ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙου ΕΝΔΟξου ΑποστΟλου καΙ ΕΥαγγελιστοΥ ΙΩΑννου τοΥ ΘεολΟγου

Κα­θο­λι­κῆς Α' Ἰ­ω­άν. γ΄[3] 21-24, δ΄ [4] 1-6)

Ἀ­γα­πη­τοί, ἐ­ὰν ἡ καρ­δί­α ἡ­μῶν μὴ κα­τα­γι­νώ­σκῃ ἡ­μῶν, παρ­ρη­σί­αν ἔ­χο­μεν πρὸς τὸν Θε­όν, καὶ ὃ ἐ­ὰν αἰ­τῶ­μεν, λαμ­βά­νο­μεν πα­ρ' αὐ­τοῦ, ὅ­τι τὰς ἐν­το­λὰς αὐ­τοῦ τη­ροῦ­μεν, καὶ τὰ ἀ­ρε­στὰ ἐ­νώ­πιον αὐ­τοῦ ποι­οῦ­μεν. Καὶ αὕ­τη ἐ­στὶν ἡ ἐν­το­λὴ αὐ­τοῦ, ἵ­να πι­στε­ύ­σω­μεν τῷ ὀ­νό­μα­τι τοῦ Υἱ­οῦ αὐ­τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, καὶ ἀ­γα­πῶ­μεν ἀλ­λή­λους, κα­θώς ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν ἐν­το­λήν. Καὶ ὁ τη­ρῶν τὰς ἐν­το­λὰς αὐ­τοῦ, ἐν αὐ­τῷ μέ­νει, καὶ αὐ­τὸς ἐν αὐ­τῷ, καὶ ἐν το­ύ­τῳ γι­νώ­σκο­μεν, ὅ­τι μέ­νει ἐν ἡ­μῖν, ἐκ τοῦ Πνε­ύ­μα­τος, οὗ ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν. Ἀ­γα­πη­τοί, μὴ παν­τὶ πνε­ύ­μα­τι πι­στε­ύ­ε­τε, ἀλ­λὰ δο­κι­μά­ζε­τε τὰ πνε­ύ­μα­τα, εἰ ἐκ τοῦ Θε­οῦ ἐ­στιν, ὅ­τι πολ­λοὶ ψευ­δο­προ­φῆ­ται ἐ­ξε­λη­λύ­θα­σιν εἰς τὸν κό­σμον. Ἐν το­ύ­τῳ γι­νώ­σκε­τε τὸ πνεῦ­μα τοῦ Θε­οῦ, πᾶν πνεῦ­μα, ὃ ὁ­μο­λο­γεῖ Ἰ­η­σοῦν Χρι­στὸν ἐν σαρ­κὶ ἐ­λη­λυ­θό­τα, ἐκ τοῦ Θε­οῦ ἐ­στιν. Καὶ πᾶν πνεῦ­μα ὃ μὴ ὁ­μο­λο­γεῖ Ἰ­η­σοῦν Χρι­στόν ἐν σαρ­κὶ ἐ­λη­λυ­θό­τα, ἐκ τοῦ Θε­οῦ οὐκ ἔ­στι, καὶ τοῦ­τό ἐ­στι τὸ τοῦ Ἀ­νn­χρί­στου, ὃ ἀ­κη­κό­α­τε, ὅ­τι ἔρ­χε­ται, καὶ νῦν ἐν τῷ κό­σμῳ ἐ­στὶν ἤ­δη. Ὑ­μεῖς ἐκ τοῦ Θε­οῦ ἐ­στε, τε­κνί­α, καὶ νε­νι­κή­κα­τε αὐ­το­ύς, ὅ­τι με­ί­ζων ἐ­στὶν ὁ ἐν ὑ­μῖν, ἢ ὁ ἐν τῷ κό­σμῳ. Αὐ­τοὶ ἐκ τοῦ κό­σμου εἰ­σί· διὰ τοῦ­το ἐκ τοῦ κό­σμου λα­λοῦ­σι, καὶ ὁ κό­σμος αὐ­τῶν ἀ­κο­ύ­ει. Ἡ­μεῖς ἐκ τοῦ Θε­οῦ ἑ­σμεν, ὁ γι­νώ­σκων τὸν Θε­όν, ἀ­κο­ύ­ει ἡ­μῶν, ὃς οὐκ ἔ­στιν ἐκ τοῦ Θε­οῦ, οὐκ ἀ­κο­ύ­ει ἡ­μῶν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ)

Ἀ­γα­πη­τοί, ἐ­άν ἡ συ­νεί­δη­σή μας δέν μᾶς κα­τη­γο­ρεῖ, ἀ­πο­κτοῦ­με παρ­ρη­σί­α ἐ­νώ­πιον τοῦ Θε­οῦ. Καί ὁ­τι­δή­πο­τε τοῦ ζη­τοῦ­με στήν προ­σευ­χή, μᾶς τό δί­νει. Μᾶς τό δί­νει, δι­ό­τι τη­ροῦ­με τίς ἐν­το­λές του καί κά­νου­με αὐ­τά πού τοῦ ἀ­ρέ­σουν. Καί οἱ ἐν­το­λές τοῦ Θε­οῦ πε­ρι­λαμ­βά­νον­ται συ­νο­πτι­κά σέ μί­α. Αὐ­τή εἶ­ναι ἡ ἐν­το­λή του: νά πι­στέ­ψου­με στό ὄ­νο­μα τοῦ Υἱ­οῦ του, τοῦ ’Ιησοῦ Χρι­στοῦ, καί νά ἀ­γα­πᾶ­με ὁ ἕ­νας τόν ἄλ­λον σύμ­φω­να μέ τήν ἐν­το­λή πού μᾶς ἔ­δω­σε ὁ Χρι­στός. Κι ἐ­κεῖ­νος πού τη­ρεῖ τίς ἐν­το­λές τοῦ Θε­οῦ μέ­νει μέ­σα στό Πνεῦ­μα του ἑ­νω­μέ­νος μέ τόν Θε­ό, καί ὁ Θε­ός μέ­νει μέ­σα σ’ αὐ­τόν. Ἔ­χου­με λοι­πόν τρό­πο νά γνω­ρί­σου­με μέ βε­βαι­ό­τη­τα ἄν εἴ­μα­στε ἑ­νω­μέ­νοι μέ τόν Θε­ό κι ἄν πράγ­μα­τι ὁ Θε­ός μέ­νει μέ­σα μας. Ἀ­π᾿ αὐ­τό δη­λα­δή βε­βαι­ω­νό­μα­στε ὅ­τι ὁ Θε­ός μέ­νει μέ­σα μας, ἀ­πό τό Πνεῦ­μα πού μᾶς ἔ­δω­σε καί μᾶς φω­τί­ζει καί μᾶς δί­νει τήν πλη­ρο­φο­ρί­α αὐ­τή. Ἀ­γα­πη­τοί, μή δεί­χνε­τε ἐμ­πι­στο­σύ­νη στόν κα­θέ­να πού σᾶς λέ­ει ὅ­τι ἐμ­πνέ­ε­ται ἀ­πό τό Πνεῦ­μα τοῦ Θε­οῦ καί ὅ­τι ἔ­χει πνευ­μα­τι­κό χά­ρι­σμα. Ἀλ­λά νά ἐ­ξε­τά­ζε­τε τούς ἀν­θρώ­πους πού δεί­χνουν ὅ­τι ἐμ­πνέ­ον­ται ἀ­πό τό Πνεῦ­μα τοῦ Θε­οῦ, γιά νά δι­α­κρί­νε­τε ἐ­άν πράγ­μα­τι αὐ­τοί προ­έρ­χον­ται ἀ­πό τόν Θε­ό. Δι­ό­τι πολ­λοί ψευ­δο­προ­φῆ­τες βγῆ­καν στόν κό­σμο. Μ’ αὐ­τό τό ση­μά­δι καί μ’ αὐ­τό τό κρι­τή­ριο θά ἀ­να­γνω­ρί­ζε­τε καί θά δι­α­κρί­νε­τε μέ βε­βαι­ό­τη­τα τό Πνεῦ­μα τοῦ Θε­οῦ: Κά­θε ἄν­θρω­πος δη­λα­δή πού πα­ρου­σι­ά­ζε­ται νά ἔ­χει πνευ­μα­τι­κό χά­ρι­σμα, εἶ­ναι ἀ­πό τόν Θε­ό, ἐ­άν ὁ­μο­λο­γεῖ ὄ­χι μό­νο μέ λό­για ἀλ­λά καί μέ ἔρ­γα ὅ­τι ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός σαρ­κώ­θη­κε πραγ­μα­τι­κά καί ἔ­ζη­σε ὡς ἄν­θρω­πος φέ­ρον­τας τήν ἀν­θρώ­πι­νη φύ­ση. Ὅ­ποι­ος ὅ­μως, ἐ­νῶ λέ­ει ὅ­τι ἐμ­πνέ­ε­ται ἀ­πό τό Πνεῦ­μα τοῦ Θε­οῦ, δέν ὁ­μο­λο­γεῖ ὅ­τι ὁ Ἰ­η­σοῦς ἦλ­θε ἀ­πό τόν οὐ­ρα­νό στή γῆ κι ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος μέ σάρ­κα ἀν­θρώ­πι­νη, δέν εἶ­ναι ἀ­πό τόν Θε­ό. Καί αὐ­τό εἶ­ναι τό πνεῦ­μα τοῦ ἀν­τι­χρί­στου, τό νά ἀρ­νεῖ­ται δη­λα­δή κα­νείς τόν Θε­άν­θρω­πο Ἰ­η­σοῦ. Γιά τόν ἀν­τί­χρι­στο ἄλ­λω­στε ἔ­χε­τε ἀ­κού­σει ὅ­τι πρό­κει­ται νά ἔλ­θει. Καί τώ­ρα ἤ­δη ὁ ἀν­τί­χρι­στος βρί­σκε­ται στόν κό­σμο, μέ τίς αἱ­ρέ­σεις καί τίς ψευ­δο­δι­δα­σκα­λί­ες πού προ­ε­τοι­μά­ζουν τό ἔ­δα­φος γιά τήν προ­σω­πι­κή του ἔ­λευ­ση. Ἐ­σεῖς ὅ­μως, παι­δά­κια μου, ἔ­χε­τε ἀ­να­γεν­νη­θεῖ ἀ­πό τόν Θε­ό καί ἔ­χε­τε νι­κή­σει τούς ψευ­δο­δι­δα­σκά­λους αὐ­τούς μέ τήν ἀ­με­τα­κί­νη­τη προ­σή­λω­σή σας στήν ἀ­λη­θι­νή δι­δα­σκα­λί­α. Καί τούς ἔ­χε­τε νι­κή­σει, δι­ό­τι ὁ Θε­ός πού εἶ­ναι μέ­σα σας καί σᾶς φω­τί­ζει καί σᾶς ἐ­νι­σχύ­ει, εἶ­ναι με­γα­λύ­τε­ρος καί δυ­να­τό­τε­ρος ἀ­πό τόν σα­τα­νά, πού ἐ­νερ­γεῖ καί κυ­ρια­ρχεῖ μέ­σα στόν κό­σμο τῶν ἀν­θρώ­πων πού βρί­σκον­ται μα­κριά ἀ­πό τόν Θε­ό. Αὐ­τοί οἱ ψευ­δο­προ­φῆ­τες προ­έρ­χον­ται καί ἐμ­πνέ­ον­ται ἀ­πό τόν κό­σμο πού εἶ­ναι μα­κριά ἀ­πό τόν Θε­ό. Γι’ αὐ­τό δι­δά­σκουν σύμ­φω­να μέ τό πνεῦ­μα τοῦ κό­σμου, καί ὁ κό­σμος τούς ἀ­κού­ει καί τούς δέ­χε­ται. Ἐ­μεῖς ὅ­μως οἱ Ἀ­πό­στο­λοι καί οἱ δι­δά­σκα­λοι τοῦ Εὐ­-αγ­γε­λί­ου κα­τα­γό­μα­στε ἀ­πό τόν Θε­ό καί ἐμ­πνε­ό­μα­στε ἀ­π’ αὐ­τόν. Ἐ­κεῖ­νος λοι­πόν πού ἀ­να­γεν­νή­θη­κε ἀ­πό τόν Θε­ό καί γνω­ρί­ζει τόν Θε­ό, ἀ­κού­ει μέ προ­θυ­μί­α τή δι­δα­σκα­λί­α μας. Ἐ­κεῖ­νος ὅ­μως πού δέν προ­έρ­χε­ται ἀ­πό τόν Θε­ό καί δέν ἔ­χει ἀ­να­γεν­νη­θεῖ ἀ­πό αὐ­τόν, δέν ἀ­κού­ει καί δέν δέ­χε­ται τή δι­δα­σκα­λί­α μας. Ἀ­π’ αὐ­τό τό ση­μά­δι λοι­πόν μπο­ροῦ­με νά ξε­χω­ρί­σου­με τό Πνεῦ­μα τοῦ Θε­οῦ πού ὁ­δη­γεῖ στήν ἀ­λή­θεια, καί τό πνεῦ­μα τοῦ δι­α­βό­λου πού ὁ­δη­γεῖ στήν πλά­νη. 

Κα­θο­λι­κῆς Α' Ἰ­ω­άν. δ΄ [4] 11-16)

Ἀ­γα­πη­τοί, εἰ οὕ­τως ὁ Θε­ὸς ἠ­γά­πη­σεν ἡ­μᾶς, καὶ ἡ­μεῖς ὀ­φε­ί­λο­μεν ἀλ­λή­λους ἀ­γα­πᾶν, Θε­ὸν οὐ­δεὶς πώ­πο­τε τε­θέ­α­ται. Ἐ­ὰν ἀ­γα­πῶ­μεν ἀλ­λή­λους, ὁ Θε­ὸς ἐν ἡ­μῖν μέ­νει, καὶ ἡ ἀ­γά­πη αὐ­τοῦ τε­τε­λει­ω­μέ­νη ἐ­στὶν ἐν ἡ­μῖν. Ἐν το­ύ­τῳ γι­νώ­σκο­μεν ὅ­τι ἐν αὐ­τῷ μέ­νο­μεν, καὶ αὐ­τὸς ἐν ἡ­μῖν, ὅ­τι ἐκ τοῦ Πνε­ύ­μα­τος αὐ­τοῦ δέ­δω­κεν ἡ­μῖν. Καὶ ἡ­μεῖς τε­θε­ά­με­θα καὶ μαρ­τυ­ροῦ­μεν ὅ­τι ὁ Πα­τὴρ ἀ­πέ­σταλ­κε τὸν Υἱ­ὸν Σω­τῆ­ρα τοῦ κό­σμου. Ὃς ἂν ὁ­μο­λο­γή­σῃ, ὅ­τι Ἰ­η­σοῦς ἐ­στιν ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Θε­οῦ, ὁ Θε­ὸς ἐν αὐ­τῷ μέ­νει, καὶ αὐ­τὸς ἐν τῷ Θε­ῷ. Καὶ ἡ­μεῖς ἐ­γνώ­κα­μεν καὶ πε­πι­στε­ύ­κα­μεν τὴν ἀ­γά­πην, ἣν ἔ­χει ὁ Θε­ὸς ἐν ἡ­μῖν, ὁ Θε­ὸς ἀ­γά­πη ἐ­στί, καὶ ὁ μέ­νων ἐν τῇ ἀ­γά­πῃ, ἐν τῷ Θε­ῷ μέ­νει, καὶ ὁ Θε­ὸς ἐν αὐ­τῷ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ)

 Ἀ­γα­πη­τοί, ἐ­άν ὁ Θε­ός μᾶς ἀ­γά­πη­σε μέ μιά τέ­τοι­α ἐ­ξαι­ρε­τι­κή καί μο­να­δι­κή ἀ­γά­πη, αὐ­τό ση­μαί­νει ὅ­τι κι ἐ­μεῖς ἔ­χου­με χρέ­ος νά ἀ­γα­πᾶ­με ὁ ἕ­νας τόν ἄλ­λον. Κα­νείς βέ­βαι­α δέν ἔ­χει δεῖ πο­τέ ποι­ός εἶ­ναι στή φύ­ση καί στήν οὐ­σί­α του ὁ Θε­ός. Κι ὅ­μως, ἐ­άν ἀ­γα­πᾶ­με ὁ ἕ­νας τόν ἄλ­λον, ὁ Θε­ός πού εἶ­ναι ἀ­ό­ρα­τος καί ἀ­νώ­τε­ρος ἀ­πό κά­θε κα­τα­νό­η­ση, μέ­νει μέ­σα μας· καί αἰ­σθα­νό­μα­στε τήν ἀ­γά­πη του τέ­λεια καί πλή­ρη στήν ψυ­χή μας. Ἀ­π’ αὐ­τό τό ση­μεῖ­ο γνω­ρί­ζου­με ὅ­τι μέ­νου­με σ’ αὐ­τόν καί αὐ­τός μέ­νει μέ­σα σέ μᾶς, ἀ­πό τό ὅ­τι μᾶς ἔ­χει δώ­σει ἀ­πό τή χά­ρη τοῦ Πνεύ­μα­τός του. Αὐ­τό τό Πνεῦ­μα μᾶς κα­τέ­στη­σε να­ούς καί κα­τοι­κη­τή­ριά του. Καί ἐ­πι­πλέ­ον ἐ­μεῖς οἱ Ἀ­πό­στο­λοι ἔ­χου­με δεῖ μέ τά μά­τια μας καί ὡς αὐ­τό­πτες μάρ­τυ­ρες δη­λώ­νου­με ὅ­τι ὁ Πα­τήρ ἀ­πέ­στει­λε τόν Υἱ­ό του ὡς σω­τή­ρα τοῦ κό­σμου, καί ἐκ­δή­λω­σε ἔ­τσι τήν τέ­λεια ἀ­γά­πη του σέ μᾶς. Ὅ­ποι­ος ὁ­μο­λο­γή­σει μέ ὅ­λες του τίς δυ­νά­μεις ὅ­τι ὁ Ἰ­η­σοῦς εἶ­ναι ὁ Υἱ­ός τοῦ Θε­οῦ πού ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος, ὁ Θε­ός μέ­νει μέ­σα του, κι αὐ­τός μέ­νει ἑ­νω­μέ­νος μέ τόν Θε­ό. Κι ἐ­μεῖς ἔ­χου­με γνω­ρί­σει μέ τή χρι­στι­α­νι­κή μας πεί­ρα καί ἔ­χου­με πι­στέ­ψει τήν ἀ­γά­πη πού μᾶς ἔ­χει ὁ Θε­ός. Καί τρα­νό δεῖγ­μα τῆς ἀ­γά­πης του εἶ­ναι ἡ ἐ­ναν­θρώ­πη­ση τοῦ Υἱ­οῦ του. Ὁ Θε­ός εἶ­ναι ἀ­γά­πη, κι ἐ­κεῖ­νος πού μέ­νει στήν ἀ­γά­πη καί τήν ἀ­σκεῖ συ­νε­χῶς, μέ­νει ἑ­νω­μέ­νος μέ τόν Θε­ό, καί ὁ Θε­ός μέ­νει μέ­σα σ’ αὐ­τόν.

Κα­θο­λι­κῆς Α' Ἰ­ω­άν. δ΄ [4] 20-21, ε΄ [5] 1-5)΄

Ἀ­γα­πη­τοί, ἐ­ὰν τις εἴ­πῃ, ὅ­τι ἀ­γα­πᾷ τὸν Θε­όν, καὶ τὸν ἀ­δελ­φὸν αὐ­τοῦ μι­σῇ, ψε­ύ­της ἐ­στίν· ὁ γὰρ μὴ ἀ­γα­πῶν τὸν ἀ­δελ­φὸν αὐ­τοῦ ὃν ἑ­ώ­ρα­κε, τὸν Θε­όν, ὃν οὐχ ἑ­ώ­ρα­κε, πῶς δύ­να­ται ἀ­γα­πᾶν; Καὶ τα­ύ­την τὴν ἐν­το­λὴν ἔ­χο­μεν ἀ­π' αὐ­τοῦ, ἵ­να ὁ ἀ­γα­πῶν τὸν Θε­ὸν ἀ­γα­πᾷ καὶ τὸν Ἀ­δελ­φὸν αὐ­τοῦ. Πᾶς ὁ πι­στε­ύ­ων, ὅ­τι Ἰ­η­σοῦς ἐ­στιν ὁ Χρι­στός, ἐκ τοῦ Θε­οῦ γε­γέ­νη­ται, καὶ πᾶς ὁ ἀ­γα­πῶν τὸν γεν­νή­σαν­τα, ἀ­γα­πᾷ καὶ τὸν γε­γεν­νη­μέ­νον ἐξ αὐ­τοῦ. Ἐν το­ύ­τῳ γι­νώ­σκο­μεν, ὅ­τι ἀ­γα­πῶ­μεν τὰ τέ­κνα τοῦ Θε­οῦ, ὅ­ταν τόν Θε­ὸν ἀ­γα­πῶ­μεν, καὶ τὰς ἐν­το­λὰς αὐ­τοῦ τη­ρῶ­μεν, καὶ αἱ ἐν­το­λαὶ αὐ­τοῦ βα­ρεῖ­αι οὐκ εἰ­σίν. Ὅ­τι πᾶν τὸ γε­γεν­νη­μέ­νον ἐκ τοῦ Θε­οῦ, νι­κᾷ τὸν κό­σμον, καὶ αὕ­τη ἐ­στίν ἡ νί­κη ἡ νι­κή­σα­σα τὸν κό­σμον, ἡ πί­στις ἡ­μῶν. Τὶς ἐ­στιν ὁ νι­κῶν τὸν κό­σμον, εἰ­μὴ ὁ πι­στε­ύ­ων, ὅ­τι Ἰ­η­σοῦς ἐ­στιν ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Θε­οῦ;

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (Π.Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ)

Ἀ­γα­πη­τοί, ἐ­άν πεῖ κα­νείς ὅ­τι ἀ­γα­πῶ τόν Θε­ό, καί ταυ­τό­χρο­να μι­σεῖ τόν ἀ­δελ­φό του Χρι­στια­νό, αὐ­τός δέν λέ­ει ἀ­λή­θεια, ἀλ­λά εἶ­ναι ψεύ­της. Δι­ό­τι ὅ­ποι­ος δέν ἀ­γα­πᾶ τόν ἀ­δελ­φό του, τόν ὁ­ποῖ­ο δια­ρκῶς βλέ­πει, πῶς εἶ­ναι δυ­να­τόν νά ἀ­γα­πᾶ τόν Θε­ό πού δέν τόν ἔ­χει δεῖ πο­τέ; Καί αὐ­τήν τήν ἐν­το­λή πή­ρα­με ἀ­πό τόν Θε­ό: Ὅ­ποι­ος ἀ­γα­πᾶ τόν Θε­ό, νά ἀ­γα­πᾶ καί τόν ἀ­δελ­φό του Χρι­στια­νό. Κά­θε ἄν­θρω­πος πού πι­στεύ­ει μέ ζων­τα­νή πί­στη ὅ­τι ὁ Ἰ­η­σοῦς εἶ­ναι ὁ Θε­άν­θρω­πος Μεσ­σί­ας, ἔ­χει γεν­νη­θεῖ πνευ­μα­τι­κά ἀ­πό τόν Θε­ό. Καί κά­θε ἄν­θρω­πος πού ἀ­γα­πᾶ τόν Θε­ό, ἀ­πό τόν ὁ­ποῖ­ο ἔ­χει γεν­νη­θεῖ πνευ­μα­τι­κά, ἀ­γα­πᾶ φυ­σι­κά καί τόν ἀ­δελ­φό του, πού ἔ­χει γεν­νη­θεῖ ἀ­πό τόν ἴ­διο Πα­τέ­ρα. Καί μ’ αὐ­τό τό ση­μά­δι γνω­ρί­ζου­με ὅ­τι ἀ­γα­πᾶ­με τά παι­διά τοῦ Θε­οῦ, μέ τό νά ἀ­γα­πᾶ­με δη­λα­δή τόν Θε­ό καί νά τη­ροῦ­με τίς ἐν­το­λές του. Δι­ό­τι αὐ­τό ση­μαί­νει ἀ­γά­πη πρός τόν Θε­ό, τό νά τη­ροῦ­με τίς ἐν­το­λές του. Καί οἱ ἐν­το­λές του δέν εἶ­ναι πι­ε­στι­κές, δυ­σβά­στα­κτες καί ἀ­κα­τόρ­θω­τες. Δι­ό­τι κά­θε τι πού ἔ­χει ἀ­να­γεν­νη­θεῖ ἀ­πό τόν Θε­ό νι­κᾶ τόν κό­σμο, πού μέ τήν ἀν­τί­δρα­σή του μᾶς ἐμ­πο­δί­ζει νά τη­ροῦ­με τίς ἐν­το­λές τοῦ Θε­οῦ. Καί αὐ­τή εἶ­ναι ἡ νί­κη πού νί­κη­σε ὁ­ρι­στι­κά τόν κό­σμο, ἡ πί­στη μας. Αὐ­τή εἶ­ναι φῶς πού δι­α­λύ­ει τήν πλά­νη πού ὑ­πάρ­χει στόν κό­σμο, καί δύ­να­μη νέ­ας πνευ­μα­τι­κῆς καί ἁ­γί­ας ζω­ῆς, ἀν­τί­θε­της μέ τήν ἀ­χρει­ό­τη­τα τοῦ κό­σμου. Ποι­ός ἄλ­λος νι­κᾶ τά θέλ­γη­τρα καί γε­νι­κό­τε­ρα τήν ἀν­τί­δρα­ση καί τόν πό­λε­μο τοῦ κό­σμου ἐ­ναν­τί­ον τῆς ἀ­λή­θειας, πα­ρά ἐ­κεῖ­νος πού μέ πραγ­μα­τι­κή ἀ­φο­σί­ω­ση πι­στεύ­ει ὅ­τι ὁ Ἰ­η­σοῦς εἶ­ναι ὁ Υἱ­ός τοῦ Θε­οῦ πού ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος;