Η Γέννηση τΗς Υπεραγίας Θεοτόκου
(Ὁ Χρυσόστομος Ρουσής, πρώην γραμματέας
γιὰ πολλὰ
χρόνια (1976-2018), τῆς
ἐκκλησιαστικῆς
ἐπιτροπῆς Ἀποστόλων Παύλου καὶ Βαρνάβα, σὲ σύντομη καὶ περιεκτικὴ
μελέτη, ἀναφέρεται
στὴ Γέννηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.)
Ἐμεῖς
οἱ Ἕλληνες, στὴ διάρκεια τῆς Ἱστορίας μας, κάναμε τὴν Παναγία (πᾶν-ἁγία,
ἁγιοτάτη) μεσίτριά μας καὶ τῆς ἐμπιστευόμαστε τὰ αἰτήματά μας, γνωρίζοντας
πὼς «Πολλὰ γὰρ ἰσχύει δέησις Μητρός».
(Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Σ. Οἰκονόμου, 2018). Μοναστήρια καὶ ἐκκλησίες
στὴν Ἑλλάδα καὶ Κύπρο εἶναι ἀφιερωμένες στὴ Γέννηση, (τὸν Εὐαγγελισμὸ,
τὴ Γέννηση, τὰ Εἰσόδια καὶ τὴν Κοίμηση) τῆς Παναγίας μας: Μονὴ Γεννήσεως
Θεοτόκου Ἄρτας, Μονὴ τῆς Χρυσορρογιάτισσας, Ἐκκλησία τῆς Παναγίας
τῆς Χρυσογεριώτισσας στο Γέρι. Σημ.: Ἡ πιὸ παλιὰ ἀκέραιη
βυζαντινὴ παράσταση τῆς Γέννησης βρίσκεται στὴν ἐκκλησία τῆς
Παναγίας τοῦ Ἄρακα στὴν Κύπρο.
Ἡ
Γέννηση τῆς Παναγίας μας, κατὰ τὸν Μητροπολίτη Ἱερεμία, «εἶναι λαμπρὴ γιορτή, γιατί προμηνύει
τὸν ἐρχομὸ τοῦ Σωτήρα μας». Ἡ Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει τὴ Γέννηση
τῆς Μητέρας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε
πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ· ἐκ
σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ λύσας
τὴν κατάραν ἔδωκε τὴν εὐλογίαν καὶ καταργήσας τὸν θάνατον ἐδωρήσατο
ἡμῖν ζωὴν αἰώνιον», λέει τὸ Ἀπολυτίκιο
τῆς ἑορτῆς.
Οι
γονεῖς τῆς Παναγίας μας, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, παρακαλοῦσαν γιὰ πολλὰ
χρόνια τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει ἕνα παιδί. Ὑποσχέθηκαν ὅτι τὸ παιδὶ ποὺ
θὰ γεννηθεῖ θὰ τὸ ἀφιερώσουν σ᾿ Αὐτόν. Ὁ Θεὸς βράβευσε τὶς προσευχὲς
καὶ τὴ βαθιά τους εὐσέβεια: Ἡ Ἄννα, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἦταν στείρα,
γέννησε παιδί, τὴν Μαριὰμ (Μαρία) ποὺ σημαίνει Ἐλπίδα.
«Φανέρωσε στὸν Κύριο
μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν δρόμο καὶ τὶς ἐπιδιώξεις καὶ τὶς ἀνάγκες τῆς ζωῆς
σου καὶ ἔλπισε σ’ Αὐτὸν καὶ Αὐτὸς θὰ κάνει ἐκεῖνα ποὺ ζητᾶς καὶ χρειάζεσαι».
« 5 ἀποκάλυψον
πρὸς Κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ αὐτὸς ποιήσει 6 καὶ ἐξοίσει
ὡς φῶς τὴν δικαιοσύνην σου καὶ τὸ κρῖμά σου ὡς μεσημβρίαν.» (Ψαλμὸς
λστ’[36] 5-6). Αὐτὸ ἔκαναν οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας μας. Φανέρωσαν στὸν
Θεὸ μὲ ἐμπιστοσύνη τὴν ἐπιθυμία τους γιὰ ἕνα παιδί. (Μητροπολίτης
Σερβίων καὶ Κοζάνης Διονύσιος).
Ἡ
γιορτὴ τῆς Γέννησης τῆς Θεοτόκου καθιερώθηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὰ τέλη
τοῦ 5ου αιώνα στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ διαδόθηκε σὲ ὅλη τὴ
χριστιανικὴ Ἀνατολή. Πρῶτος ὁ Πάπας Σέργιος Α' (687-701) καθιέρωσε
τὴ Γέννηση τῆς Θεοτόκου ὡς ἐπίσημη γιορτὴ καὶ τὴν περιέλαβε μαζὶ
μὲ ἄλλες θεομητορικὲς γιορτὲς στὸ ἑορτολόγιο τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας.
Τέλος,
πρέπει νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν γιορτάζει γενέθλια.
Τιμᾶ μόνο τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ (25 Δεκεμβρίου), τῆς Παναγίας
(8 Σεπτεμβρίου) καὶ τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου (24 Ἰουλίου),
«τὰ τρία πρόσωπα ποὺ συντέλεσαν
στὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων». Μία μέρα μετὰ τὴ γιορτὴ τῆς Γέννησης
τῆς Θεοτόκου, στὶς 9 Σεπτεμβρίου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τοὺς γονεῖς τῆς
Παναγίας μας, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου