ΗΤΑΝ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟΣ Ο
ΘΑΝΑΤΟΣ
«Ὅρα πανταχοῦ
ὕπνον καλούμενον τὸν θάνατον·
διὰ τοῦτο καὶ
ὁ τόπος κοιμητήριον ὠνόμασται»
(Χρυσόστομος)
Ἡ δουλεία τοῦ θανάτου
Κάτω ἡ τρομοκρατία! Παγκόσμιο τὸ σύνθημα. Ἡ τρομοκρατία, οἱ βίαιες ἐνέργειες
κατὰ τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ἔχουν λάβει ἐπικίνδυνες διαστάσεις. Οἱ δρόμοι
τῶν τρομοκρατῶν ἔχουν διεθνῆ σταυροδρόμια. Πολλοὶ οἱ τρομοκράτες. Κανένας
ὅμως δὲν ξεπερνάει τὸ μεγάλο τρομοκράτη, τὸ θάνατο.
Τὸ θάνατο ὅλοι τὸν τρέμουν.
• Μπροστὰ στὴ δική του δύναμ, βόμβες καὶ τὰ ποικίλα
φονικὰ ὅπλα παρουσιάζονται ἀνίσχυρα.
Ὁ θάνατoς κανέναν ἄνθρωπο καὶ κανένα σύστημα δὲν φοβάται.
• Μπροστὰ στὸ θάνατο τὰ λεφτὰ καὶ τὰ πλούτη εἶναι φτωχά, πραγματικὰ μηδενικά.
Δὲν ἐξαγοράζεται ὁ θάνατος, ἀφοῦ, ὅπως λέγει ὁ Χρυσόστομος, εἶναι
«ἀδωροδόκητος».
· Μπροστά του οἱ διπλωματίες ἀποδεικνύονται ἀνοησίες.
Μὲ τίποτε δὲν ξεγελιέται ὁ σκληρὸς στὸ πρόσωπο θάνατος.
• Μπροστά του οἱ γίγαντες φαίνονται
νάνοι. Ὅλοι σωριάζονται στὴ φρικτή του θέα. Ὅλα ἐλαχιστοποιοῦνται.
· Μπροστά του τὰ πτυχία «ἀναγνωρίζονται» ὡς ἄχρηστα.
Κανένα δὲν διαθέτει τὸ κλειδὶ γιὰ τὸ ξεπέρασμα τοῦ θανάτου.
· Μπροστά του ὅλοι οἱ τρανοί τῆς γῆς τρέμουν σὰν τὰ φύλλα φθινοπωρινοῦ
δένδρου.
Καὶ ὅμως ὑπάρχει κάποιος, ποὺ δὲν τρέμει τὸ θάνατο.
Εἶναι ὁ χριστιανός.
· Αὐτός, ποὺ πιστεύει στὸ Σταυρὸ τοῦ
Χριστοῦ.
· Αὐτός, ποῦ ζῆ καθημερινὰ τὴ βεβαιότητα τοῦ «Θανάτῳ θάνατον πατήσας».
· Αὐτός, ποὺ πιστεύει στὴν Ἀνάστασι.
Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ
ὅπλο, ποὺ ἐξουδετέρωσε τὸ μεγάλο τρομοκράτη, ποὺ συνέτριψε τὸ κράτος
τοῦ θανάτου καὶ τὴ μονοκρατορία τοῦ διαβόλου. Ψάλλουμε θριαμβευτικά:
«Ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου τὸν σταυρόν
σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθoρᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν
ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾷ καὶ θάνατον κατήργησε...» (ἀπὸ τοὺς αἴνους τοῦ
πλ. δ΄).
Ὁ Σταυρός, ὡς τὸ ἐγχείρημα τῆς
ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὑπῆρξε τὸ κοφτερὸ σπαθί, ποὺ ἔκοψε τὸ Γόρδιο δεσμὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου.
Ὁ θάνατος εἶναι τὸ θηρίο,
ποὺ τὸ ἀποδυνάμωσε ὁ Κύριος μὲ τὴ σταυρική Του θυσία. Ξερρίζωσε τὸ
κεντρί του, ἡ ἁμαρτία. «Κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος. Ποῦ
σου, θάνατε, τὸ κέντρον; Ποῦ σου, ἅδη, τὸ νῖκος; Τὸ δὲ κέντρον τοῦ θανάτου
ἡ ἁμαρτία» (Α΄Κρ. 15,55-56).
Ὁ Χριστός, ὡς ἐλευθερωτὴς τῶν
ἀνθρώπων, μᾶς ἀπελευθέρωσε ἀπ᾿ τὴ σκληρότερη τυραννία: ἀπ᾿
τὴ δουλεία τοῦ θανάτου.
Πρὸ Χριστοῦ κυριαρχοῦσε μονοκομματικὰ τὸ κράτος τοῦ διαβόλου,
ὁ θάνατος. Φόβος καὶ τρόμος γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἡ ἁμαρτία
εἶχε καταστήσει θνητούς (Ρωμ. 5,12).
Ποιὸς μποροῦσε νὰ παίξη μὲ τὸ θάνατο;
Καὶ ὅμως, ὁ Χριστὸς ἐνέπαιξε τὸ
διάβολο καὶ συνέτριψε τὸ θάνατο. Προσέφερε σὰν δόλωμα τὸ θάνατο τῆς
δικῆς Του σαρκός.
Ὅπως ὁ ψαρᾶς ρίχνει τὸ δόλωμα καὶ τὸ ψάρι τὸ χάφτει κι αἰχμαλωτίζεται,
ἔτσι κάπως συνέβη στὴν περίπτωση τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ.
Προσέφερε ὁ Χριστὸς τὸ δόλωμα τοῦ θανάτου Του, χρησιμοποιώντας σὰν
ἄγκιστρο τὸ Σταυρό, καὶ αἰχμαλώτισε
τὸ θάνατο. Κατάργησε τὸ κράτος του.
Μιλώντας ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία μας ἀπ᾿ τὴ δουλεία καὶ τὴ δειλία τοῦ θανάτου τονίζει: «Ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς
παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν
τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ᾿ ἔστι τὸν διάβολον, καὶ ἀπαλλάξῃ
τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντός του ζῇν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας» (Ἑβρ.
2,14-15).
(Άρχιμανδρ. Δανιήλ Ἀεράκη "ΠΩΣ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;" σελ. 84-86)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου