2. ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ

 

2. Αγαπη προς τον πλησιον

 

ΟΥΔΕΠΟΤΕ προτίμησα τό προσωπικό μου συμφέρον ἀπό τήν 

ὠφέλεια τοῦ ἀδελφοῦ μου, ἔλεγε συχνά ὁ Μέγας Ἀντώνιος. 

 

ΟΤΑΝ Ο ΑΒΒΑΣ Θεόδωρος ἦταν ἀκόμη ὑποτακτικός, τόν ἔστειλε ὁ Γέροντάς του στόν φοῦρνο τῆς Σκήτης να ψήσει τά παξιμάδια. Ἐκεῖ βρῆκε κάποιον ἄλλον πού ἤθελε νὰ φουρνίσει τά δικά του, μά δὲν ἔβρισκε βοηθό. Ὁ νεαρός Θεόδωρος ἄφησε κάτω τόν τορβά του κι ἔδωσε ἕνα χέρι στὸν ἀδελφό. Δέν πρόλαβε νά τελειώσει καί ἔφτασε ἄλλος μέ ψωμιά. Ὁ Θεόδωρος παραχώρησε πάλι τήν θέση του και πρόσφερε τήν βοήθειά του. Σέ λίγο ἦρθε τρίτος καί τέταρτος ἕως ἕξι. Ὁ Θεόδωρος βοήθησε τούς ἀδελφούς καί τελευταῖος ἀπό ὅλους ἔψησε τά δικά του παξιμάδια. Ἔδυε ὁ ἥλιος πλέον, ὅταν γύρισε στόν Γέροντά του. Τοῦ εἶπε τόν λόγο πού τόν ἔκανε νά καθυστερήσει τόσο πολύ, χωρίς νά θεωρεῖ ὅμως ὅτι ἔκανε κάτι ἀξιόλογο. 

 

ΡΩΤΗΣΑΝ τόν Ἀββᾶ Ἀγάθωνα πῶς ἐκδηλώνεται ἡ εἰλικρινής ἀγάπη πρός τόν πλησίον, κι ἐκεῖνος ὁ μακάριος, πού εἶχε ἀποκτήσει τήν βασίλισσα τῶν ἀρετῶν σέ τέλειο βαθμό, ἀποκρίθηκε:  

− Ἀγάπη εἶναι νά βρῶ ἕναν λεπρό καί νά τοῦ δώσω εὐχαρίστως τό σῶμα μου καί, ἄν εἶναι δυνατόν, νά πάρω τό δικό του. 

 

ΠΟΛΛΑ ἀνέκδοτα διηγοῦνται οἱ Πατέρες γιά τόν Ἀββᾶ Ἀγάθωνα καί τήν πολλή ἀγάπη πού ἔκρυβε στήν καρδιά του γιά τόν ἀδελφό. 

Κάποτε κατέβηκε στήν πόλη νά πουλήσει τά πανέρια του καί σκό- νταψε ἐπάνω σ᾿ ἕναν δυστυχισμένο ἄνθρωπο, παραπεταμένο στον δρόμο, ξένο καί ἄρρωστο, πού ὥς τήν στιγμή ἐκείνη κανένας διαβάτης δέν εἶχε σκεφθεῖ νά τόν βοηθήσει. 

Ὁ Ὅσιος τόν σήκωσε, τόν περιποιήθηκε καί μέ τά χρήματα πού πῆρε ἀπό τά πανέρια του νοίκιασε δωμάτιο καί τόν ἔβαλε μέσα. Λένε μάλιστα πώς ἔμεινε ἀρκετό καιρό κοντά του καί τόν φρόντιζε, ἐνῶ συγχρόνως ἐργαζόταν γιά νά βγάζει τά ἔξοδά του. 

Ὅταν πιά ὁ ξένος ἔγινε ἐντελῶς καλά καί ἦταν σέ θέση νά γυρίσει στήν πατρίδα του, ἐπέστρεψε καί ὁ Ἀββᾶς Ἀγάθων στήν ἀγαπημένη του ἡσυχία. 

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ, ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΧΑΜΠΑΚΗ, ΕΚΔΟΣΗ Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀδελφότητος «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ» σελ. 8,9