ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΕΝ ΚΥΡΙΩ Η ΦΩΦΩ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑ. Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΜΑΪΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΣΤΗ ΦΩΦΩ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑ

 

«ΔΙ­ΚΑΙ­ΩΝ ψυ­χαὶ ἐν χει­ρὶ Θε­οῦ, καὶ οὐ μὴ ἅ­ψη­ται αὐ­τῶν βά­σα­νος. ἔ­δο­ξαν ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἀ­φρό­νων τε­θνά­ναι, καὶ ἐ­λο­γί­σθη κά­κω­σις ἡ ἔ­ξο­δος αὐ­τῶν καί ἡ ἀφ᾿ ἡ­μῶν πο­ρε­ί­α σύν­τριμ­μα, οἱ δέ εἰ­σιν ἐν εἰ­ρή­νῃ».

 (Σο­φί­α Σο­λο­μών­τος γ΄ [3] 1-3)

 

Η ζω­ή των δι­καί­ων βρί­σκε­ται κά­τω α­πό το παν­το­δύ­να­μο προ­στα­τευ­τι­κό χέ­ρι του Θε­ού, και κα­μιά θλί­ψη και βά­σα­νος δεν θα τους αγ­γί­σει, χω­ρίς ο Θε­ός να το ε­πι­τρέ­ψει. Στα μά­τια των α­φρό­νων ο θά­να­τός τους θε­ω­ρή­θη­κε ως α­φα­νι­σμός και μη­δέ­νι­ση και η έ­ξο­δός τους α­πό τον κό­σμο αυ­τό ως ο­δύ­νη και τι­μω­ρί­α· η α­να­χώ­ρη­σή τους α­πό τη ζω­ή αυ­τή ως ό­λε­θρος και α­πώ­λεια. Ε­κεί­νοι ό­μως υ­πάρ­χουν και ζουν εν ει­ρή­νη.

 

Δύσκολο το έργο να μιλήσεις στην αναχώρηση από τον κόσμο αυτό πολύ αγαπητού σου προσώπου, που το έζησες σε στιγμές χαράς και θλίψης και ιδιαίτερα πνευματικού σου τέκνου, που ζούσε μέσα στην Εκκλησία του Χριστού από τα παιδικά του χρόνια, με πολλή αφοσίωση στο θέλημα του Θεού. Ο Λόγος όμως του Θεού είναι πολύ βοηθητικός στο έργο αυτό, αφού για όλα τα θέματα που αντιμετωπίζουμε οι άνθρωποι δίνει τις καλύτερες απαντήσεις. Εν προκειμένω το Βιβλίο της Σοφίας Σολομώντος μας απαντά με κάθε σοφία στα ερωτηματικά που προβάλλουν εύκολα και αβίαστα και αδυσώπητα μπροστά στο θέμα ΘΑΝΑΤΟΣ. Και μάλιστα ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ.

Μας λέει λοιπόν ότι Η ζω­ή των δι­καί­ων βρί­σκε­ται κά­τω α­πό το παν­το­δύ­να­μο προ­στα­τευ­τι­κό χέ­ρι του Θε­ού, και κα­μιά θλί­ψη και βά­σα­νος δεν θα τους αγ­γί­σει, χω­ρίς ο Θε­ός να το ε­πι­τρέ­ψει. Το τι συμβαίνει στον καθένα δεν είναι θέμα του τι αποφάσισε κάποιος ἄνθρωπος ή έστω ο εχθρός του ανθρώπου, ο διάβολος, να κάνει, αλλά αυτό που ο Θεός του επέτρεψε να κάνει. Και εδώ μπορεί κάποιος να διερωτηθεί: είναι ποτέ δυνατόν ο Θεός να θέλει να βασανίζει τους ανθρώπους Του, εκείνους που Τον αγαπούν και αγωνίζονται να ζουν σύμφωνα με το θέλημά Του; Εἰναι ο Θεός σκληρός και ικανοποιείται με τον πόνο των αγαπητών Του; Ασφαλώς όχι. Ο Θεός είναι πάνω απ’ όλα φιλόστοργος Πατέρας που αγαπά τα παιδιά Του και θέλει όλα να μένουν για πάντα μαζί Του ενωμένα. «Πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Αυτός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και με την πίστη να γνωρίσουν βαθύτερα και πληρέστερα τήν αλήθεια.

 Όλες οι δυσκολίες της ζωής και τα βάσανα, στην Εκκλησιαστική ορολογία ονομάζονται δοκιμασίες της ζωής, μέσα από τις οποίες ο Θεός δίνει στον καθένα την ευκαιρία να δείξει την αρετή και τήν αγιότητά του. Είναι στο πλευρό του καθενός έτοιμος να επέμβει και να βοηθήσει, όταν το παιδί Του Τού το ζητήσει. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος: «πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκ εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος· πιστὸς δὲ ὁ Θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν» (Α΄ Κορινθ. ι΄[10] 13) Δὲν σᾶς κατέλαβε μέχρι τώρα πειρασμός μεγάλος, ἀλλά κάθε πειρασμός πού ἀντιμετωπίσατε ἦταν προσωρινὸς καὶ ἀνάλογος μὲ τὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις σας. Κι ὅσο γιὰ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἐνδέχεται νὰ σᾶς βροῦν στὸ μέλλον, μὴν ξεχνᾶτε ὅτι εἶναι ἀπολύτως ἀξιόπιστος ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος σύμφωνα μὲ τὶς ὑποσχέσεις του δὲν θὰ σᾶς ἀφήσει νὰ πειρασθεῖτε παραπάνω ἀπό τὴ δύναμή σας  ἀλλά μαζὶ μὲ τὸν πειρασμὸ θὰ φέρει καὶ τὸ τέλος του, ὥστε νά μπορεῖτε νά τὸν ἀντέξετε.

Η αδελφή μας Σοφία Παπασάββα, η Φωφώ μας, ήταν από τα παιδικά της χρόνια μέσα στην Εκκλησία. Όπως δε το πατρικό της σπίτι συνόρευε σχεδόν με την Ιερά Μητρόπολη Πάφου, συνεδέθηκε από πολύ ενωρίς με το έργο της Μητροπόλεως και έγινε συνεργάτις ως Ομαδάρχις και Κατηχήτρια και Στέλεχος των Κατασκηνώσεων, που αρχικά γίνονταν στον Κακομάλλη σε συνεργασία με την Μητρόπολη Κιτίου και στη συνέχεια στις Κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως Πάφου στην Αγία Μονή. Ήταν απλή και ταπεινή, ενθουσιώδεις και ειλικιρινής με πολλή αγάπη και ανιδιοτέλεια, γιαυτό και μπορούσε να στηρίξει και να ενισχύσει τις έφηβες που είχε στην Ομάδα και στο Κατηχητικό της. Μπόρεσε να γίνει πραγματικό στήριγμα σε παιδιά που κλονίζονταν μεταξύ Ορθοδοξίας και αίρεσης και να τα κρατήσει στην Ορθοδοξία. Γι αυτό και ο Θεός την ευλόγησε να τελέσει γάμο με τον νεαρό τότε φλογερό Θεολόγο τον Χαράλαμπο Παπασάββα και τους χάρισε δύο θυγατέρες που τις μεγάλωσαν και μόρφωσαν μέσα στο Πνεύμα και τη νουθεσία του Κυρίου.

Τα τελευταία χρόνια μαζί με τις αδελφές και συνεργάτιδές της, αφού διέκοψε την λειτουργία του ο κύκλος Αγίου Θεοδώρου, ερχόντουσαν στον Άγιο Παύλο και συμμετείχε και στην Πρόνοια του Αποστόλου Παύλου. Κάθε φορά που θα έλεγε την γνώμη της στις συγκεντρώσεις μας φαίνονταν οι αρετές της. Η απλότητά της  η ταπείνωσή της  η αυτομεμψία  η σεμνότητά της. Ήταν ένας ευχάριστος άνθρωπος που είχε έντονο το πνεῦμα της ιεραποστολής. Στις επισκέψεις της Πρόνοιας στο Νοσοκομείο, όπου επισκεπτόταν με άλλες συνεργάτιδες τις ασθενείς για να τις εμψυχώσουν, να παρηγορήσουν, να προτρέψουν για εξομολόγηση και συμμετοχή στο Μυστήριο της ζωής το πρωί του Σαββάτου μετά την Θεία Λειτουργία στο Ναό της Θεραπεύτριας, συμμετείχε με προθυμία και χαρά. Αλλά και όταν βρισκόταν στον χώρο αναμονής στα εξωτερικά ιατρεία έδινε κι εκεί την μαρτυρία του Χριστού με τα έντυπα που διάβαζε και μοίραζε σε όσους έδειχναν ενδιαφέρον. Αγωνιζόταν να έχει Μυστηριακή Ζωή με συνέπεια και απλότητα, με ειλικρίνεια και αγάπη πολλή προς τον Κύριο και Θεό μας.

Ως άνθρωπος όμως πού ζούσε σ’ αυτόν τον κόσμο ήταν φυσικό να έχει και αυτή την επίσκεψη της παιδαγωγούσας και σώζουσας Χάριτος του Κυρίου μας. Οι ασθένειες άρχισαν τις επισκέψεις από ενωρίς μπορούμε να πούμε στη ζωή της. Υπέμενε αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα τη μία μετά την άλλη τις δοκιμασίες της υγείας της μέχρι την τελευταία, αρχές Φεβρουαρίου που ήταν θα λέγαμε ως κεραυνός, που έπεσε στην ίδια το καρδιακό επεσόδιο, και σ’ όλους εμας τους άλλους η σχετική είδηση. Από τότε η ίδια και η οικογένειά της, ο σύζυγος της Χαράλαμπος και οι δύο θυγατέρες της η Μαρίνα και η Μαρία ανέβαιναν τον Γολγοθά τους μέχρι το βράδυ της Πέμπτης που ο νυμφίος την κάλεσε κοντά Του. Πόνεσαν όλοι πολύ και βίωσαν δίπλα της τον πόνο και την δοκιμασία. Ασφαλώς τα πράγματα δεν τελειώνουν εδώ. Η Φωφώ τερμάτισε επιτυχώς τον προσωπικό της αγώνα. Μεταβέβηκε εκ του θανάτου εις την ζωήν. Αλλά και αναμένει με τους απ’ αιώνος νεκρούς την Δευτέρα του Κυρίου Παρουσία «ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι»,  τότε που θα πραγματοποιηθεί η διακήρυξη στο Σύμβολο της Πίστεώς μας «προσδοκῶ Άνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος»

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Άγιος Θεός, που η Φωφώ Τον αγάπησε με όλη της την ψυχή καθ’ όλη τη διάρκεια της επί γης ζωής της, θα την δεχτεί με ανοιχτές αγκάλες στην Βασιλεία Του την επουράνια. Οι αγώνες της και οι προσπάθειές της, όπως και η υπομονή και καρτερία στην τελευταία δοκιμασία της την ετοίμασαν για να βρεθεί μεταξύ των δικαίων. Δεόμαστε δε ο Θεός να της συγχωρέσει «πᾶν πλημμέλημα ἑκούσιον καί ἀκούσιον καί να την κατατάξῃ ἔνθα οἱ δίκαιοι ἀναπαύονται».   

Τους αγαπητούς μας δε Χαράλαμπο, Μαρίνα και Μιχάλη,  και Μαρία, όπως και τους αδελφούς και λοιπούς συγγενείς και όλους τους εν Χριστώ αδελφούς, ο Άγιος Θεός να παρηγορήσει και ενισχύσει στον προσωπικό του αγώνα έκαστον.

Της αδελφής μας Φωφώς ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ