Τί ἀπαντᾶμε στὴν πρόκληση τοῦ πόνου;
• Ὁ πόνος εἶναι μία πρόκλησις. Ἂς ἀκούσουμε τὴν ἀπάντηση τοῦ Ἰὼβ στὴν πρόκληση
τῶν πειρασμῶν: «Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος
ἀφείλατο ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου
εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἰὼβ 1,21).
Τί τιμὴ ἀπέδωσε ἡ Ἐκκλησία στὸν Ἰώβ! Μὲ τὸ δικό
του ὕμνο σφραγίζει τὴ θεία Λειτουργία: «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον...».
Ἔχουμε τὴ δύναμι τὴν ὥρα τῆς θλίψεως καὶ τοῦ μεγάλου
πόνου νὰ ὑψώσουμε τὰ μάτια πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ νὰ ὑμνήσουμε τὸν Κύριο,
ὅπως ὁ Ἰώβ; Τότε ἀληθινὰ θὰ ἔχουμε τὴν ὑπομονὴ τῆς ἐλπίδας. Τότε θὰ
βρισκώμεθα στὸν κύκλο τοῦ μακαρισμοῦ: «Μακάριος ἀνήρ, ὃς ὑπομένει πειρασμόν, ὅτι δόκιμος γενόμενος
λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἰακ. 1,12).
• Ὁ πόνος εἶναι μυστήριο,
ἀναγκαῖο μυστήριο. Μὴ τὸ ἐρευνᾶς. Μὴ ψάχνης νὰ βρῆς, γιατί τὸ ἐπιτρέπει
ὁ Θεός. Στὸ βέβαιο νὰ στέκεσαι.
Κοίτα ψηλά! Κοίτα τὸ στεφάνι τῆς δόξης, ποὺ περιμένει κάθε ἀγωνιστή, κάθε ἀθλητὴ
τῆς ὑπομονῆς. «Λήψεται τὸν στέφανον
τῆς ζωῆς». Καὶ σημειώνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ἀνάμενε καὶ αὐτὸς τὸ τέλος. Πάντως γὰρ
ἀπαντήσεται, ἢ ἐνταῦθα ἢ ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι. Καὶ παραχώρει πανταχοῦ
τῷ ἀκαταλήπτῳ τῆς τοῦ Θεοῦ προνοίας, καὶ μὴ λέγε, πῶς δὲ τὰ τοσαύτα
κακὰ λήψεται διόρθωσιν. Μηδὲ περιεργάζoυ τῆς τοῦ Θεοῦ παραδοξοποιίας
τὸν τρόπον» (Ε.Π.Ε. 33,564-566). Μετάφρασις:
Περίμενε καὶ σὺ τὸ τέλος. Ὁπωσδήποτε θὰ πάρης ἀπάντησι, ἢ ἐδῶ, ἢ ἐκεῖ,
στὴ μέλλουσα ζωή. Νὰ ἐμπιστεύεσαι πάντοτε στὴν ἀκατάληπτη πρόνοια
τοῦ Θεοῦ. Καὶ νὰ μὴ λές: Πῶς θὰ διορθωθοῦν τόσα κακά; Οὔτε νὰ περιεργάζεσαι
τὸν παράδοξο τρόπο τοῦ Θεοῦ (γιὰ τὴ σωτηρία σου).
Κοίτα ψηλά, καὶ μὴ σὲ μέλει!
(Άρχιμανδρ.
Δανιήλ Ἀεράκη "ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;"
σελ. 82-83)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου