ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΠΑΦΟΥ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΧΛΩΡΑΚΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
(9 ΜΑΙΟΥ 2021)
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Ἐν ταῖς
ἡμέραις ἐκείναις, διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων
ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλὰ·
καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν
ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος·
τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς
ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ' ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός. Μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. Συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων
εἰς Ἱερουσαλήμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες. Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν
ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ.
Ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ
τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών
τε
αὐτοὺς εἶπε· Πορεύεσθε καὶ σταθέντες
λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης.
(Πράξ. Ἀποστ. ε΄[5]
12 – 20 )
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
1.
Σημασία τῶν
θαυμάτων
Οἱ πρῶτες ἡμέρες τῆς Ἐκκλησίας ἦταν ἔνδοξες καὶ
μοναδικές. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔκαναν πολλὰ καὶ ἐκπληκτικὰ θαύματα, «σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά»,
ποὺ ἐπιβεβαίωναν τὴν ἀλήθεια τῆς διδασκαλίας τους καὶ κατέπλησσαν
τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ. Κι ὅλοι οἱ πιστοὶ μὲ μιὰ καρδιὰ μαζεύονταν στὴ στοὰ
τοῦ Σολομῶντος. Ἀλλὰ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι ποὺ δὲν εἶχαν πιστεύσει ἄρχισαν
νὰ σέβονται τοὺς πιστούς. Κανείς τους δὲν εἶχε τὴν τόλμη νὰ τοὺς περιφρονήσει.
Διότι ὁ πολὺς λαὸς τοὺς τιμοῦσε καὶ τοὺς ἐγκωμίαζε. Καθημερινὰ ὁλοένα
καὶ περισσότερο προσελκύονταν πλήθη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ αὔξαναν
τὸν ἀριθμὸ τῶν πιστῶν. Πολλοὶ μάλιστα ἔβγαζαν τοὺς ἀσθενεῖς ἀπὸ τὰ
σπίτια τους στὶς πλατεῖες καὶ τοὺς ἔβαζαν πάνω σὲ κρεβάτια καὶ φορεῖα
ἔτσι, ὥστε ὅταν θὰ περνοῦσε ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Πέτρος, νὰ πέσει ἔστω καὶ ἡ
σκιὰ του σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς ἀσθενεῖς γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει. Ἔρχονταν
μάλιστα στὴν Ἱερουσαλὴμ πλήθη καὶ ἀπὸ τὶς γειτονικὲς πόλεις καὶ ἔφερναν
κάθε λογῆς ἀρρώστους, καὶ δαιμονισμένους. Καὶ ὅλοι τους θεραπεύονταν.
Τὰ θαύματα λοιπὸν ἦταν πολλὰ κι ἐκπληκτικά.
Καὶ δὲν γίνονταν σὲ κάποιο ἀπόμερο τόπο, μέσα σὲ κάποιο σπίτι, ἢ κάπου
κρυφά, ἀλλὰ δημόσια, στοὺς δρόμους καὶ στὶς πλατεῖες. Καὶ ὁ λαὸς εἶχε
τὴ δυνατότητα νὰ τὰ ἐξετάσει, νὰ ἐξακριβώσει ἐὰν εἶναι ἀληθινά.
Καὶ μάλιστα οἱ φανατισμένοι Ἰουδαῖοι εἶχαν κάθε λόγο νὰ τὰ διαψεύσουν.
Ἀλλὰ δὲν μποροῦσαν. Διότι ὁ κόσμος εἶχε πεισθεῖ γιὰ τὴν αὐθεντικότητά
τους.
Τὰ θαύματα αὐτὰ λοιπὸν εἶχαν πολλαπλὲς
ὠφέλειες. Πρωτίστως ὠφελοῦσαν τοὺς ἴδιους τοὺς πιστούς. Τοὺς ἐνίσχυαν
στὴν πίστη καὶ τοὺς ἕνωναν σὲ μιὰ ψυχὴ γύρω ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους. Ἐξύψωναν
σὲ μέγιστο βαθμὸ τὸ κύρος τῶν Ἀποστόλων καὶ τοὺς καθιέρωναν στὴ συνείδηση
τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ θαύματα αὐτὰ ἀκόμη τοὺς ἔδιναν θάρρος νὰ μὴ φοβοῦνται
πλέον κανέναν. Κι αὐτοὶ ποὺ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ εἶχαν διασκορπισθεῖ
τρομοκρατημένοι, τώρα ἄφοβοι συνάζονταν καθημερινὰ στὴ Στοὰ τοῦ
Σολομῶντος, μπροστὰ δηλαδὴ στοὺς ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ.
Τὰ θαύματα ἀκόμη ὠφελοῦσαν καὶ τοὺς
ἀπίστους. Διότι πιστοποιοῦσαν τὴ θεϊκὴ ἀποστολὴ τῶν μαθητῶν. Ἔτσι
οἱ Ἰουδαῖοι ποὺ δὲν πίστευαν στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἔκπληκτοι ἄρχισαν
νὰ βλέπουν τοὺς πιστοὺς μὲ σεβασμό. Κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς πιὸ δεκτικοὶ
ἄρχισαν νὰ προβληματίζονται. Πῶς γίνονται τὰ θαύματα αὐτά; Μὲ ποιοῦ
τὴ δύναμη; Καὶ πολλοὶ ἄρχισαν νὰ πιστεύουν. Ἔτσι μεγάλωνε τόσο πολὺ
ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν, ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ πλέον νὰ μετρηθεῖ. Πλούσιοι
καὶ πτωχοί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, Ἰουδαῖοι καὶ προσήλυτοι, ἱερεῖς
τῶν Ἰουδαίων καὶ λαϊκοί, πρωτευουσιάνοι καὶ χωρικοί, ἔτρεχαν νὰ γίνουν
χριστιανοί.
2. Στὴ
φυλακή
Ἀπὸ τὴ θαυμαστὴ ὅμως αὐτὴ ἐξάπλωση
τῆς Ἐκκλησίας ἐνοχλήθηκαν πολὺ καὶ ὁ ἀρχιερέας τῶν Ἰουδαίων καὶ
ὅλοι ὅσοι ἦταν μαζί του καὶ ἀνῆκαν στὴ θρησκευτικὴ παράταξη τῶν Σαδδουκαίων.
Γεμάτοι φθόνο καὶ κακία συνέλαβαν τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς ἔριξαν
στὴ φυλακή. Ὅμως «ἄγγελος Κυρίου
διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς» κι ἀφοῦ τοὺς ἔβγαλε ἔξω
τοὺς εἶπε: Πηγαίνετε στὸ ναὸ καὶ μὲ θάρρος νὰ διδάσκετε δημόσια στὸ
λαὸ τὸ κήρυγμα τῆς νέας ἐν Χριστῷ ζωῆς.
Γιατί ἄραγε πρῶτοι ἀπ᾿ ὅλους ξεσηκώθηκαν
οἱ Σαδδουκαῖοι; Διότι ἦταν ἄνθρωποι ὑλόφρονες, ποὺ δὲν μποροῦσαν
νὰ δεχθοῦν τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καὶ τὸν ἀόρατο κόσμο, καὶ ἦταν φυσικὸ
νὰ ἐχθρεύονται τὸν Χριστὸ καὶ τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων γιὰ τὴν Ἀνάστασή
του. Διότι τὸ κήρυγμά τους γιὰ τὴν αἰώνια ζωή, γιὰ τὴ μέλλουσα κρίση,
τοὺς ἐνοχλοῦσε στὴ συνείδηση. Αὐτοὶ ἦταν βυθισμένοι στὴν ὕλη καὶ
στὶς ἀπολαύσεις. Πῶς νὰ κατανοήσουν τὰ πνευματικὰ καὶ τὰ αἰώνια; Ἡ
ἐπιτυχία τῶν Ἀποστόλων καὶ ἡ θαυμαστὴ ἐξάπλωση τοῦ κηρύγματος
τῆς Ἀναστάσεως τοὺς ἐρέθιζε πολύ. Ἡ ἀποδοχὴ τοῦ κόσμου ἀκόμη περισσότερο.
Ἔβλεπαν νὰ χάνουν τὸν κόσμο καὶ νὰ τὸν κερδίζει τὸ κήρυγμα τῆς Ἀναστάσεως.
Γι᾿ αὐτὸ θέλησαν νὰ ἐξευτελίσουν τοὺς Ἀποστόλους στὰ μάτια τοῦ λαοῦ
καὶ νὰ τοὺς κλείσουν τὸ στόμα.
Ποιὸς ὅμως νίκησε τελικά; Οἱ Σαδδουκαῖοι ἢ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι;
Οἱ δυνάμεις τῆς ὕλης ἢ οἱ κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως καὶ τῆς αἰωνιότητος;
Ἀσφαλῶς οἱ δεύτεροι. Διότι ὅσο κι ἂν ἀγωνίζονται οἱ δυνάμεις τοῦ
σκότους νὰ κρύψουν τὸ φῶς, τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἀκατανίκητο.
Ποιὸς ἀπελευθέρωσε ἀπὸ τὴ φυλακὴ τοὺς Ἀποστόλους; Ἄγγελος Κυρίου!
Δηλαδή; Οὐσιαστικὰ ὁ ἴδιος ὁ ἀναστημένος Κύριος. Καὶ ἐπιβεβαίωνε
ἔτσι ὅτι δὲν εἶναι νεκρὸς ἀλλὰ «ζῶν
εἰς τοὺς αἰῶνας». Ὅπως πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες διέρρηξε τὰ δεσμὰ
τοῦ θανάτου καὶ ἀνέστη ἐκ τοῦ τάφου, ἔτσι καὶ τώρα ἀπελευθέρωσε
τοὺς μαθητές του καὶ τοὺς κάλεσε διὰ τοῦ ἀγγέλου νὰ μὴ σταματήσουν ποτὲ
νὰ κηρύττουν τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως. Καὶ τὸ κήρυγμα αὐτὸ δὲν μπόρεσε
κανεὶς νὰ τὸ ἀναχαιτίσει, ἀλλὰ ἐξαπλώθηκε σ’ ὅλο τὸν κόσμο καὶ ἄλλαξε
τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Ἔτσι γίνεται πάντοτε. Οἱ δυνάμεις
τοῦ σκότους ἔχουν ἐκ προοιμίου χαμένη τὴ μάχη. Ὅσο κι ἂν πολεμοῦν,
ὅ,τι κι ἂν κάνουν. Πάντοτε θὰ νικᾶ ὁ ἀναστὰς Κύριος.
(Διασκευὴ ἀπὸ παλαιὸ
τόμο τοῦ Περιοδικοῦ «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Οὔσης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ σαββάτων,
καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων
ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι
διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν. Καὶ τοῦτο εἰπὼν
ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· Εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ
με
ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν
ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς·
Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται
αὐτοῖς,
ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.
Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος
Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν
ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. Ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ
τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν
μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ,
οὐ μὴ πιστεύσω.
Καὶ μεθ' ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω
οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ' αὐτῶν. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· Εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου,
καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν
μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ·
Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.
Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν
ὁ
Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· Ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε
ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες
ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι
αὐτοῦ.
(Ἰωάν. κ΄[20] 19 – 31)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ)
Ὅταν βράδιασε
τήν ἡμέρα ἐκείνη, τήν πρώτη τῆς ἑβδομάδος, κι ἐνῷ οἱ μαθητὲς ἦταν
μαζεμένοι σ' ἕνα σπίτι καὶ εἶχαν τὶς θύρες κλειστὲς ἐπειδὴ φοβοῦνταν
τοὺς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ἦλθε ὁ Ἰησοῦς καὶ στάθηκε στὴ μέση καὶ τοὺς
εἶπε: Ἂς εἶναι εἰρήνη σὲ σᾶς. Κι
ἀφοῦ τὸ εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια του καὶ τὴν πλευρά του, γιὰ νὰ
δοῦν τὰ σημάδια τῶν πληγῶν καὶ νὰ πεισθοῦν ὅτι αὐτὸς ἦταν ὁ Διδάσκαλός
τους πού σταυρώθηκε. Ἀφοῦ λοιπόν βεβαιώθηκαν γι' αὐτὸ μὲ τὴν ἐπίδειξη
τῶν οὐλῶν του, χάρηκαν οἱ μαθητὲς πού εἶδαν τὸν Κύριο. Ὅταν λοιπὸν οἱ
μαθητὲς ἠρέμησαν κάπως ἀπὸ τὴν πρώτη σφοδρὴ συγκίνηση πού αἰσθάνθηκαν
ἐξαιτίας τῆς μεγάλης τους χαρᾶς, τοὺς εἶπε πάλι ὁ Ἰησοῦς σὲ σχέση μὲ
τὴ μελλοντική τους τώρα κλήση καὶ ἀποστολή: Ἂς εἶναι εἰρήνη σὲ σᾶς. Ὅπως μὲ ἀπέστειλε ὁ Πατέρας μου γιὰ
τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἔτσι κι ἐγώ σᾶς στέλνω νὰ συνεχίσετε
τὸ ἴδιο ἔργο. Κι ἀφοῦ τὸ εἶπε αὐτό, προκειμένου νὰ τοὺς μεταδώσει
τὴν πνοὴ τῆς νέας οὐράνιας ζωῆς ἐμφύσησε στὰ πρόσωπά τους, ὅπως κάποτε
ὁ Θεὸς στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀδάμ, καὶ τοὺς εἶπε: Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον. Σ' ὅποιους συγχωρήσετε τὶς ἁμαρτίες,
θὰ τοὺς εἶναι συγχωρημένες κι ἀπὸ τὸν Θεό. Σ' ὅποιους ὅμως τὶς κρατᾶτε
ἀσυγχώρητες, θὰ μείνουν γιὰ πάντα κρατημένες. Ὁ Θωμᾶς ὅμως, πού ἦταν
ἕνας ἀπό τούς δώδεκα ἀποστόλους καὶ τὸν ὁποῖο ὀνόμαζαν Δίδυμο ὅσοι
Ἑβραῖοι μιλοῦσαν τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, δὲν ἦταν μαζί τους ὅταν ἦλθε
ὁ Ἰησοῦς. Ὅταν λοιπὸν τὸν εἶδαν, τοῦ ἔλεγαν οἱ ἄλλοι μαθητές: Εἴδαμε τὸν Κύριο. Αὐτὸς ὅμως τοὺς ἀπάντησε:
Ἐὰν δὲν δῶ μὲ τὰ μάτια μου στὰ χέρια
του τὸ σημάδι τῶν καρφιῶν καὶ δὲν βάλω τὸ δάχτυλό μου στὸ σημάδι τῶν
καρφιῶν καὶ δὲν βάλω τὸ χέρι μου στὴν πλευρά του, ὥστε ὄχι μόνο μὲ τὰ
μάτια μου ἀλλά καὶ μὲ τά δάχτυλά μου νὰ βεβαιωθῶ, δὲν θὰ πιστέψω.
Πράγματι λοιπόν,
ὕστερα ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρες ἦσαν πάλι μέσα στὸ σπίτι οἱ μαθητές, καὶ μαζὶ
μ' αὐτοὺς ἦταν κι ὁ Θωμᾶς. Ἔρχεται λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς, ἐνῶ ἦταν κλειστές
οἱ θύρες, καὶ στάθηκε ἀνάμεσα στοὺς μαθητὲς καί εἶπε: Ἂς εἶναι εἰρήνη σὲ σᾶς. Ἔπειτα λέει
στὸν Θωμᾶ: Φέρε τὸ δάχτυλό σου ἐδῶ.
Ψηλάφησε καὶ ἐξέτασε τὰ σημάδια τῶν πληγῶν μου, καί δὲς συγχρόνως μὲ
τὰ μάτια σου τὰ χέρια μου. Φέρε τό χέρι σου κάτω ἀπὸ τὰ ἐνδύματά μου
καὶ βάλ' το στήν πλευρά μου πού χτυπήθηκε ἀπὸ τὴ λόγχη. Καὶ μὴν ἀφήνεις
τὸν ἑαυτό σου νὰ κυριευθεῖ ἀπὸ τὴν ἀπιστία, ὥστε νὰ γίνεις μόνιμα
καὶ ἀνεπανόρθωτα ἄπιστος, ἀλλά νά προοδεύεις καὶ νὰ στηρίζεσαι
στὴν πίστη, ὥστε νὰ γίνεις ἀμετακίνητος καὶ ἀδιάσειστος σ' αὐτή. Ὁ
Θωμᾶς τότε τοῦ ἀποκρίθηκε: Πιστεύω
καὶ ὁμολογῶ ὅτι εἶσαι ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Τοῦ λέει ὁ Ἰησοῦς:
Πίστεψες ἐπειδὴ μὲ εἶδες. Μακάριοι
καὶ πιὸ εὐτυχισμένοι εἶναι ἐκεῖνοι πού πιστεύουν χωρὶς νὰ μὲ ἔχουν
δεῖ μὲ τὰ μάτια τους, ὅπως μὲ εἶδες ἐσύ. Καί θά πιστέψουν ἔτσι ὅλα τὰ
μέλη τῆς Ἐκκλησίας μου στίς γενιές πού θὰ ἔλθουν.
Σύμφωνα λοιπὸν
μὲ ὅσα ἐξιστορήσαμε, ἐκτός ἀπό τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεώς του, ὀ Ἰησοῦς
μπροστά στά μάτια τῶν μαθητῶν του ἔκανε καὶ πολλὰ ἄλλα θαύματα πού ἀποδείκνυαν
τὴ θεότητά του καὶ τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι γραμμένα στὸ βιβλίο αὐτό. Αὐτὰ
πού ἐκθέσαμε, γράφηκαν γιὰ νὰ πιστέψετε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστὸς
πού προκηρύχθηκε ἀπό τούς προφῆτες, ὁ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ· κι ἔτσι
πιστεύοντας νὰ ἔχετε ὡς ἀναφαίρετο κτῆμα σας τὴ νέα, θεία καὶ αἰώνια
ζωή, τὴν ὁποία μεταδίδει ὁ ἴδιος στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων πού ἐπικαλοῦνται
τό ὄνομά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου