοιχεύσῃς· μὴ φονεύσῃς· μὴ κλέψῃς· μὴ ψευδομαρτυρήσῃς·
τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. Ὁ δὲ εἶπε· Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην
ἐκ νεότητός μου. Ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἔτι ἕν σοι
λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις
πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς,
καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. Ὁ δὲ ἀκούσας
ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. Ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ
᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες
εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι
κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν
τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. Εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· Καὶ τίς δύναται σωθῆναι;
Ὁ δὲ εἶπε· Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις, δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.
(Λουκ. ιη΄[18] 18 – 27)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)
Ἐκεῖνο
τόν καιρό κάποιος ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς
ρώτησε τόν Ἰησοῦ τὸ ἑξῆς: Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω
τὴν αἰώνια ζωή; Τοῦ εἶπε τότε ὁ Ἰησοῦς: Ἀφοῦ ἀπευθύνεσαι σὲ μένα
νομίζοντας ὅτι εἶμαι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, γιατί μὲ ὀνομάζεις ἀγαθό;
Κανεὶς δὲν εἶναι ἀπὸ μόνος του ἀπολύτως ἀγαθὸς παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός.
Γνωρίζεις τὶς ἐντολές: Νὰ μὴ μοιχεύσεις, νὰ μὴ σκοτώσεις, νὰ μὴν κλέψεις,
νὰ μὴν ψευδομαρτυρήσεις, νὰ τιμᾶς τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου.
Κι ἐκεῖνος εἶπε: Ὅλα αὐτὰ τὰ φύλαξα ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία. Ὅταν
λοιπὸν ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ ὁ Ἰησοῦς, τοῦ εἶπε: Ἕνα ἀκόμη σοῦ λείπει.
Πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καὶ μοίρασέ τα στοὺς φτωχούς, καὶ θὰ ἔχεις θησαυρὸ
στὸν οὐρανό, καὶ ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις ὡς μαθητής μου, ὑπακούοντας
πάντοτε σὲ ὅσα θὰ σὲ διδάσκει τὸ παράδειγμά μου καὶ ἡ διδασκαλία
μου. Αὐτὸς ὅμως ὅταν ἄκουσε τὰ λόγια αὐτά, λυπήθηκε πάρα πολὺ· διότι
ἦταν πάμπλουτος καὶ δὲν ἤθελε νὰ ἀποχωρισθεῖ τὰ πλούτη του. Ὅταν λοιπὸν
ὁ Ἰησοῦς τὸν εἶδε τόσο πολὺ στενοχωρημένο, εἶπε: Πόσο δύσκολα θὰ
μποῦν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ πού ἔχουν τὰ χρήματα! Πράγματι, πολὺ
δύσκολα. Διότι εἶναι εὐκολότερο μία καμήλα νὰ περάσει ἀπὸ τὴ μικρὴ
τρύπα πού ἀνοίγει ἡ βελόνα, παρὰ νὰ μπεῖ ἕνας πλούσιος στὴ βασιλεία
τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνοι πού τὰ ἄκουσαν αὐτὰ εἶπαν τότε: Καὶ ποιὸς μπορεῖ νὰ
σωθεῖ, ἀφοῦ εἶναι τόσο πολὺ δύσκολο, σχεδὸν ἀδύνατο, νὰ σωθοῦν οἱ
πλούσιοι, στοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἔδωσε τὰ ἐπίγεια ἀγαθά του; Τότε ὁ Κύριος
τούς ἀπάντησε: Ἐκεῖνα πού εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνουν μὲ τὴν ἀσθενικὴ
δύναμη τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κατορθωτὰ καὶ δυνατὰ μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ δύναμη
τοῦ Θεοῦ. Διότι μόνον ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ λύσει τὰ δεσμὰ τῆς καρδιᾶς κάθε
καλοπροαίρετου πλουσίου πρὸς τὸ χρῆμα καὶ νὰ τὸν καταστήσει ἄξιο
τῆς σωτηρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου