ΤΑ Α­ΓΙ­Ο­ΓΡΑ­ΦΙ­ΚΑ Α­ΝΑ­ΓΝΩ­ΣΜΑ­ΤΑ ΤΗΣ Η­ΜΕ­ΡΑΣ Πέμ­πτη, 14 Α­πρι­λί­ου 2022

 

ΤΑ Α­ΓΙ­Ο­ΓΡΑ­ΦΙ­ΚΑ Α­ΝΑ­ΓΝΩ­ΣΜΑ­ΤΑ ΤΗΣ Η­ΜΕ­ΡΑΣ

Πέμ­πτη, 14 Α­πρι­λί­ου 2022

 

Πέμ­πτη πρὸ τῶν Βα­ΐ­ων. Ἀ­ρι­στάρ­χου, Πο­ύ­δη καὶ Τρο­φί­μου ἐκ τῶν 70. Θω­μα­ΐ­δος μάρ­τυ­ρος, Δη­μη­τρί­ου νε­ο­μάρτ. τοῦ ἐν Τρι­πό­λει (†1803).

 

Η­ΣΑ­Ϊ­ΑΣ ΞΕ´[65] 8 - 16

⁸ Οὕ­τως λέ­γει Κύ­ριος· ὃν τρό­πον εὑ­ρε­θή­σε­ται ὁ ρὼξ ἐν τῷ βό­τρυ­ϊ καὶ ἐ­ροῦ­σι· μὴ λυ­μή­νῃ αὐ­τόν, ὅ­τι εὐ­λο­γί­α ἐ­στὶν ἐν αὐ­τῷ, οὕ­τως ποι­ή­σω ἕ­νε­κεν τοῦ δου­λε­ύ­ον­τός μοι, το­ύ­του ἕ­νε­κεν οὐ μὴ ἀ­πο­λέ­σω πάν­τας.  ⁹ καὶ ἐ­ξά­ξω τὸ ἐξ ᾿Ι­α­κὼβ σπέρ­μα καὶ τὸ ἐξ ᾿Ι­ο­ύ­δα, καὶ κλη­ρο­νο­μή­σει τὸ ὄ­ρος τὸ ἅ­γι­όν μου, καὶ κλη­ρο­νο­μή­σου­σιν οἱ ἐ­κλε­κτοί μου καὶ οἱ δοῦ­λοί μου καὶ κα­τοι­κή­σου­σιν ἐ­κεῖ.  ¹⁰ καὶ ἔ­σον­ται ἐν τῷ δρυ­μῷ ἐ­πα­ύ­λεις ποι­μνί­ων καὶ φά­ραγξ ᾿Α­χὼρ εἰς ἀ­νά­παυ­σιν βου­κο­λί­ων τῷ λα­ῷ μου, οἳ ἐ­ζή­τη­σάν με.  ¹¹ ὑ­μεῖς δὲ οἱ ἐγ­κα­τα­λι­πόν­τες με καὶ ἐ­πι­λαν­θα­νό­με­νοι τὸ ὄ­ρος τὸ ἅ­γι­όν μου καὶ ἑ­τοι­μά­ζον­τες τῷ δαι­μο­νί­ῳ τρά­πε­ζαν καὶ πλη­ροῦν­τες τῇ τύ­χῃ κέ­ρα­σμα,  ¹² ἐ­γὼ πα­ρα­δώ­σω ὑ­μᾶς εἰς μά­χαι­ραν, πάν­τες ἐν σφα­γῇ πε­σεῖ­σθε· ὅ­τι ἐ­λά­λη­σα ὑ­μᾶς, καὶ οὐχ ὑ­πη­κο­ύ­σα­τε, ἐ­λά­λη­σα καὶ πα­ρη­κο­ύ­σα­τε καὶ ἐ­ποι­ή­σα­τε τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­ναν­τί­ον ἐ­μοῦ καὶ ἃ οὐκ ἐ­βου­λό­μην, ἐ­ξε­λέ­ξα­σθε. -  ¹³ Διὰ τοῦ­το τά­δε λέ­γει Κύ­ριος· ἰ­δοὺ οἱ δου­λε­ύ­σαν­τές μοι φά­γον­ται, ὑ­μεῖς δὲ πει­νά­σε­τε. ἰ­δοὺ οἱ δου­λε­ύ­ον­τές μοι πί­ον­ται, ὑ­μεῖς δὲ δι­ψή­σε­τε· ἰ­δοὺ οἱ δου­λε­ύ­ον­τές μοι εὐ­φραν­θή­σον­ται, ὑ­μεῖς δὲ αἰ­σχυν­θή­σε­σθε·   ¹⁴ ἰ­δοὺ οἱ δου­λε­ύ­ον­τές μοι ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ἐν εὐ­φρο­σύ­νῃ, ὑ­μεῖς δὲ κε­κρά­ξε­σθε διὰ τὸν πό­νον τῆς καρ­δί­ας ὑ­μῶν καὶ ἀ­πὸ συν­τρι­βῆς πνε­ύ­μα­τος ὑ­μῶν ὀ­λο­λύ­ξε­τε.  ¹⁵ κα­τα­λε­ί­ψε­τε γὰρ τὸ ὄ­νο­μα ὑ­μῶν εἰς πλη­σμο­νὴν τοῖς ἐ­κλε­κτοῖς μου, ὑ­μᾶς δὲ ἀ­νε­λεῖ Κύ­ριος· τοῖς δὲ δου­λε­ύ­ου­σί μοι κλη­θή­σε­ται ὄ­νο­μα και­νόν,  ¹⁶ ὃ εὐ­λο­γη­θή­σε­ται ἐ­πὶ τῆς γῆς· εὐ­λο­γή­σου­σι γὰρ τὸν Θε­ὸν τὸν ἀ­λη­θι­νόν, καὶ οἱ ὀ­μνύ­ον­τες ἐ­πὶ τῆς γῆς ὁ­μοῦν­ται τὸν Θε­ὸν τὸν ἀ­λη­θι­νόν· ἐ­πι­λή­σον­ται γὰρ τὴν θλῖ­ψιν αὐ­τῶν τὴν πρώ­την, καὶ οὐκ ἀ­να­βή­σε­ται αὐ­τῶν ἐ­πὶ τὴν καρ­δί­αν.

 ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν. ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

 ⁸ Οὕ­τω λέ­γει ὁ Κύ­ριος: Ὅ­πως ὅ­ταν εὑ­ρε­θῇ ὥ­ρι­μος ρώ­γα εἰς τὴν σά­πιαν στα­φυ­λήν, θὰ εἴ­πουν οἱ τρυ­γῶν­τες· μὴ τὴν κα­τα­στρέ­ψῃς, δι­ό­τι ὑ­πάρ­χει εὐ­λο­γί­α εἰς αὐ­τήν, οὕ­τω θὰ κά­μω καὶ ἐ­γὼ ἕ­νε­κεν ἐ­κε­ί­νου, ὁ ὁ­ποῖ­ος ὑ­πα­κού­ει καὶ δου­λεύ­ει εἰς Ἐ­μέ· διὰ τοὺς ὀ­λί­γους αὐ­τοὺς δὲν θὰ κα­τα­στρέ­ψω ὅ­λους ἀ­νε­ξαι­ρέ­τως τοὺς Ἰ­ου­δα­ί­ους.  ⁹ Καὶ θὰ ἐ­ξα­γά­γω ἐκ τοῦ κα­τα­λε­ίμ­μα­τος τού­του τοὺς ἐξ Ἰ­α­κὼβ ἀ­πο­γό­νους καὶ ἐκ τῆς φυ­λῆς τοῦ Ἰ­ού­δα πνευ­μα­τι­κὸν σπέρ­μα, καὶ θὰ κλη­ρο­νο­μή­σουν τὸ ὄ­ρος τὸ ἅ­γι­όν μου, τὴν νέ­αν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, καὶ θὰ λά­βουν αὐ­τὴν ὡς κλη­ρο­νο­μί­αν οἱ ἐ­κλε­κτοί μου καὶ οἱ δοῦ­λοι μου καὶ θὰ κα­τοι­κή­σουν ἐ­κεῖ.  ¹⁰ Καὶ θὰ εἶ­ναι μέ­σα εἰς τὸ πυ­κνὸν δά­σος κα­ταυ­λι­σμοὶ ποι­μνί­ων, καὶ ἡ κα­τη­ρα­μέ­νη φά­ραγξ τοῦ Ἀ­χὼρ θὰ εὐ­λο­γη­θῇ καὶ θὰ με­τα­βλη­θῇ εἰς ἀ­να­παυ­τι­κὸν ἐν­δι­α­ί­τη­μα κο­πα­δί­ων βο­ῶν διὰ τὸν λα­όν μου, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἐ­ζή­τη­σαν καὶ κα­τέ­φυ­γαν εἰς Ἐ­μὲ καὶ οὐ­χὶ εἰς τὰ εἴ­δω­λα.  ¹¹ Σεῖς δέ, οἱ ὁ­ποῖ­οι μὲ ἐγ­κα­τε­λε­ί­ψα­τε καὶ ἐ­λη­σμο­νή­σα­τε ὁ­λο­τε­λῶς τὸ ἅ­γι­όν μου ὄ­ρος, πα­ρα­συρ­θέν­τες εἰς εἰ­δω­λο­λα­τρί­αν, μὲ τὸ νὰ ἐ­τοι­μά­ζε­τε τρά­πε­ζαν εἰ­δω­λο­θύ­των εἰς τὸν δα­ί­μο­να καὶ νὰ γε­μί­ζε­τε τὸ πο­τή­ριον πρὸς σπον­δὴν εἰς τὴν Τύ­χην, θὰ τι­μω­ρη­θῆ­τε.  ¹² Ἐ­γὼ θὰ σᾶς πα­ρα­δώ­σω εἰς μά­χαι­ραν ἐ­χθρῶν ὅ­λοι θὰ πέ­ση­τε διὰ σφα­γῆς· δι­ό­τι σᾶς ἐ­κά­λε­σα καὶ δὲν ὑ­πη­κού­σα­τε, ὡ­μί­λη­σα πρὸς σᾶς καὶ πα­ρη­κού­σα­τε καὶ δι­ε­πρά­ξα­τε τὸ κα­κὸν ἐ­νώ­πι­όν μου προ­κλη­τι­κῶς, καὶ ὅ­σα Ἐ­γὼ δὲν ἤ­θε­λον, αὐ­τὰ σεῖς προ­ε­τι­μή­σα­τε καὶ ἐ­ξε­λέ­ξα­τε.  ¹³ Ἐ­πει­δὴ λοι­πὸν προ­ε­τι­μή­σα­τε ἀν­τὶ τοῦ θε­λή­μα­τός μου τὸ πο­νη­ρόν, δι’ αὐ­τὸ καὶ ὁ Κύ­ριος λέ­γει ταῦ­τα: Ἰ­δοὺ ἐ­κεῖ­νοι, οἱ ὁ­ποῖ­οι μοῦ εἶ­ναι πι­στοὶ δοῦ­λοι, θὰ φά­γουν τὰ ἀ­γα­θά μου, σεῖς ὅ­μως θὰ πει­νά­σε­τε.Ἰ­δοὺ οἱ πι­στοί μου δοῦ­λοι θὰ πί­ουν καὶ θὰ χορ­τά­σουν τὴν δί­ψαν των, σεῖς ὅ­μως θὰ δι­ψά­σε­τε.Ἰ­δοὺ οἱ δοῦ­λοι μου θὰ εὐ­φραν­θοῦν, ἐ­νῷ σεῖς θὰ ἐν­τρο­πι­α­σθῆ­τε.  ¹⁴ Ἰ­δοὺ οἱ δοῦ­λοι μου θὰ δο­κι­μά­σουν με­γά­λην ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην, σεῖς ὅ­μως θὰ φω­νά­ξε­τε δυ­να­τὰ ἕ­νε­κα τοῦ πό­νου τῆς καρ­δί­ας σας καὶ ἀ­πὸ τὴν συν­τρι­βὴν τοῦ πνεύ­μα­τός σας θὰ ὀ­λο­λύ­ξε­τε.  ¹⁵ Θὰ συν­τρι­βῆ­τε, δι­ό­τι θὰ ἀ­φή­σε­τε ἔ­τσι τὸ ὄ­νο­μά σας, ὥ­στε νὰ προ­κα­λῇ τὴν ἀ­πο­στρο­φὴν καὶ ἀ­η­δί­αν εἰς τοὺς ἐ­κλε­κτούς μου· σᾶς δὲ θὰ ἐ­ξον­τώ­σῃ καὶ θὰ ἐ­ξα­φα­νί­σῃ ὁ Κύ­ριος· ἀν­τι­θέ­τως εἰς τοὺς δου­λεύ­ον­τας εἰς Ἐ­μὲ θὰ δο­θῇ ὄ­νο­μα νέ­ον, δη­λοῦν καὶ τὰς πολ­λὰς ἐ­π' αὐ­τοὺς εὐ­λο­γί­ας μου·  ¹⁶ τὸ ὁ­ποῖ­ον ὄ­νο­μα θὰ εὐ­λο­γη­θῇ ὑ­πὸ τοῦ Θε­οῦ καὶ θὰ ἐ­παι­νε­θῇ ὑ­πὸ τῶν ἀν­θρώ­πων ἐ­πὶ τῆς γῆς.Δι­ό­τι τώ­ρα θὰ εὐ­λο­γοῦν τὸν Θε­ὸν τὸν ἀ­λη­θι­νόν, καὶ οἱ εὑ­ρι­σκό­με­νοι εἰς τὴν ἀ­νάγ­κην νὰ ὁρ­κι­σθοῦν, θὰ ὁρ­κί­ζων­ται εἰς τὸν Θε­ὸν τὸν ἀ­λη­θι­νόν.Αὐ­τὸν καὶ μό­νον θὰ ἀ­να­γνω­ρί­ζουν καὶ θὰ ὁ­μο­λο­γοῦν ὡς Θε­όν των.Δι­ό­τι θὰ λη­σμο­νή­σουν τὴν θλῖ­ψιν καὶ τα­λαι­πω­ρί­αν των τὴν προ­η­γου­μέ­νην, καὶ δὲν θὰ ἐ­πα­νέλ­θῃ πλέ­ον αὕ­τη εἰς τὴν ἀ­νά­μνη­σίν των διὰ νὰ θλί­βῃ τὴν καρ­δί­αν των.

 

ΓΕ­ΝΕ­ΣΙΣ ΜϚ´[46]  1 - 7

¹ Α­ΠΑ­ΡΑΣ δὲ ᾿Ισ­ρα­ήλ, αὐ­τὸς καὶ πάν­τα τὰ αὐ­τοῦ, ἦλ­θεν ἐ­πὶ τὸ φρέ­αρ τοῦ ὅρ­κου καὶ ἔ­θυ­σε θυ­σί­αν τῷ Θε­ῷ τοῦ πα­τρὸς αὐ­τοῦ ᾿Ι­σα­άκ.  ² εἶ­πε δὲ ὁ Θε­ὸς τῷ ᾿Ισ­ρα­ὴλ ἐν ὁ­ρά­μα­τι τῆς νυ­κτός, εἰ­πών· ᾿Ι­α­κώβ, ᾿Ι­α­κώβ, ὁ δὲ εἶ­πε· τί ἐ­στιν;  ³ ὁ δὲ λέ­γει αὐ­τῷ· ἐ­γώ εἰ­μι ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων σου· μὴ φο­βοῦ κα­τα­βῆ­ναι εἰς Αἴ­γυ­πτον· εἰς γὰρ ἔ­θνος μέ­γα ποι­ή­σω σε ἐ­κεῖ,  ⁴ καὶ ἐ­γὼ κα­τα­βή­σο­μαι με­τὰ σοῦ εἰς Αἴ­γυ­πτον, καὶ ἐ­γὼ ἀ­να­βι­βά­σω σε εἰς τέ­λος, καὶ ᾿Ι­ω­σὴφ ἐ­πι­βα­λεῖ τὰς χεῖ­ρας αὐ­τοῦ ἐ­πὶ τοὺς ὀ­φθαλ­μο­ύς σου.  ⁵ ἀ­νέ­στη δὲ ᾿Ι­α­κὼβ ἀ­πὸ τοῦ φρέ­α­τος τοῦ ὅρ­κου, καὶ ἀ­νέ­λα­βον οἱ υἱ­οὶ ᾿Ισ­ρα­ὴλ τὸν πα­τέ­ρα αὐ­τῶν καὶ τὴν ἀ­πο­σκευ­ὴν καὶ τὰς γυ­ναῖ­κας αὐ­τῶν ἐ­πὶ τὰς ἁ­μά­ξας ἃς ἀ­πέ­στει­λεν ᾿Ι­ω­σὴφ ἆ­ραι αὐ­τόν,  ⁶ καὶ ἀ­να­λα­βόν­τες τὰ ὑ­πάρ­χον­τα αὐ­τῶν καὶ πᾶ­σαν τὴν κτῆ­σιν, ἣν ἐ­κτή­σαν­το ἐν γῇ Χα­να­άν, εἰ­σῆλ­θον εἰς Αἴ­γυ­πτον, ᾿Ι­α­κὼβ καὶ πᾶν τὸ σπέρ­μα αὐ­τοῦ μετ᾿ αὐ­τοῦ,  ⁷ υἱ­οὶ καὶ υἱ­οὶ τῶν υἱ­ῶν αὐ­τοῦ μετ᾿ αὐ­τοῦ, θυ­γα­τέ­ρες καὶ θυ­γα­τέ­ρες τῶν θυ­γα­τέ­ρων αὐ­τοῦ· καὶ πᾶν τὸ σπέρ­μα αὐ­τοῦ ἤ­γα­γεν εἰς Αἴ­γυ­πτον.

ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν. ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

 

¹ Ο Ἰσ­ρα­ὴλ χω­ρὶς ἀ­να­βο­λὴν καὶ χρο­νο­τρι­βὴν ἐ­ξε­κί­νη­σε μὲ ὅ­λην τὴν κι­νη­τὴν πε­ρι­ου­σί­αν του καὶ μὲ ὅ­λους, ὅ­σοι ἔ­με­ναν μα­ζί του προ­κει­μέ­νου δὲ νὰ κα­τε­βῇ εἰς τὴν Αἴ­γυ­πτον, ἦλ­θεν εἰς τὸ πη­γά­δι τοῦ Ὅρ­κου (τὴν Βηρ­σα­βε­ὲ) καὶ ἐ­πρό­σφε­ρε θυ­σί­ες εὐ­χα­ρι­στί­ας, εὐ­γνω­μο­σύ­νης καὶ ἱ­κε­σί­ας πρὸς τὸν Θε­ὸν τοῦ πα­τέ­ρα του Ἰ­σα­άκ.  ² Καὶ ἐ­πει­δὴ πρῶ­τος ὁ Ἰσ­ρα­ὴλ ἔ­δει­ξε τὴν εὐ­λά­βειάν του μὲ τὶς θυ­σί­ες, ἀ­κο­λο­ύ­θη­σε ἀ­μέ­σως καὶ ἡ θε­ί­α βο­ή­θεια. Ὁ Κύ­ριος τοῦ πα­ρου­σιά­σθη κα­τὰ τὴν νύ­κτα μὲ ὀ­πτα­σί­αν καὶ τοῦ εἶ­πεν· «Ἰ­α­κὼβ· Ἰ­α­κώβ»· αὐ­τὸς δὲ ἀ­πάν­τη­σε· «ὁ­ρί­στε, ἐ­δῶ εἶ­μαι, τί εἶ­ναι;­»  ³ Καὶ ὁ Θε­ὸς συ­νέ­χι­σεν: «Ἐ­γὼ εἶ­μαι ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων σου ὁ Θε­ὸς ποὺ ἐ­προ­στά­τευ­σεν εἰς ὅ­λην των τὴν ζω­ὴν τὸν πα­τέ­ρα σου Ἰ­σα­ὰκ καὶ τὸν πάπ­πον σου Ἀ­βρα­ὰμ· ὁ Θε­ὸς ποὺ τη­ρεῖ πάν­το­τε τὶς ὑ­πο­σχέ­σεις του. Μὴ φο­βη­θῇς νὰ κα­τέ­βης εἰς τὴν Αἴ­γυ­πτον. Δι­ό­τι ἐ­γὼ θὰ αὐ­ξή­σω τοὺς ἀ­πο­γό­νους σου καὶ θὰ τοὺς κα­τα­στή­σω ἐ­κεῖ ἔ­θνος με­γά­λο.  ⁴ Καὶ ἐ­γὼ θὰ κα­τε­βῶ μα­ζί σου εἰς τὴν Αἴ­γυ­πτον καὶ θὰ μὲ ἔ­χῃς πάν­το­τε κον­τά σου. Καὶ ἐ­γὼ πά­λιν θὰ ἀ­νε­βά­σω τε­λι­κῶς τοὺς ἀ­πο­γό­νους σου κα­τὰ τὸν πρέ­πον­τα και­ρὸν εἰς τὴν Χα­να­ὰν καὶ ὁ Ἰ­ω­σήφ, τὸ ἀ­γα­πη­μέ­νον σου παι­δί, θὰ σοῦ κλε­ί­σῃ τὰ μά­τια μὲ τὰ χέ­ρια του τὴν ὥ­ραν ποὺ θὰ ξε­ψυ­χᾷς.  ⁵ Ὁ Ἰ­α­κὼβ με­τὰ τὶς ὑ­πο­σχέ­σεις τοῦ Θε­οῦ ἐ­ση­κώ­θη ἐ­νι­σχυ­μέ­νος καὶ χα­ρο­ύ­με­νος διὰ νὰ ἀ­να­χω­ρή­σῃ ἀ­πὸ τὸ πη­γά­δι τοῦ Ὅρ­κου· καὶ οἱ υἱ­οὶ τοῦ Ἰσ­ρα­ὴλ ἐ­πῆ­ραν καὶ ἀ­νέ­βα­σαν τὸν πα­τέ­ρα, τὰ παι­διὰ καὶ τὶς γυ­ναῖ­κες των εἰς τὰ ἁ­μά­ξια, ποὺ εἶ­χεν ἀ­πο­στε­ί­λει ὁ Ἰ­ω­σὴφ ἀ­πὸ τὴν Αἴ­γυ­πτον διὰ νὰ τὸν πα­ρα­λά­βουν.  ⁶ Καὶ ἀ­φοῦ πα­ρέ­λα­βαν ὅ­λα τὰ κο­πά­δια καὶ ὅ­λην τὴν κι­νη­τὴν πε­ρι­ου­σί­αν, ποὺ ἀ­πέ­κτη­σαν εἰς τὴν χώ­ραν τῆς Χα­να­άν, ἦλ­θαν εἰς τὴν Αἴ­γυ­πτον. ἐμ­πῆ­καν δὲ εἰς τὴν Αἴ­γυ­πτον ὁ Ἰ­α­κὼβ καὶ μα­ζὶ μὲ αὐ­τὸν ὅ­λοι οἱ ἀ­πό­γο­νοί του·  ⁷ δη­λα­δή οἱ υἱ­οὶ καὶ οἰ ἐγ­γο­νοί του, οἱ θυ­γα­τέ­ρες καὶ οἰ ἐγ­γο­νές του· ὅ­λους γε­νι­κῶς τοὺς ἀ­μέ­σους ἀ­πο­γό­νους του ὁ Ἰ­α­κὼβ τοὺς ἔ­φε­ρε μα­ζί του εἰς τὴν Αἴ­γυ­πτον.

 

ΠΑ­ΡΟΙ­ΜΙΑΙ ΣΟ­ΛΟ­ΜΩΝ­ΤΟΣ ΚΓ´[23] 15 – 38, ΚΔ´[24]  1 - 5

¹⁵ υἱέ, ἐ­ὰν σο­φὴ γέ­νη­ταί σου ἡ καρ­δί­α, εὐ­φρα­νεῖς καὶ τὴν ἐ­μὴν καρ­δί­αν,  ¹⁶ καὶ ἐν­δι­α­τρί­ψει λό­γοις τὰ σὰ χε­ί­λη πρὸς τὰ ἐ­μὰ χε­ί­λη, ἐ­ὰν ὀρ­θὰ ὦ­σι.  ¹⁷ μὴ ζη­λο­ύ­τω ἡ καρ­δί­α σου ἁ­μαρ­τω­λο­ύς, ἀλ­λὰ ἐν φό­βῳ Κυ­ρί­ου ἴ­σθι ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν·  ¹⁸ ἐ­ὰν γὰρ τη­ρή­σῃς αὐ­τά, ἔ­σται σοι ἔκ­γο­να, ἡ δὲ ἐλ­πίς σου οὐκ ἀ­πο­στή­σε­ται.  ¹⁹ ἄ­κου­ε, υἱέ, καὶ σο­φὸς γί­νου, καὶ κα­τε­ύ­θυ­νε ἐν­νο­ί­ας σῆς καρ­δί­ας·  ²⁰ μὴ ἴ­σθι οἰ­νο­πό­της, μη­δὲ ἐ­κτε­ί­νου συμ­βου­λαῖς κρε­ῶν τε ἀ­γο­ρα­σμοῖς·  ²¹ πᾶς γὰρ μέ­θυ­σος καὶ πορ­νο­κό­πος πτω­χε­ύ­σει, καὶ ἐν­δύ­σε­ται δι­ερ­ρηγ­μέ­να καὶ ρα­κώ­δη πᾶς ὑ­πνώ­δης.  ²² ἄ­κου­ε, υἱέ, πα­τρὸς τοῦ γεν­νή­σαν­τός σε καὶ μὴ κα­τα­φρό­νει ὅ­τι γε­γή­ρα­κέ σου ἡ μή­τηρ.  ²³ ἀ­λή­θειαν κτῆ­σαι καὶ μὴ ἀ­πώ­σῃ σο­φί­αν καὶ παι­δε­ί­αν καὶ σύ­νε­σιν.  ²⁴ κα­λῶς ἐ­κτρέ­φει πα­τὴρ δί­και­ος, ἐ­πὶ δὲ υἱ­ῷ σο­φῷ εὐ­φρα­ί­νε­ται ἡ ψυ­χὴ αὐ­τοῦ.  ²⁵ εὐ­φραι­νέ­σθω ὁ πα­τὴρ καὶ ἡ μή­τηρ ἐ­πὶ σοί, καὶ χαι­ρέ­τω ἡ τε­κοῦ­σά σε.  ²⁶ δός μοι, υἱέ, σὴν καρ­δί­αν, οἱ δὲ σοὶ ὀ­φθαλ­μοὶ ἐ­μὰς ὁ­δοὺς τη­ρε­ί­τω­σαν·  ²⁷ πί­θος γὰρ τε­τρη­μέ­νος ἐ­στὶν ἀλ­λό­τριος οἶ­κος, καὶ φρέ­αρ στε­νὸν ἀλ­λό­τριον·  ²⁸ οὗ­τος γὰρ συν­τό­μως ἀ­πο­λεῖ­ται, καὶ πᾶς πα­ρά­νο­μος ἀ­να­λω­θή­σε­ται.  ²⁹ τί­νι οὐ­αί; τί­νι θό­ρυ­βος; τί­νι κρί­σεις; τί­νι δὲ ἀ­η­δί­αι καὶ λέ­σχαι; τί­νι συν­τρίμ­μα­τα δι­α­κε­νῆς; τί­νος πε­λιδ­νοὶ οἱ ὀ­φθαλ­μοί;  ³⁰ οὐ τῶν ἐγ­χρο­νι­ζόν­των ἐν οἴ­νοις; οὐ τῶν ἰ­χνευ­όν­των ποῦ πό­τοι γί­νον­ται;  ³¹ μὴ με­θύ­σκε­σθε ἐν οἴ­νοις, ἀλ­λὰ ὁ­μι­λεῖ­τε ἀν­θρώ­ποις δι­κα­ί­οις καὶ ὁ­μι­λεῖ­τε ἐν πε­ρι­πά­τοις· ἐ­ὰν γὰρ εἰς τὰς φι­ά­λας καὶ τὰ πο­τή­ρια δῷς τοὺς ὀ­φθαλ­μο­ύς σου, ὕ­στε­ρον πε­ρι­πα­τή­σεις γυ­μνό­τε­ρος ὑ­πέ­ρου.  ³² τὸ δὲ ἔ­σχα­τον ὥ­σπερ ὑ­πὸ ὄ­φε­ως πε­πλη­γὼς ἐ­κτε­ί­νε­ται, καὶ ὥ­σπερ ὑ­πὸ κε­ρά­στου δι­α­χεῖ­ται αὐ­τῷ ὁ ἰ­ός.  ³³ οἱ ὀ­φθαλ­μοί σου ὅ­ταν ἴ­δω­σιν ἀλ­λο­τρί­αν, τὸ στό­μα σου τό­τε λα­λή­σει σκο­λιά,  ³⁴ καὶ κα­τα­κε­ί­σῃ ὥ­σπερ ἐν καρ­δί­ᾳ θα­λάσ­σης καὶ ὥ­σπερ κυ­βερ­νή­της ἐν πολ­λῷ κλύ­δω­νι.  ³⁵ ἐ­ρεῖς δέ· τύ­πτου­σί με καὶ οὐκ ἐ­πό­νε­σα, καὶ ἐ­νέ­παι­ξάν μοι, ἐ­γὼ δὲ οὐκ ᾔ­δειν· πό­τε ὄρ­θρος ἔ­σται, ἵ­να ἐλ­θὼν ζη­τή­σω μεθ᾿ ὧν συ­νε­λε­ύ­σο­μαι;
ΚΔ´[24]  ¹ ΥΙ­Ε, μὴ ζη­λώ­σῃς κα­κοὺς ἄν­δρας μη­δὲ ἐ­πι­θυ­μή­σῃς εἶ­ναι μετ᾿ αὐ­τῶν·  ² ψευ­δῆ γὰρ με­λε­τᾷ ἡ καρ­δί­α αὐ­τῶν, καὶ πό­νους τὰ χε­ί­λη αὐ­τῶν λα­λεῖ.  ³ με­τὰ σο­φί­ας οἰ­κο­δο­μεῖ­ται οἶ­κος καὶ με­τὰ συ­νέ­σε­ως ἀ­νορ­θοῦ­ται.  ⁴ με­τὰ αἰ­σθή­σε­ως ἐμ­πί­πλαν­ται τα­μι­εῖ­α ἐκ παν­τὸς πλο­ύ­του τι­μί­ου καὶ κα­λοῦ.  ⁵ κρε­ίσ­σων σο­φὸς ἰ­σχυ­ροῦ καὶ ἀ­νὴρ φρό­νη­σιν ἔ­χων γε­ωρ­γί­ου με­γά­λου.

 ΕΡ­ΜΗ­ΝΕΙΑ (Π.Ν. ΤΡΕΜ­ΠΕ­ΛΑ)

 ¹⁵ Παι­δί μου, ἐ­ὰν προ­σκολ­λη­θῇ ἡ καρ­δί­α σου εἰς τὴν ἀ­λη­θῆ σο­φί­αν καὶ γί­νῃς καὶ εἰς τὴν ὅ­λην συμ­πε­ρι­φο­ράν σου σώ­φρων καὶ ἐ­νά­ρε­τος, θὰ χα­ρο­ποι­ή­σῃς καὶ τὴν καρ­δί­αν ἐ­μοῦ τοῦ πα­τέ­ρα σου· ¹⁶ καὶ τὰ χεί­λη σου, ἐ­πει­δὴ θὰ λέ­γουν τὰ ὀρ­θὰ καὶ τὰ πρέ­πον­τα, θὰ κου­βεν­τι­ά­ζουν μὲ τὰ χεί­λη ἐ­μοῦ τοῦ ὡ­ρί­μου καὶ γέ­ρον­τος. Δη­λα­δὴ δὲν θὰ σὲ θε­ω­ρῷ πλέ­ον ἀ­νή­λι­κον παι­δά­ριον, ἀλ­λ’ ἄν­δρα συ­νε­τόν, ἄ­ξιον νὰ συ­ζη­τῇς καὶ νὰ πα­ρα­κά­θη­σαι μα­ζί μου. ¹⁷ Ἂς μὴ ζη­λε­ύ­ῃ ἡ καρ­δί­α σου τοὺς ἁ­μαρ­τω­λο­ύς, ἀλ­λὰ προ­σπά­θει νὰ δι­έρ­χε­σαι ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν μὲ τὸν φό­βον τοῦ Θε­οῦ εἰς τὴν ψυ­χήν σου. ¹⁸ Δι­ό­τι ἂν φυ­λά­ξῃς αὐ­τά, ποὺ σὲ συμ­βου­λε­ύ­ω, θὰ εὐ­λο­γη­θῇς καὶ θὰ ἀ­φή­σῃς ἀ­πο­γό­νους, καὶ ἡ ἐλ­πίς σου δὲν θὰ ἀ­πο­μα­κρυν­θῇ πο­τὲ ἀ­πὸ κοντά σου. ¹⁹ Ἄ­κου­ε, παι­δί μου, καὶ γί­νου σο­φὸς καὶ συ­νε­τὸς καὶ κα­τε­ύ­θυ­νε πρὸς τὸ ἀ­γα­θὸν τὰς ἐ­πι­θυ­μί­ας τῆς καρ­δί­ας σου. ²⁰ Μὴ εἶ­σαι οἰ­νο­πό­της, οὔ­τε νὰ τεν­τώ­νε­σαι πα­ρα­πά­νω ἀ­πὸ τὴν οἰ­κο­νο­μι­κήν σου ἀν­το­χὴν συμ­με­τέ­χων εἰς κοι­νὰς συ­νει­σφο­ράς (ρε­φε­νέ­δες) πρὸς ψώ­νι­σμα κρε­ά­των διὰ γλέν­τια καὶ οἰ­νο­πο­σί­ας· ²¹ δι­ό­τι κά­θε μέ­θυ­σος καὶ ἄ­σω­τος, κα­θὼς καὶ ὁ­ποῖ­ος συ­να­να­στρέ­φε­ται καὶ συ­χνά­ζει εἰς πόρ­νας, θὰ κα­ταν­τή­σει πτω­χὸς καὶ ζη­τι­ά­νος, καὶ κά­θε τεμ­πέ­λης καὶ ὑ­πνα­ρᾶς θὰ κα­ταν­τή­σῃ εἰς τὸ νὰ φο­ρέ­σῃ ροῦ­χα ξε­σχι­σμέ­να καὶ κου­ρε­λι­α­σμέ­να. ²² Ἄ­κου­ε, παι­δί μου, τὸν πα­τέ­ρα σου ποὺ σὲ ἐ­γέν­νη­σε, καὶ μὴ πε­ρι­φρο­νῇς τὴν μη­τέ­ρα σου, ἐ­πει­δὴ τὴν εὑ­ρῆ­καν πλέ­ον τὰ γη­ρά­μα­τα. ²³ Κά­με κτῆ­μα σου τὴν ἀ­λή­θειαν καὶ μὴ ἀ­πω­θῇς καὶ δι­ώ­χνῃς μα­κριά σου τὴν σο­φί­αν, τὴν ψυ­χι­κὴν μόρ­φω­σίν σου, τὴν σύ­νε­σιν καὶ τὴν φρο­νι­μά­δα. ²⁴ Δί­δει κα­λὴν ἀ­να­τρο­φὴν εἰς τὸ παι­δί του ὁ ἐ­νά­ρε­τος πα­τέ­ρας καὶ ἡ ψυ­χή του εὐ­φραί­νε­ται καὶ χαί­ρει διὰ τὸν σο­φὸν καὶ μυ­α­λω­μέ­νον υἱ­όν του. ²⁵ Παι­δί μου, ἡ δι­α­γω­γή σου ἂς εἶ­ναι τέ­τοι­α, ὥ­στε νὰ εὐ­φραί­νε­ται διὰ σὲ ὁ πα­τέ­ρας σου καὶ νὰ ἀ­γάλ­λε­ται ἡ μη­τέ­ρα, ποὺ σὲ ἐ­γέν­νη­σε. ²⁶ Δός μου, χά­ρι­σέ μου, παι­δί μου, τὴν καρ­δί­α σου, ὁ­λό­κλη­ρον τὸν ἑ­αυ­τόν σου, ὥ­στε νὰ κα­τοι­κή­σω μέ­σα σου, τὰ δὲ μά­τια σου ἂς προ­σέ­χουν μό­νον τὰς ἐν­το­λάς μου καὶ ὄ­χι τὴν μα­ται­ό­τη­τα τοῦ κό­σμου. ²⁷ Πρό­σε­χε, παι­δί μου· δι­ό­τι πι­θά­ρι τρύ­πιο εἶ­ναι τὸ ξέ­νο σπί­τι (τὸ σπί­τι τῆς πόρ­νης ἢ τῆς μοι­χα­λί­δος)· πι­θά­ρι τρύ­πιο, δι­ό­τι θὰ ἐ­ξο­δε­ύ­ῃς ἀ­δι­α­κό­πως δι’ αὐ­τὸ καὶ ὑ­γεί­αν καὶ δυ­νά­μεις καὶ χρή­μα­τα καὶ ὑ­πό­λη­ψιν Καὶ σὰν πη­γά­δι στε­νὸ καὶ ξέ­νον εἶ­ναι τὸ σπί­τι της καὶ δύ­σκο­λα θὰ ξε­κολ­λή­σῃς ἀ­πὸ αὐ­τό. ²⁸ Κιν­δυ­νε­ύ­εις διὰ τοῦ­το νὰ πνι­γῇς εἰς τὸ πη­γά­δι αὐ­τό. Δι­ό­τι ὁ ἄ­σω­τος καὶ φι­λή­δο­νος σύν­το­μα θὰ ὁ­δη­γη­θῇ εἰς τὴν κα­τα­στρο­φήν,καὶ κά­θε πα­ρα­βά­τῃ, τοῦ θεί­ου νό­μου θὰ ἑ­ξα­φα­νι­σθῇ. ²⁹ Εἰς ποῖ­ον ται­ρι­ά­ζει τὸ ἀλ­λοί­μο­νον; Ποῖ­ος ἐ­ξά­πτε­ται καὶ δη­μι­ουρ­γεῖ θο­ρύ­βους; Διὰ ποῖ­ον γί­νον­ται αἱ ἐ­πι­κρί­σεις καὶ κα­τη­γο­ρί­αι τῶν ἀν­θρώ­πων καὶ αἱ δί­και εἰς τὰ δι­κα­στή­ρια; Ποῖ­ος προ­κα­λεῖ ἀ­η­δί­ας ἀ­πὸ τὴν ζά­λην καὶ τοὺς ἐ­με­το­ύς, τὰς μω­ρο­λο­γί­ας καὶ τὰς πα­ραι­σθή­σεις; Εἰς ποῖ­ον συμ­βαί­νουν τὰ χω­ρὶς λό­γον κτυ­πή­μα­τα; Τί­νος τὰ μά­τια εἶ­ναι ὠ­χρὰ καὶ μαυ­ρο­κί­τρι­να καὶ κιν­δυ­νε­ύ­ουν νὰ σβή­σουν; ³⁰ Δὲν εἶ­ναι ἐ­κεί­νων, ποὺ χρο­νί­ζουν καὶ βρί­σκον­ται δια­ρκῶς εἰς τὰ κρα­σιὰ καὶ τὰ κα­πη­λεῖ­α; Δὲν εἶ­ναι ἐ­κεί­νων, ποὺ ψά­χνουν ποὺ θὰ γί­νῃ συγ­κέν­τρω­σις για πι­ο­τό, δι­α­σκέ­δα­σιν καὶ γλέν­τι; ³¹ Μὴ με­θᾶ­τε μὲ κρα­σιὰ καὶ οἰ­νο­πνε­ύ­μα­τα, ἀλ­λὰ νὰ συ­να­να­στρέ­φε­σθε μὲ ἐ­να­ρέ­τους καὶ σώ­φρο­νας ἀν­θρώ­πους καὶ νὰ συ­ζη­τῆ­τε ἐ­πὶ σο­βα­ρῶν ζη­τη­μά­των εἰς τοὺς πε­ρι­πά­τους σας· δι­ό­τι, ἐ­ὰν ἔ­χῃς στη­λω­μέ­να καὶ προ­σκολ­λη­μέ­να τὰ μά­τια σου εἰς τὶς μπο­τί­λι­ες καὶ τὰ πο­τή­ρια καὶ ἀ­σχο­λῆ­σαι δια­ρκῶς μὲ τὰ με­θυ­στι­κὰ πο­τά, ἔ­πει­τα ἀ­πὸ ὀ­λί­γον θὰ κα­ταν­τή­σῃς νὰ γυ­ρί­ζῃς πε­ρισ­σό­τε­ρον γυ­μνὸς ἀ­πὸ τὸ γου­δο­χέ­ρι καὶ θὰ δεί­χνῃς ἔ­τσι τὴν σω­μα­τι­κὴν καὶ ψυ­χι­κὴν σου ἀ­σχή­μιαν. ³² Εἰς τὸ τέ­λος δέ, ὅ­ταν τὸν μέ­θυ­σον τὸν κυ­ρι­ε­ύ­σῃ ὁ ἀλ­κο­ο­λι­σμός, σὰν νὰ ἐ­δαγ­κώ­θη­κε ἀ­πὸ φί­δι τεν­τώ­νε­ται, σφα­δά­ζει καὶ πα­ρα­λύ­ει ὁ ὀρ­γα­νι­σμός του, καὶ τὸ δη­λη­τή­ριον δι­α­χύ­νε­ται εἰς ὅ­λον του τὸ σῶ­μα, σὰν νὰ τὸν ἐ­πλή­γω­σε φί­δι μὲ κέ­ρα­τα (ὄ­φις κε­ρά­στης)­. ³³ Ὅ­ταν δὲ εἶ­σαι με­θυ­σμέ­νος καὶ τὰ μά­τια σου ἰ­δοῦν μί­αν ξέ­νην καὶ ἄ­γνω­στον γυ­ναῖ­κα, τό­τε τὸ στό­μα σου θὰ εἴ­πῃ δι’ αὐ­τὴν χυ­δαί­α λό­για, ³⁴ καὶ θὰ κα­τά­κει­σαι ζα­λι­σμέ­νος σὰν εἰς τὸ μέ­σον τῆς θα­λάσ­σης καὶ θὰ τρι­κλί­ζῃς ἀ­πὸ τὴν τρι­κυ­μί­αν καὶ τὰ ἀλ­λε­πάλ­λη­λα κύ­μα­τά της· καὶ ἀ­κό­μη θὰ εἶ­σαι, λό­γῳ τῆς μέ­θης, ὡ­σὰν κυ­βερ­νή­της πλοί­ου, ὁ ὁ­ποῖ­ος δὲν μπο­ρεῖ νὰ κυ­βερ­νή­σῃ τὸ πλοῖ­ον του ἕ­νε­κα τῆς σφο­δρᾶς θα­λασ­σο­τα­ρα­χῆς. ³⁵ Ὅ­ταν δὲ κά­πως συ­νέλ­θῃς ἀ­πὸ τὴν ζά­λην καὶ τὸν σκο­τι­σμὸν τῆς μέ­θης, θὰ εἴ­πῃς· μὲ ἐ­κτύ­πη­σαν καὶ δὲν ἐ­πό­νε­σα, μὲ ἐ­νέ­παι­ξαν καὶ ἐ­γὼ δὲν εἶ­χα ἰ­δέ­αν, δὲν ἐ­κα­τά­λα­βα τί­πο­τε. Πα­ρὰ ταῦ­τα ὅ­μως, ἐ­πει­δὴ ἔ­χεις ὑ­πο­δου­λω­θῇ ἀ­πὸ τὸ πά­θος, θὰ εἴ­πῃς· πό­τε θὰ ξη­με­ρώ­σῃ ἐ­πὶ τέ­λους, διὰ νὰ με­τα­βῶ καὶ συ­ναν­τή­σω ἐ­κεί­νους, μὲ τοὺς ὁ­ποί­ους θὰ κά­μω πα­ρέ­α καὶ θὰ ἀρ­χί­σω τὸ πο­τόν;

ΚΔ´[24]  ¹ Παι­δί μου, μὴ ζη­λε­ύ­σῃς πο­τὲ τὴν ζω­ὴν τῶν κα­κῶν ἀν­θρώ­πων, οὔ­τε νὰ ἐ­πι­θυ­μή­σῃς τὴν συν­τρο­φιὰν καὶ συ­να­να­στρο­φήν των· ² δι­ό­τι αὐ­τοὶ σχε­δι­ά­ζουν μὲ τὸν νοῦν των μά­ται­α καὶ βλα­βε­ρὰ καὶ τὰ χεί­λη τῶν ἐκ­στο­μί­ζουν ὕ­βρεις, ποὺ προ­ξε­νοῦν λύ­πην εἰς τοὺς ἄλ­λους. ³ Μὲ τὸν φό­βον τοῦ Θε­οῦ κτί­ζε­ται στε­ρε­ὸν καὶ κα­λὰ θε­με­λι­ω­μέ­νον σπί­τι καὶ μὲ τὴν σύ­νε­σιν καὶ φρο­νι­μά­δα ἀ­νορ­θώ­νε­ται καὶ προ­κύ­πτει. ⁴ Μὲ τὴν εὐ­συ­νει­δη­σί­αν καὶ σύ­νε­σιν γε­μί­ζουν αἱ ἀ­πο­θῆ­και καὶ τὰ τα­μεῖ­α ἀ­πὸ κά­θε δί­και­ον καὶ τί­μιον πλοῦ­τον. ⁵ Εἶ­ναι προ­τι­μό­τε­ρος καὶ δυ­να­τώ­τε­ρος ὁ σο­φὸς ἀ­πὸ τὸν παλ­λη­κα­ράν, καὶ ὁ συ­νε­τὸς καὶ μυ­α­λω­μέ­νος ἀ­πὸ χω­ρά­φι ἐ­κτε­τα­μέ­νον καὶ ἀ­πὸ με­γά­λην πε­ρι­ου­σί­α­ν.