ΤΑ Α­ΓΙ­Ο­ΓΡΑ­ΦΙ­ΚΑ Α­ΝΑ­ΓΝΩ­ΣΜΑ­ΤΑ ΤΗΣ Η­ΜΕ­ΡΑΣ Τε­τάρ­τη, 06 Α­πρι­λί­ου 2022

 

	ΤΑ Α­ΓΙ­Ο­ΓΡΑ­ΦΙ­ΚΑ Α­ΝΑ­ΓΝΩ­ΣΜΑ­ΤΑ ΤΗΣ Η­ΜΕ­ΡΑΣ
Τε­τάρ­τη, 06 Α­πρι­λί­ου 2022
Εὐ­τυ­χί­ου πα­τριά­ρχου Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως (†582). Τῶν ἐν Περ­σί­δι 120 μαρ­τύ­ρων (†344-47).   Η­ΣΑ­Ϊ­ΑΣ ΜΑ´[41]  4 - 14   4 τίς ἐ­νήρ­γη­σε καὶ ἐ­πο­ί­η­σε ταῦ­τα; ἐ­κά­λε­σεν αὐ­τὴν ὁ κα­λῶν αὐ­τὴν ἀ­πὸ γε­νε­ῶν ἀρ­χῆς· ἐ­γὼ Θε­ὸς πρῶ­τος, καὶ εἰς τὰ ἐ­περ­χό­με­να ἐ­γώ εἰ­μι. 5 εἴ­δο­σαν ἔ­θνη καὶ ἐ­φο­βή­θη­σαν, τὰ ἄ­κρα τῆς γῆς ἤγ­γι­σαν καὶ ἦλ­θον ἅ­μα, 6 κρί­νων ἕ­κα­στος τῷ πλη­σί­ον καὶ τῷ ἀ­δελ­φῷ βο­η­θῆ­σαι καὶ ἐ­ρεῖ· 7 ἴ­σχυ­σεν ἀ­νὴρ τέ­κτων καὶ χαλ­κεὺς τύ­πτων σφύ­ρῃ ἅ­μα ἐ­λα­ύ­νων· πο­τὲ μὲν ἐ­ρεῖ· σύμ­βλη­μα κα­λόν ἐ­στίν· ἰ­σχύ­ρω­σαν αὐ­τὰ ἐν ἥ­λοις, θή­σου­σιν αὐ­τὰ καὶ οὐ κι­νη­θή­σον­ται. 8 Σὺ δέ, ᾿Ισ­ρα­ήλ, παῖς μου ᾿Ι­α­κώβ, ὃν ἐ­ξε­λε­ξά­μην, σπέρ­μα ῾Α­βρα­άμ, ὃν ἠ­γά­πη­σα, 9 οὗ ἀν­τε­λα­βό­μην ἀπ᾿ ἄ­κρων τῆς γῆς καὶ ἐκ τῶν σκο­πῶν αὐ­τῆς ἐ­κά­λε­σά σε καὶ εἶ­πά σοι· παῖς μου εἶ, ἐ­ξε­λε­ξά­μην σε καὶ οὐκ ἐγ­κα­τέ­λι­πόν σε· 10 μὴ φο­βοῦ, με­τὰ σοῦ γάρ εἰ­μι· μὴ πλα­νῶ, ἐ­γὼ γάρ εἰ­μι ὁ Θε­ός σου ὁ ἐ­νι­σχύ­σας σε καὶ ἐ­βο­ή­θη­σά σοι καὶ ἠ­σφα­λι­σά­μην σε τῇ δε­ξιᾷ τῇ δι­κα­ί­ᾳ μου. 11 ἰ­δοὺ αἰ­σχυν­θή­σον­ται καὶ ἐν­τρα­πή­σον­ται πάν­τες οἱ ἀν­τι­κε­ί­με­νοί σοι· ἔ­σον­ται γὰρ ὡς οὐκ ὄν­τες καὶ ἀ­πο­λοῦν­ται πάν­τες οἱ ἀν­τί­δι­κοί σου· 12 ζη­τή­σεις αὐ­τοὺς καὶ οὐ μὴ εὕ­ρῃς τοὺς ἀν­θρώ­πους, οἳ πα­ροι­νή­σου­σιν εἰς σέ· ἔ­σον­ται γὰρ ὡς οὐκ ὄν­τες καὶ οὐκ ἔ­σον­ται οἱ ἀν­τι­πο­λε­μοῦν­τές σε. 13 ὅ­τι ἐ­γὼ ὁ Θε­ός σου ὁ κρα­τῶν τῆς δε­ξιᾶς σου, ὁ λέ­γων σοι· μὴ φο­βοῦ, 14 ᾿Ι­α­κώβ, ὀ­λι­γο­στὸς ᾿Ισ­ρα­ήλ· ἐ­γὼ ἐ­βο­ή­θη­σά σοι, λέ­γει ὁ Θε­ός σου, ὁ λυ­τρο­ύ­με­νός σε, ᾿Ισ­ρα­ήλ. ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π. Ν. ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)   4 Ποῖ­ος ἐ­νήρ­γη­σε καὶ ἔ­κα­μεν αὐ­τά; Ἐ­κά­λε­σε τὴν δι­και­ο­σύ­νην καὶ τὸν ἀ­πο­δί­δον­τα αὐ­τὴν αὐ­τός, ὁ Ὁ­ποῖ­ος ἐξ ἀρ­χῆς τῶν γε­νε­ῶν ἐ­πι­ζη­τεῖ αὐ­τὴν ἐ­γὼ εἶ­μαι Θε­ὸς πρῶ­τος καὶ μό­νος, καὶ εἰς τὰ ἐ­περ­χό­με­να ἔ­τη ἐ­γὼ ὑ­πάρ­χω αἰ­ω­νί­ως. 5 Εἶ­δον τὰ ἔ­θνη τὴν τα­χεῖ­αν αὐ­τὴν προ­έ­λα­σιν καὶ ἐ­φο­βή­θη­σαν.Οἱ κα­τοι­κοῦν­τες εἰς τὰ ἄ­κρα τῆς γῆς καὶ τὰ πλέ­ον ἀ­πο­με­μα­κρυ­σμέ­να ση­μεῖ­α τῆς ἐ­πλη­σί­α­σαν καὶ ἦλ­θον μα­ζί, 6 ἀ­πο­φα­σι­σμέ­νος ὁ κα­θέ­νας των νὰ βο­η­θή­σῃ τὸν δι­πλα­νόν του καὶ τὸν πλη­σί­ον του, καὶ θὰ εἴ­πῃ προ­τρο­πάς, ἵ­να ἐλ­πί­ζῃ εἰς τοὺς θε­ούς του. 7 Διὰ τὰ εἴ­δω­λα ὅ­μως τῶν θε­ῶν τού­των ἔ­λα­βε δύ­να­μιν ἄν­θρω­πος ξυ­λουρ­γός, κα­τα­σκευ­ά­ζων ξό­α­να, καὶ χαλ­κεὺς κτυ­πῶν μὲ τὴν σφῦ­ραν συγ­χρό­νως καὶ πλα­τύ­νων τὸ μέ­ταλ­λον, διὰ τοῦ ὁ­πο­ί­ου θὰ κα­λυ­φθῇ τὸ ξύ­λι­νον ἄ­γαλ­μα.Καὶ κά­πο­τε θὰ εἴ­πῃ: Ὡ­ραῖ­ον συγ­κόλ­λη­μα καὶ πε­ρί­βλη­μα εἶ­ναι τοῦ­το.Τό­τε καὶ οἱ δύ­ο ἐ­στε­ρέ­ω­σαν αὐ­τὰ μὲ καρ­φί­α· καὶ θὰ τὰ το­πο­θε­τή­σουν καὶ δὲν θὰ κι­νοῦν­ται πλέ­ον ἀ­πὸ τὴν θέ­σιν των. 8 Σὺ ὅ­μως, ὦ Ἰσ­ρα­ήλ, δοῦ­λε μου Ἰ­α­κώβ, τὸν ὁ­ποῖ­ον ἐ­ξέ­λε­ξα, ἀ­πό­γο­νε τοῦ Ἀ­βρα­άμ, τὸν ὁ­ποῖ­ον ἠ­γά­πη­σα, 9 τὸν ὁ­ποῖ­ον ἐ­κρά­τη­σα διὰ τῆς χει­ρός μου στε­ρεά, ἀ­πὸ τὰ ἄ­κρα τῆς γῆς καὶ ἀ­πὸ τὰς ἐ­σχα­τιὰς τῆς γῆς σὲ ἐ­κά­λε­σα καὶ σοῦ εἶ­πα: Εἶ­σαι δοῦ­λος μου· σὲ ἐ­ξέ­λε­ξα καὶ δὲν σὲ ἐγ­κα­τέ­λι­πα, οὔ­τε σὲ ἀ­πε­δο­κί­μα­σα. 10 Μὴ φο­βῆ­σαι, δι­ό­τι εἶ­μαι μα­ζί σου.Μὴ πα­ρα­πλα­νᾶ­σαι, ἀ­να­ζη­τῶν βο­ή­θειαν ἀλ­λα­χό­θεν καὶ ἀ­πὸ θε­οὺς ἀλ­λο­τρί­ους, δι­ό­τι ἐ­γὼ εἶ­μαι ὁ Θε­ός σου, ὁ Ὁ­ποῖ­ος σὲ ἐ­νί­σχυ­σα κα­τὰ τὸν και­ρὸν τῆς δου­λε­ί­ας σου καὶ σὲ ἐ­βο­ή­θη­σα καὶ σὲ ἠ­σφά­λι­σα διὰ τῆς ἐν δι­και­ο­σύ­νῃ δρώ­σης πάν­το­τε παν­το­δυ­νά­μου δε­ξιᾶς μου. 11 Ἰ­δοὺ θὰ κα­ται­σχυν­θοῦν καὶ θὰ ἐν­τρο­πια­σθοῦν ὅ­λοι οἱ ἐ­χθροί σου δι­ό­τι θὰ κα­ταν­τή­σουν ὡ­σὰν νὰ μὴ ὑ­πάρ­χουν, καὶ θὰ ἀ­πο­λε­σθοῦν ὅ­λοι οἱ ἀν­τι­δι­κοῦν­τες μα­ζί σου. 12 Θὰ τοὺς ἀ­να­ζη­τή­σῃς, ἀλ­λὰ δὲν θὰ εὕ­ρῃς τοὺς ἀν­θρώ­πους, οἱ ὁ­ποῖ­οι μὲ μα­νί­αν θὰ σὲ κα­τα­δι­ώ­ξουν δι­ό­τι θὰ κα­ταν­τή­σουν ὡ­σὰν νὰ μὴ ὑ­πάρ­χουν καὶ δὲν θὰ ζοῦν πλέ­ον αὐ­τοί, οἱ ὁ­ποῖ­οι σὲ ἐ­πο­λέ­μουν. 13 Θὰ ἐκ­μη­δε­νι­σθοῦν δέ, δι­ό­τι ἐ­γὼ εἶ­μαι ὁ Θε­ός σου, ποὺ σὲ κρα­τῶ ὡ­σὰν στορ­γι­κὸς πα­τὴρ ἀ­πὸ τὸ δε­ξι­όν σου χέ­ρι, προ­σέ­χων μή­πως σκον­τά­ψῃς· ὁ Ὁ­ποῖ­ος σοῦ λέ­γω: Μὴ φο­βῆ­σαι, 14 ὦ Ἰ­α­κώβ, ὦ ὀ­λι­γο­στὲ ἐν σχέ­σει πρὸς τὸ πλῆ­θος τῶν ἐ­χθρῶν σοῦ Ἰσ­ρα­ήλ.Ἐ­γὼ σὲ ἐ­βο­ή­θη­σα, λέ­γει ὁ Θε­ός σου, ὁ ὁ­ποῖ­ος σὲ λυ­τρώ­νω καὶ σὲ ἐ­λευ­θε­ρώ­νω, ὦ Ἰσ­ρα­ήλ.   ΓΕ­ΝΕ­ΣΙΣ ΙΖ´[17]  1 - 9 1 Ε­ΓΕ­ΝΕ­ΤΟ δὲ ῞Α­βραμ ἐ­τῶν ἐ­νε­νη­κον­τα­εν­νέ­α, καὶ ὤ­φθη Κύ­ριος τῷ ῞Α­βραμ καὶ εἶ­πεν αὐ­τῷ· ἐ­γώ εἰ­μι ὁ Θε­ός σου· εὐ­α­ρέ­στει ἐ­νώ­πιον ἐ­μοῦ καὶ γί­νου ἄ­μεμ­πτος, 2 καὶ θή­σο­μαι τὴν δι­α­θή­κην μου ἀ­νὰ μέ­σον ἐ­μοῦ καὶ ἀ­νὰ μέ­σον σοῦ καὶ πλη­θυ­νῶ σε σφό­δρα. 3 καὶ ἔ­πε­σεν ῞Α­βραμ ἐ­πὶ πρό­σω­πον αὐ­τοῦ, καὶ ἐ­λά­λη­σεν αὐ­τῷ ὁ Θε­ὸς λέ­γων· 4 καὶ ἐ­γὼ ἰ­δοὺ ἡ δι­α­θή­κη μου με­τὰ σοῦ, καὶ ἔ­σῃ πα­τὴρ πλή­θους ἐ­θνῶν, 5 καὶ οὐ κλη­θή­σε­ται ἔ­τι τὸ ὄ­νο­μά σου ῞Α­βραμ, ἀλλ᾿ ἔ­σται τὸ ὄ­νο­μά σου ῾Α­βρα­άμ, ὅ­τι πα­τέ­ρα πολ­λῶν ἐ­θνῶν τέ­θει­κά σε. 6 καὶ αὐ­ξα­νῶ σε σφό­δρα σφό­δρα καὶ θή­σω σε εἰς ἔ­θνη, καὶ βα­σι­λεῖς ἐκ σοῦ ἐ­ξε­λε­ύ­σον­ται. 7 καὶ στή­σω τὴν δι­α­θή­κην μου ἀ­νὰ μέ­σον σοῦ καὶ ἀ­νὰ μέ­σον τοῦ σπέρ­μα­τός σου με­τά σέ, εἰς τὰς γε­νε­ὰς αὐ­τῶν, εἰς δι­α­θή­κην αἰ­ώ­νιον, εἶ­ναί σου Θε­ὸς καὶ τοῦ σπέρ­μα­τός σου με­τὰ σέ. 8 καὶ δώ­σω σοι καὶ τῷ σπέρ­μα­τί σου με­τὰ σὲ τὴν γῆν, ἣν πα­ροι­κεῖς, πᾶ­σαν τὴν γῆν Χα­να­άν, εἰς κα­τά­σχε­σιν αἰ­ώ­νιον καὶ ἔ­σο­μαι αὐ­τοῖς εἰς Θε­όν. 9 καὶ εἶ­πεν ὁ Θε­ὸς πρὸς ῾Α­βρα­άμ· σὺ δὲ τὴν δι­α­θή­κην μου δι­α­τη­ρή­σεις, σὺ καὶ τὸ σπέρ­μα σου με­τὰ σὲ εἰς τὰς γε­νε­ὰς αὐ­τῶν. ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π. Ν. ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ) 1 Ο Ἅ­βραμ ἔ­γι­νε ἐ­νε­νῆν­τα ἐν­νέ­α ἐ­τῶν. Τό­τε πα­ρου­σιά­σθη πά­λιν ὁ Θε­ὸς εἰς αὐ­τόν, δη­λα­δὴ τὸν ἀ­ξί­ω­σε τῆς ἐ­πι­σκέ­ψε­ώς του, καὶ τοῦ εἶ­πεν: «Ἐ­γὼ εἶ­μαι ὁ Θε­ός σου· γί­νου εὐ­ά­ρε­στος ἐ­νώ­πι­όν μου καὶ ἄ­μεμ­πτος· δί­και­ος, ἐ­νά­ρε­τος, εὐ­θὺς καὶ εἰ­λι­κρι­νής, 2 καὶ ἐ­γὼ δὲν θὰ πα­ρα­βλέ­ψω τοὺς ἱ­δρῶ­τες τῆς τό­σον με­γά­λης ἀ­ρε­τῆς σου, ἀλ­λὰ θὰ συ­νά­ψω καὶ θὰ ὑ­πο­γρά­ψω δι­α­θή­κην με­τα­ξὺ ἐ­μοῦ καὶ σοῦ καὶ θὰ σὲ πλη­θύ­νω πά­ρα πο­λύ»­. 3 Ὁ Ἅ­βραμ, ὅ­ταν ἄ­κου­σε τὴν θε­ί­αν αὐ­τὴν ὑ­πό­σχε­σιν, γε­μᾶ­τος εὐ­γνω­μο­σύ­νην καὶ ἅ­γιον φό­βον πρὸς τὸν φι­λάν­θρω­πον Κύ­ριον, ὁ ὁ­ποῖ­ος συγ­κα­τέ­βη τό­σον πο­λύ, ἐ­τα­πει­νώ­θη πε­ρισ­σό­τε­ρον ἐ­νώ­πιον το Θε­οῦ καὶ ἔ­πε­σε μὲ τὸ πρό­σω­πον κα­τὰ γῆς. Καὶ ὁ Θε­ὸς ἐ­μί­λη­σε καὶ το εἶ­πε: 4 «Νά, ἡ δι­α­θή­κη καὶ ἡ ὑ­πό­σχε­σίς μου πρὸς σέ· θὰ γί­νῃς γε­νάρ­χης καὶ πρό­γο­νος πολ­λῶν ἐ­θνῶν. 5 Καὶ τὸ ὄ­νο­μά σου δὲν θὰ εἶ­ναι ὅ­πως μέ­χρι τώ­ρα Ἅ­βραμ» (τὸ ὁ­ποῖ­ον ση­μα­ί­νει πα­τέ­ρας με­γά­λος ἢ ὑ­ψη­λός· ἢ πε­ρά­της, δι­ό­τι ἐ­πέ­ρα­σες ἀ­πὸ τὴν Με­σο­πο­τα­μί­αν εἰς τὴν Χα­να­άν)· «Ἀ­πὸ τώ­ρα καὶ εἰς τὸ ἑ­ξῆς θὰ ὀ­νομ­ζε­σαι Ἁ­βρα­ὰμ (πα­τέ­ρας λα­ῶν), δι­ό­τι σὲ κα­τέ­στη­σα πα­τριά­ρχην καὶ σὲ ὥ­ρι­σα γε­νάρ­χην πολ­λῶν ἐ­θνῶν. 6 Θὰ σὲ αὐ­ξή­σω ὑ­περ­βο­λι­κά· ἀ­πὸ τοὺς ἀ­πο­γό­νους σου θὰ προ­έλ­θουν ἔ­θνη πολ­λά, ἀ­κό­μη καὶ βα­σι­λεῖς θὰ γεν­νη­θοῦν ἀ­πὸ σέ. 7 Θὰ πραγ­μα­το­ποι­ή­σω καὶ θὰ τη­ρή­σω τὴν ὑ­πό­σχε­σίν μου αὐ­τὴν πρὸς σὲ καὶ τοὺς ἀ­πο­γό­νους σου, οἱ ὁ­ποῖ­οι θὰ ἀ­κο­λου­θή­σουν με­τὰ ἀ­πὸ σέ, εἰς ὅ­λες τὶς γε­νε­ές. Σοῦ δί­δω ὑ­πό­σχε­σιν αἰ­ώ­νιον, παν­το­τι­νήν, ὑ­πό­σχε­σιν, ἡ ὁ­πο­ί­α δὲν ἠμ­πο­ρεῖ πο­τὲ νὰ χά­σῃ τὴν δύ­να­μιν καὶ τὸ κῦ­ρος της, ὅ­τι θὰ εἶ­μαι Θε­ὸς ἰ­δι­κός σου καὶ Θε­ὸς τῶν ἀ­πο­γό­νων σου, οἱ ὁ­ποῖ­οι θὰ ἀ­κο­λου­θή­σουν με­τὰ ἀ­πὸ σέ. 8 Καὶ θὰ δώ­σω εἰς σὲ καὶ εἰς τοὺς ἀ­πο­γό­νους σου, οἱ ὁ­ποῖ­οι θὰ ἀ­κο­λου­θή­σουν με­τὰ ἀ­πὸ σέ, ὁ­λό­κλη­ρον τὴν χώ­ραν Χα­να­άν, εἰς τὴν ὁ­πο­ί­αν τώ­ρα δι­α­μέ­νεις ὡς προ­σω­ρι­νὸς κά­τοι­κος, ὡς με­τα­νά­στης· θὰ δώ­σω τὴν χώ­ραν αὐ­τήν, ὥ­στε νὰ τὴν κα­τέ­χουν αἰ­ω­νί­ως οἱ ἀ­πό­γο­νοι σου. Καὶ θὰ εἶ­μαι Θε­ὸς ἰ­δι­κός των, ὁ­ποῖ­ος θὰ τοὺς φρον­τί­ζῃ καὶ θὰ τοὺς βο­η­θῇ πάν­το­τε»­. 9 Καὶ ὁ Θε­ὸς εἶ­πεν εἰς τὸν Ἀ­βρα­άμ: «Σὺ δὲ νὰ κρα­τή­σῃς καὶ νὰ φυ­λά­ξῃς τὴν δι­α­θή­κην μου, σὺ καὶ οἱ ἀ­πό­γο­νοι, οἱ ὁ­ποῖ­οι θὰ ἀ­κο­λου­θή­σουν με­τὰ ἀ­πὸ σὲ εἰς ὅ­λες τὶς γε­νε­ές των. ΠΑ­ΡΟΙ­ΜΙΑΙ ΣΟ­ΛΟ­ΜΩΝ­ΤΟΣ Ι­Ε´[15]  20 – 34, ΙϚ´[16]  3 - 9 20 υἱ­ὸς σο­φὸς εὐ­φρα­ί­νει πα­τέ­ρα, υἱ­ὸς δὲ ἄ­φρων μυ­κτη­ρί­ζει μη­τέ­ρα αὐ­τοῦ. 21 ἀ­νο­ή­του τρί­βοι ἐν­δε­εῖς φρε­νῶν, ἀ­νὴρ δὲ φρό­νι­μος κα­τευ­θύ­νων πο­ρε­ύ­ε­ται. 22 ὑ­περ­τί­θεν­ται λο­γι­σμοὺς οἱ μὴ τι­μῶν­τες συ­νέ­δρια, ἐν δὲ καρ­δί­αις βου­λευ­ο­μέ­νων μέ­νει βου­λή. 23 οὐ μὴ ὑ­πα­κο­ύ­σῃ ὁ κα­κὸς αὐ­τῇ, οὐ­δὲ μὴ εἴ­πῃ κα­ί­ρι­όν τι καὶ κα­λὸν τῷ κοι­νῷ. 24 ὁ­δοὶ ζω­ῆς δι­α­νο­ή­μα­τα συ­νε­τοῦ, ἵ­να ἐκ­κλί­νας ἐκ τοῦ ᾅ­δου σω­θῇ. 25 οἴ­κους ὑ­βρι­στῶν κα­τα­σπᾷ Κύ­ριος, ἐ­στή­ρι­σε δὲ ὅ­ριον χή­ρας. 26 βδέ­λυγ­μα Κυ­ρί­ῳ λο­γι­σμὸς ἄ­δι­κος, ἁ­γνῶν δὲ ρή­σεις σε­μναί. 27 ἐ­ξόλ­λυ­σιν ἑ­αυ­τὸν ὁ δω­ρο­λή­πτης, ὁ δὲ μι­σῶν δώ­ρων λή­ψεις σώ­ζε­ται. (Μασ. Ι´, 6)­. 27α ἐ­λε­η­μο­σύ­ναις καὶ πί­στε­σιν ἀ­πο­κα­θα­ί­ρον­ται ἁ­μαρ­τί­αι, τῷ δὲ φό­βῳ Κυ­ρί­ου ἐκ­κλί­νει πᾶς ἀ­πὸ κα­κοῦ. 28 καρ­δί­αι δι­κα­ί­ων με­λε­τῶ­σι πί­στεις, στό­μα δὲ ἀ­σε­βῶν ἀ­πο­κρί­νε­ται κα­κά. (Μασ. Ι´, 7)­. 28α δε­κταὶ πα­ρὰ Κυ­ρί­ῳ ὁ­δοὶ ἀν­θρώ­πων δι­κα­ί­ων, διὰ δὲ αὐ­τῶν καὶ οἱ ἐ­χθροὶ φί­λοι γί­νον­ται. 29 μα­κρὰν ἀ­πέ­χει ὁ Θε­ὸς ἀ­πὸ ἀ­σε­βῶν, εὐ­χαῖς δὲ δι­κα­ί­ων ἐ­πα­κο­ύ­ει. (Μασ. Ι´, 8)­. 29α κρε­ίσ­σων ὀ­λί­γη λῆ­ψις με­τὰ δι­και­ο­σύ­νης ἢ πολ­λὰ γεν­νή­μα­τα με­τὰ ἀ­δι­κί­ας. 29β καρ­δί­α ἀν­δρὸς λο­γι­ζέ­σθω δί­και­α, ἵ­να ὑ­πὸ τοῦ Θε­οῦ δι­ορ­θω­θῇ τὰ δι­α­βή­μα­τα αὐ­τοῦ. 30 θε­ω­ρῶν ὀ­φθαλ­μὸς κα­λὰ εὐ­φρα­ί­νει καρ­δί­αν, φή­μη δὲ ἀ­γα­θὴ πι­α­ί­νει ὀ­στᾶ. 32 ὃς ἀ­πω­θεῖ­ται παι­δε­ί­αν, μι­σεῖ ἑ­αυ­τόν, ὁ δὲ τη­ρῶν ἐ­λέγ­χους ἀ­γα­πᾷ ψυ­χὴν αὐ­τοῦ. 33 φό­βος Θε­οῦ παι­δε­ί­α καὶ σο­φί­α, καὶ ἀρ­χὴ δό­ξης ἀ­πο­κρι­θή­σε­ται αὐ­τῇ. ΙϚ´[16]  5 ἀ­κά­θαρ­τος πα­ρὰ Θε­ῷ πᾶς ὑ­ψη­λο­κάρ­διος, χει­ρὶ δὲ χεῖ­ρας ἐμ­βα­λὼν ἀ­δί­κως οὐκ ἀ­θῳ­ω­θή­σε­ται. 7 ἀρ­χὴ ὁ­δοῦ ἀ­γα­θῆς τὸ ποι­εῖν τὰ δί­και­α, δε­κτὰ δὲ πα­ρὰ Θε­ῷ μᾶλ­λον ἢ θύ­ειν θυ­σί­ας. 8 ὁ ζη­τῶν τὸν Κύ­ριον εὑ­ρή­σει γνῶ­σιν με­τὰ δι­και­ο­σύ­νης, οἱ δὲ ὀρ­θῶς ζη­τοῦν­τες αὐ­τὸν εὑ­ρή­σου­σιν εἰ­ρή­νην. (Μασ. 4) 9 πάν­τα τὰ ἔρ­γα τοῦ Κυ­ρί­ου με­τὰ δι­και­ο­σύ­νης· φυ­λάσ­σε­ται δὲ ὁ ἀ­σε­βὴς εἰς ἡ­μέ­ραν κα­κήν.   ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π. Ν. ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ) 20 Τὸ συ­νε­τὸν καὶ μυ­α­λω­μέ­νο παι­δὶ εὐ­χα­ρι­στεῖ τὸν πα­τέ­ρα του, ἐ­νῷ τὸ ἀ­νό­η­τον καὶ κα­κο­κέ­φα­λο πε­ρι­φρο­νεῖ καὶ ἐμ­παί­ζει τὴν μη­τέ­ρα του. 21 Ὁ τρό­πος τῆς ζω­ῆς τοῦ ἀ­μορ­φώ­του πνευ­μα­τι­κῳς ἀν­θρώ­που τὸν ἀ­πο­δει­κνύ­ει ἀ­νό­η­τον καὶ ἄ­μυα­λον. Ὁ συ­νε­τὸς ὅ­μως καὶ φρό­νι­μος ἄν­θρω­πος προ­χω­ρεῖ στα­θε­ρά, μὲ πρό­γραμ­μα καὶ ὀρ­θὴν κα­τε­ύ­θυν­σιν εἰς τὴν ζω­ήν του. 22 Οἱ αὐ­ταρ­χι­κοὶ καὶ δε­σπο­τι­κοὶ ἄρ­χον­τες καὶ βα­σι­λεῖς, ποὺ δὲν τι­μοῦν τὰ συ­νέ­δρια καὶ δὲν ἐ­κτι­μοῦν τὰς γνώ­μας τῶν συμ­βο­ύ­λων των, ἀ­να­βάλ­λουν καὶ δὲν θέ­τουν εἰς ἐ­φαρ­μο­γὴν τὰς ἀ­πο­φά­σεις, ποὺ ἐ­λή­φθη­σαν ἀ­πὸ αὐ­τά· εἰς τὰς καρ­δί­ας ὅ­μως τῶν τα­πει­νῶν ἀρ­χόν­των, ποὺ συμ­βου­λε­ύ­ον­ται τοὺς πε­ρὶ αὐ­το­ύς, γί­νε­ται δε­κτὴ ἡ λη­φθεῖ­σα ἀ­πό­φα­σις καὶ πραγ­μα­το­ποι­εῖ­ται. 23 Ὁ κα­κὸς ἄρ­χων δὲν θὰ προ­σέ­ξῃ τὴν συμ­βου­λὴν τῶν πε­πει­ρα­μέ­νων συμ­βου­λων του­ῦ, οὔ­τε καὶ ὁ ἴ­διος θὰ προ­σθέ­σῃ κά­τι τὸ ὀρ­θὸν καὶ ὠ­φέ­λι­μον καὶ πρέ­πον διὰ τὸ κοι­νὸν καὶ τὸ δη­μό­σιον συμ­φέ­ρον. 24 Αἱ σκέ­ψεις καὶ τὰ σχέ­δια τοῦ συ­νε­τοῦ ἀν­θρώ­που εἶ­ναι ὁ­δοί, ποὺ ὁ­δη­γοῦν εἰς τὴν ζω­ὴν καὶ ἀ­πο­βλέ­πουν εἰς τὸ νὰ ἀ­πο­φύ­γῃ τὸ κα­κόν, τὸ ὁ­ποῖ­ον ὁ­δη­γεῖ εἰς τὸν Ἅ­δην, καὶ μὲ τὸν τρό­πον αὐ­τὸν νὰ σω­θῇ. 25 Ὁ Θε­ὸς κα­τα­κρη­μνί­ζει τὰ μέ­γα­ρα τῶν ὑ­πε­ρη­φά­νων, ὑ­πο­στη­ρί­ζει δὲ τὰ σύ­νο­ρα τοῦ οἰ­κο­πέ­δου καὶ τῶν κτη­μά­των τῆς ἀ­δυ­νά­του χή­ρας. 26 Ἀ­η­δί­αν καὶ ἀ­πο­τρο­πια­σμὸν προ­κα­λεῖ εἰς τὸν Θε­ὸν ὁ κα­κὸς λο­γι­σμὸς καὶ ἡ πο­νη­ρὰ σκέ­ψις. Αἰ σκέ­ψεις ὅ­μως καὶ οἱ λό­γοι τῶν ἁ­γνῶν καὶ κα­θα­ρῶν κα­τὰ τὴν ψυ­χὴν ἀν­θρώ­πων εἶ­ναι σε­μνοὶ καὶ εὐ­πρε­πεῖς. 27 Κα­τα­στρέ­φει τὸν ἑ­αυ­τόν του ὁ δι­κα­στὴς ἐ­κεῖ­νος ποὺ δω­ρο­δο­κεῖ­ται, ἐ­νῷ ἐ­κεῖ­νος ποὺ μι­σεῖ τὴν δω­ρο­λη­ψί­αν, θὰ σω­θῇ ἀ­πὸ τὰς πα­γί­δας τοῦ δω­ρο­δο­κοῦν­τος καὶ τὰς ἐ­ξευ­τε­λι­στι­κὰς συ­νε­πεί­ας τῆς δω­ρο­λη­ψί­ας. 27α Μὲ ἐ­λε­η­μο­σύ­νας, μὲ ἔρ­γα κα­λὰ καὶ μὲ τὴν εἰς Θε­ὸν πί­στιν κα­θα­ρί­ζον­ται αἱ ἁ­μαρ­τί­αι· μὲ τὸν φό­βον δὲ τοῦ Κυ­ρί­ου ὡς ὅ­πλον πνευ­μα­τι­κὸν ὁ κα­θέ­νας ἀ­πο­φε­ύ­γει τὸ κα­κόν. 28 Ὁ νοῦς τῶν δι­καί­ων σκέ­πτε­ται καὶ με­λε­τᾷ τὰ πει­στι­κὰ ἐ­πι­χει­ρή­μα­τα τῆς ἀ­λη­θεί­ας οὕ­τως, ὥ­στε, ὅ­ταν θὰ ὁ­μι­λή­σουν, νὰ γί­νουν πι­στευ­τοί· τὸ στό­μα ὅ­μως τῶν ἀ­σε­βῶν δί­δει ἀ­παν­τή­σεις σα­θρὰς καὶ ἀ­ξι­ο­κα­τα­φρο­νή­τους. 28α Ὁ τρό­πος ἀ­να­στρο­φῆς τῶν ἐ­να­ρέ­των ἀν­θρώ­πων εἶ­ναι εὐ­ά­ρε­στος εἰς τὸν Κύ­ριον, μὲ τὴν κα­λὴν δὲ συμ­πε­ρι­φο­ράν των καὶ οἱ ἐ­χθροὶ γί­νον­ται φί­λοι. 29 Ὁ Θε­ὸς ἀ­πο­μα­κρύ­νε­ται ἀ­πὸ τοὺς ἀ­σε­βεῖς καὶ δὲν ἀ­κο­ύ­ει τὰς προ­σευ­χάς των, ἀ­κο­ύ­ει ὅ­μως τὰς προ­σευ­χὰς καὶ δέ­χε­ται τὰ τα­ξί­μα­τα τῶν δι­καί­ων. 29α Εἶ­ναι προ­τι­μό­τε­ρα τὰ ὀ­λί­γα ποὺ συγ­κεν­τρώ­νεις, ὅ­ταν αὐ­τὰ ἀ­πο­κτῶν­ται μὲ δι­και­ο­σύ­νην, πα­ρὰ τὰ πολ­λὰ γεν­νή­μα­τα καὶ εἰ­σο­δή­μα­τα, τὰ ὁ­ποῖ­α κερ­δί­ζον­ται μὲ ἀ­δι­κί­αν καὶ πα­ρα­νο­μί­αν. 29β Ὁ νοῦς καὶ ἡ καρ­δί­α τοῦ ἀν­θρώ­που πρέ­πει να σκέ­πτων­ται καὶ νὰ ἐ­πι­θυ­μοῦν τὰ ὀρ­θὰ καὶ τὰ δί­και­α, διὰ νὰ εὐ­ο­δω­θοῦν αἱ ἐ­νέρ­γειαι καὶ τὰ δι­α­βή­μα­τα του ἀ­πὸ τὸν Θε­όν. 30 Ὅ­ταν τὸ μά­τι βλέ­πῃ τὰ ὡ­ραῖ­α καὶ θαυ­μα­στὰ ἔρ­γα τῆς δη­μι­ουρ­γί­ας καὶ εἶ­ναι σε­μνὸν καὶ κό­σμιον, τό­τε προ­κα­λεῖ εὐ­φρο­σύ­νην εἰς τὴν καρ­δί­αν, ἡ φή­μη δὲ ἡ κα­λὴ καὶ ἡ ἐ­κτί­μη­σις τῶν ἀν­θρώ­πων διὰ τὴν ἀ­ρε­τὴν τοῦ δι­καί­ου, αὐ­τὴ λι­παί­νει τὰ κόκ­κα­λά του ἀ­πὸ τὴν εὐ­χα­ρί­στη­σιν, τὴν ὁ­ποί­αν οὗ­τος αἰ­σθά­νε­ται. 31 Ὅ­ποι­ος δι­ώ­χνει μα­κριὰ ἀ­πὸ τὸν ἑ­αυ­τόν του τὴν ἐκ τοῦ θεί­ου νό­μου παι­δα­γω­γί­αν, μι­σεῖ τὸν ἑ­αυ­τόν του, ἐ­νῷ ἐ­κεῖ­νος ποὺ ἐ­φαρ­μό­ζει τοὺς συμ­φώ­νους πρὸς τὰς θεί­ας ἐν­το­λὰς ἐ­λέγ­χους, ἀ­γα­πᾷ τὴν ψυ­χήν του καὶ θὰ σώ­σῃ αὐ­τήν. 32 Ὅ­που ὑ­πάρ­χει ὁ φό­βος τοῦ Θε­οῦ, ἐ­κεῖ ὑ­πάρ­χει καὶ ἡ ἀ­λη­θι­νὴ παι­δα­γω­γί­α καὶ μόρ­φω­σις τοῦ χα­ρα­κτῆ­ρος καὶ ἡ ἐξ αὐ­τῶν ἐ­πα­κο­λου­θο­ύ­σα ἀ­λη­θι­νὴ σο­φί­α. Ἔ­τσι ἤ­δη ἀ­πὸ τὴν ζω­ὴν αὐ­τὴν θὰ ἀρ­χί­σῃ ὁ κά­το­χός της νὰ δο­ξά­ζε­ται καὶ νὰ ἀ­πο­λαμ­βά­νῃ τὴν δι­καί­αν ἀν­τα­μοι­βὴν καὶ τι­μήν. ΙϚ´[16]  5 Ἐ­νώ­πιον τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι ἀ­κά­θαρ­τος καὶ σι­χα­με­ρὸς κά­θε οἰ­η­μα­τί­ας καὶ ὑ­ψη­λό­φρων ἄν­θρω­πος, ποὺ φαν­τά­ζε­ται καὶ φρο­νεῖ με­γά­λα διὰ τὸν ἑ­αυ­τόν του. Δὲν πρό­κει­ται δὲ νὰ θε­ω­ρη­θῇ ἀ­θῶ­ος καὶ νὰ μεί­νῃ ἀ­τι­μώ­ρη­τος ἐ­κεῖ­νος, ὁ ὁ­ποῖ­ος συμ­φω­νεῖ διὰ χει­ρα­ψί­ας διὰ τὴν δι­ά­πρα­ξιν τοῦ κα­κοῦ, δι­ό­τι ἐ­νερ­γεῖ ἐ­σκεμ­μέ­νως. 7 Βά­σις καὶ ἀρ­χὴ τῆς ἐ­να­ρέ­του ζω­ῆς εἶ­ναι ἡ τι­μι­ό­της καὶ ἡ δι­και­ο­σύ­νη. Αἱ ἀ­ρε­ταὶ δὲ αὐ­ταὶ εἶ­ναι πε­ρισ­σό­τε­ρον εὐ­ά­ρε­στοι εἰς τὸν Θε­ὸν ἀ­πὸ τὰς προ­σφο­ρὰς πολ­λῶν καὶ με­γά­λων θυ­σι­ῶν. 8 Ὅ­ποι­ος ἀ­να­ζη­τεῖ καὶ προ­σπα­θεῖ νὰ εὕ­ρῃ τὸν Κύ­ριον, θὰ ἀ­ξι­ω­θῇ νὰ γνω­ρί­σῃ τὸ θεῖ­ον θέ­λη­μα καὶ τὴν ἀ­ρε­τήν. Ὅ­σοι δὲ εἰ­λι­κρι­νῶς ζη­τοῦν νὰ εὔ­ρουν τὸν Θε­όν, αὐ­τοὶ θὰ ἀ­πο­λα­ύ­σουν τὸ μέ­γα δῶ­ρον τῆς εἰ­ρή­νης. 9 Ὅ­λα τὰ ἔρ­γα τοῦ Θε­οῦ γί­νον­ται κα­τὰ λό­γον δι­και­ο­σύ­νης, καί­τοι ἡ­μεῖς πολ­λὲς φο­ρὲς δὲν ἠμ­πο­ροῦ­μεν νὰ γνω­ρί­σω­μεν τὸν λό­γον αὐ­τόν. Ὁ ἀ­σε­βὴς δέ, ποὺ μέ­νει ἀ­τι­μώ­ρη­τος, δὲν θὰ ξε­φύ­γῃ, ἀλ­λὰ φυ­λάσ­σε­ται εἰς ἡ­μέ­ραν κα­κὴν καὶ ὀ­λε­θρί­αν δι’ αὐ­τόν, τὴν ὁ­ποί­αν ἔ­χει ὁ­ρί­σει ὁ Θε­ὸς ἐν τῇ δι­και­ο­σύ­νῃ του.