ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΟΦΗΤΗΣ...

 

ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΟΦΗΤΗΣ...

Ἄν ὑπῆρχε κάποιος προφήτης σήμερα, θὰ μποροῦσε νὰ ἑρμηνεύσει τὰ «σημεῖα τῶν καιρῶν» καὶ νὰ δείξει ἐναργῶς στὴν κοινωνία τῶν πιστῶν τὴν κατεύθυνση πρὸς τὴν ὁποία ὀφείλουν αὐτοὶ νὰ βαδίζουν. Διότι προφήτης δὲν εἶναι μόνο αὐτὸς ποὺ προβλέπει τὸ μέλλον, ὅπως πολλοὶ νομίζουμε.

Προφήτης κυρίως καὶ κατεξοχὴν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ γίνεται δέκτης τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνος ποὺ ἀφουγκράζεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ κηρύττει στὸν κόσμο.

Ἕνας τέτοιος προφήτης σήμερα θὰ προέβαινε μὲ διάκριση καὶ ἀκρίβεια στὴν ἑρμηνεία τῶν γεγονότων. Θὰ φώτιζε τὸν δρόμο τῆς Ἐκκλησίας σὲ τούτους τοὺς καιροὺς τῆς μεγάλης συγχύσεως. Καὶ καθὼς ὁ προφητικὸς λόγος εἶναι πάντα ἀληθινός, ἴσως θὰ ἠχοῦσε στὰ αὐτιά μας αὐστηρὸς καὶ ἄτεγκτος.

Ἄν ὑπῆρχε προφήτης...

Ἴσως βέβαια κάποια στιγμὴ φανεῖ...

Μέχρι τότε ὅμως, καθὼς μᾶς τριγυρίζει ἡ ἀγωνία γιὰ τὰ ἀπίστευτα γεγονότα ποὺ ἐκτυλίσσονται ραγδαῖα στὸν κόσμο γύρω μας, ἂς προσπαθήσουμε νὰ διακρίνουμε τί θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς πεῖ κάποια προφητικὴ μορφὴ σήμερα.

Ἡ Πατρίδα μας εὐτύχησε πρὶν μερικὲς δεκαετίες νὰ ἔχει μία τέτοια μορφή, τὸν ἅγιο Παΐσιο, ὁ ὁποῖος μὲ τὰ λόγια του καὶ τὰ ἀναρίθμητα θαύματά του ὑπῆρξε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι ὁδηγὸς τῆς Ἔκκλησίας μας καὶ τοῦ καθενός μας.

Ὅμως, καθὼς ὅλοι οἱ βαπτισμένοι στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος Όρθόδοξοι Χριστιανοὶ μετέχουμε στὸ τρισσὸ ἀξίωμα τοῦ Κυρίου - Βασιλικό, Ἀρχιερατικὸ καὶ Προφητικό - καθιστάμενοι βασιλεῖς, ἱερεῖς καὶ προφῆτες, δὲν θὰ ἦταν ὑπερβολὴ τέτοιο πνεῦμα καὶ κήρυγμα προφητικὸ νὰ δοῦμε καὶ σὲ ἄλλες κοντινές μας μορφές. Καὶ μιὰ τέτοια προφητικὴ μορφὴ δὲν θὰ δυσκολευτοῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ στὴ μορφὴ τοῦ μεγάλου Ρώσου νομπελίστα συγγραφέα Ἀλεξάντερ Σολζενίτσυν, ὁ ὁποῖος, δεκατέσσερα χρόνια μετά την κατὰ τὸ ἔτος 1994 κοίμηση τοῦ ἁγίου Παϊσίου, ἀναχώρησε ἀπο τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο στὶς 3 Αὐγούστου 2008.

Ὁ μέγας Σολζενίτσυν, ὁ ἡρωικὸς ὁμολογητὴς τῆς Πίστεως καὶ ἀσυμβίβαστος ἀγωνιστὴς τοῦ Πνεύματος, στὴν περιπετειώδη καὶ δραματικὴ ζωή του ἀντιμετώπισε μὲ τὴ δύναμη τοῦ πνεύματος καὶ τὴν ἀνυποχώρητη πίστη του τὴν πάνοπλη Σοβιετικὴ αὐτοκρατορία, ποὺ δίωκε τὴν Ἐκκλησία, κατέστρεφε ναούς, ἔκλεινε τοὺς ἀντιφρονοῦντες σὲ ψυχιατρεῖα, φυλάκιζε καὶ ἐξόριζε τοὺς Χριστιανοὺς στὰ φριχτὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως τῆς Σιβηρίας. Ὁ Σολζενίτσυν τὰ περιέγραψε ὅλα αὐτὰ σὲ σειρὰ ἔργων του καὶ μάλιστα στὸ συγκλονιστικότερο ὅλων, τὸ «Ἀρχιπέλαγος Γκουλάγκ». Ὁ ἴδιος εἶχε ὑποστεῖ ἀναρίθμητες διώξεις εἶχε ἐγκλειστεῖ σὲ στρατόπεδο συγκεντρώσεως ἀπὸ τὸ 1945 μέχρι τὸ 1953, δέχθηκε σειρὰ ἀπειλῶν, κυρίως μετὰ τὸ 1966, καὶ τέλος, τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1974, ἀπελάθηκε ἀπὸ τὴ χώρα.

Σ᾿ ὅλη τὴ διάρκεια αὐτῶν τῶν ἐτῶν ἔδωσε μαρτυρία πίστεως συγκλονιστική. Ὅταν δὲ στὶς 10 Μαΐου 1983 του ἀπονεμήθηκε τὸ βραβεῖο Τέμπλετον στὸ Λονδῖνο, ἡ ὁμιλία του ἦταν πραγματικὰ προφητικοῦ πνεύματος. Εἶπε μεταξὺ τῶν ἄλλων:

«Πάνω ἀπὸ μισὸ αἰῶνα, ἐνῶ ἤμουν παιδάκι ἀκόμη, ἄκουγα ἀπὸ διαφόρους ἡλικιωμένους ἀνθρώπους τὰ ἑξῆς λόγια, μὲ τὰ ὁποῖα ἐξηγοῦσαν τίς μεγάλες ταραχὲς καὶ συμφορὲς στὴ Ρωσία: «Οἱ ἄνθρωποι λησμόνησαν τὸν Θεό· ἀπὸ ἐκεῖ ἔρχονται ὅλα τὰ κακά".

Ἀπὸ τότε κοπίασα ἐπάνω στὴν ἱστορία τῆς ἐπαναστάσεως κάτι περισσότερο ἀπὸ μισὸ αἰῶνα διάβασα σχετικὰ ἑκατοντάδες βιβλία συγκέντρωσα ἑκατοντάδες προσωπικὲς μαρτυρίες καὶ ἔγραψα καὶ ὁ ἴδιος πρὸς ἐκκαθάριση αὐτῆς τῆς Καταστροφῆς ὀκτὼ τόμους. Ἐν τούτοις σήμερα, ἂν καποιος μὲ παρακαλέσει νὰ κατονομάσω, ὅσο γίνεται συντομότερα, τὴ βασικὴ αἰτία αὐτῆς τῆς ἐξολοθρευτικῆς ἐπαναστάσεως ποὺ καταβρόχθισε περίπου 60.000.000 ἀνθρώπους, δὲν θὰ μποροῦσα νὰ ἐκφρασθῶ ἀκριβέστερα ἀπὸ τὸ νὰ ἐπαναλάβω: «Οἱ ἄνθρωποι λησμόνησαν τὸν Θεό· ἀπὸ ἐκεῖ ἔρχονται ὅλα τὰ κακά...»....

Ἄν θὰ ἀπαιτοῦσε κάποιος ἀπὸ μένα νὰ τοῦ δώσω ἕνα γενικότερο χαρακτηρισμὸ τοῦ 20ου αἰῶνα, δὲν θὰ εὕρισκα τίποτε ἀκριβέστερο καὶ περιεκτικότερο ἀπὸ τὰ λόγια: «Οἱ ἄνθρωποι λησμόνησαν τὸν Θεό...»....

Ἂν θὰ μπορούσαμε νὰ διαζωγραφούσαμε στὰ μάτια τῶν περασμένων αἰώνων τὸ μεθόριο στὸ ὁποῖο ἔχει φθάσει σήμερα ὁ κόσμος, ὅλοι θὰ ἀναστέναζαν καὶ μὲ μία φωνὴ θὰ ἀναφωνοῦσαν: Ἡ Ἀποκάλυψις!».

Ὁ Σολζενίτσυν τὸ κήρυξε μὲ δύναμη: ζοῦμε σὲ καιροὺς Ἀποκαλύψεως. Μὲ προφητικὴ διορατικότητα ξεκαθάρισε καὶ ποιά εἶναι ἡ πραγματικὴ αἰτία τῶν μεγάλων δεινῶν ποὺ ταλανίζουν τὸν κόσμο μας σήμερα: «Οἱ ἄνθρωποι λησμόνησαν τὸν Θεὸ ἀπὸ ἐκεῖ ἔρχονται ὅλα τὰ κακά»!

Ποιός μπορεῖ νὰ ἀμφιβάλει ὅτι αὐτὴ ἡ διάγνωση τοῦ Σολζενίτσιν εἶναι πέρα ὡς πέρα σωστή; Αὐτὸ ἀκριβῶς δὲν ἔχει συμβεῖ καὶ στὴν Ἑλλάδα; Οἱ Ἕλληνες ἐγκαταλείψαμε τὸν Θεό. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὄντως αἰτία τῶν δεινῶν μας, ἐκεῖ βρίσκεται τὸ πραγματικὸ πρόβλημά μας.

Τὸν ἐγκαταλείψαμε! Ἐκτροχιαστήκαμε, ἔχουμε χάσει τὸν πνευματικὸ προσανατολισμό μας. «Ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος, ὅς τὴν ἐλπίδα ἔχει ἐπ᾿ ἄνθρωπον» (Ἰερ. ιζ'[17] 5). Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάρα μας. Πήραμε τὴν ἐλπίδα μᾶς ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἀποθέσαμε στὴν Εὐρώπη. Ἐπὶ δεκαετίες τώρα τὸ ὑπέρτατο ὅραμα τοῦ τόπου, ὅπως διαρκῶς τὸ διαφήμιζαν οἱ νᾶνοι καὶ ἄπιστοι πολιτικοί μας, ἦταν ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη: «Ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν»... στὴν Εὐρώπη. Ἀλλὰ ἡ Εὐρώπη ἔχει δείξει ἐμπράκτως τί σημαίνει νὰ ἐγκαταλείπεις τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἐμπιστεύεσαι τοὺς ἀνθρώπους.

Αὐτὴ ἡ Εὐρώπη ἄλλαξε τοὺς νόμους μας, τὰ ἤθη μας, τίς ἱερές μας παραδόσεις. Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ τότε ἡγέτης τῆς χώρας μᾶς ἐνέταξε στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἄρχισε καὶ συνεχίζεται σαρωτικὴ ἀλλαγὴ τῶν νόμων τῆς πατρίδας μας: αὐτόματο διαζύγιο, συναινετικὸ διαζύγιο, πολιτικὸς γάμος, ἀποποινικοποίηση μοιχείας. Τὸ πιὸ φοβερό, νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων! ἕνα ἔγκλημα ποὺ βύθισε τὴν Ἑλλάδα στὸ αἷμα, κι αὐτὸ τὸ ἀδικοχυμένο αἷμα ἄρχισε τώρα νὰ παίρνει τὴν ἐκδίκησή του. Κι ἀκόμη καθιερώθηκε «σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης»... καὶ μάλιστα «σύμφωνο συμβίωσης» γιὰ ὁμόφυλα ζευγάρια πλήρης δηλαδὴ καταστροφὴ τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας, ἀνατροπὴ τῶν νόμων τῆς φύσεως, χυδαία ἐκτροπή, σοδομοποίηση τῆς κοινωνικῆς ζωῆς.

Παράλληλα ὁ λαός μας παρασύρθηκε σὲ ἄθλιο τρόπο ζωῆς: κοσμικότητα, μανία εὔκολου πλουτισμοῦ, ἀνηθικότητα φρικιαστική. Ἤθη καὶ παραδόσεις χιλιετιῶν μέσα σὲ μιά-δυὸ γενιὲς τείνουν νὰ ἐξαφανιστοῦν. Ἡ τρυφηλὴ ζωὴ μετέτρεψε τὴ συζυγικὴ ζωὴ σὲ σχέση σαρκικῆς μόνο ἀπολαύσεως, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ Ἑλλάδα νὰ βρίσκεται στὴ χειρότερη κατάσταση τῆς ἱστορίας της ἀπὸ πλευρᾶς ἀριθμοῦ γεννήσεων.

«Οἱ ἄνθρωποι λησμόνησαν τὸν Θεό· ἀπὸ ἐκεῖ ἔρχονται ὅλα τὰ κακά». Ὁ λόγος τοῦ Σολζενίτσυν δὲν εἶναι μόνο ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρος, εἶναι ταυτόχρονα καὶ λυτρωτικός. Λυτρωτικός, διότι ὑποδεικνύει καὶ τὴ μόνη λύση στὸ σημερινὸ ἀδιέξοδο:

Τὴν ἐπιστροφὴ σὲ κεῖνον ποὺ λησμονήσαμε καὶ ἐγκαταλείψαμε.

Γιὰ νὰ βροῦμε στὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας τὴ χαμένη χαρὰ τῆς ζωῆς μας.

Ἄν μπορούσαμε νὰ ἀκούσουμε τὸ μήνυμά του σ᾿ αὐτοὺς τοὺς σκοτεινοὺς καιρούς...

Ἄν...

 

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Ν. ΜΠΟΖΟΒΙΤΗ, «ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «Ο ΣΩΤΗΡ», σελ. 31-36