ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ. (Ἐ­φεσ. ε΄[5] 8-19)

Ἀ­δελ­φοί, ὡς τέ­κνα φω­τὸς πε­ρι­πα­τεῖ­τε· ὁ γὰρ καρ­πὸς τοῦ Πνε­ύ­μα­τος ἐν πά­σῃ ἀ­γα­θω­σύ­νῃ καὶ δι­και­ο­σύ­νη καὶ ἀ­λη­θε­ί­ᾳ· δο­κι­μά­ζον­τες τί ἐ­στιν εὐ­ά­ρε­στον τῷ Κυ­ρί­ῳ. Καὶ μὴ συγ­κοι­νω­νεῖ­τε τοῖς ἔρ­γοις τοῖς ἀ­κάρ­ποις τοῦ σκό­τους, μᾶλ­λον δὲ καὶ ἐ­λέγ­χε­τε· τὰ γὰρ κρυ­φῆ γι­νό­με­να ὑπ᾿ αὐ­τῶν αἰ­σχρόν ἐ­στι καὶ λέ­γειν· τὰ δὲ πάν­τα ἐ­λεγ­χό­με­να ὑ­πὸ τοῦ φω­τὸς φα­νε­ροῦ­ται· πᾶν γὰρ τὸ φα­νε­ρο­ύ­με­νον φῶς ἐ­στι. Διὸ λέ­γει· Ἔ­γει­ρε ὁ κα­θε­ύ­δων καὶ ἀ­νά­στα ἐκ τῶν νε­κρῶν, καὶ ἐ­πι­φα­ύ­σει σοι ὁ Χρι­στός. Βλέ­πε­τε οὖν πῶς ἀ­κρι­βῶς πε­ρι­πα­τεῖ­τε, μὴ ὡς ἄ­σο­φοι, ἀλλ᾿ ὡς σο­φοί, ἐ­ξα­γο­ρα­ζό­με­νοι τὸν και­ρόν, ὅ­τι αἱ ἡ­μέ­ραι πο­νη­ραί εἰ­σι. Διὰ τοῦ­το μὴ γί­νε­σθε ἄ­φρο­νες, ἀλ­λὰ συ­νι­έν­τες τί τὸ θέ­λη­μα τοῦ Κυ­ρί­ου. Καὶ μὴ με­θύ­σκε­σθε οἴ­νῳ, ἐν ᾧ ἐ­στιν ἀ­σω­τί­α, ἀλ­λὰ πλη­ροῦ­σθε ἐν Πνε­ύ­μα­τι, λα­λοῦν­τες ἑ­αυ­τοῖς ψαλ­μοῖς καὶ ὕ­μνοις καὶ ᾠ­δαῖς πνευ­μα­τι­καῖς, ᾄ­δον­τες καὶ ψάλ­λον­τες ἐν τῇ καρ­δί­ᾳ ὑ­μῶν τῷ Κυ­ρί­ῳ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Ἀ­δελ­φοί, Σκε­φθεῖ­τε τί ἤ­σα­σταν σ­τό πα­ρελ­θόν. Τό­σο πο­λύ εἶ­χε εἰ­σχω­ρή­σει μέ­σα σ­ας ὁ σκο­τι­σμός τ­ῆς ἁ­μαρ­τί­ας, ὥ­στε εἴ­χα­τε με­τα­βλη­θεῖ σέ σκο­τά­δι. Τώ­ρα ὅ­μως π­ού ἑ­νω­θή­κα­τε μέ τ­όν Κύ­ριο γί­να­τε φ­ῶς. Νά συμ­πε­ρι­φέ­ρε­στε λοι­πόν σ­άν παι­διά τ­οῦ φω­τός· σ­άν ἄν­θρω­ποι π­ού ὅ­λη τ­ο­υς ἡ ζω­ή εἶ­ναι φ­ῶς, κ­αί λάμ­πουν μέ τ­ήν ἀ­ρε­τή τ­ο­υς. Ὀ­φεί­λε­τε λοι­πόν, ἀ­φοῦ λά­βα­τε τό Ἅ­γιον Πνεῦ­μα, νά ἔ­χε­τε φω­τει­νή δι­α­γω­γή. Δι­ό­τι ὁ καρ­πός π­ού πα­ρά­γει τό Ἅ­γιον Πνεῦ­μα σ­τ­ίς ψυ­χές τ­ῶν ἀν­θρώ­πων π­ού φω­τί­ζει, φαί­νε­ται ἐ­ξω­τε­ρι­κά μέ κά­θε εἴ­δους ἐκ­δη­λώ­σεις κα­λο­σύ­νης κ­αί δι­και­ο­σύ­νης κ­αί εἰ­λι­κρί­νειας. Κ­αί νά ἐ­ξε­τά­ζε­τε νά μά­θε­τε τί εἶ­ναι εὐ­ά­ρε­στο σ­τ­όν Κύ­ριο. Κ­αί νά μή γί­νε­στε μέ τ­ήν ἀ­νο­χή σ­ας συγ­κοι­νω­νοί κ­αί συ­νέ­νο­χοι σ­τά ἁ­μαρ­τω­λά σκο­τει­νά ἔρ­γα, π­ού δ­έν φέρ­νουν κα­νέ­ναν ὠ­φέ­λι­μο καρ­πό. Ἀν­τί νά τά σκε­πά­ζε­τε κ­αί νά τά ἀ­νέ­χε­σθε, ὀ­φεί­λε­τε μᾶλ­λον νά τά ἐ­λέγ­χε­τε κ­αί νά τά βγά­ζε­τε σ­τό φ­ῶς, ἀ­πο­δει­κνύ­ον­τας πό­σο ὀ­λέ­θρια εἶ­ναι. Ὁ ἔ­λεγ­χος κ­αί ἡ δι­α­φώ­τι­ση αὐ­τή εἶ­ναι ἐ­πι­βε­βλη­μέ­νη κ­αί ὠ­φέ­λι­μη. Δι­ό­τι τά ἔρ­γα π­ού κά­νουν κρυ­φά οἱ ἀ­πεί­θαρ­χοι αὐ­τοί ἄν­θρω­ποι εἶ­ναι τό­σο αἰ­σχρά, ὥ­στε κ­αί μό­νο τό νά μι­λᾶ κα­νείς γ­ι’ αὐ­τά φέρ­νει ντρο­πή. Μέ τ­όν ἔ­λεγ­χο ὅ­μως τά ἔρ­γα αὐ­τά π­ού γί­νον­ται κρυ­φά φα­νε­ρώ­νον­ται. Γί­νε­ται δη­λα­δή γνω­στός ὁ αἰ­σχρός τ­ο­υς χα­ρα­κτή­ρας κ­αί οἱ ὀ­λέ­θρι­ες συ­νέ­πει­ές τ­ο­υς. Κι ὅ­σοι ἔ­χουν κα­λή δι­ά­θε­ση δι­ορ­θώ­νον­ται. Στα­μα­τοῦν πλέ­ον νά τά κά­νουν κ­αί ἐρ­γά­ζον­ται σ­τό ἑ­ξῆς φα­νε­ρά. Δι­ό­τι κά­θε τι π­ού δ­έν φο­βᾶ­ται τ­όν ἔ­λεγ­χο κ­αί δ­έν δυ­σκο­λεύ­ε­ται νά φα­νε­ρω­θεῖ εἶ­ναι φ­ῶς. Ἐ­πει­δή λοι­πόν πραγ­μα­τι­κά μέ τ­όν ἔ­λεγ­χο ἐ­πέρ­χε­ται δι­όρ­θω­ση σ­τ­ο­ύς κα­λο­δι­ά­θε­τους, γ­ι’ αὐ­τό κ­αί τό Ἅ­γιον Πνεῦ­μα χρη­σι­μο­ποι­εῖ τ­όν ἔ­λεγ­χο κ­αί φω­νά­ζει σέ κά­θε ἁ­μαρ­τω­λό μέ τό στό­μα τ­ῶν προ­φη­τῶν τ­ῆς Και­νῆς Δι­α­θή­κης: Σή­κω ἐ­πά­νω ἐ­σύ π­ού κοι­μᾶ­σαι τ­όν ὕ­πνο τ­ῆς ἁ­μαρ­τί­ας, κ­αί ἀ­να­στή­σου ἀ­πό τή νέ­κρα κ­αί τό θά­να­το σ­τ­όν ὁ­ποῖ­ο σέ ἔ­ρι­ξε ἡ ἁ­μαρ­τί­α. Κ­αί θά σέ φω­τί­σει ὁ Χρι­στός. Ἔ­χε­τε δε­χθεῖ κι ἐ­σεῖς τ­όν φω­τι­σμό αὐ­τόν ἀ­πό τ­όν Χρι­στό. Λοι­πόν προ­σέ­χε­τε π­ῶς νά συμ­πε­ρι­φέ­ρε­στε μέ κά­θε ἀ­κρί­βεια, ὄ­χι σ­άν ἄ­σο­φοι κ­αί ἀ­σύ­νε­τοι, ἀλ­λά ὡς σο­φοί κ­αί συ­νε­τοί. Νά ἀ­ξι­ο­ποι­εῖ­τε πνευ­μα­τι­κά κά­θε εὐ­και­ρί­α κ­αί νά τ­ήν ἁρ­πά­ζε­τε ἀ­μέ­σως· ἔ­τσι θά φαί­νε­ται ἡ σύ­νε­ση κ­αί ἡ σο­φί­α σ­ας. Δ­έν πρέ­πει νά χά­νε­τε κα­μί­α εὐ­και­ρί­α, δι­ό­τι ἐ­ξαι­τί­ας τ­οῦ κα­κοῦ π­ού ἐ­πι­κρα­τεῖ, οἱ ἡ­μέ­ρες εἶ­ναι γε­μά­τες σκάν­δα­λα, κ­αί γ­ι’ αὐ­τό, ἐ­νῶ οἱ εὐ­και­ρί­ες γ­ιά τό κα­λό εἶ­ναι σπα­νι­ό­τε­ρες, οἱ ἀ­φορ­μές γ­ιά τό κα­κό εἶ­ναι πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρες. Γ­ι’ αὐ­τό λοι­πόν προ­σέ­χε­τε νά μή γί­νε­στε ἀ­νό­η­τοι, ἀλ­λά νά ἐ­ξε­τά­ζε­τε κ­αί νά κα­τα­νο­εῖ­τε σέ κά­θε πε­ρί­πτω­ση ποι­ό εἶ­ναι τό θέ­λη­μα τ­οῦ Κυ­ρί­ου. Κι ἔ­τσι, ἄν τό ἐ­φαρ­μό­ζε­τε αὐ­τό σ­τή ζω­ή σ­ας, θά γί­νε­στε πράγ­μα­τι σο­φοί κ­αί συ­νε­τοί. Κ­αί μή με­θᾶ­τε μέ κρα­σί. Σ­τή μέ­θη ὑ­πάρ­χει δι­α­φθο­ρά κ­αί ἀ­σω­τί­α. Ἀλ­λά νά γε­μί­ζε­τε μέ­σα σ­ας μέ Ἅ­γιον Πνεῦ­μα. Κ­αί τό­τε ὁ θεῖ­ος ἐν­θου­σια­σμός π­ού θά γε­μί­ζει τ­ίς καρ­δι­ές σ­ας θά ἐ­ξω­τε­ρι­κεύ­ε­ται. Κ­αί θά λέ­τε με­τα­ξύ σ­ας ψαλ­μούς κ­αί ὕ­μνους κ­αί ὠ­δές πνευ­μα­τι­κές. Θά τρα­γου­δᾶ­τε κ­αί θά ψάλ­λε­τε σ­τ­όν Κύ­ριο ὄ­χι μό­νο μέ τό στό­μα σ­ας, ἀλ­λά κ­αί μέ τ­ήν καρ­διά σ­ας, π­ού θά αἰ­σθά­νε­ται κ­αί θά συμ­με­τέ­χει σ’ αὐ­τά π­ού ψάλ­λε­τε.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ. (Ματθ. ιη΄ [18] 10-20)

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ριος· Ὁ­ρᾶ­τε μὴ κα­τα­φρο­νή­ση­τε ἑ­νὸς τῶν μι­κρῶν το­ύ­των· λέ­γω γὰρ ὑ­μῖν ὅ­τι οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τῶν ἐν οὐ­ρα­νοῖς διὰ παν­τὸς βλέ­που­σι τὸ πρό­σω­πον τοῦ πα­τρός μου τοῦ ἐν οὐ­ρα­νοῖς. ¹¹ἦλθε γὰρ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που σῶ­σαι τὸ ἀ­πο­λω­λός. ¹²Τί ὑ­μῖν δο­κεῖ; ἐ­ὰν γέ­νη­ταί τι­νι ἀν­θρώ­πῳ ἑ­κα­τὸν πρό­βα­τα καὶ πλα­νη­θῇ ἓν ἐξ αὐ­τῶν, οὐ­χὶ ἀ­φεὶς τὰ ἐ­νε­νή­κον­τα ἐν­νέ­α ἐ­πὶ τὰ ὄ­ρη πο­ρευ­θεὶς ζη­τεῖ τὸ πλα­νώ­με­νον; ¹³καὶ ἐ­ὰν γέ­νη­ται εὑ­ρεῖν αὐ­τό, ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι χα­ί­ρει ἐ­π' αὐ­τῷ μᾶλ­λον ἢ ἐ­πὶ τοῖς ἐ­νε­νή­κον­τα ἐν­νέ­α τοῖς μὴ πε­πλα­νη­μέ­νοις. ¹⁴οὕτως οὐκ ἔ­στι θέ­λη­μα ἔμ­προ­σθεν τοῦ πα­τρὸς ὑ­μῶν τοῦ ἐν οὐ­ρα­νοῖς ἵ­να ἀ­πό­λη­ται εἷς τῶν μι­κρῶν το­ύ­των. ¹⁵Ἐὰν δὲ ἁ­μαρ­τή­σῃ εἰς σὲ ὁ ἀ­δελ­φός σου, ὕ­πα­γε ἔ­λεγ­ξον αὐ­τὸν με­τα­ξὺ σοῦ καὶ αὐ­τοῦ μό­νου· ἐ­άν σου ἀ­κο­ύ­σῃ, ἐ­κέρ­δη­σας τὸν ἀ­δελ­φόν σου· ¹⁶ἐὰν δὲ μὴ ἀ­κο­ύ­σῃ, πα­ρά­λα­βε με­τὰ σοῦ ἔ­τι ἕ­να ἢ δύ­ο, ἵ­να ἐ­πὶ στό­μα­τος δύ­ο μαρ­τύ­ρων ἢ τρι­ῶν στα­θῇ πᾶν ῥῆ­μα. ¹⁷ἐὰν δὲ πα­ρα­κο­ύ­σῃ αὐ­τῶν, εἰ­πὲ τῇ ἐκ­κλη­σί­ᾳ· ἐ­ὰν δὲ καὶ τῆς ἐκ­κλη­σί­ας πα­ρα­κο­ύ­σῃ, ἔ­στω σοι ὥ­σπερ ὁ ἐ­θνι­κὸς καὶ ὁ τε­λώ­νης. ¹⁸Ἀμὴν λέ­γω ὑ­μῖν, ὅ­σα ἐ­ὰν δή­ση­τε ἐ­πὶ τῆς γῆς, ἔ­σται δε­δε­μέ­να ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ, καὶ ὅ­σα ἐ­ὰν λύ­ση­τε ἐ­πὶ τῆς γῆς, ἔ­σται λε­λυ­μέ­να ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ. ¹⁹Πάλιν ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι ἐ­ὰν δύ­ο ὑ­μῶν συμ­φω­νή­σω­σιν ἐ­πὶ τῆς γῆς πε­ρὶ παν­τὸς πράγ­μα­τος οὗ ἐ­ὰν αἰ­τή­σων­ται, γε­νή­σε­ται αὐ­τοῖς πα­ρὰ τοῦ Πα­τρός μου τοῦ ἐν οὐ­ρα­νοῖς. ²⁰οὗ γάρ εἰ­σι δύ­ο ἢ τρεῖς συ­νηγ­μέ­νοι εἰς τὸ ἐ­μὸν ὄ­νο­μα, ἐ­κεῖ εἰ­μι ἐν μέ­σῳ αὐ­τῶν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ριος·  Προ­σέ­χε­τε νά μ­ήν πε­ρι­φρο­νή­σε­τε οὔ­τε ἕ­ναν ἀ­π’ τ­ο­ύς μι­κρούς αὐ­τούς· δι­ό­τι σ­ᾶς λέ­ω ὅ­τι οἱ φύ­λα­κές τ­ο­υς ἄγ­γε­λοι εἶ­ναι ἀ­πό ἐ­κεί­νους π­ού ἔ­χουν πολ­λή παρ­ρη­σί­α σ­τόν Θε­ό. Δι­ό­τι εἶ­ναι ἀ­πό ἐ­κεί­νους π­ού σ­τ­όν οὐ­ρα­νό ἀ­πο­τε­λοῦν τό ἄ­με­σο πε­ρι­βάλ­λον κ­αί βλέ­πουν πάν­το­τε τό πρό­σω­πο τ­οῦ Πα­τέ­ρα μ­ου, π­ού εἶ­ναι σ­τ­ο­ύς οὐ­ρα­νούς. 11 Ἀλ­λά κι ὁ ἴ­διος ὁ Θε­ός ἐν­δι­α­φέρ­θη­κε ἄ­με­σα γ­ιά τ­ο­ύς μι­κρούς αὐ­τούς. Δι­ό­τι ὁ υἱ­ός τ­οῦ ἀν­θρώ­που στάλ­θη­κε ἀ­πό τόν Θε­ό κ­αί ἦλ­θε σ­τ­όν κό­σμο γ­ιά νά τ­ο­ύς σώ­σει, κ­αί μα­ζί μ’ αὐ­τούς νά σώ­σει κ­αί ὁ­λό­κλη­ρο τό ἀν­θρώ­πι­νο γέ­νος, π­ού ἐ­ξαι­τί­ας τ­ῆς ἁ­μαρ­τί­ας ἦ­ταν χα­μέ­νο γ­ιά τ­όν Θε­ό. 12 Βέ­βαι­α ὁ Θε­ός φρον­τί­ζει γ­ιά ὅ­λους. Ἰ­δι­αι­τέ­ρως ὅ­μως προ­νο­εῖ γ­ι’ αὐ­τούς π­ού ἔ­γι­ναν μι­κροί σ­άν τά παι­διά. Φρον­τί­ζει λοι­πόν ὅ­πως κ­αί ὁ ποι­μέ­νας γ­ιά τά πρό­βα­τά τ­ου. Τί νο­μί­ζε­τε ἐ­σεῖς; Ἐ­άν ἕ­νας ἄν­θρω­πος συμ­βεῖ νά ἔ­χει ἑ­κα­τό πρό­βα­τα κ­αί χα­θεῖ ἕ­να ἀ­π’ αὐ­τά, δ­έν θά ἀ­φή­σει τά ἐ­νε­νήν­τα ἐν­νέ­α πά­νω σ­τά βου­νά κ­αί δ­έν θά τρέ­ξει νά ἀ­να­ζη­τή­σει τό χα­μέ­νο πρό­βα­το; 13 Κι ἄν συμ­βεῖ νά τό β­ρ­εῖ, σ­ᾶς δι­α­βε­βαι­ώ­νω ὅ­τι χαί­ρε­ται γ­ι’ αὐ­τό πε­ρισ­σό­τε­ρο πα­ρά γ­ιά τά ἐ­νε­νήν­τα ἐν­νέ­α π­ού δ­έν ἔ­χουν χα­θεῖ. 14 Ἔ­τσι ὁ Θε­ός Πα­τέ­ρας σ­ας π­ού εἶ­ναι σ­τ­ο­ύς οὐ­ρα­νούς δ­έν θέ­λει νά χα­θεῖ οὔ­τε ἕ­νας ἀ­πό τ­ο­ύς μι­κρούς αὐ­τούς. Ἐ­άν λοι­πόν ὁ Θε­ός δ­έν θέ­λει νά χα­θεῖ κα­νείς ἀ­πό τ­ο­ύς μι­κρούς, κ­αί ἀν­τί­θε­τα χαί­ρε­ται ὅ­ταν αὐ­τός βρε­θεῖ κ­αί σω­θεῖ, δ­έν ἔ­χε­τε χρέ­ος κι ἐ­σεῖς νά μ­ήν πε­ρι­φρο­νεῖ­τε οὔ­τε ἕ­ναν ἀ­πό τ­ο­ύς μι­κρούς αὐ­τούς; 15 Ἀ­πό τό ἐν­δι­α­φέ­ρον λοι­πόν αὐ­τό τ­οῦ Θε­οῦ γ­ιά κά­θε χα­μέ­νο πρό­βα­τό τ­ου δι­δα­χθεῖ­τε κι ἐ­σεῖς π­ῶς πρέ­πει νά φέ­ρε­σθε σέ κά­θε ἀ­δελ­φό σ­ας π­ού πα­ρα­πλα­νή­θη­κε. Ἐ­άν δη­λα­δή σ­οῦ φταί­ξει σέ κά­τι ὁ ἀ­δελ­φός σ­ου, πή­γαι­νε κ­αί ὑ­πό­δει­ξέ τ­ου τό φταί­ξι­μό τ­ου αὐ­τό ἰ­δι­αι­τέ­ρως, με­τα­ξύ σ­ας ἐ­σύ κι ἐ­κεῖ­νος μό­νο, χω­ρίς νά εἶ­ναι πα­ρών κα­νέ­νας ἄλ­λος. Ἐ­άν σέ ἀ­κού­σει κ­αί ἀ­να­γνω­ρί­σει τό σφάλ­μα τ­ου, κέρ­δι­σες τ­όν ἀ­δελ­φό σ­ου. 16 Ἐ­άν ὅ­μως δ­έν ἀ­κού­σει, πά­ρε μα­ζί σ­ου ἀ­κό­μη ἕ­ναν ἤ δύ­ο, γ­ιά νά μπο­ρεῖ νά ἀ­πο­δει­χθεῖ κά­θε ὑ­πό­θε­ση π­ού θά ἐ­ξε­τα­σθεῖ κ­αί θά κρι­θεῖ, ἀ­φοῦ θά βε­βαι­ώ­νε­ται ἀ­πό τό στό­μα δύ­ο ἤ τρι­ῶν μαρ­τύ­ρων. 17 Ἐ­άν ὅ­μως πα­ρα­κού­σει κ­αί σ’ αὐ­τούς, π­ές τό ἀ­δί­κη­μά τ­ου σ­τ­ήν Ἐκ­κλη­σί­α. Κι ἄν ἀ­κό­μη κ­αί σ­τ­ήν Ἐκ­κλη­σί­α πα­ρα­κού­σει, μ­ήν τ­όν θε­ω­ρεῖς πλέ­ον ὡς ἀ­λη­θι­νό μέ­λος τ­ῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἀλ­λά νά τ­όν θε­ω­ρεῖς ὅ­πως τ­όν εἰ­δω­λο­λά­τρη κ­αί τ­όν τε­λώ­νη. 18 Ἀ­λη­θι­νά σ­ᾶς λέ­ω, ὅ­σα ἁ­μαρ­τή­μα­τα δέ­σε­τε κ­αί τά κη­ρύ­ξε­τε ἀ­συγ­χώ­ρη­τα πά­νω σ­τή γῆ, θά εἶ­ναι δε­μέ­να κ­αί ἀ­συγ­χώ­ρη­τα κ­αί σ­τ­όν οὐ­ρα­νό ἀ­πό μέ­να κ­αί τ­όν Πα­τέ­ρα μ­ου· κ­αί ὅ­σα λύ­σε­τε κ­αί συγ­χω­ρή­σε­τε πά­νω σ­τή γῆ, θά εἶ­ναι λυ­μέ­να κ­αί συγ­χω­ρη­μέ­να σ­τ­όν οὐ­ρα­νό ἀ­πό μέ­να κ­αί τ­όν Πα­τέ­ρα μ­ου. 19 Πά­λι σ­ᾶς δι­α­βε­βαι­ώ­νω ὅ­τι ἐ­άν δύ­ο ἀ­πό σ­ᾶς συμ­φω­νή­σουν πά­νω σ­τή γῆ γ­ιά κά­θε πράγ­μα π­ού θά ζη­τή­σουν σ­τ­ήν προ­σευ­χή τ­ο­υς, θά τ­ο­ύς τό κά­νει ὁ Πα­τέ­ρας μ­ου π­ού εἶ­ναι σ­τ­ο­ύς οὐ­ρα­νούς. 20 Δι­ό­τι ὅ­που εἶ­ναι δύ­ο ἤ τ­ρ­ε­ῖς συ­ναγ­μέ­νοι γ­ιά μέ­να κ­αί γ­ιά σκο­πούς σύμ­φω­νους μέ τό θέ­λη­μά μ­ου, ἐ­κεῖ εἶ­μαι κι ἐ­γώ με­τα­ξύ τ­ο­υς, γ­ιά νά τ­ο­ύς εἰ­σα­κού­ω, νά τ­ο­ύς ἐμ­πνέ­ω, νά τ­ο­ύς ὁ­δη­γῶ κ­αί νά τ­ο­ύς προ­στα­τεύ­ω.