ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ. ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΦΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022)

 

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ)

Ἀδελφοί, πίστει πα­ρῴ­κη­σεν Ἀβραάμ εἰς τήν γῆν τῆς ἐ­παγ­γε­λί­ας ὡς ἀλ­λο­τρί­αν, ἐν σκη­ναῖς κα­τοι­κή­σας μετὰ Ἰ­σα­ὰκ καὶ Ἰ­α­κὼβ τῶν συγ­κλη­ρο­νό­μων τῆς ἐ­παγ­γε­λί­ας τῆς αὐ­τῆς· ἐ­ξε­δέ­χε­το γὰρ τὴν τοὺς θε­με­λί­ους ἔ­χου­σαν πό­λιν, ἧς τε­χνί­της καὶ δη­μι­ουρ­γὸς ὁ Θε­ός.  Καὶ τί ἔ­τι λέ­γω; ἐ­πι­λε­ί­ψει γὰρ με δι­η­γο­ύ­με­νον ὁ χρό­νος πε­ρὶ Γε­δε­ών, Βα­ράκ, Σαμ­ψών, Ἰ­ε­φθά­ε, Δαυ­ῒδ τε καὶ Σα­μου­ὴλ καὶ τῶν προ­φη­τῶν, οἳ δι­ὰ πί­στε­ως κα­τη­γω­νί­σαν­το βα­σι­λε­ί­ας, εἰρ­γά­σαν­το δι­και­ο­σύ­νην, ἐ­πέ­τυ­χον ἐ­παγ­γε­λι­ῶν, ἔ­φρα­ξαν στό­μα­τα λε­όν­των, ἔ­σβε­σαν δύ­να­μιν πυ­ρός, ἔ­φυ­γον στό­μα­τα μα­χα­ί­ρας, ἐ­νε­δυ­να­μώ­θη­σαν ἀ­πὸ ἀ­σθε­νε­ί­ας, ἐ­γε­νή­θη­σαν ἰ­σχυ­ροὶ ἐν πο­λέ­μῳ, πα­ρεμ­βο­λὰς ἔ­κλι­ναν ἀλ­λο­τρί­ων· ἔ­λα­βον γυ­ναῖ­κες ἐξ ἀ­να­στά­σε­ως τοὺς νε­κροὺς αὐ­τῶν· ἄλ­λοι δὲ ἐ­τυμ­πα­νί­σθη­σαν, οὐ προσ­δε­ξά­με­νοι τὴν ἀ­πο­λύ­τρω­σιν, ἵ­να κρείτ­το­νος ἀ­να­στά­σε­ως τύ­χω­σιν· ἕ­τε­ροι δὲ ἐμ­παιγ­μῶν καὶ μα­στί­γων πεῖ­ραν ἔ­λα­βον, ἔ­τι δὲ δε­σμῶν καὶ φυ­λα­κῆς· ἐ­λι­θά­σθη­σαν, ἐ­πρί­σθη­σαν, ἐ­πει­ρά­σθη­σαν, ἐν φό­νῳ μα­χα­ί­ρας ἀ­πέ­θα­νον, πε­ρι­ῆλ­θον ἐν μη­λω­ταῖς, ἐν αἰ­γε­ί­οις δέρ­μα­σιν, ὑ­στε­ρο­ύ­με­νοι, θλι­βό­με­νοι, κα­κου­χο­ύ­με­νοι, ὧν οὐκ ἦν ἄ­ξι­ος ὁ κό­σμος, ἐ­ν ἐ­ρη­μί­αις πλα­νώ­με­νοι καὶ ὄ­ρε­σι καὶ σπη­λα­ί­οις καὶ ταῖς ὀ­παῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗ­τοι πάν­τες μαρ­τυ­ρη­θέν­τες δι­ὰ τῆς πί­στε­ως οὐκ ἐ­κο­μί­σαν­το τὴν ἐ­παγ­γε­λί­αν, τοῦ Θε­οῦ πε­ρὶ ἡ­μῶν κρεῖτ­τόν τι προ­βλε­ψα­μέ­νου, ἵ­να μὴ χω­ρὶς ἡ­μῶν τε­λει­ω­θῶ­σι.

                                           (Ἑβρ. ια΄[11] 9-10, 32- 40)

 

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν.ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

Ἀδελφοί, χ­ά­ρη σ­τ­ὴν π­ί­σ­τη τ­ου ὁ Ἀ­β­ρ­α­ὰμ ἔ­μ­ε­ι­νε ὡς ξ­έ­ν­ος σ­τὴ γῆ πού τοῦ ὑ­π­ο­σχέ­θ­η­κε ὁ Θ­ε­ὸς κ­αὶ τὴ θ­ε­ω­ρ­ο­ῦ­σε ξ­έ­νη χ­ώ­ρα κι ὄ­χι δ­ι­κή τ­ου. Κ­αὶ δ­ι­έ­μ­ε­ι­νε μ­έ­σα σὲ σκη­ν­ὲς μ­α­ζὶ μὲ τ­ὸν Ἰ­σ­α­ὰκ κ­αὶ τ­ὸν Ἰ­α­κ­ώ­β, π­οὺ ἦ­τ­αν σ­υ­γ­κ­λ­η­ρ­ο­ν­ό­μ­οι τ­ῆς ἴ­δ­ι­ας ὑ­π­ο­σχέ­σ­ε­ως τοῦ Θεοῦ. Ζο­ῦ­σε ὁ Ἀ­β­ρ­α­ὰμ ἀ­κ­ό­μη κ­αὶ σ­τὴ γῆ τ­ῆς ἐ­π­α­γ­γ­ε­λ­ί­ας ὡς ξ­έ­ν­ος κ­αὶ μ­ε­τα­ν­ά­σ­τ­ης, δ­ι­ό­τι π­ε­ρί­με­νε νὰ κ­α­τ­ο­ι­κ­ή­σ­ει σ­τ­ὴν ἐ­π­ο­υ­ρ­ά­ν­ια π­ό­λη, ἡ ὁ­π­ο­ία ἔ­χ­ει τὰ ἀ­λη­θ­ι­νὰ κ­αὶ ἀ­δ­ι­ά­σ­ε­ι­σ­τα θ­ε­μ­έ­λ­ια, κ­αὶ τ­ε­χ­ν­ί­τη κ­αὶ κ­τ­ί­σ­τη της τ­ὸν ἴ­δ­ιο τ­ὸν Θ­εό. Κ­αὶ τί ἀ­κ­ό­μη νὰ λ­έω κ­αὶ νὰ δ­ι­η­γ­ο­ῦ­μ­αι; Πρ­έ­π­ει νὰ σ­τ­α­μ­α­τ­ή­σω, δ­ι­ό­τι δ­ὲν θὰ μ­οῦ φ­τ­ά­σ­ει ὁ χρό­ν­ος νὰ δ­ι­η­γ­ο­ῦ­μ­αι γ­ιὰ τ­ὸν Γ­ε­δ­εών καί τόν Β­α­ρ­άκ, τ­ὸν Σ­α­μ­ψών  κ­αὶ τ­ὸν Ἰεφθάε, γιὰ τ­ὸν Δ­α­β­ὶδ κ­αὶ τ­ὸν Σ­α­μ­ο­υ­ὴλ κ­αὶ τ­ο­ὺς προ­φ­ῆ­τ­ες. Α­ὐ­τ­οί, ἐ­π­ε­ι­δὴ εἶχαν π­ί­σ­τη, κ­α­τ­α­π­ο­λ­έ­μ­η­σ­αν κ­αὶ ὑ­π­έ­τ­α­ξ­αν β­α­σ­ί­λ­ε­ια, κ­υ­β­έ­ρ­ν­η­σαν τὸ λ­αὸ μὲ δ­ι­κ­α­ι­ο­σ­ύ­νη, π­έ­τ­υ­χ­αν τ­ὴν π­ρ­α­γ­μ­α­τ­ο­π­ο­ί­η­ση τ­ῶν ὑ­π­ο­σ­χ­έ­σ­ε­ων π­οὺ τ­ο­ὺς ἔ­δω­σε ὁ Θ­ε­ός, ἔ­φ­ρ­α­ξ­αν σ­τ­ό­μ­α­τα λ­ι­ο­ν­τα­ρ­ι­ῶν, ὅπως ὁ Δα­ν­ι­ήλ, ἔ­σ­β­η­σ­αν τ­ὴν κ­α­τ­α­σ­τ­ρ­ε­π­τ­ι­κὴ δ­ύ­ν­α­μη τ­ῆς φ­ω­τ­ι­ᾶς, δ­ι­έ­φ­υ­γ­αν τ­ὸν κ­ί­ν­δ­υ­νο τ­ῆς σ­φ­α­γ­ῆς, πῆραν δ­ύ­ν­α­μη κι ἔ­γ­ι­ν­αν κ­α­λὰ ἀπό ἀ­ρ­ρ­ώ­σ­τ­ι­ες, ἀ­ν­α­δ­ε­ί­χ­θ­η­καν ἰ­σ­χ­υ­ρ­οὶ κ­αὶ ἀ­ν­ί­κ­η­τ­οι σ­τ­ὸν π­ό­λ­ε­μο, ἔ­τ­ρ­ε­ψ­αν σὲ φ­υ­γὴ τ­ὶς ἐ­χ­θ­ρ­ι­κ­ὲς π­α­ρ­α­τ­ά­ξ­ε­ις κ­αὶ τὰ π­ο­λ­υ­π­λ­η­θῆ στρα­τ­ε­ύ­μ­α­τά τους. Μὲ τ­ὴν π­ί­σ­τη π­οὺ εἶχαν σ­τ­ὴν ὑ­π­ε­ρ­φ­υ­σ­ι­κὴ δ­ύ­ν­α­μη τ­ῶν π­ρ­ο­φ­η­τ­ῶν οἱ γ­υ­ν­α­ῖ­κ­ες π­οὺ ἀ­να­φ­έ­ρ­ει ἡ Π­α­λ­α­ιὰ Δ­ι­α­θ­ή­κη ξ­α­ν­α­πῆραν π­ί­σω ζ­ω­ν­τα­νὰ τὰ ν­ε­κ­ρὰ πα­ι­δ­ιά τ­ο­υς π­οὺ ἀ­ν­έ­σ­τ­η­σ­αν οἱ π­ρ­ο­φ­ῆ­τ­ες. Κι ἄ­λ­λ­οι δ­έ­θ­η­καν σ­τὸ β­α­σ­α­ν­ι­σ­τ­ι­κὸ ὄ­ρ­γ­α­νο π­ού λ­ε­γ­ό­τ­αν τ­ύ­μ­π­α­νο κ­αὶ δ­ά­ρ­θηκαν σ­κ­λ­η­ρὰ μ­έ­χ­ρι θ­α­ν­ά­του, ἐ­π­ε­ι­δὴ δ­ὲν δ­έ­χ­θ­η­κ­αν νὰ ἀ­ρ­ν­η­θ­ο­ῦν τ­ὴν π­ί­σ­τη τ­ο­υς κ­αὶ νὰ ἐ­λευ­θ­ε­ρ­ω­θ­ο­ῦν ἔ­τ­σι ἀπό τὸ μ­α­ρ­τ­ύ­ρ­ιο. Π­ρ­ο­τ­ί­μ­η­σ­αν τὸ σ­κ­λ­η­ρὸ α­ὐ­τὸ μ­α­ρ­τ­ύ­ρ­ιο, γ­ιὰ νὰ ἀ­ν­α­σ­τ­η­θ­ο­ῦν σὲ μ­ιὰ κ­α­λ­ύ­τ­ε­ρη ζωή, π­α­ρὰ νὰ ἔ­χ­ο­υν μ­ιὰ π­ρ­ό­σ­κ­α­ι­ρη ἀ­π­ο­κ­α­τ­ά­σ­τ­α­ση σ­τὴ ζ­ωὴ α­ὐ­τή. Κι ἄ­λ­λ­οι π­ά­λι δ­ο­κ­ί­μ­α­σαν ἐ­μ­π­α­ι­γ­μ­ο­ὺς κ­αὶ μ­α­σ­τ­ι­γ­ώ­σ­ε­ις, ἀ­κ­ό­μη μ­ά­λ­ι­σ­τα κ­αὶ δ­ε­σ­μὰ κ­αὶ φ­υ­λ­α­κ­ί­σε­ις. Λ­ι­θ­ο­βο­λ­ή­θη­κ­αν, π­ρ­ι­ο­ν­ί­σ­θ­η­κ­αν, δ­ο­κ­ί­μ­α­σ­αν π­ο­λ­λ­ο­ὺς π­ε­ι­ρ­α­σ­μ­ο­ύς, θ­α­ν­α­τ­ώ­θ­η­κ­αν μὲ σφα­γὴ ἀπό μ­α­χ­α­ί­ρι, π­ε­ρ­ι­φ­έ­ρ­ο­ν­τ­αν σάν π­λ­α­ν­ό­δ­ι­οι ἐδῶ κι ἐκεῖ. Φ­ο­ρ­ο­ῦ­σ­αν γ­ιὰ ρ­οῦχα π­ρ­ο­βιὲς κ­αὶ γ­ι­δ­ο­δέ­ρ­μ­α­τα, ζ­ώ­ν­τ­ας μ­έ­σα σὲ σ­τ­ε­ρ­ή­σ­ε­ις, θ­λ­ί­ψ­ε­ις κ­αὶ κ­α­κ­ο­π­ά­θ­ε­ι­ες. Ὁλόκληρος ὁ κό­σ­μ­ος δ­ὲν ἄ­ξ­ι­ζε ὅσο οἱ ἅ­γ­ι­οι α­ὐ­τ­οὶ ἀ­ν­δ­ρ­ες, κι οὔτε μ­π­ο­ρ­ο­ῦ­σε νὰ σ­υ­γ­κρ­ι­θ­εῖ μ' α­ὐ­τ­ο­ύς. Π­ε­ρι­π­λ­α­ν­ι­ό­ντ­αν σὲ ἐ­ρ­η­μ­ι­ὲς κ­αὶ σὲ β­ο­υ­νά, σὲ σ­π­η­λ­ι­ὲς κ­αὶ σὲ τ­ρ­ύ­π­ες τ­ῆς γ­ῆς. Κι ὅ­λ­οι α­ὐ­τ­οὶ οἱ ἅ­γ­ι­οι ἄνδρες, ἄν κ­αὶ ἔ­λ­α­β­αν ἐ­γ­κ­ω­μ­ι­α­σ­τ­ι­κὴ μ­α­ρ­τ­υ­ρ­ία γ­ιὰ τὴν π­ί­σ­τη τ­ο­υς, δ­ὲν ἀ­π­όλαυσαν τήν ὑπόσχεση τ­ῆς ο­ὐ­ρ­ά­ν­ι­ας κ­λ­η­ρ­ο­ν­ο­μ­ι­ᾶς. Κι α­ὐ­τὸ δι­ό­τι ὁ Θ­ε­ὸς π­ρ­ο­έ­β­λ­ε­ψε γ­ιὰ μ­ᾶς κά­τι κ­α­λύ­τ­ε­ρο, ὥστε αὐτοί νά μή λ­ά­β­ο­υν σὲ β­α­θ­μὸ τ­έ­λ­ε­ιο τὴ σ­ω­τ­η­ρ­ία τ­ους χ­ω­ρ­ὶς ἐ­μᾶς, ἀλλά νὰ τὴ λ­ά­βο­υ­με ὅ­λ­οι μ­α­ζί. Ἔ­τ­σι ἐ­μ­ε­ῖς β­ρ­ι­σκό­μ­α­σ­τε τ­ώ­ρα σὲ π­λ­ε­ο­ν­ε­κ­τ­ι­κ­ό­τ­ε­ρη θ­έ­ση ἀ­π' α­ὐ­τοὺς· ὄ­χι μό­νο ἐ­π­ε­ι­δὴ ζ­ο­ῦ­με σ­τὰ χρό­ν­ια τ­ῆς ἀ­π­ο­λ­υ­τ­ρ­ώ­σ­ε­ως τ­οῦ Χ­ρ­ι­στοῦ, ἀλλά κ­αὶ ἐ­π­ε­ι­δὴ ἡ περίοδος τ­ῆς ἀ­ν­α­μ­ο­νῆς γιά μ­ᾶς ε­ί­ν­αι μ­ι­κ­ρ­ό­τ­ε­ρη.

 

ΤΟ ΙΕΡΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ)

Βίβλος γε­νέ­σε­ως Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, υἱ­οῦ Δαυ­ῒδ, υἱ­οῦ Ἀ­βρα­άμ. Ἀ­βρα­ὰμ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­σα­άκ, Ἰ­σα­ὰκ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­α­κώβ, Ἰ­α­κὼβ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ο­ύ­δαν καὶ τοὺς ἀ­δελ­φοὺς αὐ­τοῦ, Ἰ­ο­ύ­δας δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Φα­ρὲς καὶ τὸν Ζα­ρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φα­ρὲς δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἑσ­ρώμ, Ἑσ­ρὼμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­ράμ, Ἀ­ρὰμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­μι­να­δάβ, Ἀ­μι­να­δὰβ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Να­ασ­σών, Να­ασ­σὼν δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Σαλ­μών, Σαλ­μὼν δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Βο­ὸζ ἐκ τῆς Ρα­χάβ, Βο­ὸζ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ὠ­βὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, Ὠ­βὴδ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­εσ­σαί, Ἰ­εσ­σαὶ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Δαυ­ῒδ τὸν βα­σι­λέ­α. Δαυ­ῒδ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Σο­λο­μῶν­τα ἐκ τῆς τοῦ Οὐ­ρί­ου, Σο­λο­μὼν δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ρο­βο­άμ, Ρο­βο­ὰμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­βιά, Ἀ­βι­ὰ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­σά, Ἀ­σὰ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ω­σα­φάτ, Ἰ­ω­σα­φὰτ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ω­ράμ, Ἰ­ω­ρὰμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ὀ­ζί­αν, Ὀ­ζί­ας δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ω­ά­θαμ, Ἰ­ω­ά­θαμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­χαζ, Ἀ­χαζ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἑ­ζε­κί­αν, Ἑ­ζε­κί­ας δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Μα­νασ­σῆ, Μα­νασ­σῆς δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­μών, Ἀ­μὼν δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ω­σί­αν, Ἰ­ω­σί­ας δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ε­χο­νί­αν καὶ τοὺς ἀ­δελ­φοὺς αὐ­τοῦ ἐ­πὶ τῆς με­τοι­κε­σί­ας Βα­βυ­λῶ­νος. Με­τὰ δὲ τὴν με­τοι­κε­σί­αν Βα­βυ­λῶ­νος Ἰ­ε­χο­νί­ας ἐ­γέν­νη­σε τὸν Σα­λα­θι­ήλ, Σα­λα­θι­ὴλ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ζο­ρο­βά­βελ, Ζο­ρο­βά­βελ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­βι­ούδ, Ἀ­βι­οὺδ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἐ­λι­α­κε­ίμ, Ἐ­λι­α­κεὶμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­ζώρ, Ἀ­ζὼρ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Σα­δώκ, Σα­δὼκ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἀ­χε­ίμ, Ἀ­χεὶμ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἐ­λι­ούδ, Ἐ­λι­οὺδ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἐ­λε­ά­ζαρ, Ἐ­λε­ά­ζαρ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ματ­θάν, Ματ­θὰν δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­α­κώβ, Ἰ­α­κὼβ δὲ ἐ­γέν­νη­σε τὸν Ἰ­ω­σὴφ τὸν ἄν­δρα Μα­ρί­ας, ἐξ ἧς ἐ­γεν­νή­θη Ἰ­η­σοῦς ὁ λε­γό­με­νος Χρι­στός. Πᾶ­σαι οὖν αἱ γε­νε­αὶ ἀ­πὸ Ἀ­βρα­ὰμ ἕ­ως Δαυ­ῒδ γε­νε­αὶ δε­κα­τέσ­σα­ρες, καὶ ἀ­πὸ Δαυ­ῒδ ἕ­ως τῆς με­τοι­κε­σί­ας Βα­βυ­λῶ­νος γε­νε­αὶ δε­κα­τέσ­σα­ρες, καὶ ἀ­πὸ τῆς με­τοι­κε­σί­ας Βα­βυ­λῶ­νος ἕ­ως τοῦ Χρι­στοῦ γε­νε­αὶ δε­κα­τέσ­σα­ρες. Τοῦ δὲ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ ἡ γέ­ννη­σις οὕ­τως ἦν· μνη­στευ­θε­ί­σης τῆς μη­τρὸς αὐ­τοῦ Μα­ρί­ας τῷ Ἰ­ω­σήφ, πρὶν ἢ συ­νελ­θεῖν αὐ­τοὺς εὑ­ρέ­θη ἐν γα­στρὶ ἔ­χου­σα ἐκ Πνε­ύ­μα­τος ἁ­γί­ου. Ἰ­ω­σὴφ δὲ ὁ ἀ­νὴρ αὐ­τῆς, δί­και­ος ὢν καὶ μὴ θέ­λων αὐ­τὴν πα­ρα­δειγ­μα­τί­σαι, ἐ­βου­λή­θη λά­θρᾳ ἀ­πο­λῦ­σαι αὐ­τήν. Ταῦ­τα δὲ αὐ­τοῦ ἐν­θυ­μη­θέν­τος ἰ­δοὺ ἄγ­γε­λος Κυ­ρί­ου κα­τ' ὄ­ναρ ἐ­φά­νη αὐ­τῷ λέ­γων· Ἰ­ω­σὴφ υἱ­ὸς Δαυ­ῒδ, μὴ φο­βη­θῇς πα­ρα­λα­βεῖν Μα­ρι­ὰμ τὴν γυ­ναῖ­κά σου, τὸ γὰρ ἐν αὐ­τῇ γεν­νη­θὲν ἐκ πνε­ύ­μα­τός ἐ­στιν ἁ­γί­ου· τέ­ξε­ται δὲ υἱ­ὸν καὶ κα­λέ­σεις τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ Ἰ­η­σοῦν, αὐ­τὸς γὰρ σώ­σει τὸν λα­ὸν αὐ­τοῦ ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν αὐ­τῶν. Τοῦ­το δὲ ὅ­λον γέ­γο­νεν ἵ­να πλη­ρω­θῇ τὸ ῥη­θὲν ὑ­πὸ τοῦ Κυ­ρί­ου δι­ὰ τοῦ προ­φή­του λέ­γον­τος· Ἰ­δοὺ ἡ παρ­θέ­νος ἐν γα­στρὶ ἕ­ξει καὶ τέ­ξε­ται υἱ­όν, καὶ κα­λέ­σου­σι τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ Ἐμ­μα­νου­ήλ, ὅ ἐ­στιν με­θερ­μη­νευ­ό­με­νον Μεθ' ἡ­μῶν ὁ Θε­ός. Δι­ε­γερ­θεὶς δὲ ὁ Ἰ­ω­σὴφ ἀ­πὸ τοῦ ὕ­πνου ἐ­πο­ί­η­σεν ὡς προ­σέ­τα­ξεν αὐ­τῷ ὁ ἄγ­γε­λος Κυ­ρί­ου καὶ πα­ρέ­λα­βε τὴν γυ­ναῖ­κα αὐ­τοῦ, καὶ οὐκ ἐ­γί­νω­σκεν αὐ­τὴν ἕ­ως οὗ ἔ­τε­κε τὸν υἱ­όν αὐ­τῆς τὸν πρω­τό­το­κον, καὶ ἐ­κά­λε­σε τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ Ἰ­η­σοῦν. 

                                                      (Ματθ. α΄[1] 1-25)

 

ΓΕΝΕΕΣ ΓΕΝΕΩΝ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

1.    ΓΕΝΕΕΣ ΓΕΝΕΩΝ

Στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς πρὸ τῶν Χριστουγέννων, παρατίθεται ἕνας μακρὺς γενεαλογικὸς κατάλογος τοῦ Κυρίου μας, ὅπου καταδεικνύεται ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ γεννήθηκε ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας, εἶναι σύμφωνα μὲ τίς προφητεῖες ἀπόγονος τοῦ πατριάρχου Ἀβραὰμ καὶ τοῦ βασιλέως Δαβίδ. Βεβαίως στὸν κατάλογο αὐτὸ γενεαλογεῖται ὁ Ἰωσήφ, ὁ μνήστωρ τῆς Παναγίας, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴν γέννηση τοῦ Κυρίου μας. Αὐτὸ συμβαίνει διότι ἡ γενεαλόγηση τῶν Ἑβραίων περιλάμβανε μόνον ἄνδρες. Ὅμως οὐσιαστικῶς ἡ γενεαλογία τῆς Παναγίας μας διαφέρει μὲ αὐτὴν τοῦ Ἰωσὴφ μόνον στὰ τελευταῖα ὀνόματα, διότι οἱ γάμοι τότε γίνονταν πάντοτε μέσα στὴν ἴδια φυλή.

Ὁ κατάλογος αὐτὸς διαιρεῖται σὲ τρία μέρη, σὲ τρεῖς διαφορετικὲς ἱστορικὲς περιόδους δεκατεσσάρων γενεῶν. Ἡ πρώτη περίοδος διαρκεῖ ἀπὸ τὸν Ἀβρααμ μέχρι τὸν Δαβίδ: ἡ δεύτερη ἀκολουθεῖ μέχρι τὴν αἰχμαλωσία τῆς Βαβυλώνας καὶ ἡ τρίτη ἀπὸ τὴν Βαβυλώνιο αἰχμαλωσία μέχρι τὴν γέννηση τοῦ Κυρίου μας.

ΓΕΝΕΕΣ ΓΕΝΕΩΝ λοιπὸν μέσα στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἔζησαν μὲ τὴν προσμονὴ καὶ τὴν ἐλπίδα τοῦ Μεσσία. Μέσα στὸ βαθὺ καὶ πυκνὸ σκοτάδι ποὺ ζοῦσαν, ἡ μόνη ἀκτῖνα φωτὸς ποὺ ἔδινε ἐλπίδα στὰ δυστυχισμένα τους πρόσωπα ἦταν ἡ λυτρωτικὴ ὑπόσχεση ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς στοὺς πρωτοπλάστους, πὼς κάποια μέρα ὁ ἔνδοξος ἀπόγονος τῆς Εὔας θὰ ἔθετε τέρμα στὸ δρᾶμα τους. Ἡ ἐλπίδα τους αὐτὴ καὶ ἡ προσδοκία τους παρέμενε ἄσβεστη γιὰ αἰῶνες πολλούς.

Ἐμεῖς βέβαια δὲν μποροῦμε νὰ συναισθανθοῦμε τί σήμαινε γιὰ τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς ἡ προσμονὴ τοῦ Λυτρωτῆ. Διότι ἐμεῖς δὲν γευθήκαμε τὴ στέρηση τοῦ Θεοῦ, τὴν κατάντια τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ τὴν κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας. Γιὰ μᾶς ἡ ἔλευση τοῦ Μεσσία εἶναι ὄχι μόνο μιὰ ἱστορικὴ πραγματικότητα, ἀλλὰ καὶ ἕνα γεγονὸς ποὺ ἐπηρεάζει καθοριστικὰ τὴ ζωή μας.

Καὶ εἶναι πραγματικὰ τραγικὸ γιὰ μᾶς ποὺ ζοῦμε καὶ ἀπολαμβάνουμε τίς δωρεὲς τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, νὰ συμπεριφερόμαστε σὰν νὰ εἴμαστε σὲ πρὸ Χριστοῦ ἐποχή. Ὁ Κύριος ἦλθε καὶ σκήνωσε ἀνάμεσά μας, καὶ πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς νὰ μένουμε τόσο μακριά Του! Καὶ νὰ μοιάζουμε ἔτσι μὲ τοὺς τραγικοὺς ἐκείνους Βηθλεεμίτες, ποὺ ἐνῶ δίπλα τους συνέβαινε τὸ συνταρακτικὸ θαῦμα τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας, αὐτοὶ δὲν ἔκαναν δύο βήματα γιὰ νὰ τὸν συναντήσουν.

2. Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Ὅταν λοιπὸν ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἡ Παρθένος Μαρία ποὺ ἦταν μνηστευμένη μὲ τὸν δίκαιο Ἰωσήφ, πρὶν συγκατοικήσει μὲ τὸν Ἰωσήφ, συνέλαβε καὶ κυοφοροῦσε τὸν ἀχώρητο στὸ σὺμπαν Κύριο καὶ Θεό μας. Ὅταν λοιπὸν ὁ Ἰωσὴφ ἀντιλήφθηκε τὴν ἐγκυμοσύνη της, ἐπειδὴ δὲν γνώριζε τὸ μέγα θεϊκὸ μυστήριο καὶ οὔτε ἤθελε νὰ ἐκθέσει τὴν Παναγία μας, σκέφθηκε νὰ τὴν ἀπομακρύνει μυστικά. Τὸ ἀποφάσισε αὐτό, ἐπειδὴ ἦταν ἐνάρετος ἄνθρωπος καὶ ἀγαθός. Τότε ὅμως ἄγγελος Κυρίου φάνηκε στὸν ὕπνο του καὶ τοῦ φανέρωσε τὸ μεγάλο μυστήριο λέγοντάς του:

-Ἰωσήφ, μὴ διστάσεις νὰ παραλάβεις στὸ σπίτι σου τὴν Μαριάμ. Διότι τὸ παιδὶ ποὺ ὑπάρχει μέσα της προέρχεται ἀπὸ τὴν θαυματουργικὴ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Θὰ γεννήσει λοιπὸν ἡ Παρθένος Μαρία υἱὸ καὶ σὺ θὰ τὸν ὀνομάσεις Ἰησοῦ, δηλαδὴ Σωτῆρα. Διότι αὐτὸς θὰ σώσει τὸν λαό του ἀπὸ τίς ἁμαρτίες του.

Ἔτσι πραγματοποιήθηκε ἡ προφητεία τοῦ Ἠσαΐου ποὺ εἶχε πεῖ πολλοὺς αἰῶνες πρωτύτερα: «Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ ἔξει», θὰ συλλάβει καὶ θὰ γεννήσει υἱὸ καὶ θὰ τὸν ὀνομάσουν «Ἐμμανουήλ», τὸ ὁποῖο σημαίνει «ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας».

Πράγματι, ὁ Ἰωσὴφ ἔκαμε ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶπε ὁ ἄγγελος. Πῆρε στὸ σπίτι του την Παρθένο Μαρία καὶ τὴν προστάτευε χωρὶς νὰ ἔλθει σὲ συζυγικὴ σχέση μαζί της. Τὴν σεβόταν ὡς μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, διότι ἀπὸ αὐτὴν γενήθηκε ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου, τὸν ὁποῖο ὁ Ἰωσὴφ ώνόμασε Ἰησοῦ.

ΔΥΟ ΟΝΟΜΑΤΑ λοιπὸν τοῦ Κυρίου μας ἀναφέρει τὸ ἱερὸ κείμενο. Τὸ πρῶτο ὄνομα «Ἰησοῦς», ποὺ τὸ ἔδωσε ὁ Ἰωσὴφ σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ ἀγγέλου ὄνομα ποὺ μᾶς δηλώνει ὅτι ὁ Κύριός μας θὰ εἶναι ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου. Τὸ δεύτερο ὄνομα «Ἐμμανουὴλ» δὲν εἶναι κάποιο ὄνομα γνωστὸ ποὺ χρησιμοποιοῦσαν τότε οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἀποκάλυψη τοῦ φοβεροῦ μυστηρίου τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως. Μᾶς φανερώνει πὼς αὐτὸς ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου δὲν θὰ εἶναι κάποιος ἄνθρωπος ἢ ἄγγελος, ἀλλὰ ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ὁ Θεός, ποὺ ἀφήνει τὰ ὕψη τοῦ οὐρανοῦ καὶ γίνεται καὶ ἄνθρωπος καὶ ἔρχεται ἀνάμεσά μας γιὰ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν φοβερὴ κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας, τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου, καὶ νὰ μᾶς κάμει καὶ πάλι παιδιά του ἀγαπημένα: νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸν οὐρανὸ καὶ τὴν θέωση.

Καθὼς λοιπὸν πλησιάζουν Χριστούγεννα, ἀδελφοί, ἡ σκέψη μας ἂς στραφεῖ βαθύτερα στὸ μεγάλο μυστήριο ἐκείνης τῆς θαυμαστῆς νύχτας τῆς Βηθλεέμ. Μὴ σταθοῦμε μόνο στὶς ἐξωτερικὲς ἐκδηλώσεις, τὰ δῶρα, τίς βιτρίνες, τὰ δένδρα, τὰ στολίδια. Ἀλλὰ ἂς τρέξουμε μαζὶ μὲ τοὺς βοσκοὺς καὶ τοὺς μάγους νὰ συναντήσουμε τὸν Ἐμμανουήλ, νὰ τὸν εὐχαριστήσουμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας ποὺ ἦλθε στὴ γῆ μας καὶ στὴ ζωή μας! Κι ὅταν οἱ καμπάνες μᾶς καλέσουν γιὰ τὴν μεγάλη ὥρα, ἂς τρέξουμε στὸν ἱερὸ Ναό Του. Ἐκεῖ θὰ Τὸν βροῦμε. Μᾶς περιμένει. Μᾶς περιμένει στὴν Ὡραία Του Πύλη καὶ μᾶς ζητεῖ νὰ τοῦ δώσουμε τὴν καρδιά μας γιὰ νὰ κατοικήσει μέσα της.

       (Δι­α­σκευ­ὴ ἀ­πὸ πα­λαι­ὸ τό­μο τοῦ Πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Ο ΣΩ­ΤΗΡ»)