ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΟΝ ΟΡΘΡΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ - ΝΥΜΦΙΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ  ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

ΣΤΟΝ ΟΡΘΡΟ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Ματ­θ. κβ΄[22] 15 - κγ΄[23] 39)

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, συμ­βο­ύ­λιον ἔ­λα­βον οἱ Φα­ρι­σαῖ­οι κα­τὰ τοῦ Ἰ­η­σοῦ, ὅ­πως αὐ­τὸν πα­γι­δε­ύ­σω­σιν ἐν λό­γῳ. ¹⁶καὶ ἀ­πο­στέλ­λου­σιν αὐ­τῷ τοὺς μα­θη­τὰς αὐ­τῶν με­τὰ τῶν Ἡ­ρῳ­δια­νῶν λέ­γον­τες· Δι­δά­σκα­λε, οἴ­δα­μεν ὅ­τι ἀ­λη­θὴς εἶ καὶ τὴν ὁ­δὸν τοῦ Θε­οῦ ἐν ἀ­λη­θε­ί­ᾳ δι­δά­σκεις, καὶ οὐ μέ­λει σοι πε­ρὶ οὐ­δε­νός· οὐ γὰρ βλέ­πεις εἰς πρό­σω­πον ἀν­θρώ­που· ¹⁷εἰπὲ οὖν ἡ­μῖν, τί σοι δο­κεῖ; ἔ­ξε­στι δοῦ­ναι κῆν­σον Κα­ί­σα­ρι ἢ οὔ· ¹⁸γνοὺς δὲ ὁ Ἰ­η­σοῦς τὴν πο­νη­ρί­αν αὐ­τῶν εἶ­πε· Τί με πει­ρά­ζε­τε, ὑ­πο­κρι­ταί; ¹⁹ἐπιδείξατέ μοι τὸ νό­μι­σμα τοῦ κήν­σου. οἱ δὲ προ­σή­νεγ­καν αὐ­τῷ δη­νά­ριον. ²⁰καὶ λέ­γει αὐ­τοῖς· Τίνος ἡ εἰ­κὼν αὕ­τη καὶ ἡ ἐ­πι­γρα­φή; ²¹λέγουσιν αὐ­τῷ· Κα­ί­σα­ρος· τό­τε λέ­γει αὐ­τοῖς· Ἀ­πό­δο­τε οὖν τὰ Κα­ί­σα­ρος Κα­ί­σα­ρι καὶ τὰ τοῦ Θε­οῦ τῷ Θε­ῷ. ²²καὶ ἀ­κο­ύ­σαν­τες ἐ­θα­ύ­μα­σαν, καὶ ἀ­φέν­τες αὐ­τὸν ἀ­πῆλ­θον. ²³Ἐν ἐ­κε­ί­νῃ τῇ ἡ­μέ­ρᾳ προ­σῆλ­θον αὐ­τῷ Σαδ­δου­καῖ­οι, οἱ λέ­γον­τες μὴ εἶ­ναι ἀ­νά­στα­σιν, καὶ ἐ­πη­ρώ­τη­σαν αὐ­τὸ­ν ²⁴λέγοντες· Δι­δά­σκα­λε, Μω­σῆς εἶ­πεν, ἐ­άν τις ἀ­πο­θά­νῃ μὴ ἔ­χων τέ­κνα, ἐ­πι­γαμ­βρε­ύ­σει ὁ ἀ­δελ­φὸς αὐ­τοῦ τὴν γυ­ναῖ­κα αὐ­τοῦ καὶ ἀ­να­στή­σει σπέρ­μα τῷ ἀ­δελ­φῷ αὐ­τοῦ. ²⁵ἦσαν δὲ πα­ρ' ἡ­μῖν ἑ­πτὰ ἀ­δελ­φοί· καὶ ὁ πρῶ­τος γα­μή­σας ἐ­τε­λε­ύ­τη­σε, καὶ μὴ ἔ­χων σπέρ­μα ἀ­φῆ­κε τὴν γυ­ναῖ­κα αὐ­τοῦ τῷ ἀ­δελ­φῷ αὐ­τοῦ· ²⁶ὁμοίως καὶ ὁ δε­ύ­τε­ρος καὶ ὁ τρί­τος, ἕ­ως τῶν ἑ­πτά. ²⁷ὕστερον δὲ πάν­των ἀ­πέ­θα­νε καὶ ἡ γυ­νή. ²⁸ἐν τῇ οὖν ἀ­να­στά­σει τί­νος τῶν ἑ­πτὰ ἔ­σται ἡ γυ­νή; πάν­τες γὰρ ἔ­σχον αὐ­τήν. ²⁹ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰ­η­σοῦς εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Πλα­νᾶ­σθε μὴ εἰ­δό­τες τὰς γρα­φὰς μη­δὲ τὴν δύ­να­μιν τοῦ Θε­οῦ· ³⁰ἐν γὰρ τῇ ἀ­να­στά­σει οὔ­τε γα­μοῦ­σιν οὔ­τε ἐκ­γα­μί­ζον­ται, ἀλ­λ' ὡς ἄγ­γε­λοι Θε­οῦ ἐν οὐ­ρα­νῷ εἰ­σι. ³¹περὶ δὲ τῆς ἀ­να­στά­σε­ως τῶν νε­κρῶν οὐκ ἀ­νέ­γνω­τε τὸ ῥη­θὲν ὑ­μῖν ὑ­πὸ τοῦ Θε­οῦ λέ­γον­τος, ³²ἐγώ εἰ­μι ὁ Θε­ὸς Ἀ­βρα­ὰμ καὶ ὁ Θε­ὸς Ἰ­σα­ὰκ καὶ ὁ Θε­ὸς Ἰ­α­κώβ; οὐκ ἔ­στιν ὁ Θε­ὸς Θε­ὸς νε­κρῶν, ἀλ­λὰ ζών­των. ³³καὶ ἀ­κο­ύ­σαν­τες οἱ ὄ­χλοι ἐ­ξε­πλήσ­σον­το ἐ­πὶ τῇ δι­δα­χῇ αὐ­τοῦ. ³⁴Οἱ δὲ Φα­ρι­σαῖ­οι ἀ­κο­ύ­σαν­τες ὅ­τι ἐ­φί­μω­σε τοὺς Σαδ­δου­κα­ί­ους, συ­νή­χθη­σαν ἐ­πὶ τὸ αὐ­τό, ³⁵καὶ ἐ­πη­ρώ­τη­σεν εἷς ἐξ αὐ­τῶν, νο­μι­κὸς, πει­ρά­ζων αὐ­τόν καὶ λέ­γων· ³⁶Διδάσκαλε, πο­ί­α ἐν­το­λὴ με­γά­λη ἐν τῷ νό­μῳ; ³⁷ὁ δὲ Ἰ­η­σοῦς ἔ­φη αὐ­τῷ· Ἀ­γα­πή­σεις Κύριον τὸν Θε­όν σου ἐν ὅ­λῃ τῇ καρ­δί­ᾳ σου καὶ ἐν ὅ­λῃ τῇ ψυ­χῇ σου καὶ ἐν ὅ­λῃ τῇ δι­α­νο­ί­ᾳ σου· ³⁸αὕτη ἐ­στὶ πρώ­τη καὶ με­γά­λη ἐν­το­λή. ³⁹δευτέρα δὲ ὁ­μο­ί­α αὐ­τῇ· ἀ­γα­πή­σεις τὸν πλη­σί­ον σου ὡς σε­αυ­τόν. ⁴⁰ἐν τα­ύ­ταις ταῖς δυ­σὶν ἐν­το­λαῖς ὅ­λος ὁ νό­μος καὶ οἱ προ­φῆ­ται κρέ­μαν­ται. ⁴¹Συνηγμένων δὲ τῶν Φα­ρι­σα­ί­ων ἐ­πη­ρώ­τη­σεν αὐ­τοὺς ὁ Ἰ­η­σοῦ­ς ⁴²λέγων· Τί ὑ­μῖν δο­κεῖ πε­ρὶ τοῦ Χρι­στοῦ; τί­νος υἱ­ός ἐ­στι; λέ­γου­σιν αὐ­τῷ· Τοῦ Δαυ­ῒδ. ⁴³λέγει αὐ­τοῖς· Πῶς οὖν Δαυ­ῒδ ἐν Πνε­ύ­μα­τι Κύριον κα­λεῖ αὐ­τὸν λέ­γων, ⁴⁴εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυ­ρί­ῳ μου, κά­θου ἐκ δε­ξι­ῶν μου ἕ­ως ἂν θῶ τοὺς ἐ­χθρο­ύς σου ὑ­πο­πό­διον τῶν πο­δῶν σου; ⁴⁵εἰ οὖν Δαυ­ῒδ κα­λεῖ αὐ­τὸν Κύριον, πῶς υἱ­ὸς αὐ­τοῦ ἐ­στι; ⁴⁶καὶ οὐ­δεὶς ἐ­δύ­να­το αὐ­τῷ ἀ­πο­κρι­θῆ­ναι λό­γον, οὐ­δὲ ἐ­τόλ­μη­σέ τις ἀ­π' ἐ­κε­ί­νης τῆς ἡ­μέ­ρας ἐ­πε­ρω­τῆ­σαι αὐ­τὸν οὐ­κέ­τι. ¹Τότε ὁ Ἰ­η­σοῦς ἐ­λά­λη­σε τοῖς ὄ­χλοις καὶ τοῖς μα­θη­ταῖς αὐ­τοῦ ²λέγων· Ἐ­πὶ τῆς Μω­σέ­ως κα­θέ­δρας ἐ­κά­θι­σαν οἱ γραμ­μα­τεῖς καὶ οἱ Φα­ρι­σαῖ­οι. ³πάντα οὖν ὅ­σα ἐ­ὰν εἴ­πω­σιν ὑ­μῖν τη­ρεῖν, τη­ρεῖ­τε καὶ ποι­εῖ­τε, κα­τὰ δὲ τὰ ἔρ­γα αὐ­τῶν μὴ ποι­εῖ­τε· λέ­γου­σι γὰρ, καὶ οὐ ποι­οῦ­σι. ⁴δεσμεύουσιν γὰρ φορ­τί­α βα­ρέ­α καὶ ἐ­πι­τι­θέ­α­σιν ἐ­πὶ τοὺς ὤ­μους τῶν ἀν­θρώ­πων, τῷ δὲ δα­κτύ­λῳ αὐ­τῶν οὐ θέ­λου­σι κι­νῆ­σαι αὐ­τά. ⁵πάντα δὲ τὰ ἔρ­γα αὐ­τῶν ποι­οῦ­σι πρὸς τὸ θε­α­θῆ­ναι τοῖς ἀν­θρώ­ποις, πλα­τύ­νου­σι γὰρ τὰ φυ­λα­κτή­ρια αὐ­τῶν καὶ με­γα­λύ­νου­σι τὰ κρά­σπε­δα τῶν ἰ­μα­τί­ων αὐ­τῶν, ⁶φιλοῦσι δὲ τὴν πρω­το­κλι­σί­αν ἐν τοῖς δε­ί­πνοις καὶ τὰς πρω­το­κα­θε­δρί­ας ἐν ταῖς συ­να­γω­γαῖ­ς ⁷καὶ τοὺς ἀ­σπα­σμοὺς ἐν ταῖς ἀ­γο­ραῖς καὶ κα­λεῖ­σθαι ὑ­πὸ τῶν ἀν­θρώ­πων, ῥαβ­βὶ ῥαβ­βί. ⁸ὑμεῖς δὲ μὴ κλη­θῆ­τε ῥαβ­βί· εἷς γάρ ὑ­μῶν ἐ­στιν ὁ δι­δά­σκα­λος, ὁ Χρι­στός· πάν­τες δὲ ὑ­μεῖς ἀ­δελ­φοί ἐ­στε. ⁹καὶ πα­τέ­ρα μὴ κα­λέ­ση­τε ὑ­μῶν ἐ­πὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐ­στιν ὁ πα­τὴρ ὑ­μῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς. ¹⁰μηδὲ κλη­θῆ­τε κα­θη­γη­ταί· εἷς γάρ ὑ­μῶν ἐ­στιν ὁ κα­θη­γη­τὴς, ὁ Χρι­στός. ¹¹ὁ δὲ με­ί­ζων ὑ­μῶν ἔ­σται ὑ­μῶν δι­ά­κο­νος. ¹²ὅστις δὲ ὑ­ψώ­σει ἑ­αυ­τὸν τα­πει­νω­θή­σε­ται, καὶ ὅ­στις τα­πει­νώ­σει ἑ­αυ­τὸν ὑ­ψω­θή­σε­ται. ¹³Οὐαὶ δὲ ὑ­μῖν, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­ταί, ὅ­τι κα­τε­σθί­ε­τε τὰς οἰ­κί­ας τῶν χη­ρῶν καὶ προ­φά­σει μα­κρὰ προ­σευ­χό­με­νοι· διὰ τοῦ­το λή­ψε­σθε πε­ρισ­σό­τε­ρον κρί­μα. ¹⁴Οὐαὶ ὑ­μῖν, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­ταί, ὅ­τι κλε­ί­ε­τε τὴν βα­σι­λε­ί­αν τῶν οὐ­ρα­νῶν ἔμ­προ­σθεν τῶν ἀν­θρώ­πων· ὑ­μεῖς γὰρ οὐκ εἰ­σέρ­χε­σθε, οὐ­δὲ τοὺς εἰ­σερ­χο­μέ­νους ἀ­φί­ε­τε εἰ­σελ­θεῖν. ¹⁵Οὐαὶ ὑ­μῖν, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­ταί, ὅ­τι πε­ρι­ά­γε­τε τὴν θά­λασ­σαν καὶ τὴν ξη­ρὰν ποι­ῆ­σαι ἕ­να προ­σή­λυ­τον, καὶ ὅ­ταν γέ­νη­ται, ποι­εῖ­τε αὐ­τὸν υἱ­ὸν γε­έν­νης δι­πλό­τε­ρον ὑ­μῶν. ¹⁶Οὐαὶ ὑ­μῖν, ὁ­δη­γοὶ τυ­φλοὶ, οἱ λέ­γον­τες· ὃς ἂν ὀ­μό­σῃ ἐν τῷ να­ῷ, οὐ­δέν ἐ­στιν, ὃς δ' ἂν ὀ­μό­σῃ ἐν τῷ χρυ­σῷ τοῦ να­οῦ ὀ­φε­ί­λει. ¹⁷μωροὶ καὶ τυ­φλοί! τίς γὰρ με­ί­ζων ἐ­στίν, ὁ χρυ­σὸς ἢ ὁ να­ὸς ὁ ἁ­γι­ά­ζων τὸν χρυ­σόν; ¹⁸καί· ὃς ἂν ὀ­μό­σῃ ἐν τῷ θυ­σι­α­στη­ρί­ῳ, οὐ­δέν ἐ­στιν, ὃς δ' ἂν ὀ­μό­σῃ ἐν τῷ δώ­ρῳ τῷ ἐ­πά­νω αὐ­τοῦ, ὀ­φε­ί­λει. ¹⁹μωροὶ καὶ τυ­φλοί! τί γὰρ μεῖ­ζον, τὸ δῶ­ρον ἢ τὸ θυ­σι­α­στή­ριον τὸ ἁ­γι­ά­ζον τὸ δῶ­ρον; ²⁰ὁ οὖν ὀ­μό­σας ἐν τῷ θυ­σι­α­στη­ρί­ῳ ὀ­μνύ­ει ἐν αὐ­τῷ καὶ ἐν πᾶ­σι τοῖς ἐ­πά­νω αὐ­τοῦ· ²¹καὶ ὁ ὀ­μό­σας ἐν τῷ να­ῷ ὀ­μνύ­ει ἐν αὐ­τῷ καὶ ἐν τῷ κα­τοι­κή­σαν­τι αὐ­τόν· ²²καὶ ὁ ὀ­μό­σας ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ ὀ­μνύ­ει ἐν τῷ θρό­νῳ τοῦ Θε­οῦ καὶ ἐν τῷ κα­θη­μέ­νῳ ἐ­πά­νω αὐ­τοῦ. ²³Οὐαὶ ὑ­μῖν, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­ταί, ὅ­τι ἀ­πο­δε­κα­τοῦ­τε τὸ ἡ­δύ­ο­σμον καὶ τὸ ἄ­νη­θον καὶ τὸ κύ­μι­νον, καὶ ἀ­φή­κα­τε τὰ βα­ρύ­τε­ρα τοῦ νό­μου, τὴν κρί­σιν καὶ τὸν ἔ­λε­ον καὶ τὴν πί­στιν· ταῦ­τα δὲ ἔ­δει ποι­ῆ­σαι κἀ­κεῖ­να μὴ ἀ­φι­έ­ναι. ²⁴ὁδηγοὶ τυ­φλοί, οἱ δι­υ­λί­ζον­τες τὸν κώ­νω­πα, τὴν δὲ κά­μη­λον κα­τα­πί­νον­τες! ²⁵Οὐαὶ ὑ­μῖν, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­ταί, ὅ­τι κα­θα­ρί­ζε­τε τὸ ἔ­ξω­θεν τοῦ πο­τη­ρί­ου καὶ τῆς πα­ρο­ψί­δος, ἔ­σω­θεν δὲ γέ­μου­σιν ἐξ ἁρ­πα­γῆς καὶ ἀ­δι­κί­ας. ²⁶Φαρισαῖε τυ­φλέ, κα­θά­ρι­σον πρῶ­τον τὸ ἐν­τὸς τοῦ πο­τη­ρί­ου καὶ τῆς πα­ρο­ψί­δος, ἵ­να γέ­νη­ται καὶ τὸ ἐ­κτὸς αὐ­τῶν κα­θα­ρόν. ²⁷Οὐαὶ ὑ­μῖν, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­ταί, ὅ­τι πα­ρο­μοι­ά­ζε­τε τά­φοις κε­κο­νι­α­μέ­νοις, οἵ­τι­νες ἔ­ξω­θεν μὲν φα­ί­νον­ται ὡ­ραῖ­οι, ἔ­σω­θεν δὲ γέ­μου­σιν ὀ­στέ­ων νε­κρῶν καὶ πά­σης ἀ­κα­θαρ­σί­ας. ²⁸οὕτω καὶ ὑ­μεῖς ἔ­ξω­θεν μὲν φα­ί­νε­σθε τοῖς ἀν­θρώ­ποις δί­και­οι, ἔ­σω­θεν δέ με­στοὶ ἐ­στε ὑ­πο­κρί­σε­ως καὶ ἀ­νο­μί­ας. ²⁹Οὐαὶ ὑ­μῖν, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­ταί, ὅ­τι οἰ­κο­δο­μεῖ­τε τοὺς τά­φους τῶν προ­φη­τῶν καὶ κο­σμεῖ­τε τὰ μνη­μεῖ­α τῶν δι­κα­ί­ων, ³⁰καὶ λέ­γε­τε· εἰ ἦ­μεν ἐν ταῖς ἡ­μέ­ραις τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, οὐκ ἂν ἦ­μεν κοι­νω­νοὶ αὐ­τῶν ἐν τῷ αἵ­μα­τι τῶν προ­φη­τῶν. ³¹ὥστε μαρ­τυ­ρεῖ­τε ἑ­αυ­τοῖς ὅ­τι υἱ­οί ἐ­στε τῶν φο­νευ­σάν­των τοὺς προ­φή­τας. ³²καὶ ὑ­μεῖς πλη­ρώ­σα­τε τὸ μέ­τρον τῶν πα­τέ­ρων ὑ­μῶν. ³³ὄφεις, γεν­νή­μα­τα ἐ­χιδ­νῶν! πῶς φύ­γη­τε ἀ­πὸ τῆς κρί­σε­ως τῆς γε­έν­νης; ³⁴διὰ τοῦ­το ἰ­δοὺ ἐ­γὼ ἀ­πο­στέλ­λω πρὸς ὑ­μᾶς προ­φή­τας καὶ σο­φοὺς καὶ γραμ­μα­τεῖς, καὶ ἐξ αὐ­τῶν ἀ­πο­κτε­νεῖ­τε καὶ σταυ­ρώ­σε­τε, καὶ ἐξ αὐ­τῶν μα­στι­γώ­σε­τε ἐν ταῖς συ­να­γω­γαῖς ὑ­μῶν καὶ δι­ώ­ξε­τε ἀ­πὸ πό­λε­ως εἰς πό­λιν, ³⁵ὅπως ἔλ­θῃ ἐ­φ' ὑ­μᾶς πᾶν αἷ­μα δί­και­ον ἐκ­χυ­νό­με­νον ἐ­πὶ τῆς γῆς ἀ­πὸ τοῦ αἵ­μα­τος Ἄ­βελ τοῦ δι­κα­ί­ου ἕ­ως τοῦ αἵ­μα­τος Ζα­χα­ρί­ου υἱ­οῦ Βα­ρα­χί­ου, ὃν ἐ­φο­νε­ύ­σα­τε με­τα­ξὺ τοῦ να­οῦ καὶ τοῦ θυ­σι­α­στη­ρί­ου. ³⁶ἀμὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι ἥ­ξει ταῦ­τα πάν­τα ἐ­πὶ τὴν γε­νε­ὰν τα­ύ­την. ³⁷Ἱερουσαλὴμ Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, ἡ ἀ­πο­κτέν­νου­σα τοὺς προ­φή­τας καὶ λι­θο­βο­λοῦ­σα τοὺς ἀ­πε­σταλ­μέ­νους πρὸς αὐ­τήν! πο­σά­κις ἠ­θέ­λη­σα ἐ­πι­συ­να­γα­γεῖν τὰ τέ­κνα σου ὃν τρό­πον ὄρ­νις ἐ­πι­συ­νά­γει τὰ νοσ­σί­α ἑ­αυ­τῆς ὑ­πὸ τὰς πτέ­ρυ­γας, καὶ οὐκ ἠ­θε­λή­σα­τε. ³⁸ἰδοὺ ἀ­φί­ε­ται ὑ­μῖν ὁ οἶ­κος ὑ­μῶν ἔ­ρη­μος. ³⁹λέγω γὰρ ὑ­μῖν, οὐ μή με ἴ­δη­τε ἀ­π' ἄρ­τι ἕ­ως ἂν εἴ­πη­τε, εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

     Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ πῆγαν οἱ Φα­ρι­σαῖ­οι στὸν τό­πο τῶν συ­σκέ­ψε­ών τους καὶ συμ­φώ­νη­σαν νὰ τὸν πα­γι­δεύ­σουν μὲ ἐ­ρω­τή­σεις. 16 Τοῦ ἀ­πο­στέλ­λουν λοι­πὸν τοὺς μα­θη­τές τους μα­ζὶ μ᾿ ἐ­κεί­νους ποὺ ἀ­νῆ­καν στὸ κόμ­μα τοῦ Ἡ­ρώ­δη, καὶ τοῦ εἶ­παν: Δι­δά­σκα­λε, γνω­ρί­ζου­με ὅ­τι εἶ­σαι εἰ­λι­κρι­νὴς καὶ ἀ­λη­θι­νὸς καὶ δι­δά­σκεις τὸ δρό­μο τοῦ Θε­οῦ μὲ βά­ση τήν ἀ­λή­θεια καὶ χω­ρὶς ψέ­μα­τα, καὶ δὲν σὲ νοιά­ζει τί­πο­τε, δὲν φο­βᾶ­σαι κα­νέ­ναν δι­ό­τι δὲν ἐ­πη­ρε­ά­ζε­σαι ἀ­πο σκέ­ψεις καὶ ἰ­δέ­ες ἀν­θρώ­πων οὔ­τε χα­ρί­ζε­σαι σὲ πρό­σω­πα. 17 Πές μας λοι­πόν, τί γνώ­μη ἔ­χεις; Ἐ­πι­τρέ­πε­ται ἢ δὲν ἐ­πι­τρέ­πε­ται νὰ δώ­σου­με κε­φα­λι­κὸ φό­ρο στὸν Καί­σα­ρα καὶ νὰ ἀ­να­γνω­ρί­σου­με ἔ­τσι ὅ­τι εἴ­μα­στε ὑ­πο­τε­λεῖς καὶ δοῦ­λοι τοῦ Καί­σα­ρα; (Ἔ­τσι οἱ Φα­ρι­σαῖ­οι σκό­πευ­αν ἢ νὰ κι­νή­σουν τὴν ὀρ­γὴ τοῦ πλή­θους ἐ­ναν­τί­ον του, ἐ­ὰν ἐ­πέ­τρε­πε τὴν πλη­ρω­μὴ τοῦ φό­ρου, ἢ νὰ τὸν κα­ταγ­γεί­λουν μέ­σω τῶν Ἡ­ρω­δια­νῶν ὡς ἐ­πα­να­στά­τη, ἐ­ὰν ἀ­πα­γό­ρευ­ε τὴν πλη­ρω­μή. 18 Ὁ Ἰ­η­σοῦς ὅ­μως ἀν­τι­λή­φθη­κε τὴν πο­νη­ριά τους καὶ εἶ­πε: Για­τί προ­σπα­θεῖ­τε νὰ μὲ ἐκ­θέ­σε­τε σὲ πει­ρα­σμό, ὑ­πο­κρι­τές; 19 Δεῖξ­τε μου τὸ νό­μι­σμα μὲ τὸ ὁ­ποῖ­ο πλη­ρώ­νε­ται ὁ φό­ρος. Αὐ­τοὶ λοι­πὸν τοῦ ἔ­φε­ραν ἕ­να δη­νά­ριο, τὸ ὁ­ποῖ­ο ὡς νό­μι­σμα ρω­μα­ϊ­κὸ ἔ­φε­ρε ἐ­πά­νω τὴν εἰ­κό­να καὶ τὴν ἐ­πι­γρα­φὴ τοῦ Καί­σα­ρα. 20 Καὶ τό­τε δεί­χνον­τας τὸ νό­μι­σμα τοὺς λέ­ει: Ποια­νοῦ εἶ­ναι αὐ­τὴ ἡ εἰ­κό­να καὶ ἡ ἐ­πι­γρα­φή; 21 Τοῦ λέ­νε: Τοῦ Καί­σα­ρα. Ὁ Ἰ­η­σοῦς τό­τε τοὺς λέ­ει: Δῶ­στε λοι­πὸν πί­σω στὸν Καί­σα­ρα ἐ­κεῖ­να ποὺ ἀ­νή­κουν στὸν Καί­σα­ρα· καὶ στὸν Θε­ὸ δῶ­στε ἐ­κεῖ­να ποὺ ἀ­νή­κουν στὸν Θε­ό. Στὸν Καί­σα­ρα καὶ στοὺς ἄρ­χον­τες ἀ­νή­κουν οἱ φό­ροι καὶ ὁ σε­βα­σμὸς καὶ ἡ ὑ­πο­τα­γὴ στοὺς νό­μους, ἐ­φό­σον αὐ­τὰ δὲν συγ­κρού­ον­ται μὲ τὶς ἐν­το­λὲς τοῦ Θε­οῦ· ἡ ψυ­χή σας ὅ­μως καὶ ὁ­λό­κλη­ρο τὸ ἐ­σω­τε­ρι­κό σας καὶ ὅ­λος ὁ ἑ­αυ­τὸς σας ἀ­νή­κουν στὸ Θε­ό. 22 Κι ὅ­ταν ἄ­κου­σαν τὴν ἀ­πάν­τη­ση, θαύ­μα­σαν. Τὸν ἄ­φη­σαν τό­τε κι ἔ­φυ­γαν. 23 Τὴν ἴ­δια ἐ­κεί­νη ἡ­μέ­ρα τὸν πλη­σί­α­σαν οἱ Σαδ­δου­καῖ­οι οἱ ὁ­ποῖ­οι πί­στευ­αν καὶ δι­ε­κή­ρυτ­ταν ὅ­τι δὲν ὑ­πάρ­χει ἀ­νά­στα­ση νε­κρῶν, καὶ τὸν ρώ­τη­σαν τὸ ἑ­ξῆς. 24 Δι­δά­σκα­λε, ὁ Μω­υ­σῆς εἶ­πε: Ἂν κα­νεὶς πε­θά­νει χω­ρὶς νὰ ἀ­πο­κτή­σει παι­διά, πρέ­πει ὁ ἀ­δελ­φός του νὰ νυμ­φευ­θεῖ τὴ χή­ρα γυ­ναί­κα του καὶ νὰ κά­νει ἀ­πό­γο­νο γιὰ τὸν νε­κρὸ ἀ­δελ­φό του. 25 Ἦ­ταν λοι­πὸν με­τα­ξύ μας ἑ­πτὰ ἀ­δελ­φοί. Κι ὁ πρῶ­τος, ἀ­φοῦ ἦλ­θε σὲ γά­μο, πέ­θα­νε. Κι ἐ­πει­δὴ δὲν εἶ­χε παι­διά, ἄ­φη­σε τὴ γυ­ναί­κα του στὸν ἀ­δελ­φό του. 26 Μὲ τὸν ἴ­διο τρό­πο κι ὁ δεύ­τε­ρος κι ὁ τρί­τος νυμ­φεύ­θη­καν τὴν ἴ­δια γυ­ναί­κα, μέ­χρι ποὺ τὴν πῆ­ραν γιὰ σύ­ζυ­γο καὶ οἱ ἑ­πτά. 27 Κι ὕ­στε­ρα ἀπ᾿ ὅ­λους πέ­θα­νε καὶ ἡ γυ­ναί­κα. 28 Κα­τὰ τὴν ἀ­νά­στα­ση λοι­πὸν σὲ ποι­ὸν ἀ­πὸ τοὺς ἑ­πτὰ ἄν­δρες θὰ ἀ­νή­κει ὡς σύ­ζυ­γος ἡ γυ­ναί­κα; Δι­ό­τι ὅ­λοι τὴν εἶ­χαν σύ­ζυ­γο. 29 Ὁ Ἰ­η­σοῦς τό­τε τοὺς ἀ­πο­κρί­θη­κε: Βρί­σκε­σθε σὲ πλά­νη καὶ δὲν γνω­ρί­ζε­τε οὔ­τε τὶς Γρα­φές, οἱ ὁ­ποῖ­ες δὲν ὑ­πο­στη­ρί­ζουν ὑ­λι­στι­κὲς καὶ πα­χυ­λὲς ἀν­τι­λή­ψεις γιὰ τὴν ἀ­νά­στα­ση, ὅ­πως ἐ­σεῖς τὴν φαν­τά­ζε­σθε, οὔ­τε τὴ δύ­να­μη τοῦ Θε­οῦ, γιὰ τὴν ὁ­ποί­α τί­πο­τε δὲν εἶ­ναι ἀ­δύ­να­το ἢ δύ­σκο­λο. 30 Βρί­σκε­σθε σὲ πλά­νη λοι­πὸν καὶ δὲν κα­τα­νο­εῖ­τε τὸ ἀ­λη­θι­νὸ νό­η­μα τῶν Γρα­φῶν. Δι­ό­τι δὲν ξε­ρε­τε ὅ­τι στὴν ἀ­νά­στα­ση οὔ­τε οἱ ἄν­δρες νυμ­φεύ­ον­ται οὔ­τε οἱ γυ­ναῖ­κες παν­τρεύ­ον­ται, ἀλ­λὰ εἶ­ναι ὅ­λοι σὰν ἄγ­γε­λοι Θε­οῦ στὸν οὐ­ρα­νό. 31 Γιὰ τὴν ἀ­νά­στα­ση ὅ­μως τῶν νε­κρῶν δὲν δι­α­βά­σα­τε ἐ­κεῖ­νο ποὺ σᾶς εἶ­πε ὁ Θε­ὸς πολ­λὰ χρό­νια με­τὰ τὸν θά­να­το τῶν τρι­ῶν πα­τρια­ρχῶν· 32 ἐ­γὼ εἶ­μαι ὁ Θε­ὸς τοῦ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ ὁ Θε­ὸς τοῦ Ἰ­σα­ὰκ καὶ ὁ Θε­ὸς τοῦ Ἰ­α­κώβ; Δὲν εἶ­ναι ὁ Θε­ὸς Θε­ὸς νε­κρῶν, ποὺ κα­τάν­τη­σαν σὲ ἀ­νυ­παρ­ξί­α, ὅ­πως φαν­τά­ζε­σθε ἐ­σεῖς, ἀλ­λὰ εἶ­ναι Θε­ὸς ζων­τα­νῶν. Καὶ οἱ πα­τριά­ρχες λοι­πόν, ἂν καὶ εἶ­ναι πε­θα­μέ­νοι, ζοῦν. 33 Καὶ τὰ πλή­θη τοῦ λα­οῦ ὅ­ταν ἄ­κου­σαν αὐ­τά, κυ­ρι­εύ­θη­καν ἀ­πὸ ἔκ­πλη­ξη καὶ βα­θὺ θαυ­μα­σμὸ γιὰ τὴ δι­δα­χή του. 34 Οἱ Φα­ρι­σαῖ­οι ὅ­μως, ὅ­ταν ἄ­κου­σαν ὅ­τι ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πο­στό­μω­σε τοὺς Σαδ­δου­καί­ους, μα­ζεύ­τη­καν στὸ ἴ­διο μέ­ρος ὅ­που ἦ­ταν κι ἐ­κεῖ­νος μα­ζὶ μὲ τοὺς Σαδ­δου­καί­ους, 35 κι ἕ­νας ἀπ᾿ αὐ­τούς, νο­μο­δι­δά­σκα­λος, τὸν ρώ­τη­σε δο­κι­μά­ζον­τάς τον, γιὰ νὰ δεῖ ποι­ὰ ἀ­πό­κρι­ση θὰ ἔ­δι­νε, καὶ τοῦ εἶ­πε: 36 Δι­δά­σκα­λε, ποι­ὰ εἶ­ναι ἡ πιὸ με­γά­λη ἐν­το­λὴ στὸ νό­μο; 37 Ὁ Ἰ­η­σοῦς τοῦ εἶ­πε: Νὰ ἀ­γα­πᾶς τὸν Κύ­ριο καὶ Θε­ό σου μὲ ὅ­λη σου τὴν καρ­διά, ὥ­στε αὐ­τὸν ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κὰ νὰ πο­θεῖς, καὶ μὲ ὅ­λη σου τὴν ψυ­χή, ὥ­στε ὁ­λό­κλη­ρη ἡ θέ­λη­σή σου νὰ εἶ­ναι πα­ρα­δο­μέ­νη σ᾿ αὐ­τόν, καὶ μὲ τὸ νοῦ σου ὁ­λό­κλη­ρο, ὥ­στε αὐ­τὸν πάν­το­τε νὰ σκέ­φτε­σαι. 38 Αὐ­τὴ εἶ­ναι ἡ πρώ­τη καὶ με­γά­λη ἐν­το­λή. 39 Καὶ δεύ­τε­ρη ἐν­το­λὴ ὅ­μοι­α μ᾿ αὐ­τὴν καὶ ἐ­ξί­σου σπου­δαί­α εἶ­ναι: Νὰ ἀ­γα­πᾶς τὸν συ­νάν­θρω­πό σου ὅ­πως ἀ­γα­πᾶς τὸν ἑ­αυ­τό σου. 40 Σ᾿ αὐ­τὲς τὶς δύ­ο ἐν­το­λὲς στη­ρί­ζε­ται ὅ­λος ὁ νό­μος καὶ ἡ δι­δα­σκα­λί­α τῶν προ­φη­τῶν. 41 Κι ἐ­νῶ ἦ­ταν συ­ναγ­μέ­νοι οἱ Φα­ρι­σαῖ­οι, τοὺς ρώ­τη­σε ὁ Ἰ­η­σοῦς: 42 Τί γνώ­μη ἔ­χε­τε σχε­τι­κὰ μὲ τὸν Μεσ­σί­α, ποὺ θὰ ἀ­να­δει­χθεῖ καὶ θὰ χρι­σθεῖ Μεσ­σί­ας ἀ­πὸ τὸν ἴ­διο τὸν Θε­ό; Ποια­νοῦ ἀ­πό­γο­νος εἶ­ναι; Τοῦ ἀ­παν­τοῦν: Τοῦ Δα­βίδ. 43 Τοὺς λέ­ει: Πῶς λοι­πὸν ὁ Δα­βὶδ ἐμ­πνε­ό­με­νος ἀ­πὸ τὸ Ἅ­γιον Πνεῦ­μα τὸν ὀ­νο­μά­ζει Κύ­ριο, ὅ­ταν λέ­ει· 44 εἶ­πε ὁ Κύ­ριος καὶ Θε­ὸς στὸν Κύ­ριό μου Χρι­στό: Κά­θι­σε στὸ θρό­νο μου στὰ δε­ξιά μου, ὡ­σό­του θέ­σω τοὺς ἐ­χθρούς σου νι­κη­μέ­νους κά­τω ἀ­πὸ τὰ πό­δια σου. Ἀλ­λὰ οἱ παπ­ποῦ­δες δὲν ὀ­νο­μά­ζουν πο­τὲ κυ­ρί­ους τους τὰ ἐγ­γό­νια τους καὶ τὰ δι­σέγ­γο­νά τους. Οὔ­τε στέ­κει πο­τὲ νὰ προ­σφω­νοῦν οἱ πρό­γο­νοι τοὺς ἀ­πο­γό­νους τους κυ­ρί­ους. 45 Ἐ­ὰν λοι­πὸν ὁ Δα­βὶδ τὸν ὀ­νο­μά­ζει Κύ­ριο, πῶς εἶ­ναι υἱ­ὸς καὶ ἀ­πό­γο­νός του; Αὐ­τὸ ση­μαί­νει ὅ­τι ὁ Μεσ­σί­ας δὲν εἶ­ναι μό­νο υἱ­ὸς τοῦ Δα­βὶδ ἀλ­λὰ καὶ υἱ­ὸς τοῦ Θε­οῦ, καὶ γι᾿ αὐ­τὸ εἶ­ναι καὶ κύ­ριος τοῦ Δα­βίδ. 46 Καὶ κα­νεὶς δὲν μπό­ρε­σε νὰ τοῦ ἀ­πο­κρι­θεῖ οὔ­τε λέ­ξη, οὔ­τε τόλ­μη­σε κα­νεὶς ἀ­πὸ τὴν ἠ­μέ­ρα ἐ­κεί­νη νὰ τοῦ ὑ­πο­βά­λει πλέ­ον ἄλ­λα ἐ­ρω­τή­μα­τα.

1 Τό­τε ὁ Ἰ­η­σοῦς μί­λη­σε πρὸς τὰ πλή­θη τοῦ λα­οῦ καὶ τοὺς μα­θη­τές του 2 καὶ εἶ­πε: Πά­νω στὴ δι­δα­σκα­λι­κὴ ἕ­δρα τοῦ Μω­υ­σῆ κά­θι­σαν οἱ νο­μο­δι­δά­σκα­λοι καὶ οἱ Φα­ρι­σαῖ­οι. 3 Ὅ­λα λοι­πὸν ὅ­σα μὲ βά­ση τὸ νό­μο θὰ σᾶς ποῦν αὐ­τοὶ νὰ τη­ρεῖ­τε, νὰ τὰ τη­ρεῖ­τε καὶ νὰ τὰ κά­νε­τε. Μὴν κά­νε­τε ὅ­μως σύμ­φω­να μὲ τὰ ἔρ­γα τους καὶ τὸ πα­ρά­δειγ­μά τους. Δι­ό­τι λέ­νε βέ­βαι­α καὶ δι­δά­σκουν τὴν ἀ­λή­θεια τοῦ νό­μου, δὲν πράτ­τουν ὅ­μως σύμ­φω­να μ᾿ αὐ­τήν. 4 Μὲ ἄλ­λα λό­για σφι­χτο­δέ­νουν φορ­τί­α βα­ριά, ποὺ δύ­σκο­λα ση­κώ­νον­ται, καὶ τὰ φορ­τώ­νουν στοὺς ὤ­μους τῶν ἀν­θρώ­πων, αὐ­τοὶ ὅ­μως δὲν θέ­λουν οὔ­τε μὲ τὸ δά­χτυ­λό τους νὰ τὰ κι­νή­σουν. Μὲ τὶς δι­κές τους δη­λα­δὴ γνῶ­μες καὶ πα­ρα­δό­σεις με­τέ­βα­λαν τὸν νό­μο σὲ βα­ρὺ φορ­τί­ο, τὸ ὁ­ποῖ­ο φορ­τώ­νουν στοὺς ἄλ­λους, ἐ­νῶ αὐ­τοὶ οὔ­τε κἂν τὸ ἀγ­γί­ζουν, δι­ό­τι βρί­σκουν τρό­πους νὰ ξε­φεύ­γουν ἀπ᾿ τὶς ὑ­πο­χρε­ώ­σεις αὐ­τὲς ποὺ ἐ­πι­βάλ­λουν στοὺς ἄλ­λους. 5 Κι ὅ­λα τὰ ἔρ­γα τους τὰ κά­νουν γιὰ νὰ τοὺς βλέ­πουν οἱ ἄν­θρω­ποι καὶ νὰ τοὺς ἐ­παι­νοῦν. Δι­ό­τι κα­τα­σκευά­ζουν πλα­τιὰ τὰ φυ­λα­χτὰ ποὺ κρε­μοῦν στὰ χέ­ρια τους ἢ δέ­νουν στὰ μέ­τω­πά τους, καὶ με­γα­λώ­νουν τὶς ἄ­κρες τῶν ρού­χων τους, ὥ­στε νὰ γί­νον­ται πε­ρί­βλε­πτοι ὡς ἄν­θρω­ποι εὐ­σε­βεῖς, κα­θὼς τὰ φυ­λα­χτά τους καὶ τὰ κρά­σπε­δά τους ὑ­πεν­θυ­μί­ζουν δια­ρκῶς τὸ νό­μο τοῦ Θε­οῦ. 6 Ἀ­γα­ποῦν ἐ­πι­πλέ­ον τὴν πρώ­τη θέ­ση στὰ δεῖ­πνα καὶ τὰ πρῶ­τα κα­θί­σμα­τα στὶς συ­να­γω­γὲς 7 καὶ τοὺς σε­βα­στι­κοὺς χαι­ρε­τι­σμοὺς στὶς ἀ­γο­ρές, καὶ θέ­λουν νὰ τοὺς φω­νά­ζουν οἱ ἄν­θρω­ποι: δι­δά­σκα­λε, δι­δά­σκα­λε. 8 Ἐ­σεῖς ὅ­μως μὴ δε­χθεῖ­τε νὰ σᾶς ὀ­νο­μά­σουν οἱ ἄν­θρω­ποι ραβ­βί, δη­λα­δὴ δι­δά­σκα­λε. Δι­ό­τι ἕ­νας εἶ­ναι ὁ δι­δά­σκα­λός σας, ὁ Χρι­στός· ὅ­λοι ἐ­σεῖς εἶ­στε ἀ­δελ­φοί. 9 Καὶ κα­νέ­ναν ἐ­πά­νω στὴ γῆ νὰ μὴν τὸν ὀ­νο­μά­σε­τε πα­τέ­ρα σας μὲ κύ­ρος καὶ ἐ­ξου­σί­α ἀ­πε­ρι­ό­ρι­στη καὶ ἀ­πό­λυ­τη. Δι­ό­τι ἕ­νας εἶ­ναι ὁ Πα­τέ­ρας σας, ἐ­κεῖ­νος ποὺ εἶ­ναι στοὺς οὐ­ρα­νούς. 10 Οὔ­τε νὰ ὀ­νο­μα­σθεῖ­τε κα­θη­γη­τές, δι­ό­τι ἕ­νας εἶ­ναι ὁ κα­θη­γη­τής σας, ποὺ μὲ τὴ δι­δα­σκα­λί­α του σᾶς ὁ­δη­γεῖ στὴ σω­τη­ρί­α, ὁ Χρι­στός. 11 Κι ἐ­κεῖ­νος ποὺ ἀ­νά­με­σά σας εἶ­ναι με­γα­λύ­τε­ρος στὴ γνώ­ση καὶ στὸ ἀ­ξί­ω­μα πρέ­πει νὰ ὑ­πη­ρε­τεῖ τοὺς ἄλ­λους, κι ἔ­τσι νὰ γί­νε­ται μὲ κά­θε τρό­πο χρή­σι­μος καὶ ὠ­φέ­λι­μος σ᾿ αὐ­τούς. 12 Ἐ­κεῖ­νος ὅ­μως ποὺ θὰ ὑ­ψώ­σει τὸν ἑ­αυ­τό του καὶ θὰ με­τα­χει­ρι­σθεῖ τοὺς ἄλ­λους ὡς κα­τω­τέ­ρους του, θὰ τα­πει­νω­θεῖ καὶ θὰ ἐ­ξευ­τε­λι­σθεῖ. Ἐ­νῶ ἐ­κεῖ­νος ποὺ θὰ τα­πει­νώ­σει τὸν ἑ­αυ­τό του μὲ τὸ νὰ γί­νει μὲ τὴ χρι­στι­α­νι­κὴ ἀ­γά­πη δοῦ­λος καὶ ὑ­πη­ρέ­της τῶν ἄλ­λων, θὰ ἀ­νυ­ψω­θεῖ ἀ­πὸ τὸν Θε­ὸ καὶ θὰ δο­ξα­σθεῖ. 13 Ἀ­λί­μο­νό σας, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­τές, δι­ό­τι κα­τα­τρῶ­τε τὰ σπί­τια καὶ τὴν πε­ρι­ου­σί­α τῶν χη­ρῶν, ἐ­σεῖς ποὺ μὲ πρό­σχη­μα τὴν εὐ­λά­βεια γιὰ σκο­ποὺς συμ­φε­ρον­το­λο­γι­κοὺς κά­νε­τε με­γά­λες προ­σευ­χές· γι᾿ αὐ­τὸ θὰ ἔ­χε­τε με­γα­λύ­τε­ρη κα­τα­δί­κη ἀπ᾿  τοὺς ἄλ­λους ἄ­δι­κους καὶ κλέ­φτες. 14 Ἀ­λί­μο­νό σας, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­τές, δι­ό­τι μὲ τὴ δι­ε­στραμ­μέ­νη δι­δα­σκα­λί­α σας, ποὺ ἐ­πι­σκο­τί­ζει καὶ νο­θεύ­ει τὸ πε­ρι­ε­χό­με­νο τοῦ νό­μου, κλεί­νε­τε τὴ θύ­ρα τῆς βα­σι­λεί­ας τῶν οὐ­ρα­νῶν μπρο­στὰ στοὺς ἀν­θρώ­πους. Ἀ­λί­μο­νό σας, δι­ό­τι καὶ σεῖς δὲν μπαί­νε­τε, ἀλ­λὰ οὔ­τε κι ἐ­κεί­νους ποὺ ἔ­χουν τὴ δι­ά­θε­ση νὰ μποῦν τοὺς ἀ­φή­νε­τε νὰ μποῦν. 15 Ἀ­λί­μο­νό σας, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­τές, δι­ό­τι πε­ρι­έρ­χε­σθε τὴ θά­λασ­σα καὶ τὴ γῆ γιὰ νὰ προ­σελ­κύ­σε­τε ἔ­στω κι ἕ­ναν μό­νο προ­σή­λυ­το, καὶ ἀ­πὸ εἰ­δω­λο­λά­τρη νὰ τὸν κά­νε­τε Ἰ­ου­δαῖ­ο. Κι ὅ­ταν γί­νει, τὸν κά­νε­τε παι­δὶ τῆς κο­λά­σε­ως ἄ­ξιο νὰ ρι­χθεῖ σ᾿ αὐ­τὴν πο­λὺ πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀπ΄ ὅ,τι σεῖς.  Ἀ­λί­μο­νό σας, ὁ­δη­γοὶ τοῦ λα­οῦ τυ­φλοί, οἱ ὁ­ποῖ­οι λέ­τε: Ἂν τυ­χὸν κα­νεὶς ὁρ­κι­σθεῖ στὸν να­ό, ὁ ὅρ­κος του αὐ­τὸς δὲν πιά­νει· ἐ­κεῖ­νος ὅ­μως ποὺ θὰ ὁρ­κι­σθεῖ στὸ χρυ­σά­φι τοῦ να­οῦ, εἶ­ναι ὑ­πο­χρε­ω­μέ­νος νὰ τη­ρή­σει τὸν ὅρ­κο του. 17 Μω­ροὶ καὶ τυ­φλοί! Σᾶς ἀ­ξί­ζουν οἱ ὀ­νο­μα­σί­ες αὐ­τές, δι­ό­τι ποι­ὸς εἶ­ναι ἀ­νώ­τε­ρος σὲ ἱ­ε­ρό­τη­τα, τὸ χρυ­σά­φι ἢ ὁ να­ὸς ποὺ ἁ­γιά­ζει τὸ χρυ­σά­φι; 18 Λέ­τε ἀ­κό­μη κι αὐ­τό: Ἂν τυ­χὸν κά­ποι­ος ὁρ­κι­στεῖ στὸ θυ­σι­α­στή­ριο, ὁ ὅρ­κος τοῦ αὐ­τὸς δὲν πιά­νει. Ἐ­κεῖ­νος ὅ­μως ποὺ θὰ ὁρ­κι­στεῖ στὸ δῶ­ρο ποὺ το­πο­θε­τή­θη­κε πά­νω στὸ θυ­σι­α­στή­ριο, δε­σμεύ­ε­ται ἀ­πὸ τὸν ὅρ­κο του καὶ πρέ­πει νὰ τὸν τη­ρή­σει. 19 Εἶ­στε μω­ροὶ καὶ τυ­φλοί· δι­ό­τι τὶ εἶ­ναι με­γα­λύ­τε­ρο σὲ ἱ­ε­ρό­τη­τα, τὸ δῶ­ρο ἢ τὸ θυ­σι­α­στή­ριο ποὺ ἁ­γιά­ζει τὸ δῶ­ρο; 23 Ἐ­κεῖ­νος λοι­πὸν ποὺ ὁρ­κί­στη­κε στὸ θυ­σι­α­στή­ριο, ὁρ­κί­ζε­ται σ᾿ αὐ­τὸ καὶ συγ­χρό­νως σὲ ὅ­λα ὅ­σα εἶ­ναι πά­νω σ' αὐ­τό. 21 Κι ἐ­κεῖ­νος ποὺ ὁρ­κί­στη­κε στὸν να­ό, ὁρ­κί­ζε­ται σ᾿ αὐ­τὸν καὶ στὸν Θε­ὸ ποὺ κα­τοι­κεῖ στὸν να­ό. 22 Κι ἐ­κεῖ­νος ποὺ ὁρ­κί­ζε­ται στὸν οὐ­ρα­νό, ὁρ­κί­ζε­ται στὸν θρό­νο τοῦ Θε­οῦ (δι­ό­τι στὴν Ἁ­γί­α Γρα­φὴ ὁ οὐ­ρα­νὸς λέ­γε­ται θρό­νος τοῦ Θε­οῦ), ἀλ­λὰ ὁρ­κί­ζε­ται συγ­χρό­νως καὶ στὸν Θε­ὸ ποὺ κά­θε­ται σ' αὐ­τὸ τὸν θρό­νο. 23 Ἀ­λί­μο­νό σας, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­τές, δι­ό­τι δί­νε­τε τὸ ἕ­να δέ­κα­το κι ἀπ᾿ τὸν δυ­ό­σμο ἀ­κό­μη κι ἀπ᾿ τὸ ἄ­νη­θο κι ἀπ᾿ τὸ κύ­μι­νο, κι ἀ­φή­σα­τε τὰ σπου­δαι­ό­τε­ρα τοῦ νό­μου, δη­λα­δὴ τὴ δί­και­η κρί­ση καὶ τὴν εὐ­σπλα­χνί­α καὶ τὴν τι­μι­ό­τη­τα ποὺ κά­νει τὸν ἄν­θρω­πο ἀ­ξι­ό­πι­στο. Ἐ­νῶ ἔ­πρε­πε πρω­τί­στως τὶς τε­λευ­ταῖ­ες αὐ­τὲς ἀ­ρε­τὲς νὰ ἀ­σκεῖ­τε χω­ρὶς ὅ­μως νὰ πα­ρα­με­λεῖ­τε κι ἐ­κεῖ­να. 24 Ὁ­δη­γοὶ τυ­φλοί, ποὺ στραγ­γί­ζε­τε ἀ­πὸ τὸ κρα­σὶ τὸ κου­νού­πι ὡς ἀ­κά­θαρ­το σύμ­φω­να μὲ τὸν νό­μο, κα­τα­πί­νε­τε ὅ­μως τὴν κα­μή­λα, ποὺ κι αὐ­τὴ σύμ­φω­να μὲ τὸν νό­μο εἶ­ναι ἀ­κά­θαρ­τη. Δί­νε­τε ὁ­λό­κλη­ρη τὴν προ­σο­χή σας μό­νο στὰ μι­κρά, τὴ στιγ­μὴ ποὺ ταυ­τό­χρο­να καὶ χω­ρὶς τύ­ψη κά­νε­τε με­γά­λα καὶ πολ­λὰ ἁ­μαρ­τή­μα­τα. 25 Ἀ­λί­μο­νό σας, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­τές, δι­ό­τι κα­θα­ρί­ζε­τε τὴν ἐ­ξω­τε­ρι­κὴ ἐ­πι­φά­νεια τοῦ πο­τη­ριοῦ καὶ τῆς πι­α­τέ­λας, μέ­σα ὅ­μως αὐ­τὰ εἶ­ναι γε­μά­τα ἀ­πὸ τρο­φὲς ποὺ προ­έρ­χον­ται ἀ­πὸ ἁρ­πα­γὴ καὶ ἀ­δι­κί­α. 26 Φα­ρι­σαῖ­ε τυ­φλέ, κα­θά­ρι­σε πρῶ­τα ἐ­κεῖ­νο ποὺ εἶ­ναι μέ­σα στὸ πο­τή­ρι καὶ στὴν πι­α­τέ­λα, φρον­τί­ζον­τας νὰ μὴν προ­έρ­χε­ται αὐ­τὸ ἀ­πὸ ἀ­δι­κί­α καὶ ἁρ­πα­γή, γιὰ νὰ γί­νει καὶ τὸ ἀ­πέ­ξω τοῦ πο­τη­ριοῦ καὶ τῆς πι­α­τέ­λας κα­θα­ρό. Δι­α­φο­ρε­τι­κά, ὅ­σο κι ἂν κα­θα­ρί­ζεις τὰ σκεύ­η αὐ­τά, μέ­νουν ἀ­κά­θαρ­τα καὶ μο­λυ­σμέ­να. 27 Ἀ­λί­μο­νό σας, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­τές, δι­ό­τι μοι­ά­ζε­τε μὲ τά­φους ἀ­σβε­στω­μέ­νους, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἀπ᾿ ἔ­ξω βέ­βαι­α φαί­νον­ται ὡ­ραῖ­οι καὶ κα­τά­λευ­κοι, ἀ­πὸ μέ­σα ὅ­μως εἶ­ναι γε­μά­τοι ἀ­πὸ κόκ­κα­λα νε­κρῶν καὶ ἀ­πὸ κά­θε λο­γῆς ἀ­κα­θαρ­σί­α. 28 Ἔ­τσι καὶ σεῖς, ἀπ᾿ ἔ­ξω φαί­νε­στε στοὺς ἀν­θρώ­πους δί­και­οι, ἀ­πὸ μέ­σα ὅ­μως εἶ­στε γε­μά­τοι ἀ­πὸ ὑ­πο­κρι­σί­α καὶ ἀ­πὸ κά­θε πα­ρά­βα­ση τοῦ νό­μου. 29 Ἀ­λί­μο­νό σας, γραμ­μα­τεῖς καὶ Φα­ρι­σαῖ­οι ὑ­πο­κρι­τές, δι­ό­τι κτί­ζε­τε τοὺς τά­φους τῶν προ­φη­τῶν καὶ στο­λί­ζε­τε τὰ μνή­μα­τα τῶν δι­καί­ων, 30 καὶ λέ­τε· ἐ­ὰν ζού­σα­με ἐ­μεῖς στὶς ἡ­μέ­ρες τῶν πα­τέ­ρων μας, δὲν θὰ γι­νό­μα­σταν συ­νερ­γοὶ καὶ συ­νέ­νο­χοί τους στὸν φό­νο τῶν προ­φη­τῶν. 31 Ἄ­ρα λοι­πὸν ἐ­σεῖς οἱ ἴ­διοι ὁ­μο­λο­γεῖ­τε γιὰ τὸν ἑ­αυ­τό σας ὅ­τι εἶ­στε ἀ­πό­γο­νοι ἐ­κεί­νων ποὺ σκό­τω­σαν τοὺς προ­φῆ­τες καὶ ἔ­χε­τε κα­κὴ κλη­ρο­νο­μι­κό­τη­τα, ἀ­πὸ τὴν ὁ­ποί­α ὄ­μως δὲν φρον­τί­σα­τε νὰ ἁ­παλ­λα­γεῖ­τε. 32 Συμ­πλη­ρῶ­στε λοι­πὸν κι ἐ­σεῖς ἐ­κεῖ­να ποὺ λεί­πουν ἀ­κό­μη ἀπ᾿ ὅ­σα ἄρ­χι­σαν νὰ κά­νουν οἲ πρό­γο­νοί σας, ὥ­στε νὰ φθά­σε­τε στὸ ἀ­κρό­τα­το ὅ­ριο τῆς κα­κί­ας. 33 Φί­δια, παι­διὰ γεν­νη­μέ­να ἀ­πὸ ὀ­χι­ές, γε­μά­τα κα­κί­α καὶ θα­να­τη­φό­ρο δη­λη­τή­ριο, τὸ ὁ­ποῖ­ο κλη­ρο­νο­μή­σα­τε κι ἀπ᾿ τοὺς προ­γό­νους σας, πῶς εἶ­ναι δυ­να­τὸν νὰ ξε­φύ­γε­τε ἀπ᾿ τὴν κα­τα­δί­κη ποὺ θὰ σᾶς ρί­ξει στὴν κό­λα­ση; 34 Γι᾿ αὐ­τό, νά, ἐ­γὼ κά­νω τὴν τε­λευ­ταί­α προ­σπά­θεια νὰ σᾶς σώ­σω καὶ σᾶς ἀ­πο­στέλ­λω προ­φῆ­τες καὶ σο­φοὺς καὶ γραμ­μα­τεῖς, τοὺς ἀ­πο­στό­λους μου δη­λα­δὴ καὶ τοὺς δι­α­δό­χους τους, ποὺ θὰ εἶ­ναι φω­τι­σμέ­νοι ἀ­πὸ τὸ Ἅ­γιον Πνεῦ­μα καὶ τὴ δι­δα­σκα­λί­α μου. Κι ἄλ­λους ἀπ᾿ αὐ­τοὺς θὰ σκο­τώ­σε­τε καὶ θὰ σταυ­ρώ­σε­τε· κι ἄλ­λους θὰ μα­στι­γώ­σε­τε στὶς συ­να­γω­γές σας καὶ θὰ τοὺς δι­ώ­ξε­τε ἀπ᾿ τὴ μί­α πό­λη στὴν ἄλ­λη, 35 γιὰ νὰ πέ­σει ἐ­πά­νω σας ἡ εὐ­θύ­νη καὶ ἡ κα­τα­δί­κη γιὰ κά­θε δί­και­ο αἷ­μα ποὺ χύ­θη­κε ἄ­δι­κα στὴ γῆ, ἀ­πὸ τὸ αἷ­μα τοῦ δι­καί­ου Ἄ­βελ ἕ­ως τὸ αἷ­μα τοῦ Ζα­χα­ρί­α τοῦ γιοῦ τοῦ Βα­ρα­χί­α, ποὺ τὸν σκο­τώ­σα­τε ἀ­νά­με­σα στὸν να­ὸ καὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ριο, κι ἔ­τσι γί­να­τε ἔ­νο­χοι ὄ­χι μό­νο τοῦ ἐγ­κλή­μα­τος τοῦ φό­νου ἀλ­λὰ καὶ τῆς ἀ­σε­βοῦς βε­βη­λώ­σε­ως τοῦ να­οῦ, τὸν ὁ­ποῖ­ο βά­ψα­τε μὲ αἷ­μα ἀν­θρώ­που δι­καί­ου. 36 Ἀ­λή­θεια σᾶς λέ­ω ὅ­τι ὅ­λα αὐ­τὰ τὰ δει­νὰ θὰ πέ­σουν πά­νω στὴ γε­νιὰ αὐ­τή. 37 Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, δυ­στυ­χι­σμέ­νη καὶ τα­λαί­πω­ρη πό­λη, ἐ­σὺ ποὺ σκο­τώ­νεις τοὺς προ­φῆ­τες καὶ λι­θο­βο­λεῖς ἐ­κεί­νους ποὺ σοῦ ἀ­πέ­στει­λε ὁ Θε­ός! Πό­σες φο­ρὲς θέ­λη­σα νὰ μα­ζέ­ψω τὰ παι­διά σου μὲ μιὰ στορ­γὴ σὰν ἐ­κεί­νη ποὺ ἔ­χει ἡ ὄρ­νι­θα ὅ­ταν πε­ρι­μα­ζεύ­ει τὰ που­λιά της κά­τω ἀ­πὸ τὰ φτε­ρά της· καὶ δὲν θε­λή­σα­τε. 38 Ἰ­δού, ἐγ­κα­τα­λεί­πε­ται ἡ πό­λη σας καὶ ὁ να­ός σας ἔ­ρη­μος καὶ ἀ­προ­στά­τευ­τος ἀ­πὸ τὸν Θε­ό. Αὐ­τὴ θὰ εἶ­ναι ἡ τι­μω­ρί­α σας καὶ ἡ κα­τα­στρο­φή σας. 39 Δι­ό­τι σᾶς λέ­ω ὅ­τι ἀ­πὸ τώ­ρα καὶ στὸ ἑ­ξῆς δὲν θὰ μὲ δεῖ­τε πιά, μέ­χρι νὰ συ­νέλ­θε­τε καὶ νὰ πι­στέ­ψε­τε. Καὶ τό­τε, ἀ­φοῦ συγ­κα­τα­ριθ­μη­θεῖ­τε στὰ μέ­λη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μου, θὰ πεῖ­τε γιὰ μέ­να: Εὐ­λο­γη­μέ­νος εἶ­ναι αὐ­τὸς ποὺ ἔρ­χε­ται στὸ ὄ­νο­μα τοῦ Κυ­ρί­ου, ὡς ἀν­τι­πρό­σω­πός του καὶ ἀ­πε­σταλ­μέ­νος του.