ΙΩΒ ΤΟ ΑΝΑ­ΓΝΩ­ΣΜΑ. ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΙΑΜΕΝΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ 

ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΙΑΜΕΝΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ 

ΙΩΒ τΟ ΑΝΑ­γνω­σμα (Κεφ. α'[1] 13-22)

Ἐ­γέ­νε­το ὡς ἡ ἡ­μέ­ρα αὕ­τη, οἱ υἱ­οὶ Ἰώβ, καὶ αἱ θυ­γα­τέ­ρες αὐ­τοῦ, ἤ­σθιον καὶ ἔ­πι­νον ἐν τῇ οἰ­κί­ᾳ τοῦ ἀ­δελ­φοῦ αὐ­τῶν τοῦ πρε­σβυ­τέ­ρου. Καὶ ἰ­δοὺ ἄγ­γε­λος ἦλ­θε πρός Ἰώβ, καὶ εἶ­πεν αὐ­τῷ· Τὰ ζε­ύ­γη τῶν βο­ῶν ἠ­ρο­τρί­α, καὶ αἱ θή­λειαι ὄ­νοι ἐ­βό­σκον­το ἐ­χό­με­ναι αὐ­τῶν, καὶ ἐλ­θόν­τες οἱ αἰχ­μα­λω­τε­ύ­ον­τες, ᾐχ­μα­λώ­τευ­σαν αὐ­τάς, καὶ το­ύς παῖ­δας ἀ­πέ­κτει­ναν ἐν στό­μα­τι μα­χα­ί­ρας, σω­θεὶς δὲ ἐ­γὼ μό­νος, ἦλ­θον τοῦ ἀ­παγ­γεῖ­λαί σοι. Ἔ­τι το­ύ­του λα­λοῦν­τος, ἦλ­θεν ἕ­τε­ρος ἄγ­γε­λος πρὸς Ἰώβ, καὶ εἶ­πε· Πῦρ ἔ­πε­σεν ἐκ τοῦ οὐ­ρα­νοῦ ἐ­πὶ τὴν γῆν, καὶ κα­τέ­καυ­σε τὰ πρό­βα­τα, καὶ τοὺς ποι­μέ­νας κα­τέ­καυ­σεν ὁ­μο­ί­ως, καὶ σω­θεὶς ἐ­γὼ μό­νος, ἦλ­θον τοῦ ἀ­παγ­γεῖ­λαί σοι. Ἔ­τι το­ύ­του λα­λοῦν­τος, ἦλ­θεν ἕ­τε­ρος ἄγ­γε­λος πρὸς Ἰώβ, καὶ λέ­γει αὐ­τῷ· Οἱ ἱπ­πεῖς ἐ­πο­ί­η­σαν ἡ­μῖν ἀρ­χὰς τρεῖς, καὶ ἐ­κύ­κλω­σαν τὰς κα­μή­λους, καὶ ἠχ­μα­λώ­τευ­σαν αὐ­τάς, καὶ το­ύς παῖ­δας ἀ­πέ­κτει­ναν ἐν μα­χα­ί­ραις, ἐ­σώ­θην δὲ ἐ­γὼ μό­νος, καὶ ἦλ­θον τοῦ ἀ­παγ­γεῖ­λαί σοι. Ἔ­τι το­ύ­του λα­λοῦν­τος, ἄλ­λος ἄγ­γε­λος ἔρ­χε­ται πρὸς Ἰώβ, λέ­γων· Τῶν υἱ­ῶν σου καὶ τῶν θυ­γα­τέ­ρων σου ἐ­σθι­όν­των καὶ πι­νόν­των πα­ρὰ τῷ υἱ­ῷ σου, τῷ ἀ­δελ­φῷ αὐ­τῶν τῷ πρε­σβυ­τέ­ρῳ, ἐ­ξα­ίφ­νης πνεῦ­μα μέ­γα ἦλ­θεν ἀ­πὸ τῆς ἐ­ρή­μου, καὶ ἥ­ψα­το τῶν τεσ­σά­ρων γω­νι­ῶν τῆς οἰ­κί­ας, καὶ ἔ­πε­σεν ἡ οἰ­κί­α ἐ­πὶ τὰ παι­δί­α σου, καὶ ἐ­τε­λε­ύ­τη­σαν, καὶ ἐ­σώ­θην ἐ­γὼ μό­νος, καὶ ἦλ­θον τοῦ ἀ­παγ­γεῖ­λαί σοι. Οὕ­τως ἀ­κο­ύ­σας Ἰώβ, ἀ­να­στὰς δι­έρ­ρη­ξε τὰ ἱ­μά­τια αὐ­τοῦ, καὶ ἐ­κε­ί­ρα­το τὴν κό­μην τῆς κε­φα­λῆς αὐ­τοῦ, καὶ πε­σὼν χα­μαὶ προ­σε­κύ­νη­σε τῷ Κυ­ρί­ῳ, καὶ εἶ­πεν· Αὐ­τὸς γυ­μνὸς ἐ­ξῆλ­θον ἐκ κοι­λί­ας μη­τρός μου, γυ­μνὸς καὶ ἀ­πε­λε­ύ­σο­μαι ἐ­κεῖ, ὁ Κύριος ἔ­δω­κεν, ὁ Κύριος ἀ­φε­ί­λε­το, ὡς τῷ Κυ­ρί­ῳ ἔ­δο­ξεν, οὕ­τω καὶ ἐ­γέ­νε­το, εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον εἰς το­ύς αἰ­ῶ­νας. Ἐν το­ύ­τοις πᾶ­σι τοῖς συμ­βε­βη­κό­σιν αὐ­τῷ, οὐ­δὲν ἥ­μαρ­τεν Ἰ­ὼβ ἔ­ναν­τι Κυ­ρί­ου, οὐ­δὲ ἐν τοῖς χε­ί­λε­σιν αὐ­τοῦ, καὶ οὐκ ἔ­δω­κεν ἀ­φρο­σύ­νην τῷ Θε­ῷ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Καὶ ἦ­το ἡ ἡ­μέ­ρα αὐ­τή, κα­τὰ τὴν ὁ­ποί­αν τὰ παι­διὰ τοῦ Ἰ­ὼβ καὶ τὰ κο­ρί­τσια το­υ ἔ­πι­ναν οἶ­νον συν­τρώ­γον­τα εἰς τὸ σπί­τι τοῦ με­γα­λυ­τέ­ρου ἀ­δελ­φοῦ των. Καὶ ἰ­δοὺ ἕ­νας ἀγ­γε­λι­ο­φό­ρος ἦλ­θε πρὸς τὸν Ἰ­ὼβ καὶ τοῦ εἶ­πε: «Τὰ ζευ­γά­ρια τῶν βο­δι­ῶν ὤρ­γω­ναν εἰς τὰ χω­ρά­φια καὶ αἱ θη­λυ­καὶ ὄ­νοι ἔ­βο­σκαν πα­ρα­πλεύ­ρως μὲ αὐ­τά. Καὶ ἀ­φοῦ ἦλ­θαν οἱ λη­σταὶ ἀ­πὸ τὰ νό­τια μέ­ρη (αἱ ὀρ­δαὶ τῶν Σα­βα­ϊ­τῶν), ποὺ κά­νουν ἁρ­πα­γὰς καὶ αἰχ­μα­λω­σί­ας, ἅρ­πα­ξαν τὰ βό­δια καὶ τὰς ὄ­νους καὶ ἐ­φό­νευ­σαν τοὺς δού­λους μὲ μα­χαί­ρας· ἐ­σώ­θη­κα δὲ μό­νος ἐ­γὼ καὶ ἦλ­θα νὰ σοῦ ἀ­ναγ­γεί­λω τὸ κα­κὸν ποὺ ἔ­γι­νε». Ἐ­νῷ δὲ ὡ­μί­λει ἀ­κό­μη ὁ ἀγ­γε­λι­ο­φό­ρος αὐ­τός, κα­τέ­φθα­σεν ἄλ­λος ἀγ­γε­λι­ο­φό­ρος καὶ εἶ­πεν εἰς τὸν Ἰ­ώβ: «Φω­τιὰ ἔ­πε­σεν ἀ­πὸ τὸν οὐ­ρα­νὸν καὶ ἔ­καυ­σεν ἐξ ὁ­λο­κλή­ρου τὰ πρό­βα­τα καὶ τοὺς τσο­πά­νη­δες κα­τὰ τὸν ἴ­διον τρό­πον ἐ­σώ­θην δὲ μό­νος ἐ­γὼ καὶ ἦλ­θα νὰ σοῦ ἀ­ναγ­γεί­λω τὴν φο­βε­ρὰν κα­τα­στρο­φήν». Ἐ­νῷ δὲ ὡ­μι­λοῦ­σεν ἀ­κό­μη αὐ­τός, ἦλ­θεν ἄλ­λος ἀγ­γε­λι­ο­φό­ρος καὶ εἶ­πεν εἰς τὸν Ἰ­ώβ: «Οἱ Χαλ­δαῖ­οι ἱπ­πεῖς, ποὺ ἦλ­θαν ἀ­πὸ τὰ βό­ρεια μέ­ρη, ἔ­κα­μαν τρεῖς φά­λαγ­γας καὶ πε­ρι­ε­κύ­κλω­σαν τὶς γκα­μῆ­λες καὶ τὶς ἠχ­μα­λώ­τι­σαν καὶ ἐ­φό­νευ­σαν τοὺς δού­λους μὲ μα­χαί­ρας· ἐ­σώ­θην δὲ μό­νος ἐ­γὼ καὶ ἦλ­θον νὰ σοῦ ἀ­ναγ­γεί­λω τὰ συμ­βάν­τα». Ἐ­νῷ δὲ ὁ ἀγ­γε­λι­ο­φό­ρος αὐ­τὸς ὡ­μι­λοῦ­σεν ἀ­κό­μη, ἔρ­χε­ται ἄλ­λος ἀγ­γε­λι­ο­φό­ρος, ὁ ὁ­ποῖ­ος εἶ­πεν εἰς τὸν Ἰ­ώβ: «Καθ᾿ ὃν χρό­νον τὰ παι­διά σου καὶ τὰ κο­ρί­τσια σου ἔ­τρω­γαν καὶ ἔ­πι­ναν εἰς τὸ σπί­τι τοῦ με­γα­λυ­τέ­ρου των ἀ­δελ­φοῦ, αἴφ­νης, χω­ρὶς νὰ τὸ πε­ρι­μέ­νῃ κα­νείς, σφο­δρὸς ἄ­νε­μος ἦλ­θεν ἐξ ἀ­να­το­λῶν ἀ­πὸ τὴν ἔ­ρη­μον καὶ προ­σέ­βα­λε κυ­κλι­κῶς τὰς τέσ­σα­ρας γω­νί­ας τῆς οἰ­κί­ας καὶ ἔ­πε­σεν ἡ οἰ­κί­α ἐ­πά­νω εἰς τὰ παι­διά σου καὶ ἀ­πέ­θα­ναν· ἀ­πὸ τὴν κα­τα­στρο­φὴν δὲ ἐ­σώ­θην μό­νος ἐ­γὼ καὶ ἦλ­θα νὰ σοῦ ἀ­ναγ­γεί­λω τὸ θλι­βε­ρὸν γε­γο­νός». Ἔ­τσι σὰν ἄ­κου­σεν αὐ­τὰ ὁ Ἰ­ώβ, ἀ­φοῦ ἐ­ση­κώ­θη ἐ­πά­νω, ἐ­ξέ­σχι­σε τὰ ἐν­δύ­μα­τά του καὶ ἐ­κού­ρευ­σε τὰ μαλ­λιὰ τῆς κε­φα­λῆς του, κα­τὰ τὴν συ­νή­θειαν τῶν λυ­πη­μέ­νων τῆς ἐ­πο­χῆς ἐ­κεί­νης, καὶ ἀ­φοῦ ἔ­πε­σε κα­τὰ γῆς, ἐ­προ­σκύ­νη­σε τὸν Κύ­ριον καὶ εἶ­πεν: «Ἐ­γὼ γυ­μνὸς ἐ­βγῆ­κα ἀ­πὸ τὴν κοι­λί­αν τῆς μη­τέ­ρας μου, γυ­μνὸς καὶ θὰ ἀ­πέλ­θω ἐ­κεῖ, εἰς τὴν κοι­νὴν μη­τέ­ρα γῆν. Ὁ Κύ­ριος ἔ­δω­κεν, ὁ Κύ­ριος καὶ ἀ­φή­ρε­σεν. Ὅ­πως ἐ­φά­νη κα­λὸν εἰς τὸν Κύ­ριον, ἔ­τσι καὶ ἔ­γι­νεν ἂς εἶ­ναι τὸ ὄ­νο­μα τοῦ Κυ­ρί­ου δο­ξα­σμέ­νον καὶ εὐ­λο­γη­μέ­νον πάν­το­τε καὶ ἀ­τε­λευ­τή­τως». Εἰς ὅ­λα αὐ­τά, τὰ ὁ­ποῖ­α συ­νέ­βη­σαν εἰς αὐ­τόν, τὰ τό­σον συγ­κλο­νι­στι­κὰ καὶ θλι­βε­ρά, δὲν ἡ­μάρ­τη­σεν εἰς τί­πο­τε ὁ Ἰ­ὼβ ἀ­πέ­ναν­τι τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ δὲν ἐ­βλα­σφή­μη­σε κα­τη­γο­ρῶν τὸν Θε­ὸς ὡς ἐ­νερ­γή­σαν­τα ἀ­φρό­νως καὶ ἀ­πε­ρι­σκέ­πτως.